Plsusy

[karrrni]

Witam, jestem studentką 4 roku psychologii (klinicznej) na UJ. Nie
miałam ani nie mam zaburzeń odżywiania, ale mam do Was pytanie -
jakie widzicie plusy w chorobie? No bo jeśli ciągle w niej tkwicie,
tzn., że jest ona Wam do czegoś potrzebna, czemuś ona służy. Nie
jest to żaden atak na Was, chcę jedynie skonfrontować Wasze
wypowiedzi z wiedzą teoretyczną i praktyczną. Wypowiem się później
fachowo. Co Wam daje bulimia/anoreksja? Pozytywny aspekt zaburzeń
odżywiania.

[all-fredka]

Anoreksja czy bulimia to choroby. Choroby nie posiadają plusów. Dziewczyny na tym forum walczą z tymi chorobami, piszą, że anoreksja czy bulimia niszczą ich życie, zabijają relacje, rujnują zdrowie. Nie jedzenie, wymiotowanie, przejadanie rekompensują braki w poczuciu własnej wartości, braku miłości itd. Poczytaj na forum, znajdziesz odpowiedź na swoje pytania.

[karrrni]

Owszem, ale ja jednak pytam.

[zlotowlosa01]

Plusy?Moja bulimia nie ma dla mnie plusów...Jest tylko udręka,brak sensu w
życiu...nic więcej.A tkwię w niej bo nie umiem się z tego wyrwać.Gdyby było
inaczej już dawno byłabym zdrowa...

[xmalamix]

Mogę się najeść do granic możliwości, a potem to zwrócić. Oczywiście wiąże się
to z wyrzutami sumienia i utratą zdrowia. Ale daje radość... na chwilę.

Mogę odstresować się. Tylko torsje skutecznie pomagają mi z problemami w pracy,
szkole, życiu osobistym, zwłaszcza przed okresem.

Kiedy jem, czuję się przez chwilę bezpieczna i kochana. Później jest jeszcze
gorzej. Ale podobno liczą się chwile.

Oczywiście wiem, że to chore. I walczę z tym każdego dnia, szukam innych
rozwiązań dla moich problemów. Jednak czasem to bierze nade mną górę. W takich
chwilach, mimo najszczerszych chęci, nie potrafię inaczej.

Jestem zgorzkniałą, młodą kobietą bez perspektyw na życie. Z bolącym, kruszącym
się ciałem. W walce z bulimią jestem całkowicie sama.

[karrrni]

xmalamix napisała:

> Mogę się najeść do granic możliwości, a potem to zwrócić.
Oczywiście wiąże się
> to z wyrzutami sumienia i utratą zdrowia. Ale daje radość... na
chwilę.
>
> Mogę odstresować się. Tylko torsje skutecznie pomagają mi z
problemami w pracy,
> szkole, życiu osobistym, zwłaszcza przed okresem.
>
> Kiedy jem, czuję się przez chwilę bezpieczna i kochana. Później
jest jeszcze
> gorzej. Ale podobno liczą się chwile.
>
> Oczywiście wiem, że to chore. I walczę z tym każdego dnia, szukam
innych
> rozwiązań dla moich problemów. Jednak czasem to bierze nade mną
górę. W takich
> chwilach, mimo najszczerszych chęci, nie potrafię inaczej.
>
> Jestem zgorzkniałą, młodą kobietą bez perspektyw na życie. Z
bolącym, kruszącym
> się ciałem. W walce z bulimią jestem całkowicie sama.

Właśnie o takie odpowiedzi mi chodziło. Dzięki za odzew. "Mimo
najszczerszych chęci" - właśnie nie o chęci tu chodzi. To nie jest
tak, że jutro postanawiasz, że koniec z chorobą, dziś się jeszcze
napchasz, a jutrzejszy dzień zaznaczasz w kalendarzu jako "czysty" i
będziesz się tego trzymała dzięki silnej woli. Bo to nie jest
kwestia silnej woli. Przecież chorujące na anoreksję mają na tyle
silnej woli, żeby się zabić, zachudzić na śmierć, a cierpiące na
bulimię "zwrócić" do tego stopnia, że się zniszczą. Trzeba znaleźć
czynnik, który "każe" Wam brać za dużo, a potem to zwracać. I
sumując, nic dla Was nie zostaje. Musicie znaleźć przyczynę, uleczyć
ją, aby objaw ustąpił, ale samoistnie, bez użycia silnej woli i
najszczerszych chęci.

[xmalamix]

Dziękuję Ci. Pozwoliłaś mi spojrzeć na mój problem z zupełnie innej perspektywy.
Gdybym zastąpiła jedzenie, które daje mi chwilową radość,poczucie
bezpieczeństwa, zastępuje miłość - kimś, czymś... Powinnam znaleźć alternatywę,
nie pogłębiać problemu, ale szukać jego przyczyny.
Masz całkowitą rację. Proszę o kontakt:
[e-mail]

[karrrni]

xmalamix napisała:

> Dziękuję Ci. Pozwoliłaś mi spojrzeć na mój problem z zupełnie
innej perspektywy
> .
> Gdybym zastąpiła jedzenie, które daje mi chwilową radość,poczucie
> bezpieczeństwa, zastępuje miłość - kimś, czymś... Powinnam znaleźć
alternatywę,
> nie pogłębiać problemu, ale szukać jego przyczyny.
> Masz całkowitą rację. Proszę o kontakt:
> [e-mail]

To też nie tak, że jedzenie masz zastąpić innym substytutem. To
raczej ma być załatanie pewnego deficytu emocjonalnego, poznanie,
jakie okoliczności w Twoim życiu sprawiły, że nie potrafisz spojrzeć
na czynność jedzenia inaczej, jak na rzecz poprawiającą Twój
stosunek do samej siebie i odblokowywującą uczucie chwilowej ulgi i
akceptacji.

[nienill]

karrrni napisała:

> chcę jedynie skonfrontować Wasze
> wypowiedzi z wiedzą teoretyczną i praktyczną.


jak ktos na cos choruje, to po pewnym czasie ma w malym palcu oba rodzaju wiedzy
wiec źle trafiłas


Wypowiem się później
> fachowo.

a moze najpierw zapytac czy kogos to zainteresuje?
i czemu ma niby sluzyc Twoje "fachowe" wypowiadanie sie? bo na pewno nie
zdrowieniu forumowiczek. jakby im byla ta widza do czegos potrzebna, to by juz
same ją sobie dawno znalazly

[karrrni]

nienill napisała:

> karrrni napisała:
>
> > chcę jedynie skonfrontować Wasze
> > wypowiedzi z wiedzą teoretyczną i praktyczną.
>
>
> jak ktos na cos choruje, to po pewnym czasie ma w malym palcu oba
rodzaju wiedz
> y
> wiec źle trafiłas
>
>
> Wypowiem się później
> > fachowo.
>
> a moze najpierw zapytac czy kogos to zainteresuje?
> i czemu ma niby sluzyc Twoje "fachowe" wypowiadanie sie? bo na
pewno nie
> zdrowieniu forumowiczek. jakby im byla ta widza do czegos
potrzebna, to by juz
> same ją sobie dawno znalazly

Cała nienill.

[alka.3]

A ja właśnie CHCĘ poczytać trochę tej fachowej wiedzy. Fragment, że
jedynie samoistne wyleczenie (bez silnej woli i przyrzeczeń) jest
skuteczne naprawdę skłonił mnie do refleksji......Usuwać przyczyne a
nie skutek....hmmm.

[karrrni]

alka.3 napisała:

> A ja właśnie CHCĘ poczytać trochę tej fachowej wiedzy. Fragment,
że
> jedynie samoistne wyleczenie (bez silnej woli i przyrzeczeń) jest
> skuteczne naprawdę skłonił mnie do refleksji......Usuwać przyczyne
a
> nie skutek....hmmm.

I to jest bardzo dobre nastawienie! :) Chciałam jeszcze określić, iż
jestem tu czysto "prywatnie", nie mam zamiaru Was potępiać ani
prawić morały jako osoba zdrowa etc. Życie jest w Waszych rękach.
To, czy umrzecie będąc bulimiczką/anorektyczką, uśpioną bulimiczką
(zaleczoną, ale nie wyleczoną) czy całkowicie zdrową osobą, już
niezaburzoną, zależy wyłącznie od Waszego myślenia. Wszystko macie w
głowie. Potrzeba jedynie lub aż wysiłku, jakim jest włożona praca w
poznanie swojego prawdziwego JA. Podstawowym problemem i pośrednim
powodem, dlaczego wciąż jesteście chore, jest "zabranie" się za Wasz
problem nie z tej strony, co trzeba. Jest to kwestia elementarna.
Choćbyście się nie wiem jak pilnowały, zaznaczały "czyste" dni,
jesteście, niestety, zdane na klęskę. To tak, jakby trzymać rękę nad
ogniem i na nią dmuchać. Ulga jest znikoma, krótka i właściwie nic
nie daje. Do tego jest to zabieg, który wymagałby wiele trudu,
bezowocnego. Można zaleczyć objawy, kontrolować zachowania, ale
dotarcie do źródła wymaga głębokiego wglądu w siebie i spojrzenia
całościowego na siebie, jako człowieka i na swoje życie. Zapewne
każda z Was w pewnym momencie życia miała bolesne relacje z
Rodzicami. Zaburzone stosunki z matką i ojcem, z osobami, z którymi
najczęściej się identyfikujemy, prędzej czy później doprowadzą do
chaosu psychicznego. Wymiotowanie jest wyrazem niezgody na
nierównowagę w systemie rodzinnym, jest buntem, który na pozór jest
wyzwalający, ale naprawdę jest zgubny.

[agi19]

teraz już widzę,
że "rozgrzesza" mnie ze wszystkiego, wszystko mi wolno, nic nie
muszę, jadę na ulgach,...
owszem istniejąte minusy w postaci udręczających myśli., wew. walki,
ale owszem choroba coś załątwia, ja jeszcze wsystkiego nie widzę,
kocham suche kości :(

[karrrni]

agi19 napisała:

> teraz już widzę,
> że "rozgrzesza" mnie ze wszystkiego, wszystko mi wolno, nic nie
> muszę, jadę na ulgach,...
> owszem istniejąte minusy w postaci udręczających myśli., wew.
walki,
> ale owszem choroba coś załątwia, ja jeszcze wsystkiego nie widzę,
> kocham suche kości :(

No tak, minusy są znaczące, ale o plusach tu mowa :) Może zaczynasz
z nią walkę kolejny raz, ale od złej strony?

[amela]

powiem Ci o plusach, ale proszę -bez fachowych komentarzy,bo po wielu latach
cudownych terapii jestem przesiąknięta wiedzą psychologiczną - btw,do tych
"plusów"też doszłam dzięki terapii.
1. jedzenie to jedyna działka mojego życia którą mogę całkowicie kontrolować; ja
jestem panią swojego ciała i to ja nim rządzę, nie ono mną, dzięki temu mam
poczucie siły i władzy nad czyms
2.będąc chudą wiem że nie jestem atrakcyjna dla mężczyzn, i odwrotnie - brak ich
zainteresowania (w ogóle urodą nie grzeszę)usprawiedliwiam sobie tym, że jestem
chuda. dzieki temu lepiej sie czuję psychicznie
3. swoje życiowe porażki usprawiedliwiam chorobą - jestem dosyc ambitna i nie
umiem pogodzic się z tym, że nie zawsze realizuje to, co sobie zaplanowałam.

to tyle.
Nienill, jesteś urocza jak zwykle:))

[karrrni]

amela napisała:

> powiem Ci o plusach, ale proszę -bez fachowych komentarzy,bo po
wielu latach
> cudownych terapii jestem przesiąknięta wiedzą psychologiczną -
btw,do tych
> "plusów"też doszłam dzięki terapii.
> 1. jedzenie to jedyna działka mojego życia którą mogę całkowicie
kontrolować; j
> a
> jestem panią swojego ciała i to ja nim rządzę, nie ono mną, dzięki
temu mam
> poczucie siły i władzy nad czyms
> 2.będąc chudą wiem że nie jestem atrakcyjna dla mężczyzn, i
odwrotnie - brak ic
> h
> zainteresowania (w ogóle urodą nie grzeszę)usprawiedliwiam sobie
tym, że jestem
> chuda. dzieki temu lepiej sie czuję psychicznie
> 3. swoje życiowe porażki usprawiedliwiam chorobą - jestem dosyc
ambitna i nie
> umiem pogodzic się z tym, że nie zawsze realizuje to, co sobie
zaplanowałam.
>
> to tyle.
> Nienill, jesteś urocza jak zwykle:))
Właśnie jedzenie jest tą działką, której nie kontrolujesz, i to
nawet w najmniejszym stopniu. Przesłoniło Ci cały świat. Ale jeśli
to Ty sama tego nie zauważysz, to nikt Ci nie będzie w stanie pomóc.

[agi19]

zukam od bardzo dobrej strony
u Boga

[anty_pro_ana]

Myślę, że zadajesz pytanie w złym miejscu. Większość dziewczyn tutaj, o ile nie
wszystkie, chcą się leczyć, jest to dla nich trudne, ale zdecydowanie czują, że
ich stan wymaga zmiany. Nawet jeżeli nie wiedzą jak to zrobić. To, że są chore
nie jest kwestią ich świadomego wyboru.
Moim zdaniem odpowiedzi powinnaś poszukać wśród osób, które leczyć się nie chcą,
swoich zab. odżywiania nie odczuwają jako choroby, jest im dobrze tak, jak jest,
nawet jeżeli czasem mają momenty pod tytułem "mam dość". Słowem - zgłoś się na
pierwsze lepsze forum pro ana/pro mia/pro ed.

[mycha823]

Pytasz nas o plusy naszej choroby????????? Przecież Ty jako przyszła pani
psycholog powinnaś doskonale wiedzieć o tym czym jest dla nas bulimia.... A nie
szukać odpowiedzi na tym forum... Nie jest to dobre pytanie do osób, które chcą
walczyć ze swoją chorobą...

[karrrni]

mycha823 napisała:

> Pytasz nas o plusy naszej choroby????????? Przecież Ty jako
przyszła pani
> psycholog powinnaś doskonale wiedzieć o tym czym jest dla nas
bulimia.... A nie
> szukać odpowiedzi na tym forum... Nie jest to dobre pytanie do
osób, które chcą
> walczyć ze swoją chorobą...

[karrrni]

karrrni napisała:

> mycha823 napisała:
>
> > Pytasz nas o plusy naszej choroby????????? Przecież Ty jako
> przyszła pani
> > psycholog powinnaś doskonale wiedzieć o tym czym jest dla nas
> bulimia.... A nie
> > szukać odpowiedzi na tym forum... Nie jest to dobre pytanie do
> osób, które chcą
> > walczyć ze swoją chorobą...
Uświadamiając Wam plusy, pokazuję Wam motywy, jakimi się kierujecie,
sięgając po kolejne ciastko. Po drugie, czy ja Ci każe czytać? Czym
mogę Wam jeszcze zaszkodzić, jeśli wiele z Was, albo nawet
wszystkie, swoje najlepsze lata marnują na bulimię, same sobie
szkodząc?

[mycha823]

A Ty myślisz, że my chcemy być chore... NIE!!!!!!!!!! Walczymy czasami całymi
latami z tym paskudztwem, ale nie jest łatwo wyjść... Bo w tej bulimii często
koimy nasze smutki nasze problemy... Ty myślisz, ze jak przyjdzie do Ciebie taka
dziewczyna i zadasz jej pytanie jakie plusy widzi w swojej chorobie?????? To
będzie ok pomyśl jak ona się w tedy poczuje... Ty jako psycholog masz za zadanie
pomóż takiej osobie, a nie dołować ją...

[karrrni]

mycha823 napisała:

> A Ty myślisz, że my chcemy być chore... NIE!!!!!!!!!! Walczymy
czasami całymi
> latami z tym paskudztwem, ale nie jest łatwo wyjść... Bo w tej
bulimii często
> koimy nasze smutki nasze problemy... Ty myślisz, ze jak przyjdzie
do Ciebie tak
> a
> dziewczyna i zadasz jej pytanie jakie plusy widzi w swojej
chorobie?????? To
> będzie ok pomyśl jak ona się w tedy poczuje... Ty jako psycholog
masz za zadani
> e
> pomóż takiej osobie, a nie dołować ją...
Przecież ja Was nie oceniam, mam za mało informacji, żeby
zdiagnozować Waszą psychikę. Ja Wam chcę coś wskazać, a przynajmniej
staram się. Psycholog nie prowadzi sesji psychoterapeutycznych, bo
nie ma takich uprawnień, zatem takie futurystyczne wycieczki, co ja
powiem "takiej dziewczynie", są na razie odległe. Po drugie -
terapeuta, czy też psycholog, to nie wróżka. Psychoterapeutka Wam
nie powie, dlaczego wymiotujecie, po wcześniejszej "orgii". Czy
byłaś kiedykolwiek na sesji psychoterapeutycznej? Mniemam, że nie.
Na takim spotkaniu bowiem, terapeuta jest w zasadzie bierny,
milczący. On Cię tylko nakierowywuje na odpowiedni wzorzec myślenia
i odczuwania. Pełni rolę jedynie przewodnika. Takie jest założenie
terapii dla osób z zaburzeniami odżywiania.

[mycha823]

Sądzisz, ze nie?????? To przykro mi zle mnie osądziłaś... Bo 4 lata chodziłam na
terapie, w sumie prawie rok spędziłam w szpitalu... Kraków ul. Kopernika 21a...
Myślę, ze Ci to coś mówi... Pisałaś, że chcesz się dowiedzieć jakie widzimy
plusy w naszej chorobie, teraz piszesz, że chcesz nam coś wskazać... Więc może
pierwsze sobie odpowiedz na to pytanie po co weszłaś na to forum???????

[karrrni]

mycha823 napisała:

> Sądzisz, ze nie?????? To przykro mi zle mnie osądziłaś... Bo 4
lata chodziłam n
> a
> terapie, w sumie prawie rok spędziłam w szpitalu... Kraków ul.
Kopernika 21a...
> Myślę, ze Ci to coś mówi... Pisałaś, że chcesz się dowiedzieć
jakie widzimy
> plusy w naszej chorobie, teraz piszesz, że chcesz nam coś
wskazać... Więc może
> pierwsze sobie odpowiedz na to pytanie po co weszłaś na to
forum???????
Kopernika 21a - tamtejsza klinika ma bardzo dobrych, jeśli nie
najlepszych terapeutów w Krakowie. Po co weszłam na to forum? Żeby
Wam pomóc?

[mycha823]

Ja o tym wiem, że ta klinika ma najlepszych terapeutów w Krakowie, spotykam się
często z opiniami tej kliniki jako najlepszej w naszym kraju pod względem
leczenia zaburzeń jedzenia... Bo jak by nie było wiele zależy od nas, ale też
jest bardzo ważne na jakiego się trafi terapeutę... Bo tak jak pisałam jego
zadaniem nie jest nas dołować, lecz nam pomóc...

[karrrni]

mycha823 napisała:

> Ja o tym wiem, że ta klinika ma najlepszych terapeutów w Krakowie,
spotykam się
> często z opiniami tej kliniki jako najlepszej w naszym kraju pod
względem
> leczenia zaburzeń jedzenia... Bo jak by nie było wiele zależy od
nas, ale też
> jest bardzo ważne na jakiego się trafi terapeutę... Bo tak jak
pisałam jego
> zadaniem nie jest nas dołować, lecz nam pomóc...
Można wiedzieć, jaki terapeuta Cię prowadzi? Wiesz, terapia to
najlepsze miejsce, żeby zmierzyć się z tym, co trudno jest Ci w
sobie pomieścić i z czym trudno jest się pogodzić. Jeśli nadal na
nią chodzisz, to proszę, nie rezygnuj, jest to metoda najlepsza z
najlepszych, a jednocześnie zupełnie podstawowa.

[mycha823]

Terapeuta G. Iniewicz... Jeśli chodzi o lekarzy miałam do czynienia z różnymi...
jednak zdecydowanie najbardziej sobie chwale Pileckiego i Kamińską...

[karrrni]

mycha823 napisała:

> Terapeuta G. Iniewicz... Jeśli chodzi o lekarzy miałam do
czynienia z różnymi..
> .
> jednak zdecydowanie najbardziej sobie chwale Pileckiego i
Kamińską...
Dr Kamińską znam osobiście, jest super pogodną osobą. Teraz jej nie
ma w klinice.

[mycha823]

Nie mam juz do czynienia z lekarzami... Jedynie z terapeutą... Jeśli chodzi
natopmiast o sam szpital jest jeden minus... powinien być całkiem osobny odział
dla dziewczyn z zaburzeniami odżywiania... Bo ciężko jest walczyć ze swoją
chorobą i do tego jeszcze patrzeć jak jakieś osoby dławią się pinezkami...

[ankaaa]

Dziwne bo słyszałam, ze on jest dobry ...

[mycha823]

Ja nie piszę, że szpital jest zły bo zasługuje na najwyższą ocenę, ale jeśli
chodzi o mnie nie było mi łatwo walczyć ze swoją chorobą, a patrząc jeszcze na
osoby, które się dławiły pinezkami... nie było mi łatwo i troszeczkę mnie to
dołowało... Dlatego uważam, że powinien być całkiem osobny odział dla dziewczyn
z zaburzeniami odżywiania...

[mycha823]

karrrni napisała:

> Witam, jestem studentką 4 roku psychologii (klinicznej) na UJ. Nie
> miałam ani nie mam zaburzeń odżywiania, ale mam do Was pytanie -
> jakie widzicie plusy w chorobie? No bo jeśli ciągle w niej tkwicie,
> tzn., że jest ona Wam do czegoś potrzebna, czemuś ona służy. Nie
> jest to żaden atak na Was, chcę jedynie skonfrontować Wasze
> wypowiedzi z wiedzą teoretyczną i praktyczną. Wypowiem się później
> fachowo. Co Wam daje bulimia/anoreksja? Pozytywny aspekt zaburzeń
> odżywiania.



Teraz piszesz, że na to forum weszłaś by nam pomóc... A czytając Twojego
pierwszego posta trudno to z niego wywnioskować...

[karrrni]

mycha823 napisała:

> karrrni napisała:
>
> > Witam, jestem studentką 4 roku psychologii (klinicznej) na UJ.
Nie
> > miałam ani nie mam zaburzeń odżywiania, ale mam do Was pytanie -
> > jakie widzicie plusy w chorobie? No bo jeśli ciągle w niej
tkwicie,
> > tzn., że jest ona Wam do czegoś potrzebna, czemuś ona służy. Nie
> > jest to żaden atak na Was, chcę jedynie skonfrontować Wasze
> > wypowiedzi z wiedzą teoretyczną i praktyczną. Wypowiem się
później
> > fachowo. Co Wam daje bulimia/anoreksja? Pozytywny aspekt
zaburzeń
> > odżywiania.
>
>
>
> Teraz piszesz, że na to forum weszłaś by nam pomóc... A czytając
Twojego
> pierwszego posta trudno to z niego wywnioskować...
Gdybym nie chciała pomagać, to w ogóle bym się nie brała za studia
psychologiczne.

[anty_pro_ana]

Wiesz, niektórzy mawiają, że studiowanie psychologii jest tylko pretekstem do
mówienia o sobie ;-)

[karrrni]

anty_pro_ana napisała:

> Wiesz, niektórzy mawiają, że studiowanie psychologii jest tylko
pretekstem do
> mówienia o sobie ;-)
Czyli na psychologię idą osoby z problemami psych., na farmację idą
z reguły narkomani, a na teologię zapewne młode dewotki? :)
Wnioskujesz, że mam problemy z psychiką po tym, że znam środowisko
psychiatrów?

[anty_pro_ana]

Na podstawie Twoich wypowiedzi tutaj wnioskuję jedynie, że nie masz poczucia humoru.
EOT

[karrrni]

anty_pro_ana napisała:

> Na podstawie Twoich wypowiedzi tutaj wnioskuję jedynie, że nie
masz poczucia hu
> moru.
> EOT
Mam i to ogromne :)

[amela]

wiesz karnni, moim zdaniem antyproana ma rację,twierdząc, że nie na tym forum
szukasz odpowiedzi..tu dziewczyny są swiadome tego problemu i chcą z nim walczyć..
a plusy które ci napisałam- są efektem terapii, co nie znaczy że nie mam
zupełnie kontroli nad jedzeniem...napisałam ci to z punktu widzenia
anorektyczki, pamiętam dokłądnie, jak powoli, ale konsekwentnie uswiadamiałam
sobie te plusy w trakcie terapii.. to włąsnie swiadomosc tego, co mnie wpędziło
w tę chorobę pozwala mi obecnie z niej wyjsc..a raczej swiadomosc wyższosci
minusów nad plusami...
mam pytanie, skoro jestes studentką UJ, zapewne miałas zajęcia w katedrze
psychiatrii na kopernika.nie miałaś spotkan z anorektyczkami?
podczas mojego pobytu w klinice - pewna terapeutka (teraz nie pamiętam nazwiska)
często przyprowadzała swoich studentów i prosiła mnie o spotkanie z nimi.
ponieważ przypuszczała że przy niej nie będę szczera, opuszczała pokój,
zostawałam z nimi sama,oni zadawali pytania i naprawdę szczerze opowiadałam o
sobie, nawet o tym, jak w trakcie leczenia oszukiwałam pielęgniarki i
terapeutów. pamiętam że wiele faktów było dla nich szokiem ale rozmawialismy
szczerze. bo włąsnie tak sobie pomyslałam, że może w przyszłosci któres z nich
będzie pomagać dziewczynom takim jak ja..

dodam jeszcze; moim zdaniem-Twoje komentarze są mądre i adekwatne, jesli są
Twoje, to naprawdę jestem pełna podziwu, że będąc jeszcze na studiach, jesteś
tak empatyczna i masz taką wiedzę. ale z drugiej strony, bierzesz się za trudną
działkę; ED jest bardzo pokręconym zaburzeniem, wielu doswiadczonych terapeutów
(autorytetów) daje się złapać na kłamstwa anorektyczek, one potrafią omotać
każdego, byleby tylko schudnąć jeszcze 1-2 kg (mówię z autopsji i obserwacji
współpacjentek). nawet mając dobre chęci, terapeuta może bardzo dużo zepsuć,
zwłaszcza na etapie, gdy anorektyczka jeszcze nie przyjmuje do swiadomosci, że
jest chora. nie podam nazwisk, bo bardzo bys się zdziwiła (ale to nikt z
krakowa - krakowscy lekarze są wyjątkowi!!)

[karrrni]

amela napisała:

> wiesz karnni, moim zdaniem antyproana ma rację,twierdząc, że nie
na tym forum
> szukasz odpowiedzi..tu dziewczyny są swiadome tego problemu i chcą
z nim walczy
> ć..
> a plusy które ci napisałam- są efektem terapii, co nie znaczy że
nie mam
> zupełnie kontroli nad jedzeniem...napisałam ci to z punktu widzenia
> anorektyczki, pamiętam dokłądnie, jak powoli, ale konsekwentnie
uswiadamiałam
> sobie te plusy w trakcie terapii.. to włąsnie swiadomosc tego, co
mnie wpędziło
> w tę chorobę pozwala mi obecnie z niej wyjsc..a raczej swiadomosc
wyższosci
> minusów nad plusami...
> mam pytanie, skoro jestes studentką UJ, zapewne miałas zajęcia w
katedrze
> psychiatrii na kopernika.nie miałaś spotkan z anorektyczkami?
> podczas mojego pobytu w klinice - pewna terapeutka (teraz nie
pamiętam nazwiska
> )
> często przyprowadzała swoich studentów i prosiła mnie o spotkanie
z nimi.
> ponieważ przypuszczała że przy niej nie będę szczera, opuszczała
pokój,
> zostawałam z nimi sama,oni zadawali pytania i naprawdę szczerze
opowiadałam o
> sobie, nawet o tym, jak w trakcie leczenia oszukiwałam
pielęgniarki i
> terapeutów. pamiętam że wiele faktów było dla nich szokiem ale
rozmawialismy
> szczerze. bo włąsnie tak sobie pomyslałam, że może w przyszłosci
któres z nich
> będzie pomagać dziewczynom takim jak ja..
>
> dodam jeszcze; moim zdaniem-Twoje komentarze są mądre i adekwatne,
jesli są
> Twoje, to naprawdę jestem pełna podziwu, że będąc jeszcze na
studiach, jesteś
> tak empatyczna i masz taką wiedzę. ale z drugiej strony, bierzesz
się za trudną
> działkę; ED jest bardzo pokręconym zaburzeniem, wielu
doswiadczonych terapeutów
> (autorytetów) daje się złapać na kłamstwa anorektyczek, one
potrafią omotać
> każdego, byleby tylko schudnąć jeszcze 1-2 kg (mówię z autopsji i
obserwacji
> współpacjentek). nawet mając dobre chęci, terapeuta może bardzo
dużo zepsuć,
> zwłaszcza na etapie, gdy anorektyczka jeszcze nie przyjmuje do
swiadomosci, że
> jest chora. nie podam nazwisk, bo bardzo bys się zdziwiła (ale to
nikt z
> krakowa - krakowscy lekarze są wyjątkowi!!)
Tak, miałam w katedrze zajęcia z osobami i to nie raz, które
wymagały pomocy. To były różne przypadki, począwszy od osób
cierpiących na zaburzenia jedzenia, poprzez przypadki schizofrenii,
albo dzieci i młodzież, która, niestety, była zdana już na leczenie
zamknięte. Wiesz, ja nie chcę się dowiedzieć, co kieruje osobami z
problemami ED, bo nam o tym wykładano albo same pacjentki o tym
opowiadały. Chcę Wam po prostu pomóc, nakierować na odpowiednie
myślenie, bo często boli, jeśli nie można tego komuś powiedzieć.
Także nie chodzi mi tutaj o kwestię wiedzy czy też ciekawości, a
raczej zwykłego altruizmu i pomocy. Ja jestem już na 4 roku, więc
powinnam już "trochę" wiedzieć:) Oczywiście, jeśli same
zainteresowane nie dojdą do tego, że chcą się leczyć, a rozmowa jest
dla nich już pomocą, to będą w tym tkwiły. Tak też jest, że
chorujące na anoreksję nie widzą swojego cierpienia i myślą, że są
zdrowe, a cały świat zwariował, bo "coś" od nich chce, chce ich
pozbawić figury, tego, nad czym tak usilnie pracowały i co jest ich
priorytetem. Te, które chorują na bulimię, chcą się leczyć, a często
problem ten ich przerasta i choć bardzo tego pragną, to zaglądniecie
w głąb siebie jest dla nich zbyt bolesny.

O pomaganiu

[loiseau]

Karrrni, też się zastanawiałam, skąd Twoje pytanie. I z pierwszego postu
zrozumiałam, że jesteś ciekawa poglądów dziewczyn z ED na temat plusów
pozostawania w chorobie. Natomiast później okazuje się, że chcesz pomóc zadając
to pytanie.
I teraz pozwolę sobie na komentarz dotykający kwestii etycznej. Po pierwsze
rozumiem Twoje altruistyczne pobudki i szlachetność. To dobrze widzieć
przyszłego specjalistę, który jest zainteresowany osobami, które borykają się z
trudnościami natury psychologicznej. Zapala mi się jednak lampka alarmowa. Czym
innym jest dowiedzenie się, próba zrozumienia, a czym innym zawoalowana chęć
pomocy. Powołujesz się też na studia psychologiczne, więc to co innego, niż
gdyby napisała tu studentka orientalistyki chcąca skonfrontować chorujące na ED
z ich rzeczywistymi problemami.
W moim odczuciu, wypowiadając się tu jako quasi-ekspert naruszasz zasady etyczne
swojego zawodu. Pomagać jako psycholog mogłabyś na terapii o określonych
zasadach (chociażby jak to, że to Twoja praca za którą otrzymujesz wynagrodzenie
a nie altruizm czy dobry uczynek). Ponadto pomagałabyś takim osobom, które by
się do Ciebie zgłosiły. Tak od siebie, to włącza mi się światło ostrzegawcze na
psychologów-altruistów, którzy chcą z własnej woli (a może dla polepszenia sobie
samopoczucia?) pomagać tym biednym, chorym osobom, które marnują najlepsze lata
życia.
Podsumowując - jak już mówimy o wglądach, to sprawdź, czy te motywacje u Ciebie
to oby na pewno są czyste:)

[nienill]

> W moim odczuciu, wypowiadając się tu jako quasi-ekspert naruszasz zasady etyczn
> e
> swojego zawodu.

najwieksze wariatki na forum to wlsanie te (podobno) psycholozki

i te po terapiach zakonczonych "calkowitym wyleczeniem"

zawsze


> Podsumowując - jak już mówimy o wglądach, to sprawdź, czy te motywacje u Ciebie
> to oby na pewno są czyste:)

tu nawet nie chodzi o motywacje
ale wlasnie o zasady

w tym watku zostaly zlamane wszelkie

skoro pani psycholozka tego nie widzi, to znaczy ze nie tylko teorie ma w malmy
palcu
bo jak widac w przyswajaniu tylko tych informacji, ktore spelniaja jej potrzeby
chwili, jest wyrobiona wysmienicie - jak pierwszorzedna bulimiczka

[ych]

nienill napisała:

> najwieksze wariatki na forum to wlsanie te (podobno) psycholozki
> i te po terapiach zakonczonych "calkowitym wyleczeniem"

Tak. Zwłaszcza te drugie - gdy mają misję.

[finita]

ehhh... jak czytam wypowiedzi karrrni to nóż mi się w kieszeni otwiera... i to wcale nie dlatego, że mam coś do Ciebie osobiście Karrrni... Po prostu ja tez jestem chora (a-b)... i o zgrozo... tez studiuję PSYCHOLOGIĘ... A co najśmieszniejsze... też na UJcie. Więc powiedz mi w którym podręczniku jest napisane, że będąc na 4 roku masz prawo udzielać porad i pomagać, ze tak powiem publicznie?? Po pierwsze masz wiedzę czysto teoretyczną... na temat anoreksji i bulimii prawdopodobnie wiesz 10 razy mniej niż każda z nas tutaj...Po drugie w poście wyżej loiseau napisała o motywacji... a ja zapytam o coś innego... Dlaczego chcesz pomagać akurat osobom z ED?? Może lepiej schizofrenikom lub osobom z depresją - oni są chyba sympatyczniejsi... Bo ja np dostaje białej gorączki czytając wiedzę "fachową", która jest tak naprawdę bardzo mało fachowa.

Ok... napisałam, co chciałam napisać... Zaznaczam, że personalnie nic do Ciebie Karrrni nie mam... Ale Twoja postawa jest dla mnie nie do zaakceptowania...

[karrrni]

Po pierwsze, to nie wiem, czy będę terapeutą, jak na razie, nie
jestem nawet psychologiem. Po drugie, chcę Wam pomóc, ponieważ to
forum nie idzie w dobrym kierunku. Objaw, objaw, objaw -
"dziewczyny, udało się, 6 dzień bez napadów", "już nie wymiotuję,
nie wierzę w psychologów, sama z tego wyszłam", "nienawidzę
rodziców, ale jakoś się trzymam bez wymiotów", "nie wierzę w
terapie" etc. Takie są tutaj wypowiedzi. Wiecie co, śmieszy mnie to,
co niektóre piszecie, a nawet nie niektóre, tylko nienil na mój
temat:) Że jestem bulimiczką, tak? Wiesz, ja dużo w życiu
uświadczyłam, na pewno w jakimś stopniu inspiracją do tych studiów
były moje własne problemy, jednakowoż moje dzieciństwo uważam za
cudowne, może nie za beztroskie, ale na takie, że wyszłam na
porządnego człowieka. Gdybym napisała, że miałam świetne relacje z
rodzicami, to bym skłamała, ale to była MOJA wina, bo mój tymczasowy
bunt w wieku dojrzewania był destrukcyjny. Chcę Wam tylko
powiedzieć, że terapia jest najlepszym sposobem na zrozumienie i
przeżycie na nowo tych emocji, które nie pozwalają Wam normalnie
funkcjonować. A jeśli chodzi o to, czy jestem "pierwszorzędną
bulimiczką", to jeśli nienil, lepiej się poczujesz, to myśl, że nią
byłam/jestem/będę. Pozbądźcie się przyczyny, a objaw ustąpi.

[loiseau]

No to gratuluję Ci cudownego dzieciństwa. Ale dla Twojej wiadomości, można mieć
i takie sobie dzieciństwo (jak ja) i również wyjść na porządną osobę. Jako
przyszłemu specjaliście zwrócę Ci też uwagę na rysowanie wyraźnej granicy
między sobą a biednymi pacjentami. Oczywiście granica formalna jest, wynika też
z innej roli obu osób, ale niebezpiecznie jest się porównywać i uważać za kogoś
lepszego, zdrowszego i w ogóle bardziej jakiegokolwiek. Uważaj na to.
Co do Twoich intencji, to ja ciągle myślę, że coś masz jeszcze głębiej, ale nie
zrobię Ci wiwisekcji. Ale na logikę - co Ci szkodzi, że jakieś tam jedno z wielu
forów w Internecie idzie w złą stronę? No, chyba że masz misję pomagania:) To
wtedy takie niegodziwości jak forum idące w złą stronę trzeba piętnować i
koniecznie pomóc, bo sobie biedactwa inaczej nie poradzą.
No i co? Jako porządna osoba będziesz tu nam "pomagać"? Na końcu swojego postu
piszesz, że terapia jest okazją do przeżycia emocji utrudniających
funkcjonowanie. Zdaje mi się, że kilka osób w takim duchu pisze na tym forum i
wcale nie musi ubierać tego w piórka "pomagania" i "4 roku psychologii na UJ".

[karrrni]

Cudowne na swój sposób, dzieciństwo. Nie uważam się za lepszą od Was
czy od kogokolwiek innego. Każdy w przyrodzie ma swoje miejsce i
Twój czy mój bilans zasług jest taki jak u wszystkich. "Zdaje mi
się, że kilka osób w takim duchu pisze na tym forum i
> wcale nie musi ubierać tego w piórka "pomagania" i "4 roku
psychologii na UJ" - czy studiowanie jest dla Ciebie wyrazem
jakiegoś "luksusu mentalnego"?

[loiseau]

Nie rozumiem, o co chodzi Ci z "luksusem mentalnym".

Chciałam zwrócić Ci uwagę na to, że można by napisać (nawet powołując się na
swoje studia) np. tak: słuchajcie, dziewczyny. Uczyłam się, że terapia bardzo
pomaga w ED i warto ją podjąć. To trudne doświadczenie, ale pozwala przeżyć
emocje, które są przyczyną Waszych problemów. Zachęcam Was do tego.
A Ty niestety nas podeszłaś od tyłu pisząc, żebyśmy opisały plusy swojej choroby
a Ty je skonfrontujesz z wiedzą fachową. A tak naprawdę chciałaś pomóc. Po
pierwsze uznałaś, że masz narzędzia do tej pomocy a po drugie trochę nas
protekcjonalnie potraktowałaś. Tyle z mojej strony.

[karrrni]

loiseau napisała:

> Nie rozumiem, o co chodzi Ci z "luksusem mentalnym".
>
> Chciałam zwrócić Ci uwagę na to, że można by napisać (nawet
powołując się na
> swoje studia) np. tak: słuchajcie, dziewczyny. Uczyłam się, że
terapia bardzo
> pomaga w ED i warto ją podjąć. To trudne doświadczenie, ale
pozwala przeżyć
> emocje, które są przyczyną Waszych problemów. Zachęcam Was do tego.
> A Ty niestety nas podeszłaś od tyłu pisząc, żebyśmy opisały plusy
swojej chorob
> y
> a Ty je skonfrontujesz z wiedzą fachową. A tak naprawdę chciałaś
pomóc. Po
> pierwsze uznałaś, że masz narzędzia do tej pomocy a po drugie
trochę nas
> protekcjonalnie potraktowałaś. Tyle z mojej strony.
Rozumiem.

to co z tą etyką?

[nienill]

czy moze ona jest na ostatnim semestrze i jeszcze nie musisz nic o niej wiedziec?


> co niektóre piszecie, a nawet nie niektóre, tylko nienil na mój
> temat:) Że jestem bulimiczką, tak? Wiesz, ja dużo w życiu

jak pieknie nie rozumiesz tego co czytasz :)
po raz kolejny

[anty_pro_ana]

>ponieważ to
>forum nie idzie w dobrym kierunku. Objaw, objaw, objaw -
>"dziewczyny, udało się, 6 dzień bez napadów", "już nie wymiotuję,
>nie wierzę w psychologów, sama z tego wyszłam", "nienawidzę
>rodziców, ale jakoś się trzymam bez wymiotów", "nie wierzę w
>terapie" etc. Takie są tutaj wypowiedzi.

Uważam, że nie masz racji. Każdemu zdarzają się chwile zwątpienia, jednak
zauważ, jak często dziewczyny tutaj namawiają do podjęcia terapii, kwestionują
niewiarę w psychologów i terapeutów, próbują pomóc tak, jak umieją najlepiej.
Tymczasem pojawiasz się tutaj jako tzw. ekspert, uważasz, że wszystko wiesz
najlepiej, i wmawiasz, że to forum idzie w złą stronę. Ile wątków przeczytałaś
od deski do deski?
Poza tym louiseau i nienill mają absolutną rację - chcesz pomagać jako człowiek?
Bardzo chwalebne. Chcesz pomagać jako przyszły psycholog? Co najmniej etycznie
wątpliwe. Z opinią nienill zgodzę się w jeszcze jednym miejscu - nie umiesz
czytać ze zrozumieniem (tym bardziej powinnaś wstrzymać się ze swoją pomocą),
nadinterpretujesz wypowiedzi innych. Tak jak nie zauważyłaś mojego żartu na
temat przyczyn studiowania psychologii, tak uznałaś, że nienill nazwała cię
bulimiczką, gdy tymczasem, to było tylko porównanie. Zresztą bardzo trafne.

[ych]

karrrni napisała:

> jednakowoż moje dzieciństwo uważam za
> cudowne, może nie za beztroskie, ale na takie, że wyszłam na
> porządnego człowieka.

No tak. Bo jak kto ma traumatyczne dzieciństwo to wychodzi na nieporządnego.

Sama dajesz świadectwo swojej "fachowości"...

[watersnakes2]

>Po drugie, chcę Wam pomóc, ponieważ to
> forum nie idzie w dobrym kierunku.

Cos mnie strzelilo.
Przychodzisz kochana studentko nawet-nie-psycholozko jeszcze i chcesz nam
pomagac? Bedziesz nam slodkie dziewcze przepelnione idealizmem i ksiazkowymi
farmazonami pokazywala ta dobra droge?
Wierz mi, zadna z chorych dziewczyn sie na to nie nabierze.

[karrrni]

finita napisała:

> ehhh... jak czytam wypowiedzi karrrni to nóż mi się w kieszeni
otwiera... i to
> wcale nie dlatego, że mam coś do Ciebie osobiście Karrrni... Po
prostu ja tez j
> estem chora (a-b)... i o zgrozo... tez studiuję PSYCHOLOGIĘ... A
co najśmieszni
> ejsze... też na UJcie. Więc powiedz mi w którym podręczniku jest
napisane, że b
> ędąc na 4 roku masz prawo udzielać porad i pomagać, ze tak powiem
publicznie??
> Po pierwsze masz wiedzę czysto teoretyczną... na temat anoreksji i
bulimii praw
> dopodobnie wiesz 10 razy mniej niż każda z nas tutaj...Po drugie w
poście wyżej
> loiseau napisała o motywacji... a ja zapytam o coś innego...
Dlaczego chcesz p
> omagać akurat osobom z ED?? Może lepiej schizofrenikom lub osobom
z depresją -
> oni są chyba sympatyczniejsi... Bo ja np dostaje białej gorączki
czytając wiedz
> ę "fachową", która jest tak naprawdę bardzo mało fachowa.
>
> Ok... napisałam, co chciałam napisać... Zaznaczam, że personalnie
nic do Ciebie
> Karrrni nie mam... Ale Twoja postawa jest dla mnie nie do
zaakceptowania...
W którym podręczniku jest napisane, że mam prawo pomagać? Od kiedy
trzeba mieć monopol, zgodę - na pomaganie? Mogę pomagać będąc na 1
roku, mogę pomagać będąc na emeryturze. Mogę pomagać będąc. Co do
mojej wiedzy na temat ED - czy żebym mogła pomagać np. AA, muszę
sama nim być?

[loiseau]

We wspólnocie AA, skoro się na nią powołujesz, jest chyba tak, że pomagają sobie
wzajemnie właśnie osoby z problemem alkoholowym.
Monopolu na pomaganie nie ma:) Ale czym innym jest pomaganie jako osoba
prywatna, jakaś tam Ania Kowalska, swoim bliższym czy dalszym znajomym, a czy
innym "pomaganie" jako studentka psychologii klinicznej. Widzisz różnicę?

[karrrni]

Schizofrenicy są wg Ciebie sympatyczniejsi? A co mi po ich sympatii?
Mogą być sympatyczni, mili i przyjaźni, a nie robić postępów w
terapii.

[loiseau]

Czyli w pacjencie chodzi o to, żeby robił postępy w terapii:) (żeby ucieszyć
terapeutę? no bo jak już nie jest sympatyczny, to niech chociaż robi postępy?)
To trochę zawoalowana forma tego, że to pacjent jest dla Ciebie a nie odwrotnie.
No fajnie masz:)
A serio, uważaj.
W żadnym razie nie chcę tu negować Twojej wiedzy czy intencji. Jednak sama
wiesz, że terapeuta przede wszystkim w ramach przygotowania do zawodu przechodzi
własną długoterminową psychoterapię. I to jest okazja do zweryfikowania swoich
motywacji do wykonywania zawodu. Trzeba je zidentyfikować, szczególnie takie w
stylu "to pacjenci są dla mnie", "będę szczęśliwa, gdy pacjenci będą robić
postępy", "chcę nieść pomoc innym", bo inaczej może być groźnie dla Ciebie i
Twoich potencjalnych klientów.
I tak sobie jeszcze myślę, że każdy poniekąd może mieć takie nieświadome trudne
motywacje. Więc nie rzecz w tym, żeby wszystkich w czambuł potępić, ale żeby
sobie trochę rzeczy uświadomić i rozwinąć się jako osoba.

[karrrni]

loiseau napisała:

> Czyli w pacjencie chodzi o to, żeby robił postępy w terapii:)
(żeby ucieszyć
> terapeutę? no bo jak już nie jest sympatyczny, to niech chociaż
robi postępy?)
> To trochę zawoalowana forma tego, że to pacjent jest dla Ciebie a
nie odwrotnie
> .
> No fajnie masz:)
> A serio, uważaj.
> W żadnym razie nie chcę tu negować Twojej wiedzy czy intencji.
Jednak sama
> wiesz, że terapeuta przede wszystkim w ramach przygotowania do
zawodu przechodz
> i
> własną długoterminową psychoterapię. I to jest okazja do
zweryfikowania swoich
> motywacji do wykonywania zawodu. Trzeba je zidentyfikować,
szczególnie takie w
> stylu "to pacjenci są dla mnie", "będę szczęśliwa, gdy pacjenci
będą robić
> postępy", "chcę nieść pomoc innym", bo inaczej może być groźnie
dla Ciebie i
> Twoich potencjalnych klientów.
> I tak sobie jeszcze myślę, że każdy poniekąd może mieć takie
nieświadome trudne
> motywacje. Więc nie rzecz w tym, żeby wszystkich w czambuł
potępić, ale żeby
> sobie trochę rzeczy uświadomić i rozwinąć się jako osoba.
Psychoterapeuta to odmienny zawód niż psycholog. Nie trzeba być tym
drugim, by zostać tym pierwszym. Skąd wiesz, czy ja chcę być
terapeutą? Dlatego te rady zostawię na razie w podświadomości. Różne
pobudki sprawiły, że studiuję psych., ale terapeutą na razie nie mam
zamiaru zostawać.

[alfa334]

Ja choruje na bulimie od 9-ciu lat, przechodzilam różne terapie,
słyszalam wiele madrych porad duzo czytalam sama studiuje
psychoterapie, niestety nie wplywa to na moje zdrowie. Raz jest
gorzej a pozniej kiedy sie bardzo staram sa wspaniale czyste dni. Do
momentu kiedy pojawiaja sie problemy ,stres albo euforia i
szczescie. I co z tego ze juz dawno odkryłam czemu " zawdzieczam"
chorobe, czuje tak ogromny głód chwilami ze w pewnym momencie pękam
i nie wytrzymuje, potrafie zjesc na raz niesamowite ilosci a pozniej
zwymiotowac, zeby sie uspokoic i rozladowac napiecie, to daje ulge
pozniej nawet moze byc długo dobrze nie głodze sie jem regularnie 5
posilkow dziennie mam duzo pracy i nauki, mam teraz milosc i spokoj,
i co? co mi daje ze znam przyczyne? sama widzisz

[karrrni]

alfa334 napisała:

> Ja choruje na bulimie od 9-ciu lat, przechodzilam różne terapie,
> słyszalam wiele madrych porad duzo czytalam sama studiuje
> psychoterapie, niestety nie wplywa to na moje zdrowie. Raz jest
> gorzej a pozniej kiedy sie bardzo staram sa wspaniale czyste dni.
Do
> momentu kiedy pojawiaja sie problemy ,stres albo euforia i
> szczescie. I co z tego ze juz dawno odkryłam czemu " zawdzieczam"
> chorobe, czuje tak ogromny głód chwilami ze w pewnym momencie
pękam
> i nie wytrzymuje, potrafie zjesc na raz niesamowite ilosci a
pozniej
> zwymiotowac, zeby sie uspokoic i rozladowac napiecie, to daje ulge
> pozniej nawet moze byc długo dobrze nie głodze sie jem regularnie
5
> posilkow dziennie mam duzo pracy i nauki, mam teraz milosc i
spokoj,
> i co? co mi daje ze znam przyczyne? sama widzisz
Szukanie sposobu na pozbycie się tego, co jest tu i teraz, prowadzi
do wzmacniania tego, z czym się walczy. To, czemu się opierasz,
napiera. Rodzi się pytanie, kto jest tym, kto chce uleczyć, a kto
jest chorym? Jeżeli damy prawo sobie do bycia niedoskonałymi i nie
będziemy z tymi niedoskonałościami walczyć, tylko je pokochamy,
zobaczymy siebie, jako kompletną osobę. Próbując dać sobie miłość z
zewnątrz pod postacią „zrobienia sobie dobrze”, oczekując jej od
innych, nigdy nie mamy dosyć, ciągle jest za mało. Bo to, czego
potrzebujemy, nie jest do dostania z zewnątrz.

[finita]

widzisz Karrrni ja osobiście myślę, ze Ty sobie tutaj kompleksy leczysz... Skoro
jesteś niedoszłym psychologiem to Adlerowskie dążenie do mocy pewnie jest Ci
doskonale znane... Ja uważam, że nie masz etycznego ani żadnego (!!) prawa
pomagać firmując to swoja "wiedzą fachową", bo po raz kolejny podkreślam - nie
masz takiej. Książki to 10% tego co powinnaś umieć. Piszesz, ze nie chcesz być
terapeutą (na razie przynajmniej)- więc po co tutaj zamieniasz się w terapeutę??

Ja wiem jakie mam problemy, próbuje z nimi walczyć, chociaż z różnym skutkiem,
ale nie leczę sobie swoich kompleksów przy [pomocy innych ludzi... I Ciebie tez
o to proszę...

A co do schizofreników... nie robią postępów w terapii?? Mam wrażenie, że
niewielu widziałaś schizofreników... Oni to dopiero robią postępy... A skoro
chcesz pomagać komuś kto "ma wyniki" to znaczy,z ę tylko własną próżność jako
"dobrego człowieka, zbawiającego świat" chcesz zaspokoić... A głębi tu brak...

[karrrni]

Zatem, babrajcie się w tym dalej.

[mycha823]

Karrrni po tym co teraz napisałaś, mam wątpliwości czy Ty faktycznie studiujesz
tą psychologię... Przyjdzie do Ciebie dziewczyna z takim problemem, a Ty jej
powiesz babraj się w tym dalej... Sorry jesteś jakaś nienormalna... Nie mogę
tego pojąć jak osoba studiująca psychologię może tak powiedzieć... Może zastanów
się nad zmianą studiów. Bo raczej kiepski będzie z Ciebie psycholog z takimi
tekstami...

:D

[nienill]

mycha823 napisała:

> Karrrni po tym co teraz napisałaś, mam wątpliwości czy Ty faktycznie studiujesz
> tą psychologię...

po tym co napisala jestem PEWNA, ze studiuje psychologię :)

[mycha823]

Miałam do czynienia z wieloma psychologami, terapeutami i lekarzami... Byli
lepsi i gorsi... Ale jeszcze żaden nie poleciał do mnie z tekstem babraj się w
tym dalej... Powiem więcej, przez takie słowa w realu można mieć poważne
problemy... I raczej żaden psycholog by się na nie nie odważył...

[nienill]

osoba studiujaca psychologie, a psycholog pracujacy w poradni to dwa rozne
gatunki czlowieka
zazwyczaj

[mycha823]

Po co weszłaś tutaj na to forum... Bo na takich osobach jak my łatwo się wyżyć,
pokazać swoją wyższość nad nimi, bo łatwo można nas zdołować... Nie wiesz czy
chcesz być terapeutką, ale chcesz nam pomagać na forum... jak można pozytywnie
odebrać Twoje intencje skoro Ty sama nie wiesz czego chcesz!!!!!!!!! A wiesz, że
studiujesz psychologię czy tego też nie wiesz... Bo raczej wszystko wskazuje na
to, że nie wiesz na czym polega praca psychologa..."Zatem, babrajcie się w tym
dalej." Myslisz, że mówiąc takie słowa do osób chorych, które chcą z tym walczyć
pomagasz????? Jakim będziesz wsparciem dla tej chorej?????? Jak osoba chora Ci
zaufa???? Jak jej pomożesz????? Skoro Ty skierujesz do niej takie słowa.......

[finita]

czy ktoś cię prosił o pomoc? Czy ktoś pisał do Ciebie o radę?? Będziemy się w
tym babrać albo nie - nasza sprawa. A Ty moja droga ciesz się, ze to internet i
że jeszcze nie jesteś po studiach... bo po takim tekście w realu miałabyś spore
problemy. nie baw się w zbawiciela - psychologowi nie wypada... Polecam lekturę
podręcznika do etyki... np prof Brzezińskiego i Toeplitz-Winiewskiej. Będziesz
mogla się stamtąd wiele nauczyć...

a tak w ogóle to rajcuje cię to, że wkręciłyśmy się z Tobą w dyskusję?? Bo
wydaje mi się, ze masz z tego satysfakcję...

Do karrni

[all-fredka]

Będę nie- miła, ale wpadasz na forum nie wiadomo skąd, zadajesz pytanie z błędem logicznym, które je dyskwalifikuje już w powijakach (metodyka badań się kłania), znasz odpowiedzi na wszystkie pytania, nie rozumiesz tego co dziewczyny do Ciebie piszą a na koniec się obrażasz. To nie jest postawa przszłego psychologa, to nie jest postawa świadcząca o Twojej dojrzałości. Wystarczy poczytać o bulimii czy anoreksji by wiedzieć, że sama wiedza nie wystarczy by się pozbyć tych chorób, znajomość przyczyn również nie wystarczy. Są to mechanizmy głęboko zakorzenione, chwila słabości, gorszy dzień i bulimiczka znowu wymiotuje. W innych uzależnieniach można się odciąć: od alkoholu, narkotyków, ale nie można przestać jeść. Przez lata chorowania na anoreksję zaburzony jest ośrodek głodu i sytości, brak jedzenia powoduje zaburzenia hormonalne, pojawiają się zaburzenia myślenia towarzyszy temu depresja, całe rodziny są zaangażowane w terapię, czasem rodzice się nie potrafią przyznać, czasem chore ukrywają chorobę. Droga do pozbycia się tych zaburzeń jest długa i trudna. Latami terapeuci, psycholodzy, psychiatrzy walczą wraz ze swoimi pacjentami i często czują tylko bezradność. A zatem nie możesz wejść na forum i uratować wszystkich bulimiczek i anorektyczek. Nie możesz pisać, że forum idzie w niewłaściwym kierunku. Nie możesz pojechać po nienill, nie możesz pani przyszła psycholog, bo to nie wypada być takim laikiem.

[ych]

karrrni napisała:

> Zatem, babrajcie się w tym dalej.

Ojojoj. Obraziło się psycholożątko.

Pacjentki nie zakrzyknęły z podziwem, zachwytem i wdzięcznością za chęć pomocy.

O końcu pomagania

[loiseau]

Żenująca jest ta Twoja wypowiedź.
Ciekawe, czy Ci się teraz odechce "pomagania" i stwierdzisz, że te chore z ED to
takie beznadziejne i same sobie winne oraz że mają na co zasługują:)
Bardzo dobrze, że dostało Ci się tutaj od dziewczyn i bardzo dobrze, że się
Twoim manipulacjom nie dałyśmy. Chciałaś może zostać po godzinach naczelnym
psychologiem tego forum?:)
Odpowiadam w tonie prześmiewczym, bo moje uwagi merytoryczne (napisane zresztą w
sposób stonowany) puściłaś mimo uszu. Szkoda.

[ych]

> Witam, jestem studentką 4 roku psychologii (klinicznej)
> Wypowiem się później fachowo.

Dobre, dobre, hehe.
Kiedy ja byłam na 4 roku studiów, to już przynajmniej na tyle zmądrzałam, żeby wiedzieć, że duuużo jeszcze przede mną nauki i doświadczeń, żeby mogła się uznać za fachowca.
Ale najwidoczniej na psychologii inaczej mają, tam same fachowce...

Niech ten wątek będzie dla Ciebie lekcją pokory.

[...]

[raznajakisczas]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

[alfa334]

karrrni a ja Ci dziękuje za wskazówke, dała mi do myslenia, czy
mogłabys bardziej rozwinac temat, myslisz ze problem w akceptacji
istniejacego stanu rzeczy? moze faktycznie masz racje,cały czas
dazyłam do tego zeby dorównac innym , myslac ze jestem gorsza,
ciagle bylo cos zle i do tej pory chce zmieniac, ulepszac a powinnam
chyba cieszyc sie tym co jest w koncu znalazlam milosc i to wydaje
mi sie w tym gorszym dla mnie okresie

[alfa334]

Nie zniechecaj sie wielu osoba mozesz pomoc, sam fakt ze napisałas
ja Ci wierze, ludzie tutaj sa zniecheceni bo przeszły wiele terapii
rózne leczenie i niewiele im to dalo, ja sama dawno zaniechalam
wszelkiej terapii, odpuscilam sobie i radze sobie sama raz gorzej
raz lepiej. tez jestem sceptycznie nastawiona wobec wszelkich porad,
postaw sie w naszej sytuacji. Duzo osob pisze ze nie chce sluchac,
itd ze bzdury ale jednak czytaja i odp. wiec jednak ich to rusza,
powodzenia i pozdrawiam

[mycha823]

A ja Ci życzę byś sama na sobie doznała tej choroby... Byś wiedziała jaki to ból
i jakie to piekło... No ja nie mogę czytając takie wypowiedzi... Starą Krową to
może Ty jesteś... Anoreksja i bulimia to choroby to choroby śmiertelne...

Ciekawa jestem jednego, czy tą odpowiedz dała nasza pani psycholog, która tak
bardzo chciała nam pomóż... Pani psycholog, a pewnie nie mająca nic do czynienia
ze studiami psychologicznymi

[alfa334]

współczuje Ci, ziejesz nienawiścia na kilometr, karrrni nie jest
winna ze zachorowałas, ona chciala cos podpowiedziec, pomoc. Nie
musisz korzystac jak nie chcesz, nie musisz czytac ani odp.
zachowujesz sie jak dziecko,nie tylko Ty jestes biedna i chora,
wszyscy tutaj wiemy jak to jest, a to nie jest Twoje prywatne
forum , zebys wyganiala stad kogo sobie chcesz, niektorzy tutaj ( np
ja )chcieliby usłyszec jakas madra wskazówke, która moglaby mu pomoc
albo przynajmniej dac do myslenia, a nie tylko uzalac sie i obrazac
innych

[mycha823]

Moja ostatnia wypowiedz nie tyczyła się do Karrrni... Tylko do pani która życzy
nam byśmy takie głodne żeby jeść tynk ze ściany... Niestety jej post został
usunięty ze wżględu na złamanie prawa regulaminu forum, a szkoda bo może byś
sobie go pczeczytała

[mycha823]

alfa334 napisała:

> współczuje Ci, ziejesz nienawiścia na kilometr, karrrni nie jest
> winna ze zachorowałas, ona chciala cos podpowiedziec, pomoc. Nie
> musisz korzystac jak nie chcesz, nie musisz czytac ani odp.
> zachowujesz sie jak dziecko,nie tylko Ty jestes biedna i chora,
> wszyscy tutaj wiemy jak to jest, a to nie jest Twoje prywatne
> forum , zebys wyganiala stad kogo sobie chcesz, niektorzy tutaj ( np
> ja )chcieliby usłyszec jakas madra wskazówke, która moglaby mu pomoc
> albo przynajmniej dac do myslenia, a nie tylko uzalac sie i obrazac
> innych



A jeśli uważasz, że słowa babraj się w tym dalej Ci pomogą to Twoja prywatna
sprawa... Ja nie potrafię odczytać dobrych intencji pomocy Karrrni po takich słowach

[alfa334]

przepraszam !!!tak to jest jak sie nie czyta dokładnie wszystkich
postów, tak sobie " wychwytywałam coniektóre, mycha, ja chcialam
dostrzec chec tego ze ktos chcial nam pomoc, choc wiem ze tylkoja
sama moge to zrobic...

[alfa334]

wiesz, to ze karrrni tak napisala to mysle ze to troche taka
prowokacja, niektorzy terapeuci albo psychologowie maja taka metode,
kiedys jakies pare lat temu chodzilam na terapie i orzeklinalam(
bylam b. zniechecona i zbuntowana) to terapeuta robil to
samo...chcial mna wstrzasnac , a jak mowilam ze jestem beznadziejna
to mi przyznawal racje i ja sie wteddy buntowalam, jak to? ja
beznadziejna?...

[amela]

a ja podpisuje sie pod postami loiseau, nienill, antyproana i innych dziewczyn.
to co napisała karnni było nieetyczne, a ostatni jej post swiadczył że nie
dorosła do wykonywania zawodu psychologa i miejmy nadzieję że nie zostanie nim
za wczesnie (może z czasem to sie zmieni) i nie zaszkodzi wielu tak zagubionym
osobom jak Ty Alfa. ona ma tylko na razie do zaoferowania wiedzę teoretyczną,
myslę, że przez wieloletnią chorobę i przebytą terapię,a także osobiste
doswiadczenia każda z nas posiada jej na tyle, by - wybaczcie mi to
sformułowanie - nie musiec słuchac podręcznikowych porad kogos, kto ledwo jej
liznął.
Wy dziewczyny wychwyciłyscie bezbłędnie to, co jest istotne - poczucie pełnienia
misji, poczucie wyższosci wobec pacjenta, bycia lepszym niż on, przymus
osiągania postępów przez pacjenta, a co mnie szczególnie uderzyło- założenie że
tylko osoby o normalnym dzieciństwie miały szansę stać się porządnymi ludzmi ( a
propos, ja też miałam normalne dziecinstwo) .dziwię się, że dziewczyna popełnila
elementarne błędy, na które studenci psychologii są uczulani na samym początku
studiów, to jest ich swego rodzaju "credo", podstawy psychoterapii, którą sami
podczas studiów przechodzą.
dodatkowo, ile wątków przeczytała karnni zanim doszła do wniosku, że to forum
idzie w złą stronę? znałam wiele forów poswięconych ED, i to jest jedyne,
którego uczestniczki umieją pomóc, a jednoczesnie można szczerze się
wypowiedzieć, co jest dla mnie osobiscie szczególnie istotne.
a jeszcze ciekawostka, jestem uczestnikiem jeszcze innych forów, i wiecie co? co
jakis czas pojawia się na nich "osoba z misją"-na jednym z forum obstawiamy
nawet zaklady, ile takich osób przybędzie miesięcznie:))są to raczej jednorazowe
wpisy osób, które widząc że ich słowa nie przyniosły spodziewanego entuzjazmu
forumowiczów, bardzo szybko dają sobie z nim spokój.
tak zapewne będzie i w tym przypadku. za tydzien już zapomnimy, kim była niejaka
karnii z misją uzdrowienia osób ED i tym sposobem zbawienia tego swiata:))

[amela]

Alfa, jesli czujesz sie tak zagubiona, że potrzebujesz rozmowy, nie szukaj jej,
proszę Cię, u osób, których jedynym atutem jest chęć pomocy. Twój problem wymaga
fachowego wglądu, nie mówię nawet o specjaliscie od ED, ale o doswiadczonym
terapeucie.
powtórzę za którąś z dziewczyn - prawdziwy terapeuta nie podaje gotowej
odpowiedzi na zadane mu pytanie, ale umiejętnie naprowadza pacjenta tak, by sam
w sobie znalazl odpowiedz, zgodnie z wyznawanym przez niego (pacjenta)
swiatopoglądem i wartosciami, nawet jesli te są różne od pogląðów terapeuty.

[alfa334]

ja nie szukam, jakos daje rade jak pisalam bylam juz u wielu
profesjonalistow i raczej nie przynioslo to oczekiwanego efektu,
bylam ciekawa co mi napisze docenilam ze chce pomoc, wiesz czasem
tak jest ze taka swieza osoba ma lepsze pomysly niz niewiadomo jaki
autoeytet,. Nie gniewaj sie ale bede rozmawiala z kim bede chciala i
z kim uznam za stosowne. trzymaj sie

[mycha823]

Alfa, a może warto jeszcze raz spróbować poszukać tej pomocy u terapeuty...
Wiesz, zawsze ma się jakieś tam oparcie w nim i już nie borykasz się z tym
problemem sama... Alfa spróbuj jeszcze raz poszukać terapeuty...

[alfa334]

Terapeuty to raczej nie bo mam sie komu wygadac i bardzo komfortowa
sytuacje w domu mysle ze nie potrzebuje , raczej nie skorzystam choc
jeszcze przemysle , chodze co jakis czas do mojej pani dr, dawno nie
bylam chodzilam glownie po tabletki i przerwalam jakis czas temu bo
sobie radzilam ,teraz jest troche gorzej i raczej sie zastanawiam
nad ponownym braniem tabletek typui bioxetin, zoloft, one mi
pomagaja ale niestety nie moge po nich spac i bardzo mnie
pobudzaja , dzieki :-) pozdrawiam

mity o terapii, czesc 1.

[nienill]

alfa334 napisała:

> Terapeuty to raczej nie bo mam sie komu wygadac i bardzo
komfortowa
> sytuacje w domu mysle ze nie potrzebuje ,

wizyty u terapeuty w zadnym wypadku nie polajaga na "wygadywaniu sie"

jesli ktos chodzi to terpauty i czuje, ze jedynym plusem tych
spotkan jest mozliwosc wygadania sie drugiej osobie, to jest to
najlepszy dowod na to, ze terapia nie dziala i jak najszybiej trzeba
poszukac innego terpeuty


a na czym polega?
dluga historia,
nie chce mi sie pisac, bo wychodze z zalozenia, ze jak ktos wie o co
chodzi to taki wywod nie jest mu juz do niczego potrzebny,
a jak nie wie to i tak nie zrozumie dopoki sam tego nie doswiadczy,
a gdy doswiadczy to juz przeszedl do grupy pierwszej

[amela]

ależ ja sie nie gniewam, oczywiste jest, że będziesz rozmawiała z kim chcesz.
i fakt, mnie najbardziej pomogły "swieże" osoby - zarówno podczas terapii w
w-wie, jak i w kraku. ale obie miały skonczone studia, ukonczone praktyki i co
najważniejsze - superwizora.

[alfa334]

moze i tak, ja tam nikogo nie szukam, moze po prostu wroce do lekow
na jakis czas, za tydzien zaczynam zajecia na Uczelni to bede miala
duzo pracy pa

[alfa334]

A jesli chodzi o nauke panowania nad złymi nawykiami korekte tych
zachowan i poznanie przyczyny zaburzen odzywiania sie to tez mam juz
to za soba znam doskonale i od dawna podloze tej choroby i wiem co
powinnam robic , gorzej z praktyką..

[metal_fish]

1. kontrola - pozorna
anoreksja dała mi fałszywe poczucie przejęcia kontroli nad jedzeniem i moim ciałem. w wielu obszarach mojego życia miałam niewiele do powodzenia i żadnego wpływu. a tutaj wszystko zależało ode mnie.... tak mi się przynajmniej wydawało, bo w pewnym momencie to choroba przejmuje kontrole nad nami :/ teraz już to wiem i ten plus przestaje mieć znaczenie

2. usprawiedliwienie
gdy coś mi nie wyjdzie zawsze wine moge zrzucić na chorobę. wszystkie niepowodzenia moge zrzucić na chorobe, to że jestem biedna, słaba i że to nie moja wina. takie wytłumaczenie dla otaczających mnie ludzi, ochrona przed ich komentarzami, złą oceną. ciągle nie moge sobie z tym poradzić bo mam niskie poczucie własnej wartości i ciągle przejmuje się co powiedzą/pomyślą o mnie inni...

PS. z własnego doświadczenia wiem że gdyby nie było plusów z powodu choroby to nie byłoby problemu z jej porzuceniem i wyzdrowieniem. uświadomiłam to sobie z pomocą terapeutów w szpitalu. każdy chorujący ma jakąś korzyść/plus który trzyma go przy chorobie. walka z chorobą polega na uświadomieniu sobie tych korzyści a sukces w tej walce tkwi na usunięciu ich, osiągnięciu inną metodą, zdrową. jestem już na tym II drugim etapie, nie jest łatwo ale ciągle walcze z tymi plusami....

[only1lie]

najwiekszym plusem jest to ze nie przybieram na wadze juz od dłuzszego czasu...
może nie jest ona stabilna bo sie waha ale ta górna granica nie została
przekroczona... poza tym, możecie mi nie wierzyć, gdy zjem np obiad a później go
zwróce patrze w lustro i widze uśmiech... nic mnie tak nie cieszy jak ta
swiadomość ze oszukałam swój organizm... moze bardziej psychike która jest
wiecznie "nienajedzona"