34 - Rb13

[aniouek1]

Rb13

Oto Twoja własna PRZEGRÓDKA LISTOWA Z CYFROWYM ZAMKIEM BŁYSKAWICZNYM na
TWOJE listy do świata, wszystkich, bezadresowe, a nawet - takie wyjątkowe -
do samego siebie

W tej PRZEGRODCE układaj według własnego uznania, swoje zachwycenia,
zauroczenia ale i rozczarowania, których życie nie skąpi nikomu,
a wiec i Twoim bywają zapewne udziałem.

Góry, moje góry...09-06-2003 07:52

[aniouek1]

Góry, moje góry...
Autor: [e-mail]
Data: 09-06-2003 07:52 + dodaj do ulubionych wątków
--------------------------------------------------------------------------------
Góry ,moje góry jestem pod waszym wrażeniem...i słów mi w tym miejscu
zabrakło .Ponad godzinna kontemplacja widoku ze Świstówki na Pięć Stawów
Polskich wciąż wraca i krąży przed moimi oczami...
A byłem pewien ,że juz znam Tatry jak własną kieszeń!

[rb13]

Świstówka Roztocka

Grań tą górale Świstówka nazywają
Tu wciąż bystre wichry świstają
Dziś głuszą mój zachwytu okrzyk
Przekrzykując dalekiej Siklawy ryk
W dole Pięć Stawów srebrzy się i mieni
Omamia melodią chmurnych cieni
Otoczone Orlej Perci ostrymi graniami
Ukryte między olbrzymimi głazami

W dali Buczynowa dolina się wciska
W grań Wołoszyna strome urwiska
Ścieżka na Krzyżne wije się jak żmija
Nitki wodospadów bokiem omija
Co ze skał z hukiem w dół spadają
I po chwili znów w ponorach znikają
Siklawa stąd jak nitka mleczno-biała
Wydaje się niewinna ,niegroźna ,mała

Niczym sierść zebry leżą śnieżne jęzory
W żlebach mimo prawie letniej już pory
Zatrzymując się na krzakach kosodrzewiny
Gdzie schodziły śnieżne jęzorów lawiny
Cieknie z nich tysiąc drobnych strumieni
W szczelinach już nieśmiało się zieleni
Mech i porosty i górskich krzewinek gaje
Znak to - w dolinie czas wiosna nastaje

Ryś B. Świstówka 08.06. 2003 godz. 1250

Siklawa

[rb13]

Siklawa

Ze stawu z poszumem spada
Trójramienna spieniona kaskada
Kroplami perełek wokół ciska
Tęczowymi ognikami błyska
Oszalała igraszkami promieni
W ciszę po chwili się zamieni

Penetrując śniegowe pieczary
W lodzie żłobi podziemne jary
Zdziwiona lodowym zniewoleniem
W ten widząc światła promienie
Uderza z impetem w szare skały
Zamieniając się w potok biały

Po skalnych stopniach się ciska
Wodnym mlekiem wokół pryska
Wypada tysiącem małych strumieni
Tam gdzie kosodrzewina się zieleni
Tu w szerokiej Roztoki dolinie
Cicho , majestatycznie już płynie

Ryś B. Pod Siklawą 08.06.2003 godz. 1118

Czas pisania wierszy

[rb13]

Pewnie Was zaskoczy tempo pisania moich wierszy.Między nimi jest tylko 32
minuty. Te 32minuty to tylko czas kiedy rodziły sie zręby moich "dzieł" kiedy
siedziałem na skalnej ścianie Świstówki i podziwiałem krajobraz.Na dwóch
serwetkach zapisałem po kilka zdań i godzine natchnienia
i stąd ta mała rozpiętość czasowa. Cyzelowałem te myśli prawie 5 godzin dziś w
pracy. Takie luzy miałem - nie zaadrościć - czasem mam już dosyć mojej
ukochanej roboty !

[rb13]

Rozmowa z Bogiem

Boże stworzyłeś mnie
Na podobieństwo swoje
Codziennie widzisz
Ułomne czyny moje
Patrzysz w milczeniu
Na uczynki me ciemne
Czekasz na mą poprawę
Czekasz –nadaremnie?

Są dni kiedy
O swą duszę się trwożę
Pytając dlaczego?
Opuściłeś mnie Panie Boże
Przysięgam poprawę,
Ksiądz mnie rozgrzeszy
Grzechów odpuszczenie
Duszą mą pocieszy

Lecz kilka dni później
Zmęczony losu trwaniem
Przeciw Tobie bluźnię
Zadając pytanie
Czy istniejesz Panie?
Znów jestem równy Tobie
Zbywasz mnie milczeniem
Głos słyszę
Proś o przebaczenie

Pełen strachu
Szeptam niepewne słowa
Wznosząc błagalne prośby
Dziwna to rozmowa
Ja mówię ,Ty milczysz
Może jesteś złudzeniem
Powiedz słowo
Przerwij me cierpienie

Tu na ziemi
Daj swego istnienia znak
Wszystko możesz
Bogiem jesteś wszak
Dziś przed majestatem
Twoim znów się korzę
Prosząc na klęczkach
Przebacz dobry Boże

Ryś B. Kraków 10.06.2003 godz. 2345

[rb13]

Motto
"Boże którego nie widzę
a kiedyś zobaczę...
Ks. Jan Twardowski


Kiedyś Cię zobaczę

Dobroci dla mnie Twej
Pojąć nie mogę
Boże wskaż mi
Do niebiańskich pól drogę
Przebacz me błędy
Jesteś wszak miłością
Napełnij me serce
Poznania radością
Mimo mych błędów - to liczę
Kiedyś poznam Twe oblicze

Ryś B. Kraków 11.06.2003 godz. 945



Ps.To to powstało pod wpływem fascynacji poezją Ks. Twardowskiego

Kamieńczyk

[rb13]

Kamieńczyk

Rozszumiana ciemna toń Kamieńczyka
Wśród ciszy świerkowego boru przemyka
Chmury swoje twarze w niej przeglądają
Co po chwila kolory wody zmieniają
To szary - to niebieski walczy z zielenią
To znów srebrnymi rozbłyskami się mienią
Nad wodą świerki urodę swą podziwiają
Omszałe gałęzie mchem zielonym zwisają
Seledynową pajęczyną ,pełne zmiennych cieni
Pomiędzy nimi słońca rozbłysk się mieni

Kamieńczyk widząc głazy cicho doń podpływa
Kamienną przeszkodę do walki wyzywa
Wściekle uderza o kamień śnieży się białością
W górę wzbija wodę i spada w dół ze złością
Gniewnie marszcząc toń znów z impetem uderza
Porozbijany ,pokornieje ,pęd wody uśmierza
Ścichły - przemyka wśród obłych kamieni
Cicho szemrze i wstęgami srebra się mieni
Pośród świerków płynie wolno srebrna rzeka
Nie wiedząc, że za chwile wąwóz na nią czeka

W ten spada w dół wydając trwogi krzyk
Wśród ścian wąwozu niesie się wściekłości ryk
Po stopniach skacze wciąż łoskotem gada
Rozpylając wodne chmury coraz niżej spada
Porozbijany, biały niczym mleczna rzeka
Na kamiennych stopniach wciąż głośno narzeka
Jeszcze huczy , łomocze , pobrzmiewa gniewem
Wpada w koryto szemrze cichym zaśpiewem
Spływa wpatrzony w wysoko płynące chmury
Ponad wąwozem czarnym, posępnym, ponurym


Ryś B. Szklarska Poręba 22.06.2003 r. godz. 1217

Karkonoski wiatr

[rb13]

Karkonoski Wiatr


Wędrujmy granią tuż przed wiosny końcem
W pierwszy dzień lata, znikło gdzieś słońce
Szarobure chmury wiszą na nieboskłonie
Karkonoska grań w mdłej mżawce tonie
Diamentową rosą trawy do nas mrugają
Strącone wiatrem w pył szklany się zmieniają
Otacza nas z kamiennych głazów kraina dzika
Zimno przenikliwe przez swetry przenika
Oblepia każdą cząstkę ciała wilgocią od spodu
Potęgując i tak przejmujące uczucie chłodu

W ten wiatr rozwiał czarne chmurzyska
I słońce spod chmury blaskiem rozbłyska
Ciepłem otula, rozgrzewa ciało - och jak ciepło
Wiatr ustał i w niebyt odeszło lodowate piekło
Nie minęło pięć minut - słońce znów się skryło
Za welonem z czarnych chmur - tyleż ciepła było
Znów ciemność we władanie niebo wzięła
W czarny całun promienie słońca zawinęła
Zrazu spłynęła z chmur drobnymi kroplami
Po chwili jeszcze sypnęła śnieżnymi płatkami

Ponownie wiatr uderzył ze zdwojona siłą
Zatańczył, zawirował i jakby mało było
Zmienił się w huragan i jednym podmuchem
Spadł gromem, uderzył w nas jak obuchem
Porwał na strzępy peleryny i przydusił do drogi
Ryczał, wrzeszczał - jestem wicher srogi
Jam jest tu panem tej karkonoskiej krainy
Królem hal górskich i płożącej kosodrzewiny
Zawirował sypiąc śnieżnymi gwiazdkami
Zmieszanymi z perłowymi dżdżu drobinami

W ten roześmiał się, ależ napędziłem wam strachu
Odważni jesteście – dziś być na górskim szlaku
Idźcie do schroniska - co błyszczy w dolinie
Mój złowrogi podmuch pewnością ją ominie
Tam wysokie świerki przede mną stanowią obronę
I pionowa ściana pokryta kamiennym złomem
W dolinie dach zielenią pośród mgieł błyska
Stąd krótka wydaje się droga do schroniska
Zrzucił nam przed oczy deszczową kurtynę
Zadał w niczym żagiel w foliową pelerynę





Niesie się po hali wichru płaczliwa skarga
Szarpie za włosy ,rozwiewa ,peleryny targa
Błyszczą od wilgoci głazy z szarego granitu
Mocując się z wiatrem schodzimy ze szczytu
Żółty szlak się wije skrajem Łabskiego urwiska
Na was czeka z głazów ścieżka bardzo śliska
Łabski żegna nas z mgieł otulony zasłoną
A nam pod nogami ruchome głazy dzwonią
Dmuchnął jeszcze nam silnie na pożegnanie
Takie było to z sudeckim wichrem spotkanie

Rys B. Kraków 25.06.2003r. godz. 1351

Opisano na podstawie wrażeń ze szlaku Szrenica – Śnieżne Kotły
Z dnia 21.06.2003 r.

Zdjęcia

[rb13]

Zdjęcia

Nie czuję upływu czasu
Wciąż w duszy jestem młody
Choć mam siwe już włosy
Wciąż nie brak mi urody
Dwa zdjęcia leżą na stole
Różnica - ach głupie 35 lat
Wodospad nic się nie zmienił
Tylko coś z osobami nie tak

Ryś B. Kraków 30.06.2003r godz.1100

[rb13]

Rzeka

Srebrne nitki wypływają
Z malutkich pęknięć skały
Nitki w warkocze się splatają
Jakby się czegoś bały
Nieśmiało przemykają
Wśród drobnych kamieni
Radośnie szemrze strumyk
Dziecięcą urodą się mieni
Omija głazy robiąc unik
Płynąc wśród młodej zieleni

Pieni się i huczy dumnie
Niestraszne mu przeszkody
Myśli wciąż bezrozumnie
Dumny ze swej urody
Słabsze strumyki w nurt zbiera
Rozbijając się o głazy
Wciąż zbiera cięgi i baty
Nie zważa na żadne urazy
Zuchwały ,uparty, rogaty
Dalej przy swoim się upiera
Po czasie rozumu nabiera

Z mniejszych rzek wody zbiera
Płynie stateczny ,szeroki
Dostojny, moc go rozpiera
Przeglądają się w nim obłoki
Nabrał już męskiej urody
Wierzy że wszystko pokona
Piękny choć już nie młody
W ten - bezkresie wód kona
Tylko czasem wraca z oddali
W wspomnieniu morskiej fali

Ryś B. Kraków 01.07.2003 godz.712

Srebrne jezioro

[rb13]

Srebrne jezioro

Opruszone śnieżnym puchem
Świerkowe lasy płoną czerwienią
Pod drobnym wiatru podmuchem
Spadające płatki śniegu się mienią
Wirując w korowodzie tanecznym
Z odcieniem różowo-mlecznym
Kończą taniec na zmrożonej ziemi
W bladej purpurze światłocieni

Wysmukła bagienna trzcina
Skuta lodową poświatą
Pod ciężarem lodoszrenia się ugina
Z liśćmi opruszonymi cukrową watą
Zabłąkanych kilka promieni
Rubinowymi gwiazdami się mieni
Niczym żar dogasającego ogniska
W kryształach lodu rozbłyska

W ten przed zachodem słońca
Nad jezioro otulone traw gęstwiną
Spadła jedwabna mgła milcząca
Na kwiatostany osnute białą pierzyną
Cichą zasłoną wszystko otuliła
Kolory w szarość rozmyła
Wokół zakutego w srebro jeziora
Niczym z koszmarnych snów zmora

Ryś B. Kraków 02.07.2003 godz. 640

wiem?

[rb13]

Wiem ?

Wiem
Nieraz gorzko zapłaczę
Nad decyzja swą
Już nigdy Cię nie zobaczę
Inną wybrałem
Życie jest tylko grą
Tak myślałem

Nie wiem
Odszedłem
Czy to był błąd
Wybrałem
Mniejsze zło
Czy bardzo Cię kochałem
Odpowie wieczności sąd

Dziś wiem
Miłość zabija czas
Po latach Cię spotkałem
Coś wypaliło się w nas
Zimną jak szkło
Nie rozpoznałem
Uczucie - gdzieś w dal odeszło

Ryś B. Kraków 03.07.2003r godz.1237

Norwidowski lament

[rb13]

Motto
Do kraju tego...
...Tęskno mi Panie
C.K. Norwid „ Moja piosenka”


Norwidowski lament

Do kraju tego , którym ukochał nad życie
Po śmierci wrócić chcę Panie
Tęskniąc we śnie ,na jawie i skrycie
Czy słyszysz me wołanie

Na paryskim bruku jestem nie wiem skąd
Sam wybrałem życie tułacze
To był chyba mój błąd
Dziś już nawet nie płaczę

Nad swym losem
Tylko użalać się mogę
Z ulicy gorzki chleb podnoszę
Prosząc -Boże wskaż mi powrotu drogę

Za jaką karę me pisanie
Strąciłeś w niepamięci nocy
Pytam ciebie - o Panie
By bardziej ciążył mi los sierocy?

Nie rozwiązałem kwadratury koła
Słyszę w koło śmiech ironii
Już nawet do Ciebie o pomoc nie wołam
Rozgoryczony

Mimo że z mych wierszy świat się naigrywa
Pobłogosław Panie mą ostatnią drogę
Tu od nieuków elita mnie wyzywa
Nawet pożegnać się nie mogę

Już tu zostanę w wiecznej tęsknocie
Proszę choćby o krzyż zardzewiały
O pochówek nawet przy płocie
O napis na krzyżu mały

W ciszy dajesz mi Panie znaki
Czuje już śmierci cień
Wokół mnie widzę czarne ptaki
Słyszę Cię - mimo żem głuchy jak pień




Umrzeć mi karzesz w cieniu zapomnienia
Nawet bez krzyża na grobie mym
By nikt nie wspomniał mego imienia
Na podparyskim cmentarzu tym

Do kraju tego...Tęskno mi Panie
Słysząc więc z grobu zbiorowego
Stłumione mej duszy łkanie
Pozwól choć szczątkom mym wrócić do kraju mego

Ryś B. Kraków 04.06.2003 r godz. 0036

Taca

[rb13]

Taca

Z ręką na sercu
Z nalana twarzą
Z oczami wpatrzonymi
Wydekoltowane dziewczyny
Przez tłum
Demonstracyjnie rozmodlonych dewotek
Jeszcze wierzących dzieci
Wiernych niedzielnych
Zatopionych w rozmowie z Bogiem
Błagających o powrót do zdrowia
Cierpiących głód
Zrozpaczonych
Cichych łez
Szedłeś
Przez środek kościoła
Falując sutanną
Niezgrabnie maskującą
Opasłe brzuszysko
Z drwiącym uśmiechem
Z pogarda dla doczesnego świata
Dzwoniąc
Drobniakami na tacy

Ryś B. Kraków 07.07.2003r. godz. 2338

Cieniem już byłaś

[rb13]

Cieniem już byłaś


Cieniem już tylko byłaś
Ulotnym wspomnieniem
Nierzeczywistością
Ukrytym pragnieniem
Tak chciałem zapomnieć
Już zapominałem
Na dźwięk telefonu
Na krótki sms
Na list krótki
Już nie czekałem

Kłamałem
W ukrytej tęsknocie
W sennym marzeniu
We mgle zapomnienia
W mroku nocy
W słońca promieniu
W szarości
W kłębiących się chmurach
W deszczowy dzień
W ukochanych górach
Wciąż twarz Twą widziałem

Niczym błyskawica
W jednej chwili
Rozświetliłaś ciemność
Zbudziłaś wspomnienia
Wbiłaś drzazgę
Znów kłuje
Wydobyłaś z mroku zapomnienia
Miłość
W oczach Twych też widziałem
Tęsknotę
Niespełnienia

Ryś B. Kraków 08.07.2003 r. godz. 912

Dentystka

[rb13]

Dentystka


Przez świst
Szybkoobrotowej wiertarki
Natrętny
Odgłos dzwoniącego budzika
Trzepocze w podświadomości
Uczuciem strachu przed bólem
Tańcząc na linie
Mrocznym cieniem

Ból napłynął ukłuciem szpilki
Rozgościł się
Zawirował ,mignął
I nagle znikł
Pod wpływem mimowolnego dotyku
Piersi o kształcie pomarańczy
Namalowanego w mej wyobraźni

Zabolało –pytaniem słodkim
Płynie kojący głos
Odurzony
Zapachem migdałowym
Zanurzam palce w miodowym runie
Utkanym z mchu złotego
Wchłaniając zapach alg morskich
Płynących spod błękitnej bluzy

Zabolało?
Nie, trochę
To zaraz minie- szepnęłaś
Biegnąc naga
Przez leśne bezdroża
Z rozwianymi złotymi włosami
Ubrana tylko
W trójkąt z bursztynowego mchu

Na dziś - koniec
Wyrwany z letargicznego snu
Niczym topielec
Słysząc odgłos porządkowanych narzędzi
Czerpałem głębokimi garściami
Odpływający zapach ciała
Wołając- nie odchodź


W niemym krzyku
Otworzyłem oczy
Oglądając lazur nieba
Odbity w Twoich oczach
Oświetlony płomiennym żarem
Złapałem gasnącą iskierkę pożadania
Z za maski zobaczyłem
Uśmiech zrozumienia

Ryś B. Kraków 11.07.2003r. godz. 1431

Zwątpienie II

[rb13]

Zwątpienie II


Rozpięty
Na ścianie czołowej
Zastygły
W agonalnej pozycji
Patrzy
W milczeniu
Na swój lud wierny
Zgromadzony ogromnej hali
Niczym supermarkecie
Na tłum wystrojonych
W niedzielne ubrania
Niby rozmodlony

Owiany
Zapachem tanich perfum
Z trudem
Wyłapuje słowa kazania
Napływające zniekształcona falą
Odbitą od nieakustycznych ścian
Wśród płaczu dzieci
Szelestu bezgłośnych rozmów

Słyszy
Echem powtarzane
Jego Imię
W przestrzeń wyszeptane
Wśród myśli grzesznych
Pełnych zawiści
Bez skruchy cienia
Słów wrogości pełnych i nienawiści
...
I
Zawołał
Z rozpaczą
Boże Ojcze mój
Pokaż mi w tym tłumie
Choć jednego sprawiedliwego
A nikt Go nie słyszał

I
Zapłakał
Nad ludem niewiernym
Co znów Go opuścił
A nikt
Nie zobaczył
Jego łez zwątpienia
W sens ofiary życia

Ryś B. Kraków 09.07.2003 r. godz.612

Życie

[rb13]

Życie

Przypadkiem znajdziesz z mój grób
W ciszy leżący pośród tysięcy mogił
Staniesz bezwiednie u mych stóp
Z cokołu strącając zapomnienia pył

Pochylisz się nad literami co rozmył czas
Zapalisz świeczkę – znicz wspomnienia
Boże - tak dawno nie ma Cię wśród nas
Szepniesz – w blasku migotliwego płomienia

I wzniesiesz do Boga oczy przerażone
Czytając epitafium wyryte w granicie
Krótkie – tylko ze słów i dat złożone
Urodził się i umarł – to całe nasze życie


Ryś B. Kraków 13.07.2003 r. godz. 2332

Zapomnienia kraina

[rb13]

Kraina zapomnienia

W trumnie leżę, samotny ,bez żadnych trosk
Z żałobnych świec kroplami spływa wosk
Snem wiecznym pokryte me powieki
Boże – już mam spać tak przez wieki
Czuję zapach wosku z palącej się gromnicy
Słyszę głosy w tej przedwiecznej ciemnicy
Płacz, modlitwy ciche i organów granie
Dlaczego odszedłeś – To twoje pytanie ?

Ktoś nachyla się nade mną w żałobie
Kto to jest .Nie mogę przypomnieć sobie
Twarz znana kiedyś - teraz nieznana
Kochałem ją – poznaje to moja ukochana ?
Po jej policzku perłowa łza płynąc lśni
Pusto tu bez Ciebie , a minęło kilka dni
Brak mi pocałunków i oddechu tchnienia
Żaru Twego ciała i miłosnego westchnienia

Więc otwieram oczy inaczej widzące
Biegnę ku Tobie po niebiańskiej łące
Stoisz ,a sina mgła otula Twą twarz
Już jestem blisko , czemu wciąż łkasz
Jesteś zmoknięta morzem wylanych łez
Pachnie liliami, jaśminem ,pachnie bez
Te czarowny zapach coś mi przypomina
Wdycham go i ...znów o Tobie zapominam


Rys B. Kraków 14.07.2003r. godz. 1230

Dentystka II

[rb13]

Dentystka II

Przez umysł porażony świstem wiertarki
Ogłuszony łoskotem wodnej sprężarki
Jasne światło lampy, co w oczy kłuje
Ulotny niczym powiew wiatru czuję
Kształt brzoskwini soczystej dojrzałej
Dotyk ręki złotym puchem omszałej
Przez lazur oczu wzlatuję skrzydlaty
Podziwiając na łąkach chabrowe kwiaty
Nie słysząc dźwięku dentystycznych narzędzi
Myśl ma szybuje ku niebu, leci i pędzi

Tam płótna osnowę ze złotych nici snuję
Na której światłem akt Twój namaluję
Bursztynową Wenus ze złotymi włosami
Biegnąca ze mną szmaragdowymi łąkami
W uwerturze oszalałych z miłości głosów
Zanurzam palce w bursztynie włosów
Dłoń wyciągam ku ciału pełnego czaru
Spragniony brzoskwiniowego nektaru
I ustami spierzchniętymi z braku wody
Spijam miodową słodycz Twej urody

Znarkotyzowany płynącym z oddali
Zapachem śródziemnomorskiej fali
Przez oczy me otwarte,a niewidzące
Wchłaniam morską bryzą pachnące
Aromaty kobiecości i bólu już nie czuję
Choć ze świstem wiertło ząb boruje
Zatapiając się w morzu namiętności
Odpływam w bezkres falami czułości
Razem już hymn miłości śpiewamy
Koniec na dziś
Słyszę słowa - do rzeczywistości wracamy

Ryś B. Kraków 15.07.2003 r. godz.2331

Rudowłosa z Doliny Prądnika

[rb13]

Rudowłosa z Doliny Prądnika

Pamiętam ! Jesień wtedy była
Ta polska,ciepła, jeszcze sercu miła
Zielono-żółta z płonącą czerwienią
Starym złotem Twe oczy się mienią,
Świecą słoneczną żółcią,zielenią
Przecięte czarnymi sztyletami źrenic
Jak zgasłe trawy co przestają się zielenić
I te włosy w kolorze polskiej jesieni
Rude ze złotymi pasmami promieni

Usiadłem pośród białych wapieni
Podziwiając bażantowe kolory jesieni
Ty na drewnianym ganku siedziałaś
Pełna dzikości ,lecz się mnie nie bałaś
I pobiegłaś przez rdzawe jesienne łąki
Nie zważając na kłujące ostów pąki
Jak tygrysica biegłaś szybko i zwinnie
Przez przeszkody skacząc płynnie

Wskoczyłaś mi na kolana bez wahania
Przytuliłaś się mocno bez skrępowania
Ciało przylgnęło z oddaniem ,namiętne
Wciąż spragnione pieszczot ,wciąż chętne
Z rozkoszy do ucha mi pieśń mruczałaś
Opuszkami wyczuwałem dreszcz ciała
Drżałaś pod dotykiem jakbyś febrę miała
Oddawałaś namiętnie każdą pieszczotę
Szkoda moja rudowłosa,że byłaś ...kotem

Ryś B. Kraków 16.07.2003 r. godz. 1450

Rysy

[rb13]

Wyprawa na Rysy

Jesteśmy nad Popradzkim Stawem
Na Rysy wyjdziemy stąd niebawem
Szwagroszczak mapę pilnie studiuje
Po szczytach mgła się szarościami snuje
Zmiennością nas gra chmur czaruje
To szczyty nam odsłania , to znowu ukrywa
To nagle mgła niknie, gdzieś się rozpływa
Przed schroniskiem - chatą tu nazywane
Pijemy Radeberger piwo na Słowacji znane

Z tyłu nas Rysy - Boże , ależ stroma góra
Szczyt jej tonie w tej chwili w chmurach
Na tle wysokich szczytów z piwem w ręce
Mój „Kotek” robi mi świetne zdjęcie
Moja żona do fotografii po mnie zadęcie
Szwagier wytrawnym jest górskim turystą
Zapomniałem tylko , że jest daltonistą
Mówi -na Rysy prowadzi czerwony szlak
Mapę chowając w wodoodporny sak

Obchodzimy Popradzkie Pleso w koło
Na szlak czerwony wchodzimy wesoło
Miało być trudno i bardzo stromo
Strasznie jak na statku Nostromo
Szlak pnie się w górę łagodnymi zakosami
Idę ze szwagrem i Kotek za nami
I nie minęły nawet dwie godziny
Chata pod Rysami już blisko- tak myślimy
Patrzymy na szczyty na druga stronę
Co widzimy – we mgle szczytów koronę

Tam za jeziorem z mgły się wyłania
Mięguszowiecki Szczyt piękny jak łania
W dali samotny Koprowy wulkan udaje
Szwagier coś mi dziwnie z tyłu zostaje
Patrzę do tego z boku się wyłania
Tatrzańska Łomnica - bez gadania
W czarnych chmurach Gerlach się nurza
Widzę Dolina Złomisk u jej podnóża
O Boże i na dodatek idzie jeszcze burza








Janek – krzyczę - ja Cię zamorduje
Nie idziemy na Rysy -wiem - ja to też czuję
Ale ,ale idzie turysta jakiś zmoknięty
Cały przed deszczem peleryną owinięty
Dobri deń – och bratnia górska dusza
W taka pogodę w góry wyruszać
Słowacki język prawie zrozumiemy
Nie chwaląc się angielski też umiemy

Mimo, że na migi też dobrze gadamy
Ahoj – po słowacku odpowiadamy
Gdzie Chata pod Rysami - się pytamy
Bo wiesz Tatr po tej stronie - nie znamy
To wyście pierwszy raz w słowackich górach
Rysy po drugiej stronie- to tam w chmurach
My tu - jesteśmy na tatrzańskiej magistrali
Jej szczyt jest już w niewielkiej oddali
Ostrva ( Osterwą) szczyt ten nazywamy
U was był o tym nazwisku aktor znany

Morał z wyprawy na Rysy jest taki
Jak idziesz na tatrzańskie szlaki
W góry w małym lub dużym gronie
Gdy deptasz szlaki po słowackiej stronie
Nawet jakby super pogoda by ci dopisała
Szczyty z mgieł chmura nie okrywała
Deszcz nie padał, burza nie szalała
Trasę wybieraj - sam oczywiście
I nie wierz nigdy - daltoniście

Ryś B. Kraków 17.07.2003 godz. 1130

Zdjęcie z nad jeziora

[rb13]

Zdjęcie z nad jeziora

Przysłałaś mi zdjęcie
Z nad jeziora Szeląg
Wokół Ciebie widzę
Starszych panów krąg
Wpatrzonych w Twą twarz
Porażonych jej urodą
Spragnionych uśmiechu
Który ma być dla nich
Małą nagrodą

Nadzieją na coś więcej
Więc w oczekiwaniu trwają
Z minami tygrysa,
Co zdobycz w zasięgu już mają
Gotowi rzucić się na Ciebie
Jak lwy zgłodniałe
Na ciało twe młode
Kobiecości pełne, wspaniałe

A jeszcze tydzień temu
Wierność mi obiecywałaś
W przeddzień odjazdu,
Nawet łzy w oczach miałaś
Może nie pojadę sama me kochanie ?
Zadałaś pytanie
Teraz na dnie mego serca
Niczym szpilek kłucie
Rodziło się potworne
Zazdrości uczucie

Ryś B. Kraków 16.07.2003r godz.2156

Pociąg

[rb13]

Pociąg

Pociąg odjechał
Tylko twoje słowa zostały
Szeptem wymówione
Cóż znaczyć miały
Z błyskiem czarnych oczu
Z figlarnym uśmiechem
Zawróciły do mnie po chwili
Ze stokrotnym echem
Zniekształcone dworcowym gwarem
Stałem wtedy
Na peronie drugim
Pod dworcowym zegarem
Wyłowiłem je z szumu szarości
Zrozumiałem
Kocham Cię powiedziałaś .
Ja Cię też kochałem

Ryś B. Kraków 16.07.2003 r.godz.845