CHOROBY Z AUTOAGRESJI

[Gość: MiSiA]

Ciekawi mnie czy te choroby są uleczalne, czy też może do końca życia
leczenie sterydami.Inne ciekawostki na ten temat też proszę - wpisujcie.

[Gość: Chwilka]

W zasadzie nie są. Jesli jesteś chora, zajrzyj na strony
free.of.pl/z/zzsk/about.php
i forum dyskusyjne
free4web.pl/3/?9347
Jesli tylko pytasz, to za poważny i smutny temat, żeby szybko opisać...

[Gość: Poliszynel]

Nie prawda! Można krótko i zwiężle:
1.Niezależnie od rodzaju terapii, chory jesteś do końca życia.
2.W zależności od rodzaju choroby możesz mieć okresy remisji. Dłuższe lub
krótsze. Mniej intensywne lub bardziej, łącznie z zupełnym ustąpieniem objawów
do końca życia.

[Gość: Chwilka]

No dobra. OK. Da się.

[nm8]

OK. A co w przypadku usunięcia części ciała na której skupiła się autoagresja
organizmu? Czy i jakie są szanse na to że autoagresja wybierze sobie inną część
ciała? I co wtedy?? Poza tym skoro to autoagresja to może po zaleczeniu objawów
wypadałoby się zająć psychiką??
Pozdrawiam i mimo wszystko życzę nie spotykania się za często z autoagresją w
swoim życiu.

[Gość: nenya]

niemożliwe. nie da się usunąć układu odpornościowego ;-)
autoagresja to przecież atak zaburzonego układu immunologicznego (przeciwciał,
kompleksów immunologicznych) na zdrowe tkanki i organy.
przyczyny takich zaburzeń w większości chorób autoimmunologicznych nie są
jeszcze poznane - przypuszcza się kombinację budowy genetycznej i czynników
środowiskowych , a czynnikiem wyzwalającym chorobę może być np. infekcja.
nieznane przyczyny a więc nie ma sposobu leczenia, istnieje tylko możliwość
łagodzenia objawów, kontroli przebiegu choroby, wyciszenia fazy ostrej i
uzyskanie remisji steroidoterapia, środki immunosupresyjne. czasami dokonuje się
przeszczepów np. wątroby, czy nerki w przypadku ich niewydolności, ale nie jest
to sposób na leczenie choroby podstawowej tylko metoda ratowania i przedłużania
życia pacjenta.
a co z psychiką? ha, jak w każdej chorobie przewlekłej musi być twarda jak stal
;-) inaczej tylko krok do depresji...

a w równanie nie lubię się więc mój organizm "sam się zżera" nie wierzę.
autoagresja dotyczy wadliwego działania układu odpornościowego, a nie skłonności
do samodestrukcji.

[Gość: xxxxx]

to skąd przy tych chorobach, z reguły stany depresyjne, czy przeddepresyjne?
Mówię tutaj o depresji, przed ujawnieniem choroby?

[Gość: nenya]

Polecam b. ciekawy artykuł o depresji w kontekście chorób reumatycznych (np.
rzs, toczeń układowy)autorstwa dr med. Brygida Kwiatkowska
(Klinika Reumatologii Instytut Reumatologiczny w Warszawie)
dostępny np. na stronie:
www.toczen.pl/forum/viewtopic.php?t=770
oto fragment:
Obecne badania neurobiologiczne prowadzone są w celu ustalenia biologicznego
związku między przeżywaniem niepowodzeń, utraty i przeciwności losu a
biologicznymi mechanizmami depresji. Dokonano istotnego postępu w zakresie
lepszego poznania zaburzeń układu odpornościowego w mechanizmach
patogenetycznych powodujących depresję. Według jednej z aktualnych hipotez do
powstania depresji przyczynia się dysfunkcja w zakresie osi "stresowej", którą
stanowi układ limbiczny - podwzgórze - przysadka - nadnercza (l.p.p.n.) tzn.
niemożność jej prawidłowej regulacji w następstwie sytuacji stresowej. Badania
lat 90. wykazują istnienie u chorych na depresję cech patologicznej aktywacji
immunologicznej, objawiającej się m.in. obecnością odpowiedzi ostrej fazy ze
wzrostem białka C-reaktywnego (CRP), kwaśnej alfa-1-glikoproteiny (AGP),
alfa-chymotrypsyny (ACT) wraz ze zmianami struktury tych białek
(mikroheterogennością), co jest charakterystyczne dla stanów zapalnych. Inną
cechą nieprawidłowej aktywacji immunologicznej jest zwiększenie sekrecji
niektórych cytokin prozapalnych, takich jak: interleukina-1 (IL-1) i
interleukina-6 (IL-6). Zmianom tym towarzyszą cechy wzmożonej aktywacji
l.p.p.n., a więc wzrost sekrecji kortykoliberyny (CRH) oraz hiperkortyzolemia.
Interleukina-1 wpływa na czynność osi l.p.p.n. i ma znaczenie w regulacji wielu
procesów mózgowych, m.in. takich jak sen i przyjmowanie pokarmów, które w
depresji ulegają zaburzeniu.

[Gość: nenya]

"z reguły" to chyba mimo wszystko przesada...

[Gość: l79]

z ta "regula" to mocno przesadziles
a gdyby tak pomyslec logicznie - skad depresja w nieuleczalnej, czesto powaznej
w przebiego chorobie, ktora mozna "przekazac" wlasnym dzieciom?

[Gość: l79]

przeciwciala nie sa przeciw rece czy nodze. czesto skierowane sa przeciwko
skladnikom komorki (przeciwciala przeciwjadrowe) czy tkanki (przeciwciala
przeciw miesniom gladkim). co mozna wtedy usunac? calego czlowieka?
poza tym rzadko zdarza sie ze jest tylko jeden rodzaj przeciwcial

[nm8]

OK. Mięśnie gładkie są także np w naszych jelitach -> do czego odnosiło się
m.in. wcześniejsze zapytanie. Autoagresja organizmu może się objawiać również w
tej części naszego organizmu. Choroby z autoagresji to nie tylko różne formy
stwardnienia rozsianego, reumatoidalnych zapaleń stawów i mnóstwa innych o
których ja nie mam pojęcia nawet ale także chororby atakujące jelita.
Generalnie powodujące pewną formę upośledzenia naszego układu odpornościowego a
raczej będące efektem autoagresji, która poeoduje owe upośledzenie.
Mnie interesuje konkretnie co dalej gdy po ataku na jelito grube zostało ono
usunięte?? Czy autoagresja organizmu może objawić się w innej części ludzikiego
ciała?? I chyba zasadnicze pytanie jakie powinno tutaj paść jak sobie radzić z
autoagresją i jak jej przeciwdziałać zwłaszcza już po tak istotnych przejściach
dla organizmu??

[Gość: xxxxx]

> Mnie interesuje konkretnie co dalej gdy po ataku na jelito grube zostało ono
> usunięte?? Czy autoagresja organizmu może objawić się w innej części ludzikiego
>
> ciała?? I chyba zasadnicze pytanie jakie powinno tutaj paść jak sobie radzić z
> autoagresją i jak jej przeciwdziałać zwłaszcza już po tak istotnych przejściach
>
> dla organizmu??


ja też pod tym się podpisuję

[Gość: Artur]

Podejrzewam, ze wiele z tzw chorob a autoagresji to w rzeczywistosci subtelne
infekcje bakteryjne. Tyle, ze nie wiadomo dokladnie czym i jak.

Obecnie istnieje sporo dowodow na to, ze tak wlasnie jest choc ciagle za malo
by zmienic podstawowe zasady leczenia. Badania nad dziwnymi wewnatrzkomorkowymi
bakteriami sa w toku juz od dawna, ale progres jest powolny.

Jeszcze wiele wody uplynie w Nilu zanim sie dowiemy jak jest naprawde.