urealniacze

[emdziejka]

Wiadomo - ksiązki LMM to fikcja i czasami wypada bardziej, a czasami mniej
realnie.
macie takie swoje zdania labo zdarzenia, które 'urealniają' postać i
sprawiaja, że staje się bardzo bliska i prawdziwa?
ja np bardzo lubię zdanie, w którym Gilbert śmieje się z Ani, że musi kupić
każdą ksiązke, która ma w tytule 'ogród'. ja mam podobnie z róznymi
ksiażkami, które po prostu musze kupować.
a Wy?

[supervixen]

Dla mnie to przygoda Izy w jakimś środku komunikacji... (nie pamiętam czy to
był tramwaj czy coś innego). Iza była oczywiście dość przerysowana, a
poszukiwanie z bijącym sercem monety na bilet (czy też biletu) wydaje mi się
bardzo realne, bo jest u mnie nagminne:D A jak już znajdę bilet, to muszę
poszukiwać legitymacji:D

[biljana]

tez zwrocilam uwage na przygode Izy. Zawsze to bylo dla mnie takim fragmentem
swiata rzeczywistego. Bohaterki jezdza komunikacja miejska a ne tylko chodza po
zacienionych lesnych ścieżkach snując marzenia i budując zamki na lodzie.
Pamietam, ze zawsze sie zastanawialam jak ten tramwj wygladal. Pewnie byl konny
i pan konduktor mial wielkie wąsy i mundur:)))

Dla mnie takim urealniaczem bylo jak w ktorejs z ksiazek ciotka Gilberta
zakradla sie w nocy do spizarni i zjadla ciastka, ktore byly zostawione dla
Gilberta wracajacego w nocy od pacjentow. Taki ludzkie. Chlopina wraca z pracy,
w spizarni czeka kolacja:)

[pontecorvo]

Poniważ jestem urodzoną pesymistką i malkontentką, jakże realne i cudownie
zabawne wydaja mi się opisy osób o podobnej postawie, myślę np. o Elizie Andrews
i jej czarnych zapatrywaniach na życie, które "jest coraz gorsze i trzeba być
przygotowanym na najgorsze". Są jeszcze inne tego typu postawu, ciotka
Wywąchiwacz chyba, wszystkie je bardzo lubię.

[supervixen]

Do kategorii pesymistek należy jeszcze zaliczyć kuzynkę Ernestynę;) Co drugie
jej zdanie zaczynało się od "I'm afraid that..."

[ab7777]

i okropna zrzedliwą matkę Pauliny.Nawiasem mowiac bardzo lubie te fragmenty
gdzie Rebeka wola w nocy na cale miasto Marcina albo gdy ciotki w tajemnicy
przed soba stosują maseczki upiekszające.

[pontecorvo]

Dziewczyny, poratujcie starą sklerotyczkę (jak pisałam w innym wątku jestem na
etapie odswieżania Ani po latach) - któż to była kuzynka Ernestyna i Paulina
oraz jej matka??? Co do uroczych pesymistek to zaliczam też ciotkę Diany -
Atossę z "Ani z Avonlea".

[mela54]

Kuzynka Ermerstyna oraz Paulina i jej matka występują w "Ani z Szumiących
Topoli". Kuzynka E. występuje tylko raz, gdy odwiedza ciocie Kasię i Misię,
gospodynie Ani. Paulina to osoba mieszkająca z zrzędliwą matką, której Ania
pomaga udać się na srebrne wesele kuzynki.

[pontecorvo]

Dziękuję za objaśnienia, przypominam sobie faktycznie te postacie. A teraz
przymierzam się właśnie do Topoli, więc mam nadzieję, że wszystkie postacie
poukładają mi się w odpowiednich szufladkach...

[supervixen]

Była jeszcze zrzędliwa ciotka Mary Maria i chyba ta kuzynka Zuzanny z Rilli też
optymizmem nie grzeszyła? Ale akurat Mary Maria nie była specjalnie zabawna, za
to bardzo wkurzająca;)

[pontecorvo]

Jestem teraz w trakcie czytania po latach Topoli – i przypomniałam sobie
prześwietne postacie moich ulubionych czarnowidzek. Matka Pauliny – po prostu
super! Jak bardzo ujawnia się tu kunszt pisarski LMM, ten humor, to oczko
puszczane w stronę czytelnika, Ernestyna też nie najgorsza, coś w stylu naszych
starszych pań w poczekalni przychodni, jedna wielka rywalizacja, która już to
miała, albo będzie miała. Ale mimo wszystko w moim rankingu nie do pobicia to
ciotka Wywąchiwacz, żal oczywiście „biednej Nory”, nie zamieniłabym się z nią za
żadne skarby, ale będąc czytelnikiem i delektując się czarnymi prognozami ciotki
– jak dla mnie prawdziwa uczta złożona z humoru najwyższych lotów!

[lilimeye]

No i oczywiście, nie można zapominać o kuzynce Zofii i jej narzekaniach w kuchni
Zuzanny ("Rilla ze Złotego Brzegu"). Jakaż to ponadczasowa i uniwersalna postać,
zważywszy ile się człowiek w XXI w. w Polsce tego narzekania nasłucha :)
Dla mnie bardzo realne są kłopoty Ani, wynikające z roztargnienia, mam to samo.
Czynności, których nie lubię, albo które są monotonne, wykonuję zwykle
mechanicznie, myśląc o czymś zupełnie innym i czasem niechcący robię głupstwa.
Jest taka scena, kiedy Ania, Maryla i Diana w zamieszaniu przyprawiają groszek,
który w rezultacie nie nadaje się do jedzenia - jakież to prawdziwe :)
Albo postać pani Linde - też mam takie wścibskie sąsiadki, tylko u mnie nie są
one tak przyjazne. Albo tęsknota Ani do posiadania choć jednej pięknej sukienki,
jak ja dobrze ją rozumiałam, dorastając w latach 80 - w czasach pustych półek w
sklepach. Fragment, kiedy Ania dostaje wreszcie upragnioną sukienkę od Mateusza
zawsze był jednym z moich ulubionych.
Bardzo prawdziwe, niestety, jest też mozolne dążenie do spełnienia marzeń
zawodowych, tak jak to jest opisane w "Emilce".

[melmire]

Ja tylko nigdy nie moglam zrozumiec dlaczego ofiarowana sukienka jest brazowa,
skoro Mateusz myslal o jakichs jasnych kolorach.

[pontecorvo]

> Ja tylko nigdy nie moglam zrozumiec dlaczego ofiarowana sukienka
jest brazowa,
> skoro Mateusz myslal o jakichs jasnych kolorach.

To już chyba kwestia p. Małgorzaty i jej "narzucającego" poglądu na
tę sprawę...

[feverish]

z tego co ja pamiętam to miał być jasny brązowy, czyli pewnie
beżowy.

[monikate]

Moim zdaniem p. Małgorzata (Rachel) wykazała sie lepszym gustem od
Mateusza. Ania była ruda i piegowata. Typowa Jesień. Brązowy kolor
jest dla niej wymarzony, a już kiedy się utrafi odcień...

[panna-lee]

ja przypuszczam, że był to odcień określany często jako karmelowy. [czyli róż wenecki].
wszak ania była zachwycona sukienką, a pewnie by nie była, gdyby jej się trafił szarobrunatny lub nawet i beżowy. w różu weneckim wyglądałaby na pewno pięknie. :)

[ananke666]

Kolor określono jako rich brown i soft brown.

[pontecorvo]

A co powiecie o ciotce Ruth w "Emilce"? Też niezła babka, prawda?

[pontecorvo]

podciągam

[icegirl]

Dla mnie urealniaczem, ale dopiero po kilku latach, była historia z powidłami
dyniowymi. Ania nieopatrznie wspomniała, że jest nimi zachwycona, więc przy
każdej wizycie musieli ją częstować. W ostatnim domu nie robili powideł
dyniowych, ale... pożyczyli i dali Ani dzban do domu.
Jakie to prawdziwe często :)

[pontecorvo]

w górę

[pontecorvo]

w górę