Festiwal Festiwali 2006

[Gość: Nibelginkor]

no rozpoczal sie bardzo zle - 2X nudny i pretensjonalny Simmons
Lepiej poczytac obie "inscenizowane" (tutaj tak naprawde mowione) ksiazki.
Kto wybieral te przedstawienia?
Bedzie jakies festiwalowe katharsis? :(

[Gość: Anka]

Widzialam tylko 'Platforme' i wynudzilam sie. Zastanawia mnie, co p. Cieslak
mial na mysli zapowiadajac, ze i ci, ktorzy znaja ksiazke, moga oczekiwac
skandalu. Plusem bylo to, ze seks pojawial sie glownie w warstwie slownej, bo
inaczej byloby zbyt doslownie i wyszloby zwykle porno.
Nie zaluje juz, ze nie poszlam na 'Azylanta'.

[jan_telecki]

no sorry, na Azylancie nie sposób było odczytać napisy, były tak blade.
a tekstu było w cholere. nie wiem wiec o czym było to przedstawienie.

[Gość: lia]

panowie recenzenci napisali po Azylancie, że jesteśmy zbyt zajęcie sprawami tezcek i jeszcze niedostatecznie wypaleni, żeby zrozumieć dylematy mieszkańców europy zachodniej. i napisali to tak, jakby mieli o to do władz i społeczeństwa pretensje.
jak dla mnie, dorobili kupe znaczeń - ze spektaklu w połowie zeszło powietrze
pomijając skandal z nieczytelnymi napisami

[jasiek_natolin]

A myślałem,że to tylko na balkonie napisy były nieczytelne...
Ale nawet,gdybym mógł je odczytać bez kłopotów, to i tak byłbym wściekły,że
dałem się nabrać na obejrzenie takiej bzdury...
Pokazana następnego dnia "Platforma", mimo że to tylko średni teatr, zdawała
się być w porównaniu z tym "Azylantem" prawdziwym arcydziełem.
Obawiam się,że tak jak na poprzdnich festiwalach znowu najlepszy będzie teatr
made in Poland.
Ale może to wcale nie powód do zmartwień...

[Gość: lia]

ja stawiam na goebbelsa. zreszta, zamierzam obejrzeć tylko to, lacrimose, woyzecka, no i moze wilsona.

gdyby taki azylant został u nas pokazany jakieś 30 lat temu, okazałoby się, że komuniści raz powiedzieli prawde, tę o zgniłym zachodzie

[Gość: m.]

PLATFORMY nie widziałam, ale niech może za nią przemówi fakt, że na tzw.
Zachodzie Houllebecque stał się prawdziwym objawieniem teatralnym realizowanym
na potęgę, może więc walor poznawcz ma tu jakąś zaletę? Bo u nas jeszcze nie
doczekał się jeszcze realizacji chyba żadnej. Tak na marginesie- osobiście go
nie lubię, nudzi mnie, męczy i drażni pseudo diagnostyką stanu zachodniej
cywilizacji. Zachwyty nad nim w Polsce dziwią mnie tym bardziej, że do
mieszczańskiej kultury zachodu, z którą w polemikę wchodzi ten pisarz-
szczególnie w Niemczech czy we Francji, to tu, w tym naszym pięknym zaścianku
spod sztandaru LPRu to nam jeszcze naprawdę (może i chwała Bogu) daleko.
Zachwyty nad Houllebecquiem wydają mi się mocno fałszywe i naciągane, i
szczerze mówiąc nie do końca rozumiem czym napawają się i nasączają jego
pochlebcy. Co nie zmienia faktu, że może warto pokazać teatralną inkarnację tej
prozy, choćby ku odrzuceniu.

[Gość: Nibelginkor]

Dzisiaj wiadzialem "Amid the Clouds" z Iranu w Teatrze na Woli.
Bardzo proste, srodkami gdzies troche naiwno-amatorskie (nie wartosciuje
uzywajac tych dwoch slow), ale jesli wejsc w konwencje to robi sie bardzo
ciekawie i choc nie bylo to wydarzenie roku, to jednak kawal dobrego teatru.
Jesli ktos oglada i lubi iranskie kino, to bedzie bardzo zadowolony.

I jak zwykle Piotr Cieslak i Teatr Dramatyczny zawodza w kwestii napisow. Gdybym
nie widzial dobrych, jasnych, czytelnych napisow w teatrze, to uwierzylbym, ze
zawsze musza byc takie jak serwuje nam ekipa TD - nieostre i po prostu niewidoczne.

Przeciez to chyba mozna poprawic? Na Simmonsie bylo to samo.
Czy to bodziec do nauki jezykow ma byc? :--<>

[jasiek_natolin]

Sam jestem zdziwiony,że to przedstawienie spodobało mi się...Może sprawił to
szantaż emocjonalny ,albo może raczej jakieś oczywiście irracjonalne poczucie
winy, jakie każdy normalny Europejczyk mniej lub bardziej musi odczuwać?

[Gość: Nibelginkor]

no a dzisiaj "Recent Experiences" tej samej iranskiej grupy i rezysera.
Tym razem bylo nudno i bez pomyslu. (ile mozna siedziec nieruchomo przy stole?)

aha wczoraj jeszcze proba generalna "Filozofow" Nadja. hm... formalnie ciekawe,
ale "mniej wody, wiecej koncentratu" prosze.

[jan_telecki]

a mi sie "Recent Experiences" podobało.
oni nie tylko siedzieli, ale i przemieszczali sie wokół stołu
jak wskazówki zegara, i do tego jeszcze odliczali mijające lata...

miało to swój urok.

[jasiek_natolin]

A "Filozofowie"? Czy to nie fantastyczny sen?

[Gość: Nibelginkor]

jak na sen, to calkiem ok, ale czy nie mozna znudzic sie snem?
moze to dlatego, ze to nie byl moj wlasny :)

[jan_telecki]

wczorajsze przedstawienie Goebbelsa w Dramatycznym było kapitalne.

namawiam na dzisiejsza powtórke szczególnie tych którzy nigdy nie widzieli w
teatrze robotów tańczących do muzyki Szostakowicza... cudo.

[Gość: bomba]

potwierdzam i namawiam! Nie tylko roboty, ale cudowna zabawa z przestrzenią,
projekcjami itp. bardzo smaczne.

[Gość: Nibelginkor]

eh eh... dzisiaj "Woyzzka" Kleczewskiej widzialem.
Kto posiada empatie i nad takim jak ja widzem niezadowolonym sie pochyli?
Z jednej strony old boyowe myslenie a`la Jaroslaw Kilian, a z drugiej
"mlodziaki" Kleczewsko-Klatowe i obie strony robia teatr, ktory mnie nie
obchodzi. eh.

[Gość: 1/2]

No okropny ten spektakl Kleczewskiej. Po pierwsze mnie oszukano, bo zapowiadano
spektakl według Buechnera. Figa - talent literacki reżyserkę widać męczy i za
wszelką cenę dopisuje tekst na poziomie.... szkoda słów.
To czemu nie napisze czegoś z inspiracji Buechnerem. Wszyscy by mówili: "O,
jaka kulturalna, jaka oczytana - widac wpływy Buechnera!" Ale łatwiej podeprzeć
się klasyką. Biedny Georg.
A gdyby chociaż coś ciekawego z tego wynikało. Ale to nudne, byle jakie i
bezsensowne. Każdy potrafi sikać, kopulować i pieprzyć.
Niby taka prawdka? A walka, co miała być taka "strasna" - lipna i nieudolna aż
boki zrywać!
Nie pójdę na festiwal Kleczewskiej. I piszę to bez satysfakcji. Ze smutkiem. To
ma być ten cymes młodego teatru? Pogratulować! Oby tak dalej! Tylko, co może
być dalej?

[wampuka]

Chyba się nei mogę zgodzić. Widziałem "Woyzecka" w Kaliszu, nie w Warszawie.
Nie wiem, co było tam dla Ciebie "nudne", czy "nieciekawe". Co do sensowności:
wciąż nie mogę się zgodzić na ołtarz ze Świętą Rodziną. Nie rozumiem i już.
Nie podobali Ci się aktorzy? Iza Piątkowska przecież za każdym razem
improwizuje sobie spora partię swoich kwestii. Albo wielka małpa rzępoląca
głosem hicior Hanny Banaszak. Albo przyjaciel Woyzecka w wykonaniu Sitarskiego.
Wszyscy do schrupania :D

[Gość: 1/2]

Zależy co kto lubi chrupać. Dla mnie niestrawne, a poza tym to nie jest
z "Woyzecka". Buechner był niezłym pisarzem i gdyby chciał napisać o
misiach,planktonie, Hani Banaszak czy małpach, to by napisał. I to jakimś
językiem, a nie bełkotem. Nie wiem jak było w Kaliszu, ale dziś jedyny moment,
kiedy była cisza na widowni i słowo nabrało znaczenia, to była bajka starej
kobiety. To jest tekst autora i reżyserka - na szczęście - nie próbowała wpaść
na pomysł, co by tu na siłę przeinaczyć. Tego się słuchało. To była metafora. A
reszta to wszystko jedno, to kiepska telewizja. Kiepska podkreslam.
Ale możemy się przecież nie zgadzać - pozdrawiam serdecznie i wielu wrażeń w
teatrze życzę.

[jasiek_natolin]

Sęk w tym,że o te wrażenia,których by się w teatrze oczekiwało, coraz trudniej.
Wczoraj w Dramatycznym doszedłem do wniosku,że za często łażę do teatru i za
dużo forsy w nim zostawiam.
A ten spektakl Kleczewskiej to bardziej przepisywanie niż tworzenie.
I po co to wszystko??? Po co...

[Gość: Franusia]

ostatnio slyszalam, ze Klata i Kleczewska to ta sama osoba ;-)

[Gość: 1/2]

No fizycznie, to oni się różnią.... ale w teatrze to jest podobny sznyt -
"wszystko wolno, nic nie trzeba", tacy "nienajmłodsi myślobójcy", jazda na
całego, a kto się nie załapie ten kiep.

[wampuka]

Owszem, panuje trend przepisywania tekstów. Robi się to z mniejszym, bądź
lepszym skutkiem. Moim zdaniem Kleczewskiej najlepiej udało się to zrobić
w "Czyż nie dobija się koni" (choć tu dochodzi kwestia adaptacji, więc to
pewniw jeszcze inaczej należy oglądać) i w "Makbecie" (odpowiednio: Teatr im.
Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu i Teatr im. J. Kochanowskiego w
Opolu). "Woyzeck" jest już słabszy, przede wszystkim dlatego, że wtórny w
stosunu do "Makbeta". Ale może warto zastanowić się, dlaczego coś zostało
przepisane, co to ma w widzu uruchomić, co uwypuklić w stosunku do zamierzeń
autora...

Rzeczywiście, scena, o której piszesz (monolog Starej Kobiety) również w
Kaliszu wywołał ciszę. Pami etaj jednak, że nie tylko tekst ma władzę nad
widzami. Tak dzieje się właściwie tylko wtedy, gdy się go czyta. W teatrze waża
jest inscenizacja. gdyby nie rozbuchana rzeczywistość sceniczna, wyciszony
moment w spektaklu mógłby przejść niezauważenie, a tak istnieje prawem silnego
kontrastu. Odpowiadając zas na Twoje pytanie, cisza towarzyszyła nie tylko tej
jednej scenie: podobnie działo się podczas otwierającego spektakl wyznania
Woyzecka "Jestem mordercą", scen przy ołtarzu ze Świętą Rodziną, czy sceny ze
ścianą zieleni.
Nie zawsze też chodzi o ciszę w trakcie przedstawienia.

Dziękuję za życzenia i od-życzam Tobie tego samego :)

[Gość: 1/2]

Po pierwsze nie do końca rozumiem, co masz na myśli, kiedy
mówisz "przepisywanie", w tym wypadku ("W.")mamy raczej do czynienia
z "dopisywaniem". Czy nie uczciwiej byłoby "napisać" własną wersję? Może też
mogłaby coś w widzu uruchomić. Tylko to jest trudniej. Wtedy reżyser-autor
bierze całowitą odpowiedzialnośc za dzieło, a nie podczepia pod czyjeś nazwisko
(czy własność intelektualną - jeśli wolisz). Cała historia teatru jest pełna
takich przykładów: ile Antygon, Don Juanów i Hamletów zostało napisanych a nie
dopisanych czy podpisanych.
Co do ciszy w czasie omawianej przez nas sceny i jej urody, to nie zgodziłbym
sie do końca. To nie jest tak, że po to aby się skupić na czymś cichym, to
nalezy to coś oprawić hukiem - spektakle Mądzika byłyby nie do oglądania według
tej recepty. Rzecz chyba polega na tym, że ta scena (zresztą jak i 2 ostatnie -
zgadzam się)została zrobiona nie wbrew tekstowi. Jeżeli już za punkt wyjścia do
przedstawienia biorę tekst - no to powinienem wiedzieć, co z nim współgra a co
jest przeciw niemu. Te 3 sceny są interpretacją Buechnera. A Buechner musi być
niezły skoro przetrwał 200 lat. Spiszmy teksty reżyserki czy aktorów z tego
przedstawienia i połóżmy obok tekstu Buechnera. Następnie wróćmy do obu po
następnych 200 latach. Zobaczymy, który przetrwa. Może być po 20 latach...
Tak, w pierwszej scenie też była cisza,to prawda. ale to normalne: widz jest
ciekaw, chciałby, żeby mu się podobało, chłonie, żeby zrozumieć i wejść w
świat, do którego go zapraszają.
A mówiąc "cisza" - nie mam oczywiście na myśli poziomu decybeli, tylko stopień
uwagi widza.
Dzięki za od-zyczenia i re-życzę tego samego :-)))

[Gość: 888]

dupa

[Gość: 1/2]

no tak...

[wampuka]

Przepisywanie to zawsze przekładanie tekstu sztuki na ine realia, wkładanie ich
w nowe ramy sztafażu scenicznego. Zawsze wiąże się to z dopisywaniem. Obejrzyj
jakieś najlepsze współczesne spektakle, np. "Otella" z Niemiec, z Kammerspiele
(był w tym roku na Festiwalu Szeksprowskim w Gdańsku, czasem można go zobaczyć
w arte): tam, oprócz historii Otella wprost z Szekspira istnieją równoprawnie w
spektaklu elementy dopisane, całość zaś przełożona jest na (nasycony
wulgaryzmami) współczesny język niemiecki.

Tak, jak piszesz, mnóstwo jest prze-pisanych, do-pisanych, re-napisanych ;)
sztuk. Ale zwróć uwagę: przepisuje się te dzieła ze względu na potrzeby
współczesnego przepisywaczom teatru, nie dlatego, żeby weszły do historii
literatury. Teatr, sztuka żywa i najbardziej, jak to możliwe, efemeryczna,
karmi się tym, co jest najbliżej niej w czasie; widać potrzeba współczesności
(jakkolwiek enigmatycznie i banalnie by to nie zabrzmiało...) jest taka, by
teksty klasyczne reinterpretować również przy pomocy przepisania.
Dla teatru TERAŹNIEJSZEGO, nie żadnego innego, przygotowuje się (przez, na
przykład, przepisanie!) teksty. Nie dla przyszłych pokoleń. A przyszłe
pokolenia będą mogły co najwyżej poczytać recenzje, przeczytać egzemplarz
teatralny sztuki, obejrzeć zapis na DVD.

Stawianie obok siebie Buchnera i Kleczewskiej jest nieuczciwe, bo każdemu z
nich o co innego chodziło, działali w innych materiach. On pisał, ona
rezyseruje. O jej spektaklu bedzie się mówić już zawsze, cokolwiek byś Ty sobie
o tym nie myślał, jako o laureacie festiwalu katowickiego, o tym, który
najwięcej chyba spośród kaliskich spektakli, pojeździł po Europie, jako
pierwszy też spośród tychże "uderzył na Warszawę"... A Buchner pozostanie tym,
który spróbował stworzyć model nowoczesnej tragedii, posużył się autentycznymi
wydarzeniami, opisał historię rfragmentarycznie, enigmatycznie, całość jego
tekstu mozna traktować aleatorycznie itp.

Cóż po re-życzeniach mogę dodać... fw-życzenia ;D

[jan_telecki]

> Buechner musi być
> niezły skoro przetrwał 200 lat. Spiszmy teksty reżyserki czy aktorów z tego
> przedstawienia i połóżmy obok tekstu Buechnera. Następnie wróćmy do obu po
> następnych 200 latach. Zobaczymy, który przetrwa. Może być po 20 latach...


sorry, ale ktoś tu sie w argumentach zagalopował. sprawdzawnie wartosci tekstu
rezyserki po latach nie ma sensu bo sama Kleczewska byłaby wtedy juz innym
człowiekiem niż jest teraz i musiałaby swój tekst dopisać na nowo.
rozpatrywanie inscenizacji w kategoriach ponadczasowosci jest absurdem.
teatr to jest to co dzieje sie tu i teraz, przed naszymi oczami w tym własnie
momencie wystawiania sztuki. jesli rezyser dopisuje jakis tekst lub go wycina
to robi to by dostosowac go do jego aktualnej artystycznej wizji. Wizja ta moze
sie podobac lub nie ale reżyser ma do niej prawo.

[Gość: 1/2]

ok!ok!ok!
ja to rozumiem. A jednak myślę,że to prawo reżysera pociąga za sobą obowiązki,
jak na przykład zaznaczenie autorstwa tekstu na afiszu, bo to nie jest Woyzeck
Buchnera. i to wszystko. Niech się nazywa Wojjcek Kleczewskiej na podstawie
Buchnera i juz wiem na co idę!

[wampuka]

Nie wiesz nigdy, czego się spodziewać. Nawet Grabowski robiąc "Tartuffe'a" w
Starym miał szansę zskoczyc widzów (nie wykorzystał jej, ale to inna sprawa).
Idziesz na pewną markę, na nazwisko reżysera, na aktora, scenografa, na
cokolwiek. Ale nie spodziewaj się w teatrze main stream'owym (tak się to
odmienia?) opowiedzianej po Bożemu historii. Nie i już. Historię Woyzecka
możesz sobie przeczytać. Zobaczysz zawsze wariację na temat (albo i obok
tematu).

[jan_telecki]

festiwal sie skończył,
wczorajsze "Kuszenie sw Antoniego" R. Wilsona porwało młodą publicznosc, owacje
zrywały sie prawie po kazdym muzycznym "numerze". Plastycznie było to
rzeczywiscie czarujące, ale wielbiciele przedstawien Trelinskiego nie takie
rzeczy widzieli.

z 4 produkcji jakie widziałem na tym festiwalu nabardziej podobało mi sie
przedstawienie Goebbelsa. Chetnie poszedłbym na to jeszcze raz.

[Gość: Julie]

Należąca do młodej części publiczności - nie zrywałam się do owacji po
każdym "numerze". Bardziej starałam się podążać za muzyką - naprawdę znakomitą -
niż zmieniającymi się kolorami i formami przestrzennymi - ta część akurat mnie
nie zachwyciła, ładne - po prostu, ale dla mnie się tu Wilson specjalnie nie
napracował. Choć ciekawe było zderzenie rygorystycznej formy, widocznej też w
ruchu i kipiącej życiem muzyki, no i samych wykonawców, którzy się w tej formie
musieli odnaleźć i szczerze mówiąc - nie wiem, czy nie wolałabym tego zobaczyć
jako świetnego koncertu gospel, ale estetycznie można się napatrzeć, choć
faktycznie nie takie rzeczy się w operze już widziało. Szkoda, że nie widziałam
Goebbelsa :( Podobno rewelacyjny...

[jasiek_natolin]

Ha, ja też nie mogłem obejrzeć Eraritjaritjaki ( czy to tak leci? ),Wilson
spłynął po mnie jak woda po kaczce,"Filozofowie" sprawili,że poczułem się lekki
jak piórko i cały w skowronkach, a "Medea" oszołomiła aktorskim kunsztem i w
ogóle pomysłem na niebanalny teatr. Z pozostałymi spektaklami było różnie,
dominowało jednal rozczarowanie.
No i jeszcze wspaniały "Słomkowy kapelusz", którego jednak na festiwalu nie
widziałem. Ciekawe,co Cieplak teraz wykombinuje...
Jednak największe brawa dla spektaklu, po którym - paradoksalnie - w ogóle nie
klaskałem, tylko siedziałem z rozdziawioną gębą, czyli dla "Medei" Szlag mnie
trafił,że tę wspaniałą aktorkę mogłem obejrzeć tylko raz.