Klaps - droga do ...?

[kckk]

kobieta.gazeta.pl/edziecko/1,71306,3333003.html
Trudny, kontrowersyjny temat. W oczekiwaniu na klapsa odwracam się, nasdtawiam
pośladki i proszę o wyrozumiałość.
Albo nie! Może być bez zrozumienia, nawet z grubej rury, oby szczerze.

Rzucam hasło: Stopniowanie kar poczynając od łagodnych, a kończąc na przemocy
fizycznej.

--
Kto pierwszy, ten będzie wyżej

[egon26]

.. jeszcze większego bagna
To tak do tematu, myślę że to głównie nery puszczają czasem. I dorośli sięgają
po ten argument. Wszyscy wiemy że i tak to g.. daje ale może chyba taka chwilowa
ulga, coś jak strąbić gościa który zajechał nam drogę, chwilowe wyładowanie się.
Teoretyzuje bo jeszcze mi się nie zdarzyło w stosunku do dziecka, ale pies
czasem w d.. dostał - oczywiście jak zasłużył i w sumie pomagało. Mały może by i
dostał ostatnio na przewijaku gdyby nie fakt że miał oba pośladki obs... i nie
było w co uderzyć ;P Ale puściłem mu wiązankę, byłem do tego stopnia zły że
miałem obudzić żonę by skończyła przewijanie - tak wierzgał;D Mam nadzieje że
jednak nie będę go bił.

[johnnysixcannons]

Już kiedyś się żeśmy ścieli przy okazji bicia po twarzy.Napisałem wtedy,że dla
mnie uderzenie dziecka to tak naprawdę porażka rodzica.Myślę,że klaps to nie
rozwiązanie ,tylko chwilowa ulga dla rodzica.Jak wiecie jestem wścieklakiem i
zdarza mi się wybuchnąć nagłą złością.Zawsze po tem nadchodzi refleksja,że nie
tędy droga,że to wybuch bez sensu.No cóż jesteśmy tylko ludźmi.
Z drugiej strony nie wierzę w bezstresowe wychowanie , ani w kult
przemocy.Dziecko trzeba przekonać ,wychować , a nawet przechytrzyć kidy
trzeba.Oczywiście kiedy w czasie zakupów wali się na podłogę,wierzga i wpada w
histerię to żadne argumenty ani przechytrzenie nic nie daje.Bierze się gnojka
pod pachę i wychodzi.na miejscu są kary takie jak zabór cukierków,nima TV,ale
to drógie u starszego niż moje.Nie mam tak do końca opracowanej strategii.Ja
też się uczę jak się wychowuje dzieci.
Chyba nie było z grubej rury,choć szczerze.A klepanie Cię w pośladki raczej
wybij sobie z głowy,aż tak się nie lubimy$

[jaremax]

Hanka zaliczyła już w swoim ponad 4-letnim życiu
kilka klapsiorów.Śmiem twierdzić , że wyszło jej to
na dobre.Teraz wystarczy ,że na nią spojrzę i już szkodnik
wie o co chodzi.Pzdr.

[lambert77]

amen czasami poprostu trzeba. Nie chodzi o to, żeby na każdym kroku ryczeć
na dziecko i tłuc je za najmniejszy błąd. Tylko, że przychodzi taki moment
kiedy nawet najbardziej logiczny argument nie dociera ewentualnie zrobiło
dziecko coś co nie może ujść na sucho. Koniec kropka czasami inaczej się nie
da I dlatego dobrze, że mam żonę bo ja bym chyba nie potrafił mimo, że sam
zostałem wychowany przez ojca który jak już musiał to sprawiedliwie rozdzielał
pasy pomiędzy mnie i brata. No ale obrywaliśmy słusznie a to rozbity nos
kamieniem a to notoryczne spóźnianie się do szkoły nigdy za bzdury. Fakt, że
mój brat im częściej karcony tym hardszy się robił ale z niego to już taki typ.

[egon26]

My mamy znajomych którzy lekko mówiąc się zagubili z tymi klapsami. I teraz jest
to nagminne i chyba nawet nie zauważają że inni ludzie patrzą. To jest właśnie
niebezpieczne że gdy już się raz uderzy łatwiej podnieś rękę kolejny i kolejny
raz. A potem coraz częściej, tak że odradzam. O ile się nie mylę syn kckk przy
szczepieniu powiedział "przecież w końcu przestanie boleć", myślę że każde
dziecko kiedyś zrozumie tą prawdę i będzie miało w nosie taką kare. Czasem mam
ochotę przylać małemu ale teraz wiem że i tak nie zrozumie o co chodzi, a
później mam nadzieje że znajdę jego słabe punkt które będę mógł gnębić w formie
kar Na razie czasem ogląda teletubisie tak że można już myśleć nad szlabanem
na telewizje ;P

[lambert77]

Mam wujka, który ma syna teraz to już chyba 2 lub 3 klasa. Kiedyś na jakiejś
imprezie jak mały miał tak z 5 lat coś tam zmalował wiadomo jak to dziecko na
przyjęciach. Wujek wyleciał woła go do siebie a mały zanim podszedł zakrył
tyłek rękoma. To dla mnie jest chore kiedy dziecko boi się podejść do własnego
ojca.

[gov.single]

Zdarzyło mi sie....Były to tylko klapsy ale starszny mialam póxniej
dyskomfort. Uważam , ze źle świadczylo o mnie to, ze maluch wyprowadził mnie z
równowagi.

Klaps to droga do nikąd...

[jaremax]

Klaps nie może być sposobem na wychowanie, ale czasem może
zdyscyplinować.Nie ma co sobie rwać włosów z głowy
tylko dlatego , że od czasu do czasu puszczą nam nerwy

[gov.single]

Totez nie rwe
A mój nastolatek co całkiem poukładany jest teraz-wiec te klapsy mu nie
zaszkodzily)

[etato1]

> Klaps nie może być sposobem na wychowanie, ale czasem może
> zdyscyplinować.Nie ma co sobie rwać włosów z głowy
> tylko dlatego , że od czasu do czasu puszczą nam nerwy

to samo mówilem koledze ktory w czasie kłótni z żoną mocno popchnął ją na kanapę
mają w tej chwili bardzo powazny kryzys i żona robi z tego wielkie halo
a przecież gościowi po prostu pusciły nerwy - przecież nawet jej nie uderzył
nie ma przecież co rwać włosów z głowy jak się uderzy drugiego człowieka - prawda?

tylko jakos dziwnie tak sumienie gryzie gdy uderza sie małe bezbronne dziecko

[egon26]

etato1 napisał:
> to samo mówilem koledze ktory w czasie kłótni z żoną mocno popchnął ją na kanap
> ę
> mają w tej chwili bardzo powazny kryzys i żona robi z tego wielkie halo
> a przecież gościowi po prostu pusciły nerwy - przecież nawet jej nie uderzył
> nie ma przecież co rwać włosów z głowy jak się uderzy drugiego człowieka - praw
> da?

Czytałeś te bzdury co tu napisałeś ?? Idąc twoim tokiem myślenia i tłumaczenie
wszystkiego hasłem : "bo puściły nerwy", można by kogoś pobić a nawet zabić i
czuć się usprawiedliwionym.
Naruszanie nietykalności cielesnej jest ogólnie złe, prymitywne i może
doprowadzić do poważnych niechcianych konsekwencji- ciężkiego okaleczenia kogoś
lub zabicia. Inną sprawą jest gdy pobije się dwóch facetów podobnej postury-
choć to też jest złe. A inną gdy tchórzliwy facet przy braku argumentów w kłótni
z kobietą postanawia skorzystać z tego że natura obdarzyła go większą siłą.
Swojemu koledze nie wciskaj durnot że nic się nie stało, tylko zajmij się lepiej
sobą. Ewolucja złych odruchów jest bardzo częsta i zaczynając od popychania może
skończyć się na czymś o wiele poważniejszym.

[etato1]

egon26 napisał:
> Czytałeś te bzdury co tu napisałeś ??

Widze ze nie złapałeś ironi (Powinienem popracowac nad tym )

Chciałem pokazać ze bardzo łatwo przemoc fizyczną stosowaną wobec dzieci
usprawiedliwiamy tym że ot po prostu puściły nam nerwy - nic wielkiego się nie stało

gdy równocześnie nie akceptujemy absolutnie jakiejkolwiek - choćby najmniejszej
- formy przemocy wobec osoby dorosłej, żony, kobiety
a jak ktoś tłumaczy się że "pusciły mu nerwy" to uwazamy taka osobe za
niezrównowazoną

chyba że .... ofiarą przemocy w formie klapsa, potrząśniecia, popchniecia jest
małe dziecko wtedy takie tłumaczenie jest OK

ciekawe prawda ?

[egon26]

tato1 napisał:

> egon26 napisał:
> > Czytałeś te bzdury co tu napisałeś ??
>
> Widze ze nie złapałeś ironi (Powinienem popracowac nad tym )

Ironia fajna sprawa tyle że w tekście pisanym, warto używać gębek ;D P
Niestety nie jesteśmy w stanie zauważyć czy sie uśmiechałeś piszac tekst dlatego
lepiej ich używać. Poza tym jak by się zleciały stałe bywalczynie emama mógłby
się zrobić sajgon tutaj tak że też trzeba uważać by wszystko raczej brzmiało
jednoznacznie.

[p-iotr]

Dwa razy w życiu dałem Młodej klapsa. Za każdym razem było mi potem głupio,
więc ją przepraszałem i tłumaczyłem dlaczego się zdenerwowałem.

To naprawdę niełatwe przyznać się do błędu przed Małym Człowiekiem, ale wierzę,
że zaprocentuje.

pzdr

[kckk]

Kolej na mnie. Od Was otrzymałem odpowiedzi, a sam jeszcze nic nie wniosłem.
Jestem przeciwny i mam nadzieję, że tak zostanie. Chyba niespełna 2 lata temu
dałem córce klapsa, przyznaję. Ale powiedziałem sobie, że nie, to nie ma sensu.
Efekt jakim się zakończyła scena, był odwrotny od zamierzonego. Z płaczu i
marudzenia skończyło się histerią na całego. Sam się z tym źle czułem, córka
pewnie jeszcze gorzej. W tamtej chwili, myślę, zabrakło mi pomysłu na inne
wyjście z sytuacji, a może uważałem, że klapsem spowoduję momentalną metamorfozę
rozwrzeszczanego dziecka w niewinnego aniołka, a może po prostu chciałem się
przekonać czy taka metoda zadziała. Nic z tych rzeczy.
Jeżeli chodzi o bicie, to na pewno lepiej rzadziej niż częściej, a najlepiej
wcale niż rzadko. Nie tłumaczmy też sobie, kara z przedziału takiego a takiego
nie kwalifikuje się do karania klapsem, a następne już tak. Swoją dezaprobatę
można wyrazić inaczej. Równie, może nawet bardziej przykro dla dziecka.
Nie wiem co Wy na to, ale przecież nie o samo bicie też chodzi. To jeden ze
sposobów przemocy fizycznej. Kolejny i do tego się przyznaję to karne sadzanie
na łóżku, czy w odosobnieniu - w drugim pokoju, który jest czasem przemyśleń nad
swoim zachowaniem i na uspokojenie się. Nie zawsze dziecko chce od tak samo
poddać się karze, są również przypadki przymusowego oddelegowania na siłę. A
mogę sobie wyobrazić, czego prawie nie doświadczam, że zdarzają się chwile kiedy
dzieci za nic na świecie nie dają posadzić się w jednym miejscu i odcierpieć
swoje, bez zainteresowania ze strony otoczenia. A może dochodzi tutaj już
przemoc psychiczna?

[jaremax]

No właśnie jest wiele skutecznych sposobów na poskromienie
małych terorystów , oby tylko nie przegiąć.
Kota też można zagłaskać na śmierć .

[etato1]

a zastanawiałes sie czy wogole karanie dziecka jest potrzebne ?
jak czesto w swoim dorosłym życiu ty jestes karany ?
chciałbyś aby ktos za kazde twoje potknięcie pare razy dziennie ciebie karał w
jakis sposob ? czegos ci zabraniał ?
Pomysl czy takie zycie to jest fajne kiedy codziennie za cos obrywasz karę

[kckk]

Uważam, że tak, jest potrzebne.

Każdy człowiek doświadcza konsekwencji swoich wyborów i tak jak ja kiedy się
pomylę, płacę za błędny wybór określoną cenę, podobnie jest z dziećmi. Jedno ma
prawie cztery lata i powinno zrozumieć naprawdę wiele, drugie dwuletnie, rozumie
sporo, ale samo jeszcze nie umie w pełni przekazać tego wszystkiego co by
chciało. Nie mierzę ich jedną miarą, do każdego podchodzę indywidualnie, biorąc
pod uwagę poczynione postępy w rozwoju i nabyte umiejętności.

Nie każę za potknięcia, nawet za jednorazowe, celowe złe zachowanie. O
potknięciach rozmawiamy, jak ich unikać i dlaczego, przecież mnie one dotyczą
pośrednio, moje dzieci bezpośrednio. Kara jest przewidziana w sytuacji, gdy
dziecko robi źle celowo, nagminnie albo po to by wręcz sprawdzić jaka będzie
moja rekcja. Są też wyjątki takie jak np. uderzenie brata w głowę z wyraźną
złością, czyli tematy wałkowane od lat, które coraz rzadziej, ale jednak czasem
powracają.

Pytania z zabranianiem nie rozumiem, jak sobie wyobrażasz dziecko które może
zrobić wszystko? Nie ma, nie było i nigdy nie będzie takich przypadków.

Życie stanie się o wiele łatwiejsze i przyjemniejsze, gdy człowiek za młodu
dowie się co i kiedy wolno, czego lepiej nie robić, a co jest zupełnie zakazane
oraz dlaczego.

[etato1]

> Każdy człowiek doświadcza konsekwencji swoich wyborów i tak jak ja kiedy się
> pomylę, płacę za błędny wybór określoną cenę, podobnie jest z dziećmi.
O ile wiem to w twoim przypadku to życie wymierza ci cenę a w przypadku dzieci
to ty wymierzasz cenę ?
Wiec pozwól że zapytam czy jestes osobą nieomylną ?
Czy dopuszczasz sytuację że ukarzesz dziecko za coś czego nie zrobiło albo nie
zrobiło umyślnie ?
Czy dopuszczasz myśl że karząc dziecko popełnisz błąd ?

Jedno ma
> prawie cztery lata i powinno zrozumieć naprawdę wiele, drugie dwuletnie,
Masz dzieci w wieku 2 i 4 lata ? to dobrze sie sklada bo ja mam dwóch chlopakow
w tym wieku wiec mozemy porozmawiac o praktyce
u mnie praktyka wygląda tak że chłopaki są bardzo rzadko wogole za cos karani
... na prawdę musiałbym sie długo zastanawiac żeby sobie przypomniec takie
sytuację a są obaj bardzo żywiołowi

> Kara jest przewidziana w sytuacji, gdy
> dziecko robi źle celowo, nagminnie albo po to by wręcz sprawdzić jaka będzie
> moja rekcja. Są też wyjątki takie jak np. uderzenie brata w głowę z wyraźną
> złością, czyli tematy wałkowane od lat, które coraz rzadziej, ale jednak czasem
> powracają.

Kiedyś myslałem podobnie jak ty az do czasu gdy przeczytalem "Wychowanie bez
porażek" Gordona i zupełnie zmieniło to moje myślenie o wychowaniu
Czy zastanawiałeś sie dlaczego twoje dziecko postępuje źle ? Co jest przyczyną
tego złego postepowania ?
Starasz się zlikwidować objaw czy przyczynę ?

> Pytania z zabranianiem nie rozumiem, jak sobie wyobrażasz dziecko które może
> zrobić wszystko? Nie ma, nie było i nigdy nie będzie takich przypadków.
Dziecko nie moze robić wszystkiego tak samo jak dorosły nie może robić wszystkiego
Trzeba uszanować potrzeby innych ludzi i tego ucze swoje dzieci
Sprawa polega na tym ze w sytuacjach konfliktowych staramy sie znalezc kompromis
rozwiazanie problemu tak aby dziecko wiedzialo ze ja szanuję jego potrzeby i
wogole szanuję jego jako człowieka
a od dziecka oczekuję aby szanowało moje potrzeby
nie staram sie złamać dziecka bo uważam ze to krótko wzroczna polityka ktora
skutkuje do czasu gdy mamy fizyczną przewage nad dzieckiem
Jeszcze nikt na świecie nie zbudował autorytetu na sile, przemocy i wymuszaniu
posłuszeństwa
Droga do autorytetu wiedzie przez dialog i przykład
Jezeli ja chce wyjsc z synem na spacer a on nie chce to mamy problem do
rozwiązania a nie sytuację w ktorej wymuszam posłuszeństwo
Oczywiscie takie rozwiazywanie problemu, rozmowa z dzieckiem, analiza jego
zachowania jest duzo bradziej wymagająca niż musztra i wymaganie posłuszeństwa
ale ja wierze w to ze dziecko wiecej sie dzieki temu uczy i ja ucze sie wiecej o
dziecku

> Życie stanie się o wiele łatwiejsze i przyjemniejsze, gdy człowiek za młodu
> dowie się co i kiedy wolno, czego lepiej nie robić, a co jest zupełnie zakazane
> oraz dlaczego.
I tu sie niezgadzam z tobą
życie nie jest takie proste i czarno białe że można zrobić spis rozwiązań na
każdą okazję
sztuką jest nauczyć dziecko dokonywania właściwych wyborów
a co najważniejsze aby dziecko miało poczucie własnej wartosci i pewność siebie
Wymuszenie posłuszeństwa zwalnia dziecko z myslenia i zabiera mu proces
nauczenia sie odrozniania dobra od zła
Moze prowadzic tez do uzaleznienia dziecka od rodzica ale z reguły prowadiz do
buntu nastolatka ktory wlasnie dostrzega ze zycie nie jest czarno biale i ze
rodzic nie jest dokonaly i ze sie myli wiec dlaczego ma go niby słuchać ?
dlatego w wychowaniu swoich chłopaków obrałem inną drogę i poki co jestem z niej
bardzo zadowolony

[kckk]

Tak, wymierzam. Czuję się ich przewodnikiem po świecie, ucząc tego wszystkiego
czego sam się dowiedziałem.
Nieomylny nie jest nikt.


> Czy dopuszczasz sytuację że ukarzesz dziecko za coś czego nie zrobiło albo nie
> zrobiło umyślnie ?

Można powiedzieć, że tak. Np. odwlekamy wyjście na spacer dopóki nie sprzątniemy
bałaganu po zabawie w domu. Karą w tym przypadku jest późniejsze wyjście, lub
brak spaceru, jeżeli dzieci nie wywiążą się z obowiązku.


> Czy dopuszczasz myśl że karząc dziecko popełnisz błąd ?

Nie dopuszczam takiej myśli, jeżeli mam wątpliwości nie wymierzam kary.


> u mnie praktyka wygląda tak że chłopaki są bardzo rzadko wogole za cos karani
> ... na prawdę musiałbym sie długo zastanawiac żeby sobie przypomniec takie
> sytuację a są obaj bardzo żywiołowi

Plus dla Ciebie. Liczę na receptę takiego stanu rzeczy, choć wiem jak dzieci
potrafią mieć różne charaktery, a nie wszystkie środki są uniwersalne.
Chcąc być dokładny zrobię tygodniową statystykę jak często w moim mniemaniu
córka zasłużyła na karę w postaci siedzenia na łóżku i zastanowienia się nad
swoim postępowaniem (od jutra).
Ty masz dwóch synów, to nie to samo co syn i córka.

Poza tym lubimy kompropmisy, rozmawiamy o przyczynach i objawach też.

Co to znaczy złamać dziecko? Spowodować, by zrobiło coś wbrew swojej woli?
Doprowadzam do takiej sytuacji ale poprzez rozmowę, tak, żeby samo zmieniło
zdanie, trochę sprytem, odwróceniem uwagi, zaproponowaniem czegoś nowego.

Pewnie, życie nie jest czarno białe, dlatego nie tłumaczę tylko wolno-nie wolno,
dodaję jeszcze: powinno, kiedy, dlaczego. A używając kombinacji tych określeń
można rozwiązać wiele złożonych problemów.

Napisz coś jeszcze

[etato1]

kckk napisał:

> Tak, wymierzam. Czuję się ich przewodnikiem po świecie, ucząc tego wszystkiego
> czego sam się dowiedziałem.
> Nieomylny nie jest nikt.
>
No właśnie. Twoje postrzeganie świata może być zupełnie inne niż dziecka.
Tobie może wydawać się ze cos nie jest straszne a dla dziecka będzie straszne.
W sumie wystarczy sobie odpowiedzieć na pytanie czy twoi rodzice zawsze mieli
rację ? Ile oni popełnili błędów ? Ile razy się pomylili ?

Z tego wzgledu nie chce karać dziecka ale chcę je zrozumiec.
Nie raz zdarza sie ze nawet mój 4 letni syn przekonuje mnie ze to on ma rację bo
ja mysle zbyt stereotypowo na przykład.


> Karą w tym przypadku jest późniejsze wyjście, lub
> brak spaceru, jeżeli dzieci nie wywiążą się z obowiązku.
Mysle ze w takim przypadku lepiej jest najpierw ustalic z dziecmi jasne zasady
postepowania
Jezeli uzgodnisz z dziecmi ze najpierw sprzątacie a potem idziecie na spacer i
dzieci sie na to zgodzą
to łamiąc zasady przeczą same sobie ! wystepuja przeciwko porzadkowi ktory same
ustlaily
brak wyjscia na spacer nie jest karą ale konsekswencja ich zachowania bo zlamaly
zasady

Jezeli nie ustalisz z dziecmi zasad tak aby one je zaakceptowaly to wtedy twoj
nakaz sprztania budzi ich sprzeciw bo jest narzucony a nie uzgodniony

Oczywiscie wygodniej jest dziecku cos kazac i to wymusic niz porozmawiac i uzgodnic.

>
> > Czy dopuszczasz myśl że karząc dziecko popełnisz błąd ?
>
> Nie dopuszczam takiej myśli, jeżeli mam wątpliwości nie wymierzam kary.
>
Czasami mozesz myslec ze nie masz wątpliwosci podczas gdy rzeczywistosc jest inna.


> Poza tym lubimy kompropmisy, rozmawiamy o przyczynach i objawach też.

a zauwazyles ze dziecko najczesciej rozrabia jak niezwracasz na niego uwagi

>
> Co to znaczy złamać dziecko? Spowodować, by zrobiło coś wbrew swojej woli?
> Doprowadzam do takiej sytuacji ale poprzez rozmowę, tak, żeby samo zmieniło
> zdanie, trochę sprytem, odwróceniem uwagi, zaproponowaniem czegoś nowego.

tak zeby dziecko zrobilo to co ty chcesz
myslalem ze temu sluzy min system kar

>
> Pewnie, życie nie jest czarno białe, dlatego nie tłumaczę tylko wolno-nie wolno
> ,
> dodaję jeszcze: powinno, kiedy, dlaczego. A używając kombinacji tych określeń
> można rozwiązać wiele złożonych problemów.
>
> Napisz coś jeszcze

Ja sie bardziej skupiam na dziecku
i stosuje wypowiedzi typu "ja" a nie "ty"
wiec zamiast krzyczec zejdz natychmiast ze stołka mowie ze boję się iż spadnie i
ze chciałbym aby zszedł
jezeli syn ma dostac niedobre lekarstwo to nie sciemniam ze to dobre lekarstwo
tylko mowie mu ze to jest niedobre lekarstwo, ktore wstretnie smakuje i ze wiem
iz on tego nie lubi ale ze trzeba to zjesc aby byl zdrowy
zasadaą jest to ze staram sie odgadnąć co dziecko czuje, mysli jakie ma motywy
działania - wtedy go lepiej rozumiem
jezeli bierze kredkę i maluje po scianach to wiem ze robi to poto abym zwrocil
na niego uwage a nie poto aby mi dokopac

czesto tez zachowania moich chlopakow sa konsekwencja moich błędów i zaniedban
ostatnio moj mlodszy syn wyjął farby i pomalował elegancko pedzelkiem drzwi,
szafy, dywan, i siebie - w czasie gdy szykowalem dla obu jedzenie i picie w kuchni
moim błędem było to ze farby zostały w jego zasiegu wiec moglem byc zły
conajwyzej na siebie a poinformowałem go ze nie podoba mi sie jak maluje po
róznych rzeczach i ze do malowania sluzy kartka

najbardziej jednak podoba mi sie jak moj 4 letni syn wychodzi juz sam z
propozycjami kompromisu w sytuacjach konfliktu interesu
np. gdy chcial zeby mama z nim zasypiala a moja zona musiala wyjsc i nie miala
za bardzo czasu to sam ! zaproponowal ze mama z nim chwile polezy a potem
przyjdzie tatus - i tak tez zrobilismy

[johnnysixcannons]

etato1 i kckk to była bardzo ciekawa wymiana zdań.Dało mi to do myślenia.

[etato1]

zeby bylo jasne to tez mam gorsze dni gdy mam dola i nie mam sily na negocjacje
z synem ktory czegos ode mnie chce
czasami potrafia chlopaki mnie wyprowadzic z równowagi
ale są to wypadki przy pracy - moje porażki jako rodzica z ktorych wyciągam wnioski

jednym z wniosków bylo to ze nigdy nie dotykam synów jak jestem wsciekly - po
prostu czasami (na szczescie rzadko) zdarza sie taki dzien ze po prostu splot
sytuacji jest taki ze wybucham i wsciekam sie np. gdy jestem zmeczony -
spieszymy sie aby gdzies wyjsc a moj syn wpada w histerię bo tez jest zmeczony
ale juz wiem aby nie dotykac dzieciakow bo po prostu targaja mną bardzo silne
emocje ktore niczego dobrego nie przyniosą i lepiej ochłonąć

[kckk]

Mnie również i mam nadzieję, że to dopiero początek.
Od kiedy zacząłem odliczanie nie miałem jeszcze sytuacji podbramkowej. ) Trzy
dni mijają, a łóżko nie jest w użyciu.

[kckk]

>Twoje postrzeganie świata może być zupełnie inne niż dziecka.
>Tobie może wydawać się ze cos nie jest straszne a dla dziecka będzie straszne.
>W sumie wystarczy sobie odpowiedzieć na pytanie czy twoi rodzice zawsze mieli
>rację ? Ile oni popełnili błędów ? Ile razy się pomylili ?


I na pewno jest inne. Czy coś jest straszne, czy nie, to widać po ich
zachowaniu. Dlatego też nie stronimy od dialogu.
Rodzice jak każdy człowiek może się mylić, najważniejsze by umiał przyznać się
do błędu nawet przed dzieckiem. Ważne jest co innego, tzn dziecko musi wiedzieć,
że wszystko czego doświadcza od rodzica jest czynione z myślą o jego dobru,
nawet jeżeli w danej chwili wydaje się to nie zbyt oczywiste. I tu znów
konieczna jest dalekowzroczność wraz z wytłumaczeniem do czego może doprowadzić
kontynuowanie niepożądanych zachowań.


>Z tego wzgledu nie chce karać dziecka ale chcę je zrozumiec.
>Nie raz zdarza sie ze nawet mój 4 letni syn przekonuje mnie ze to on ma rację
>bo ja mysle zbyt stereotypowo na przykład.

W takim razie jesteś na dobrej drodze do ustąpienia z roli autorytetu w jego
oczach. Sam stwierdzasz, dziecko inaczej postrzega świat, Ty inaczej. Nie
powinieneś wg mnie przyznawać się, że on ma rację, a Ty nie. Żaden z Was nie
jest w błędzie, a różnica wynika właśnie z innego postrzegania rzeczywistości.


>Mysle ze w takim przypadku lepiej jest najpierw ustalic z dziecmi jasne zasady
>postepowania. Jezeli uzgodnisz z dziecmi ze najpierw sprzątacie a potem
>idziecie na spacer i dzieci sie na to zgodzą to łamiąc zasady przeczą same
>sobie ! wystepuja przeciwko porzadkowi ktory same ustlaily brak wyjscia na
>spacer nie jest karą ale konsekswencja ich zachowania bo zlamaly
>zasady

Dla mnie jest rzeczą oczywistą, jedną zabawę rozpoczynamy po zakończeniu
poprzedniej. Dla nich niedługo też nią będzie. Mówię, że bałagan jest
zagrożeniem dla bezpieczeństwa i łatwo zrobić sobie wtedy kuku. Rzucam więc
hasło, kończymy jedno, zaczynamy drugie.
Każda przykra konsekwencja jest karą. Poczynając od dezaprobaty rodzica, kończąc
na przemocy.


>Jezeli nie ustalisz z dziecmi zasad tak aby one je zaakceptowaly to wtedy twoj
>nakaz sprztania budzi ich sprzeciw bo jest narzucony a nie uzgodniony
>Oczywiscie wygodniej jest dziecku cos kazac i to wymusic niz porozmawiac i
>uzgodnic.

U nas jest tak, że część uzgadniamy, część jest poleceniem do wykonania. Co do
sprzeciwu to się mylisz, mój dwulatek sprząta chętniej i czasem nawet wcześniej
niż go o to poproszę. Uważa to za rodzaj zabawy. O właśnie "proszę" to też
słowo, z którym zwracam się do dzieci. Córka sprzątać nienawidzi i udaje w tym
temacie upośledzoną co to nie obejdzie się bez pomocy. Nie chce jej się i tyle,
a że potrafi wiem.
A sytuacje z przedszkola? Dialog jest fajny, tylko nie wyobrażam sobie pani
wychowawczyni Twojego syna, próbującej godzinami ustalać zasady na każdym kroku
kiedy coś od niego chce.


>Czasami mozesz myslec ze nie masz wątpliwosci podczas gdy rzeczywistosc jest >inna.

Nie, widząc co się dzieje z dziećmi w danej chwili znam rzeczywistość, poza tym
uważam się za obiektywnego.


>a zauwazyles ze dziecko najczesciej rozrabia jak niezwracasz na niego uwagi

Niekoniecznie, to się bardziej tyczy dzieci, które jak napisałeś stają się
uzależnione od rodzica i nie potrafią same się sobą zająć.
W naszym słowniku (dorosłych) "rozrabianie" = "wyśmienitej zabawie" w dziecięcym.


>tak zeby dziecko zrobilo to co ty chcesz
>myslalem ze temu sluzy min system kar

Dla osiągnięcia celu używamy dialogu, zachęt i w ostateczności kar.


>Ja sie bardziej skupiam na dziecku i stosuje wypowiedzi typu "ja" a nie "ty"
>wiec zamiast krzyczec zejdz natychmiast ze stołka mowie ze boję się iż spadnie
>i ze chciałbym aby zszedł
>jezeli syn ma dostac niedobre lekarstwo to nie sciemniam ze to dobre lekarstwo
>tylko mowie mu ze to jest niedobre lekarstwo, ktore wstretnie smakuje i ze wiem
>iz on tego nie lubi ale ze trzeba to zjesc aby byl zdrowy
>zasadaą jest to ze staram sie odgadnąć co dziecko czuje, mysli jakie ma motywy
>działania - wtedy go lepiej rozumiem

I bardzo dobrze to o Tobie świadczy, przyznaję się do podobnych zachowań.


>jezeli bierze kredkę i maluje po scianach to wiem ze robi to poto abym zwrocil
>na niego uwage a nie poto aby mi dokopac

Dodałbym: lub dlatego, że taka kreatywna zabawa bardzo mu się spodobała.


>czesto tez zachowania moich chlopakow sa konsekwencja moich błędów i zaniedban
>ostatnio moj mlodszy syn wyjął farby i pomalował elegancko pedzelkiem drzwi,
>szafy, dywan, i siebie - w czasie gdy szykowalem dla obu jedzenie i picie w >kuchni
>moim błędem było to ze farby zostały w jego zasiegu wiec moglem byc zły
>conajwyzej na siebie a poinformowałem go ze nie podoba mi sie jak maluje po
>róznych rzeczach i ze do malowania sluzy kartka

Ok, zgadzam się.


>najbardziej jednak podoba mi sie jak moj 4 letni syn wychodzi juz sam z
>propozycjami kompromisu w sytuacjach konfliktu interesu
>np. gdy chcial zeby mama z nim zasypiala a moja zona musiala wyjsc i nie miala
>za bardzo czasu to sam ! zaproponowal ze mama z nim chwile polezy a potem
>przyjdzie tatus - i tak tez zrobilismy

Przed nami jeszcze długa droga i wiele nowych doświadczeń, oby jak najmniej było
wśród nich porażek.

[polld74]

Co do klapsów to jestem zdecydowanym przeciwnikiem, a już w żadnym wypadku gdy
robimy to w złości tracąc panowanie nad sobą. Można dziecku zrobić krzywdę i to
z powodu jakiejś bzdury. W ogóle nalezy unikać karania dziecka w momencie kiedy
jesteśmy wzburzeni. Już za Kazimierza Wielkiego w sądzie królewskim wprowadzono
zasadę, że wyrok skazujący wykonywano nie wcześniej niż po 14 dniach od jego
wydania i ewentualnej apelacji. Wprowadził to sam król Kazimierz Wielki pewnie
po tym jak w stanie wzburzenia kazał komuś obciąć łeb.
Małemu dziecku klapsa można dać w sytuacji ektremalnej (ale nie chodzi o
zachowanie dziecka) w celu zmuszenia dziecka do wykonania rozkazu. Przykład.
Jadziemy metrem nasza stacja, a dziecko łapie się poręczy i nie zamierza
opuścić wagonu, a my mamy zajętą drugą rękę (drugie dziecko). Mam wtedy do
wyboru pojechać dalej, puścić drugie młodsze dziecko narażając je na
niebezpieczeństwo, pociągnąć buntownika na tyle mocno, że mogę złamać mu rękę.
Wcale nie musze być wkurzony, ale w takiej sytuacji nie ma wyjścia , prośba,
rozkaz i strzał w dupę.
Natomiast w domu najlepszą karą jest pozbawienie wolności. W przypadku 2-3
latków wystarczy wysokie łóżeczko ze szczebelkami (starsze dzieciaki można
zamknąć np. w kiblu), czas kary minuty * liczba lat od momentu gdy dziecko
przestanie wrzeszczeć.
Rozhisteryzowane dziecko nie słucha żadnych tłumaczeń, po wtrąceniu do aresztu
wrzeszczy jeszcze bardziej i złości się. Ale gdy jest chwilę samo szybko się
uspakaja. Potem na koniec kary wyciągając z BlockHausu tłumaczymy za co miało
karę, że się źle zachowało itd...

Karanie zakazem oglądania dobranocki można stosować u starszych dzieci, u
małych tylko wtedy gdy dziecko narozrabia max. pół godziny przed dobranocką.

Areszt można stosować dowolną liczbę razy w ciągu dnia. etato1 zastanawia się
czy karanie jest w ogółe potrzebne i daje pyta jak często jesteś karany w
dorosłym życiu. Słabo ze znajomością psychologii. Po pierwsze sankcje służbowe,
bądź karne jakie spotykają dorosłego nie kończą się jednego dnia, ale nawet
jeśłi oznaczają np. utratę premii mają reperkusje długotrwałe chociażby
miesiąc. (pomijam już odsiedkę w mamrze). Co do zabraniania to w dorosłym życiu
szef, faszystowski rząd PiS, uwarunkowania społeczne, drogówka zabraniają
znacznie więcej niż my zabraniamy dziecku. No i wreszcie sprawa podstawowa wraz
z wiekiem zmienia się radykalnie poczucie upływu czasu. Dla 3 latka 10 minut
stania w kącie to drastycznie długoterwała kara. Natomiast 8 godzin w
przedszkolu to zupełna abstrakcja, dlatego dziecko idące pierwszy raz do
pzredszkola rozpacza, jakby żegnało rodziców na zawsze.
Tym czym dla 3 latka będzie 10 minut w kącie dla 9 latka będzie tygodniowy
zakaz oglądania telewizji. Natomiast rok to nawet dla nastolatka jest
wieczność, dlatego obiecywanie czegoś "za rok" jest zupełnym bezsensem, nie
rozładuje sytuacji w chwili złożenia obietnicy, co nie znaczy że 10 latek po
roku o obietnicy sobie nie przypomni.
Różnica w odczuciu upływającego czasu gdy się ma 17 lat, a 35 lat jest także
kolosalna. Starszym ludziom jeszcze czas "upływa jeszcze szybciej".

Ale zmienne odczucie upływu czasu ma także drugą stronę. Wystarczy pare minut
aby 3 latek zapomniał o jakiejkolwiek złości po odbytej karze. Gdy człowiek w
średnim wieku dostanie 500 za przekroczenie prędkości będzie ku..ł przez kilka
dni lub nawet dłużej. Gdy 70 letnia babacioa pokłóci się z sąsiadką nie zapomni
jej tego do końca życia nawet jeśli dożyje 100. Dlatego "częste" kary dla
dziecka mają inny odbiór niż sankcje jakie spotykają nas w dorosłym życiu.

Co do kar fizycznych, to są jeszcze dwie opcje. Dwójka dzieci, jedno ciągnie
drugie za włosy, tamto płacze ale nie ma jeszcze odruchu odwetu, więc nie
oddaje. Zamiast czekać aż nauczą się oddawać ciosy i zaczną się normalnie tłuc,
pociąnę za włosy dręczyciela tak żeby go zabolało, nawet żeby pobeczał. Pomaga.

No i opcja ostatnia, nasz 12 letni syn dopuścił się kradzieży, albo założył
kubeł ze śmieciami na głowę nauczyciela od angielskiego. Może podpuścili go
koledzy, może obejrzał głupi film, oznacza to że jakieś błędy wychowawcze
popełniliśmy już wcześniej, jakiejś zasady nie wpoiliśmy gdy był małym
dzieckiem. Teraz gdy ma 12 lat będzie trudniej, ale nie ma wyjścia, chyba że
chcemy za 3 lata wyciągać go z poprawczaka, albo z kryminału.

No i tu zakaz dobranocki nie wystarczy, a inne rodzaje kary mogą być trudne do
wyegzekwowania bez drastycznego ograniczenia wolności dorastającego człowieka.
Poza tym jest to ostatni moment kiedy jesteśmy w stanie ukarać nasze dziecko.
Bo 16-latka można motywować wyłącznie pozytywnie np. pozbawiając samochodu
itd... tylko jeśli nasz 16-letni syn lata w osiegdlowym gangu i ma swoje
pieniądze a od nas nic nie potrzebuje to opcje nam się kończą.

Więc jak ma 11-12 lat można spuścić tradycyjny łomot. Oczywiśce tylko za grubą
sprawę - coś co jest złamaniem prawa lub drastycznym naruszeniem norm
rodzinnych lub społecznych.

[uny]

moja śp mama. coś w tym jest.

[johnnysixcannons]

za to zjedzą cię ememy.Dobrze,że żyjesz!

[jaremax]

W życiu go nie zjedzą , bo 99 %-tom z nich ręka od czasu do czasu
ląduje na tyłku szkodnika .

[kckk]

Procentowo nie mogę potwierdzić, fakt faktem, mamy też mają swoje potknięcia.

[kckk]

Wczoraj, po przyjściu do domu, zostałem niemiło zaskoczony zachowaniem Dominiki.
Kiedy pomagałem Filipowi zdejmować buty kucając przy nim, dostałem kopa w zadek.
Nie złośliwie, bardziej dla zabawy, ona się śmiała, a ja byłem w lekkim szoku. W
pierwszym odruchu chciałem ukarać córkę sadzając tam gdzie zawsze, ale że
dotychczas trwała jej dobra passa, nazwijmy ją czterech bezkarnych dni,
powstrzymałem się i obyło się na pytaniu dlaczego i odpowiedniej regułce.

Drugi temat to bicie się dzieci między sobą. Widzę, że Dominika ostatnio lekko
ustępuje Filipowi pozwalając się okładać dość regularnie kiedy tamtemu wpadnie
do głowy odpowiednia myśl. W związku z tym kolejne pytanie, czy dobrze robię
według Was kiedy instruuję córkę, by nie pozwalała bratu na bicie i ostrzegała
go przed odwetem w stylu "nie bij mnie, bo ci oddam"?

Jak Wy byście zareagowali w obydwu przypadkach?

[etato1]

Kiedy pomagałem Filipowi zdejmować buty kucając przy nim, dostałem kopa w zadek
> .
> Nie złośliwie, bardziej dla zabawy, ona się śmiała, a ja byłem w lekkim szoku.

W takiej sytuacji mówię że mnie boli jak ktoś mnie kopie i że mi się to niepodoba.
W ten sposob dziecko wie ze wyrzadzilo mi krzywdę i ze tego nie aprobuję. A
poniewaz celem dziecka nie jest robienie krzywdy tylko zabawa to powinno wystarczyc.

W związku z tym kolejne pytanie, czy dobrze robię
> według Was kiedy instruuję córkę, by nie pozwalała bratu na bicie i ostrzegała
> go przed odwetem w stylu "nie bij mnie, bo ci oddam"?
>
> Jak Wy byście zareagowali w obydwu przypadkach?

Uważam że poprawna informacja brzmi : "Nie bij siostry bo ją to boli"
Uważam ze przemoc nie jest rozwiazaniem zadnej sytuacji oraz ze przemoc rodzi
przemoc. Namawianie do odwetu nie jest dobrym rozwiazaniem.

[kckk]

Takiej odpowiedzi się od Ciebie spodziewałem, jestem nawet za.
I wszystko byłoby ładnie pięknie, gdyby nie fakt, że wiele dzieci nie jest
wychowywanych w duchu przyjaźni i braterstwa. A często zachowania nawet z pozoru
grzecznych maluchów w różnych okolicznościach bywają skrajne.

Młodszemu tłumaczę tak jak wspomniałeś, trwa to już ok miesiąca, a jego odruch
bicia wciąż się nasila, poprzez co Dominika odnosi coraz to poważniejsze
obrażenia. Po dzisiejszym incydencie ma dwie szramy pod okiem od podrapania.
Ona zachowuje się jak ofiara, trochę lamentuje, w ostateczności woła mnie na
pomoc, ale widzę jak świadomie ustępuje bratu.

Nie chcę wywoływać u któregokolwiek z nich agresji, lecz chciałbym aby nauczyli
się i przyjęli do wiadomości okoliczności jakie towarzyszą podczas używania siły
w stosunku do drugiej osoby. Zwrot "bo ci oddam" ma być taką granicą i chwilą na
zastanowienie czy warto podnieść rękę i uderzyć, czy lepiej wycofać się i
pomyśleć nad innym rozwiązaniem sporu.
Moje zachowanie ma działanie dwukierunkowe, po pierwsze oddziałuję na Dominikę,
dodając jej pewności siebie oraz stwarzając pewnego rodzaju przewagę mentalną
(co nie znaczy, że każę ją wykorzystywać). Po drugie daję do myślenia Filipowi,
ażeby uważał na to co robi, ponieważ jego zachowanie może spowodować reakcję,
której się nie spodziewa, a która będzie dla niego przykra.
Bić nie wolno, trzeba wszakże pamiętać, że niektórzy biją.

Jakie widzisz zagrożenia takiego postępowania i co działa u Ciebie?

[etato1]

> I wszystko byłoby ładnie pięknie, gdyby nie fakt, że wiele dzieci nie jest
> wychowywanych w duchu przyjaźni i braterstwa.

Tak samo wielu doroslych nie przestrzega prawa i dlatego mamy złodzieji, wandali
itd. nie mniej tłumaczenie im ze zle robią pozostawiam "fachowcom" z pałkami
I tego oczekuję od dzieci że w sytuacji zagrożenia i przemocy zwrócą się do
dorosłego o pomoc. Tak jak ja zgłaszam sprawę na policję gdy ktos mi grozi.

Nie mniej planuję swoich chłopaków w przyszłosci jak podrosną zapisać na judo
aby umieli sie bronic.

> Młodszemu tłumaczę tak jak wspomniałeś, trwa to już ok miesiąca, a jego odruch
> bicia wciąż się nasila, poprzez co Dominika odnosi coraz to poważniejsze
> obrażenia.
u mnie jest podobna sytuacja tyle ze młodszy gryzie starszego a starszy mimo iz
jest wiekszy i silniejszy jednak jest bardziej pasywny

To ze przemoc jest zła uswiadomilem sobie widząc jedną ze scenek mocich
chlopakow gdy bawilismy sie kolejką i pokłocili sie o jakis wagonik
wtedy zderzyli sie głowami i z zainteresowaniem spojrzalem na to co bedzie
dzialo sie dalej - bylem przekonany ze po zderzeniu mlodszy sie rozplacze i
bedzie koniec
i co mnie zdumialo to to ze mlodszy nic sobie z tego nie robil i dawaj
wystartowal z glową do starszego aby sie zderzac i to z takim impetem ze bałem
sie iz sobie krzywde zrobią

Przemoc ma to do siebie ze
a) zupelnie niechcący mozna wyrzadzic komus bardzo powazna krzywde
b) rodzi w człowieku bardzo złe uczucia ktore przełamują kolejne granice
(popchne, uderze ręką, uderze przedmiotem itd)
c) nie zrozwiazuje konfliktu a tylko go zaognia !

> Nie chcę wywoływać u któregokolwiek z nich agresji, lecz chciałbym aby nauczyli
> się i przyjęli do wiadomości okoliczności jakie towarzyszą podczas używania sił
> y
> w stosunku do drugiej osoby. Zwrot "bo ci oddam" ma być taką granicą i chwilą n
> a
> zastanowienie czy warto podnieść rękę i uderzyć, czy lepiej wycofać się i
> pomyśleć nad innym rozwiązaniem sporu.

Ja swoje dzieci ucze ze bezwzglednie nie ma przemocy, nie ma oddawania, grozenia
itd. Jeżeli jest sytuacja konfliktowa to mogą sie zawsze zwrócić do mnie o pomoc
w rozwiazaniu. wtedy pokarzę im że mozna rozwiazac sprwy inaczej.
Granica wyznaczona "bo ci oddam" znika w sytuacji gdy dziecko spotka słabszego
od siebie i co wtedy ?
Przemoc jest zachowaniem zawsze złym. Czasami jest złem koniecznym. W przypadku
małych dzieci nie widze takiej koniecznosci.

Jezeli zezwalasz na grozby i przemoc wtedy musisz sie liczyc z tym ze kiedys nie
bedzie cie w okolicy i dzieci same postanowią rozliczyć sprawy miedzy sobą
licytujac kto bardziej komu odda.
Wiem ze są dzieci zle wychowywane ktore biją itd. ale od tego są dorosli,
kuratorzy, policja, poprawczaki aby takie dzieciaki temperowac.

W przypadku przemocy dobrze tez jest powiedziec dziecku ze rozumiesz dlaczego
jest agresywne wtedy dziecko wie ze rozumiesz jego motywy ale nieakceptujesz
sposobu rozwiazania konfliktu np. "Wiem ze chcesz pobawic sie wiaderkiem i nie
podoba ci sie to ze teraz Dominika sie nim bawi"
Mozna wtedy pokazac inne sposoby rozwiazania konfliktu - bez przemocy.

[kckk]

>Jezeli zezwalasz na grozby i przemoc wtedy musisz sie liczyc z tym ze kiedys
>nie bedzie cie w okolicy i dzieci same postanowią rozliczyć sprawy miedzy sobą
>licytujac kto bardziej komu odda.

Byłbym ostatnim osłem, gdybym odmówił moim dzieciom prawa do obrony.

d(f)
Przecież chcesz zrobić dokładnie to samo ucząc ich obrony, czym są lekcje judo.
Różnica polega na tym, że teraz zabraniasz im kategorycznie, a za ileś lat
powiesz "przemocy nie! z wyjątkiem ..."

Musisz się liczyć z tym, że nie zdążysz dać przyzwolenia na obronę twierdząc
"jeszcze jest za wcześnie" i ktoś zbije Twoje dzieci bardziej niż gdyby się
broniły.

[etato1]

kckk napisał:

> Byłbym ostatnim osłem, gdybym odmówił moim dzieciom prawa do obrony.
>
czym innym jest obrona a czym innym atak
formą obrony przed atakiem napastnika jest często ucieczka np. aby zawołać
posiłki (w postaci rodzica, policji itp)
Prosta sytuacja (ja takie sytuacje wlasnie mialem)
twój syn bije córkę
córka grozi mu
syn nadal ją bije
i co ? szybko okazuje sie ze córka musi go uderzyc aby grozba miala sens
rozumiem że córka wtedy bije syna
i zaczyna się bijatyka

no wybacz ale to wg mnie nie jest najlepszy sposob na radzenie sobie z
sytuacjami konfliktowymi

> Różnica polega na tym, że teraz zabraniasz im kategorycznie, a za ileś lat
> powiesz "przemocy nie! z wyjątkiem ..."
>
Ja widze jednak różnicę pomiedzy obroną a groźbą
na judo chce ich zapisać aby nie musieli sie bac tak jak ja sie balem
nie mniej najlepszą formą obrony jest ucieczka i powrót tyle że z policją i
kuratorem


> Musisz się liczyć z tym, że nie zdążysz dać przyzwolenia na obronę twierdząc
> "jeszcze jest za wcześnie" i ktoś zbije Twoje dzieci bardziej niż gdyby się
> broniły.

Ratując się ucieczką ucierpią mniej niż ryzykując własne zdrowie.
Natomiast musisz pamietac iż osoba ktora atakuje nie pozostanie bezkarna.
Są instytucje ktore karzą za takie zachowania.
Zastanawiam się czesto wlasnie jak to bedzie gdy chlopaki beda starsze i
narazone na ataki rowniesnikow. I wiem ze bede starał sie wyciagac konsekwencje
od napastnikow i od ich rodzicow.

[kckk]

Ucieczka to dobry sposób, warunek - trzeba umieć biec szybciej od napastnika


>twój syn bije córkę córka grozi mu syn nadal ją bije i co ?
>szybko okazuje sie ze córka musi go uderzyc aby grozba miala sens rozumiem że
>córka wtedy bije syna i zaczyna się bijatyka

Nie dochodzi do bójki. Dominika wie, że nie może uderzyć brata. Ona i ja,
jesteśmy wtedy jedną drużyną przeciw niemu. Ostatnio zaczyna się peszyć i
rozumieć, że źle robi. Mówimy "to boli", "uderz się sam i przekonaj się"


Twoje metody mają sens, ale duża część społeczeństwa szczególnie ojcowie
"wychowujący" tzw "silną ręką" nie będą mieli pojęcia czego chcesz od ich dzieci
i od nich samych.

[egon26]

W pierwszym wypadku był to pewnie żarcik więc jako taki możesz to potraktować
zwracając tylko uwagę że to nie najlepszy pomysł bo może kogoś zaboleć.
W drugim przypadku już sprawa taka prosta nie jest. Mama zawsze mi mówiła bym
bójek nie zaczynał, ale jeśli ktoś zaczyna to trzeba się bronić. Twoja córka nie
może dać się okładać bratu, bo w przedszkolu ktoś to może wykorzystywać. Tak że
chyba dobrze postąpiłeś.

[kckk]

Właśnie.
Staram się to wypośrodkować, mam nadzieję z Waszą pomocą znaleźć najlepsze
rozwiązanie.

[ziemianin_pl]

A ja sobie mysle ze w tym artykule jest podstawowy błąd logiczny.
Rodzic dla dziecka do pewnego czasu jest najwyzszą instancją, sądem.
Dlatego na kary zasadzane przez sąd dzieciak się nie buntuje bo, gdy rodzice są zrównoważeni, sprawiedliwi poprostu zasługują na szacunek u dzieciaka. Normalny człowiek jak go zlapie policja nie rzuca sie na funkcjonariusza, który poprostu robi swoje tylko mysli jak się nie dać ponownie złapać.
Tak jak sądy cywilne mają szeroką gamę sankcji wobec przestępców tak i rodzice mają wobec dzieci. Klapsy (nie przemoc, znecanie sie itp) są jednymi z nich.
Wobec pewnych zachowań i okreslonych dzieciaków prawdopodobnie niezbędne, kiedy nic innego nie działa. Kara sadzona przez sąd musi być adekwatna do winy. Jesli dla jakiegos dzieciaka klaps jest odpowiednio działającą karą to niestety nie powinno się odbierać możliwości takiej sankcji. Bo dla jednego szlaban na cukierki bedzie działał a u innego pieczenie pośladków.
Bo to jest tak jakbyśmy sobie powiedzieli, że od jutra sądy mogą tylko zasądzać max. rok wiezienia. To spowoduje kalkulacje u potencjalnych przestępców, że rok nie wyrok, można działać.
Ja wobec mojej 1,5 rocznej córci nie wyobrażam sobie na razie stosować przemocy, póki co wystarczy stanowczym głosem mówienie NIE!!!, ale co bedzie dalej tego nie wiem. Osobiście uważam przeciwnie do tej kobiety, że tak jak sąd nie może działać w afekcie, pod wpływem wzburzenia, tak samo rodzic wymierzający karę na chłodno, jest skuteczniejszy.
Sam do dziś pamiętam sytuację, kiedy wyrwałem się mamie z ręki na jakiejś pętli autobusowej z parkingiem, i przebiegłem przez ten plac po skosie. Dowiedziałem się, że w domu dostanę po tyłku. Co faktycznie miało potem miejsce. Cała drogę, miałem jak przestępca z wyrokiem czekający na karę, na przemyślenia. Nigdy więcej się juz tak nie zachowałem i nie miałem powodu do buntu, czy innych negatywnych uczuc wobec rodzicow, bo sytuacja była jasna jak w kodeksie. Zrobiłem coś niedozwolonego i zasłużyłem na karę.
Ot i wszystko.

[etato1]

Ziemianin postawiłeś dośc przewrotną tezę że klaps nie jest przemocą
cytuje:
"> Tak jak sądy cywilne mają szeroką gamę sankcji wobec przestępców tak i rodzice
> mają wobec dzieci. Klapsy (nie przemoc, znecanie sie itp) są jednymi z nich."

Czy możesz powiedzieć dlaczego uważasz iż klaps nie jest przemocą ?

Czy w sytuacji gdy obcy człowiek podejdzie i da klapsa twojej córeczce też
będziesz uważał że to nie była przemoc ?
Swoją drogą ciekaw jestem czy dopuszczasz mozliwośc dawania klapsa twojej córce
przez panią przedszkolankę ?

[ziemianin_pl]

etato1 napisał:

> Ziemianin postawiłeś dośc przewrotną tezę że klaps nie jest przemocą
> cytuje:
> "> Tak jak sądy cywilne mają szeroką gamę sankcji wobec przestępców tak i r
> odzice
> > mają wobec dzieci. Klapsy (nie przemoc, znecanie sie itp) są jednymi z ni
> ch."
>
> Czy możesz powiedzieć dlaczego uważasz iż klaps nie jest przemocą ?


Pewnie kwestia definicji.
W tym zdaniu przemoc jest czyms innym niż kara fizyczna. pojade na maxa, tak jak kat nie jest mordercą tak klaps nie jest przemocą

>
> Czy w sytuacji gdy obcy człowiek podejdzie i da klapsa twojej córeczce też
> będziesz uważał że to nie była przemoc ?
Bedę uważał to za przemoc i naruszenie nietykalności osobistej chyba że to będzie policjant lub klawisz i nie bedzie to klaps tylko środki przymusu bezpośredniego.

> Swoją drogą ciekaw jestem czy dopuszczasz mozliwośc dawania klapsa twojej córce
> przez panią przedszkolankę ?
Tak, uważam że pani przedszkolanka czy nauczyciel jest w czasie opieki nad dzieckiem moim zastępcą i jeśli tylko będzie sprawiedliwy i obiektywny w ocenach, a przede wszystkim gdy kara będzie adekwatna do winy ma prawo dać klapsa córce gdy inne metody nie skutkują.
Bardzo mi sie nie podobają postawy wielu rodziców podważających autorytet nauczyciela (prosze mnie nie lapac za slowa i nie pisac ze rozumiem autorytet jako rownoznaczny ze stosowaniem kar cielesnych) Sami w ten sposób podcinają gałąź na której siedzą.

[kckk]

Tylko że ten klaps jest taką samą (o ile nie większą) porażką dla wychowawczyni
w przedszkolu, czy nauczyciela w szkole, co dla rodzica.
Dziecko w dzisiejszych czasach zna swoje prawa i wie, że należy mu się
nietykalność cielesna zapisana prawnie.

[etato1]

kckk napisał:

> Tylko że ten klaps jest taką samą (o ile nie większą) porażką dla wychowawczyni
> w przedszkolu, czy nauczyciela w szkole, co dla rodzica.

Sadze ze takie zachowanie nauczyciela oznaczaloby nawet w Polsce z automatu
zwolnienie z pracy oraz dosc powazne konsekwencje prawne.

[ziemianin_pl]

etato1 napisał:

> kckk napisał:

> Sadze ze takie zachowanie nauczyciela oznaczaloby nawet w Polsce z automatu
> zwolnienie z pracy oraz dosc powazne konsekwencje prawne.
>
Tak za to zakladanie nauczycielowi kosza na glowę przez uczniów jest swietna zabawą.

[etato1]

ziemianin_pl napisał:

> Pewnie kwestia definicji.
> W tym zdaniu przemoc jest czyms innym niż kara fizyczna. pojade na maxa, tak ja
> k kat nie jest mordercą tak klaps nie jest przemocą

sprytne tyle ze i kat i morderca oboje mordują ludzi

swoją drogą ciekawe czy mozna analogicznie stwierdzic ze wyrok śmierci nie jest
pozbawieniem życia człowieka ?

nie mniej definicji przemocy nie musisz wymyślać bo ona istnieje w słowniku
jezyka polskiego

przemoc «przewaga wykorzystywana w celu narzucenia komuś swojej woli, wymuszenia
czegoś na kimś; też: narzucona komuś bezprawnie władza»

czy uważasz iż stosowanie klapsa nie jest przemocą wobec tej definicji?


> Bedę uważał to za przemoc i naruszenie nietykalności osobistej

To co piszesz powyżej jest bardziej zgodne z definicją przemocy w języku polskim.

> Tak, uważam że pani przedszkolanka czy nauczyciel jest w czasie opieki nad dzie
> ckiem moim zastępcą i jeśli tylko będzie sprawiedliwy i obiektywny w ocenach, a
> przede wszystkim gdy kara będzie adekwatna do winy ma prawo dać klapsa córce g
> dy inne metody nie skutkują.

Ciekawe - widze ze dośc tolerancyjny jestes wobec stosowania przemocy.
Czy dopuszczasz stosowanie innych kar cielesnych wobec swojego dziecka jezeli
pani przedszkolanka w swoim sprawiedliwym i obiektywnym osądzie uzna iż
adekwatną karą do popełnionego czynu jest np, bicie linijką po dłoniach?
Czy na to też sie zgodzisz ?

> Bardzo mi sie nie podobają postawy wielu rodziców podważających autorytet naucz
> yciela (prosze mnie nie lapac za slowa i nie pisac ze rozumiem autorytet jako r
> ownoznaczny ze stosowaniem kar cielesnych) Sami w ten sposób podcinają gałąź na
> której siedzą.
>
Podaj mi nazwisko choć jednej osoby ktora w obecnych czasach zbudowała swój
autorytet na przemocy ?

[ziemianin_pl]

etato1 napisał:

> ziemianin_pl napisał:
>
> > Pewnie kwestia definicji.
> > W tym zdaniu przemoc jest czyms innym niż kara fizyczna. pojade na maxa,
> tak ja
> > k kat nie jest mordercą tak klaps nie jest przemocą
>
> sprytne tyle ze i kat i morderca oboje mordują ludzi
>

z punktu widzenia zabijanego i owszem
Ale z punktu widzenia społeczeństwa kat jest wykonawcą wyroku zasądzonego przez sąd działający dla obrony tego społeczeństwa przed zasługujących na taki wymiar kary jego członków.
> swoją drogą ciekawe czy mozna analogicznie stwierdzic ze wyrok śmierci nie jest
> pozbawieniem życia człowieka ?
>
Nie, oczywyscie ze kara smierci jest pozbyciem kogoś życia.

> nie mniej definicji przemocy nie musisz wymyślać bo ona istnieje w słowniku
> jezyka polskiego
>
> przemoc «przewaga wykorzystywana w celu narzucenia komuś swojej woli, wymu
> szenia
> czegoś na kimś; też: narzucona komuś bezprawnie władza»
>

No cóż patrząc na ta definicję rodzic stale posługuje się przemocą.
W koncu jak dzidzior wtyka metalowy przedmiot do kontaktu wykorzystuje swoją przewagę w celu narzucenia dziecku swojej woli polegającej na tym żeby jednak nie wsadzało go tam.
> czy uważasz iż stosowanie klapsa nie jest przemocą wobec tej definicji?
>

jak wyżej: powiedzenie dziecku NIE!!!! w takiej sytucaji jest również przemocą, sadzanie na jeżyku, tak modne u wszelkich superniań tak samo. patrz twoja definicja.
>
> > Bedę uważał to za przemoc i naruszenie nietykalności osobistej
>
> To co piszesz powyżej jest bardziej zgodne z definicją przemocy w języku polski
> m.
>
> > Tak, uważam że pani przedszkolanka czy nauczyciel jest w czasie opieki na
> d dzie
> > ckiem moim zastępcą i jeśli tylko będzie sprawiedliwy i obiektywny w ocen
> ach, a
> > przede wszystkim gdy kara będzie adekwatna do winy ma prawo dać klapsa c
> órce g
> > dy inne metody nie skutkują.
>
> Ciekawe - widze ze dośc tolerancyjny jestes wobec stosowania przemocy.
> Czy dopuszczasz stosowanie innych kar cielesnych wobec swojego dziecka jezeli
> pani przedszkolanka w swoim sprawiedliwym i obiektywnym osądzie uzna iż
> adekwatną karą do popełnionego czynu jest np, bicie linijką po dłoniach?
> Czy na to też sie zgodzisz ?
Oczywiscie że tak. Pytanie tylko za co by to było.
Jesli np. za przeszkadzanie w lekcji, ciaganie kolezanek za warkoczyki itp jak tez tysiace innych czynnosci które by były wykonywane przez dzieciaka mimo zwrócenia kilka razy uwagi.

>
> > Bardzo mi sie nie podobają postawy wielu rodziców podważających autorytet
> naucz
> > yciela (prosze mnie nie lapac za slowa i nie pisac ze rozumiem autorytet
> jako r
> > ownoznaczny ze stosowaniem kar cielesnych) Sami w ten sposób podcinają ga
> łąź na
> > której siedzą.
> >
> Podaj mi nazwisko choć jednej osoby ktora w obecnych czasach zbudowała swój
> autorytet na przemocy ?

Patrząc na cytowaną definicję najłatwiej znajdziesz idąc do łazienki i patrząc w lustro , kolejną znajdziesz spoglądając na żonę

Proces wychowania to stałe stosowanie przemocy wobec dziecka
Mówienie dziecku czego nie wolno i robienie różnych rzeczy żeby uzyskać ten efekt jest przemocą czyli narzucaniem swojej woli z wykorzystaniem swojej przewagi.

Klaps wg. mnie jest jedną z całego katalogu metod narzucania swojej woli. NIe mówię że najlepszy, że doskonały ale jeden z wielu.

Mogę wam opowiedzieć o swojej przygodzie w podstawówce gdzie bywałem na praktykach nauczycielskich.
Bylo to w 1993 roku mniej wiecej, w czasie moich studiów uniwersyteckich. Uczyłem tam chemii w 7 i 8 klasie. ale raz wkręcili mnie na zastepstwo do pierwszej albo drugiej klasy S.P.
Oczywiscie nie mialem zadnego przygotowania do nauczania poczatkowego ale co tam. poszedlem.
I powiem ci że praca z 30-ką dzieciaków które potrafią się wzajemnie nakręcać jest niezłym wyzwaniem. nie krzyczałem na nich, nie trzaskałem linijką w blat biurka, próbowałem z nimi rozmawiać. Już po 30 minutach sytuacja była taka że 2 chłopaków chodziło po klasie i prało sie z kolegami, Ogólnie był hałas, charmider i zero pracy. Po dzwonku dziewczynka siedząca w pierwszej ławce mówi, ale mnie głowa boli, ja jej na to ze trzeba było jeszcze głośniej sie zachowywać.
A ona mi na to: "to wszystko dlatego ze pan nie trzaskał linijką w blat biurka"

Osobiscie uważam że nie może być tak żeby nauczyciel nie miał sankcji wobec ucznia który rozwala lekcję zlym zachowaniem, glupawymi odzywkami itp. Nie mowie ze lanie linijka to najlepsza metoda. Wg mnie lepszą było kleczenie na grochu. Ale najgorsze jest to, ze rodzice po takim zdarzeniu stają w obronie gó..arza który nie pozwla nauczycielowi wykonywać swoich obowiązków a innym uczniom korzystać ze szkoły na którą my wszyscy płacimy podatki.

[kckk]

Mój wychowawca z podstawówki, nawiasem mówiąc najmądrzejszy człowiek jakiego w
życiu poznałem, zwykł mawiać "o ciszę należy prosić cicho". I to prawda.

Nie jest łatwo prostować spaczone zachowania najmłodszych. Sam się o tym
przekonałeś, a winna była nauczycielka, która wprowadziła zbyt surowe zasady nie
mając innego pomysłu na "życie".

Nauczyciel i sankcja w dodatku w pierwszej lub drugiej klasie SP, jakoś mi to
nie pasuje.

[kckk]

www.zhr.pl/mg/wydarzenia/0009_katyn/zdjecie_xx2.htm
Poznajcie mojego wychowawcę, to naprawdę niezwykły człowiek.
Obecnie znów uczy, tyle że w liceum. Kiedy pół roku temu zapytałem Go ,jak to
jest z tą dzisiejszą młodzieżą, czy jest gorsza niż 20-25 lat temu, powiedział
nie, jest taka sama, tylko nam - tym co w międzyczasie podorastali, może się
taka wydawać.

[ziemianin_pl]

Owszem ale cicho to mozesz mówić do ludzi którzy wiedzą poco przyszli do szkoły.
Mysle ze ten twój wychowawca był w klasach wyzszych niz 3 pierwsze.
W roznym wieku rozne metody dzialają, jak też na różne osobowości.
Z reszta co ja sie tu bede wymóżdzał. Trzeba spojżeć na stado czy inną sforę, jak sie ustawia hierarchia.na jednych trzeba warknąć na innych popatrzeć groźnie, a niektórym trzeba kłapnąć zębami futro. to samo jest z ludźmi. Ja uważam, że nauczyciel nie jest od tłumaczenia dzieciom poco przyszli do szkoły. Feler polega na tym, że szkoła jest obowiązkowa i za darmo. Są ludzie, którzy sie nie nadają do normalnej szkoły i wrzucanie ich do klasy rozwali najlepszy plan nauczyciela. Dlatego tu akurat jestem zwolennikiem pomysłów Giertycha, takie dzieciaki powinny byc w szkołach specjalnych. A najlepiej znieść obowiązek szkoły i niech w ogole do niej nie chodzą.Gdyby szkoła była normalnie płatna to durny rodzic jeden z drugim, który dziś broni swojego cudownego synusia czy corusię przed zadaniami domowymi, stresowaniem kartkówkami itp. może by zrozumiał, że szkoła jest wlasnie poto żeby te zadania domowe zadawać, kartkówkami sprawdzać postępy w nauce, aby w razie potrzeby wiedzieć nad czym trzeba wiecej pracować. A skoro jeden z drugim uważa, ze to jest opresja to droga wolna dzieciak może siedzieć cały dzien przed TV polsat itp. a nie utrudniać życie tym którzy wiedzą poco im nauka.

[jaremax]

Myślałem ,że tylko ja i kck jesteśmy takimi " konserwami "
Witaj w klubie ziemianin

[jaremax]

Ps.
To kłapnięcie zębami Proste ale b. mądre . Pzdr.

[arienne07]

W USA nie ma obowiązku "chodzenia" do szkoły- dzieci mogą się uczyć w domu, a
nauczycielem jest rodzic. Jakoś nie wierzę w wyniki tych dzieci, bo taki rodzic
bądź co bądź omninusem nie jest. Takie dziecko chyba ma gorszy start niż te
uczone w szkole przez specjalistów.
Wy chcielibyście usunąć ze szkoły tych niepokornych i problem z głowy. Tylko że
te dzieci jako małe gó..arzyki nie wiedzą czego chcą i pozbywając sie ich dla
świętego spokoju można im życie spaprać. Szkoła powinna wziąć za d.. rodziców
urwisa, bo często problem jest w domu, a w szkole tylko odreagowanie. Wkurzają
mnie rodzice, którzy bronią jak lwy swoje niegrzeczne dzieci i jeszcze
opowiadają przy nich, że nauczyciel jest głupi. Po co przy dzieciach taka gadka-
skoro mama nie szanuje mojej Pani to dlaczego ja mam ją szanować? Przecież
mama mówi że Pani jest głupia.
I tylko czasem żal tych dzieci, bo są np. inteligentne, ale się pogubiły dzięki
durnowatym rodzicom i pewnie jak podrosną to wyjdą na ludzi, zmądrzeją. A wy
chcecie wywalić, bo są złe i zdegenerowane i kropka.

[jaremax]

Arienne ! Znasz lub masz złoty środek na to , żeby wszyskie
dzieci były mądre , grzeczne i kochane ?

Nie mam ani siły ani czasu , żeby wychowywać cudze dzieci.
Od zarania dziejów były łobuzy , bandziory i były dzieci kochane.
Od zarania dziejów są te same metody na ich wychowanie tylko z wieku na wiek
te metody inaczej nazywamy.Owszem jak się nadarzy okazja to durnemu rodzicowi
przypier...ę.Pzdr.

[arienne07]

jaremax napisał:

> Arienne ! Znasz lub masz złoty środek na to , żeby wszyskie
> dzieci były mądre , grzeczne i kochane ?
Nie mam złotego środka niestety i wiem że nie wszystkie dzieci są fajne. Są
również wstrętne małe gó..arzyki, które mają fajnych rodziców.
Ja też bym wolała żeby moje dziecko nie miało w klasie takiego wstręciucha.
Chodzi mi o to żeby taki pedagog szkolny(bo chyba on sie takimi sprawami
zajmuje) potrafił odróżnić i nie skrzywdzić dziecka wywalając go ze szkoły. Nie
generalizować, że wszyscy są źli, źli, źli!
A swoją drogą to faktycznie powinny być wydawane pozwolenia na posiadanie dzieci
(testy jakieś) Ale obawiam się że spowodowałoby to katastroficzny niż
demograficzny

[ziemianin_pl]

arienne07 napisała:

> jaremax napisał:
>
> > Arienne ! Znasz lub masz złoty środek na to , żeby wszyskie
> > dzieci były mądre , grzeczne i kochane ?
> Nie mam złotego środka niestety i wiem że nie wszystkie dzieci są fajne. Są
> również wstrętne małe gó..arzyki, które mają fajnych rodziców.
> Ja też bym wolała żeby moje dziecko nie miało w klasie takiego wstręciucha.
> Chodzi mi o to żeby taki pedagog szkolny(bo chyba on sie takimi sprawami
> zajmuje) potrafił odróżnić i nie skrzywdzić dziecka wywalając go ze szkoły. Nie
>
> generalizować, że wszyscy są źli, źli, źli!
Wywalenie ze szkoły nie jest czynem nieodwracalnym, to nie kara smierci, za to jest b. wyraźnym sygnałem dla dzieciaka i jego rodziców że coś jest nie tak, że muszą coś zmienić. Mysle że wiekszość zrozumiała by swój błąd i ze skruchą wruciło by na łono szkoły. A teraz mamy terror w wykonaniu gnoja który wie że jest bezkarny, bo ma prawa, bo mamy sie nad nim pochylać z troską bo miał trudne dzieciństwo itp. Przez całe zycie taki pasożyt bedzie domagał się specjalnych względów niczego od siebie nie wymagając.

> A swoją drogą to faktycznie powinny być wydawane pozwolenia na posiadanie dziec
> i
> (testy jakieś) Ale obawiam się że spowodowałoby to katastroficzny niż
> demograficzny
A jakie kryteria miały by decydować? Może takie jak w Szwecji gdzie rodzicom sie odbiera dzieci bo matka nie wie co jest stolicą jakiegoś kraju na koncu swiata i oddaje sie to dziecko homosiom, którzy doprowadzili do jego smierci gdyż było przewlekle chore a oni woleli sobie badać rectum niż sie opiekować podrzuconym im przez państwo dzieckiem.

[ziemianin_pl]

Ja nie mówię że nie warto aby ktoś pracował nad takimi rodzinami, ale nie może to być szkoła powszechna bo ta ma inne zadania: uczenie dzieci. Proponowane przez Giertycha ośrodki mogły by wziąć na siebie taką rolę, choć z gdrugiej strony nie wiem czy ludzi nalezy traktować jak stado baranów. Człowiek jest wolny, ma wolną wolę i powinien móc decydować o sobie i swojej rodzinie. Jesli nie docenia roli wykształcenia to jego wybór. Mi polonistka mówiła przed maturą że nie każdy musi ją zdać, że do łopaty też ktoś jest potrzebny. A w sumie patrząc na rynek pracy to nie wiem poco tyle ludzi na siłe idzie do gimnazjów, liceów. Oni powinni iść na przeszkolenie do murarzy, i innych fachowców, gdzie dostali by szkołę życia mistrz-czeladnik i by zrozumieli jak wygląda życie. Dziś kolo dobrze kładący glazurę, czy kierowca walca zarabia lepiej niż niejeden "wykształciuch". Jak pieknie by wyglądała szkoła bez nich.

NIe mówie o niepokornych, mówie o tych którzy nie wiedzą jak się zachowaćw określonych miejscach. Poki sie nie dowiedzą nie powinni mieć wstępu i kropka.

Oczywiscie że problemem są rodzice. Wszystko co piszesz o podważaniu autorytetu nauczyciela, dorosłych itp jest wlasnie najwiekszym problemem.
Ale trudno się mówi. Nie każdy ma takie same warunki startu. Jak sie urodziło takim rodzicom to pech. Nie widzę powodu zeby takie gnojki demoralizowały dzieci normalnie wychowane w poszanowaniu dla autorytetu mistrza i rozumieją stosunki mistrz-uczeń.
Jak one dorosną to jedne zmądrzeją a inne nie i beda tak samo wychowywać swoje dzieci.
Ja sobie nie wyobrażam żebym mógł gościć u siebie w domu kogoś kto mnie obraża jako gospodarza. Dlatego uważam, że szkoła, rada pedagogiczna czyli gospodarz szkoły musi mieć prawo do wywalenia na zbity pysk gnojka razem z jego rodzicami skoro nie potrafią sie zachować. Warunek konieczny zniesienie obowiązku szkolnego.

[kckk]

Dlaczego szkoła nie może zarówno uczyć ja i wychowywać? Gdyby to wychowywanie
było skoordynowane z wytycznymi dla rodziców od pedagoga to chyba ok. Kiedyś w
szkole był pedagog, sam odbierałem tą instytucję jako takiego sędziego,
wyrocznię lub inaczej, o jeden krok przed wizytą u dyrektora.

Wyrzucenie ze szkoły chyba nie za złe zachowanie, prędzej za stwarzanie jakiegoś
zagrożenia dla rówieśników?

--
Chciałbym móc zostać nauczycielem

[ziemianin_pl]

kckk napisał:

> Dlaczego szkoła nie może zarówno uczyć ja i wychowywać?

Bo od wychowywania są przede wszystkim rodzice? Rodzic ma prawo i obowiązek wychować dziecko zgodnie ze swoim system wartosci a katolik nawet przysiega przed Bogiem i kościołem, że bedzie to robił. A tu w EU sie zaczyna włazic z butami i np. ideologiami które niszczą rodzinę i demoralizują dzieci niezależnie od woli rodziców.
Patrz na to co robił za nasze pieniądze tow. Biedroń (homo)z jakimiś transwestytami na pogadankach w polskich szkołach i przedszkolach za czasów rządów SLD.
Są rodzice którzy to olewają, i być może tu jest pole do popisu w wychowywaniu dla instytucji zewnętrznych, ale tez ciężko wyczuć kto miałby to robić, czy parytetem jakimś 90% normalni a 10% pedały? bo komuś sie uwidziało że tyle procent jest homo
czy też może 90 % zakonnice wychowujące po katolicku, a 10% ateistyczne jakieś ośrodki wychowawcze, które jak nie istnieja to się powoła.



> Gdyby to wychowywanie
> było skoordynowane z wytycznymi dla rodziców od pedagoga to chyba ok. Kiedyś w
> szkole był pedagog, sam odbierałem tą instytucję jako takiego sędziego,
> wyrocznię lub inaczej, o jeden krok przed wizytą u dyrektora.

Widzisz, wtedy bałeś sie wizytu u dyrektora, teraz taki cwaniaczek wie, że dyr mu nic nie moze zrobić, bo sa prawa dziecka, bo nie mozna go wywalić ze szkoły, bo trzeba TOLEROWAC gnoja mimo że nie umie się zachować. Trzeba dać mu milionową szansę, integrować go itp. bzdury.

>
> Wyrzucenie ze szkoły chyba nie za złe zachowanie, prędzej za stwarzanie jakiego
> ś
> zagrożenia dla rówieśników?
>

Wywalenie za zle zachowanie również(to jest wlasnie element wychowawczy jaki szkoła powinna miec), ale z możliwością powrotu po wyrażeniu skruchy, przeproszeniu i obietnicy poprawy i jej dotrzymywaniu. Ludzie mają prawo do błędów i do ich naprawy, ale muszą być jasne reguły i sygnały.
Nie umiesz sie zachować wypad, przemyslisz to, zastanowisz sie czy chcesz wrócić, zmienisz swoje zachowanie na okres próbny mozesz wrócić.
Szkoła nie może nie mieć wpływu na to, kto bedzie do niej chodził. Jesli ci nie zalezy na tym zeby być w jakiejś grupie to olewasz swoje obowiązki i powinności wobec niej. A jak juz szkole zalezy bardziej na tym zebys do niej chodził niz tobie to juz w ogole tragedia. Grupy nieformalne jak banda na podwórku,czy formalne jak partia, czy stowarzyszenie mają swoje "kodeksy", swoje metody inicjacji, kary za nieposłuszeństwo, szefa itp. Dzieki temu jest hierarchia i porządek. Szkoły wykastrowano ze wszystkich tych cech albo odebrano mozliwosci stosowania jakichkolwiek sankcji. To musi rodzić anarchię i ją rodzi.
Innym tematem jest oczywiscie cel tych zmian, ale o tym moze kiedys podyskutujemy jeszcze

> --
> Chciałbym móc zostać nauczycielem

Ja mogłem i na szczęście nie zostałem

[arienne07]

Kurde, ziemianin nie przeginaj w drugą stronę! Mi chodzi o normalny zdrowy
rozsądek a ty mi tu z homoseksualistami wyjeżdżasz. Mam wrażenie, że twój
konserwatyzm dotyczy każdej dziedziny życia. Ponoć Marek Jurek zakłada partię,
bo PiS i LPR są za mało konserwatywne. A dla mnie krok dalej to już Ciemnogród.
Wszyscy wiedzą, że prawda zawsze leży po środku. To po co się przepychać w
nieograniczony liberalizm lub w sztywny konserwatyzm. Z tego nic nigdy dobrego
nie wyniknie.

> Dlaczego szkoła nie może zarówno uczyć ja i wychowywać? >
No właśnie. W końcu taki pan Matematyk np. gdyby był do zawodu przygotowywany
po to by TYLKO uczyć, to by go na studiach nie męczyli z pedagogiki różnego
typu, psychologii itp. Miałby co najwyżej jakąś dydaktykę.
Może więc wina leży nie tylko po stronie głupawych rodziców, ale również mało
przygotowanych pedagogicznie nauczycieli? Co wy na to?