Anoreksja - głóg i bezsenność

[agulek_19]

Witam wszystkich bardzo ciepło. Pierwszy raz piszę coś na tym forum
choć od pewnego czasu dość często je czytam. Mam takie pytanka i mam
nadzieję, że ktoś pomoże mi jakos je wyjaśnić. Może zacznę od tego,
że na anoreksję choruję od 1,5 roku, ale zdaję sobie z tego sprawę
od jakiegoś roku. Terapię zaczynam jutro... Troche sie boję, ale tak
bardzo chcę w końcu być zdrowa i iść bez wyrzutó na frytki do
McDonalda. Chyba wszystko co najgorsze to już za mną i jakoś sama to
przetrawiłam (ważenie sie po każdym posiłku, sałata i nic więcej
przez cały dzień i tym podobne historie). Teraz wydawawało mi się,
że jest lepiej bo jem w miarę normalnie(ciastka, batoniki, 5
posiłków dziennie), ale panicznie boję sie utyć, dlatego, jak widzę,
że mam mniej miejsca w spodniach to czuję paniczny strach i znowu
mniej jem przez cały dzień... Potem wieczorem mam wyrzuty sumienia i
nażeram się jak dzika świna na noc (batony, precelki, paluszki,
orzeszki). Czy to normalne ? Nie wiem co mam robić, właściwie ja
cały czas mogłabym jeść... Nawet po tych swoich warzywkach na parze
i rybie na parze którą jem na obiad dalej jestem głodna, mimo, że
hmmm organizm daje mi wyraźne znaki najedzenia :) Co robić ? Bulimii
napewno nie mam bo nie wymiotuję i nigdy nie wymiotowałam i
wymiotować nie zamierzam. Nie wiem co mam robić, cały czas myślę o
jedzieniu i o tym co sobie przyrządzę następnego dnia a potem szlag
mnie trafia bo i tak nic z tego nie wychodzi... tylko znowu te
zdrowe rzeczy... Wiem napewno, ze jestem chora na anoreksję, bo dużo
objawów się pokrywa, poza tym mam bardzo niską masę ciała (40 kg
przy wzroście 168 cm, ale tak mi się wydaje, że to jakaś dziwna
odmiana, jeśli tak to mogę nazwać :) Czy ktoś z Was też ma takie
objawy ? Jak sobie poradzić z tym wszystkim, bo ja już strasznie
chcę być zdrowa... Przez to cholerne choróbsko straciłam wszystkich
przyjaciół, musiałam przerwać studia i wrócić z powrotem do
rodziców, bo mój organizm powiedział NIE, mimo, że przytyłma od
wakacji 4 kg to jestem słabsza. Problemem jest dla mnie podniesienie
2 patelni, albo wejście po schodach. Cierpię też na koszmarną
bezssenność i w nocy bardzo kołacze mi serce... Wyniki mam bardzo
dobre (oprócz hormonalnych), a czuję sie kosmicznie źle. Nie mam na
nic siły... Jeśli ktoś z Was ma podobne objawy, albo chce poprostu
pogadać z samotną totalnie osobą, to chętnie nawiąże z kimś
znajomość, szczególnie z osobą z Wrocławia. Pozdrawiam i czekam na
jakieś rady szczególnie co do bezsenności która jest koszmarna... :(

[zapachaniola2]

Miesiąc temu zaczełas terapie...napisz jak teraz sie czujesz psychicznie,jak
chcesz mozemy pogadac na gg:)

[prpa]

hej, ja jestem z wroclawia:)

Ale sama sobie nie radze ze soba, a co dopiero byc wsparciem dla kogos...

To co opisujesz jest mi niestety takie znajome. Gdy okazalo sie, ze zaczynam
miec problemy z miesiaczka, cos mna wstrzasnelo. Bede starala sie jesc, nawet na
sile. Jestem przerazona. Musze probowac to odkrecic poki mam jeszcze sile walczyc...

[agulek_19]

Bardzo chętnie pogadam na gg :)
Terapię zaczęłam 1,5 miesiąca temu i od razu dowiedziałam się, że
prognoza jest bardzo, bardzo optymistyczna :) Sesja trwa 10 spotkań,
ja jestem już po 5 :) Czuję się coraz lepiej (psychiocznie), wiem,
że fizycznie to jeszcze dużo pracy, ale dam radę :) 6 stycznia mam
wizytę u dietetyka i bardzo się cieszę, że ktoś w końcu powie mi co
mam jeść, aby zdrowo przytyć.Na początku grudnia władowałam się :)
na siłę do szpitala, bo strasznie chciałam, żeby porobili mi
wszysstkie badania i władowali kroplówki. Bolesne cholernie, ale
opłacało się, bo wykluczono uszkodzenie mięśnia sercowego i wogóle
wyniki mam bardzo dobre, no poza hormonalnymi i poziomem magnezu i
wapnia. Ale hormonalnie też już lepiej bo zaczęłam miesiączkować już
po 1 opakowaniu leków (biorę mocne tabletki antykoncepcyjne) :) ehhh
już zdążyłam zapomnieć, jak to jest kiedy czujesz, jakby ktoś
wyrywał Ci jajniki i macicę :D
W szpitalu dowiedziałam się też, że mam nieanorektyczną anoreksję i
niecukrzycową cukrzycę :D Bardzo wspaniała diagnoza :D W sumie to
psychoterapeutka nie zdiagnozowała u mnie strikte anoreksji tylko
zaburzenia odżywiania. Co do wcześniejszego postu, w którym Ktoś
napisał, że mogę mieć anoreksję ze skołonnością bulimiczną to chyba
się myli, bo ja mam wyrzuty sumienia wieczorami, że mało zjadłam w
ciągu dnia i że jak nie zjem to umrę, po czym jak się nażeram to
usypiam z uśmiechem na ustach i spokojem w sercu, że pójdzie mi to
przez noc do serca i w biodra :) Poza tym pytałam już o to mojej
Pani Psycholog i powiedziała, że bulimii nie mam.
Myślę, że najważniesze to nie załamywać się i starać się myśleć
pozytywnie i nie bronić się przed pomocą !! 3mam za wszystkich
kciuki, również za siebie :) Pozdrawiam Was serdecznie !! Nie łamcie
się !! Jeśli chodzi o mój numer gg to proszę pisać na pocztę gazety,
w odpowiedzi podam numer :)

[a-normalna]

to dobrze! tzn... nie jest dobrze, bo jestes chora, ale dobrze ze to "tylko"
jedno. najwazniejsze, ze chcesz walczyc o zdrowie i masz dobre nastawienie :)
nie powiem Ci - uda sie, bo to zalezy tylko od Ciebie, ale po przeczytaniu
Twojego posta usmiechnelam sie:) tyle w nim zapalu do walki, gotowosci do
poswiecen w imie dobrego celu, wiary i po prostu... jakiejs sily!^^

[a-normalna]

Agulek, to co opisujesz to anoreksja, ale ze skłonnością do bulimii (zaczęłaś
się objadać). ja tez tak kiedys mialam, az w koncu przeszlo w anoreksje
bulimiczna (strach przed utyciem).

Również nienawidzę bezsenności z głodu - po prostu nie wiem juz co robic =((