Ewelina Janocka

[czarna9610]

też piękna lalka. Znalazła się w sytuacji gorszej niż Izabela. Skompromitowana
rozwódka, bez majątku

[soova]

Podobnie jak Izabela, znalazła się w tej sytuacji na własne życzenie...

[matylda1001]

Czy rzeczywiście na własne życzenie? Trudne to były czasy dla kobiet
w ogóle, a dla tych z towarzystwa, wbrew pozorom, szczególnie.
Wychowane w luksusie na salonowe maskotki, innego życia nie znały.
Ich życie było zaprogramowane w każdym szczególe; panna na wydaniu,
narzeczona, żona, matka (jeżeli nie zmarła przy porodzie), matrona,
wdowa, staruszka. To cała życiowa droga arystokratki. Na miłość,
wolny wybór, własne plany w tym życiu miejsca nie było. Warstwa
społeczna, która je stworzyła, jak przez szablon, nie dała im
żadnych szans. Posyłano je do szkół, uczony francuskiego, gry na
fortrpianie, sztuki konwersacji i robienia dobrego wrażenia, ale
zapewne ani Ewelina, ani Izabela nie uczyły sie chociazby
buchalterii, tak jak pani Stawska. Gdyby sie zbuntowały i
postanowiły żyć samodzielnie, pewnie w końcu podzieliłyby los Marysi
Węgiełkowej, bo same nie dałyby sobie rady. Czy Ewelina jest sama
sobie winna? Czy można ją winić za to, że pragnęła odrobine
osobistego szczęścia? Może tylko w tym punkcie, że dała się złapać
swojemu właścicielowi.

[jadwiga1350]

Czy Ewelina jest sama
> sobie winna? Czy można ją winić za to, że pragnęła odrobine
> osobistego szczęścia? Może tylko w tym punkcie, że dała się złapać
> swojemu właścicielowi.

To zupełnie naturalne,że Ewelina pragneła szczęścia. Ale że to
szczęście mógł jej dać Starski to szczerze wątpię. Ewelina przecież
nie mogła mieć co do niego żadnych złudzeń. Sam namawiał ją do
związku z baronem i sam wielokrotnie powtarzał,że ożeni się tylko z
kobietą mającą grube miliony. Gdyby Ewelina tak całkowicie zdała się
na Starskiego, to on mogłby ją tak wyrolować jak wyrolował Marię.
Skrupułów to on raczej wielkich nie miał. Osobiście, wolałabym mieć
takiego męża jak Dalski, niż takiego kochanka jak Starski. Przecież
baron był już stary i schorowany. Ewelina mogła te pare lat się
przemęczyć a potem zostać młodą bogatą wdową i robić co się jej
żywnie podoba. Ale nie ona , ona chciała mieć wszystko naraz. A tak
się raczej w życiu nie da.


ale
> zapewne ani Ewelina, ani Izabela nie uczyły sie chociazby
> buchalterii, tak jak pani Stawska. Gdyby sie zbuntowały i
> postanowiły żyć samodzielnie, pewnie w końcu podzieliłyby los
Marysi
> Węgiełkowej, bo same nie dałyby sobie rady


Dlatego ja podziwiam Helenę Stawską. W świecie gdzie kobieta może
egzystować jako sprzęt salonowy albo jako prostytutka ona radzi
sobie całkiem dobrze. Choć niby taka mdła i irytująca.

[soova]

matylda1001 napisała:

> Czy rzeczywiście na własne życzenie?

Moim zdaniem tak. Przede wszystkim nikt jej nie zmuszał do małżeństwa z baronem. Zauważ, że otoczenie dość się jednak dziwi jej wyborowi. Ewelina jak sie zdaje nie była niemajętna, więc zamążpójście nie było sposobem na ocalenie statusu materialnego, jak w przypadku Izabeli. Miała perspektywę spadku po babci Zasławskiej, którego to właśnie przez małżeństwo z Dalskim sama się pozbawiła (prezesowa mówi w pewnym momencie wyraźnie, że kto ma krocie barona, nie potrzebuje jej bodajże pięciu tysięcy). Przypuszczam, że przy podejmowaniu tej decyzji Ewelinie mogła przyświecać myśl, że istotnie, przemęczy się parę lat z baronem, ale potem będzie już wolna i bogata niczym Kazia Wąsowska ;), a w międzyczasie weźmie sobie kochanka, na co w jej sytuacji pewne społeczne przyzwolenie istniało (pamiętacie hrabinę Karolową, która namawia Izabelę do małżeństwa z równie wiekowym marszałkiem, a przy tej okazji stwierdza, że gdyby obowiązki kobiet były do spełnienia łatwe, nie istniałaby zasługa, zapewniając ponadto o nienajgorszym położeniu pięknej kobiety mającej starego męża... "Wszyscy interesują się nią, mówią o niej, składają hołdy jej poświęceniu, a znowu stary mąż jest mniej wymagający od męża w średnim wieku...")