Nasi bliscy a język polski:)

[jan.kran]

Pewnie podobny wątek tu był ale nie za mojej pamięci.
Do wątku zainspirowali mnie corka Gerarda i Jej mąż mówiący po polsku do kota.
Oraz Sylwek czujący wyraźnie naszą tęsknotę i przywiązanie do Kraju)))
Pytam więc ciekawie : Wasze dzieci , mężczyźni i inni bliscy ... jak u nich z
językiem polskim:
Kran

[azja1974]

dziecko starsze (3,5 roku) mowi plynnie po polsku, czsem cos przekreca, ale
bledy jezykowe sa przeciez normalne i u jednojezycznych dzieci. np. ostatnio
zamiast majteczki mowi mutandeczki - z wloskiego mutande - majtki. czasem jak
jakiegos slowa nie zna, to zastepuje ospowiednikiem z drugiego jezyka.
mlodszy jeszcze nie mowi(16 miesiecy), ale rozumie wiecej po polsku, bo jednak
wiecej przebywa ze mna.jak pojdzie do przeszkola, to pewnie szala sie przechyli
na strone wloskiego.
na razie jeszcze nie doswiadczylam odrzucenia polskiego, kiedy dziecko idzie do
przedszkola, o ktorym wiele slyszalam. moze dlatego, ze olek chopdzi do
przdszkola angielskiego, gdzie sa tez dzieci z innych, nie tylko
anglojezycznych krajow, wiec jest to dla niego normalne, ze ktos mowi na
przyklad w "bulgarese".
malzonek niestety poza " zaloz czapeczke", "gdzie sa teletubisie" i
oczywiscie "na zdrowie" nie bardzo... chociaz sie stara, z moja mama czasami
przez kilka minut podtrzymuje konwersacje w swoim dziecieco-alkoholowo-lozkowym
slangu. musze go kiedys nagrac, bo jest na prawde niezly.

[olvi]

Moj maz mowi plynnie po polsku, niemal bez sladu niemieckiego akcentu

Jego dziecko z poprzedniego malzenstwa rowniez dobrze mowi polsku (ex tez jest
Polka ). Co ciekawe jednak, Mlody z automatu mowi do mnie po niemiecku,
natomiast po polsku - rownie automatycznie - mowi do naszych kotow
(przywiezionych z Polski).

[jan.kran]

Ja kompletnie nie rozumiem czemu Junior z exem gadają po niemiecku. Ex Polak z
ogólną znajomością niem. Junior mówi po polsku jak się Go pzrymusi nawet nieźle ...
Ich verstehe nur Banhof w tej sytuacji
Kran

[cuciolo]

Dobry watek lol
Moja mala ma 2,5 roku, rozumie co mowie do Niej po polsku. Wlasciwie to
rozpoznaje 3 jezyki ale uzywa jednego. Rozumie wloski, polski a uzywa swojego.
Odpwiada mi po polsko wlosku: typu prego bardzo, nie ma wloski, bello butki itp
Czy bedzie mowic plynnie po polsku? Nie wiem. Ma polskie ksiazeczki, polskie
bajki, jest osluchana z polskim, ale wychodzi tu brak systematycznego kontaktu
z polskimi dziadkami. Tutaj jest po prostu osluchana z wloskim i juz.
Natomiast pierwszym slowem ktore przyswoil sobie moj maz byla makulatura. Bo
jak pierwszy raz przyjechal do mnie do Polski to samochod zaparkowal pod
smietnikiem lol
A tak na powaznie to troche umie i uczy sie razem z Natalia, ale poza
klasycznymi zwrotami, ja jestem tlumaczem jak jedziemy od moich
Daje i Natalce i Mezowi duzo czasu na nauke mojego jezyka.

[gherarddottir]

moj maz uczy sie polskiego, duzo mowi, ale tez duzo jeszcze przd nim
na gwiazdke dostanie kolejny etap kursu polskiego (wiem troche zlosliwa
jestem:)). Do kotow mowi po polsku lub laczy norweski z polskim lub
angielskim. Co ciekawe ja zaczelam tez mowic po norwesku do kotow, chyba
czesciej niz po polsku.
Dzieci nie mamy wiec nie wiem jakby bylo. Z moja mama maz rozmawia po angielsku
i troche po polsku, z reszta rodziny podobnie (wszyscy znaja angielski wiec nie
ma problemu).

[gherarddottir]

acha oczywiscie moj maz tworzy neologizmy jak np: obiadzina - obiad, i uwaza ze
jak do kazdego wyrazu doda sie -ska to juz jest to po polsku np meetingska -
spotkanie)))) ale to bylo kiedys teraz powtarza juz ciagle "tylko ciagle ty
masz spotkania i powitania"))

[triskell]

gherarddottir napisała:
> jak do kazdego wyrazu doda sie -ska to juz jest to po polsku np meetingska -
> spotkanie))))

U mojego tak jest z końcówką "uś", czyli na przykład "showeruś" itp.

Po polsku zna pojedyncze zdania, pierwszym było "Jestem naprawdę pijany", drugim
"Proszę cztery bułki i sok pomarańczowy", a potem "Dzień dobry, jestem Joshuś.
Jestem fajny i silny jak Arnold".

[jan.kran]

Jezu Triskell , czemu On się tak wybiórczo uczy polskiego))))
Ja sobie chyba wycieraczki na kompie zainstaluję , normalnie leżę i kwiczę a
komp opluty równo
K.

[blaubeeree]

jan.kran napisała:

> Jezu Triskell , czemu On się tak wybiórczo uczy polskiego))))
> Ja sobie chyba wycieraczki na kompie zainstaluję , normalnie leżę i kwiczę a
> komp opluty równo
> K.

U mnie to samo))

[cuciolo]

Moj maz jako ze rzymianin z krwi i kosci bardzo czesto przekreca rozkosznie
polskie wyrazy tworzac neologizmy polsko wloskie np bardzossismo, apeczka jako
pszczoleczka
itp

[viki2lav]

o przekretach mojej pomaranczy moznaby dlugo, zreszta wiekszosc zostala
utrwalona na forach Na plaze lub mieszane...Ale ostatnio moje uszy
niedowierzaly, przez caly tydzien nawijal po polsku (bo musial) i calkiem
dobrze mu to idzie jesli wylaczymy przypadki, bo te mu sie zdrowo myla, jest
osluchany z polskim bo staram sie w domu z nim rozmawiac po polsku. Dodam
jeszcze, ze posiadam na skladzie 26 letniego szwagra, ktory sie w naszym jezyku
zakochal kilka lat temu i go szlifuje na kursach w calej Polsce ( przyznal sie
ostatnio ze chce zone Polke, zobaczymy co z tego bedzie)

[a.polonia]

Mnie sie bestia zdolna trafila, jesli chodzi o znajomosc jezykow.
Po dwumiesiecznym pobycie mojego ojca bylam w szoku, jak szybko moj zalapuje
Polska mowe, gdyby sie przylozyl do tego, pewnie w rok opanowalby jezyk i
moglibysmy gadac calkiem plynnie po polsku.
A tymczasem, wczoraj moj kolejny monolog w temacie kotow (patrz: watek o
kotach), wymieniam argumenty, ktore w moim przekonaniu niewatpliwie przemawiaja
za posiadaniem kotow, skonczylam, a on na to:
- No i?

[daisy123]

Moja corka do trzeciego roku zycia mowila plynnie po polsku. Po pojsciu do
przedszkola, jezykiem dominujacym stal sie wloski. W domu mowimy po wlosku,
chociaz ja staram sie do corki mowic po polsku, a ona z reguly odpowiada po
wlosku. Corka ma 6 lat i w ciagu ostanich 3 lat przezylam najrozniejsze bunty
typu "dlaczego mowisz tak dziwnie jak nikt inny nie mowi?" itd. Z babcia
rozmawia po polsku, chociaz brak jej slow i zdarza sie, ze prosi mnie o pomoc
aby cos wytlumaczyc (sa to zwykle zabawy wymyslane przez nia i ktorych reguly
sa tworzone na poczekaniu), ale pozniej zamyka drzwi i mowi "nie wchodz tutaj".
Zdarza sie,ze moja corka tworzy dziwolagi typu dobrissimo, sto myjendo (myje
sie) itd.
Moj M nigdy nie nauczyl sie polskiego, ale np. w restauracji poradzi sobie. Z
moja rodzina czy ze znajomymi daje sobie rade mowiac mieszanka angielsko-
niemiecko-wlosko-polska. Ulubionym slowem mojego M jest miszmasz...

[monhann2]

Triskel, wesolo wiec musisz miec ze swoim Joshusiem. )

[mon101]

Moj maz jest Polakiem, w domu mowimy wylacznie po polsku, chlopcy mowia miedzy
soba po szwedzku, klna po polsku. Starszy nie ma zadnego problemu z polskim,
czasem brak mu jakiegos slowa, kiepsko z synonimami. Ma ponoc obcy akcent, ale
ja tego nie slysze. Umiejetnosci jezykowe zawdziecza w duzej mierze
kilkukrotnym wakacjom spedzanym w Polsce, czesciwo u dziadkow, czesciowo ze
szwagierka,jej synem i towarzystwem rowiesniczym na Mazurach. Nie umie pisac,
ale jak pracowal kilkakrotnie w czsie wakacji w firmie majacej kontakty z
Polska, byl zmuszony pisac po polsku faksy i maile. Polacy byli dla niego
wyrozumiali i serdeczni, choc sie troche podsmiewali.
Mlodszy mowi po polsku, wyslalismy go dwa razy na oboz zeglarski na Mazury, ale
trzeci raz nie chcial jechac.Mowil coprawda ze czul sie tam nienajgorzej, choc
mowili na niego Szwedzik, ale byl dosc popularny, bo jest szalenie wysportowany
i kazdy zabiegal by go miec w swojej druzynie, zwlaszcza jak grali w hokeja na
trawie Wydaje mi sie ze mowi dobrze po polsku, ale bylismy w teatrze i on
stwierdzil ze to bylo dosc meczace, bo wielu rzeczy nie rozumial- Zdalam sobie
sprawe, ze zasob slow ma jednak kiepski

[cuciolo]

Slyszac nowomowe mojej corki zastanawiam sie czy jestem w stnaie nauczyc ja
czytac po polsku. W kazdym badz razie zamowilam u mojej mamy elementarz
falskiego
Czy ktos z rodziny 2-jezycznej probowal?

[angieblue26]

Moj maz nie mowi i nie zamierza mowic
Dzieci nie mamy.

[jan.kran]

cuciolo napisała:

> Slyszac nowomowe mojej corki zastanawiam sie czy jestem w stnaie nauczyc ja
> czytac po polsku. W kazdym badz razie zamowilam u mojej mamy elementarz
> falskiego
> Czy ktos z rodziny 2-jezycznej probowal?

Zajrzyj na Mamy dwujęzyczne tam trochę jest na ten temat.
Ja czasem myślę że moja Claire jest jednak wyjątkiem.
Mimo dysleksji i średnich zdolności językowych pisze nieźle po polsku.
Ale też pomogła szkoła w Monachium i Pani Teresa w Norge.
Nauczycielka polskiego z pasją , powołaniem i umiejętnościami.
Natomiast Junior nauczył się sam czytać po polsku. Ale jest tak śmiertelnie
leniwy że nawet nie próbuję z pisaniem.
Ponieważ dobrze czyta i jakotako mówi więc pewnie jak zechce się to się nauczy
pisać.
Kran

[cuciolo]

dzieki za info. Ja jako pozeracz ksiazek, marze by moja mala czytala
Szklarskiego, Konopnicka i Siesicka

[mon101]

Hm, nie chce byc pesymistka, ale z perspektywy matki z doroslymi dziecmi
wychowanymi poza krajem, nie wyobrazam ich sobie czytajacych Konopnicka....

[cuciolo]

to zabrzmialo zlosliwie mon 101 lol
Konopnicka moze nie byla najlepszym przykladem a czy lepiej zabrzmi Lem, Papcio
Chmiel i Hanna Krall?
Po prostu widze problem jak sobie poradzic z nauka czytania mojej corki i juz
Ba szczerze mowiac nie wiem czy mala bedzie chciala wogole uzywac polskiego ale
to juz inna historia
sle uklony

[bietka1]

cuciolo napisała:


> Po prostu widze problem jak sobie poradzic z nauka czytania mojej corki i juz
> Ba szczerze mowiac nie wiem czy mala bedzie chciala wogole uzywac polskiego ale
>
> to juz inna historia
> sle uklony


Dokladnie mam te same przemyslenia i chyba jednak zdecydujemy sie na dodatkowe zajecia z
jez. polskiego rownoczesnie z rozpoczeciem nauki w szkole, a moze juz troche wczesniej. Mam
nadzieje, ze w tym Berlinie bedzie to mozliwe do zrealizowania za kilka lat.
Jestem przygotowana na protesty, ale nie chcialabym tez, zeby moj syn jako dorosly czlowiek
powiedzial 'mamo dlaczego mnie nie nauczylas?' Moze bedzie chcial studiowac rezyserie w
Lodzi?... )

Sama jestem ciekawa co z tego bedzie?

[cuciolo]

Ja mam wsparcie w mezu ktory choc umie powiedziec tylko kilka fraz typu jestem
los, bigosik i ziemniaczki bardzo dobre to jednak nie zna polskiego. Dla Niego
tez jest wazne by nasza corka znala polski. Ja tak sobie czytam te posty i
mysle, ze z ta nauka jezyka u dziecka trzeba wiele cierpliwosci i pokory. Bo to
ze my chcemy by nasza pociecha poslugiwala sie mowa ojczysta nie znaczy ze to
sie uda nawet w 50 procentach. Bardzo dobrze to tlumaczy Kran na przykladzie
swoich dzieci
Ujme to tak: na razie cieszy mnie ze moja corka ma kontakt z dziadkami polskimi
i przy mojej pomocy gdy jestesmy w u nich dogaduje sie, ale pozniej sie
rozkreca i bawi sie sama z moja mam i tata. Daje sobie i jej czas
A potem zobaczymy

ps choc zasdroszcze innym forumowiczkom ze ich dzieci posluguja sie bezblednie
polskim

[bietka1]

Uwazam, ze wypowiedzi corki Krana sa bardzo interesujace... Juz kiedys o tym pisalam

Jestem przygotowana na wszystko, a przede wszystkim na prace... Wiem, ze nie bedzie latwo,
tym bardziej, ze poznalam wiele matek, ktorych dzieci tutaj sie urodzily i nie mowia tak jak
mama. Nawet te dzieci, ktorych oboje rodzice sa Polakami mowia lepiej po niemiecku, ale to juz
inny problem...
Na szczescie wsparcie mam nie tylko ze strony meza, ale tez calego otoczenia, bo kazdy jest
swiadomy, ze dwujezychnosc to niezwykly przywilej
Z pewnoscia wyjazdy do Pl bylyby bardzo dobre, bedzie trzeba je jak najczesciej organizowac,
przynajmniej zanim maly pojdzie do szkoly...

[cuciolo]

A ja na moim rzymskim osiedlu zauwazylam bardzo dziwna sytuacje: matki Polki z
dziecmi najczesciej w wieku przedszkolnym rozmawialy ze swoimi pociechami po
wlosku......... Gdy sie pytalam czy ucza maluchy polskiego, slyszalam odpowiedz
ze rozmawiaja po polsku gdy sa w kraju a tu we Wloszech nie. I to mnie
zastanowilo dlaczego tak robia, teraz wiem ze to byla kwestia poczucia izolacji
Wiem tez ze zamieszalam corce w glowie, bo na placu zabaw przy innych dzieciach
i w domu przy mezu uzywalam wloskiego i mala stad miesza dwa jezyki
No i musze to jakos wyprostowac bo mala inaczej zawsze bedzie uzywac nowomowy.
teraz to brzmi smiesznie ale pozniej to bedzie tragiczne
Dobranoc

[jan.kran]

Podrzucę Wam listy Młodej pisane samodzielnie po polsku.
Jest wychowana poza PL ale ja miałam czas i rózgę jak była mała i wtłukłam Jej
ten polski do głowy. Juniorowi też zresztą.
Z tym że dla mnie nauczenie poslkiego było priorytetem i jak czas pokazał słusznie.

To jest list pierwszy do Mam dwujęzycznych a potem na tym forym Młoda
zamieściła jeszcze kilka postów. Wybrałam dwa moim zdaniem najciekawsze bo
pokazujące wielojęzycznośc z pierwszej ręki


Ja napisałam na podstawie moich doświadczeń i Waszych postów wypracowanie na
trzy i pół strony. Mama proponowała, żeby mi częściowo poprawiła, ale uważam, że
powinniście sami ocenić, na ile dobry jest mój polski. Pierwszy post jest o
mnie, a drugi post jest odpowiedzią na Wasze posty.

Pozdrowienia,

CJ


Ja jestem dzieckiem dwujęzycznym. Urodziłam się w Bawarii, rodzice mam oboje
Polaków. Rodzice zawsze do mnie mówili po polsku, nie wiem, gdzie się nauczyłam
po niemiecku. Pamiętam długi okres, kiedy było mi trudno się wysłowić, to
prawda. Byłam w stanie poprosić o chleb (choć mi się cały czas mieszał z bułką)
i o Fruchtzwerge, ale pamiętam, że długo miałam problemy wyartykulować swoje
myśli. Pamiętam, jak kiedyś przy śniadaniu opowiadałam Ojcowi, że ˝dzisiaj w
nocy widziałam, jak kopali doły w naszym salonie˝; Ojciec mi wtedy powiedział,
że się mów ˝śnić˝. Bardzo mi się podobało, że jest słowo na to, co widzę w nocy:
Sen. Bardzo podziwialam moich rodzicow, ze Oni potrafią powiedzieć co myślą i
czują. Pamiętam nawet pierwsze tygodnie w przedszkolu, kiedy mało mówiłam, bo
nie wiedziałam, jak. Ale po jakimś czasie odkryłam, że pewień sposób mówienia
używa się w domu, a inny w przedszkolu i na ulicy i po jakimś czasie się też
nauczyłam, że ten jeden sposób mówienia się nazywa ˝polski˝, a drugi
˝niemiecki˝. Nie było to uciążliwe. W perspektywie czasu wydaje mi się to
dziwne, ale myślę, że jest to po prostu effektu dwujęzyczności: Dziecko musi
sobie najpiew poukładać w głowie, co gdzie należy.
Nie pamiętam też, żeby mi się kiedykolwiek mieszały. Znaczy, były takie małe
incydenty, typu:
Na bal przybierańców z okazji faschingu byłam przeprana jako wruszka. Widocznie
było to dal mnie wtedy nowe słowa i sobie zapamiętałam, że tym, kim jestem,
rymuje się na Birne. Rymowałam, i rymowałam, ale nie mogłam sobie przypomnieć;
jedyne, co mi pasowało, to to, że jestem Fee. W końcu doszłam do wniosku, że nie
Birne, tylko gruszka. Wruszka rymuje się na gruszka, ale Birne (niemieckie słowo
na gruszka) nie rymuje się na Fee (niemieckia wrószka).
Druga jaka historia to wtedy, kiedy Mama mi podała chrzan zamiast musztardy.
Mówię, że chciałam musztardy, tylko tyle, że mi się pomieszało, dlatego że
chrzan zaczyna się na ˝s˝, jak Senf (czyli musztarda) po niemiecku, a musztarda
na ˝m˝, jak Meerretich (chrzan) po niemiecku. Mama najpierw w ogóle nie
rozumiała, o co mi chodzi, po czym się dowiedziałam, że nie pisze się ˝szan˝
tylko ˝chrzan˝.
Pisać i czytać nauczyłam się po niemiecku. I tutaj Rodzice zrobili błąd: Trzeba
mnie było w wieku pierwszoklasistki nauczyć czytać i pisać po polsku. Z dużym
trudem i wysiłkiem się nauczyłam dopiero o wiele później, jak poszłam do szkoły
polskiej w wieku dwunastu lat. To nie można porównać z nauką języka obcego, to
jest o wiele gorsze. Jak człowiek się uczy języka obcego, to się równocześniej
uczy mówić i czytać. Uczysz się całe obrazy słów (typu w angielskim czy
francuskim).
Ja zaś mówiłam, ale umiałam czytać tylko ˝po niemiecku˝. Można to tylko porównać
do nauki nowego alfabetu: Nie wiedzisz całe słowo, tylko pojedyncze literki i
sylabujesz. Nie chodzi tu o ˝u z kreską˝, czy ˝rz˝. Chodzi o to, że nagle się
okazuje, że jest duża różnica między ˝si˝ a ˝ś˝, ˝ci˝ a ˝ć˝, ˝chrz˝ a ˝sz˝.
Język pisany jest inny, niż język mówiony.
W wieku dwunastu lat przeprowadziliśmy się do Norwegii. Tutaj miałam przez dwa
lata dwie godziny tygodniowo polskiego. W tym samym czasie zaczęłam dużo pisać
po polsku do znajomych w Polsce. Dzięki temu dzisiaj w ogóle umiem pisać i
czytać po polsku.
Język norweski jest dla mnie językiem obcym.
W czasie, kiedy mieszkamy w Norwegii, mój polski się polepszył, zaś mój
niemiecki pogorszył. Związku z tym na razie są na równym poziomie. Zaczęłam
wtrącać do niemieckiego polonizny, coś, co mi się wcześniej nie zdażało. Czuję
się też bardziej niepewna w niemieckim pisanym, ale jestem pewna, że mi to
przejdzie, jak zacznęł studia w Monachium od następnego semestru. Mam w tej
chwili dziewiętnaście lat.
Mój polski pisemny zaś jest za bardzo nieofcjalny. Za mało czytam gazet
polskich, czytam więcej prozy. Przez to nie znam dużo wzrotów oficjalnych. To
też dlatego, bo mi to jest niepotrzebne. Nie piszę listy urzędnicze, ale jak
kiedyś będę musiała, to się tego szybko nauczę.
Mam o trzy lata młodszego brata. On chodzi do niemieckiej szkoły. Jego polski
nie jest doskonały, wtrąca germanizmy, zapomina słowa. W niemieckim też mu się
to zdaża. Jak mi zabraknie jakieś słowo w jakimś języku, próbuję znaleść jakiś
synonim. Zaś Bartek, mój brat, przeżuca się na inny język. Zaczyna rozmowę po
niemiecku, a kończy po polsku. Wychodzą z tego śmieszne sytuacje, bo ja do niego
konsekwentnie mówię po niemiecku: Ja Go pytam po niemiecku, On opowiada coś po
polsku, tłumaczę Mamie coś po polsku, pytając się Bartka po niemiecku.
Znam dużo dzieci dwujęzycznych (nie tylko polsko- niemieckich, ale też persko-
norweski ect.) i widzę, że cały czas pojawiają się dwa podstawowe błędy w
wychowaniu kilkojęzycznym. I niestety w tych 61 postach, które przeczytałam, to
błędne myślenie się powtarza. Głownie chodzi o dwa punkty:

1.KONSEKWENCJA:
W wątku padło też pytanie o język podstawowy. Więc ja osobiście uważam, że jest
to błędny sposób myślenia, bo wtedy wychodzi się z założenia, że jeden język
będzie językiem ojczystym, drugi zaś językiem obco- ojczystym. A sęk w tym, żeby
tak zrobić, żeby wszystkie języki były ojczyste. O wiele ważniejsze od ˝języka
podstawowego˝ jest KONSEKWENCJA!
Jeden języki do jednego otoczenia/ jednej konkretnej sytuacji/ dla jednej osoby.
Bartosz bardzo lubi wtrącać słowa obcojęzyczne, też angielskie (czyta dużo po
angielsku i gry komputerowe) i norweski. Po prostu wtedy udaję, że nie rozumiem
to słowo. Tę samą metodę będę stosować u moich dzieci.

2.CO JEST NORMALNE?
Czy to normalne, że dziecko mówi do siebie w tym języku? Czy to normalne, że
jeszcze nie mówi? Czy Mu za bardzo mieszam w głowie z tyloma językami? Dla
dziecka jest to normalne, z czym się wychowało. Jak musi, to sobie da radę. Ale
związku z tym, że to dla dziecka jest naturalne, da sobie z tym w inny sposób
radę, niż Jego rodzice, dla których ta sytuacja nie jest normalna. Dużo rodziców
jest za bardzo egocentrycznych, wychodzą z założenia, że dzieci mają ten sam
stosunek do języka, co oni. Mój Ojciec np próbował mnie nauczyć odmianę
czasowników po niemiecku, co był kompletny nonsens, dlatego że wtedy ledwo się
nauczyłam, co to jest czasownik.
Nie mówię, że chcecie źle dla swoich dzieci. Ale o wiele bardziej im pomożecie,
jeżeli spróbujecie wejść w ich położenie; może nawet się da porozmawiać z
dzieckiem i Ono Wam powie, w czym ma problem. Że np nie rozumie, dlaczego do
węgierskiego Tatusia nie może powiedzieć ˝samochód˝. Nie wiem, jak pisałam
wyrzej: Ja ani pamiętam, kiedy się nauczyłam polskiego, ani, kiedy niemieckiego.
Kilka z Mam tego forum czytało książki na ten temat. Ja jestem przeciwniczka
tych książek. Dlaczego? Właśnie dlatego, bo generalizują. Nauka języka jest
sprawą wyjątkowo indywidualną, nie ma reguł. Wszystko zależy od nastawienia
dziecka, od środowiska, wykształcenie rodziców, zdolność językowa dziecka,
charakter dziecke. NIE MA REGUŁ.

[jan.kran]

Nie wkleiły mi się oba listy bo były za długie.
Tu drugi:

agaga pisze:
˝Na poczatku najbardziej nam zalezy, zeby maly nauczyl sie
polskiego i japonskiego, jednak trudno jest wyeliminowac angielski i
francuski. A moze nie nalezy sie tym przejmowac?˝
---> Nie przejmowac się tym, to jest najważniejsze. Ja sama jestem dwujęzyczna,
język polski i niemiecki. Na codzień używam język norweski. Norweski umiem
płynnie, i choć mam silny akcent duński , jest to język, który coraz bardziej
jest na poziomie języka ojczystego, choć nigdy nie będę mieć tego samego
wyczucia językowego w norweskim, którego mam w polskim i w niemieckim. Do tego
jeszcze uczyłam się francuskiego i uczę się rosjiskiego. Mam nadzieję, że jak
zacznęł studia jesiennią, będę mogła kontynuować naukę francuskiego i
rosjiskiego, ba, jeszcze mam w planie nauczyć się po łacinie
Nie przejmowac się tym. Dlaczego? Dlatego, że jak się rozmawia o
wielojęzyczności dzieci trzeba zapamiętać jedną rzecz: Co prawda może być to
nienaturalne dla rodziny, ale jest to jak najbardziej naturalne dla dziecka. Dla
dziecka będzie to najbardziej naturalna rzecz w świecie, że do Taty się mówi po
japońsku, do Mamy po polsku, przy stole objadowym mówi się po angielsku, a na
zewnątrz po francusku. Ja osobiście dopiero w przedszkolu odkryłam, że większość
dzieci mówi tym samym językiem w domu, jak i też na zewnątrz. Do czwartej klasy
uważałam to za bardzo dziwne i do dzisiaj jest mi bardzo trudno rozmawiać z
rodzicami po niemiecku.
˝Czy przy znajomych mowic do synka dalej po polsku/japonsku?˝
---> To jest raczej sprawa grzeczności. W gronie oczywiście w języku, w którym
grono rozmawia, ale jakieś prywatne sprawy, typu ˝idź się się wykąp, a ja potem
przyjdę Cię przykryć˝ po polsku, czy po japońsku. I tutaj dochodzę do tego, co
mi się wydaje najważniejsze: Granice. Dziecko musi dokładnie wiedzieć, w których
sytuacjach jakim językiem się posługiwać. Trzeba Go konkretnie nauczyć:
Do taty po japońsku, do babci jednej po polsku, do sprzedawcy w supermarkecie po
francusku, do rodziców po angielsku.
˝Czy nie obawiasz sie, ze kiedys dzieciaki stwierdza, ze po co sie meczyc z
polskim i angielskim skoro mama i tata mowia po francusku?˝
---> Są dzieci, które ta wielojęzyczność cieszy. Ja, na przykład, zacznę
studiowć mn lingwistykę, bo jestem dosłowynym filologiem, znaczy kocham języki.
Mojego brata zaś ta dwujęzyczność bardzo długo męczyła. Jemu za bardzo nie
zależy na czystym polskim, tak, jak mi na tym zależy.
Bardzo często się zdaża, że dzieci się w pewnym momencie buntują. Dlatego tak
chwalę Baanię: Jest konsekwentna!
˝W jakim wieku twoje dzieci zaczely fransuskojezyczny zlobek? Znajoma zwlekala z
poslaniem dziecka do zlobka do prawie trzeciego roku zycia wlasnie dlatego, zeby
mialo wiekszy kontakt z polskim. Oczywiscie nie kazdy ma taka mozliwosc. Co o
tym myslisz?˝
---> Mam mieszane uczucia. Z jednej strony rozumiem, że znajoma obawia się o
polski swego dziecka, ale z drugiej strony uważam, że dziecko trzeba jak
najszybciej przyzywczaić do sytuacji wielojęzycznej, zwłascza, jeżeli ta
sytuacja jest ˝uproszczana˝ do dwujęzyczności.

Baania napisala:
Sytuacja Baanii pokazuje dwa ważnych aspektów na nauce dzieci języków, o których
się bardzo często zapomina:
Każde dziecko innaczej się uczy i innaczej sobie z tym radzi. Magda może jest
zachwycona, że różne rzeczy można róznie nazwać; l'ecole, szkoła czy school to
to samo, ale nie do wszystkich można wszystkie słowa używać. Zaś Daniel wygląda
mi na dziecko, które może tą wielojęzyczności odczuwać za męczącą, ale nie ma
innego wyjścia .
Po drugie: Dla dziecka jest to sytuacja zupełnie naturalna.
Baanio, tutaj chciałam Tobie powiedzieć, że bardzo mi się podoba Twoja i Twego
męża konsekwencja.

Ewka napisala:
˝W rezultacie Timi (28 miesiecy) nie mowi poprawnie w zadnym jezyku, a jesli uda
jej sie wyprodukowac jedno zdanie trzywyrazowe, to i tak kazdy bedzie w innym
jezyku "anya chodz ici" - mama chodz tutaj.˝
---> Timi robi to z jednego prostego powodu: Dla Niej jest to obojętne, czy mówi
się po polsku, węgiersku czy francusku- dla Niej jest to to samo. Dla mnie jest
wszystko jedno, czy mowie po polsku, czy po niemiecku. Wasze zadanie, jako
rodzice dziecka dwujęzycznego, jest nauczyenie Timii, że polski, wegierski i
francuski nie jest to samo.
˝polski: bardzo bym chciala zeby Timi mowila w moim ojczystym jezyku, uzywam
wiec tylko polskiego, ogladamy polska telewizje, czytamy Brzchwe i Tuwima,
sluchamy polskich piosenek. Niestety w naszym sasiedztwie nie ma zbyt wielu
Polakow, do Polski jezdzimy tylko raz do roku, wiec nie ma duzego kontaktu z
innymi osobami mowiacymi po polsku.˝
˝wegierski: tata mowi do niej w tym uroczym jezyku , ogladaja rowniez
wspolnie bajki i spiewaja piosenki (na ile facet jest w stanie dziecka nauczyc
spiewac).˝
---> Moi rodzice nawiązali pierwszy kontakt z Polonią, jak miałam dwanaście lat.
Wtedy też poszłam do szkółki sobonej polskiej w Monachium. Związku z tym, że
Mama mi czytała ˝Pana Kleksa˝ a Babunia śpiewała ˝Wlaz kotek na płotek˝ nie
przeżyłam jakiegoś szoku kulturalnego. Bo właśnie to jest język ojczysty: Nasze
sny, piosenki z dzieciństwa, zwyczaje typowe dla tego języka.
˝angielski: uzywamy miedzy soba, ale nie do Timi. Staram sie jednak jak
najczesciej przechodzic na wegierski, bo wydaje mi sie ze chwilowo angielski nie
bedzie Timi az tak bardzo potrzebny jak:˝
---> A Timi rozumie po angielsku? Bo jeżeli tak, to fajnie bybyło, jakby też
zaczęła nim mówić. Jeden język za darmo. Ale Ona jest w tym wieku, gdzieby nagłe
rozmawianie po angielsku w domu doprowadziło do pomiesznia wszystkiego. Sami
musicie to ocenić, w tej chwili może być już trochę za późno, żeby zacząć z Nią
rozmawiać po angielsku.
˝Tutaj obowiazek szkolny rozpoczyna sie juz od 4/5 lat. Mam nadzieje ze Timi do
tego czasu
opanuje francuski na tyle zeby mogla sie z dziecmi w szkole dogadac.˝
---> Ona jest dzieckiem! Ja znam dziecko, które poszło do szkoły francuskiej nie
znając francuskiego; dzisiaj Morela jest jedna z najlepszych w klasie z
francuskiego.
˝A tak prywatnie to najbardziej przejmuje sie porownaniami Timi i jej kuzynow w
Polsce. I jest mi przykro kiedy slysze ze starszy od niej o 3 tygodnie chlopiec
spiewal w tym roku koledy, a Timi jeszcze nie. Bo od razu wiadomo kto jest
gorsza matka i dziecka nie umie nauczyc ˝
---> Ta... a za dwa, trzy lata będziesz świetną matką, bo Timi będzie śpiewać
kolendy w trzech, czterech językach.
˝Acha, jeszcze z dodatkowych zmartwien: miesznie jezyka (trzy jezyki w trzy-
wyrazowym zdaniu). Obecnie jestesmy na etapie nauki literek, i wychodza z tego
przerozne smiesznie rzeczy: "e" jak slon (elefant po wegiersku), "a" jak mama
(anya), "c" jak kotek (cica), itd. Generalnie Timi wie ze cica i kotek to jedno
i to samo, ale literki odpowiadaja tylko jednemu slowu "m" jak mis, a nie jak mama.˝
---> Fascynujące! A propos: Czy ktoś się z Was zastanawiał nad tym, czy Wasze
dzieci będą pisać i czytać we wszystkich językach ojczystych?
˝No i drugie zmartwienie: ze jak pojdzie tu do szkoly to ja nie bede mogla jej
pomoc w odrabianiu lekcji. Bo nawet jesli jakos ten francuski opanuje do tej
pory (przy mojej motywacji i zdolnosciach watpie), to jak tu tlumaczyc
matematyke lub biologie po francusku. No way.˝
---> To będziesz Jej tłumaczyć po polsku. A co, szkodzi znać matematyczne
określenia po polsku?

Jofin napisala:
˝Jakos tak jest, ze dzieci siebie wzajemnie potrafia i zachecic i zmotywowac do
mowienia w danym jezyku.˝
---> Wiem, o czym mowa, sama to przeszłam. Dzieci przyjmują podstawy rodziców;
jeżeli dla rodziców jest ważna polszczyzna, dla dzieci też to się staje ważne.
Później, jak się spotykają z innymi dziećmi z podobnych środowisk, przyjmują
podstawe rodziców i mówienie, np., po polsku, staje się prestiżem.

Pozdrowienia,

CJ

[mon101]

Oj,Kranie trzeba mi bylo rozge wyciagnac!!!!!

[frankie36]

Hmmm ciezka sprawa z tym polskim.Jak dzieci byly male i przebywaly glownie ze
mna mowily dosc dobrze,pomagaly w tym tez wyjazdy do Polski(mieszkalismy wtedy
w Holandii),musze przyznac ze wyjazdy do Polski byly najbardziej pomocne,ja
moglam sie produkowac przez pare miesiecy a 10-dniowy wyjazd do Polski pobijal
wszystkie rekordy.

Sprawa sie zmienila po przyjezdzie do Kanady,ja zaczelam mowic rzadziej po
polsku,brak kontaktu z rodakami robil powoli swoje.W tej chwili moge poweidziec
ze sytuacja jest niewesola,w domu rozmawaimy wylacznie po angielsku(nie
wyobrazam sobie zreszta mowienie po polsku kiedy M jest w domu,troch eto
nienaturalne).Zakupilam ostatnio pare filmow polskich z angielskimi
napisami,ale dzieciaki sie nie garna do ogladania.Nie chce ich zmuszac bo moze
to wywolac efekt odwrotny.Wiem ze troche zawalilam,ale musze przyznac ze
mowienie przez moje dzieci po polsku nie jest sprawa priorytetowa dla mnie.

[mon101]

Cuciolo, sorry, wcale nie mialo byc zlosliwie, tylko wyobrazilam sobie
Nastolata dukajacego "W piewnicznej izbie")) Ja probowalam dzieciom czytac
duzo po polsku, ale niesetsty polskie piekne bajki, Tuwim, Galczynski, byly dla
nich za trudne, mimo naszej komunikacji po polsku w domu. Elementarz owszem,
tez mialam ale "przerabiajac"go i czytajac"To wies, to pole" zrozumialam ze jet
on przestarzaly i dla nich niezrozumialy i nudny. Moze bylam zbyt niecierpliwa
i za szybko sie poddalam, ale niestety moj dobrze niby mowiacy starszy syn nie
byl w stanie przebrnac przez Lema w orginale. Jego zasob slow wystarcza do
dobrej komunikacji, pogodzilam sie, ze to musi narazie wystarczyc. Gdyby
pomieszkal w Polsce jakis czas, mial codzienny kontakt z jezykiem, mediami,
napewno szybko by nadrobil zaleglosci. Zycze ci powodzenia, mysle ze
zainteresowanie i chec mowienia po polsku sa najwazniejsze.Nie wyobrazam sobie,
zeby moje dzieci nie byly w stanie sie porozumiec z moja mama, ale pewnie i z
tym bym sie pogodzila gdyby trzeba bylo.

[bietka1]

Wydaje mi sie bardzo prawdziwe to co piszesz, bo nie ma co sie oszukiwac...
Ja juz zauwazam, ze gdy maly sam wybra ksiazke do czytania przed zasnieciem to chwyta te,
ktora czyta tata...
Mysle, ze musze sie uwolnic od tej fobii, ze moje dziecko nie bedzie perfekcyjnie mowilo po
polsku, a rodacy w kraju zarzuca mi, ze go nie nauczylam...
Czas pokaze.

[gherarddottir]

osobiscie zastanaiwa mnie dlaczego niektorym z Was nie zalezy priorytetowo zeby
Wasze dzieci mowily po polsku?
Przeciez nauczenie ich tego jezyka jest duzym plusem w przyszlosci - polski
jest bardzo trudnym jezykiem, szczegolnie gdy zaczyna sie go uczyc jako osoba
dorosla. Prosze nie potraktujcie tego jako atak - ot czysta ciekawosc. Znam
faceta urodzonego z matki Polki, w Szwecji, teraz mieszka w Norwegii, w Polsce
w sumie ( a ma 39 lat) byl 2,5 miesiaca podczas swojego zycia, ktory mowi
BIEGLE po polsku, piekna polszczyzna. Ma zone Rosjanke - jak pisalam mieszkaja
w Oslo, corka mowi po polsku, rosyjsku ( z matka) i norwesku w przedszkolu.
Pozdrawiam

[cuciolo]

Bo nic nie mozna na sile. Wiele zalezy od nas ale wiele od charakteru,
zdolnosci i checi naszych dzieci. Mozna uczyc polskiego czytac ksiazeczki
tlumaczyc frazy ale jak syn czy corka powiedza nie to co wtedy? Rozga, bat,
zimnica?

[gherarddottir]

pytalam J. (owego faceta) powiedzial mi, ze nigdy matka nie powiedziala do
niego jednego slowa po szwedzku - byly placze, obrazanie sie itd. Teraz jest
jej nadzwyczaj wdzieczny jest maklerem za znajmosc jezyka polskiego (orpocz
innych) ma dodatek do pensji)) Moze to jest metoda? TYLKO polski?

[bietka1]

Oczywiscie, ze konsekwencja to podstawa, ale z mojego doswiadczenia powiem jedno, NIE
WIERZE, ze jego matka nie powiedziala ani jednego slowa po szwedzku.

[gherarddottir]

Bietko - to sa jego slowa, nie zkaldam, ze klamie - mysle, ze byc moze
przesadzil, ale z pewnoscia sam sie tego polskiego nie nauczyl

[cuciolo]

A ja ujme to tak: rozmawiam z moja corka po polsku wchodzi moj maz i co mam
robic z niego kretyna? Po calym dniu pracy jak wraca do domu o siodmej albo
dziewiatej mam parlac po polsku i robic mu wode z mozgu?
Ja stawiam na wyjazdy do Polski dosyc czesto jezdze. Ostatnio bylam 3 tygodnie
i po tygodniu moja mala miala swietny kontakt z moimi rodzicami. I to jest dla
mnie podstawa
Moze i jestem wygodna ze uwazam ze nic na sile?

[jan.kran]

bietka1 napisała:

> Oczywiscie, ze konsekwencja to podstawa, ale z mojego doswiadczenia powiem jedn
> o, NIE
> WIERZE, ze jego matka nie powiedziala ani jednego slowa po szwedzku.

Ja nie powiedziałam ani jednego słowa po niemiecku do Młodej bezpośrednio 12
lat a do Juniora ponad osiem.
Jedynym wyjątkiem z powodu grzeczności były wizyty niemieckich znajomych a i
wtedy starałam się mówić minimalnie po niemiecku do dzieci.
Natomiast w sytucji dom , szkola , przedszkole , sklep czyli w sytuacji ja i
dzieci oko w oko i sam na sam nie przeszedł mi niemiecki przez gardło choć to
moj ulubiony język.
Kran

[bietka1]

jan.kran napisała:

> Ja nie powiedziałam ani jednego słowa po niemiecku do Młodej bezpośrednio 12
> lat a do Juniora ponad osiem.
> Jedynym wyjątkiem z powodu grzeczności były wizyty niemieckich znajomych a i
> wtedy starałam się mówić minimalnie po niemiecku do dzieci.
> Natomiast w sytucji dom , szkola , przedszkole , sklep czyli w sytuacji ja i
> dzieci oko w oko i sam na sam nie przeszedł mi niemiecki przez gardło choć to
> moj ulubiony język.
> Kran
>
>
>

No, wlasnie... te grzecznosciowe sytuacje. Chociaz bardzo sie staram nie mozna ich uniknac...
Poza tym 4 razy w tygodniu jestem z Luca na jakims kursie, a nie sposob sie bawic z innymi,
ktorzy nie rozumieja polskiego, mowiac po polsku... Rownie dobrze moglabym zostac z nim w
domu...
W takich sytuacjach dbam bardzo o to, zeby w zaden sposob nie mieszac tych jezykow, bo to
jest chyba najgorsze, a na placu zabaw chociazby, bardzo to slychac...
A tak poza tym to zawsze po polsku... dopiero teraz przekonuje sie, ilu w tym miescie Polakow

[azja1974]

"W takich sytuacjach dbam bardzo o to, zeby w zaden sposob nie mieszac tych
jezykow, bo to
jest chyba najgorsze, a na placu zabaw chociazby, bardzo to slychac..."

bietka, nie masz sie czego bac, mieszanie jezykow jest normalne u osob (nie
tylko dzieci) dwujezycznych. trudno sie pilnowac, po prostu czasem sie tak
zdarza i nie do konca wiadomo dlaczego. sa studia na ten temat, nazywa sie to
code-switching i dla jezykoznawcow, szczegolnie dla socjolingwistow jest b.
ciekawe, bo pozwala jasno zobaczyc socjologiczne aspekty uzywania jezyka. badz
spokojna, bo kiedy trzeba mowic w sytucaji np. oficjalnej lub w szkole,
dzieci/dorosli nie myla sie i mowia poprawnie w jednym jezyku. mieszanie
jezykow nie jest dowodem slabej ich znajomosci badz jakichkolwiek problemow,
ze "sie miesza w glowie". nie ma sie co martwic.
ja zauwazylam, ze kiedy mam krzyknac albo kogos opierniczyc (gl. dzieci), to
automatycznie przechodze na wloski. ciekawe, dlaczego? moze dlatego, ze
pamietam jeszcze, jak wzrastala moja wscieklizna, kiedy na poczatku klocac sie
zmezem brakowalo mi slow, zeby go nawyzywac. pod wplywem emocji nie moglam sie
wyslowic. teraz tak sie wytrenowalam, ze jak tylko podnosze glos, to od razu po
wlosku... moze to i dobrze - dzieci beda myslaly, ze polski to taki lagodny
jezyk i nie krzyczy sie w nim, hihi.
pozdr, i mowcie jak najwiecej po polsku, bo tylko to dziala, i to od jak
najwczesniejszego wieku, tzn. od razu po urodzeniu, a nawet jeszcze w brzuchu

[asia.sthm]

> ja zauwazylam, ze kiedy mam krzyknac albo kogos opierniczyc (gl. dzieci), to
> automatycznie przechodze na wloski. ciekawe, dlaczego?

Ja robilam i robie dokladnie to samo. Przechodze jednak na szwedzki lub o
dziwo na angielski.
Tez wole zeby polski sluzyl do sympatycznych celow

No i ciesze sie, ze jest naukowe podejscie do cod-switching.
Zawsze wydawalo mi sie to naturalne
Azjo masz u mnie wodke.

[azja1974]

asia.sthm, szykuje musztardowki
wodka na ukojenie nerwow sie przyda, bo starsze z moich dwujezycznych dzieci
dostalo wczoraj w nocy wysokiej goraczki. chyba juz przechodzi, wiec moge nerwy
ukoic

[jan.kran]

Uściskaj dziecko i życz Mu zdrowia. W dowolnym języku )))))
Kran

[asia.sthm]

No to na te wirusy, bakterie i inna zaraze )
Chlup od poniedzialku - jak na pijackie forum przystalo

Azja na po goraczce dobrze poczytac dziecku Piotrusia Pana - sprawdzone.

[daisy123]

Dylematy matki dziecka dwujezycznego: Piotrusia Pana czy Peter'a Pana??? Azja
ma podwojny problem, bo dziecko staje sie trojjezyczne.
Azja, gdy mowilam o pogodzie to mialam na mysli, wlasnie to zimno, ktore jest.
Na piatek sie nie umowie, bo boje sie, ze wyjade z domu i nie wroce, a po
poludniu musze dziecko na basen zaprowadzic.
Zaraz do Ciebie zadzwonie to sie umowimy.

Szarlotke bede robic dzisiaj...

[azja1974]

wstyd sie przyznac, ale chyba akurat piotrusia pana nie mamy w biblioteczce. n
a szczeswcie goraczka juz spadla. ale od razu wpisuje na liste do kupienia.
daisy: ja tam mowie piotrus pan, a jak ma w przedszkolu, to mowie, ze po
angielsku sie nazywa peter pan i tyle. jakos mi wierzy bez zastrzezen (jeszcze)
i po prostu przyjmuje do wiadomosci, ze, tak jak tyle innych rzeczy, w jednym
jezyku nazywa sie tak, w drugim inaczej, a w trzecim jeszcze inaczej. dla
dziecka caly swiat jest nowy, wiec mysle ze jemu to nawet latwiej zaakceptowac
fakt, ze po wiezy babel ludziom sie poplatalo...

[daisy123]

azja: Mnie tez dziecko wierzylo i wierzy. Kurde, problem pojawil sie w strciu z
innymi dziecmi - ona: Piotrus Pan, oni: Peter Pan, ona: Smerf, oni: Puffo, ona:
Mis Puchatek, oni:Winnie the Pooh itd itd. Wychodzilo, ze moje dziecko nie wie
jak nazywaja sie bohaterowie ksiazek, filmow itd . Przezywala to bardzo. Tak
samo przezywala, ze nie wie jak szczeka pies po wlosku itd. Drobiazgi, ale dla
dziecka tragedia. Za to jej koledzy/kolezanki nie wiedzieli kto to jest Mis
Uszatek )
Petera Pana mam, moge Ci podrzucic, ale jest to wydanie Disneyowskie i wg mnie
nie najlepsza lektura. Polecam za to film.

Biegne robic szarlotke.

[gherarddottir]

Donald Duck po szwedzku to KALLE ANKA )) hy hy haha zawsze mnie to bawilo
a po norwesku Mis Puchatek to Ole Brumm

[asia.sthm]

> samo przezywala, ze nie wie jak szczeka pies po wlosku itd. Drobiazgi, ale
dla
> dziecka tragedia. Za to jej koledzy/kolezanki nie wiedzieli kto to jest Mis
> Uszatek )

Daisy , to sa bardzo wazne sprawy.
Pamietam jak u nas na placu zabaw podczas wspolnej zabawy szwedzkie dzieci
rzucaly polski tekst: Panie Piotrusiu, utnij mu glowe !
Jak myslisz czyja to byla zasluga ?
Moi chlopcy uwielbiali Piotrusia. Starszy kazal nawet do siebie mowic Panie
Piotrusiu.

[cuciolo]

Kurcze nie myslalam ze postacie z bajek moga byc problemem. Ale ja nazywam
bajki po polsku nawet jesli leci bajka wloska
to robie zupelnie zle czy jednak dobrze?
Moja Kubusia Puchatka nazywa Pimpie ale Smerf to Smerf

[azja1974]

faktycznie, dzieci takie rzeczy przezywaja. olek na razie ma przyjaciol (z
podworka, szkoly i dzieci znajomych) z przynajmniej jednym rodzicem
obcokrajowcem (ojojoj, to moze ja juz nie bede mowic po polsku, zwazywszy na
stylistyke), albo z pradziadkiem chinczykiem i mama ktora uczy sie chinskiego,
w najgorszym wypoadku (oboje rodzice wlosi) dzieci ucza sie angielskiego
(przedszkole), wiec jest to dla nich normalne, ze ktos na cos mowi inaczej.
poza tym to chyba jeszcze taki wiek, ze brzdace malo zlosliwe, chociaz dzieci w
kazdym wieku potrafia byc okrutne. w przedszkolu olka (angielskim)jest jeden
chlopiec, ktory mowi tylko po bulgarsku (mama z bulgarii, tata wloch, ale
zawsze babcia albo ciotka z bulgarii sie nim zajmowala, tata nauczyl sie po
bulgarsku i w domu mowia tylko po bulgarsku), chociaz to moim zdaniem
przegiecie, bo w koncu mieszkaja we wloszech, biedne dziecko na poczatku nic
nie rozumialo, i co gorsza, jego nikt nie mogl zrozumiec, brrrr horrror.
zainteresowanym polecam francoise dolto "zrozumiec dziecko", rozdzialy o
dwujezycznosci. opisuje tam przypadek dziecka chyba 4-jezycznego, nie pamietam
dokladnie kombinacji jezykowej, ale powiedzmy mama francuzka, tata niemiec,
mieszkali w hiszpanii, a niania angielka. dziecko bodajze do 8 lat w ogole nie
mowilo, a potem zaczelo sie poslugiwac perfekcynie wszystkimi jezykami...
przyznam, ze chyba bym nie byla tak spokojna, jak mama tego dziecka.
poza tym wystarczy poczytac amosa oza (oczywiscie tytul mi wylecial z glowy,
chodzi o ostatnio powiesc "autobiograficzna"), gdzie opisuje pocztki panstwa
izrael, poczatki jezyka hebrajskiego, i jego dom, gdzie mowilo sie bodajze w
jidisz, po polsku, rosyjsku, angielsku,francusku itd. dziecko chlonie wszystko
jak gabka i mysle ze na prawdo warto dac wlasnym dzieciom znajomosc jeszcze
jednego jezyka (w dodatku naszego wlasnego!) praktycznie bez wysilku z jego
strony, bo male dzieci sie nie ucza, tylko przyswajaja. nie znam przypadkow,
zeby dziecko mialo problemy jezykowe z powodu dwujezycznowsci, natomiast znam
przypadki kiedy mama b. zaluje, ze go nie nauczyla.
jesli chodzi o postaci z bajek, to mowilabym tak jak mi wygodnie, a jesli jest
taki problem jak w przypadku daisy, zaznaczac, jak sie dana postac nazywa po
wlosku, chociaz mysle, ze to juz chyba problem z przeszlosci, bo pewnie szok
nastapil, jak jej coreczka poszla do szkoly lub do przedszkola i tam okazalo
sie, ze wszytstkie postaci nazywaja sie inaczej.

[cuciolo]

hm nie myslalam a moze jeszcze nie wiedzialam ze to moze byc problem ale tak
jak radzisz na razie nic nie zmienie bo i tak mala strasznie miesza jezyki a ja
staram sie mowic polszcyzzna bez watkow wloskich jak jestesmy same

problemy same mnie znajda lol

[jofin]

Bajki bajkami, moje dzieci jakos to przerobily. Ja juz jestem na etapie szkoly.
No i uczylam sie z synem tabliczki mnozenia po polsku i bylo swietnie. i
ktoregos dnia przychodzi on do mnie i mowi, ze gdy pisze odpowiedzi na kartce,
jest najlepszy w klasie, ale gdy musi odpowiadac na pytani ile jest np. 5 x 8
po angielsku, musi sie dlugo zastanawiac i byl w klasie najslabszy. On nie
potrafil wytlumaczyc tego fenomenu w przeciwienstwie do mnie.
Zaem nastepnego dnia po tym co powiedzial zaczelismy walkowac tabliczke
mnozenia po angielsku. Niestety. Ale tylko na potrzeby szkoly.

Corka 5 lat uczy sie pisac. Zna nazwy liter i po polsku i po angielsku. Ale co
tydzien ma spelling test. No i ja jej literuje co ma napisac. Staram sie to
robic po polsku. Ale gdy mowie a, ona pisze u. Wiec teraz stanelo na tym ,ze a
to mam na mysli u zamkniete, bo u zawsze mozna przerobic na a. Gdy mowie i, ona
pisze e, wiec musze mowic i z kropka. I badz tu czlowieku madry.
W koncu przy tym literowaniu wychodzi tak naprawde taki miszmasz angielsko
polski. I jak tu nie mieszac jezykow.

[podyanty]

Wszystkim mamom dzieci zyjacych w srodowiskach wielojezycznych polecam
takze "Ocalony jezyk" Eliasa Canetti (Nobel literacki 1981).
Pozdrawiam serdecznie,
Cath., mama trojjezycznej Marianny

[jan.kran]

cuciolo napisała:

> Bo nic nie mozna na sile. Wiele zalezy od nas ale wiele od charakteru,
> zdolnosci i checi naszych dzieci. Mozna uczyc polskiego czytac ksiazeczki
> tlumaczyc frazy ale jak syn czy corka powiedza nie to co wtedy? Rozga, bat,
> zimnica?

Ja byłam w dośc szczególnej sytuacji jak Młoda się urodziła i dlatego wiem że
nie ma reguł i nie da się na siłe.
Prawie w ogóle nie mówiłam po niemiecku , a ex był Polakiem.
Do tego po pobycie we Francji miałm alergię n polskich rodziców którzy kalecząc
okropnie francuski mówili do dzieci w tym języku.
Junior jest dośc odporny na działania siłowe))) ale ponieważ już z Młodą
gadałm po polsku to nie miał wyjścia. Ale Jego polski jest gorszy niż język Claire.
Natomiast mówi prześmiesznie bo ma bogate słownictwo po polsku i lubi używać
wyszukanych słow robiąc niekiedy przy tynm podstawowe błedy czasami.
Mi się z Młodą udało ale Ona miała chęć i motywację.
Kran

[mon101]

Z dziewczynkami pewnie latwiej. Moge z czystym sumieniem powiedziec, ze NIGDY
nie mowie do chlopakow po szwedzku gdy jestesmy sami. Oprocz przepytywan z
lekcji, bo wtedy Nastolat mowi: "Powiedz po szwedzku, bo nie do konca rozumiem".

[bietka1]

A kto ma ci odpowiedziec na to pytanie, bo z tego co przeczytalam to kazdemu bardzo zalezy,
zeby jego dziecko mowilo po polsku, a nawet bardzo dobrze?
Tylko, ze jest to dlugotrwaly proces, ktory sklada sie z roznych faz i o tym tu mowa.

[frankie36]

Nie wiem dlazcego cie to zastanawia,to tak jak z kolorami jedni lubia
szary ,drugi rozowy.Fajnie by bylo gdyby moje dzieci pieknie po polsku
mowily,ale nie bede rozpaczac jak nic z tego nie wyjdzie.

[gherarddottir]

Po prostu mnie to zastanawia, np tak samo jak to dlaczego nie jestem w stanie
pisac po rosyjsku mimo, ze uczylam sie tego jezyka wiele lat - ot czyste
teoretyzowanie pozdrawiam

[cuciolo]

Nie martw sie Konopnicka to byl niewypal ot ja corka polonistki walnelam to co
mi przyszlo do glowy z calym szacunkiem dla pani Marii
Jakos nie wyobrazam sobie ze moja corka bedzie czytala Nasza szkape badz Antka
choc Lalka Prusa jest genialna
I powtarzam: z tego wszystkiego najwazniejsze dla mnie jest zeby mala miala
kontakt z moimi rodzicami, jakos to idzie, jest inteligetna i bystra a pozniej
zobaczymy co i jak
Dziekuje Wszystkim za podzielenie sie swoim doswiadczenim
Mniej sie bede miotac. I dziekuje za madry list Corce Krana
Trza se dac na luz i juz bo nie ma regul
Dobranoc

[alltid_ung]

A moj maz mowi ale nie pisze.....corka mowi bo jezykowo zdolna a poza tym ma
kuzynki polki ktore ja wszystkiego nauczyly...syn nie mowi ale jak go
zapytasz czy mowi po polsku to ci odpowie ..troche mowie....przy czym "er" jest
takie "francuskie"....bo on jest Skonczyk.....ale za to potrafi babci
powiedziec...."babciu kocham cie bardzo".....i juz nikt nie ma prawa nic wiecej
od niego wymagac )

[mijaczek]

Eryczysko mowi mi "na zdrowie kochanie" i prosi o "herbata malinowy poprosze"...
a poza tym to kiepsko... ale moj szwedzki w ogole nie istnieje, wiec nie narzekam..
A do Emki mowie non stop po polsku...

[bietka1]

Ja wlasnie po 23 miesiacach dwujezycznego wychowania zbieram pierwsze doswiadczenia...
No i wcale sie tak bardzo nie mam z czego cieszyc, bo jak dotad maly mowi tylko po niemiecku,
chociaz bardzo sie staram i mowie do niego tylko po polsku, czytam mu tez duzo. Wszystko
rozumie, ale na kazde zadane pytania odpowiada niemieckim slowem.
O stycznia startujemy z nasza polska grupa zabawowa, wiec moze bedzie lepiej. Chociaz jedna
godzina w tygodniu to nie wiele, ale zawsze cos.
Maz raczej nie mowi, chociaz moze ktos inny powiedzialby, ze mowi bardzo dobrze ) Chodzil
na kurs polskiego i musze powiedziac, ze dowiedzial sie tam wielu ciekawych rzeczy... )) A
chcial uczyc sie polskiego, bo stwierdzil, ze chce wiedziec o czym mowie, bo jestem zupelnie
inna mowiac po niemiecku niz po polsku... :o)
Przyznaje, ze o ile w przypadku dziecka znajomosc polskiego jest dla mnie BARDZO wazna, to w
przypadku meza jest to dla mnie dosc obojetne. Ostatecznie nie jest zadnym ignorantem
jezykowy, poza polskim sa tez inne jezyki. Ale jesli sie czegos nauczy to super

[mon101]

Polecam obozy wakacyjne w Polsce, mam bardzo dobre doswiadzczenia z obozami
zeglarskimi. Po kazdych wakacjach widzialam u Nastolata kolosalna poprawe. No i
te piosenki obozowe.... Zupelnie dla mnie nowe

[greeneyes27]

Moj M zna podstawowe zwroty grzecznosciowe i kulinarne, nie ma motywacji na
wiecej, chociaz sam kupil ksiazke i CD do nauki polskiego.

[viki2lav]

wczoraj powiedzialam mojemu Olkowi, ze skoro sobie tak dobrze radzi to niech
juz rozmawia ze mna jak najwiecej po polsku, na razie jest ok! i ma sie pytac!

do cuciolo i innych

[daisy123]

cuciolo: Mysle, ze bedzie Ci trudno nauczyc corke czytac po polsku jesli sama
nie bedziesz miala duzo samozaparcia. We Wloszech nie ma mozliwosci nauki
jezyka pochodznia rodzicow w szkole tak jak np. w Szwecji i moze gdzies sa
oragnizowane jakies szkolki, ale nie tutaj gdzie mieszkam. Nawet zapisanie na
zajecia jezyka polskiego przy konsulacie w Mediolanie jest niemozliwe: zajecia
koliduja z zajeciami szkoly wloskiej, daty egzaminow koncowych pokrywaja sie
itd. Zgadzam sie,ze uczyc dzieci czytac i pisac po polsku nalezy zaczac jak
najwczesniej, ale w szkole wloskiej juz od pierwszej klasy szkoly podstawowej
sa zajecia z jezyka angielskiego i praktycznie wkracza trzeci jezyk, ktoremu ze
wzgledu na obowiazek nauki musisz dac pierwszenstwo. Moja corka juz w
przedszkolu wypytywala sie jak sie cos pisze po angielsku i ja przystopowalam z
mowieniem, ze np. takie i takie slowo po polsku czy wlosku zaczyna sie na taka
i taka litere aby nie miala metliku w glowie. Corka chodzi do pierwszej klasy
szkoly podstawowej i nauka czytania to nie jest nauka na zasadzie literka po
literce i tworzymy slowo, ale literka+samogloska i w zaleznosci od tej drugiej
powstaje dzwiek dzwieczny albo nie , pozniej sa dzwieki krotkie , dlugie itd.
Nie mozna za bardzo tej reguly przystosowac do jezyka polskiego (moze i mozna,
ale nie jestem specjalistka). Zajecia w szkole wloskiej do ktorej chodzi moja
corka trwaja do 16.30 i wierz mi ze, moja corka wraca wykonczona. Jest to
spowodowane i tym ,ze ona w szkole jest bardzo uwazna (tutaj sie pochwale, bo
pani wychowawczyni mysli, ze ona w domu duzo sie uczy i nawet prosila
mnie,zebym jej nie przeciazala nauka a ja wrecz przeciwnie gonie, aby sie
bawila) i to jest plusem, bo zaczyna rograniczac, ze w szkole uczy sie po
wlosku i poznaje tam reguly jak sie czyta i pisze wlasnie w tym jezyku. Tak
pozne konczenie zajec oznacza, ze w domu nie ma mowy, abym ja uczyla czytania
po polsku. Na sobote i niedziele sa zadawane prace domowe i szczerze mowiac
jest tego sporo.
Moja corka wychowala sie na wierszch Tuwima, Brzechwy itd, ale zdalam sobie
sprawe, ze nie mam co jej uczyc slownictwa , ktorego w Polsce sie nie uzywa.
Wyszukalam ksiazki, ktore sa bardziej wspolczesne (polecam Pana Kuleczke, ma
nawet strone w internecie) i moze to jej troche pomoze.

Ja tez zaprzestalam rozmow po polsku w obecnosci taty, przede wszsytkim ze
wzgledu na mnie, bo nie mialam sily mowic do corki po polsku, tlumaczyc tacie
na wloski, wysluchac co corka powiedziala po polsku i przetlumaczyc tacie -
zadna to rozmowa. Oprocz tego zaczely dochodzic do omowienia w trojke sprawy
przedszkola/szkoly i tutaj nie wyobrazam sobie aby takie sprawy byly prowadzone
w jezyku, ktorego nie zna dobrze jedna osoba (w tym przypadku tata).

Nie wierze, w to ze rodzice nigdy nie zwrocili sie do dziecka w jezyku kraju, w
ktorym mieszkaja a jedynie w jezyku ojczystym. Dla mnie to sa bajki.Mieszkam od
15 lat zza granica i jezykiem, ktorego uzywam na codzien jest wloski i dla mnie
tez jest on dominujacym jezykiem w zyciu codziennym. Zdarza mi sie nawet do
mojej mamy zwrocic po wlosku...

[gherarddottir]

Daisy nie mow nigdy, nie podwazaja prawdomownosci osob, ktorych nie
znasz.Latwiej jest oceniac ludzi przez pryzmat wlasnych pogladow i zachowan.
Obserwuje na co dzien dziecko sasiadki, ktore mowi z mama w innym jezyku,a z
tata w innym, a w przedszkolu ma norweski.Znam tez Polakow mieszkajacych tu od
25 lat, ktorych jedyne dziecko, ktore mowi biegle po polsku (pozostale nie
mowia w ogole) jest syn tej kobiety z pierwszego malzenstwa, ktorego ojciec
jest Norwegiem.Para ta oglada tylko polska TV, i rozmawiaja w domu miedzy soba
tylko po polsku, maja polskich przyjaciol, oragnizuja spotkania Polakow itd
(dla watpiacych: moj maz nie uwierzyl!!!!! ze ten facet nie jest Norwegiem,
gdyz tak doskonale wlada tym jezykiem) do corki zwracaja sie tylko po norwesku
(syn starszy ma juz swoja rodzine, syn mlodszy studiuje w Tromso). Dziewczyna
nie jest w stanie sklecic jednego zdania po polsku poprawnie mimo, ze na co
dzien ten jezyk slyszy.
Rozne sa przypadki- moze jakby oni zwracali sie do niej po polsku byloby to
mozliwe? Owszem zna ona pare slow, ale potwornie kaleczy. Problem sie pojawil
gdy zachcialo jej sie pojsc na studia w Polsce. I co? I problem bo nauka
polskiego okazala sie ponad jej sily psychiczne. Ma dperesje, bierze leki,
obwinia rodzicow, rodzice sie bronia itd i chce zmienic nazwisko na brzmiace
nie po polsku - czuje sie zawstydzona sytuacja, w ktorej sie znalazla.
Dyskutujmy lingwistycznie, bez zarzucania komus nieprawdy. Wierze, ze trudniej
jest tlumaczyc cos non stop w obie strony bo mialam tak z wlasnym mezem
Pozdrawiam

[jan.kran]

Ja z perspektywy lat jako matka i z mojego doświadczenia zawodowego oraz z tego
co napisała moja córka oraz czytając Wasze posty tu i na Mamach dwujęzycznych
ujęłabym sprawę z grubsza tak:

Po pierwsze samej zadać sobie pytanie na ile nauczenie mojego dziecka polskiego
ma znaczenie dla mnie samej.
Ja wiedziałam że jeżeli moje dzieci nie poznają polskiego w mowie starcą
połaczenie z ważną częścia życia społecznego jakim są kontakty z rodziną i moimi
znajomymi w PL lu mówiącymi po polsku

Po drugie na ile jest to w ogóle realne. Tu należy przede wszystkim rozważyć
chęci i możliwości dziecka.
Lepiej moim zdaniem dać sobie spokój jeżeli dziecko absolutnie nie chce sie
uczyć. Zmuszaniem można osiągnąć efekt odwrotny. Ale moim zdaniem to można
ocenić gdy dziecko ma minimum sześc, siedem lat.
Claire mówiąca nieżle po polsku gdy poszła do szkoły zaczęla do mnie mówić po
niemiecku. Trzy dni myślałam jak zareagować. Mówiłam konsekwentnie po polsku Ona
po niemiecku.
Trzeciego dnia powiedziałam:
Córuniu, Ty możesz do mnie mówić do mnie po niemecku. Ale ja Tobie nigdy po
niemiecku nie odpowiem.
I zadziałało.
Dotrzymałam słowa przez wiele lat.
Junior urodził się już w sytuacji dwujęzycznej więc było nieco inaczej.

Trzeba wziąść pod uwagę kontakty z językiem polskim Jeżeli oprócz rozmów z Mamą
są rzadkie i sporadyczne to może być bardzo trudno.
Należy realnie popatrzeć na to ile dziecko spędza czasu w domu, na zajęciach
pozaszkolnych , jak bardzo mówieniem w kolejnym języku jest stresem.

Co do pisania to nie wierzę w to żeby samemu nauczyć dziecko pisać po polsku.
Musi byc choć minimalne wsparcie nauczyciela.
Natomiast czytanie to sprawa indywidualna.
Claire potrzebowała rok polskiej sobotnie szkoły w Monachium żeby nauczyć się z
grubsza czytać.Zajęcia były cały dzień , raz w miesiącu.
Junior natomiast..
Bardzo chciał przeczytać Mikołajka. Mógł tylko po polsku bo akurat byliśmy w PL.
Nie chciałam Mu kupić tej książki bo uznałam że i tak nie ma sensu.
Ale uległam. Po czym Junior usiadł i przeczytał od deski do deski. Kazałam Mu
opwiedzieć treść żeby sprawdzić czy zrozumiał. I zrozumiał.
Nie ma reguł co do szybkości nauki i zdolności dzieci.
Ja myślę że trzeba sobie postawić cel.
Np. żeby dziecko choć rozumiało polski albo umiało sobie poradzić w prostych
codziennych sytuaacjach.
I tak jak Claire napisała jasne granice.
Np. jak jetem sama z Mamą rozmawiamy po polsku ale jeżeli pojawi się Tato po
włosku..
Należy jednak jak napisałam postawić sobie cel.
Lepiej żeby dziecko z chęci a i nawet niekoniecznie perfekcyjnie mówiło po
polsku niż zmusazne do pisania i czytania straciło chęć i motywację.
Kran.

[cuciolo]

Ale sie wywiazala dyskusja !!!!!!!!!. A ja gotuje rosol. Im wiecej o tynm
wszystkim mysle tym bardziej dopadaja mnie watpliwosci zwiazane z nauka
czytania. Bo zdaje sobie sprawe z tego co powiedziala Daisy o tym przeladowaniu
szkola i braku poslskich instytucji we Wloszech organizujacych zajecia dla
dzieci, a z drugiej strony jest Kran ktory "zaliczyl" przepraszam iles panstw
i nauczyl mowic i czytac po polsku corke
Ja sobie mysle, ze bede caly czas mowic po polsku do corki, bo ja sama tego
potrzebuje. I zobacze jak pojdzie z nauka czytania wszak nie chce Jej
obrzydzic jezyka, kultury itp A wogole to se jeszcze pomysle. Na razie ma od
groma ksiazeczke duzych i malych i po Nie siega a ja zaczynam byc konsekwetna
i zobaczymy

[asia.sthm]

Ciuciolo masz racje, sama zobaczysz jak sie ulozy ).
Ja juz dawno temu sie wypowiadalam i teraz powiem krotko: niech kazda z was
robi co jej serce i instynkt podpowiada.
Nie nalezy stresowac sie juz zawczasu, nie nalezy wyobrazac sobie powalajacych
osiagniec na przykladzie innych, nie nalezy sie tez zalamywac okresowym brakiem
osiagniec. Robic swoje, kochac dzieci nawet jak niechca robic tego co my
chcemy .
Za wiele tych jezykowych ceregieli moze kazdego zniechecic.
Wiecej luzu , mniej stresu.
No i powodzenia zycze.))

[sylwek07]

asia.sthm racja
zycze milego weekendu wszystkim

[alltid_ung]

Asia swieta racja....)))

i ja weekendu milego wszystkim zycze....))

[daisy123]

gherarddottir napisała:

> Daisy nie mow nigdy, nie podwazaja prawdomownosci osob, ktorych nie
> znasz.Latwiej jest oceniac ludzi przez pryzmat wlasnych pogladow i zachowan.
> Obserwuje na co dzien dziecko sasiadki, ktore mowi z mama w innym jezyku,a z
> tata w innym, a w przedszkolu ma norweski.

Nie chce podwazac prawdomownosci nikogo ale mam pytanie: W jakim jezyku
rozmawiaja gdy sa w trojke??? W poscie wyzej napisalam, ze nie wyobrazam sobie,
ze do dziecka ktos mowi tylko i wylacznie w jednym jezyku. Moze nie wyjasnilam
tego dokladnie, ale mialam na mysli to, ze OK jestem tylko z mama to mowie w
jej jezyku, jestem z tata to w jego, ale jesli jestesmy razem lub w
towarzystwie osob trzecich to sila rzeczy mowimy we wspolnym jezyku i zwracamy
sie we wspolnym jezyku do dziecka i tutaj lamie sie zasade, ze mowie tylko i
wylacznie w moim jezyku.

[daisy123]

Tak jak inni wyzej napisali: wiecej luzu. Ja przezylam kilka protestow, ale
dalam na odczekanie i efekty sa takie jakie sa.
Milego weekendowania.

[cuciolo]

Wszystkim milego wekendowania i luzowania
Amen
Rosol to juz mam ugotowany

[gherarddottir]

Z tego co wiem to gdy sa razem rozmawiaja po norwesku czyli jezyk kraju w
ktorym mieszkaja.(ani on ani ona nie sa Norwegami).
Moja szwagierka jest Szwedka, maz Norweg, dziecko urodzone tutaj - w domu
obydwoje rodzice mowia do dziecka po szwedzku, miedzy soba po norwesku, dziecko
w przedszkolu po norwesku.
Siostra mojego meza ma meza Fina, ona Norwezka, mieszkaja z kolei w Szwecji.
Troje dzieci: ojciec mowi do nich po finsku, matka po szwedzku i norwesku.
babcia (finka) zarowno do swego syna czyli ojca tych dzieci mowi tylko po
finsku, nawet gdy Rita jest obecna (matka dzieci). Gdy rodzice z dziecmi sa
razem mowia mieszanka szwedzko-norweska i czasami ojciec wtraca cos po finsku.

Pozdrawiam

[cuciolo]

Ja mysle ze co rodzina to inne rozwiazanie...ja czulabym sie po prostu podle
rozmawiajac z corka po polsku gdy maz, ktory nic nie ma przeciwko mojej
kulturze, rodzinie i jezykowi, byl w dom i nic nie rozumial. Owszem wymsknie mi
sie czasem cos ale generalnie nie chce. Przeciez chodzi o to zebysmy byli razem
i lapali te chwile
Eh strasznie sie rozgadalam dzis


ps teraz uwaga pytanie od ignorantki: szwedzki, norweski i finski roznia sie
bardzo od siebie?

[asia.sthm]

Slicznie to ujelas )
Co rodzina to inne rozwiazanie .
Poetycko ci wyszlo to lapanie wspolnych chwil )

PS
Szwedzki i norweski to bliska rodzina, a po finsku jak po chinsku ))

[gherarddottir]

wlasnie)) ktora z nas uczyla sie finskiego bo mi z glowksa wypadlo???
finska tv probowalam ogladac ali ni w zab nic nie kumam, za to intonacja
podobna do polskiej

[cuciolo]

Kurcze finski to chyba inna rodzina jezykowa tzw ugrofinska. A wogole mamy
kogos z Finnlandii?

[asia.sthm]

Sekcji finskiej przewodniczy Suomen.poro.
Zna sie pieknie na ich 100 przypadkach i deklinacjach )

[gherarddottir]

o wlasnie tak teraz juz mi sie przypomnialo. Finski nalezy do grupy jzykow
ugrofinskich. Ale z dosiwdzcen mowie- wegierski jakis prosty przy tych
joulelahiah mi sie wydaje)

[cuciolo]

z Finlandii mialo byc o ja kretynka rosolowa

[andorinha]

czytam was od jakiegos czasu
nawet chyba juz cos pisalam

Moj maz jest Portugalczykiem, mieszkamy obecnie w Austrii, dzieci nie mamy.
Przez trzy lata mieszkalismy w Polsce. Maz nauczyl sie mowic perfekcyjnie po
polsku. Mysle ze moze nawet lepiej niz po angielsku.
Jedyne co myli to dzwiek "y" i "e", dla niego pare razy i pary razy to to samo.
Moze to troche wina tego ze nigdy nie chodzila na zaden kurs. Uczyl sie troche
jak dziecko: rok tylko sluchal, potem wlasciwie zaczal mowic plynnie. Odkad
mieszkamy w Austrii zatrzymal sie w rozwoju

Moj portugalski jest taki sobie...Wymowe mam fatalna (ale moj maz mowi ze
jeszcze nie spotkal obcokrajowca ktory mowilby poprawnie). Poniewaz raczej nie
ma problemow komunikacyjnych ani oporow przed mowieniem to w Portugalii radze
sobie bardzo dobrze...ale nigdy tam nie mieszkalam.

Miedzy soba rozmawiamy prawie wylacznei po polsku, czasami organizujemy dni
mowienia po portugalsku, ale z uwagi ze ja cale dnie mowie po niemiecku i
angielsku musze czasem odreagowac i w domu mowic po polsku

Powiedzcie bo to mnie troche meczy jak w takiej sytuacji wyglada komunikacja z
dziecmi. Ja po pol, maz po port...ale jak dzieci beda slyszec ze rozmawiamy
miedzy soba po pol to czy beda chcialy mowic po port?
pewnie powinnam zadac to pytanie na dwujezycznych mamach...

Nie ma tych dzieci jeszcze a ja juz sie martwie

[jan.kran]

Nie martw się, poukłada się )))
I uściskaj Męza bo Ci coś po cichu powiem.... ja bym chciała zeby wszyscy mowili
po polsku)))
Kran

[andorinha]

usciskam a jakze
kazda okazja dobra do sciskania!

ja jutro mam pierwsze konwersacje z austriakiem. on mi bedzie sprawdzal moje
niemieckie prace domowe, a ja z nim po polsku
zapisal sie na kurs i od wrzesnia sie uczy...
a uczy sie dlatego ze to taki fajny jezyk! (i nie kryje sie podobno za tym zadna
kobitka!)

[blaubeeree]

andorinha napisała:

> usciskam a jakze
> kazda okazja dobra do sciskania!
>
> ja jutro mam pierwsze konwersacje z austriakiem. on mi bedzie sprawdzal moje
> niemieckie prace domowe, a ja z nim po polsku
> zapisal sie na kurs i od wrzesnia sie uczy...
> a uczy sie dlatego ze to taki fajny jezyk! (i nie kryje sie podobno za tym zadn
> a
> kobitka!)
>

Andorinha czyli bedziemy robic dzis to samo z tym,ze u mnie nie bedzie
tandemua jedynie konwersacje i troszke polskiej gramatyki "moje" dziewczyny
ucza sie polskiego od 4 lat,tez Austriaczki.Wlasnie drukuje dla Nich male
cwiczonka gramatyczneisc-chodzic,jechac-jezdzic itp.itd.-bardzo im sie to myli

Powodzenia!!

Blaubeere

[andorinha]

ooo...a gdzie uczysz tego polskiego
bo ja w Linz
na razie to sa poczatki poczatkow...narzekanie w hotelu

[cuciolo]

caly watek jest o tym. Poczytaj sobie a ode mnie uslyszysz: odwagi
kazda z nas prawie sie zmaga z tym problemem

[mon101]

Mam kolezanke Polke, maz Argentynczyk. Mieszkaja w Sztokholmie. Adoptowali
trzyletniego chlopca z Polski, mowil po polsku, ale bardzo kiepsko.
Konsekwentnie mowili do niego- ona po polsku, on po hiszpansku. Jezykiem
wspolnym dla nich jest jezyk szwedzki. Disiaj dzieciak plynnie mowi po polsku,
hiszpansku i szwedzku. Inny przyklad wsrod znajomych - on Turek ona Chilijka .
Poznali sie na studiach w NRD. Mieszkaja w Sztokholmie od osiemnastu lat. Ich
jezykiem domowym jest ciagle niemiecki. Dzieci porozumiewaja sie swobodnie po
hiszpansku, turecku, niemiecku i szwedzku. W medzyczasie wszyscy juz
przynamniej rozumieja wszystkie jezyki i kiedy zapytalam jakim jezykiem
rozmawiaja przy sniadaniu, to mowia, ze jak popadnie. Jedno pyta w jednym
jezyku, drugie odpowiada w innym. Jakis specjalnuch regul nigdy nie mieli. Ot,
tak wyszlo. "Niemozliwe jest tylko golemu w kieszen nasrac"jak mowil kapitan
Pyzik na Studium wojskowym. Oj, chyba wybiore sobie ten cytat na
sygnaturke! )))

[asia.sthm]

"Niemozliwe jest tylko golemu w kieszen nasrac"

Mon zrob sobie taka sygnatyrke, blagam ))

[tamsin]

bylam sobie w knajpce polskiej pare tygodni temu, kolo mnie siedzialo
malzenstwo z malym dzieckiem. Malutka byla zaadoptowana z poludniowej Azji,
chyba Wietnamu. Mowila slicznie po polsku, jadla pierogi i golabki. Nie moglam
sie na nia napatrzyc. Aha, rodzice na nia wolali Zosia. Jestem na sto procent
pewna, ze w domu nawet dla niej maja ubranko krakowianki.

[asia.sthm]

mnie czasem zatyka z zachwytu i wlasnie mnie zatknelo.

Mam meza ktory bije rekordy gadania po polsku chociaz przerobil tylko 18 stron
podrecznika Aktiv Polska. Zakladke ma od 25 lat na tej samej stronie i ksiazka
lezy mu w nocnym stoliku.
Odmieniac umie japki dziecki kluczki
Zdrobnienia pieknie komponuje : Alicunia, Waclawek, Czesiunio,
tesciowunia,babciunia, Haniunia i gowieneczko.
Cale zdania tym lepiej mu wychodza im bardziej sie zacietrzewi.
Nie bede opisywac, bo mi zdolnosci odzwierciedlenia brak.

[tamsin]

z powodu wrodzonego lenistwa postanowilam, ze maz nie musi mowic ani slowa po
polsku jezeli ja nie bede zmuszana do charkania w niderlandzkim.

[jan.kran]

asia.sthm napisała:

> "Niemozliwe jest tylko golemu w kieszen nasrac"
>
> Mon zrob sobie taka sygnaturke, blagam ))

Tez poprosze))))
K

[mon101]

Aj, aj, sir

[asia.sthm]

Aj, aj nie udalo sie )

[mon101]

Aj, aj, nie,;wpado w zle miejsce.

do daisy

[azja1974]

[azja1974]

za wczesnie enter...
mozesz podac przepis na twoja szarlotke? jeszcze sie nie zniechecilam
wczorajsza spalona...

[daisy123]

He, he.. Upiekalm 2 szarlotki w ciagu ostatnich 10 dni. Sa to takze 2 szarlotki
upieczone w ciagu ostatnich 15 lat.
Wykorzystalam fakt, ze jest moja mama i pomoze mi w jedzeniu szarlotki, bo moja
rodzina wloska nie uznaje ciast.

Azja,

[samo]

podaje ci link do bardzo prostego przepisu na szarlotke.Wielokrotnie juz ja
robilam tak samo jak na zdjeciach.Jest pyszna!
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=777&w=28105851&v=2&s=0

Azja,P.S.

[samo]

przejrzyj caly watek z linka i zobacz ile osob juz sobie taka wyprodukowalo :o)

[jan.kran]

A kysz , wynocha na wątki kulinarne w ilości dwa)))))
K.

[azja1974]

z podkulkonym ogonem ide na kulinarny...

[daisy123]

Przenosze odpowiedz z srodkowej czesci watku na koniec, aby ulatwic czytanie.
Jofin napisala, ze jej syn liczy swietnie po polsku a po angielsku trwa to
troche dluzej: mnie sie zdarzylo bedac swiezo upieczona pania magister
posadzenie, ze absolutnie nie umiem liczyc - mialam pomnozyc i podzielic po
wlosku i zatkalo mnie. Przezycie to stalo sie dla mnie nauczka i moja corke
ucze rzeczy wymaganych w szkole po wlosku i gdy widze, ze sobie niezle z czyms
radzi przechodze na polski.

[mon101]

Starszy dzisiaj przy dekoracji adwentowej :"Mama, a gdzie chcesz powiesic to
serduszko ze smoly?"
To przypomnialo mi jak kiedys w okresie swiatecznym chcial rozbic orzecha i
pytal :"No gdzie jest ten.." -.dlugo nie mogl znalezc slowa i wreszczie
triumfalnie: "ten Zygmunt!". Dla niewtajemniczonych - Zygmunt to imie tescia.
Gdzies tam dzwonilo

[abere8]

To przypomnialo mi jak kiedys w okresie swiatecznym chcial rozbic orzecha i
> pytal :"No gdzie jest ten.." -.dlugo nie mogl znalezc slowa i wreszczie
> triumfalnie: "ten Zygmunt!". Dla niewtajemniczonych - Zygmunt to imie tescia.
> Gdzies tam dzwonilo

To jest niesamowite! Jak tez nasz mozg dziwnie czasami dziala...

A na moim podworku jest tak, ze moj maz co jakis czas prawie sie na mnie
obraza, ze do niego nie mowie po polsku, bo on by sie bardzo chcial nauczyc.
Mieszkal w PL przez prawie rok, samodzielnie w wiosce, gdzie nikt nie znal
angielskiego, i przezyl, wiec cos tam umie, ale nie bardzo. No ale ja
sie "wstydze". Nie jezyka, tylko mowienia do niego po polsku, bo to jest dla
mnie nienaturalne. Tak samo jak spotykam sie tu w mieszanym towarzystwie polsko-
angielskojezycznym, do Polakow sie prawie nie odzywam albo jakos na stronie ich
probuje zlapac, bo wiem, ze z uprzejmosci dla reszty towarzystwa powinnam mowic
po angielsku, no ale jak to? Do Polakow?? Blokade jakas mam.

A jesli sie kiedys zdecydujemy na dzieci, to obiecuje sobie, ze slowa do nich
po angielsku nie powiem. Moze wtedy sie maz doczeka dalszej nauki jezyka

[jan.kran]

Bardzo ciekawe to co napisałaś. Ja nie mam takich doświadczeń ale obserwuję
przyjaciół. Rzadko się kłócą ale jak już to o język polsi.
Alain mówi znakomicie po polsku i bardzo lubi go używać a Majka czasem woli coś
szybciej załtwic po francusku bo cały dzień gadała tym jezykiem w pracy i jest
Jej łatwiej))
K.

[gherarddottir]

Abere bardzo ciekawe to co napisalas. Ja operuje na razie 3 jezykami
rownoczesnie, bo staram sie juz przestac mowic po angielsku i wlaczam norweski,
a moj maz sie uczy polskiego wiecx i po polsku wtracam. Fakt, ze jak sie z
Polakami spotykamy to raczej nie rozmawiamy po polsku, chociaz jak z Gosia i
jej mezem - to my nawijamy caly czas po polsku a nasi mezowie miedzy soba po
norwesku)))

[abere8]

> a moj maz sie uczy polskiego wiecx i po polsku wtracam. Fakt, ze jak sie z
> Polakami spotykamy to raczej nie rozmawiamy po polsku, chociaz jak z Gosia i
> jej mezem - to my nawijamy caly czas po polsku a nasi mezowie miedzy soba po
> norwesku)))

Ja tez tak probuje - jak jest mieszane towarzystwo, to wysylam meza do
angielskojezycznych panow (nie poznalam tu jeszcze pary Polsko-obcej, w ktorej
mezem jest Polak, a zona niepolska), a sama gadam po naszemu

Jeszcze w nawiazaniu do mojego poprzedniego postu, to moj maz chce, zebym do
niego mowila po polsku, zeby sie nauczyl/cwiczyl. Nie trafia do niego, ze to
tylko dzieci sie tak ucza, a i to trudno, kiedy sa w obcym kraju i slysza inny
jezyk dookola. Dorosli potrzebuja troche innej strategii. Wiadomo, kontakt
z "natywnymi" jest jak najbardziej pozadany w nauce jezyka, ale jako jedyna
pomoc naukowa nie wystarczy.

[gherarddottir]

Abere jak najbardziej dorosli ucza sie tak samo jak dzieci!) jestem o tym
przekonana)) Moj maz wiecej nauczyl sie polskiego w taki sposob niz podczas
lekcji, ktore mu urzadzalam - wtedy dostawal wypiekow i sie wkurzal biedak,fakt
ze bylam okrutnie sroga))
Gadaj do niego po polsku z czasem "zaskoczy" powtorzy, a potem bedzie sie
dopytywal co to znaczy. Duzo daje uczenie sie "kontekstowe". W ten sposob i
dzieki temu wiem co np co oznacza jakies slowo czy zdanie po angielsku, ale
nie wiem jak to powiedziec po polsku - dopiero chwila zastanowienia i znajduje
rozwiazanie . Byc moze wynika to z tego, ze ostatnio (tj 3 lata) mowie
codziennie po angielsku i pracowalam takze poslugujac sie tym jezykiem wiec
stal mi sie bardzo bliski.
Pozdrawiam i trzymam kciuki za nauke polskiego Twojego M)

[andorinha]

wiesz to jest naprawde ciekawe...
bo moj maz ma jakas blokade przed mowieniem do mnie po portugalsku.
jak jestesmy w mieszanym towarzystwie to tylko angielski, jak ja sama to
niemiecki, miedzy nami tylko polski...i ja ciagle musze o ten portugalski
prosic. On mowi ze sie pzyzwyczail, ze juz mysli tylko po polsku...
mowi ze musi do mnie mowic takim ulatwionym jezykiem i ze to troche meczace
ale ja naprawde bardzo duzo rozumiem! teraz znowu bedziemy jechac do Portugalii
a moj portugalski stoi w miejscu! i mnie to denerwuje...

[malgosia.sch]

Moj maz jest Wlochem i swietnie mowi po polsku (sam sie nauczyl), ale teraz
mowi ze nie umie dobrze, poniewaz od 4 miesiecy -od kiedy jestesmy po slubie-
mowi bardzo malo po polsku. Teraz na mnie kolei i ja mam sie uczyc jezyka
wloskiego.

[a.polonia]

ja i M.
J:smazysz jajka?
M:tak
J:ile?
M:dwa
J:
lubisz jajka?
M: tak
J: i co jeszcze lubisz?
mysli....mysli i w koncu zadowolony:
- swinka!


chcial powiedziec "szynke" )))

[bergo1]

Ciekawy watek - przeczytalam narazie tylko polowe - ale dokoncze pozniej

Do Malej mowie po polsku jak jestesmy same - przy innych po norwesku. Mam pare polskich znajomych w Bergen, wiec bedzie miala kontakt z jezykiem nie tylko poprzez mnie.

Maz chodzil na kurs polskiego, dobrze mu szlo - niestety bylo za malo chetnych na 2 poziom i nie ruszyl. Jesienia by ruszyl, ale maz nie mial czasu (remont itd) - ale moze od lutego go zapisze na kontynuacje.
Mowi slabo, rozumie pare slow - duzo wychwytuje z moich rozmow z mama czy Karen - ale w polskiej restauracji sobie radzi z zamowieniem tego na czym mu najbardziej zalezy : "jedno duze piwo" i zawsze wybiera Zywca jak ma ku temu mozliwosc.

ulubione wyrazenie to "malutka wodka" - i zawsze jak ma ochote na 50tke to mowi, ze idzie sie napic "malutka" - teraz jest zabawnie bo nazywam Karen "malutka" i tesciowa sie zastanawiala dlaczego zwracamy sie do niej jak do wodki .

[gherarddottir]

Bergo twoja tesciowa pewnie nigdy nie zrozumie tego kuriozum))) hahahhaha
Moj maz nie rozumie jak mozna mwoic malutka, malutenka, maciupenka i w gruncie
rzeczy oznacza to co po norwesku lille )

[a.polonia]

moj wczoraj stal mi za plecami, jak klepalam post w watku o urzadzaniu
mieszkan, wklepalam dupa blada, a on sie pyta czy blada to umywalka )))))
sens postu zrozumial jednak, bo o umywalke do lazienki chodzilo )

[daisy123]

abere8 napisala:

"A na moim podworku jest tak, ze moj maz co jakis czas prawie sie na mnie
obraza, ze do niego nie mowie po polsku, bo on by sie bardzo chcial nauczyc."

Powiedzcie, dlaczego wyobrazilam sobie meza abere8 lepiacego balwana na
podworku i proszacego ja o mowienie po polsku??? Dziwne te moje skojarzenia.

[abere8]

Wiesz, to podworko to tylko w przenosni bylo, a poza tym sniegu to nie
widzielismy juz od trzech lat...

Wkurzam sie, bo on czesciowo ma racje - ja utrzymuje, ze kiedys bedziemy
mieszkac w PL, a wtedy on mowi, ze ok, ale jak go naucze polskiego, bo inaczej
to jak on prace znajdzie? Ale ja naprawde czarno to widze, bo on nie ma
zdolnosci jezykowych zupelnie - kilku jezykow liznął w liceum i na studiach i
teraz mu sie wszystkie mieszaja i zawsze mial z nich slabe oceny.

[daisy123]

abere8: wiem, ze to podworko to bylo tylko skojarzenie, ale wierz mi, ze
czytajac Twoj post jasno i wyraznie widzialam Twojego meza na podworku pelnym
sniegu i na dodatek lepiacego balwana.
Pozdrowienia z Mediolanu pelnego sniegu.

[beetaa]

moj przyjaciel nie posiada niestety zadnego talentu jezykowego, a checi
nauczenia sie przejawia tylko przed kolejna wizyta w Polsce
wszystko mu sie strasznie miesza, ale jakos ze swoimi 10 wyrazami dogaduje sie
z moja mama, jak musi
mam tylko nadzieje, ze ew. dzieci nie odziedzicza po nim talentu jezykowego

------------------------------------------------------
jak to dobrze chmurka byc....