Wrażliwcy na emigracji

[mamaemilii]

Niedługo wyjeżdżamy do męża, do Irlandii. Raczej na stałe. W związku z
wrażliwą naturą Emilki mam oczywiście różne obawy, jak się dostosuje do nowej
sytuacji. Np. jak zareaguje na inny język, na to, że nikt jej nie rozumie

Są tu może mamy wrażliwców na emigracji?

[nanait]

Są, są ... wyjeżdżając do męża do Włoch miałam podobne odczucia! Mój wrażliwiec
ma 4,5 roku i od grudnia chodzi do włoskiego przedszkola (wysłaliśmy go 2 mc po
przyjeździe). Początek był okropny: płacze przed wyjściem, w przedszkolu,
budzenie w nocy z płaczem... ale minęły! Polubił panie i dzieci... Dalej ciężko
mu nawiązywać kontakt z rówieśnikami, nadal dużo nie rozumie i nie mówi po
włosku, trzyma się na uboczu i przy pani ale jest spokojniejszy i coraz
odważniejszy. Myślę, że to my mamy trochę wyolbrzymiamy problemy naszego
malucha a ono sobie świetnie radzi! Dzieci łatwiej się dostosowują od nas
dorosłych! Życzę więcej optymizmu - mama wrażliwca 4 latka i odważnego 2 latka

[mamaemilii]

Jak miło, że znalazła się na forum mama spoza Polski. Będzie mi raźniej... już
za miesiąc

Staram się podchodzić do sprawy wyjazdu spokojnie i bez nadmiernych obaw, ale
gdzieniegdzie wpadnie w ucho wypowiedź rodzica, którego dziecko zupełnie zamyka
się na nowe, na zmiany. I zaczynam myśleć... Patrzę jednak na Emilę i nie widzę
specjalnych powodów do obaw. Mam nadzieję, że mnie pozytywnie zaskoczy.

Dziś mała spytała, jak jest w samolocie. Chciałam odpowiedzieć, że jak w
autobusie, ale przypomniałam sobie, że ona niemile wspomina swoje wycieczki
autobusowe (za bardzo skrzypiał, mnóstwo obcych ludzi, a było to z rok temu).
Dlatego powiedziałam, że jest normalnie, jak w samochodzie.

Biorąc pod uwagę jednak jej uraz do autobusów zastanawiam się nad daniem jej
przed wyjazdem jakiejś meliski, tak na wszelki wypadek Choć nigdy nie było
takiej potrzeby, nawet nie wiem, czy by zadziałała?

Ależ jestem panikara, co?
Pozdrawiam serdecznie,
Mamaemilii

[misia311]

ja znam wręcz odwrotną sytuację. Chłopiec, w Polsce z podejrzeniem ADHD,
ruchliwy, nie usiedział minuty w miejscu. W wieku 6 lat wyjechał w rodzicami do
Anglii i... tam się odnalazł: doskonały kontakt z rówieśnikami i Panią,
najlepszy w klasie z matematyki, żadnych kłopotów wychowawczych. Nie wiem czy
to inna rzeczywistosć czy inny system edukacyjny, doprawdy nie wiem w czym
upatrywać takiej zmiany w zachowaniu ale wszyscy są zadowoleni.

[nanait]

nie jesteś panikarą tylko martwisz się o swoje dziecko! ile nocy przeplakałam
zamartwiając się czy dziecku aby tu na obczyźnie nie dzieje się krzywda... ale
nie widać tego wcale, dzwonimy do babci i dziadka regularnie (skayp sprawdza sie
rewelacyjnie), mamy kilkoro znajomych z Polski z małymi (ok 2-3 letnimi) dziećmi
i przyjaciół Słowaków z rówieśnicą Wojcia! To dzięki tej pannicy Wojcio sobie
daje radę w przedszkolu - jak coś jest nie tak to panie wołają małą a oni już
się jakoś razem dogadują. Do obcych Woj podchodzi z rezerwą i zdarza się płacz
gdy ktoś zbyt "nachalnie" chce się z nim zaprzyjaźnić, nie mówi nikomu dzień
dobry i z płaczem odciąga brata gdy dzieci chcę się z Młodym bawić... ale jest
coraz lepiej.
Co do samolotu: ja podałam diphergan ale efekt marny, sama podróż przebiegła
spokojnie (jedyne co to bolące uszka zmusiły ich do płaczu) - byli wręcz
zafascynowani tym co się dzieje, pamiętaj jesteś z Emilą i to dla niej będzie
się najbardziej liczyć. A nie zapomnij o czymś do picia, smoczku (jak używa) lub
lizaku, cukierku (o ile Małej dajesz) - to pomaga złagodzić stres i nieprzyjemne
uczucie w uszach!

[nanait]

hej jesteś już w tej Irlandii? jak mała zniosła podróż?

[cyborgus]

na emigracji moze ci sie przydac forum Wielojezycznosc w rodzinie:

forum.gazeta.pl/forum/71,1.html?f=37229
powodzenia!

[ania.sobota1]

Witam.Moja córa lat 9 poszła dziś pierwszy dzień do angielskiej szkoły.bardzo
się o nią martwiłam,ale sama szkała doskolale przygotowała się na przyjęcie
naszego dziecka,które w obóle nie zna angielskiego.A też jest wrażliwa-rano
prawie były łzy ,nie chciała jeśc itd.Nie wiem,jak jest w Irlandii,ale naprawdę
myślałam,że będzię gorzej.Wróciła zadwolona,dzieci ją zaakceptowały.Polecam
fora polonijne np.Matki Polki w UK pozdrawiam Ania z Nottingham

[roseanne]

jestem na emigracji, od ponad 8 lat
w chwili wyjazdu Mlody mial lat 5, dostosowal sie szybciutko mimo braku jezyka
najgorsze bylo przaestawienie sie zywieniowe
ba, do tej pory jest klopot
niby taka sama firma produkuje zrowno na rynek kanadyjski , jak i amerykanski,
lecz droble subltelnosci w smaku, zapachu pozostawiaja produkty poza linia
akceptacji

[mamaemilii]

Witajcie Tak dawno tu nie zagladalam. Jestesmy w Irlandii poltora miesiaca,
Emilka chodzi do przedszkola od 1 wrzesnia i jest naprawde ok. Przynosi nowe
slowa, wczoraj uraczyla nas 'happy birthday', dzieki czemu dowiedzielismy sie,
ze jakies dziecko mialo urodziny.
Przedszkole jest fantastyczne, 1 pani na 10 dzieci, Emilka bardzo je lubi.
Wszyscy sa bardzo mili i pomagaja malej sie zaaklimatyzowac. Kiedy ma gorszy
dzien i nie chce nas zostawiac, panie biora ja na kolana i prowadza do jej
ulubionych zabawek.
Jestesmy naprawde wszyscy zadowoleni, wlacznie z mala.
O samolot i autobus martwilam sie niepotrzebnie, nie bylo zadnych problemow. No
prawie
Jest dobrze i zastanawiam sie, czy aby przypadkiem moje dziecko nie przestalo
juz byc wrazliwcem? I czy bede jeszcze mile widziana na tym forum
Pozdrawiam serdecznie!

[sweet.joan]

Hi, hi
Fajnie, że jesteś Bo forum jakoś tak przymierać zaczęło. Mój też się
"odwrażliwia" powoli i jakoś brak mi tematów na forum z tego powodu.
Cieszę się, że układa Wam się w nowym miejscu, że Emila daję radę. Fajnie

[nanait]

hej, fajnie, że u Was wszysto OK; ja obserwując mojego synka też nie umiem wyjść
z podziwu, że mój mały wrażliwiec tak dzielnie sobie radzi w nowym otoczeniu i
nowy rok szkolny zaczął bez łez i dobrze się w przedszkolu czuje! teraz mam
kolejny powód do radości bo od 1 paź do jego grupy będzie chodziła Polka więc
będzie im z pewnością raźniej; myślę, że z wrażliwości się nie wyrasta tylko
przybiera ona inne oblicze... pozdrawiam serdecznie