Strachy nocne i inne

[sweet.joan]

Wiem, że przeróżne lęki sa czymś naturalnym u każdego dziecka. Ale chciałabym
Was zapytać, jak radzicie z nimi u swoich wrażliwców.

Mój syn od dawna boi się... ekhm... żabek Tych od firanek. Pamiętam, że
zaczął się ich bać, gdy jeszcze nie mówił prawie, miał może półtora roku. I
boi się do dziś (a w maju skończy 5 (!) lat).
Wiem, że najlepiej przeczekać, ale ciekawa jestem jak długo. I w jaki sposób?
Nie negować jego obaw, nie umniejszać... Już tyle sposobów wypróbowałam, a i
tak te żabki nadal są okropnie straszne. Przerabialiśmy już zdjęcie żabki i
obejrzenie jej z bliska, dotknięcie, trzymanie w dłoni; próbowaliśmy też
straszyć żabki, żeby to one się "bały".
No nie wiem, co tu jeszcze wymyślić

[ladylazarus]

O kurczę, wybacz ale czytajać to uśmiecham sie pod nosem. Dzieciaki mają
naprawdę wybujałą wyobrażnie.Ale co powiesz na fobię mojej dzieciny- śmietki
(kawałki róznych materii pływajace w wannie. Żabki od firanek mają
przynajmniej ząbki hi,hi. Przypuszczam że u nas sprawa zaczeła sie od jakiejś
bajki ,pamietam niewyrażnie jakąś historię z wirującymi kłębkami czegoś tam.
Początkowo wszelkie kapiele trwały do czasu namierzenia pierwszego
pływającego "krwiożerczego" śmietka i od razu było hyc z wody. Potem wymysliłam
duża ilośc pianki żeby przykryć staraszne obiekty ale piana po jakimś czasie
znikała i ochydztwo wychodziło. Ostatnio zaproponowałam jej aby deptała śmietki
ilekroć zobaczy jakiegoś- tup, tup i juz po śmietku. Nieco pomaga, tłumaczę jej
że taki zdeptany jest teraz nieszkodliwy. Wiec może w Waszym przypadku dobra
będzie jakaś forma zwalcznia "potwora"? Zgładzenia go, zwalcznia

[mamaemilii]

Moja dopiero zaczyna faze strachow, ale co noc bylo to samo. Ona sie boi duchow,
strachow, czego badz. Na razie wykorzystalam tarcze rycerska, ktora przepieknie
wykonal moj maz z tacki po pizzy. Narysowal tam groznego smoka. Teraz tarcza
lezy sobie w pokoju Emilki i kiedy pojawia sie temat strachow, to przypominam
jej, ze na pewno beda baly sie takiego smoka i takiej tarczy. Na razie dziala

[sweet.joan]

Wiem, że to śmieszne. Ciekawe, czego jeszcze dzieci potrafią się bać

[svistak]

moj synek bal sie kiedys ogienka z piecyka gazowego w lazience/ mowilam ze tu
jestem i go obronie,a potem ze piecyk jest wylaczony -programator!- i nic sie
nie stanie/,na widok duzgo psa przechodzil na "bezpieczna strone wozka" swego
braciszka (a potem dzielnie wracal!), widzial pajaki tam gdzie nikt nic nie
widzial / udawalismy ze przeganiamy do norki/,mucha wywolywala atak histerii /
machalismy czym popadlo i wolalismy:a sio!!!!/, no a spanie w "doroslym" lozku
we wlasnym pokoju zawczasu! zabezpieczylismy przez przyjaciol: Kubusia Puchatka
i Krolika,ktorzy siedza na poduszce przy glowce malca i go pilnuja...a jest
jeszcze jakas inna maskotka na polce z ksiazkami "na strazy" /tu sa co noc
zmiany/, ktora patrzy cala noc na chlopca...nawet jak jest zgaszone swiatlo
(swiatlo malej lampki gasimy ok. 2 w nocy, gdy sami sie kladziemy).
s.

[sweet.joan]

Mojego syna też pilnuje całe stado pluszaków, w tym wielka żaba, która raz też
jest straszna i wtedy ją zabieram z pokoju, a raz jest "moja kochana żabka", jak
się za nią stęskni Co do lampki - sam kiedyś wybrał taką gwiazdkę z Ikei,
bardzo mu się spodobała, ale czasem mówi, że i ta gwiada jest straszna, bo za
nią jest cień, a te dziurki na niej wygladają jak mnóstwo oczu. Więc czasem
woli, żeby ją zgasić i zasypia po ciemku.
A psów też się boi, nie jakoś panicznie, ale też za moimi nogami nieraz się
chował
Poza tym czasem mu się przypominają takie duże korki u nas w przepokoju, które
mu wygladają jak wielkie straszne oczy. Tak samo wizjer w drzwiach.
I przed muchą raz się pod stół schował, ale to dlatego, że myślał, że to pszczoła.

[r0sie]

Kamilka boi sie wszelkich owadow (jak dobrze ze nadchodzi zima
z panika ucieka przed psami, ktore w penym okresie swojego zycia
wprost uwielbiala i glaskala wszystki napotkane na spacerze
bala sie tez okruszkow wszelkiej masci jakie znalazla na podlodze,
ale juz jej przeszlo
boi sie wysokich dzwiekow, panicznie boi sie blisko podjezdzajacych
samochodow i autobusow
boi sie fryzjera
duzo tego, i duza roatacja wsrod tyh lekow mojego dziecka..

[madziaaaa]

Ja to się czasem zastanawiam, czy te nocne strachy nie wynikają z
chęci spania razem z mamą i tatą ) Ale pók co, jak Oli sni
się "coś strasznego", to pozwalam jej spać z nami.Choć wieczorem
odpowiadam na jej pytanie, ze w razie strasznego snu, to najlepiej
zapalić sobie lampkę nad łóżkiem, przytuli pluszaka, zamknąć ocki,
pomyśleć o czymś milym i już się zasypia

[sweet.joan]

Madziaaaa, kogóż to moje oczy widzą!

A co do nocnych strachów - być może często jest właśnie tak, jak piszesz, ale
akurat u nas strachy zdarzają się też mimo spania z rodzicami - przez długi czas
spaliśmy w jednym pokoju (chyba do ok. trzecich urodzin Młody nie miał
własnego), a i potem zdarzało się, że spał u nas (np. gdy ktoś u nas gościł z
noclegiem) i też zawsze było coś, co go straszyło (szczególnie te żabki!). Nie
tak dawno właśnie "koczował" w naszym pokoju i nasza szafa wyglądała mu na
Frankensztajna Chociaż, chyba masz rację, Madziaaaa, właśnie uświadomiłam
sobie, że tego wieczora nie było mnie w domu i chyba w ten sposób manifestował
swoją tęsknotę

[madziaaaa]

Miałam zakładać taki wątek na innym zaprzyjaźnionym forum )
Ale wyszukiwarka rulez)
U nas ostatnio dość często zdarzają się te zle sny. Nie wiem, na ile
jest to podyktowane wyobraźnią dziecka a na ile bajką czy grą z
kompa. Ale widzę, ze Ola ostatnio naprawdę kombinuje jak koń pod
górę, by spać z nami Pewnie to taki etap. I mam nadzieję, ze
przejdzie szybko, bo marznę we własnym łóżku )

[olgaaga]

Olga pod wpływem swojego kuzyna zaczęła bać się smoków i duchów,ale
oswoiliśmy je za pomocą bajek terapeutycznych.Córcia nie boi się
zwierząt ani owadów tylko pajęczyn,ale pająk to najlepszy przyjaciel
i na ogródku ma wiele "wybudowanych" domków do swojej dyspozycji.Jak
prawie każde dziecko boi się ciemności,ale nie spędza to nam snu z
powiek.

[cyborgus]

Sara na pierwsze urodziny dostala od babci lalke Agatke, ktora
spiewa i mowi, zreszta bardzo ladnie. To byla tragedia! jak lalka
zaczela spiewac, mala zrobila przerazone oczy i dostala ataku
histerycznego placzu. lalke w biegu chowalam, ale nie pomoglo, dalej
ryczala i rozgladala sie bojazliwie, musialam ja zabrac z domu.
pojechalysmy na zakupy, ale po powrocie do domu dziecko rozgladalo
sie trwozliwie czy gdzies lalki nie ma.
potem te lalke co pare miesiecy wyciagalam, ale konczylo sie
podobnie. teraz juz za to nie ma problemu, nosi ja, przytula i
spiewa razem z nia.

Ciekawe jest, ze plakala takze przy niektorych piosenkach, takich
spiewanych przez wysoki glos kobiecy , podobnie jak ta lalka. Jakas
nadwrazliwosc na wysokie dzwieki, czy co?

odkurzacza za to zaczela sie bac dopiero po roku. ale jest w stanie
nazwac swoje uczucia, mowi "boje sie odkurzacza" i pokazuje na
niego, i jeszcze pare takich glosnych rzeczy. chyba dobry znak...?

[mamaemilii]

A ja sobie przypomniałam, jak Emika jako starsze niemowlę i jeszcze potem silnie
reagowała na kolędę Cicha Noc. Zawsze usta wykrzywiały się w podkówkę i tak samo
zaczynała płakać. Co było w tej kolędzie takiego, czego tak nie lubiła, do tej
pory za dobrze nie wiem. Domyślam się tylko.