Komentarze...

[trojakowamama]

Kupowałam parówki - trzy - po jednym dla każdego dziecka, tak do rączki.
Sprzedawczyni na to, żartobliwie, że to nieparzyście, więc może 4 albo 6
odkroi. Ja na to, że mam trójkę dzieci i ma być po jednej dla każdego. Pani
wielkie oczy i pyta, czy chociaż "płcie mieszane", a ja na to, że 2 chłopców
i dziewczynka, a że byłam w sklepie z synkiem, pani wskauzuje na wózek i
pyta, "ten maluch to pewnie ta dziewczynka?", zaprzeczyłam. Wtedy ona jeszcze
większe oczy i mówi "to po co on? Trzeba było już nie próbować dalej"(bo
parka była)Myślałam, że jej te parówki wcisnę do tych rozbałuszonych
oczu...Ciekawa jestem co by powiedziała na to, że jeszcze i czwarte mam
nadzieję, że będzie...Generalnie często słyszę, że "teraz to chyba na
oddzielnych wersalkach śpicie"...

[zuzanna56]

Bo niestety takie są stereotypy.
A z drugiej strony nie ma tak wiele rodzin wielodzietnych i może dlatego ludzie
sie dziwią. Nie przejmuj się, ich problem. Ciesz sie że stać was na jeszcze
jedno dziecko.I że chcecie je mieć.

[bibba]

ha, moja *mama* jak urodzila nam sie corka po 2 chlopcach - 'no to juz sie
spelniliscie, macie pelna rodzine', tak jakby miala prawo decydowac i dawac nam
prawo do poczucia spelnienia.

a czas mija, dzis rano siedzie przy kompie, jeden chlopak oglada bajki, drugi
lazi po domu i prznosi zabawki z jednego pokoju do drugiego, mala siedzi obok i
sie bawi, a ja sie zastanawiam - a gdzie jest.... no wlasnie kto? caly czas
czuje, ze kogos mi brakuje i licze te moje dzieci licze, i caly czas brakuje
jednego....

[agnieszkas72]

Też mam układ:chłopiec,chłopiec,dziewczynka,chłopiec.Po urodzeniu córeczki
wszyscy nam serdecznie gratulowali-bo dziewczynka.Gdy zaszłam w 4 ciążę
spotykałam sie z lekkim zdziwieniem.Po urodzeniu synka gratulacji nie
było,zdarzyło mi sie,ze sąsiadka,ogólnie sympatyczna, skomentowała widzac mnie
pierwszy raz z Rafkiem,jaka to szkoda...A tesciowej nie moge do dzis zapomniec
jej niechętnego stosunku do czwartego wnuka.

[trojakowamama]

Czasmi mam wrażenie, że mieszkam w chorym kraju...już to widzę, przy czwartym
dziecku przypną mi etykietę alkoholiczki, a naszej rodzinie "patologię". Smutne.

[jol5.po]

ludzie gadają, czasami to tak całkiem bezinteresownie, zeby nawiazac kontakt,
czasami się dziwią, bo jak napisała Zuzanna, nie jest na faktycznie dużo w
społeczeństwie
z drugiej strony myslę, ze czesto wkładają dużo wysiłku by mieć mniej dzieci niż
więcej, że przekładają te swoje doświadczenia na nas i wtedy chwytają sie za
głowę - ojej, a jak panie sobie daję radę itd.
czasami kojarzą nas z patologią i to jest przykre
ale najczęściej to my ich wcale nie obchodzimy, mimo, że faktycznie zwracamy
uwagę, no bo inni zwracają uwagę
ale mnie przytrafiło się kilka razy ostatnio coś zwiazanego z tematem
chodze sobie po mieście z moimi dziećmi w różnym składzie - a to z trójka, a to
z czwórką, ludzie zaczynają rozmowę, pytają się - a to wszystko pani? mam
malucha, więc zagladają do wózka, - ale pani młodo wyglada itd.
a ja się chwalę, ze jeszcze kilka w domu, albo własnie wyjechała jeszcze dwójka
na obóz (tak ostatnio mam, ze się własnie chwalę)
no dobrze, wszystko fajnie, tylko że na końcu (i to zdarza mi się ostatnio przy
kazdej rozmowie) pada pytanie - ale więcej nie bedzie?
nie podoba mi się to pytanie
niby nic, ale to jest dziwne pytanie, jeśli zadają je obce osoby nie znając mnie
czują się w obowiązku pouczyć(?) mnie o obowiązku antykoncepcji
wczoraj słyszałam to po raz czwarty czy piaty i szczerze mówiąc ma dość

pomóżcie wymyslic jakąs sensowna odpowiedź, co by było grzecznie (bo ja lubię
ludzi własciwie a dałoby im do myslenia, że cos nie tak z tym ich pytaniem

[zaino]

Dziewczyny bardzo Wam współczuje. Sama mam 2 córeczki (17 m-cy i 2 m-ce), a w
planach jeszce 1-2 dzieci i już teraz wzbudzamy komentarze wśród otoczenia, bo
jesteśmy młodzi, sytuowani i powinniśmy zwiedzać świat, bawić się. A nam
się "zachciało takiej drobizny". Nic rozpusta u nas w domu hula Dzieci są w
pełni zaplanowane i upragnione. Za 3-4 latka kolejny dzidziuś, a może jeszcze
jeden. Wkurzaja mnie zdziwione spojrzenia "życzliwych" pań. Dwoje dzieci po
roku to nie koniec świata. Nie dla mnie. Na szczęście rodzina i znajomi są ok.
zawsze chciałam mieć dużo dzieci. Rodzice obiecali pomagać (zabawa, wypady na
wakacje) na ile sił im starczy, choć mam jeszcze młodsze rodzeństwo. Teściowie
też są super szczęśliwi, zwłaszcza, że starsi synowie i ich żony zdecydowali
się na 1-2 dzieci. Przy czym dwójka jest z dużą różnicą wieku. Przepraszam, że
tak sie wtrąciłam, ale często Was czytam, bo ja też chcę zostać wielomamą. I
pewnie na złość otoczeniu same dziewczynki powiję

[mac62]

ja też lubię ludzi, ale przy dziwnych zaczepkach typu, "i to wszystko pani"-
(zazwyczaj jestem z 4 )odpowiadam także z dumą, że w domu córka gotuje obiad, a
w grudniu będzie nas jeszcze więcej.
Na b. zdziwioną lub wręcz zszokowaną minę zupełnie mi obcej osoby - już
prowokacyjnie odpowiadam - "ALE To Karalne Nie Jest , Prawda?!!!"

I mam wrażenie, że jestem w porządku- jakoś kurcze ostatnio przestałam się bać
i wstydzić . I widzę ,że starsze dzieciaki ,po obserwacjach mamusi - nabierają
pewności siebie . Moje dwie Mulatki na rasistowskie zaczepki odpowiadają z
pełnym spokojem i grzecznością , a jeśli jest to konieczne, to z sarkazmem.
Np. 12 latka na zapytanie pijaczka:"Murzynka, a skąd ty się tu wzięłaś "
odrzuciła- " z Grenlandii proszę pana, z Grenlandii"

[milena1]

A ja napiszę coś zupełnie przeciwnego-od tygodnia pracuję w nowej firmie,
poznaję nowe osoby, opowiadam o sobie. I każdy, któremu mówię, że mam troje
dzieci, patrzy na mnie z podziwem. Kilka osób wręcz powiedziało że mi zazdrości
bo sami się boją/nie mają odwagi się zdecydować/ za późno/za wygodnie im..itd.
A na rozmowie kwalifikacyjnej jak spytali o rodzinę to powiedziałam z dumą że
mam trójkę dzieci, to też uznali to za plus. Zapytałam czy mnie to w ich oczach
nie dyskredytuje, a szefowie na to, że oczywiście nie, bo są normalnymi ludźmi
i sami mają dzieci.
Powiem Wam szczerze lubię podkreślać to że mam 3 dzieci po trochę z próżności
bo jestem młoda i lubię słyszeć "nie wyglądasz na mamę trójki dzieci". Ale
trochę przyjemności trzeba w życiu mieć.
Pozdrawiam!

[mamajudo]

mac62 napisała:
> Np. 12 latka na zapytanie pijaczka:"Murzynka, a skąd ty się tu wzięłaś "
> odrzuciła- " z Grenlandii proszę pana, z Grenlandii"

zuch dziewczyna!
nie ma to jak celna i cięta riposta

[mamajudo]

Ja jeszcze się nie spotkałam z jakimikolwiek
komentarzami oprócz jednego. Może to dlatego,
że dopiero od niedawna widać, że trzecie dziecię
nam się szykuje.

Ale i ten jeden komentarz nie był dla mnie miły.
Sytuacja była śmieszna o tyle, że koleżanka, która
dowiedziała się (nie ode mnie) o mojej ciąży, nie wiedziała,
że ja wiem, że ona wie (hłe hłe). I pozwoliła sobie kiedyś
przy jakiejś mało ważnej rozmowie w piaskownicy, przy
innych naszych koleżankach, ni z gruchy, ni z pietruchy
rzucić hasło, że ona to już za żadne skarby świata
nie chciałby się męczyć z trzecim porodem.
Dzieci (dwójkę) ma odchowane i za nic by sobie życia teraz
nie chciała utrudniać.

Trudno powiedzieć, czy zrobiło mi się na ten komentarz
(opłotkami lekko idący) niemiło. Raczej zabolało to, że
nie powiedziała tego wprost do mnie, tylko udawała,
że nic o mojej trzeciej ciąży nie wie.

A ponieważ ja właśnie byłam w stanie totalnej euforii
i nie miałam zamiaru dzielić się z nieprzyjazną częścią
świata tym moim szczęściem, to sobie pozwoliłam tylko
na uśmiech pod nosem i dalej pogrążyłam się w uroczych
marzeniach i przemyśleniach

Nie ma to jak spotkania w piaskownicy

[joanka741]

Ja się spotykam raczej z pozytywnymi opiniami w otoczeniu). ale mieszkam na
pokarpaciu- jak wiadomo najbiedniejsza cześc kraju.
Dużo osób pochodzi z okolicznych wiosek, mieli sami duzo rodzeństwa i u nas
norma to 2/3 dzieci.
Właściwie w przedszkolu w grupie córeczki było chyba 3 jedynaków.
Ja sie nie czuje wielodzietna, owszem czasem słyszałam jakieś pełne podziwu
zdania, ale były sympatyczne a nie z ukrytą krytyką.
Trudno uwierzyc ze obcej osobie mozna powiedzieć tak bezposrednio coś na temat
intymnej sfery zycia.
Bo ostatecznie posiadanie dzieci to sprawa bardzo intymna.
Jolu nie wiem co mozna odpowiedziec kulturalnie)
Bo niekulturalnie to mogę Ci podpowiedzieć)), choć zapewne sama wiesz .
Ja właśnie zawsze sie chwale moimi dziećmi i jestem bardzo dumna że mam 3).
I chwalcie się dziewczyny!!! Bo macie kim)

[starogardzka_mama]

No cóż, całkiem niedawno twierdziłam podobnie jak Twoja koleżanka i patrz jak mi
się odmieniło
Strach już mnie opuścił i wiem, że damy sobie radę, mimo mojej choroby. Cieszę
się tym kolejnym małym szczęściem, ile się tylko da

[kalafior_tez_kwiat]

Po mnie jeszcze nie widać trzeciej ciąży, ale wystarczył mi narazie komentarz
cioci męża, która "zadzwoniła z gratulacjami" i powiedziała mi, że po porodzie
to już trzeba będzie konkretnie zadziałać, żeby nic więcej się nie
przydażyło "bo chyba będziecie mieć już dość prawda?". Dla mnie ta kobieta jest
jak pani z pobliskiego warzywniaka = OBCA, więc komentarz zabolał. Nic nie
powiedziałam, bo mnie zatkało... Zresztą ja taka trąba jestem, że ktoś mi coś
powie niemiłego, nie zareaguję a potem mam pretensje do siebie...

[trojakowamama]

Moja pomotorka, cudowna kobieta, poradziła mi, żebym na niemiłę komentarze
odpowiadała "Stać mnie to mam"Chyba spróbuję

ciotka

[barbie-torun]

mam dużo dzieci bo mam duże serce
i wszystkich zdołam kochać

a cioteczka jeśli miała dwoje to powiedziałabym jej:
ciocia po drugim dziecku to sobie zakleiła,
a wujek pocieszał się u sąsiadek !
niech się obraża skoro taka małpa z niej
nie obrażajac zwierząt
kurcze nas pouczają, wyśmiewają i mamy milczeć
mam gdzieś konwenanse

"biedulki, nie damy sobie rady z dziećmi..."
tak w jednym nie dajemy rady
po prostu w odpowiedziach na takie komentarze

[nie_po]

"no, nie z panem/pania oczywiscie"

[agnieszka35]

Z tymi komentarzami to rzeczywiście szału mozna dostać.W końcu co to kogo
obchodzi ile mam dzieci i dlaczego.Jeszcze ostatecznie można wybaczyć życzliwe
zaniepokojenie bliskich,ale nie wtrącanie się obcych.Mówię o takim naprawdę
życzliwym zaniepokojeniu.Nie w formie"po co wam te dzieci"tylko raczej"jak sobie
dacie radę" itp.Poza tym zainteresowanie sprawą mojego życia zarezerwowane jest
dla moich najbliższych.Najbardziej wkurzyła mnie następująca sytuacja.Leżałam w
szppitalu na oddziale wewnętrznym.Ze mną na sali dwie mocno starsze
panie.Pewnego dnia przyszły mnie odwiedzić dzieci.Wtedy była trójka.Kiedy poszły
sąsiadka zapytała które jest moje.Kiedy odpowiedziałam że wszystkie zapałała
świętym oburzeniem i zaczęła komentarz."Zdrowia pani nie szkoda przecież ciaża
wyniszcza.Dziećmi to się trzeba zajmować to jak pani tak przy trójce ma na to
czas.A pieniądze to z nieba spadną co?A wogóle to po co tyle dzieci?Ja miałam
jedno i było dobrze."Na to ja złośliwie odpowiedziałam że po to żeby miała mnie
kto w szpitalu odwiedzać.Kobieta zbladła i się zamknęła.A teraz wyjaśnię
dlaczego złośliwie.Otóż jedynaczka tej pani była u matki raz(przez dwa
tygodnie),przyniosła wiśnie z alkoholem w czekoladzie(kobiecie z chorą wątrobą)
i oświadczyła że skoro mamusia sobie dobrze radzi to ona nie będzie przychodzić
bo po pracy to się musi pieskiem zająć.No cóż moim zdaniem to komentarza nie
potrzebuje.Trzymajmy się babki.Pozdrawiam.Agnieszka.

[jol5.po]

no faktycznie nie potrzeba komentarza.
A z ludzie gadaja zauwazyłam, bo jest taki zestaw pytań (albo własnie
komentarzy), które zsadaje się w nietypowych sytaucjach, często tak bezmyslnie -
pomagasz mamusi? (jak idzie wiecej niż jedno dziecko i jedno starsze) - cieszysz
się z braciszka/siostrzyczki? kochasz siostrzyczkę/braciszka? - jak się czujesz?
(do kobiety w ciąży)
no i właśnie to jeszcze mogę zrozumieć, bo sama pytam się ciężarówek - jak sie
czują, rozumiem pytanie - jak sobie radzę z większa iloscia dzieci. Bo to dziwne
mieć większą rodzinę. Ale właśnie to pytanie - no, ale więcej nie będzie? (o
którym tam powyżej pisałam) jest takie wstrętnie za bardzo intymne. Z jednej
strony bezmyslne, z rozpędy zadawane. No właśnie - wielodzietni prowokuja takie
pytanie, to jest moim zdaniem związne z odbiorem nas, krzydzącym odbiorem nas,
że można tak wprost grzebac w naszej intymosci, bo się wydajemy tacy swoiscy.
No ale po sprawiedliwości, sa i tacy co nie pytają czy będzie więcej, czy nie. A
zainteresowanie wyrażą. I z takich przypadkowo zawartych znajomości na osiedlu
czy placu zabaw mam nawet kilka teraz już coraz bliższych znajomych

[bdra1]

czesc
czytam wasze komentarze i tak to prawda, mam 2 synow i komentarze po urodzeniu
drugiego "szkoda ze syn, synow sie gorzej wychowuje" bardzo bolaly...
bo u nas taki stereotyp: parka...
i troje dzieci - w zyciu! na dzisiejsze czasy wystarczy jedno (lub dwa..)
pozdrawiam i zycze duzo sily w znoszeniu komenatarzy

[karolina_w_gazecie]

A ja po urodzeniu trzeciego synka spotkałam się z czymś zabawnym - określiłabym
to jako Sytuację Łaskawego Przyzwolenia Społecznego Na Więcej ))
"ooo! znowu chłopczyk - no to jeszcze będziecie próbować chyba bo dziewczynka
by się przydała"

[agamama123]

U nas dokładnie tak samo Bo jak to tak mozna na samych chłopcach poprzestać

[bdra1]

wlasnie tak dokladnie ....

[jofin]

A moze Jolu po prostu odpowiadac takim ludziom pytaniem na pytanie i zadawac im
pytanie "dlaczego", czy pan/pani nigdy nie chciala miec wiecej dzieci?
Rzeczywiscie w Polsce wchodzenie z butami w cudze zycie jest okropne. Ale tez,
mysle ludzie w ten sposob probuja ukryc wlasne swoje problemy.
Jescze mozna odpowiadac takim spoufalonym tonem " a wie pani, dopoki nie
urodzilo mi sie czwarte, nie myslalam, ze dzieci moga przyniesc tyle szczescia
i radosci. Kto wie, moze za rok pomysle o nastepnym.Wiecej dzieci, wiecej
blogoslawienstwa i radosci w domu"

Ja sama z reguly na takie pytanie odpowiadam, "nie wiem, czas pokaze" i nie
pozwalam dalej ciagnac czlowiekowi tego tematu. MOje zycie moje problemy i nic
nikomu do tego ile mam dzieci. To moj wybor zyciowy, ktorego z pewnoscia bym
nie zmienila.

[akve]

Ponieważ okropnie denerwuja mnie wszelkie komentarze dotyczące ilosci MOICh
(było ,nie byo!) dzieci postanowiłam odpowiać w podobnym tonie.
Np.jedna z mam w przedszkolu dziwi sie ,ze mamy TYLE dzieci.Sama ma jedno.
Wiec mowię do niej:a wie,pani ,ja tak sie dziwiłam JAK LUDZIE MOGA MIEC JEDNO
DZIECKO ?
B.się zdziwiła
Ekpedientka w sklepie pyta:te dzieci wszystkie pani?Byłam w czwórka.Odpowiadam
grzecznie,ze TO JESZCZE NIE WSZYSTKIE.
Dobra odpowiedź,ze nas na to stać.
Ze jestesmy bogaci w dzieci.
Że wychowuje obywateli Rzeczpospolitej i prosze o szacunek dla przyszłych
podatników.
Na zdania typu ,ze mi chyba (?) cieżko mówię:ale pani to musi byc cieżko -jedno
dziecko,nie ma kto się z nim bawić,nie ma kto pomóc zrobić ( wnieść)
zakupów,nie ma kto rozładowac zmywarki czy wyrzucić smieci.Wszystko musi pani
zrobic sama ;-(
A na hasło ,ze TERAZ zycie jest takie ciężkie i czasy niepewne,pytam kiedy
czasy były lekkie,za komuny czy moze po wojnie.I ze nie mam czasu czekać,aż
bedzie lżej,bo się zestarzeję

Badźmy asertywne i dumne z naszych rodzin,moje Drogie

[kasperkowa]

Moja odpowiedź na komentarze obcych osób brzmi: "lepiej jedno za dużo niż o
jedno za mało". Zazwyczaj zatyka.
Można też "to chyba moja prywatna sprawa i dość intymna, prawda?"
Czasami też odpowiadam moim zdziwionym znajomym - chciałabym jeszcze jedno ale
nie wiem czy mąż da radę! ( oczywiście to dobrzy znajomi a mąż wcześniej
powiadomiony i ustalone żeby nie czuł się urażony w swojej męskości)
A teściowej to powiedziałam, że chyba jej nikt nie dyktował ile ma mieć dzieci.
Sama miała 6 a teraz ma jakieś komentarze do nas.
Tylko mojej mamie nie umiem celnie odpowiedzieć na zaczepki i pouczenia o
anykoncepcji i zniechęcające komentarze na temat kolejnego ewentualnego
macierzyństwa. Ale to już chyba tak jest że najbliższym najtrudniej "odpalić"
Pozdrawiam

[zuzanna56]

Akve, Jofin, Kasperkowa
podobają mi się wasze bardzo trafne wypowiedzi.
Dlaczego obcy ludzie uważają że wiedzą najlepiej ile dzieci powinniśmy mieć?
Nie wiem.
Sama mam dwoje ale do głowy mi nie przyszło pytać kogoś dlaczego ma więcej.Tak
samo jak nie wyobrażam sobie pytać kogoś dlaczego ma tylko jedno dziecko.

Ja mam zupełnie inne doświadczenia bo dzieci mam dwoje ale te doświadczenia
dotyczą też komentarzy.
Nasze pierwsze dziecko urodziło się ( z istotnych dla mnie powodów ) dopiero
ponad 5 lat po ślubie. Ile ja się nasłuchałam komentarzy że jesteśmy wygodni
albo potem to już na pewno nie będę mogła mieć dzieci. A wyszłam za mąż dość
młodo.
Kiedy synek miał rok czy dwa koleżanki komentowały że one to nie chcą mieć
rozpuszczonego jedynaka i dlatego mają drugie dziecko. Ja też nie chciałam
jedynaka, tym bardziej rozpuszczonego. Ale chciałam miec trochę większą różnicę
wieku. Jest 4 lata róznicy.
A co z ludźmi którzy nie mają dzieci? Może po prostu nie mogą. Nie muszą się
nikomu tłumaczyć.

Z niektórych wypowiedzi wynika ( no może tak mi sie tylko wydaje ) że kto ma
jedno dziecko, to pędzi za karierą i nie ma czasu dla rodziny i nie myśli już o
pomocy innym tylko o pieniądzach i pracy. To też jest pewien stereotyp.
Naprawdę nie zawsze tak musi być.

[agnieszka35]

Witaj.Poniekąd masz rację z tym że osoby mające jedynaka postrzegane są
stereotypowo jako ci wygodniccy lub goniący za karierą.I masz również rację że
to może być krzywdzące wobec tych którzy mają jedynaka z jakiegoś innego
powodu.ale faktem jest że większość rodziców jedynaków którzy negatywnie
komentują naszą wielodzietność jest z tego gatunku.Zazwyczaj ci którzy mają
jedno dziecko z jakiś innych powodów niż pęd za karierą lub zwykłe wygodnictwo
potrafią zrozumieć fakt że inni mogą mieć inne priorytety.Oczywiście fakt
posiadania jednego dziecka nie jest niczym negatywnym i jest takim samym prawem
jak prawo do posiadania kilkorga pociech.Dobrze wychować jedynaka to taka sama
sztuka jak wychować gromadkę i rodzicom jedynaków należą się brawa.Rodzina z
jedynakiem może być szczęśliwa i wspaniała.To wszystko prawda.ale prawdą jest
niestety również to że niejadnokrotnie rodzice jedynaków patrzą na innych tak
jakby to oni mieli monopol na prawidłowy kształt współczesnej rodziny i tylko
ich postawa była słuszna.A ci którzy mówią o tym najgłośniej to na ogół ci
którzy właśnie z pewnego rodzaju egoizmu nie nają więcej niż jedno dziecko i
swoim autorytarnym tonem usprawiedliwiają się sami przed sobą.Ja absolutnie nie
twierdzę że człowiek nie decydując się na dziecko lub decydując na dziecko jedno
jest egoistą.To są osobiste wybory i każdy ma w tym jakąś rację.Są powody
zdrowotne, ekomomiczne, finansowe.Bywa lęk przed tym czy damy sobie radę.Nawet
postawienie sprawy wprost-nie chcę mi się znowy pakować w pieluchy,czy też moja
praca jest ważniejsza niż dziecko jest ok.Ale niech to będzie rzeczywiście
prywatna sprawa zainteresowanych a nie nawracanie świata na jedynie słuszny
pogląd.Pozdrawiam-Agnieszka.

[16111976q]

Wydumałam dla Was taki komentarz: "Mamy z mężem takie dobre geny, że nie chcemy
ich zmarnować. Nie każdy ma takie szczeście"
Można jeszcze dodać, że jesteście tacy inteligentni, śliczni... .

Będę kolecjonować takie odzywki, przydadzą mi się jak wszystko dobrze pójdzie.

Mama na razie podwójna

[kalafior_tez_kwiat]

hehehe właśnie ostatnio byliśy na specerze z mężem i użyliśy podobnej
odzywki )) tyle, że my powiedzieliśy,że mamy taki fajny odlew, że szkoda go
tylko na dwóję zmarnować ))))

[kalafior_tez_kwiat]

hehehe właśnie ostatnio byliśy na spacerze z mężem i użyliśmy podobnej
odzywki )) tyle, że my powiedzieliśy,że mamy taki fajny odlew, że szkoda go
tylko na dwójkę i musimy go jeszcze wykorzystać ))))

[kalafior_tez_kwiat]

oczywiście nie było "zmarnować" tylko wykorzystać... coś mi komp spowolnił i
poszły dwie odpowiedzi...

no to sie troche naraze

[wartburga]

czy nie uwazacie, drogie mamy, ze my tez czasem przewrazliwione jestesmy na
punkcie tych komentarzy czy nawet przypadkowych spojrzen? Ja sobie wlasnie
uswiadomilam, ze jestem i wielu komentarzy nie potrafie zignorowac, bo wlasnie
jestem przewrazliwiona albo brak mi pewnosci siebie. Czlowiek pewny siebie, w
pelni siebie akceptujacy, chyba nie przejmuje sie tak opiniami innych, nawet
ich nie zauwaza, a juz na pewno, w kazdej opinii nie doszukuje sie zlosliwosci.
Niestety, jestem tez przekonana, ze w wielu komentarzach, ta zlosliwosc jest.
Moja rodzina bardzo zle zareagowala na trzeciego dzidziusia i stad tez obawy,
ze obcy czlowiek z ulicy tez ma takie zle mysli o wielodzietnosci... Hmm, a
moze sie myle... Poz Ewa

[agnieszka35]

Wartburgo nie przejmuj się.A właściwie to możesz się przejmować bo my też się
przejmujemy więc jesteś w dobrym towarzystwie.Oczywiście masz trochę racji w tym
że pewnie jesteśmy przewrażliwione itd ale z drugiej strony to trudno się nie
przejmować komentarzami dotyczącymi tak intymnych spraw.i nie ma to nic
wspólnego z pewnością siebie i samooceną.Już raczej z nadmiarem wrażliwości.A
teraz nowa riposta.Mi osobiście bardzo się podoba.Na pytanie zadane mojej
koleżance po co jej trzecie dziecko zrobiła wielkie oczy i z ogromnym przejęciem
odparła:"No jak to po co?Żeby miał mnie kto utrzymywać na starość.Wiesz ja mam
duże potrzeby dwoje mogłoby nie dać rady."Byłam tego świadkiem i o mało się nie
posiusiałam ze śmiechu.A najlepsze jest to że sąsiadka która to pytanie zadała
wzięła jej odpowiedż na poważnie.Wyszło na to że wredna egoistka zrobiła sobie
dziecko z wygodnictwa i będzie je wykorzystywać:0)))A co!

[kalafior_tez_kwiat]

wartburga - pewnie masz rację, ale chyba właśnie tak jest - nie
tyle "przewrażliwienie" co "wrażliwość". Ja mam czasem takie dni, że jakieś
głupie zaczepki (niekoniecznie dotyczące rodziny) mam w głębokim poważaniu a
innym razem jestem w stanie się popłakać...

[mamaanieli]

A mnie wkurza tekst typu: "no, no, no... a kiedy następne?". Odparowuję z
czarującym uśmiechem, że już się staramy

[kokko4]

Ja tez bez przerwszy słyszę jakieś dziwne i często niemiłe komentarze.
Najczęściej związane z liczbą chłopców i tym jaka to ja biedna że nie mam
córeczki- najczę sciej niestety wychodzą one z najbliższego mi otoczenia. Kiedys
się przejmowałam, bo niestety mam taki charakter, teraz już nie przejmuję się
zbytnio.
Bardzo często słyszę - o taka młoda a tyle dzieci- lub czy o antykoncepcji nie
słyszałam. Jak urodziłam bliźnaików to zaraz na sali poporodowej położnice na
serio mi współczuły- raz ze dwóch chłopców, no i że tyle pracy mnie czeka.
Nie odpowiadam najczęsciej, a jeśli już to jakoś delikatnie. Chc przyznam że
czasm mam ochotę zareagować bardziej żywiołowo i ostro.
Jak mówi przysłowie- jeszcze się taki nie urodził co wszystkim dogodził- grunt,
że my jesteśmy szczęśliwi z naszymi dziećmi, reszta niech się nie miesza do
naszego zycia i kropka.
Najgorsze jednak jest to, że człowiek jest ciągle na świeczniku- wszystkie
niepowodzenia ludzie składaja na karb wielodzietności, a jak coś się powiedzie
to zaraz komentarz- ojej, tyle dzieci a pani jakos dała radę.

Miej serce i patrz w serce- fajnie byłoby gdyby ta zasada każdego obowiązywała.
Najważniejsze to znać priorytety i cieszyc się z życia póki można.
Serdecznie pozdrawiam
Beata

[agnieszkas72]

To wazne,co napisałaś Beato:wszystkie nasze niepowodzenia otoczenie tłumaczy
tym,ze dzieci jest więcej.Pamiętam pracę o zaburzeniach rozwoju dziecka w wieku
przedszkolnym,którą czytałam na studiach-jak wiele trudnych spraw autorka
wyjasniała w ten sposób:rodzina z czwórką dzieci=rodzice niewydolni wychowawczo.

[kasperkowa]

Bylismy ostatnio z mezem i 4 dzieci w Rzymie. wzbudzalismy niesamowite
zainteresowanie wszystkich np. w metrze. Po pierwsze w Rzymie nie ma dzieci!!!
Tzn głownie dzieci mają Rumuni żebrzący na ulicach. Na prawde niewiele wózków
się widzi, rodzin z dwójka dzieci prawie wcale. Co prawda Włosi też mieli
wakacje ale tym bardziej powinno byc wiecej dzieci widac na ulicach. Po drugie
córerczka jest blondynka a najmłodszy dodatkowo niebieskie oczy. Więc
zjawisko!! Ale Włosi tez komentowali, to bylo z reszta pierwsze co zrozumialam
po włosku-4 bambini- mamma mia!! Nie wiem czy tak sie pisze. Ale na lotnisku
komentarz byl najlepszy- you are the best!!!
I tak trzymać drogie mamy!!!

[wiga1968]

Zazwyczaj też słyszymy komentarze w treści podobnej do wyżej wymienionych (no,
może w zwielokrotnionej ilości, bo i nas więcej), ale wczoraj byłam mile
zaskoczona. Wychodzimy z kościoła - podeszła do nas pani, mówiąc, że tak bardzo
podoba się jej nasza rodzina i pyta, czy może poczęstować dzieci cukierkami.

[elajanik2]

mam pięcioro dzieci:trzech pierwszych chłopców , dziewczynka, i póki co ostatni
chłopiec. Widzę że słuchamy wszyscy podobnych komentarzy i nawet mam wrażenie
jakbyśmy mięli tych samych rodziców i teściów.Cztery miesiące temu urodził się
nasz słodki Kacperek.Była to moja pierwsza cesarka, na którą się zdecydowałam ,
ponieważ mały był źle ułożony, a w dodatku z usg wynikało że ma ponad 4 kg.No i
to czego sie nasłuchałam w szpitalu, na temat mojej ilości dzieci, to się w
głowie nie mieści.Najgorsze było to jak potraktowano mojego męża. Krótko mówiąc
jak "dziecioroba", niewyżytego chłopa, który"nic litości niema nad tą biedną
kobietą" - czyli mną.Tuż przed cesarką położna bardziej stwierdziła , niż
spytała :że ta cesarka to po to, żeby w końcu podwiązać jajowody.O mało co nie
spadłam z tego łóżka.Kiedy zdecydowanie zaprzeczyłam, popatrzała na mnie jak na
kosmitę.Za chwilę przyszedł MóJ lekarz pochylił sie nade mną i tajemniczo prawie
szeptem zapytał:to jak pani Elu podwiązujemy już chyba te jajowody? Wiecie co?
Gdyby nie to, że byłam już znieczulona, od pasa w dół, to chyba bym stamtąd
wyszła, ale niestety nogi takie jakby ich nie było, więc tylko syknęłam żeby
zostawił moje jajowody w spokoju i niech się nie waży ich ruszać.Wymamrotał
ciche:przepraszam i wziął się do roboty.prawda jest taka że nienawidzę
komentowania naszej wielodzietności, burzy to moją radość z faktu posiadania tej
kochanej gromady.Dodam tylko jeszcze że uwielbiam kiedy wychodzimy wszyscy na
spacer.My z mężem pchamy po jednym wózku,ja naszą oleńkę(2latka)Sławek
kacperka(4mies.)obok idzie Pawełek(5lat)i na rowerach lub pieszo damian(12lat) i
mateusz (15lat).Wzbudzamy zainteresowanie, czasem uśmiechy niedowierzania, ale
to mnie nie rusza dopóki nie słyszę komentarzy w stylu :jeśli to nie patologia
to pewnie jakieś katoliki".Dzięki za cierpliwośc i pozdrawiam.

[turczynka5]

no to i ja się tu wpiszę ,bo oczywiscie mnie takie komentarze nie
omijają,kiedys mi to dokuczało teraz staram się obrócić w żart albo
odpowiedzieć komus tak żeby mu w pięty poszło. jak mi ktos przygryza to mam
wtedy bojowe nastawienie i mogę ukosić.przytoczę tylko jedną sytuację która
pozostawiła dużą zadrę.napisze tak ;po pożarze poszłam do prezydenta miasta po
odbiór mieszkania socjalnego,pofatygowal się do mnie osobiscie tylko po to aby
mi jak stwierdzil powiedzieć prosto w oczy że jestesmy wrzodem na jego nie będę
pisać gdzie,że to oczywiscie patologia taka rodzina nagadal mi tyle przykrych
rzeczy ,przepraszam ale nie będę wam tego pisać bo nie da się opisać,stalam tam
i zastanawiałam się tylko do kogo on to mowi do mnie? przecież widzi mnie
pierwszy raz- no fakt może nie wyglądałam wtedy najlepiej ubrana w to co ktos
mi tam dał,nafaszerowana tabletkami uspakającymi,mało przytomna po
nieprzespanych nocach,gdy dotarlo do mnie że to wszystko mowi jednak do mnie
wtedy mimo wszystkich tych prochów które miały mnie uspokoić,ruszyło mnie
powiedzialam mu że nie będzie mnie a tym bardziej mojej rodziny obrażał i jak
mu szczelę w pysk to spadnie z wielkim hukiem z swojego tronu.zabrałam
przydział i wyszłam .na szczęscie nie jest już prezydentem .trzeba się
bronić ,nie pozwalać sobie aby ktos nam ubliżał,traktował jak najgorszy gatunek
rodzaju ludzkiego,najważniejsza jest rodzina .MY JESTESMY NORMALNI.

[lucy_cu]

To moj pierwszy wpis na tym forum- wcześniej tylko Was podczytywałam (z ogromną
przyjemnością zresztą), nie pisałam, bo czułam się mało wielodzietna
Już chyba wszystko w tym wątku zostało powiedziane- ja tylko dodam ,że bardzo
jestem ciekawa komentarzy, kiedy moja ciąża stanie się widoczna: czy będą
dotyczyły ilości, czy przewidywanej płci, czy "zmarnowania życia i kariery".
Baaaaardzo jestm ciekawa- będę Wam donosić, jakby co!

[arwena_11]

Ja, mam dwójeczkę, i zamierzam na tym poprzestać, bo raczej mój organizm nie
dałby rady z kolejną ciążą ( mój gin to się chyba modli aby nie było trzeciej
ciąży, ale twierdzi, że jak się trafi, to sie bedziemy martwić wtedy ). Dwie
ciąze zagrożone i przeleżane, dwie cesarki ( i po 2 uczulenie na środek
dezynfekcyjny ). Ale sie nie zarzekam, jak by miało być kiedyś trzecie to też
będzie kochane.
Za to moja mama marzy o kolejnym maluchu ( jestem jedynaczką, ale nie z wyboru,
tylko niestety po mnie mama straciła dwie ciąże )i cały czas pyta kiedy
trzecie. Śmieje się że mąż dobrze zarabia, więc możemy sobie pozwolić. I co na
to powiecie??
Czytam was i widzę jakie komentarze wywołuja kolejne ciąże, a czy miałyscie
kiedyś sytuacje, ze ktos was namawiał na kolejne dziecko? To chyba jest dość
nietypowe. Moi teściowie też by sie cieszyli.
A mam kumpla, który zawsze twierdził, że chce mieć 5 dzieci. Na razie mają 2,
ale jego zona mysli ewentualnie tylko o jeszcze jednym ( sa dwie dziewczyny na
razie ). No więc kumpel doszedł do wniosku, ze potrzebuje matki dla kolejnych
dzieci. On chcee 5, a skoro jego żona nie chce wiecej, to poszuka gdzie
indziej).

[wielo-mama]

No! Wreszcie temat w którym się mogę pochwalić
Może zacznę od tego, że jestem bardzo niska, drobna no i(SIĘ POCHWALĘ!)
obiektywnie rzecz biorąc nie wyglądam na swoje lata. A tym bardziej kilka lat
temu, zanim ścięłam moje bardzo długie jasne włosy(chlip)których nie miałam
czasu nawet czesać. W każdym razie gdy chodziłam w ciąży z Sarą, wyglądało to
conajmniej śmiesznie, bo sama mam 155, jestem szczuplutka, a w ciązy nic mi po
bokach nie przybyło, z tyłu wyglądałam normalnie, za to z boku- brzychol na
kilometr.
Szczerze powiedziawszy- wyglądałam jak 13-latka z mega brzuchem.
Oczywiście spowodowało to niezliczone komentarze pań życzliwych.
Wszyscy po jakimś czasie uznali- głupia co wpadła.
Jakież było ich zdziwienie gdy po roku urodziłam Marcelka i zamiast zaszyć się
w domu i płakać, nad swoim zmarnowanym życiem, uśmiechnięta i zadbana
wychodziłam na długie spacery.Z dziećmi oczywiście.
Gdy byłam w ciąży z Mateuszkiem, pewnego dnia idąc z Sarą i Marcelkiem, jakaś
życzliwa paniusia z kilkuletnią córką zasłoniła latorośli oczy i powiedziała
scenicznym szeptem "widzisz jak kończą te, co się nie pilnują?"
Przyznam, zbiło mnie to z tropu.
Nie wiedziłam jeszcze ile się nasłucham w ciągu tych 12 lat
Na przykład około rok temu gdy szłam ulicą z dziecmi za rączki i małą Dianką w
wózku, jakaś baba przystanęła i zamaszyscie się przezegnała.
Innym razem w kościele(!) podeszła do mnie inna pani i ze współczuciem w oczach
wyszeptała "Zgrzeszyłaś...ale Bóg Ci wybaczy"
W spożywczaku około pół roku temu:
- Matko Jedyna, to wszystko pańskie?!
- Tak.
- Ile tego tałatajstwa?!
W tym momencie ja wzięłam zakupy, trzasnełam nimi o lade i wyszłam, na
odchodnym mówiąc:
- 13. A jeszcze 4 w domu czeka.
Gały wywaliła, za to moje dzieci biły mi brawo
A w tym roku na mazurach, gdy z głośnym krzykiem wpakowaliśmy się wszyscy(ja z
wielkim brzuchem) do jeziora, chlapiąc wszędzie wodą, jakieś małżeństwo z
odchowanym synkiem wlepiało w nas wzrok. I tak od jakiegoś czasu. My się
chlapiemy, śmiejemy, niektórzy z nas usiłują pływać, mój mąz podrzuca dzieciaki
do góry, ogólnie zabawa przednia.
A ci siedza i wyłup totalny w nas.
W końcu nie wytrzymali i mama zapytała się nas grzecznie.
- t-t-to wszystkie dzieci państwa?
Przez następną godzinę pstrykali nam zdjęcia cyfrówką
Nie powiem- miło było.
No i ostatni kwiatek, ze szkoły mojego synka, Mikołajka.
Mikołajek to wyjątkowo grzeczne i spokojne dziecko, wrażliwe i ciche, więc
zdziwiłam się ogromnie, gdy przyszedł do mnie liścik od wychowawczyni o treści
"Prosze zjawić się w szkole w terminie ble,ble,ble sprawa pilna"
Gdy zaciekawiona dotarłam na miejsce okazało się, że mój synuś dostał płaczace
słoneczko(odpowiednik jedynki) za opowiadanie "okrutnych bzdur i sprzeczanie
się z wychowawczynią" Ponadto, cytuję "bzdur, które podważają poczytalność jego
rodziców"
W szoku totalnym pytam się- co to za bzdury.
I co się okazało? Mój wyrodny, straszny synek opowiada takie o to brednie:
Podobno ma w domu SZÓSTKĘ rodzeństwa, i wszystkie(wymyślone)siostrzyczki i
braciszków bardzo kocha. Ponadto upomniany przez panią, żeby przestał kłamać,
nazwał ją GŁUPIĄ BABĄ(z czym akurat się zgadzam) i zaczął na cały głos
wymieniac imiona rodzeństwa. Uciszany ponownie stwierdził, że mówi szczera
prwadę(no a nie?) i jeżeli, cytat "poprawi to pani samopoczucie" to prosze
wstawić mi jedynkę.
Przyznam zamurowało mnie.
Po pierwsze- dumna byłam z mojego synka. No i skąd on wynalazł taki tekst, ma
dopiero 7 lat?!
Po drugie- Śmiałam się z tej durnej baby.
Po trzecie- Poważnie zastanowiłam. Co jest nie tak z tym światem?

[lucy_cu]

Wielo-mamo- umarłam! Chodzę i gęba mi się śmieje! Historyjki przecudne,
zwłaszcza ta ze szkoły Mikołaja! DDDDDDDDDDDDDDDDDDD

[mamamonika]

Historyjka ze szkoły niby śmieszna, ale i tragiczna. Ten babsztyl jest jak
granat z drugiej wojny - groźny dla otoczenia i umysłów dzieciaków, które mają
tego pecha, że są przez nią uczone. Ja bym zrobiła megaawanturę (((

[mamaanieli]

nie, nie tragiczna, żenująca... idź do dyrekcji - ta baba jest antywychowawcza!
po prostu żenada! a Ty wielka jesteś
co do komentarzy - od momentu gdy pracuję, padają pytania: to już więcej dzieci
nie będzie? oczywiście mówię, że będą Albo: "Jeszcze pracujesz"? - w
domyśle - powinnam już rzucić wszystko w cholerę i wrócić jak przystało głupiej
wielodzietnej babie do pieluch i bachorów... a ja przecież wcale od nich nie
odchodziłamniewiele ludzi rozumie, że są kobiety które chcą i potrafią łączyć
prowadzenie wielodomu z pracą zawodową.

wielomamo

[jol5.po]

wielomamo
a gdzie dokładnie mieszkasz pod Warszawą?? - strasznie tam religijny lud
mieszka, mnie nie zdazyło się, aby ktos żegnał sie na widok mnie i dzieci, no
ale ja moze z zachodu bardziej, napływowi tu mieszkańcy - może tu tkwi róźnica

a starszaki nie chodziły do tej samej szkoły co Mikołaj?? Powinna chodzić
starsza trójka, Twoja rodzina byłaby w takim razie znana, a pani nie wyrażałaby
takiego zdziwienia

[mamaanieli]

pod Warszawę - w kierunku Otwocka, to właśnie się sprowadzają wielodzietne
rodziny z całego Mazowsza. Poważnie. U Anielki w grupie średnia rodzeństwa to
ok. 4

[bazylia_am]

W okolicach Puszczy Kampinoskiej też sporo wielodzietnych rodzin

[jol5.po]

ale czy żegnają się tam widząc rodzinę wielodzietną??
Jeśli dużo wielodzietnych to skąd więc takie zdziwie w szkole - nas jakos
"przełknięto" bez problemów, chodziaż dzieci chodziły do innej, a potem
przeniosłam nagle do zwyczajnej, panstwowej dwójkę (razem więc chodziła trójka).
Przeszło bez echa (tak naprawdę to nikogo nie obchodzi), komentarze, które się
słyszy na ulicy to inna sprawa, tam sobie ludzie gadają różne rzeczy, bo im się
nudzi, bo są wścibscy, bo są chcą dobrze, bo akurat są wkurzeni (nieadekwatne
skreślić), ale w szkole, gdzie chodziłaby już starsza trójka, az do tego stopnia
przeżywac wielodzietność?? Przy całym szacunku do słowa pisanego na tym forum,
ale się zdziwiłam - może dlatego ze mam zblizoną ilość dzieci, w zblizonym wieku
- powinno być więc jakieś przełożenie doświadczeń

Ale wielomamo napisz więcej, może to ja się mylę, albo mamy inne doświadczenia
po prostu

[neomama]

Super, super, super. Czytając takie właśnie posty chcę mieć jeszcze dzieci. Na
razie oczekujemy na czwarte. ja też spotykam się z głupimi jak dla mnie
docinkami, tym bardziej, że mamy trzy córki - czwarte nie wiadomo. Wkurzają
niestety i psuja krew, ale wystarczy jak spojrzę na moje roześmiane dziewczyny
na placu zabaw kiedy świetnie bawią się między sobą i już jest mi lżej na duszy,
a jeszcze jak masują, głaszczą i całują brzuszek z brzoskwinką? Żyć nie umierać.
Pozdrawiam Ania

[agnieszkas72]

No,niestety,po prostu nie mogę w to uwierzyć,zwłaszcza w sytuację szkolną.Wydaje
mi się skrajnie nieprawdopodobna.

Wielo-mama

[agnieszkas72]

Czy nie wypełniałaś na początku roku szkolnego formularza,w którym oprócz
adresu,zawodów,warunków mieszkaniowych wpisuje się także liczbę rodzeństwa czyli
osób pozostających na utrzymaniu rodziców?Bo ja zaliczyłam już z dziecmi 3
podstawówki i w każdej wypełniałam.

[ludkowa]

Moja pierwsza wizyta z czwartą ciążą: Pani Ginekolog wypisuje kartę...
imię...nazwisko, pierwsza ciąża..., JA- nie!, P.G: druga..., JA: nie, czwarta,
P.G: czwarta??!! i dalej P.G: rodzeństwo w wieku... JA, córka(wtedy) 12 lat, syn
7 lat, syn 3 lata, P.Gspoglądajac już na mnie) nic nie rozumiem, to ile ma
pani lat?? JA: obecnie 30, może być?? P.G: nie, no jasne, bo już mi się tu
wszystko przestało zgadzać!! Ot, taki komentarz.

[heloiza74]

Uśmiałam się dziewczyny z waszych opowieści, ale tak naprawdę to nie jest takie śmieszne. Mam juź
trójkę i czwarte w brzuchu, ale jeszcze niewidoczne, więc może komentarze na ulicy dopiero mnie
spotkają? póki co, to tylko raz mi się zdarzyło, kiedy przyszłam do mojego lekarza na pierwszą wizytę
z trzecią ciążą, skąd inąd bardzo sympatyczna położna zapytała ze współczuciem:"Przytrafiło się, co?"
Natomiast, kiedy teraz przyszłam z czwartm, to mój lekarz stwierdził, że na pewno biorę już kwas
foliowy, bo zakłada, że to przecież planowane. Kiedy jeszcze była tylko trójka, wielu znajomych moich
rodziców pytało kiedy czwarte, bo tak świetnie wyglądam (wyglądam bardzo młodo mimo 32 lat,
jestem niska i szczupła, co zwiększa wrażenie) po i z trójką. Mój tato też się dopytywał o czwarte i
twierdził, źe czeka na kolejne wnuki. Zobaczymy, co powie jak się dowie, że już w czerwcu będzie to
kolejne wnuczę Teściowa jak się wczoraj dowiedziała, to raczej mi współczuła i tylko zapytała czy
planowane. I choć nie jest tak naprawdę planowane, tylko raczej "przyzwolone", odpowiedziałam, że
tak, tylko troszkę wcześniej niż miało być.
Ciekawe co mnie czeka jak ciąża zacznie być widoczna Do tej pory raczej wzbudzaliśmy podziw

[bazylia_am]

Moja bardzo bliska koleżanka, która na przełomie grudnia i stycznia spodziewa
się czwartego dzieciątka spotyka się na naszej wsi z wielkim zdziwieniem - baby
się gapią, czasem nawet przystają na ulicy. A jej męża niektórzy (prymitywni)
sąsiedzi nazywają dzieciorób (
I przykro jej z tego powodu...

[neomama]

Mój lekarz (prowadził wszystkie moje ciąże) zachował się wspaniale. Najpierw
pogratulował, potem powiedział, że zazdrości nam mądrości w takim wieku. Bo nie
ma nic piękniejszego niż posiadać dzieci i gdyby był młodszy to na pewno nie
poprzestałby na dwójce. Zrobiło mi się bardzo miło.

Re poprawił mi się humor

[turczynka5]

czytając wasze opowiesci naprawdę można się usmiechnąć .przypomnialo mi się jak
kiedys grałam z moimi chłopakami w siatke przed blokiem,jakas stara lafirynda
pojawiła się w oknie z drugiego bloku, wyzywając,strasząc że jak nie
przestaniemy grać to wezwie policję ,nogi z tyłka nam powyrywa a my dopiero co
zaczęlismy wybierać sklad drużyn.moje dzieci wystraszone,nie wiedzialy co robić
ja nakazałam że gramy,przecież to jest nasz plac,do jej bloku kilometr,wyzwiska
i darcie nie mialy końca ,nie wytrzymałam bo cholera narobiła tyle krzyku że
dołączyły się do niej stare babki co siedzą w oknie i tylko czekają na jakąs
sensację i obgadują ,podeszłam do jej okna i grzecznie spytałam o co jej
chodzi,morda jej nie przestawala się drzeć,wyzwala mnie od gówniary itp.no
więc aby pomóc starszej pani zadzwoniłam na policje.policjant ku zaskoczeniu
starszych pań,puczyl je ,wyjasnil że jestesmy na swoim placu i nie ma tutaj
zakazu gry,po resztą to jest plac zabaw,no przynajmniej z nazwy,a że ja jestem
mamą tych jak to ona nazwala łobuzów i za obrażanie może jej wlepić mandat.to
tak ogólnie pisze bo jak jedna pani przestanie to druga się znajdzie której
wszystko przeszkadza.nie rozumiem takich osób ,to lepiej by było może jak
dzieci staly by po klatkach,paliły papierosy czy brały jakies swiństwo i
dokuczaly takim upierdliwym babkom.jak by one nie mialy nigdy własnych dzieci.

Tak sobie myślę...

[lucy_cu]

...że tak naprawdę naszą jedyną bronią wobec tych absurdów może być poczucie
humoru. Tu się chyba nawet nie ma sensu zastanawiać nad ludzką głupotą(która
bywa przerażająca, to prawda)- tylko zwyczajnie się z niej śmiać.

A wiecie? Kilka dni temu byłam na pierwszej ciążowej wizycie- ginekolog mi
pogratulował, w bardzo miły sposób zresztą. Przed ciążą musiałam odbyć poważną
rozmowę z onkologiem (jestem po "złośliwych" przejściach niestety)- gdzieś tam
w środku się obawiałam, że lekarz popuka się w czoło i powie mi coś w
stylu "już ma pani dość dzieci, nie ma sensu ryzykować następnego"- ale nie.
Pan też jakoś tak bardzo miło stwierdził, że to właśnie dla dzieci warto żyć
i "pobłogosławił" moą decyzję.
Gratulowała mi też już wychowawczyni mojego syna- naprawdę byłam wzruszona. Są
też normalni ludzie na tym świecie.

[joanna666]

Ja też chciałabym przytoczyć historyjkę - zabawną...
Nie jestem wielodzietna, może kiedyś będę (jeszcze brakuje mi 1 "sztuki"), ale często Was podczytuję.
Głównie dlatego, że nie ma tu wszechwiedzących ekspertów (no chyba, że trolle), tylko zupełnie normalni ludzie.
Znajomy ma 4 dzieci, już dosyć spore. Warunki materialne - jak wszyscy przeciętni ludzie w mieście, w którym mieszkamy - ani lepsze, ani gorsze. Mieszkanie duże, samochodu brak (raczej z przyczyn "technicznych" i organizacyjnych niż niedostatku, hi, hi..). Z jednym wyjątkiem - na naukę dzieci nigdy nie brakowało pieniędzy, motywacji ani talentów organizacyjnych (tudzież szerokiej wiedzy humanistycznej rodziców - to też się liczy, o ile nie najbardziej).
Kiedyś rozmawiam ze wspólną znajomą o nich, rozmowa zdawkowa. Wspólna znajonma jest duzo mniej zorientowana w życiu tej rodziny niz ja. Zaczęła ubolewać, że chyba im sie nie przelewa, bo córka poszła na studia, itp....
Pomyślałam sobie , ale już nie powiedziałam tego głośno, bo nie było sensu:

Babo, Twoja córka ma tylko brata i skończyła badziewną uczelnię pedagogiczną (wiem, że generalizuję, ale chodzi o porównanie) w naszym mieście, po której nie ma zresztą pracy.
A córka biednego wielodzietnego ojca studiuje poza miejscem zamieszkania na uniwersytecie ze ścisłej polskiej czołówki, prestiżowy kierunek. Właśnie wyjeżdża na stypendium na równie elitarna uczelnię we Francji...
Faktycznie biedna dziewczyna i bez perspektyw (przez wielodzietnośc rodziców w domyśle...)

[mamaanieli]

A ja byłam dziś na opłatku pracowniczym Przy czym opłatkowały dwie
zaprzyjaźnione firmy - moja i "obca". Ci z obcej nie wszyscy mnie znali i moją
sytuację dzieciową. NO i oczywiście zaczęły sie rozmowy o przygotowaniach do
świąt w kontekście braku czasu i pracy zawodowej. Gdy powiedziałam, że dzieci
mi właziły na łeb, gdy piekłam pierniczki, dwóch panów się
zaintersowało: "dzieci? troje? jakaś rodzina przyjechała?". Ja na to, że chodzi
o moje własne dzieci. PAnowie szeeeroko oczy otworzyli. A potem byli strasznie
mili i wieelki szacuneczek dla "matki - Polki". A jak jeszcze mój szef - super
facet, sam ma czwórkę, stwierdził, że życzy mi czwartego dzidziusia i ...
szybkiego powrotu do pracy, to panowie mało z krzeseł nie pospadali

[tygrys_pasiasty]

Po lekturze tego wątku przygotowałem sobie taką odpowiedź na głupie pytania i
docinki:
Tak, z 4 dzieci czasami są problemy. Na przykład jak w ostatnie wakacje
jechaliśmy wszyscy do Włoch to musieliśmy znaleźć opiekunkę z prawem jazdy bo
nie miał kto prowadzić drugiego samochodu. No a do jednego już się z dziećmi i
bagażami nie mieścimy.

Tygrys

[kalafior_tez_kwiat]

bosssssssssskie )))))))

U nas ostatnio była z wizytą ciotka mojego męża (ta, która tak mi radziła,
żebym coś po porodzie konkretnego zrobiła, żeby nie mieć więcej dzieci itp.)
Jak się zapytała poraz kolejny czy myślimy jeszcze o dzieciach to jej
odpowiedziałam, że musimy dla równości jeszcze jedną córeczkę zrobić.
Mąż mało z krzesła nie spadł i potem pukał się w czoło jak ciotka nie
widziała ))) a ja miałam to w nosie czy ciotka jest zbulwersowana czy nie. W
końcu kto komu z butami w życie wchodzi?

[embro1]

Ja mam córę (2002)i synka(2004) i chciałabym być mamą 4 dlatego Was podczytuję
namiętnie, przez to, że mamy parkę, w zasadzie wszyscy dookoła uważają, że super
i jesteśmy spełnieni, męża kumple w pracy już są pełni podziwu, a niektórzy
obawy- jak damy sobie radę z dwójką, prawie wszyscy mają tylko jedynaków... Jak
mąż wspomniał jakiś czas temu ze nasza docelowa liczba 4 to pukali się w czoło i
dobre rady dawali... A jeśli chodzi o dalszą rodzinkę ( bo bliska jest ok) to np
jedna ciotka pociotka już przy pierwszym twierdziła, że to wpadka, mimo że 1,5
roku po ślubie, przy drugim absolutnie nie dała się przekonać ze planowane, z
wszystkowiedzącym uśmieszkiem mówiąc "taaaak, planowane, taaak" a co teraz by
powiedziała to nie wiem, hi hi hi
najbardziej mi się podoba " stać mnie- to mam ile chcę" ,
ja ja jeszcze do tego nie pracuję i często mówię " nie muszę to nie pracuję,
mój mąż umie zarabiać", oj jacy ludzie się źli wtedy robią, zwłaszcza faceci...
a ja się chichram w duchu, a co, stać mnie... trzymajcie sie wielomamy, może
niedługo do Was pełnoprawnie dołączę i głowy DUMNIE w górę

[efciaeb]

Z niemiłymi komentarzami spotkałam się "tylko" od swoich rodziców. Tata
właściwie nawet nie komentował tylko z bardzo dużym zdziwieniem zauważył przy
trzeciej ciąży: to Ty znowu w ciąży jesteś?, czwartej nie komentował, ciekawe
jaka będzie reakcja na piątą? Za to mama...oj, nawet trudno mi tu przytaczać jej
słowa... "Najlepszy" był jej tekst przy trzeciej ciąży, że chyba chcę teściowej
dorównać (ta ma 4). O czwartej jej nie powiedziałam, bo nie chciałam się
denerwować jej komentarzami o tym jak my sobie teraz poradzimy, itd. Mieszka od
nas bardzo daleko więc o wnuku dowiedziała sie kilka dni po porodzie. Teraz
piątą też się przed nią nie chwalę, ale też nie ukrywam, ma niedługo przyjechać
to się dowie. Ogólnie uważa nas za strasznych biedaków i wszystkim znajomym tak
o nas opowiada. (Ciekawe, że jak na "biedaków" jako jedyni w śród znajomych
mieszkanie kupiliśmy za gotówkę nie na kredyt, na dodatek trzypokojowe, a nie
kawalerkę i mamy dwa samochody: jeden dla męża na dojazdy do pracy, drugi duży
dla mnie z dziećmi).
Za to dzieci są ekstra i mają riposty często lepsze od moich. Jedyny wyraz
"troski" z zewnątrz wykazała logopeda gdy córka się pochwaliła, że będzie piąty
maluszek. I też było to pytanie jak my sobie radzimy. Moja siedmiolatka
odpowiedziała: bo my jesteśmy dobrze zorganizowani. A ja w tym momencie o mało
nie pękłam z dumy.
A jeśli chodzi o odpowiedzi to właśnie przyszedł mi do głowy pomysł... Można
odpowiedzieć, że zbiera się na wesele dla córki i potrzeba jeszcze około 16
tysięcy czyli minimum 8-mioro dzieci, bo to najstarsza więc trzeba się pokazać.

[marina2]

Na komentarze gwiżdżę.Najśmieszniejszy parę razy się powtórzył : ja w czwartej
ciąży idę z dwoma synami ,spotkanie znajomego na ulicy "no przydałaby się wam
jeszcze dziewczynka" odpowiedź "córka jest najstarsza".Cudowna mina gapcia te
kilka razy była dla mnie nagrodą.I jeden lekarz po zabiegu w szpitalu z
najstarszym synem niechcący powiedział mi komplement:" a pani droga mamo
powinna natychmiast z mężem wziąć się za drugie dziecko,nie można się tak
przejmować".Odp : "to jest nasze drugie dziecko w domu jest jeszcze młodszy
syn i starsza córka".Mina pana doktora gratis.Nie jestem nadopiekuńcza
zadawałam lekarzowi normalne pytania.

[przeciwcialo]

Ja tez słyszałam po co nam trzecie skoro mamy parkę- nienawidzę tego określenia.

[anna-pia]

przeciwcialo napisała:

> Ja tez słyszałam po co nam trzecie skoro mamy parkę- nienawidzę tego określenia

Mnie też to wkurza - jak mówię, że płci trzeciego nie sprawdzamy, to odpowiedź
prawie zawsze ta sama - "no tak, macie parkę...". Szlag by to trafił, co to kogo
obchodzi?

[jol5.po]

Anno-pio mieszkaniec Twojej sygnaturki nadciągnie już lada moment, ależ ten
czas leci
lekkiego nadciągania na drugą stronę brzucha dla Ciebie i mieszkańca

[bazylia_am]

U nas jest inaczej - mamy dwie córki i zewsząd słyszę komenatarze ooo, to teraz
synek by się przydał.
Ja odpowiadam, że nie, że czekamy na kolejną córkę (w sumie jest mi obojętne
ale nie będę dawała nikomu satysfakcji, że tak, marzymy o synku - bo tak
przecież nie jest). Zresztą ja dopiero niedawno stwierdziłam, że synek też
będzie ok Baaaardzo podobają mi się takie iście babskie rodziny.

Co do komentarzy, najbardziej przypadło mi do gustu - stać mnie to mam. Ludzie
są wyczuleni na kasę a jak widzą zadbane dzieci i zadbaną mamę to rzednie im
mina.

[anna-pia]

jol5.po napisała:

> Anno-pio mieszkaniec Twojej sygnaturki nadciągnie już lada moment, ależ ten
> czas leci
> lekkiego nadciągania na drugą stronę brzucha dla Ciebie i mieszkańca

Dziękuję
Niestety bedzie znowu cc - jestem po dwóch cc, to nie chcą mi pozwolić na psn.