kontakty z ojcem

[123d2]

witam.
ciekawa jestem jak radzicie sobie z wychowywaniem dzieci bez pomocy ich
ojca;jestem po rozwodzie kilka miesiecy a dzis dowiedzialam sie że
,,tatus''spotyka sie z kobieta ktora ma troje dzieci, którym ,,ojcuje''a dla
swoich nie ma wogóle czasu i oczywiście pieniędzy.Sąd podiósł mu alimenty o
80,zł- pierwsza sprawa była w 2003 r.Jestem rozgoryczona.

[ola.x1]

ja jestem z mężczyzną, który ma dziecko z poprzedniego, nieformalnego związku.
Przyznam, że nie radzę sobie z tym i może jestem "złą kobietą", bo staram się
na wszelkie sposoby obrzydzić mu kontakty z jego dzieckiem i przede wszystkim z
jego byłą partnerką.

[mbroszak]

czytam, to , co piszesz i niedobrze mi sie robi, jesteś po prostu cholernie zazdrosna, ciekawe, co opowiadasz swojemu facetowi, że masz jego kontakty z córka w dupie... czy też kotku zaproś do nas Karolinkę? Zawsze uważałam, że na głupocie dorosłych tracą dzieci i teraz sie w tym utwierdzam, głupia jesteś ty i niestety twój facet też, zresztą każdy facet... Biedna, mała Karolinko trzymam kciuki za Twój rozwój psychiczny, bo z taką macoszką to szkoda gadać....

do mbroszak

[ola.x1]

A cóż mnie obchodzą cudze dzieci? Jego dziecko obchodzi mnie mniej wiecej tyle
co dziecko sąsiada. POza tym nie jestem i nie będę jego macochą. Tylko, ze w
przeciwieństwie do większości hipokrytek potrafię się do tego przyznać. Poza
tym jeśłi przeczytasz uważnie moją korespondencję to zauważysz, ze starałam się
wyjaśnić pewnej kobiecie przyczyny zachowania jej byłego męża. I o dziwo, ona
zareagowała normalnie, w przeciwieństwie do innych osób kompletnie nie
związanych z tematem:)) A jak ci robi sie nie dobrze, to przecież nei musisz
czytać tego co piszę.

Szkoda słów

[girlmyself]

Mam 15 lat, moi rodzice rozwiedli się kiedy miałam 2 lata. Ojca spotykałam na mieście, czasmi mówił mi "cześć", chciał kupić jakiegoś lizaka, ale nigdy się z nim nie spotykałam, ne rozmawiałam. No, może na początku coś tam kojarzę, pprzychodził i zabierałl mnie w jakieś beznadziejne miejsca i było to dla mnie bardzo niemiłe przeżycie. To trwało tak do 5 roku życia, nie później.

Mimo wszystko chciałabym mieć teraz ojca. Wiem, że on założył swoją rodzinę. I to, co ktoś napisał, że "nie obchodzą mnie jeg dzieci, nie lubię ich" jest po prostu tak beznadziejne, że szkoda mi słów. Ja nie kocham swojego ojca, prawei nigdy nie chciałam się z nim spotykać ani w ogóle go widzoeć, ale potrafię sobie wyobrazić tęskonotę dziecka za normalnym, kochającym ojcem!!!

PS. Chciałabym jeszcze dodać, że mimo iż zostałam wychowana i jestem nadal beż ojca, ani ojczyma (chciaż mam kogoś tam ma) o miałam szczęśliwą rodzinę. Babcię, dziadka, który niesty nieawno umarł co było dla mnie njwiększym z największych ciosów, wujka, ciocię, domek z ogródkiem, koty i psy. Nigdy względnie nie brakowało mi niczego, ale jednak zawsze pojawiała się świadomość ojca, którego się wstydzę, że jest jaki jest i to jaki jest dla mnie.


Pozdrawiam.

[ola.x1]

A Karolinka nie bywa w naszym(to zaczy moim) domu, bo ja wcale nie jestem
zainteresowana poznawaniem jej i myślę, że ona też nie jest zainteresowana
poznawaniem mnie. Jej mama pewnie też nie jest zainteresowana tym abyśmy się
poznały i prawde mówiąc wcale mnie to nie dziwi. A z moim partnerem nie
prowadzimy rozmów na temat Karolinki, bo to jego sprawa. Nie jestem
zainteresowana też jego spotkaniami z nią i w ogóle nei jestem zainteresowana
Karolinką, bo mam swoją córeczkę. To nie moja wina, że jej mama nie znałą się
na środkach antykoncepcyjnych i z tego powodu utrudniła życie kilku osobom, a
chyba najbardziej swojemu dziecku.

[cugier]

Ola a czy Ty nie wiedziałaś o tym dziecku? Jeśli tak to chyba świadomie
podjęłaś decyzję o byciu z facetem, który ma w życiu jeszcze jedną ważną dla
Niego osobę - tj dziecko, które czy je ktoś chciał czu nie jednak jest i ma
swoje prawa. Ono nie miało nic do powiedzenia w kwestii jakiego będzie miało
tatę natomiast ty w kwestii jakiego będziesz miała faceta miałaś (mam
nadzieję :-) ) coś do powiedzenia. Dokonałaś wyboru z całymi jego
konsekwencjami - czyż nie?

[cugier]

Jeszcze dodam, że na Twoim miejscu to raczej bym się cieszyła, ze Twój facet
jest na tyle odpowiedzialny by interesować sięi dbać o swoje dziecko. Szczerze
mówiąc trochę bym była zaniepokojona o własne (jeśli takie się pijawi) z nim
dziecko gdyby tylko wybiurczo dbał o niekótre z nich.

Dobrze jednak rozumiem Twoją zazdrość - po co tylko kierować negatywne emocje
do dziecka?

do cugier

[ola.x1]

Myślę Cugier, że to nie jest takie proste jak ci się wydaje. A moja dyskusja na
tym forum była odpowiedzia na zapytanie pewnej kobiety. Odpowiedzią szczerą aż
do bólu. I jak widać z tego tytułu wszyscy rzucili się na mnie aby mnie
rozszarpać. jeśli chodzi o niechęć do dzieci z poprzednich związków, to
zapewaim cię, że nie jestem w tej niechęci osamotniona. Moje koleżanki mają
dość podobne podejście do tematu, tyle że nie zawsze mówią o tym publicznie.

do mbroszak

[amanda_s]

Muszę jeszcze dodać, że swojemu facetowi mówię dokładnie to samo co na forum.
Mówię mu więc, ze nie radzę sobie dobrze z tą sytuacją i że jeśli utrzymuje
kontakty z córką, to ja nie jestem zainteresowana relacjami z tych spotkań. To
on powinien zadbać o to, abym ja nie czuła się źle w tej sytuacji. Tak więc
widzisz "mbroszak", że w przeciwieństwie do ciebie nie wyżywam się
tylko "grafomańsko", ale zarówno w sieci jak i w tak zwanym realu
jestem "constans":)

[123d2]

ja osobiście chcałabym żeby moje dzieci miały kontakt ze swoim ojcem i jego
rodzina(chodzi mi o dziadków,rodzeństwem) - wszyscy sie obrazili na mnie i
dzieci!! za to że kiedys ,,tatusia'' zabrała z domu policja i potem rozwód
itp.Wiem że wzorcem może dla moich dzieci oni wszyscy nie są; ale ja tak
naprawdę nie mam rodziny (tylko dalszych krewnych z którymi spotykamy sie
zadko)i dzieci nie mają ciotek;wujków czy dziadków a myślę ze to tez nie wpływa
na nich dobrze.A najgorsze jest to że dzieci tęsknią za ojcem i to syn dzwoni do
ojca a nie odwrotnie.Po za tym z synem mam kłopoty wychowawcze -z czwórek w
szkole podstawowej zjechał w gimnazjum na dwóje i tragicznie się zachowyje- i
wiem że ojciec jest mu bardzo potrzebny ,chociaż syn mówi inaczej.Wiem że ja
jestem tą gorsza stroną która wymaga a tatuś jest tą lepszą która daje
prezeciki;ale mam nadzieje że z czasem moim dzieciom będą one obojętne.I tak
naprawdę mimo że ,,tatuś'' nie jest tego wart -nie chciałabym żeby dzieci
straciły z nim kontakt.Chociaż przyznam że jest mi bardzo trudno-praca,nowa od
kilku miesięcy- kłopoty z synem,dom na utrzymaniu,i na chleb też musze zarobić
a przy tym moje dzieci są chorowitki,czasami padam ze zmęczenia psychicznego ale
są dni kiedy krzyczę DZIęKUJE CI ZYCIE ZA MOJE DZIECI KTORE SAMODZIELNIE
CHODZA,MóWIą I ROZRABIAJą I ZA MOJA DECYZJE O ROZWODZIE!

do 123d2

[ola.x1]

Wybacz, ale jesteś jakaś niespójna, w tym co piszesz, raz piszesz, że twój były
przychodzi i karmi psa i że niespecjanie interesuej się dzieciakami, a za
chwilę mam wrażenie, że chciałabyś aby był dobrym tatusiem. Wiesz, to trochę
tak, jakbyś chciałą nauczyć słonia latać. Z tego co o nim pisałaś jest to dość
nieodpowiedzilny człowiek. Nie możesz zbyt wiele od neigo oczekiwać, a twoje
oczekiwania powodują, z jesteś sfrustrowana. Szwedzki badania dowodzą, ze
dzieci nie tyle przeżywają sam fakt rozwodu rodziców, ale to jakie są miedzy
nimi stosunki po rozwodzie. A ty reagujesz trochę zbyt emocjonalnie i obawiam
się, że w twoim domu nie ma spokoju. NAucz się żyć dla siebie, rób sobie
małeprzyjemności bez ogladania się na byłego męża i na jego rodzinę. odnoszę
wrażenie, że to ty bardziej potrzebujesz tych kontaktów niż twoje dzieci.

[nieznajoma35]

do oli czy jak jej tam...Tak, jestes złą kobietą.Kobietą egoistyczną, bez uczuć
wyższych i bez zasad.Zasługuje sz własnie na takiego pitbulla jakiego opisujesz
w innym poście. Współczuję pustoty

do nieznajomej

[ola.x1]

Jakbyś zadała sobie trud i zagłębiła się w to co napisałam, to byś dostrzegła,
że po prostu chciałam wyjaśnić matkom dlaczego ojcowie ich dzieci mają problemy
z płaceniem kasy i kontaktami. Tylko tyle. I zapewniam cię, ze takich "złych
kobiet" jak ja jest bardzo dużo i nie ma co żyć w świecie iluzorycznych urojeń.
A ty najwyraźniej wolisz myśleć macicą i jak byś mogła to byś wydałą ustawę,
aby facet posiadający dzieci otrzymał specjalną obrożę, która będzie go kopać
prądem jak nie zapłaci alimentów, albo nie przyjdzie w niedzielę i dwa razy w
miesiącu tak na "wszelki wypadek", aby pamiętał o byłej żonie. A facet to jest
facet, zwiąże się na przyklad z jakąś "złą kobietą" i ona nie jest kompletnie
zainteresowana jego zobowiązaniami. A co do mojego "pitbulla", to nie wiem czy
zauważyłaś, ale mój wywód był czysto retoryczny i nie prosiłam nikogo o radę,
ani ocenę:) Ciekawe z kim ty mieszkasz? Na pewno masz spokojne, poukładane
życie, super faceta i w sieci na forum "rozwódki" siedzisz między wyłączeniem
pralki, a gotowaniem obiadu dla ukochanego. Obawiam się jednak, że przyczyna
twojej obecnosci tutaj jest nieco bardziej skomplikowana.

>

[ola.x1]

zapomniałam dodać, że w naszym pryzpadku pieniądze nie mają żadnego znaczenia i
chodzi tu tylko o emocje. Nie powinnaś się zbyt wiele spodziewać ze strony oja
twoich dzieci.

[magga]

Wiesz, zle mi sie robi gdy czytam cos takiego.
Jakie masz prawo aby odbierac dziecku ojca?
Co na tym tracisz ze on spotyka dziecko i angazuje sie w zycie tego dziecka?
Popierajac te kontakty mozesz nawet Ty zyskac bo pomysl jesli on pewnego dnia
dojdzie do wniosku ze jestes tylko egoistyczna zolza?

[ola.x1]

bo ja jestem egoistyczna zołza:) A jego kontakty z dzieckiem mam w dupie.

[ola.x1]

Poza tym, myślę, że po prostu potrafię głośno powiedzieć to o czym większość
kobiet myśli. Tak naprawdę, to dzieci z poprzedniego związku są tylko
przeszkodą dla kolejnego związku i ich mamusie powinny zrozumieć, ze po prostu
popełniły błąd wybierając na ojca takiego, a nie innego ojca. Mamusia córki
mojego partnera po pierwsze urodziła to dziecko bez jego zgody (on raczej
skłaniał się ku usunięciu tej niechcianej ciąży), a teraz uważa, że cały świat
powinien być prorodzinny i zajmować się jej córką, bo ona urodziła i wychowała
córkę Karolinę. Nie uwzględnia tego, że to była jej samodzielna decyzja i teraz
nie ma żadnego prawa, aby oczekiwać, że kogoś będze to obchodziło. Jeśli ktoś
podejmuje samodzielnie decyzjęo ciąży to powinien również ponieść jej
konsekwencje, a ja nie zamierzam być hipokrytką i twierdzić, ze los tego
dziecka w jakikolwiek sposób mnie obchodzi.

[muntu]

Napisałas, że jestes bardzo zła, a moim zdaniem jestes po prostu baaaaaardzo
głupia. Przeczytaj jeszce raz swój wywód i moze Ci sie przejaśni. To nie ona
zdecydowała o urodzeniu dziecka, tylko oboje współżyjąc mieli tego świadomośc,
że dziecko może się "przytrafic". Jestem zwolennikiem legalnej aborcji, więc nie
dopatruj się w moich słowach moherowej moralności. Jeśli on myśli tak jak ty to
znaczy, że jest nieodpowiedzialnym kutasem. Jesteście siebie warci i tyle

do muntu

[ola.x1]

Wiesz Muntu, zapisz się do jakiejś z obecnych partii, bo większość wyznaje
Twoje poglądy. Poza tym ja ciebie nie obrażam i myślę, że fakt, że jest to
anonimowe słowo pisane nie upoważnia cię do mówienia mi, że jestem głupia.
Prawda jest taka, że to kobieta rodzi dziecko i potem nie może zachowywać się
jakby nie wiedziała skąd się biorą dzieci. Poza tym jeśli zachodzi się w ciąże
z dość przypadkowaym partnerem, to trzeba liczyć się z tym, że on niekoniecznie
musi mieć ochotę zostać "tatusiem". Decyzja o dziecku powinna być decyzją obu
stron, a nie postawieniem kogoś pod ścianą. Obecnie mamy już 21 wiek i całą
gamę środków antykoncepcyjnych do wyboru, więc bocian może przylecieć na
życzenie. I potem takie "przypadkowe matki" nie powinny dziwić się, że kolejna
kobieta nie odczuwa instynktu macierzyńskiego w stosunku do ich pociechy. Myślę
też że takie głupawe zachodzenie w ciążę to robienie krzywdy dziecku, które
potem wyrasta z piętnem niechcianego dziecka.

[nikcik11]

"dzieci z poprzedniego związku są tylko
przeszkodą dla kolejnego związku"
czy Twoje dziecko też jest przeszkodą w Waszym obecnym związku...?

[ola.x1]

Myślę, że tak. Wolałąbym, aby to było dziecko mojego obecnego partnera.
Oczywiście nie jest i nic na to nie poradzę. Mój partner akceptuje to dziecko.
Ojciec dziecka raczej nei utrzymuje z moją córeczka kontaktów. przyznam, że
jest mi to na rekę. Dzięki temu możemy żyć "w mirę normalnie".:)

[123d2]

zgadzam się ze to jest idiotyczne obwiniać za ciążę ,,przypadkową;tylko
kobietę,moja druga ciiąża też była wpadką, przy czym zagrożoną ciążą i muszę
powiedzieć że jestem dumna bo urodziłam piękną córeńkę, mimo że tatulek też
sugerował to i owo a potem gdy dziecko podrosło to czasem widzę błysk w jego
oczach na jej widok.

do 123d2

[ola.x1]

piszesz o innej sytuacji, bo jak rozumiem "tatulek" miał wybór. A ja piszę o
kobietach, które zachodzą w ciążę z facetami, którzy nie mają ochoty na dzieci.
Ja gdybym wpadła z partnerem, który chciał się tylko ze mną przespać, to
czułabym się strasznie głupio i już na pewno nie chciałabym od niego alimentów,
nazwiska dla dziecka etc. Ale cóz, ja jestem niezależna i znam się na
antykoncepcji, więc takie wpadki mi się nie przytrafiły, a jeśłi by tak się
stało, to nie obarczę jakiejś innej rodziny konsekwencjami mojej
nieodpowiedzialności.

do 123d2

[ola.x1]

Poza tym, z tego krótkiego opisu jaki przedstawiłaś raczej nie wynika, że
miałaś do czynienia z odpowiedzialnym facetem. Myślę, że nie powinnaś patrzeć
na to co on robi i z kim się spotyka, tylko zająć się sobą i dziećmi. Myślę, że
dla nich jest to ważne, aby widziały, że ty nei tkwisz myślami w przeszłości. A
twój były na pewno szybko się znudzi ojcowaniu trójce dzieci.

[123d2]

pewnie masz rację;tylko naprzykład kilka lat temu nie potrafiłam wytłumaczyć
dziecku dlaczego jego tata nie chce się z nim spotykać chociaż przchodził prawie
codziennie nakarmić psa.Jestem świadoma że to ktoś bardzo nieodpowiedzialny ale
ciągle nie mogę sobie nawet wytłumaczyć że można tak traktować swoje własne
dzieci- żałowac im swojego czasu ,kasy -ja wiem ze to chore ale dla mni
niezrozumiałe.

[ola.x1]

Już napisałam (może nawet dość dosadnie), że facet zaczyna nowe życie i nie
czuje tak jak ty, a kolejna kobieta z którą jest prawdopodobnie tak samo jak ja
nie ułatwia tych spotkań. Widzisz, dla kolejnej kobiety przeszłość faceta jest
problemem i złości ją to, że on gdzieś chodzi. Ja wiem, że to nie jest
popularne myślenie i zaraz ktoś znowu napisze mi, że jestem głupia, ale chcę ci
to wyjaśnić. Tak samo jak ty masz problem z myśleniem że on teraz opiekuje się
czyimiś dziećmi, tak samo tę czy inną kobietę wkurza to, że on zostawił jakieś
życie. A faceci kochają dzieci warunkowo... to znaczy najlepiej jak są piękne,
mądre, a najlepiej nie potrzebują już kasy. Nie zmienisz tego i będziesz sie
tylko zadręczać. Szkoda twojego myślenia o nim. Ja o moim byłym mężu nie myślę,
nie interesuje mnie jego nowe życie, a teściowej zaznaczyłam, że możemy o
wszystkim rozmawiać, ale bez poruszania tematu pana X. Wtedy znacznie mniej
boli i cżłowiek zaczyna żyć swoim życiem. Wiesz, ja po rozwodzie (pieć lat
temu) zmieniłam wszystko w moim życiu. Mieszkanie, samochód, zaczęłam uczyć się
nowych rzeczy, dobra praca sama do mnie przyszła. Myślę, że to dlatego że się
nie poddałam mimo, że cholernie bolało. Nie licz na tego faceta i nie patrz na
to ile on wyda na wasze dzieci, bo staniesz się smutna i zgorzkniała.

do 123.d2

[ola.x1]

cd... a psa karmił z jednego z dwu powodów: albo nie wiedział jak przyjść do
ciebie i dzieci, więc krążył wokół psa i podpatrywał co robicie, albo bał się,
że pies będzie głodny. Myślę, ze on ma spory problem z radzeniem sobie z
emocjami jak większosć facetów z resztą, dlatego odcina się od tych emocji.
Mówi sobie, że to nie jest istotne, że tych emocji nie ma. Tak jak ja, wiem że
źle robię utrudniając te kontakty z córką, ale nie mam kontaktu z tą częścią
mnie, która poczułaby się z tego powodu głupio. To taki dualizm zachowania,
który faceci dość często stosują. Wiesz, on teraz tak będzie plątał się po
twoim życiu, zjawi się na uroczystościach, ale nie będzie go kiedy zadwonisz z
problemem.

[123d2]

tak ogólnie to ja o tym wszystkim wiem.Nie boli mnie że odeszłam od niego no
moze tylko tyle ze zrobiłam to bardzo późno-15 lat małzeństwa- nawet powiem że
cieszę się że mam go z głowy tylko wkurza mnie to że kiedy się pojawia to robi
zamieszanie w naszym życiu.A wiem że dzieci za nim tęsknią;osobiście z chęcią
nie otworzyłabym mu drzwi;kilka razy pokazałam mu dzwi ale syn miał do mni żal.A
tak naprawdę to nie interesuję się dziećmi wcale i to mni wkurza,on ma czas na
wszystkie swoje przyjemności a ja padam czasem ze zmęczenia.Mam nadzieje że to
kiedyś minie ale poki co czasami mnie rusza.

[ola.x1]

ustal mu konkretne wytyczne odnośnie widzeń i najlepiej wyjdz z domu. dzieci z
czasem zauważą jakiego mają tatę, ale poczekasz jeszcze na to parę lat. I
najlepiej wyjdz z domu jak on przychodzi. Zobaczysz, że szybko się znudzi. Nie
licz na niego, zacznij żyć tak jakby umarł, a alimenty traktuj jak rentę. Nie
szrp się, bo to cię niszczy. Zadbaj o siebie i jak ten dupek przychodzi, upiecz
ciasto, niech będzie zapach i nie poczęstuj go:) Albo zrób jego ulubioną
potrawę i też mu nie daj, powiedz że już jest stara i boisz się że mu
zaszkodzi:) G

[ola.x1]

Widzisz ile obelg mnie spotkało w związku z tym, że chciałam ci szczerze
wyjaśnić z czego wynika to, że twój były ojcuje jakiejś trójce dzieci, a dla
waszych wspólnych dzieci ma mniej czasu niż dla psa. O dziwo, ty, czyli osoba
najbardziej zainteresowana nie zareagowałaś agresywnie:)) Myślę, że te osoby
która korzystając z anonimowości sieci piszą mi, że jestem głupia po prostu
nigdy nie miały do czynienia z tego typu sytuacjami, albo żyją w jakimś
wymyślonym przez siebie świecie:) Moje odpowiedzi, mimo tego, że dość brutalne
były jednak dla ciebie życzliwe. Ja jestem rozwiedziona, kiedyś też nie mogłąm
dać sobie rady ze zrozumieniem wielu spraw. Ktoś powiedział mi w końcu
brutalnie jak wygląda ta sytuacja. I o dziwo zrozumienie przyniosło mi spokój i
to, że mogę dziś być szczęśliwa. Przepraszam cię, jeśłi to co napisałąm
zabolało, ale kierowałam się życzliwością. MOgłam ci oczywiście
napisać "trzymaj się, głowa do góry i będzie dobrze" Ja jednak pamiętam, że gdy
ktoś mi tak mówił w trakcie gdy byłam w dołku, to tylko mnie to złościło.

Tatuś

[girlmyself]

Chce mi się płakać jak czyatm tak głupie posty pani (?) oli.x1 ... Za bardzo minie to chyba dotyka.

do Girlmyself

[ola.x1]

To jest forum dla dorosłych i niepowinnaś czytać tych postów. Nie były
przeznaczone dla ciebie, bo poruszają dorosłe problemy. Ale skoro szukasz
dorosłych odpowiedzi, to odpowiem ci, że nie do wszystkiego można się zmusić.
Można oczywiscie udawać, ale ja nie udaję. Ni

[girlmyself]

Ojej, taak mi przykro, już nie będę tu wchodziła, to był na pewno pierwszy i ostatni raz.




O lool2...

[girlmyself]

Tu nie chodzi też o "zmuszanie się do czegoś".

[blackuhuru]

ola...

to niebywałe, jaka jesteś głupia!!!

ojciec dziecka

do ojca

[ola.x1]

Myslę, że w takim moherowym kraju każdy kto potrafi głośno powiedzieć prawdę
jest uważany za głupiego. Człowieku, opamietaj się i zdejm te różowe okulary
hipokryzji:)) Mój pogląd nie jest odosobniony, mam przyjaciółki, które żyją z
partnerami posiadającymi dzieci z poprzednich związków. I mówią do
mnie: "WIesz, ja udaję, że doceniam jego kontakty z dziećmi, ale staram się
manipulować tak, żeby jak najdalej od tamtej rodziny, organizuje czas tak, żeby
miał ochotę spędzać go ze mną i z moim dzieckiem". Mam przyjaciela, któy
powiedział mi, że mimo, że jego obecna partnerka początkowo starała się udawać,
a może nawet nie udawać to teraz widzi jej milczącą niechęć do spotkań z jego
dziećmi. Mój przyjaciel przynajmniej nie jest hipokrytą i potrafi to zrozumieć.
Sama mam córkę z poprzedneigo zwiazku i doceniam to, że mj obecny partner
zachowuje się poprawnie, ale jestem realistką i wiem, że wolałby mieć ze mną
własne dziecko. Zbudowanie przyjaznych stosunków z dziećmi partnera wymaga dużo
czasu, tolerancji, czasem zdarzają się sytuacje jak w filmie, ale rzadziej niż
częściej. W wielu przypadkach dochodzą jeszcze kwestie finansowe (od razu
dodam, że dla mnie nie ma to istotnego znaczenia, bo alimenty nie stanowią
istotnego uszczerbku dla mojego budżetu, a od mojego byłego partnera w ogóle
nie otrzymuję alimentów, bo nie chcę). Nie spodzewaj się, że w wielu dość
ograniczonych budżetach domowych nowa partnerka będzie piała z zachwytu, że
duża część kasy musi odejść na jakieś poprzednie zobowiazania.

I jeszcze jedno. Myślę, że sieć nie daje ci prawa obrażania kogoś tylko z tego
powodu, że jest to anonimowe. Domyślam się, że jesteś człowiekiem dość małego
formatu skoro siedzisz na forum dla rozwódek i "plujesz". Każdy ma prawo
wyrazić swoje zdanie, a ja po prostu starałam się wyjaśnić kobiecie z czego
może wynikać fakt, że jej były mąż żałuje czasu i kasy na ich wspólne dzieci. I
w przeciwieństwie do ciebie o dziwo ona nie zareagowała agresywnie.

[eevita]

Prawdą jest,że kazda kobieta chciałaby miec faceta skoncentrowanego tylko na
niej, to naturalne,że chcemy zeby to znami spedzał cały wolny czas i wszystko
robił tylko dla nas..:) Ale niestety teraz czesto tak nie jest.. wchodzimy w
zwiazki z ludżmi, którzy mają tzw. zobowiązania... I ja, z własnego
doswiadczenia mysle,że lepiej te zobowiązana po prostu zaakceptowac, przejśc
nad nimi do porządku dziennego, wpisać je w terminarz..bo one przeciez są.. ja
tez wolałam spędzac czas z moim facetem, a nie z jego dziecmi, mysle,że to
chyba naturalne, bo jego kochałąm a ich przeciez nie. Ale chyba
zracjonalizowałam całą sytuacje, i tak naprawde przez jego relację z nimi
zobaczyłam jaki z niego człowiek... bo ludzi poznaje sie przez jego stosunek
do dzieci i zwierząt... i wiedziałm juz ze jest złym ojcem, i jak mielismy
wspólne dziecko, to powielał schematy z 1szego związku, o których słyszałam od
jego matki.. Bo moz ei kochał to dziecko.. troche przez miłosc do mnie, ale juz
opiekowac sie nim nie lubił i piweluchy mu smierdszai ly tak samo jak w
przypadku 1szej dwójki:) Juz nie jestesmy razem, i poiwm wam,że widzac to jaki
jest dla dzieci powinnam to wszystko przewidziec co poźniej nastapiło, bo
człowiek charakteru nie zmieni.. A.. i na początku byłam karmiona historiami o
wrabianu w dzieci..taa, poxniej sie dowiedziałm,ż eprawda wyglądałą trochę
inaczej.. Cóż, oczywiascie, jak to zakochana kobieta, wierzyłąm we wszystko co
mówił..;)
A, i ja wcale nie uwazam,ż ekobiety, które nie utrudniaja swoim facetom
kontaktó z dziećmi są zakłamane, ja przeciez tez na początku miałąm do nich
niechętny stosunek, ale kiedy wpisałam je sobie wmój sposób spedzania czasu to
zaczełąm je traktowac jak członków rodziny, takich których sie nie kocha, ale o
któryh sie troszczy ( powiedzmy dalszych kuzynów ), i wcale mi nie
przeszkadzało,ze razem gdzies wyjezadzamy, ani to,że moje dziecko było wręcz
zakochane w przyrodnim rodzeństwie... To chyba kwestia wytłumaczenia sobie,
ustawienia pewnych spraw, i tyle.. teraz, kiedy się z nimi juz nie spotykam, bo
juz rok nie jestem z ich ojcem przyłapuje sie,że onichmysle, i jak rozmawiam z
tesciową to pytam co u nich, wcale nie z grzeczności, ale naprawde jestem
ciekawa..
I owszem,zdarzało mi sie powiedziec cos niemiłego na ich temat, czasem byłąm
zniecierpliwiona, ale patrzac z perspektywy czasu nie moge nazwac mojego
stosunku do nich niechęcią.. I też głosno mówie prawde, nie zalezy mi, co kto o
tym pomysli..:)

do eevita

[nikcik11]

pozdrawiam Cię serdecznie

[123d2]

nie wkurzyła mnie żadna z wypowiedzi; mam może troszkę inne
spojstrzezenie,faktem jest że dalej mnie sytuacja moja wkurza ale tak naprawdę
to jego nigdy nie interesowały dzieci i zawsze ktoś nim manipulował.Pewnie dużo
czasu minie żebym na to spokojnie popatrzyła.A jeśli chodzi o ustalenie wizyt u
dzieci już kilka razy próbowałam ale bez rezultatu ,zastanawiałam się czy nie
idiotycznie byłoby załatwić to sądownie - ale z drugiej strony zmuszać go do
bycia ojcem.

[nenella]

A ja bym była bardzo szczęśliwa, gdyby mój były mąż założył nową rodzinę i
zapomniał o mnie i córeczce na dobre. Przynajmniej byłby z nim święty spokój.
Niestety, on potrafi nie dać znaku życia przez ponad pół roku, a któregoś dnia
nagle się zjawia, bez uprzedzenia oczywiście, stęskniony tatuś, przychodzi po
kilka razy w tygodniu, chce zabierać dziecko na jakieś bezsensowne wyjazdy w
środku roku szkolnego, wszystko go nagle interesuje, we wszystko się wtrąca,
wszystko krytykuje, narobi zamieszania, namąci młodej w głowie i... pufff znika
znów, na kolejne kilka miesięcy. Mój Boże, albo rybki, albo akwarium. Zaczynam
myśleć o tym, żeby pozbawić go praw i w ogóle go nie wpuszczać, ale boję się,
że skrzywdzę tym córkę, chociaż ona twierdzi, że jest za.

do nenella

[ola.x1]

To ja ci napiszę jak to wygląda z drugiej strony. mój partner też odzywa się do
córki z poprzedniego związku "zrywami" i też jej proponuje wyjazdy w środku
roku szkolnego. Bo tak naprawdę wynika to ztego, ze w danym momencie nie ma z
kim wyjechać. Ja jestem zajęta teraz pewnym rocznym projektem, który zakończę w
grudniu, więc on nagle udaje "ojca" i doprawdy nie rozumiem jej matki, że
pozwala, aby tak manipulować dzieckiem. Jego córka teraz cieszy się, że ma
tatusia, a za chwilę tego tatusia nie będzie miała gdy ja będę miała czas (mi
akurat nie zależy aby on utrzymywał kontakty z córką) Matki, które pozwalają na
takie manipulowanie swoimi dziećmi są w mojej ocenie dość dziwne. DOprowadzisz
do tego, że on będzie tym "dobrym niedzielnym tatą", a ty tą "niedobrą matką".
poza tym mój partner mąci swoej córce w głowie(jego córka ma chyba 12 lat)
Śmieje sie z religii, mimo, że jej matka jest katoliczką i generalnie powoduje,
że to dziecko zaczyna czuć się zagubione. On jej wmawia na przykład, że żyje w
beznadziejnym kraju i że powinna myśleć o emigracji i niby delikatnie, w ramach
motywacji dołuje to dziecko mówiąc mu, że jest za mało wysportowana, albo że
powinnaćwiczyc taniec bo to kształtuje sylwetkę. Mi kompletnie nie zależy na
tym dziecku, ale przyznam ci się, że gdybym to ja byłabym jego matką, to nie
pozwoliłąbym mu na kontakty z ojcem bez mojej obecności, albo może nawet wcale.
Nie chcciałabym, aby cała moja praca wychowawcza była w ciągu godziny obracana
w niwecz, bo słowa niedzielnego tatusia są święte. Nie wiem jaki jest ojciec
twoej córki, ale zastanów się czy te kontakty nie kosztują twoejgo dziecka zbyt
wiele. A co do ograniczenia praw rodzicielskich, to nie uda ci się to.

[nenella]

Ach, moje dziecko jest mądre i ma swoje zdanie o "niedzielnym tacie"
(wręcz "odświętnym"), nie muszę się martwić, że ona go będzie idealizować. Co
innego mnie martwi, boję się, że to się w jakiś sposób odbija na jej psychice,
że to ją rani, chociaż z pozoru wydaje się, że jej nie wzrusza w żaden sposób.
Nie wiem czy nie byłoby o wiele lepiej dla niej gdyby mogła o nim po prostu
zapomnieć, tak jakby nigdy nie istniał.

[amanda_s]

Mylisz sie Nenella. Dziecko to jest dziecko, a tata potrafi wiele namącić. Ja
wiem jak mój partner mąci swojej córce w gowie. potem nie da się tego wyplenić
z pomocą najlepszego psychologa. Miedzy wierszami umniejsza wartość jej matki.
To jest twój wybór, ale ja wiem, ze na pewno nie pozwoliłabym na
takie "niedzielne pranie mózgu", albo bezwzględnie chciałąbym być obecna przy
tych spotkaniach. Ale ja mówię oczywiści o moim partnerze i jego córce, a nie
znam twojego byłego męża. Niewyklucozne, że to wartościowy i potrafiący
przekazać dziecku wiele mądrości facet. A że nie uwzględnia kwestii roku
szkolnego, bo to dziecko chce dostosować do swoich planów wyjazdowych to
oczywiście drobiazg...Ile Twoja córka ma lat?

nenella napisała:

> Ach, moje dziecko jest mądre i ma swoje zdanie o "niedzielnym tacie"
> (wręcz "odświętnym"), nie muszę się martwić, że ona go będzie idealizować. Co
> innego mnie martwi, boję się, że to się w jakiś sposób odbija na jej
psychice,
> że to ją rani, chociaż z pozoru wydaje się, że jej nie wzrusza w żaden
sposób.
> Nie wiem czy nie byłoby o wiele lepiej dla niej gdyby mogła o nim po prostu
> zapomnieć, tak jakby nigdy nie istniał.

[eevita]

O rany, z tego, co piszesz, Olu, wynika,że strasznie kieski gośc z tego Twojego
partnera, piszesz o nim same niefajne rzeczy.. Ciekawe jestem, dlaczego z nim
jestes skoro go tak xle postrzegasz?:)

[eevita]

qrde, oczywiście wkleiłam w złym miejscu, to oczywiście było do Oli:)

do evita

[ola.x1]

Owszem, to kawał chama. Gdybym potrafiła odpowiedzieć dlaczgeo kobiety
wydłużają agonię u boku alkoholików, chamów, kretynów etc. to pewnie
napisałąbym dobrą książkę. Pewnie jeszcze nie dojrzałąm do rozstania, bo mam za
duzo innych zajęć.

[123d2]

ja myślę że te kontakty wszystkim wyszły by na ,,zdrowie,,- dzieciom napewno, j
a miałabym czas dla samej siebie; rodzina ex byłaby wniebiwzięta i utwierdzona w
przekonaniu że ich synuś i brat w jednej osobie jest super tata itp.On jest
facetem tragicznie nie odpowuedzialnym i wiem że to sąm moje wymysły żeby
zmienił się chociaż w stosunku do dzieci.Jestem zmęczona ,nastolatek sprawiający
kłopoty,córka która ma trzy lata,praca która jest mało płatna i tysiące spraw
które musze sama rozwikłać, dlatego gdybm miała taką możliwość z chęcią
przystałabym na wizyty moich dzieci u ,,taty,,.

[ola.x1]

Poza tym to jest beznadziejne, że tak naskoczyłyście na mnie:)
Negujecie, że dwa plus dwa jest cztery, bo wasza wizja macierzyństwa
spowodowałą, że wasz mózg został pozbawiony obszaru rzeczowej oceny sytuacji.
Jak widać wprawiłam w drgania waszą macicę i jajniki i pewnie wywołałam
spontaniczną owulacje.

[anka611]

Ola jest szczera. Dokładnie mialam takie same wyobrazenie o nowej ex. Dlatego
NIGDY NIE POZWOLE JEJ ZBLIZYC SIE DO MOJEGO DZIECKA, BO WIEM ZE JEST DLA NIEJ
OBCE. BEDE WALCZYC O DOBRO DZIECKA, NAWET JESLI MIALOBY TO SIE SKONCZYC
OGRANICZENIEM KONTAKTOW Z OJCEM

do Anka

[ola.x1]

Dziękuję Aniu, że przywróciłaś mi wiarę w ludzi na tutejszym forum i doceniłaś
to, że starałam się wyjaśnić niektórym ososbom jak wygląda sytuacja po drugiej
stronie lustra.

[kasiar74]

olu ty jestes wsciekle zazdrosna o macicę eks swojego faceta;))))

do KAsiar

[ola.x1]

Kasiar, ale przynajmniej potrafię się do tego przyznać:))

Ciebie z pewnością nie byłoby n ato stać:))

[futurix2]

Mam na imię Tomek, mam 34 lata i również jestem po rozwodzie. Mam 6 letniego
syna.
Z pewnością nie jestem obiektywny choć bliskie są mi dramatyczne przeżycia
związane z rozpadem rodziny. Nie jest moją rolą aby oceniać postawy innych
ludzi, sam wiem jak trudno wznieść się ponad własną słabość, poczucie zdrady, ,
utraconego zaufania i żalu za doznane krzywdy.
Mimo tych dramatycznych wydarzeń cały czas czułem się jednak odpowiedzialny za
mojego syna. Dorośli mają czas na przemyślenia, na porozumienie się, na
odbudowę dialogu. Jednym zajmuje to kilka tygodni innym całe lata. Ale
pamiętałem że mój syn nie może czekać tak długo. Potrzebuje miłości, którą
dawałem mu przez 5 lat, w dalszym ciągu, bez względu na to co my dorośli
zrobimy z naszym życiem. Z byłą żoną korzystaliśmy z mediacji i poradni
psychologów aby jak najszybciej dojść do porozumienia i mimo rozwodu w dalszym
ciągu wspólnie wychowywać dziecko. Bo nie mogłem przestać kochać i wychowywać
mojego syna dlatego, że rozpadło sie nasze małżeństwo.
Początki były niezwykle trudne ale warto było pokonać lęki urazy pomiędzy
dorosłymi.
Buduję nowy związek. Nie przeszkadzam budować nowego życia byłej żonie. Ale
każde z nas wie, że nasz wspólny syn zawsze będzie potrzebował miłości mamy i
taty. Pawełek jest wspaniałym radosnym chłopcem. Jestem z niego dumny i widzę,
żę wychowanie dziecka to długodystansowy bieg, ale nagrody czekają niemal co
kilometr.
Nie warto budować związku na niechęci do dziecka. Nie umiałbym zbudować relacji
z kobietą, która nie uznaje miłości do dziecka z poprzedniego związku. Nie
można wymagać aby mężczyzna czy kobieta wyparła się miłości do dziecka. To
ogromna krzywa wyrządzona przede wszystkim małemu człowiekowi. Ten duży także z
czasem zrozumie, że wypierając się miłości do dziecka wyparł się samego siebie.
Wszystkim forumowiczom z problemami życzę tego co i sobie, czyli wytrwałości,
mocy i wiary w to, że warto kochać.
Tomek

do futurix2

[nikcik11]

gratuluję Ci podejścia do sprawy
życzę wszystkiego dobrego

napisałeś "Nie warto budować związku na niechęci do dziecka. Nie umiałbym
zbudować relacji z kobietą, która nie uznaje miłości do dziecka z poprzedniego
związku. Nie można wymagać aby mężczyzna czy kobieta wyparła się miłości do
dziecka. To ogromna krzywa wyrządzona przede wszystkim małemu człowiekowi"
zgadzam się z tym jaknajbardziej jednak wiem, że są momenty w których bardzo
trudno zachować równowagę w uczuciach do dziecka i osoby, z którą się jest
obecnie. Pewnie, że tych uczuć nie da się przyrównać, chodzi mi tylko o to, że
bardzo łatwo w takiej sytuacji kogoś skrzywdzić - dziecko lub partnera.
To cholernie trudna sytuacja ale wierzę, że możliwa do osiągnięcia.
Jestem z mężczyzną, który ma syna z poprzedniego związku. Jest z nim bardzo
związany, spędza z nim mnóstwo czasu, myślę, że Mały jest dla niego
najważniejszy w życiu. I nie przeszkadza mi to wcale. Wręcz przeciwnie - ta
jego miłość właśnie mnie użekła. Jestem pewna, że tak samo będzie kochał mnie i
nasze dziecko. I nawet jeśli zdarzają się chwile gdy schodzę na drugi plan,
wiem, że tak jest właściwie. Kocham go również za tą jego Miłość do Małego.
Nawet jeśli czasem jest mi przez chwilę smutno, że teraz włąsnie nie jest ze
mną...

Nie rozumiem kobiet, które utrudniją facetom kontakty z dziećmi z byłych
związków. Powinny zdawać sobie sprawę, że ktoś kiedyś może potraktować je w ten
sam sposób...

pozdrawiam

[katkam81]

Wiesz Ola to nie ty jesteś głupia, pusta itd. Masz swoje poglądy i uczucia -
wolno Ci! A do tego nie boisz się do nich przyznać! Masz ochotę być z kimś ale
żyć swoim a nie wspólnym życiem i jeśli Ci z tym dobrze to OK. I to nie z Tobą
jest coś nie tak tylko z Twoim facetem.
Bo to on jako ojciec nie powinien doprowadzać do takiej sytuacji - nie chciał
tego dziecka to nie powinien się pojawiać w jego życiu (nikt mu przecież nie
nakaże widzeń) a jeśli już się pojawił to powinien przyjąć na siebie pełną
odpowiedzialność i BYĆ OJCEM NA DOBRE I NA ZŁE niezależnie od okoliczności i
zdania następnych partnerek w relacjach z którymi taki stan rzeczy stawiać
powinien prosto : "Kontakty są i będą, albo to zaakceptujesz albo KONIEC"

Nie sztuka namieszać dziecku w głowie i pojawić się kiedy mu pasuje. Sztuką jest
tak ułożyć sobie życie, żeby dziecko (którego w końcu nikt o decyzję nie pytał)
miało oparcie w ojcu i w miarę jasną i stabilną w tej kwesti sytuacje!

Sztuką jest takie zbudowanie relacji z dzieckiem aby wszystkie strony układanki
były w miarę zadowolone. Jeśli Ty lub dziecko nie chcecie się kontaktować nie
zmuszać nikt nikogo nie powinien, ale on skoro już wszedł w życie tego dzieciaka
powinien systematycznie kontaktować się z córką - I powinno to (w granicach
rozsądku oczywiście) być priorytetem dla Tatuśia.

Wiem z autopsji że ułożenie sobie normalnych relacji w układzie On, Ona i jego
dzieci (a zatem także ich mama) jest skomplikowane i wymaga czasu a także wiele
wysiłku i dobrej woli każdej ze stron, ale naprawdę warto nie tylko dla dobra
dzieci, bo takie poukładane relacje odbijają się też korzystnie na nowym
układzie partnerskim. Ale inicjatorem tego musi być TATUŚ o ile zależy mu na
dzieciach i nowej rodzinie, bo nikt wokół tego chodzić za niego nie będzie - to
jemu przede wszystkim powinno na tym zależeć. I nie ma się co dziwić Tobie że go
nie zachęcasz tylko dążysz do sytuacji dla siebie najwygodniejszej. No chyba że
zamierzacie stanowić pełną rodzinę i ewentualnie mieć dzieci, bo jeśli tak to
dziwniłoby mnie jedynie założenie że facet jest odpowiedzialny, poważny i wart
związania z nim życia i że następnego potomka będzie traktował inaczej, bo na to
napewno nie możesz liczyć.

do Katkam

[ola.x1]

Dziękuję za odpowiedz, ale tak jak zauważyłeś nikt nie pytał dziecka o zdanie,
ale "tatusia" też nikt nie pytał o zdanie. Uważam, że w dobie rozpowszechnienia
środków antykoncepcyjnych nie powinno być niechcianych ciąż i niechcianych
dzieci. I przyznam, że takie kobiety, które bezmyślnie zachodzą w ciąże
napawają mnie obrzydzeniem. Meżczyzna niestety ma mały udziałw antykoncepcji
jeśli kobieta mówi mu, że zabezpieczyła się. Kiedyś myslałam, że zaliczyłam
wpadkę z factetem, z którym się spotykałam (wpadkę byłaby z mojej głupoty).
Powiedziałam mu o tym, a on odowiedział: "Wiesz, ja nie planuję być teraz
ojcem". I myślę, że miał pełne prawo do takiej odpowiedzi. Na szczęście było to
tak zwany "fałszywy alarm", ale chyba umarłabym ze wstydu gdybym miała go potem
ścigać o "ojcostwo". Jeśli podjęłabym decyzję o urodzeniu dziecka, to byłabym
świadoma, że jest to tylko i włącznie moja decyzja. Z resztą z facetem po kilku
miesiącach rozstaliśmy się. Nadal jesteśmy przyjaciółmi i lubimy się. Nie
uważam, że kiedykolwiek mnie zawiódł. Teraz jestem z kimś innym i przyznam, że
cieszę się że nikomu przez głupotę nie skomplikowałam życia.

[katkam81]

Zgadzam się że w dzisiejszych czasach nie powinno być niechcianych ciąż, ale
niestety się zdarzają. Ja w podobnej sytuacji uznałam że urodzić czy nie to
tylko moja decyzja i nie zamierzałam obarczać nikogo odpowiedzialnością za taki
stan rzeczy (choć to także jak się okazało był fałszywy alarm).
W innym twoim poście przeczytałam jednak że Twój partner Ci nie powiedział o
dziecku - masz prawo czuć się tym dotknięta i nie dziwię Ci się że po paru
latach taką wiadomość ciężko jest zaakceptować. Zastanów się jednak czy to że
nie chciał i został wrobiony to nie przypadkiem kolejne kłamstwo by zmniejszyć
wagę tego że Cię oszukał.
Ja wiedziałam to od początku i z pełną świadomością decydowałam się na ten
związek. Wiem dziś że to była słuszna decyzja i warto było włożyć wysiłek w
ułożenie sobie dobrych relacji z jego dziećmi. Kiedy obserwuje jak bawią się z
ojcem wiem że będzie wspaniałym tata także dla naszych dzieci. A jemu kontakty z
nimi i możliwość przywwiezinia ich do domu także dużo daje. Więc jeśli kochasz
go i myślisz o poważnym związku proponuję przełamać się i sprubować! Jeśli
jednak nie zależy Ci w 100% lub masz ochote tylko się z nim spotykać zostaw
sprawy swojemu biegowi lub odejdź (łatwo powiedzieć trudniej robić - NIESTETY)
Pozdrawiam!

Do Katkam81

[ola.x1]

z uwagą przeczytałam to co napisałaś. Myślę, że jesteś mądrą kobietą. Jeśli
chodzi o mnie, to nie potrafię być taka mądra i wyważona. Przede wszystkim
czuje się oszukana. Gdzies w środku czuję, że powinnam to zakończyć, bo ktoś
mnie oszukał i co więcej uważa, że nic się nie stało!! Teraz każe mi
zaakceptować sytuację, albo podjąć decyzję o rozstaniu (ale to ja mam podjąć,
bo on jest...prześladowany, napiętnowany i dręczony). Jeszcze nie potrafię
podjąć decyzji o rozstaniu. Myślę jednak, że podejmę ją, bo nie chcę być z
kłamcą, któy uważa, że złe jest tylko to co się wyda, ale jak się wyda to
trzeba uznać to za normę... Mam inną filozofię.

[kasiar74]

potrafię się przyznać do swoich ciemnych stron ale się nimi nie szczycę

[gora431]

zawsze myślałam że nasze relacje po rozwodzie będą w miare kulturalne, w końcu
to my się rozstaliśmy a dzieci powinny wiedzieć że nadal są kochane i nie
opuszczone przez nas.Zupełnie niedawno dowiedziałam się że mój ex miał kochankę
od kilku lat prawdop.wówczas gdy ja byłam w ciąży.Wszyscy w pray oczywiścieo
romasie wiedzieli, aja kie dy tam bywałam przedsatiał mnie jako swoją zonę , a
kochanka kryła sie za miomi plecami .Po rozwodzie ''ujawnili'' swój związek dla
rodzin(rodzicó, sióstr itp,A teraz tatuś zapomniał o swoich dzieciach, widuje je
tylko no prośbe syna,i też nie zawsze dotrzymuje obietnic tak wię syn często
czeka na darmo.Myślę że bardzo mało jest takich rozbitych rodzin ,ktore mimo
wszystko pamiętają o swoich dzieciach.Gratyluję mądrej posawie FUTURIX2-wasze
zachowanie świadczy o odpowiedzialności i mądrości zyciowej.Chciałabym żeby moje
dzieci też miały ojca mimo ze nie mieszka z nimi i nigdy w zyciu nie
organiczałabym wzajemnych ich spotkń.

[ola.x1]

Widocznie nie wszyscy są mądrzy w tak zwanym "ogólnym znaczeniu tego słowa"...

[123d2]

z pewnością -nie wszyscy są mądrzy- a niestety dzieci przez tą MĄDROŚC cierpią!