Chodzenie na cmentarz

[sibeliuss]

Po pogrzebie ten nieopisany żal pcha człowieka tam często, potem codzienność
nas ostudza, zaczynamy chodzić rzadziej.
Patrzę na totalnie zaniedbane groby ludzi, którzy zmarli całkiem nie dawno.
Czy tak ich szanowano, że teraz na mogiłach jest śmietnik?
To nie prawda, że ludzie nie mają czasu. Czy postawienie pomnika zamyka
sprawę, a potem wizyta na Święto Zmarłych i koniec?
Bywam na Bródnowskim, jak wracam to czasami zabieram te drapaki leżące od
listopada na często pięknych i drogich grobowcach. Gdzie dzieci tych ludzi, po
co te napisy "Ukochanej Mamusi", "Pozostanie zawsze z nami", "odszedłeś
przedwcześnie". Czy i tam jest miejsce na kłamstwo i hipokryzję?
Nie mówię, żeby latać non stop. Iść, posprzątać, zamieść, zapalić znicz i
wrócić za jakiś czas. To jest szacunek do tego, którego ziemska powłoka tu
spoczęła. Bo to ciało kiedyś kochaliśmy, albo bez niego nie byłoby tu nas.

[wiesia140]

Czasem jest tak,że cała rodzina wyjechała daleko stąd i przyjeżdża tylko
na chwilę (jeśli w ogóle przyjeżdża), a czasem ci , którzy mieliby
chodzić na groby sami już odeszli na tamten świat, smutne to , ale
prawdziwe.

[sibeliuss]

Takie groby poznać po tym, że generalnie nikt na nich nie bywa.
Ja piszę o tych, gdzie wyperfumowana i wyfiokowana banda nowobogackich
przyjdzie, walnie kilka dużych wieńców, drogie znicze i do następnego listopada
mają z głowy.

[wiesia140]

no cóż niektórzy robią to tylko dla oka, żeby ktoś coś nie powiedział
o nich...

[sibeliuss]

Inni nie chodzą wcale.

[wiesia140]

to ja już wolę tych nie chodzących wcale, mniej hipokryzji

[wiesia140]

A zauważyłeś ,że cmentarz to takie specyficzne miejsce , tam nawet czas
człowiekowi płynie inaczej , bo ma się świadomość pewnej nieuchronności,
zbliżania się do czegoś. Względem śmierci jesteśmy najbardziej tu na świecie
równi , bo każdy umrze ,niezależnie od tego, czy jest biedny, czy bogaty, czy ma
władzę, czy jej nie ma, śmierć jest nieprzekupna i nieuchronna, owszem można
walczyć przedłużać życie jeśli jest na to szansa ( i należy to robić nie
przeczę), ale ono się kiedyś i tak skończy, to jedyna najbardziej pewna
rzecz na tym świecie, bo na pewno to my kiedyś umrzemy.

[wiesia140]

dokładnie

[sibeliuss]

I dlatego oddzielam wiarę od umierania grubą kreską. Środowiska
ortodoksyjne zawsze każą się cieszyć myślami o życiu wiecznym - dla
mnie ważne jest życie tutaj, a co potem, a kto wie co tam dalej jest
naprawdę? O ile jest.

[sibeliuss]

Boją się, bo tam uzmysławiają sobie, że kiedyś tam trafią.

[wiesia140]

choć myślę ,że w każdym z nas jest cząstka tego strachu, tylko jedni
próbują się z tym oswoić , drudzy go spychają na później , tylko ,
czy zawsze się zdąży z tym później...

[sibeliuss]

TO smutne, gdy grób jest zaniedbany. Tam nie musi być wystawnie, ma być posprzątane i tyle.
Moja Mama też nie ma pomnika, bo murowanie było świeże i mogłoby się odkształcić. Ma mogiłę, posprzątaną, jakiś kwiatek i tyle. To nie klomb, ale też grób kogoś kto lubił i dbał o porządek.

[ariamemoria]

To o czym piszesz to trudny, ale bardzo ważny temat.

Ludzie w natłoku codziennych zadań zapominają ile otuchy można znaleźć na cmentarzu. To dobrze, że są takie osoby jak Ty, które zwracają na to uwagę. Dbanie o cmentarze i nagrobki naszych bliskich to jedyny sposób by pielęgnować pamięć, o tych którzy już odeszli.

Pozdrawiamy!

[ja_depresja]

moze ja troche od innej strony...
odkąd zmarła mama, to na mnie i brata spadł obowiązek dbania o groby bliskich. Brat nie ma pieniedzy nawet na bilet, jest bez pracy. Czasem daję mu pieniadze, by pojechał, umył pomniki, zapalił znicz. Ja mieszkam daleko, ale staram się być jak najczęściej. Tylko ręce mi juz opadają, gdy przyjeżdżam i znowu wszystko pokradzione z grobu... Kiedys się zastanawiałam dlaczego na tych wielkich drogich grobowcach leża takie badziewiaste kwiaty, teraz wiem- tylko takich nie kradną. A sprzątać mogłabym codziennie- tak kurzy się na cmentarzu (sam piasek jak na plaży) i nawet ptaki sie uwzięły żeby s...ć na pomnik:(
Choć serce mi peka, bo chciałabym tam siedzieć godzinami, to coraz częściej wolę się modlic za dusze bliskich, niż stawiać kolejny znicz. To im bardziej potrzebne.

[nabakier]

Ja nie chodzę na groby bliskich nie ma to nic wspólnego z brakiem szacunku. Po prostu nie lubię. Mam ich w sercu i to wystarczy. Sama też nie chcę grobu.

[kol.3]

Po pierwsze - są groby zadbane, które wcale nie świadczą o tym, że zmarły był kochany, a familia wspomina, i bywa na grobie. Po prostu (ze względu na opinię publiczną) wynajmuje cmentarnego fachowca do omiatania grobu i postawienia kwiatków 2-3 razy do roku za niewielkie pieniądze.

Po drugie - czasem z całej familii zostaje jedna osoba, która dba, troszczy się, omiata, myje, nosi kwiatki, reszta familii olewa. Wszystko jest na barkach jednej osoby i takie groby mogą być lekko zaniedbane, bo nikt nie jest jednoosobowym herosem, żeby wszystko ogarnąć.

Są także ludzie, którzy odchodzą z tego świata nie pozostawiając po sobie poczucia straty i żalu, na takie groby często nikt nie chce chodzić.