Warsztat 107

[mrgodot]

To teraz będzie mój debiut w zadawaniu zagadki. Mam nadzieję, że was
zainteresuje.

Kiedyś, w odległej młodości, zaczytywałam się m.in. utworami pewnego
autora. Szczególnie uwielbiałam jedną z jego powieści (przyznam, że
to proza), a jeszcze bardziej jednego z bohaterów tej konkretnej
powieści (nie zdradzę, czy to mężczyzna, czy kobieta). To jest
bardziej typ bohatera/ki – podobny typ powtarza się w kilku innych
jego powieściach. Niemniej jednak, ten bardzo znany, płodny i
wybitny autor ma bardzo szczególny sposób opisywania świata,
charakterystycznych bohaterów i wyjątkową, równie charakterystyczną
filozofię życiową. Jestem pod jej wpływem do dziś.
Ale do rzeczy – chciałabym, żebyście wydusiły z kart maksymalnie
wszystko na ten temat. Nie chodzi mi o konkrety typu nazwisko
autora, tytuł powieści, nazwisko bohatera, itp. (chyba, że same się
zdecydujecie). Pytania pomocnicze poniżej, ale możecie tworzyć
własne.
1. Jaki jest klimat tych powieści
2. W jakich realiach są osadzone, w jakiej epoce i w jakim miejscu
3. Tematyka i problematyka, główny przekaz powieści, może być nawet
nurt i kierunek
4. Główny typ bohaterów występujących w tych powieściach– ich cechy
charakterystyczne, pragnienia, namiętności, rozterki, wartości,
filozofia życiowa
5. Losy i sposób działania bohaterów, ich postawa wobec
innych/świata, wewnętrzne i zewnętrzne zmagania, problemy
6. Mój ulubiony bohater/ka – kim jest i co mnie w nim/niej
szczególnie urzekło
7. Kim jest autor i wszystko co uda wam się uzyskać na temat
sylwetki, wartości czy losów autora
8. Co cenię w tych powieściach i za co cenię autora
9. Dlaczego?

No nie będę się rozpisywać dalej. Pewnie wpadniecie na mnóstwo
innych pomysłów co by tu jeszcze wyciągnąć.
Przy okazji, dla tych z was, które poprawnie rozszyfrowały mój nick
jako Pan Godot uzupełniam, że tym autorem nie jest Samuel Beckett.
To by było za proste.
Życzę wam powodzenia i jak najbardziej trafncyh odpowiedzi. Dajcie
się ponieść wyobraźni.

[dana-25]

Dosyć skomplikowane, ale czuję że, dożo się nauczymy na tych warsztatach

[chariota]

Wow!
Dam sobie ze dwa dni czasu na przemyślenie, w jaki sposób się do
tego zabrać... Trudna sztuka z tego bohatera literackiego

MOJE KARTY

[maly-elf]

Klimat powieści- 4 buławy
Epoka, miejsce - Król Monet+5 buław
Tematyka - 4 Monety +Słońce
Cechy bohaterów - 7 Mieczy +9 Monet+ 2 Buławy
Sposób działania bohaterów - As Mieczy + 3 Buławy
Bohater ulubiony Mrgodot - 9 buław
Za co go lubi - 10 Monet
Autor - Księżyc
Co ceni Mrgodot w tych powieściach - 3 Kielichy
Za co ceni autora - 2 Kielichy
Dlaczego - Paź Kielichów

Mam wrażenie, że jest to jakaś saga rodzinna, ewentualnie powieść
obyczajowa.Akcja rozgrywa się w czasach dość burzliwych, jakieś wojny, bitwy czy
zamieszki. Tło historyczne.Dużo się dzieje.
Tematem przewodnim jest odkrywanie jakiejś tajemnicy, pokonanie swoich słabości,
przezwyciężanie lęku, zmaganie się z samym sobą.
Bohaterowie to postacie dość kontrowersyjne. Sprytni, trochę może nawet
podstępni.Stojący przed wyborem dobra lub zła.Z jednej strony czytelnik
uwielbia, z drugiej nienawidzi. Jednoczesne przyciąganie i odpychanie. Może nie
są to bohaterowie pozytywni, ale na pewno interesujący.Działają według własnych
zasad i postanowień. Nie wahają się zerwać z czymś , co im przeszkadza w
wykonaniu planu.Dążą do celu nie oglądając się za siebie.
Ulubionym bohaterem Mrgodot jest osoba pewna siebie, wiedząca czego chce, nie
wahająca się podjąć wyzwań, aby osiągnąć cel.Uparta, stanowcza, mająca swoje racje.
Mrgodot polubiła tego bohatera za konsekwencje w działaniu, podziwiała go za to,
co osiągnął własnymi siłami, może zaczynał od zera i doszedł do wielkiej
fortuny. W każdym razie osiągnął jakiś sukces, chociaż łatwo nie było.
Autor to osoba dość tajemnicza, romantyczna. Wydaje mi się, że jest to kobieta.
Doskonale uwodząca czytelnika swoim stylem pisania. W jej książkach panuje
niesamowity nastrój.
Mrgodot cenie w tych powieściach styl i język pisania. Nieskomplikowany i
przystępny, może nawet dowcipny. Książki te doskonale odciągają od codziennośći,
zapomina się o swoich kłopotach. Po prostu świetnie się je czyta.!!
Autora natomiast Mrgodot ceni za to, że się nie wywyższa mimo swej popularności,
nie lansuje się. Jest zwykłym człowiekiem, bratnią duszą dla Mrgodot.
Mrgodot całkowicie przenosi się w świat stworzony w tych powieściach..
Identyfikuje się z bohaterem.
Chodzi mi po głowie Agata Christie i jej bohater Herkules Poirot lub panna Marple.
Chociaż równie dobrze może chodzić o Sagę o Ludziach Lodu.
Zresztą nie będę odgadywać tytułu, bo się tylko pogrążę. A tak to może będę
miała choć ociupinkę trafień

[mrgodot]

Dziękuję Mały Elfie za twoją interpretację!

[krolowa.mieczy]

Nie mam czasu w tym tyg na postawienie kart
Mam skojarzenie dot autora i Księżyca w rozkładzie Elfika - piszący pod
pseudonimem.

[maly-elf]

Mieczyku, dziękuję Nie wpadłam na to, ale faktycznie masz rację.
nie mogę się już doczekać rozwiazania, umieram z ciekawości , co to za powieści
i jaki autor

interpretacja

[kita32]

Klimat ulubionej powieści – XV Diabeł; Realia, epoka, miejsce – XVII Gwiazda;
Główny przekaz – 10 Mieczy;
Główny typ bohaterów – 8 Monet; ich postawa wobec innych – 2 Kijów;
Losy bohaterów – Królowa Monet;
Ulubiony bohater Mrgodot – 5 Mieczy; autor – Cesarz;
Co urzekło Mrgodot – 5 Monet.

Klimat powieści (Diabeł) – mroczny, posępny, o ludzkich namiętnościach, sile psychiki i podświadomości. Treść i akcja powieści wciąga, trzyma w napięciu, przykuwa.

Dzieje się w czasach Odrodzenia (?), może nad wodą, ale ogólnie mam wrażenie, że powieść jest w jakim sensie ponadczasowa (Gwiazda).

Głównym przekazem jest to, co dzieje się w psychice człowieka, natłok myśli bohatera lub wszystkich osób z powieści, pokazany jest bardziej świat wewnętrzny niż zewnętrzny (10 Mieczy).

Główny typ bohaterów to zwykli ludzie – mieszczuchy, urzędnicy, rzemieślnicy, gospodynie domowe – pracowici, oszczędni, którym dzień zwykle przebiega „jak co dzień” (8 Monet).

Trudno mi wyczuć ich postawę wobec innych (2 Kijów). Może potrzebują do szczęścia kogoś drugiego, ale nie potrafią nawiązać kontaktu.
Losy bohaterów kręcą się dookoła spraw materialnych, wygody, pracy, domu, mogą dotyczyć codziennego życia (Królowa Monet).

Ulubiony bohater Mrgodot odstaje od pozostałych bohaterów (5 Mieczy wobec 8 Monet). Jest inaczej nastawiony do życia (Miecze zamiast Monet) – może bardziej intelektualnie lub bardziej walecznie, lub męczy go proza życia – woli „iść na skróty”. Może jest skłócony z innymi lub nie potrafi nawiązać z ludźmi kontaktu? Główny przekaz powieści (10 Mieczy) jest skoncentrowany wokół ulubionego bohatera Mrgodot.

Autor (Cesarz) to pisarz o wysokiej pozycji, wybitny. Mam skojarzenia (w związku z rozkładem) z Dostojewskim.

Co urzekło Mrgodot? Radzenie sobie bohaterów z przeciwnościami życia? (5 Monet). Jakieś pokrewieństwo duchowe z głównym bohaterem lub/i specyficzny klimat powieści? (5 – wspólny mianownik z 5 Mieczy, 5 Monet i 15-Diabłem. )

[krolowa.mieczy]

Kito, jak czytam Twój opis kart to na myśl mi przychodzi "Pani Bovary"

[kita32]

> Nie mam czasu w tym tyg na postawienie kart
> Mam skojarzenie dot autora i Księżyca w rozkładzie Elfika - piszący pod
> pseudonimem.

....A mnie Księżyc skojarzył się z tym, że autor świetnie opisywał procesy zachodzące w ludzkiej psychice i siłę podświadomości. No ale może dlatego, że wylosowałam Diabła jako klimat powieści.

....Jeszcze dopiszę jedno skojarzenia z autorem - może Szekspir?

Mój rozkład

[canada53]

Licząc od lewej, 4 karty w pierwszej kolumnie mówią o powieściach:
- klimat powieści = III Cesarzowa
- tematyka powieści = XIV Umiarkowanie
- realia powieści (epoka, miejsce) = Rycerz Kielichów
- główny typ bohatera = 2 Buławy
Dwie karty w następnej kolumnie to:
- co Mrgodot ceni sobie w tych powieściach = 4 Denary
- jej ulubiony bohater, co ja w nim urzekło = 3 Denary
I kolejne 3 karty w rządku to:
- Mrgodot i jak na nią te powieści wpływały = Król Buław
- za co ceni sobie ona autora = 9 Mieczy
- autor tych powieści = Rycerz Mieczy

Mrgodot czerpała z tych powieści doświadczenie życiowe i siłę (Król Buław), książki te zachęcały ją do działania i do samodzielnego podejmowania decyzji. Czuła się ona dzięki nim bardziej dorosła oraz gotowa do podejmowania wszelakich wyzwań.
Klimat tych powieści (III Cesarzowa) jest optymistyczny, daje nadzieję, ksiązki kończą się „happy endem”, a na koniec wszystko się wyjaśnia. Podejrzewam, że opisywane w nich są sylwetki ludzi wyjątkowych, takich, których chciałoby się naśladować. Możliwe też, chodzi tu o osoby z wyższych sfer, majętne, lub też bardzo twórcze, obdarzone talentami, dające dobry przykład i inspirujące do rozwijania podobnych cech lub talentów u siebie. Wygląda mi to na powieści przygodowe, takie od których trudno się oderwać i w których sporo się dzieje. Czyta się je jednym tchem. Tematyka (XIV Umiarkowanie) jest obyczajowa, opisywane jest w nich po prostu życie ludzkie, ich codzienne troski i zmaganie się z problemami pojawiającymi się na drodze bohaterów. Akcja rozwija się stopniowo. Podejrzewam, że kulminacyjne wydarzenie wydarza się na samym początku (albo jeszcze przed rozpoczęciem się właściwej akcji), a później na kartach powieści następuje stopniowe wyjaśnienie sytuacji oraz próba jej naprawienia. Co do realiów, w których są osadzone (Rycerz Kielichów), to wydaje mi się, że rzeczywistość miesza się w nich trochę z fantazją, akcja nie zawsze dzieje się w rzeczywistym miejscu oraz czasie, bywa, że są one wyidealizowane na potrzeby powieści. Główny bohater (2 Buławy) jest podróżnikiem i osobą ciekawą świata. To ktoś o szerokich horyzontach, kto potrzebuje wyzwań i boi się podejmowania ryzyka. Jest to typ bohatera pozytywnego, budzącego respekt i szacunek.
Mrgodot ceni sobie w tych powieściach (4 Denary) rzetelność opisywanych faktów i miejsc, które może same w sobie nie istniały w rzeczywistości, ale autor przedstawia je w bardzo realistyczny sposób. Czytając te książki wynosi się mnóstwo bardzo konkretnych i użytecznych wiadomości, które zapadają w pamięć na długo. W tych powieściach wszystko „trzyma się kupy” i jest ze sobą ściśle powiązane. Czytając je ma się wrażenie dużego realizmu, książki wciągają i ma się wrażenie, że wszystko, co tam jest opisywane działo się naprawdę.
A co ją urzekło w postaci ulubionego bohatera (3 Denary)? Chyba to, że był on obdarzony jakąś misją, miał wizję tego, co chciał osiągnąć i potrafił wcielać tę wizję w życie. Bohater ten pracował nad sobą oraz się rozwijał. Potrafił stworzyć coś z niczego. W moim rozkładzie wyczuwam o wiele więcej kreatywnych, męskich energii, podejrzewam więc, że bohater ten był mężczyzną.
Autor tych książek (Rycerz Mieczy) to bardzo płodny pisarz używający wartkiego, dowcipnego, a czasami nawet ciętego języka. To typ awanturnika i podróżnika, taki wojujący intelektualista. Mrgodot ceni go za to (9 Mieczy), że nie bał się podejmować trudnych dla innych pisarzy tematów. Być może człowiek ten sporo w życiu przeżył oraz wycierpiał, dzięki temu potrafił pisać o krzywdzie ludzkiej, strachu lub o niesprawiedliwości. Sam autor mógł być też osobą dosyć kontrowersyjną i mało lubianą w towarzystwie.

Tak się zastanawiam, czy nie chodzi tu jakieś powieści detektywistyczne czy coś w tym rodzaju (np. ksiązki Agaty Christie)? Chodził mi po głowie też Juliusz Verne.

[mrgodot]

Dziękuję Canado za twoją interpretację. Czekam na dalsze.

[chariota]

Witam!
Podzielę się tym, co mi karty pokazują odnośnie warsztatów Margodot.
Klimat powieści- Ma cechy romansu. Jest opowieścią o ludzkich
losach, gdzie w tle są uczucia trudne, skomplikowane relacje,
związki precedensowe. Zamierzchła epoka, czas i miejsce mroczne,
ciężka ludzka praca, bieda, nadziei zaledwie iskra, która, o dziwo
rozpala sie we właściwym momencie ogromnym płomieniem... Tematem
jest dylemat i konieczność wyboru pomiędzy uczuciem, a pozycją i
pieniędzmi. Z jednej strony potrzeba miłości i uczucie bardzo
namiętne, z drugiej ograniczenia kulturowe i finansowe. Dylemat
odwieczny, jednakże oddziaływujący bardzo na emocje czytelnika,
stwarzający klimat, w którym sie 'tkwi po uszy" i utożsamia z
bohaterem. Bohaterami są osoby stanowiące szeroki przekrój i całe
spektrum człowieczych charakterów. Są to ludzie niezwykle namietni,
oddani idei, bez względu na to, czy jest to idea pozytywna, czy
negatywna. Istoty targane emocjami. Stanowią lustro wszelkich
ludzkich namietności, nie ma tu bohaterów "letnich", są "gorący"
lub "lodowaci". Bywają wśrod nich osoby tajemnicze, uduchowione, w
jakiś ezoteryczny sposób mądre. Są też karierowicze z jednej strony
i to negatyw, są ludzie ubodzy, ale sprawiedliwi, uczciwi i
pracowici i to jest pozytyw. Pozytywni otrzymują często od losu
zupełnie niespodziewane szanse, jakby w nagrodę. Ulubiony bohater
Margodot- mężczyzna o wysokiej pozycji społecznej, który w imię
wyznawanych wartości poświęca lub ryzykuje dorobek życia. Widzę, że
jest to człowiek, który kocha, bez pytań i bez reszty, całym sobą.
Nie do końca jestem pewna płci autora, obstawiam mężczyznę. Cenisz
go za wrażliwość, za nadzieję, którą daje i za przesłanie główne
jego powieści- Dobro jest silniejsze i zwycięża.
Twoje ostatnie pytanie Margodot- dlaczego?
Bo powieści pozwalają Ci uwierzyć, że Twoja wizja świata jest dobra,
bo tak, jak autor chcesz, by dobro zwyciężało i dzięki krzepiącej
sile jego książek łatwiej Ci uwierzyć, że to możliwe.
Pozdrawiam i już zaczynam obgryzać paznokcie..., a do niedzieli
daleko...

[mrgodot]

Dziękuję Charioto za twoją interpretację. Nie obgryzaj paznokci
Niedziela już blisko!

[tarot.marsylski]

1. Jaki jest klimat tych powieści-GŁUPIEC
2. W jakich realiach są osadzone, w jakiej epoce i w jakim miejscu-WIEŻA
3. Tematyka i problematyka, główny przekaz powieści, może być nawet
nurt i kierunek-ŚWIAT
4. Główny typ bohaterów występujących w tych powieściach– ich cechy
charakterystyczne, pragnienia, namiętności, rozterki, wartości,
filozofia życiowa-UMIARKOWANIE
5. Losy i sposób działania bohaterów, ich postawa wobec
innych/świata, wewnętrzne i zewnętrzne zmagania, problemy-CESARZ
6. Mój ulubiony bohater/ka – kim jest i co mnie w nim/niej
szczególnie urzekło-MAG
7. Kim jest autor i wszystko co uda wam się uzyskać na temat
sylwetki, wartości czy losów autora-ŚMIERĆ
8. Co cenię w tych powieściach i za co cenię autora-SPRAWIEDLIWOŚĆ
9. Dlaczego?-EON(Sąd)

Klimat na początku radosny,stawiam na wiosnę.Być może to książka o podnoszeniu
się z dna.W tej książce chodzi o przestrogi(?).Bohaterzy są rozsądni,sztywni i
nie potrafią się cieszyć.Twój ulubiony bohater to główny bohater który chyba
dźwigał się z dna.Losy autora były bardzo różne.W trakcie pisania książki mógł
przechodzić tragedię.Lubisz autora za konkretność,krótkie opisy.

Charioto

[kita32]

Charioto, a jakie karty wylosowałaś? Pamiętasz?

jutrzejsze rozwiązanie

[mrgodot]

Na początku bardzo dziękuję za kolejne interpretacje. Wszystkie są
już opracowane lub w trakcie
I mam do was wielką prośbę - czy to będzie duży problem jeśli podam
jutrzejsze rozwiązanie o 19.00 a nie o 18.00?
Rodzina przyjeżdża na obiad (bo mam imieniny) i muszę ich przyjąć i
ugościć. O 18 powinni się już zbierać, jakby co to ich wyrzucę.
Muszą wrócić do siebie a to ok. 200 km. Ale chciałbym się
zabezpieczyć na wszelki wypadek i nie zawieść was, bo niektóre
dziewczynki już paznokcie obgryzają.
Jeżeli to bardzo skomplkuje wasze plany to napiszcie dzisiaj jeszcze
tu na forum i wtedy spróbuję to jakoś załatwić delikatnie z rodziną.
Czekam też na kolejnych chętnych do podzielenia się swoimi uwagami.

[canada53]

No pewnie, że może być o 19.00, a jakbyś się nie wyrobiła, to nawet i później.
I wszystkiego najlepszego z okazji imienin! Baw się dobrze z rodziną,
rozwiązanie może troszkę poczekać.

[mrgodot]

Dziękuję Canado!
Będę się bawić dobrze, ale niecierpliwie.
Chcę jednak ustalić konkretną godzinę, żeby was nie trzymać w
niepewności.
W takim razie rozwiązanie podam punktualnie o 19.00 jutro.
Choćby się nie wiem co działo!

[tarot.marsylski]

rozwiązanie może być nawet jutro

[kita32]

Pewnie, że może być o 19-ej
Baw się dobrze, a jak by coś się jeszcze przedłużyło to daj znać

[chariota]

Nie, niestety nie pamiętam, bo zadawałam rózne pytania kolejno i
wyciagałam po trzy karty, a niczego nie zapisałam. Tak byłam
skoncentrowana na interpretacji, czytaniu kart i spisywaniu tego, że
emocjonalnie "popłynęłam"... Sorry, przykro mi. W przewadze były
Miecze i Kielichy, trochę Denarów, z WA pamiętam, że w pytaniu o
autora wyszedł Papież. Ale to już niestety wszystko, co wiem, więcej
grzechów nie pamiętam...(

Rozwiązanie będzie o 19.00

[mrgodot]

zapewniam, rodzina właśnie pojechała. Dzięki za wyrozumiałość i
jeszcze chwilkę pozostawiam was w niepewności.

[mrgodot]

Moje drogie!
Przez wasze świetne interpretacje kilka razy musiałam zmieniać
rozwiązanie, bo wyciągałyście elementy, o których nawet nie
pomyślałam, że wyjdą. To już ostateczna wersja. Drobne detale
dotyczące powieści znajdziecie bezpośrednio w omówieniu waszych
interpretacji.
W ostatniej klasie podstawówki, a potem przez całe liceum
fascynowałam się twórczością egzystencjalistów oraz prekursorów tego
nurtu: Nietzsche, Dostojewski, Beckett i Camus. Ze zmienną
amplitudą – tzn. ta czwórka zamieniała się co chwila miejscami.
Autorów różnią wprawdzie epoki, ale przekaz pozostaje ten sam. W
warsztatach chodziło mi konkretnie o Fiodora Dostojewskiego, jego
powieść „Bracia Karamazow”, i moją ulubioną postać, Iwana Karamazow.

1. Główny kierunek, nurt, przekaz:
Nazwisko mówi samo za siebie, ale jedno z najpiękniejszych określeń
tego nurtu to „filozofia tragedii” czyli „szanować wielkie
nieszczęście, wielką brzydotę, wielkie chybienie”. Walka o
zachowanie godności i niezgoda na świat i panujący w nim porządek to
przekaz tych powieści i jednocześnie odpowiedź na pytanie za co
cenię tak bardzo autora.
2. Autor:
Typowy Skorpion. Bardzo pięknie i trafnie określony jako „okrutny
talent”. Jak mało kto interesował się wszelkimi przejawami
okrucieństwa, zgłębiał je w swoich powieściach z rozkoszą niemalże,
ale też z wyjątkową intensywnością. To znawca ludzkiej duszy i
psychiki. Odkrywa jej najgłębsze mroki i grzechy, nawet tam, gdzie
nie spodziewalibyśmy się, że istnieją.
3. Klimat i tematyka:
Klimat powieści Dostojewskiego jest mroczny, zimny i dosłownie
zimowy (bo zazwyczaj właśnie w zimie, wręcz syberyjskiej, toczy się
akcja). Osadzone są w realiach XIX-wiecznej Rosji Carskiej,
przeważnie na wsiach, w majątkach drobnej szlachty, podupadającej
arystokracji albo słabo sytuowanej inteligencji i z trudem wiążących
koniec z końcem urzędników. Szczęście miesza się tu z klęską, radość
z rozpaczą, miłość z nienawiścią, wiara z bluźnierstwem, jasność
umysłu z szaleństwem i obłędem. To też niesamowita intensywność
przeżyć, duchowych i moralnych rozterek, nagłych zwrotów akcji.
Jednocześnie akcja w powieściach Dostojewskiego jest jedynie tłem
dla wewnętrznych rozterek i rozważań bohaterów. To też były lata
cenzury i specyficznej moralności, która zmusiła pisarzy takich jak
Dostojewski do "skrywania pod płaszczykiem” rzeczywistego przekazu.
4. Bohaterowie:
Jego bohaterowie – od głównych po najdrobniejszych – to
ludzie „biedni” w przeróżnych znaczeniach tego słowa (nieszczęśliwi,
brzydcy i chybieni!). Wszystkim czegoś brakuje. Takie zagubione
dusze, wiecznie cierpiące, udręczone, szukające swojego miejsca na
ziemi i nie mogące go znaleźć. To ludzie dobrzy i okrutni zarazem,
bo granica między złem a dobrem jest tu cienka, prawie niewidoczna.
W tle jest też cała plejada różnej maści łajdaków. Główny typ
bohatera to „człowiek podziemny”, nietzscheański „uebermensch” (nie
kojarzyć z Hitlerem), który dostrzega absurdalność ludzkich losów i
buntuje się przeciwko temu porządkowi.
5. Akcja „Braci Karamazow”:
Tu są zasadniczo dwie płaszczyzny. Losy 3 braci – Iwana, Dymitra i
Aloszy, które zazębiają się z losami innych osób. Bracia są w
konflikcie ze swoim ojcem a powodem jest wątek miłosny – dwie
kobiety. Piękna arystokratka Katia, która kocha Dymitra, a którą z
kolei kocha Iwan. Grzuszeńka – piękna ale prosta kobieta o wątpliwej
reputacji – którą kocha Dymitr, a która romansuje z ojcem braci
Karamazow. Ojciec zostaje zamordowany i tu pojawia się wątek
kryminalny. O morderstwo oskarżony zostaje Dymitr. Druga płaszczyzna-
ta właściwa, która nie stanowi de facto akcji – po prostu
przekazuje to, co chce zakomunikować autor w monologu Iwana
Karamazowa. To piękny wywód na temat ludzkiej kondycji i jest on
sednem powieści. Monolog Iwana w ujęciu ówczesnej (ale i dzisiejszej
moralności) to bunt wobec Boga i bluźnierstwo.
6. „Mój bohater”
Wrażliwy ale mroczny, typowy intelektualista i buntownik Iwan
Karamazow. Ukrywa swoje uczucia, chce być twardy. Ma misję do
wypełnienia. Iwan walczy z tym co, Albert Camus określił ponad 100
lat później jako absurd – niezgodność między człowiekiem a
naturą, „aktorem a dekoracją”. Iwan odrzuca Boga, bo nie godzi się
na to by ludzkie cierpienie (tu powołuje się na przykłady biednych,
wyzyskiwanych i umierających z głodu i przepracowania poddanych
cara, często dzieci) służyło uzyskaniu przepustki do przyszłego
szczęścia (raju). W ten raj wierzy jego najmłodszy brat, uczeń
seminarium, Alosza Karamzow.
W szerszym kontekście „mój bohater” to też Raskolnikow ze „Zbrodni i
Kary”, Kiriłow w „Idioty”.
Dlaczego lubię Dostojewskiego i za co go cenię? Za to wszystko co
napisałam powyżej. Jest pierwszym z tej w/w „czwórki”, który
poruszył temat ludzkiej kondycji w świecie w taki właśnie sposób. W
ówczesnych czasach to był przełom.

Dziękuję wam bardzo za udział w tym warsztacie i wasze
interpretacje. Nawet nie wiecie jak dużo szczegółów przypomniałam
sobie po latach dzięki wam. Konkrety znajdziecie w omówieniu waszych
kart.
Jeszcze raz dziękuję i przepraszam za ten powyższy przydługi wykład
na temat Dostojewskiego.
A teraz chwila cierpliwości, wkleję komentarz do waszych
interpretacji i za ok. 20 minut ogłoszę kto jest zwycięzcą.

rozwiązanie!

[mrgodot]

Moje drogie!
Przez wasze świetne interpretacje kilka razy musiałam zmieniać
rozwiązanie, bo wyciągałyście elementy, o których nawet nie
pomyślałam, że wyjdą. To już ostateczna wersja. Drobne detale
dotyczące powieści znajdziecie bezpośrednio w omówieniu waszych
interpretacji.
W ostatniej klasie podstawówki, a potem przez całe liceum
fascynowałam się twórczością egzystencjalistów oraz prekursorów tego
nurtu: Nietzsche, Dostojewski, Beckett i Camus. Ze zmienną
amplitudą – tzn. ta czwórka zamieniała się co chwila miejscami.
Autorów różnią wprawdzie epoki, ale przekaz pozostaje ten sam. W
warsztatach chodziło mi konkretnie o Fiodora Dostojewskiego, jego
powieść „Bracia Karamazow”, i moją ulubioną postać, Iwana Karamazow.

1. Główny kierunek, nurt, przekaz:
Nazwisko mówi samo za siebie, ale jedno z najpiękniejszych określeń
tego nurtu to „filozofia tragedii” czyli „szanować wielkie
nieszczęście, wielką brzydotę, wielkie chybienie”. Walka o
zachowanie godności i niezgoda na świat i panujący w nim porządek to
przekaz tych powieści i jednocześnie odpowiedź na pytanie za co
cenię tak bardzo autora.
2. Autor:
Typowy Skorpion. Bardzo pięknie i trafnie określony jako „okrutny
talent”. Jak mało kto interesował się wszelkimi przejawami
okrucieństwa, zgłębiał je w swoich powieściach z rozkoszą niemalże,
ale też z wyjątkową intensywnością. To znawca ludzkiej duszy i
psychiki. Odkrywa jej najgłębsze mroki i grzechy, nawet tam, gdzie
nie spodziewalibyśmy się, że istnieją.
3. Klimat i tematyka:
Klimat powieści Dostojewskiego jest mroczny, zimny i dosłownie
zimowy (bo zazwyczaj właśnie w zimie, wręcz syberyjskiej, toczy się
akcja). Osadzone są w realiach XIX-wiecznej Rosji Carskiej,
przeważnie na wsiach, w majątkach drobnej szlachty, podupadającej
arystokracji albo słabo sytuowanej inteligencji i z trudem wiążących
koniec z końcem urzędników. Szczęście miesza się tu z klęską, radość
z rozpaczą, miłość z nienawiścią, wiara z bluźnierstwem, jasność
umysłu z szaleństwem i obłędem. To też niesamowita intensywność
przeżyć, duchowych i moralnych rozterek, nagłych zwrotów akcji.
Jednocześnie akcja w powieściach Dostojewskiego jest jedynie tłem
dla wewnętrznych rozterek i rozważań bohaterów. To też były lata
cenzury i specyficznej moralności, która zmusiła pisarzy takich jak
Dostojewski do ‘skrywania pod płaszczykiem” rzeczywistego przekazu.
4. Bohaterowie:
Jego bohaterowie – od głównych po najdrobniejszych – to
ludzie „biedni” w przeróżnych znaczeniach tego słowa (nieszczęśliwi,
brzydcy i chybieni!). Wszystkim czegoś brakuje. Takie zagubione
dusze, wiecznie cierpiące, udręczone, szukające swojego miejsca na
ziemi i nie mogące go znaleźć. To ludzie dobrzy i okrutni zarazem,
bo granica między złem a dobrem jest tu cienka, prawie niewidoczna.
W tle jest też cała plejada różnej maści łajdaków. Główny typ
bohatera to „człowiek podziemny”, nietzscheański „uebermensch” (nie
kojarzyć z Hitlerem), który dostrzega absurdalność ludzkich losów i
buntuje się przeciwko temu porządkowi.
5. Akcja „Braci Karamazow”:
Tu są zasadniczo dwie płaszczyzny. Losy 3 braci – Iwana, Dymitra i
Aloszy, które zazębiają się z losami innych osób. Bracia są w
konflikcie ze swoim ojcem a powodem jest wątek miłosny – dwie
kobiety. Piękna arystokratka Katia, która kocha Dymitra, a którą z
kolei kocha Iwan. Grzuszeńka – piękna ale prosta kobieta o wątpliwej
reputacji – którą kocha Dymitr, a która romansuje z ojcem braci
Karamazow. Ojciec zostaje zamordowany i tu pojawia się wątek
kryminalny. O morderstwo oskarżony zostaje Dymitr. Druga płaszczyzna-
ta właściwa, która nie stanowi de facto akcji – po prostu
przekazuje to, co chce zakomunikować autor w monologu Iwana
Karamazowa. To piękny wywód na temat ludzkiej kondycji i jest on
sednem powieści. Monolog Iwana w ujęciu ówczesnej (ale i dzisiejszej
moralności) to bunt wobec Boga i bluźnierstwo.
6. „Mój bohater”
Wrażliwy ale mroczny, typowy intelektualista i buntownik Iwan
Karamazow. Ukrywa swoje uczucia, chce być twardy. Ma misję do
wypełnienia. Iwan walczy z tym co, Albert Camus określił ponad 100
lat później jako absurd – niezgodność między człowiekiem a
naturą, „aktorem a dekoracją”. Iwan odrzuca Boga, bo nie godzi się
na to by ludzkie cierpienie (tu powołuje się na przykłady biednych,
wyzyskiwanych i umierających z głodu i przepracowania poddanych
cara, często dzieci) służyło uzyskaniu przepustki do przyszłego
szczęścia (raju). W ten raj wierzy jego najmłodszy brat, uczeń
seminarium, Alosza Karamzow.
W szerszym kontekście „mój bohater” to też Raskolnikow ze „Zbrodni i
Kary”, Kiriłow w „Idioty”.
Dlaczego lubię Dostojewskiego i za co go cenię? Za to wszystko co
napisałam powyżej. Jest pierwszym z tej w/w „czwórki”, który
poruszył temat ludzkiej kondycji w świecie w taki właśnie sposób. W
ówczesnych czasach to był przełom.

Dziękuję wam bardzo za udział w tym warsztacie i wasze
interpretacje. Nawet nie wiecie jak dużo szczegółów przypomniałam
sobie po latach dzięki wam. Konkrety znajdziecie w omówieniu waszych
kart.
Jeszcze raz dziękuję i przepraszam za ten powyższy przydługi wykład
na temat Dostojewskiego.
A teraz chwila cierpliwości i za ok. 20 minut ogłoszę kto jest
zwycięzcą.

interpretacja Canady

[mrgodot]

od lewej, 4 karty w pierwszej kolumnie mówią o powieściach:
- klimat powieści = III Cesarzowa
- tematyka powieści = XIV Umiarkowanie
- realia powieści (epoka, miejsce) = Rycerz Kielichów
- główny typ bohatera = 2 Buławy
Dwie karty w następnej kolumnie to:
- co Mrgodot ceni sobie w tych powieściach = 4 Denary
- jej ulubiony bohater, co ja w nim urzekło = 3 Denary
I kolejne 3 karty w rządku to:
- Mrgodot i jak na nią te powieści wpływały = Król Buław
- za co ceni sobie ona autora = 9 Mieczy
- autor tych powieści = Rycerz Mieczy

Mrgodot czerpała z tych powieści doświadczenie życiowe i siłę (Król
Buław), książki te zachęcały ją do działania i do samodzielnego
podejmowania decyzji. Czuła się ona dzięki nim bardziej dorosła oraz
gotowa do podejmowania wszelakich wyzwań.
Tak, to zresztą są bardzo dojrzałe powieści, zdecydowanie nie na
koniec podstawówki i początek liceum. Ja byłam urzeczona.

Klimat tych powieści (III Cesarzowa) jest optymistyczny, daje
nadzieję, ksiązki kończą się „happy endem”, a na koniec wszystko się
wyjaśnia.
No tu nie. To bardzo pesymistyczny nurt powieści. Sądzę, że
pokazał ci się cień karty. Chociaż … po głębszej chwili
zastanowienia - to ciekawe - akurat „Bracia Karamazow” teoretycznie
tak się kończą. Teoretycznie bo wprawdzie Iwan dostaje załamania
nerwowego (popada w szaleństwo), Dymitr wędruje na Sybir ale
bogobojny i dobroduszny Alosza przekonuje, że wszystko będzie dobrze
i w ogóle. To był żart Dostojewskiego z ludzkiej wiary i
przekonania, że cierpienie służy czemuś szlachetnemu, ale karty
mogły ci to tak pokazać. W takim razie gratuluję!

Podejrzewam, że opisywane w nich są sylwetki ludzi wyjątkowych,
takich, których chciałoby się naśladować. Możliwe też, chodzi tu o
osoby z wyższych sfer, majętne, lub też bardzo twórcze, obdarzone
talentami, dające dobry przykład i inspirujące do rozwijania
podobnych cech lub talentów u siebie.
Może niekoniecznie są to postacie do naśladowania (no nie te moje
ulubione) i raczej trudno powiedzieć o nich, że dają „dobry”
przykład. To oczywiście względne. Ja je uwielbiam. Ale masz rację w
pozostałych punktach. Majętne – tak, jak najbardziej. Te główne
postacie zazwyczaj nie należą do tych głodujących. Wyjątkiem jest
Raskolnikow ze „Zbrodni i Kary” (no i oczywiście zesłańcy, ale to
normalne). I twórcze, bardzo twórcze.

Wygląda mi to na powieści przygodowe, takie od których trudno się
oderwać i w których sporo się dzieje. Czyta się je jednym tchem.
W pewnym sensie przygodowe, bardziej jak piszesz poniżej –
obyczajowe. Wciągają – absolutnie tak. Akcja – jak najbardziej
wartka.

Tematyka (XIV Umiarkowanie) jest obyczajowa, opisywane jest w nich
po prostu życie ludzkie, ich codzienne troski i zmaganie się z
problemami pojawiającymi się na drodze bohaterów.
Świetna interpretacja!

Akcja rozwija się stopniowo. Podejrzewam, że kulminacyjne wydarzenie
wydarza się na samym początku (albo jeszcze przed rozpoczęciem się
właściwej akcji), a później na kartach powieści następuje stopniowe
wyjaśnienie sytuacji oraz próba jej naprawienia.
Brawo, tak!!! Zazwyczaj tak właśnie jest. Dużo retrospekcji,
opowiadania z różnych punktów widzenia. Mieszanie wątków i czasów.
Super!

Co do realiów, w których są osadzone (Rycerz Kielichów), to wydaje
mi się, że rzeczywistość miesza się w nich trochę z fantazją, akcja
nie zawsze dzieje się w rzeczywistym miejscu oraz czasie, bywa, że
są one wyidealizowane na potrzeby powieści
Na pewno. Pasuje mi ten Rycerz Kielichów do Rosji Carskiej –
Rosji dżentelmenów-oficerów umierających w pojedynkach, kochających
do szaleństwa, tajemniczych, zdobywających podstępnie. Świetnie ci
się ta karta pokazała, brawo!

Główny bohater (2 Buławy) jest podróżnikiem i osobą ciekawą świata.
To ktoś o szerokich horyzontach, kto potrzebuje wyzwań i boi się
podejmowania ryzyka. Jest to typ bohatera pozytywnego, budzącego
respekt i szacunek.
Chłodny intelektualista z wierzchu, w środku gorąca dusza
próbująca pogodzić sprzeczności. Chce być obojętny a kocha po cichu
Katię. Bardzo pasuje do Iwana ta karta. Nie jest tylko podróżnikiem.
I zastanawiałabym się, czy budzi szacunek. Na pewno nie ogólny, ale
ludzie się go boją. Boją się przyznać, że to co mówi jest prawdą.
Chcą pozostać w swojej miłej ułudzie. Jest odmieńcem. Ładnie
wyłapałaś te drobiazgi Canado!

Mrgodot ceni sobie w tych powieściach (4 Denary) rzetelność
opisywanych faktów i miejsc, które może same w sobie nie istniały w
rzeczywistości, ale autor przedstawia je w bardzo realistyczny
sposób.
Czytając te książki wynosi się mnóstwo bardzo konkretnych i
użytecznych wiadomości, które zapadają w pamięć na długo. W tych
powieściach wszystko „trzyma się kupy” i jest ze sobą ściśle
powiązane. Czytając je ma się wrażenie dużego realizmu, książki
wciągają i ma się wrażenie, że wszystko, co tam jest opisywane
działo się naprawdę.
No tu raczej nie. Fakty są tłem dla przekazu, który najbardziej
ceniłam. Raczej widziałabym tą 4 Monet jako walkę o wyjście z tej
skorupy, wewnętrznych rozterek, gotowości do porzucenia wszystkiego
niezależnie od konsekwencji. Taki jest Iwan i Dymitr, Kiriłow,
Raskolnikow. Realizm – zgadzam się, jest tu jak najbardziej.

A co ją urzekło w postaci ulubionego bohatera (3 Denary)? Chyba to,
że był on obdarzony jakąś misją, miał wizję tego, co chciał osiągnąć
i potrafił wcielać tę wizję w życie.
Świetnie, super! Miał misję! Za to go kochałam!

Bohater ten pracował nad sobą oraz się rozwijał. Potrafił stworzyć
coś z niczego. W moim rozkładzie wyczuwam o wiele więcej
kreatywnych, męskich energii, podejrzewam więc, że bohater ten był
mężczyzną.
Tak, i te pozostałe męskie energie to chyba Dymitr, Kiriłow,
Raskolnikow i pewnie pozostali bracia Karamazow. Trochę tego było,
bardzo męska powieść.

Autor tych książek (Rycerz Mieczy) to bardzo płodny pisarz używający
wartkiego, dowcipnego, a czasami nawet ciętego języka. To typ
awanturnika i podróżnika, taki wojujący intelektualista. Mrgodot
ceni go za to (9 Mieczy), że nie bał się podejmować trudnych dla
innych pisarzy tematów. Być może człowiek ten sporo w życiu przeżył
oraz wycierpiał, dzięki temu potrafił pisać o krzywdzie ludzkiej,
strachu lub o niesprawiedliwości. Sam autor mógł być też osobą dosyć
kontrowersyjną i mało lubianą w towarzystwie.
Tak! Dostojewski to pisarz z charakterem, wojujący, nie idący na
kompromisy. Ta 9 Mieczy i to co piszesz o tematyce, która poruszał
to strzał w „10”. No fakt, nie był lubiany, ani towarzyski. Mroczny
Skorpion!

Tak się zastanawiam, czy nie chodzi tu jakieś powieści
detektywistyczne czy coś w tym rodzaju (np. ksiązki Agaty Christie)?
Chodził mi po głowie też Juliusz Verne.
Wyłapałaś wątek kryminalny! Gratuluję!

[mrgodot]

Klimat powieści- Ma cechy romansu. Jest opowieścią o ludzkich
losach, gdzie w tle są uczucia trudne, skomplikowane relacje,
związki precedensowe.
Jak najbardziej tak! Trudne relacje wynikające m.in. z wątku
romansowego.

Zamierzchła epoka, czas i miejsce mroczne,
ciężka ludzka praca, bieda, nadziei zaledwie iskra, która, o dziwo
rozpala sie we właściwym momencie ogromnym płomieniem...
Bardzo ładnie to ujęłaś Charioto – bieda, mrok, beznadzieja a ta
iskra to na pewno monolog Iwana.
To taka iskra w całej książce. Sam Dostojewski powiedział, że kilka
stron monologu napisał w jednej chwili. Brawo!!!

Tematem jest dylemat i konieczność wyboru pomiędzy uczuciem, a
pozycją i
pieniędzmi. Z jednej strony potrzeba miłości i uczucie bardzo
namiętne, z drugiej ograniczenia kulturowe i finansowe. Dylemat
odwieczny, jednakże oddziaływujący bardzo na emocje czytelnika,
stwarzający klimat, w którym sie 'tkwi po uszy" i utożsamia z
bohaterem.
Tak tu jest dylemat polegający na dokonaniu wyboru, są mezalianse
i kwestie finansowe prowadzące m.in. do morderstwa. Świetnie!

Bohaterami są osoby stanowiące szeroki przekrój i całe
spektrum człowieczych charakterów. Są to ludzie niezwykle namietni,
oddani idei, bez względu na to, czy jest to idea pozytywna, czy
negatywna. Istoty targane emocjami.
Brawo, brawo! To powieść o namiętnościach targających ludzką
duszą, bez osądzania co jest dobre, co złe.

Stanowią lustro wszelkich
ludzkich namietności, nie ma tu bohaterów "letnich", są "gorący"
lub "lodowaci".
O tak!!!

Bywają wśrod nich osoby tajemnicze, uduchowione, w
jakiś ezoteryczny sposób mądre.
Tak, starzec Zosima, prawosławny mnich i mistrz duchowy Aloszy!


Są też karierowicze z jednej strony
i to negatyw, są ludzie ubodzy, ale sprawiedliwi, uczciwi i
pracowici i to jest pozytyw. Pozytywni otrzymują często od losu
zupełnie niespodziewane szanse, jakby w nagrodę.
Karierowicze i ludzie nikczemni – jak najbardziej. Może słowo
pozytywny nie do końca pasuje do Dostojewskiego, ale cechy które
wymieniłaś jak najbardziej tak.

Ulubiony bohater
Mrgodot- mężczyzna o wysokiej pozycji społecznej, który w imię
wyznawanych wartości poświęca lub ryzykuje dorobek życia. Widzę, że
jest to człowiek, który kocha, bez pytań i bez reszty, całym sobą.
Zimny intelektualista o gorącej duszy, potajemnie kochający. Tak!


Nie do końca jestem pewna płci autora, obstawiam mężczyznę. Cenisz
go za wrażliwość, za nadzieję, którą daje i za przesłanie główne
jego powieści- Dobro jest silniejsze i zwycięża.
Mężczyzna się zgadza. Iwan jest „poza dobrem i złem” i w
powieściach Dostojewskiego nigdy nie zwycięża, ale … chyba znowu
pojawia się żart Dostojewskiego z końcówki powieści. Pojawił ci się
w kartach Alosza i jego silna wiara właśnie w to, że dobro zwycięży.
Brawo!

Twoje ostatnie pytanie Margodot- dlaczego?
Bo powieści pozwalają Ci uwierzyć, że Twoja wizja świata jest dobra,
bo tak, jak autor chcesz, by dobro zwyciężało i dzięki krzepiącej
sile jego książek łatwiej Ci uwierzyć, że to możliwe.
Tak, Iwan reprezentuje moją wizję świata, chociaż takiego świata
nie ma. W jakimś sensie jest ona pozytywna, chociaż nie użyłabym
słowa „dobro”.

interpretacja Małego Elfa

[mrgodot]

Klimat powieści- 4 buławy
Epoka, miejsce - Król Monet+5 buław
Tematyka - 4 Monety +Słońce
Cechy bohaterów - 7 Mieczy +9 Monet+ 2 Buławy
Sposób działania bohaterów - As Mieczy + 3 Buławy
Bohater ulubiony Mrgodot - 9 buław
Za co go lubi - 10 Monet
Autor - Księżyc
Co ceni Mrgodot w tych powieściach - 3 Kielichy
Za co ceni autora - 2 Kielichy
Dlaczego - Paź Kielichów

Mam wrażenie, że jest to jakaś saga rodzinna, ewentualnie powieść
obyczajowa.
Bardzo dobrze Mały Elfie, ta konkretna powieść to jest w pewnym
sensie saga rodzinna, bo opowiada o losach rodziny. Wprawdzie w
jednym pokoleniu, ale tak wskazuje sam tytuł. Brawo!

Akcja rozgrywa się w czasach dość burzliwych, jakieś wojny, bitwy
czy
zamieszki. Tło historyczne. Dużo się dzieje.
Tak, to burzliwe czasy. Bohaterowie wprawdzie nie doświadczają
samej wojny, ale jest to okres zamieszek, ucisku, zsyłek,
gwałtownych wydarzeń. Jeden z braci, Dymitr Karamazow, jest
oficerem. Oskarżony o zabójstwo ojca zostaje zesłany na Sybir.

Tematem przewodnim jest odkrywanie jakiejś tajemnicy, pokonanie
swoich słabości,
przezwyciężanie lęku, zmaganie się z samym sobą.
Zmagania wewnętrzne, lęki i ukryte tajemnice – zdecydowanie tak.
W tle jest przecież sprawa kryminalna, zagadka, którą trzeba
wyjaśnić. Świetnie!

Bohaterowie to postacie dość kontrowersyjne. Sprytni, trochę może
nawet
podstępni. Stojący przed wyborem dobra lub zła. Z jednej strony
czytelnik
uwielbia, z drugiej nienawidzi. Jednoczesne przyciąganie i
odpychanie. Może nie
są to bohaterowie pozytywni, ale na pewno interesujący. Działają
według własnych
zasad i postanowień. Nie wahają się zerwać z czymś , co im
przeszkadza w
wykonaniu planu. Dążą do celu nie oglądając się za siebie.
Wszystko się zgadza. Jest tam cała plejada różnych bohaterów,
którym jak najbardziej można przypisać te cechy. W sedno trafiłaś
szczególnie pisząc o wyborach „dobra i zła”. Super!

Ulubionym bohaterem Mrgodot jest osoba pewna siebie, wiedząca czego
chce, nie
wahająca się podjąć wyzwań, aby osiągnąć cel. Uparta, stanowcza,
mająca swoje racje.
Tak, jak najbardziej wielki indywidualista, agnostyk, walczący z
religią, z moralnością i konwenansami. Prawdziwy „człowiek
podziemny” , „poza dobrem i złem”. Brawo!

Mrgodot polubiła tego bohatera za konsekwencje w działaniu,
podziwiała go za to,
co osiągnął własnymi siłami, może zaczynał od zera i doszedł do
wielkiej
fortuny. W każdym razie osiągnął jakiś sukces, chociaż łatwo nie
było.
No akurat on był bogaty z domu, ale rzeczywiście, ceniłam go za
konsekwentny bunt, którym żył nie licząc się ze skutkami.

Autor to osoba dość tajemnicza, romantyczna. Wydaje mi się, że jest
to kobieta.
Doskonale uwodząca czytelnika swoim stylem pisania. W jej książkach
panuje
niesamowity nastrój.
Mężczyzna, ale jak najbardziej tajemniczy, wręcz mroczny i tak –
można tu mówić o romantyku. Styl pisania – tak uwodzi, a nawet
więcej – zwodzi i to dosłownie. Dostojewski sam przyznał, że losy i
perypetie bohaterów służą do ukrycia rzeczywistego przekazu
powieści – a jest nim monolog, wywód Iwana na temat kondycji
człowieka. Bardzo dobrze to wyczułaś Mały Elfie!

Mrgodot cenie w tych powieściach styl i język pisania.
Nieskomplikowany i
przystępny, może nawet dowcipny. Książki te doskonale odciągają od
codziennośći,
zapomina się o swoich kłopotach. Po prostu świetnie się je czyta.!!
Nie do końca czyta się je świetnie, bo to nie jest proza dla
przeciętnego człowieka. Za dużo tu mroczności i cierpienia, ale mnie
absolutnie wciągnęła. Język i styl – świetny, ale zdecydowanie
trudny, potoczysty, wymagający jednak przygotowania intelektualnego.
To nie są książki na wakacje pod palmą.

Autora natomiast Mrgodot ceni za to, że się nie wywyższa mimo swej
popularności,
nie lansuje się. Jest zwykłym człowiekiem, bratnią duszą dla
Mrgodot.
Trafiłaś w sedno z ta „bratnią duszą” – dodałabym „rosyjska
dusza”, bo to jedno z ulubionych określeń tego pisarza. Pochyla się
nad każdą zagubioną duszą. Cała jego twórczość jest o „duszach” –
tych nieszczęsnych, szpetnych, chybionych i umęczonych.

Mrgodot całkowicie przenosi się w świat stworzony w tych
powieściach..
Identyfikuje się z bohaterem.
Oj tak, w młodości w pełni identyfikowałam się z Iwanem i jego
przepięknym kilkustronicowym monologiem. Brawo!

Chodzi mi po głowie Agata Christie i jej bohater Herkules Poirot lub
panna Marple.
Chociaż równie dobrze może chodzić o Sagę o Ludziach Lodu.
Opowieść jest o „Braciach Karamazow” i ich ojcu, bliziutko. Rzecz
dzieje się w zimie, jest śnieg, rosyjskie klimaty północy, podróże
saniami, zsyłka na Sybir. Lodowato! Plus wątek kryminalny w tle.
Fajnie!

Zresztą nie będę odgadywać tytułu, bo się tylko pogrążę. A tak to
może będę
miała choć ociupinkę trafień
Ociupinkę? Znacznie więcej niż ociupinkę!!! Świetna interpretacja
Mały Elfie. Praktycznie same trafienia w sedno. Gratuluję!

interpretacja Tarota Marsylskiego

[mrgodot]

1. Jaki jest klimat tych powieści-GŁUPIEC
2. W jakich realiach są osadzone, w jakiej epoce i w jakim miejscu-
WIEŻA
3. Tematyka i problematyka, główny przekaz powieści, może być nawet
nurt i kierunek-ŚWIAT
4. Główny typ bohaterów występujących w tych powieściach– ich cechy
charakterystyczne, pragnienia, namiętności, rozterki, wartości,
filozofia życiowa-UMIARKOWANIE
5. Losy i sposób działania bohaterów, ich postawa wobec
innych/świata, wewnętrzne i zewnętrzne zmagania, problemy-CESARZ
6. Mój ulubiony bohater/ka – kim jest i co mnie w nim/niej
szczególnie urzekło-MAG
7. Kim jest autor i wszystko co uda wam się uzyskać na temat
sylwetki, wartości czy losów autora-ŚMIERĆ
8. Co cenię w tych powieściach i za co cenię autora-SPRAWIEDLIWOŚĆ
9. Dlaczego?-EON(Sąd)

Klimat na początku radosny,stawiam na wiosnę.
Raczej nie jest radosny, chociaż i takie momenty się zdarzają.
Akcja rzeczywiście rozpoczyna się wiosną lub latem.

Być może to książka o podnoszeniu
się z dna. W tej książce chodzi o przestrogi(?).
Można to tak interpretować, bo bohaterowie sięgają w pewnym
sensie dna. Raczej dna mrocznej duszy ludzkiej. W sensie ogólnym
można tu mówić o przestrodze.

Bohaterzy są rozsądni, sztywni i nie potrafią się cieszyć.
Rozsądni to oni nie są (poza wyjątkami) ale radości jest w tej
powieści mało, to fakt. Bohaterowie są przeciwieństwem sztywności –
myślę, że masz tu cień karty Umiarkowanie – on popadają w
skrajności, targani są namiętnościami.

Twój ulubiony bohater to główny bohater który chyba
dźwigał się z dna.
Niezupełnie. Raczej miał to coś magicznego w sobie. Źle skończył
natomiast – szaleństwo można nazwać sięgnięciem dna. Dla mnie był
głównym bohaterem i to się zgadza, masz rację. Dla Dostojewskiego
też, ale pobieżne czytanie powieści wcale na to nie wskazuje.
Niemniej jednak masz rację.

Losy autora były bardzo różne. W trakcie pisania książki mógł
przechodzić tragedię.
Pisał o tragediach. Żył tym, dostrzegał mroki ludzkiej duszy.

Lubisz autora za konkretność,krótkie opisy.
Opisy to on ma długie, ale rzeczywiście konkretne. Zgadza się.

interpretacja Kity

[mrgodot]

Klimat ulubionej powieści – XV Diabeł; Realia, epoka, miejsce – XVII
Gwiazda;
Główny przekaz – 10 Mieczy;
Główny typ bohaterów – 8 Monet; ich postawa wobec innych – 2 Kijów;
Losy bohaterów – Królowa Monet;
Ulubiony bohater Mrgodot – 5 Mieczy; autor – Cesarz;
Co urzekło Mrgodot – 5 Monet.

Klimat powieści (Diabeł) – mroczny, posępny, o ludzkich
namiętnościach, sile psychiki i podświadomości. Treść i akcja
powieści wciąga, trzyma w napięciu, przykuwa.
Świetnie Kito, bardzo trafnie!!! Właśnie o to chodzi u
Dostojewskiego!

Dzieje się w czasach Odrodzenia (?), może nad wodą, ale ogólnie mam
wrażenie, że powieść jest w jakim sensie ponadczasowa (Gwiazda).
Pięknie – jest ponadczasowa, jak najbardziej. Nie jest to
Odrodzenie, ale natura jest jak najbardziej, taka dzika, pierwotna
.

Głównym przekazem jest to, co dzieje się w psychice człowieka,
natłok myśli bohatera lub wszystkich osób z powieści, pokazany jest
bardziej świat wewnętrzny niż zewnętrzny (10 Mieczy).
Super, świetnie trafienie. Cała akcja ma tu znaczenie
drugorzędne. To powieść o ludzkich namiętnościach i wewnętrznej
walce. Akcja jest tylko tłem.

Główny typ bohaterów to zwykli ludzie – mieszczuchy, urzędnicy,
rzemieślnicy, gospodynie domowe – pracowici, oszczędni, którym dzień
zwykle przebiega „jak co dzień” (8 Monet).
Bardzo ładnie pokazało ci się w tej karcie to, o czym pisałam –
to ludzie biedni w każdym sensie tego słowa – ale próbujący poprawić
swoją kondycję. Oni są społecznym tłem powieści. Są też tłem dla
głównych bohaterów.

Trudno mi wyczuć ich postawę wobec innych (2 Kijów). Może potrzebują
do szczęścia kogoś drugiego, ale nie potrafią nawiązać kontaktu.
Tak! Właśnie tego nie potrafią!

Losy bohaterów kręcą się dookoła spraw materialnych, wygody, pracy,
domu, mogą dotyczyć codziennego życia (Królowa Monet).
Sądzę, że tak. To nie jest tu najważniejsze, ale to ludzie
pracujący. Są obok tych głównych bohaterów, którzy należą do wyższej
klasy.

Ulubiony bohater Mrgodot odstaje od pozostałych bohaterów (5 Mieczy
wobec 8 Monet). Jest inaczej nastawiony do życia (Miecze zamiast
Monet) – może bardziej intelektualnie lub bardziej walecznie, lub
męczy go proza życia – woli „iść na skróty”.
Super, jestem pod wrażeniem! Iwan jest inny – intelektualista i
to walczący. Tak jak napisałaś. Nie idzie na skróty. Nie godzi się
na tą rzeczywistość i z nią walczy. W swoim monologu mówi, że nie
wierzy w zbawczą moc cierpienia niewinnych ludzi, dla których
nagrodą za to ma być kiedyś jakiś raj. Mówi: „Ja tego świata nie
przyjmuję, przyjąć nie potrafię i z wdzięcznością zwracam bilet”.

Może jest skłócony z innymi lub nie potrafi nawiązać z ludźmi
kontaktu? Główny przekaz powieści (10 Mieczy) jest skoncentrowany
wokół ulubionego bohatera Mrgodot.
Jest skłócony z rzeczywistością, a w tym wypadku to oznacza
dokładnie to samo! Iwan jest z innego świata, jest „człowiekiem
podziemnym”. Kocha, ale ma misję do wypełnienia.
Tak, cały przekaz powieści to monolog Iwana. Brawo!

Autor (Cesarz) to pisarz o wysokiej pozycji, wybitny. Mam
skojarzenia (w związku z rozkładem) z Dostojewskim.
No i co ja tu mogę jeszcze dodać? Tylko tyle, że po raz kolejny
rzucasz mnie na kolana.

Co urzekło Mrgodot? Radzenie sobie bohaterów z przeciwnościami
życia? (5 Monet). Jakieś pokrewieństwo duchowe z głównym bohaterem
lub/i specyficzny klimat powieści? (5 – wspólny mianownik z 5
Mieczy, 5 Monet i 15-Diabłem. )
Wszystko to, co napisałaś. Bunt, niepokój i niezgoda na to, co
niesie los, walka o ludzką godność tych najbardziej nieszczęśliwych
i poniżonych, nawet za cenę paktu z Diabłem (?!). Iwan buntuje się
przeciwko porządkowi Boga i tego Boga, jego świata i jego porządku
nie przyjmuje. I na koniec szaleństwo. Piękne karty wylosowałaś
Kito! Gratuluję interpretacji!

....A mnie Księżyc skojarzył się z tym, że autor świetnie opisywał
procesy zachodzące w ludzkiej psychice i siłę podświadomości. No ale
może dlatego, że wylosowałam Diabła jako klimat powieści.

....Jeszcze dopiszę jedno skojarzenia z autorem - może Szekspir?
Nie nie Szekspir, ale to zdanie powyżej, kiedy już wiesz kto był
autorem, to strzał w ‘dziesiątkę”!

[tarot.marsylski]

Nawet miło mi że moje nowe,własne karty powiedziały trochę prawdy.To najlepszy
wynik jak na pierwszy raz

[kita32]

Trzeba przyznać, że świetnie nam wszystkim "poszło" .

[mrgodot]

bardzo dobrze wam poszło - a miało być trudne! Za dobre jesteście na
takie zagadki

[canada53]

mrgodot napisała:
> bardzo dobrze wam poszło - a miało być trudne! Za dobre jesteście na
> takie zagadki

I było trudne. Muszę się przyznać bez bicia, że książek Dostojewskiego za bardzo
nie czytałam, więc raczej nie skojarzyłabym tego, co wyszło w rozkładzie z tym
właśnie autorem, bo do tego trzeba dobrze znać jego charakterystyczne "klimaty".
Tym bardziej podziwiam Kitę, która zawsze doskonale sobie radzi we wszystkich
"literackich" warsztatach.

[maly-elf]

No to trafiłam jak kulą w płot. Najśmieszniejsze jest to, że Bracia Karamazow
to też jedno z dzieł, które wywarło na mnie wielkie wrażenie.

and the winner is ...

[mrgodot]

za 10 minut bo muszę zapalić z wrażenia!

[mrgodot]

To bardzo trudna decyzja, bo nie spodziewałam się, że tak dużo
szczegółów wyjdzie wam w kartach. Niemniej jednak zwyciężcą tych
warsztatów ogłaszam Kitę - za świetne, praktycznie 100%
rozszyfrowanie zagadki. Kita nie tylko poprawnie odgadła autora
(Brawo!!!) ale też napisała wszystko, co było w tej powieści
najważniejsze. Nie dałaś się zwieść pobocznej akcji, wyłowiłaś
sedno. Kito, wielkie ukłony i przekazuję ci pałeczkę. To było
świetne!
Ale interpretacje Canady, Małego Elfa i Charioty też zasługuja na
wielkie wyróznienie. Jesteście świetne i tu było ok. 90% bezbłędnych
trafień.
Spodziewałam się, że to będzie trudna zagadka ale jak pokazuje
rzeczywistość - nie dla was! Z tylu wątków i takiej gmatwaniny
wyłowiłyście całe clue! Nie wiem, czy ja byłabym w stanie to zrobić.
Dziękuję i jeszcze raz gratulacje dla Kity i dla was wszystkich!

[maly-elf]

Kito, jesteś wielka!!! Gratuluję

[tarot.marsylski]

Jedno jest pewne.Wszyscy jesteśmy zwycięzcami.Gratuluję Kito.

[canada53]

Kito, chylę czoła! Wielkie brawa!

[kita32]

Dzięki

[canada53]

Kito, mam wrażenie, że ostatnio (chyba po tym kursie u Flavia) bardzo się
rozkręciłaś i interpretacje Ci świetnie wychodzą, a karty też Cię słuchają.
Jeszcze wielkie brawa!

[kita32]

Po prostu miałam szczęście

[tarot.marsylski]

Kochana,nie miałaś szczęścia tylko Flawio uczynił z Ciebie Wieszczkę Forumową

[mrgodot]

Kito,
to nie jest tylko kwestia szczęścia. Gratuluję świetnej intuicji -
to było naprawdę skomplikowane wyczytać z tych kart przesłanie,
które nie było zwartą akcją, akcja była obok. Ten Diabeł to super
karta w tym rozkładzie.

[kita32]

Ja się po prostu boję zapeszyć. Ale faktycznie, kurs u Flawia dał mi bardzo dużo, nawet sobie tego tak nie uświadamiałam wcześniej.

[kita32]

Wow, super!!!

[kita32]

Dziękuję za gratulacje
i za miłe słowa

[tarot.marsylski]

z jednej strony jest mi smutno,że to nie ja wygrałem ale z drugiej to znak że
muszę jeszcze się doszkalać i poćwiczyć z nową talią
Jeszcze raz gratuluję.