W czym Wam pomógł doktorat?

[dyndu.dyndu]

Czy zrobienie doktoratu pomogło Wam w pracy zawodowej? Czy otworzyły się dotąd
zamknięte drzwi?
A może wręcz przeciwnie - tytuł do niczego się Wam nie przydał i żałujecie, że
poświęciliście czas na pracę naukową kosztem innych zajęć.

[malgunia]

Pomogl w tym, ze czasami moge powiedziec np. na zebranaich katedry, co mysle
glosno, a zaszkodzil w tym sensie, ze mam zdecydowanie mniej czasu niz przed dr.

[krzyspp1]

u mnie tez nic. jest troche lepiej niz jak bylem mgr, ale wciaz moje poglady wg
innych to tylko dywagacje zwyklego doktorka. a z takimi sie nie
dyskutuje....przykre to, ale tak jest w wiekszosci przypadkow, ktore znam.

[wichajster4]

> u mnie tez nic. jest troche lepiej niz jak bylem mgr, ale wciaz moje poglady
wg
>
> innych to tylko dywagacje zwyklego doktorka. a z takimi sie nie
> dyskutuje....przykre to, ale tak jest w wiekszosci przypadkow, ktore znam

Dlatego najlepiej po obronie dać sobie spokój z pracą na uczelni.

[dyndu_dyndu]

Pytanie kieruję raczej do osób, które nie związały się na stałe z żadną
uczelnią. Czy dr przed nazwiskiem zmienił coś w Waszej sytuacji zawodowej?
Awans? Wyjazd zagraniczny? A może chowanie dyplomu do szuflady.

[pandunia]

Witam :)

Mi doktorat pomógł w wielu rzeczach, zarówno związanych ze światem akademickim
jak i "normalną pracą zawodową" (pracuję w administracji samorządowej i
wykładam na prywatnej uczelni).
Zaczynając od uczelni: od razu lepsze warunki finansowe (po negocjacjach lepsze
nawet od moich oczekiwań, ale to nieduże miasto i nikogo z Was by te kwoty i
tak na kolana nie rzuciły). Dalej: zaproponowano mi nowy przedmiot (który jest
jak najbardziej zgodny z tematyką mojego doktoratu) i senat uczelni pozwolił mi
samodzielnie ułożyć program tego przedmiotu, zupełnie od podstaw. Dalej:
wrzucono mi 8 licencjantów, jestem więc promotorem... zabawna rzecz znaleźć się
nagle "po drugiej stronie lustra" :) I ostatnie, ale też ważne w kontekście
tych zwiększonych zarobków: bez porównania więcej godzin (a płatne od godziny).

W samorządzie z kolei też w sumie same plusy: pozwolono mi stworzyć nowy
referat, którym kieruję, jak sądzę z korzyścią także dla miasta. Oznacza to
zarówno awans, jak i podwyżkę, a także zwiększoną stabilność, bo teraz to
trudno mnie raczej zwolnić z przyczyn merytorycznych (w końcu robię to, na czym
się znam najlepiej). Poza tym w mojej firmie nie ma jak dotąd więcej doktorów,
bywam więc "maskotką", kiedy trzeba spotkać się z kimś ważnym. No i mam
wrażenie, że moi szefowie jakby odrobinkę pilniej słuchają, co do nich mówię :)

I jeszcze korzyści dodatkowe: dużo więcej zewnętrznych zleceń - a to na wykład,
a to na jakieś zajęcia warsztatowe, a to na jakieś opracowanie... zauważam, że
generalnie w rozmaitych projektach (np. europejskich) preferuje się osoby z
dwiema literkami przed nazwiskiem, występujące jako tzw. eksperci.

No i ostatnie: tematyka mojej pracy zainteresowała lokalną gazetę, która
zrobiła ze mną obszerny wywiad w najlepiej sprzedającym się wydaniu w roku
(świąteczno-bożonarodzeniowym). To się rodzice ucieszyli! :)

Ogólnie powiem tak: w moim przypadku otwarło się kilkoro nowych drzwi, niektóre
dotąd uchylone rozwarły się jakby szerzej i już nie boję się utraty pracy, bo
mam poczucie (oby nie złudne), że tak czy owak teraz już znajdę zajęcie
pozwalające przeżyć. Czego i Wam wszystkim życzę!
Pozdrawiam, Pandunia

[harry1973]

to miałaś super wejście;) gratulacje!
w moim przypadku - miałem pod górkę, primo: że w ogóle robię doktorat - mój
szef w dużej firmie (właścicielce tego forum) od momentu, gdy się dowiedział
zaczął staranny i permanentny proces wykańczania mnie. w następnej firmie to
doceniono - ale posiedziałem tam tylko pół roku, bo dostałem propozycję nie do
odrzucenia i zająłem ważny stołek w dużym koncernie - po kilku tygodniach
prezes, mój przełożony bezpośredni dowiedział się o doktoracie - do dziś nie
wiem skąd, i od tego czasu miałem przegwizdane. pracowałem tam 7 miesięcy. to
nie jest tak, że wszędzie dr robi karierę i otwiera drzwi. często wręcz je
zamyka.

[elektron1]

W ostatnich dwóch zdaniach Harry ma niestety wielką rację. Mnie doktorat pomógł
uświadomić sobie, że praca nie jest w życiu najważniejsza i pomógł nabrać
dystansu do tego czym i gdzie się zajmuję.

[malgorzatajulia5]

mi prawie w niczym...
już na studiach dowiedziałam się, że nie dostanę etatu, bo brakuje godzin (tzn.
w rzeczywistości wcale nie brakuje, ale wszyscy muszą mieć po 200 nadgodzin, po
drugie pracuję w szkole - nauczyciel biologii - niekoniecznie mój tytuł jest tu
mile widziany- przecież mam największe kwalifikacje spośród wszystkich. Zarabiam
dokładnie tyle samo, co inni nauczyciele. Dostałam jakieś zlecenie - wykłady na
jednej prywatnej uczelnii (1 semestr) dlatego, że mieli akredytację i
potrzebowali doktorów. Bez szans na etat. Myślę o zmianie zawodu i
przekwalifikowaniu się. Nie rozumiem tylko dlaczego ten naród wydał na moją
edukację 50 tys zł i nie chce mnie wykorzystać w żadnej sensownej pracy,
wykorzystując moją wiedzę i doświadczenie!

[carnivore69]

A dlaczego wlasciwie wykluczylas ubieganie sie o posade na ktoryms z paru setek
innych sensownych uniwerkow na swiecie?

Pzdr.

[illogical]

Pozwole sie wtracic do dyskusji i napisac, ze wpierw trzeba wystarac sie o listy
rekomendacyjne, a to w przypadku powaznych, zagranicznych profesorow moze byc
trudne. Najwazniejszy jednak czynnik to prawdopodobnie lokalne poparcie, o co
jeszcze trudniej. Czesam liczy sie tez lut szczescia.

[gagolek]

akurat nie jest tak trudno znalezc jakis ciekawy staz podoktorski w naukach
biologicznych. Ktos przeciez prace doktorska promowal i recenzowal, zatem trzy
osoby do napisania referencji tes sie znajda. No chyba, ze zarowno promotor,
recenzenci jak i szef promotora nie zdolali nic rosadnego w zyciu opublikowac,
ale coz lepiej przed rozpoczeciem doktoratu przyjrzec sie dokonaniom naukowym
szefa.

[illogical]

> akurat nie jest tak trudno znalezc jakis ciekawy staz podoktorski w naukach
> biologicznych.

Zaiste, niektore kierunki sa dzis duzo bardziej chodliwe i popularne niz
pozostale (min. biologia, chemia, jez. obce); tam tez duzo latwiej o
atrakcyjnego finansowo i rozwojowo postdoka, badz o interesujaca oferte pracy.

Ktos przeciez prace doktorska promowal i recenzowal, zatem trzy
> osoby do napisania referencji tes sie znajda

Najczesciej rozprawe recenzuja znajomi krolika, ktorych wplywy ograniczaja sie
do Polski. Ich koneksje moga sie jednak okazac niewystarczajace na zagraniczny,
zwlaszcza renomowany, osrodek.

No chyba, ze zarowno promotor,
> recenzenci jak i szef promotora nie zdolali nic rosadnego w zyciu opublikowac,
> ale coz lepiej przed rozpoczeciem doktoratu przyjrzec sie dokonaniom naukowym
> szefa.

Madry doktor po szkodzie, chcialoby sie napisac. Wybor przyszlego promotora
dokonuje sie jednak pod koniec studiow (22,23 lata). Wtedy niektorzy wciaz
pozostaja idealistami...

Pozdrawiam.

[illogical]

Do diabla - chyba zaczne ukrywac posiadanie doktoratu w cv. Tylko jak podczas
rozmowy o prace wytlumacze 4-letnia luke :-)) ??

Serdecznie pozdrawiam.

[niewyspany77]

illogical napisał:

> Tylko jak podczas
> rozmowy o prace wytlumacze 4-letnia luke :-)) ??

No, mowisz ze byles na zmywaku w uk albo cos tak ;)

[amelia007]

Witam,
ja również mogę powiedzieć, że doktorat pomógł mi znacznie. Po skończeniu pracy
nie zostałam na uczelni, pracuję w prywatnej firmie. Doktorat oznaczał dla mnie
przede wszystkim lepsze warunki finansowe, wydaje mi się również, że daje mi on
pewien prestiż w zespole. Nie żałuję tych kilku lat poświęconych na badania i
pracę, było ciekawie zarówno w trakcie, jak i po, a skutki pozytywne odczuwam
do dzisiaj. życzę wszystkim tego samego, pozdrawiam.

[acka73]

Witam,
ja już w połowie studiów doktoranckich wiedziałam że minęłam się z powołaniem i
praca naukowa jest nie dla mnie. A po szczęśliwej obronie ... bez problemów
znalazłam pracę. dr w cv jednak dalej robi wrażenie i można negocjować wyższą
kasę. A na co dzień w pracy ... czasami się pośmieję ze niby z doktoratem a
trzeba pracować jak inni :) Żadko się przydaje tak na prawdę, ale myślę, że
warto go mieć. pozdrawiam

[gloria.mundi]

He he... doktorat, a dokładnie drukowanie doktoratu pomogło mi zakochać się
(romantycznie i na szczęście bez wzajemności) w dr hab. z katedry... Teraz już
mi w miarę przeszło, ale pocierpiałam trochę... Z drugiej strony było to
niezwykłe doświadczenie, które dało mi wiele do myślenia.

[nataszkam]

Doktorat była dla mnie koniecznością- aby pozostać na uczelni, musiałam go
obronić w ciągu 8 lat od rozpoczęcia pracy. Aha, nie robiłam studiów
doktoranckich- jestem z systemu, że zaczęłam pracę na uczelni tuż po
magisterium i w trakcie, pracując jako asystent, obroniłam doktorat po 5 latach
(z przerwą na ciążę i urlop macierzyński).
Odpowiadając na Twoje pytanie- doktorat pozwolił mi na dalszą pracę na uczelni.
Nic innego nie zyskałam; pomógł mi jedynie w tym, że mam sporo dodatkowych
zajęć na uczelniach prywatnych. Ale jeśli wreszcie przejdę na etat adiunkta, z
lepszą pensją, to mam zamiar zrezygnować z tych zajęć dodatkowych.