Mój Synuś

[bie-tka]

Adaś 1986-2009
Niech staną zegary
Zamilkną telefony
Dajcie psu kość
Niech nie szczeka, niech śpi najedzony.
Niech milczą fortepiany
I w miękkiej werbli ciszy
Wynieście trumnę
Niech przyjdą żałobnicy
Niech głośno łkając samolot pod chmury się wzbije
I kreśli na niebie napis "On nie żyje!"
Włóżcie żałobne wstążki na białe szyje gołębi ulicznych
Policjanci na skrzyżowaniach niech noszą czarne rękawiczki.
W nim miałam moją północ, południe i zachód i wschód
Niedzielny odpoczynek i codzienny trud.
Jasność dnia i mrok nocy, moje słowa i śpiew
Miłość, myślałam, będzie trwała wiecznie,
Myliłam się,
Nie potrzeba już gwiazd - zgaście wszystkie - do końca
Zdejmijcie z nieba Księżyc i rozmontujcie słońce
Wylejcie wodę z morza, odbierzcie drzewom cień
Teraz już nigdy na nic nie przydadzą się.
W. H. Auden
Matka

[kalincia]

przykro mi ..

cięzko napisać coś innego, słowa nie ukoją bólu..

[halas1961]

Tak bardzo jestem z Toba. Szukalam tego wiersza. Oddaje wszystko to
co czuje matka po stracie dziecka, wszystko...
Halina-mama Agatki

[bie-tka]

Dziękuję za słowa otuchy, jest taka stronka która mi jej dodaje
chociaż strasznie płaczę jak ją przegladam, na razie nie moge
jeszcze pisac nic od siebie ale dużo czytam, poczytajcie jesli macie
taką potrzebę. Szczególnie ujmujące i mądre są dla mnie opowiadania
Andersena, oto link, pozdrawiam
www.dlaczego.org.pl/d/index.php?option=com_content&task=view&id=56&Itemid=25

[dorrita79]

Rozumiem co czujesz.... bo i ja to czuje. Kiedy inni mowia mi ze rozumieja co
przechodzę, krzycze im "nic nie rozumiecie" bo przecież syty nie zrozumie
głodnego. Ale my tu sie rozumiemy, każdy z nas przeżył swoją tragedię. żadne
słowa nie są w stanie ukoić bólu, żadne słowa nie są w stanie przynieść ulgi i
żadne porówniania nie są na miejscu. Jedyne co mogę Ci powiedzieć, to po prostu
JESTEM OBOK i czuję podobnie

[jower]

Bie-tko - strona Dlaczego jest moim codziennym miejscem - od czasu kiedy na nią trafiłam, krótko po tragicznej śmierci mojego syna. Podobnie jak Patrycja Grażyny, mój Krzyś zginął w wypadku samochodowym jadąc do domu. Wiem co czujesz. Jest nas tak wiele - osieroconych mam... Żyjemy, ale z codziennym bólem, codzienną tęsknotą ( i to coraz większą - u mnie to 19 miesięcy a każdego dnia boli bardziej), codziennym pytanie DLACZEGO?!?!
Od jakiegoś czasu jestem czytelniczką tego forum. Czytam piękne wiersze mamy Agatki.
Tak - jesteśmy tu i Tam - na Dlaczego - najlepszą grupa wsparcia. Nikt , prócz osób które doświadczyły straty nie jest w stanie nam pomóc, nie jest w stanie zrozumieć.
Przytulam najserdeczniej.

[999mamuska]

Ten wiersz oddaje wszystko,co czujemy.Moja Asia żyła tylko 26
lat,11 miesięcy bez niej to ból nie do opisania,wegetacja.

[bie-tka]

Dziękuję Wam za słowa pociechy i łaczenie sie ze mna w bólu, tylko
Wy wiecie co czuję naprawdę. Jutro urodziny mojego Syneczka...zawsze
był tort, myślę że i jutro będzie. Pozdrawiam Ela.

[bie-tka]

Najdroższy Adasiu, dziś Twoje 23 urodziny...Smutek, żal, ból,
tęsknota...Do końca życia na tym świecie będziemy pamiętać tęsknić i
Kochać Cię ponad wszystko!!! Do zobaczenia Ukochany Syneczku, śpij
spokojnie i badź zawsze przy nas - mama, tata, Marta.Tulimy Cię
mocno do naszych serc [*]

[groszek-5]

Czsami wchdze na te strone i podziwiam jak znosicie ten bol,zal,tesknote.Tak mi
zal tych mlodych ludzi,tych rodzicow.
Ale zawsze przypominam sobie taka historie jak bylam jeszcze mloda
dziewczyna.Mielismy sasiadke,ktorej zmarla corka w wieku 26-lat na
nerki.Zostawila 4-letniego synka.Ta sasiadka tak rozpaczala,ze wszyscy
mysleli,ze szybko dolaczy do swej Wandzi.Pewnego razu przyszla do mej mamy i
opowidziala sen,ktory miala.Ta jej corka niosla 2 wielkie wiadra wody.Byla
zmeczona i taka wyczerpana.Sasiadka ja spytala,dlaczego ona ta wode niesie?A ona
jej odpowidziala,ze to sa jej lzy,ktore musi nosic.I prosila ja,aby przestala
plakac bo ona juz nie daje rady.I faktycznie przestala tak rozpaczac.Za jakis
czas miala ponowny sen.Wandzia byla usmiechnieta i zadowolona.Dziekowala
matce,ze uwolnila ja od tak ciezkiej pracy czyli noszenia tych wiader z jej lzami.
Nie wiem czy powinnam o tym pisac,ale moze Wasze dzieci tam cierpia,ze Wy tak
rozpaczacie? Wiem,ze tego bolu nigdy nic i nikt nie ukoi w Was,ale moze troszke
Wam ta historia pomoze i minimalnie sie pogodzicie z tym co sie stalo.

[bie-tka]

Drogi Groszku-5, po "śmierci ciała" mojego Synka chciało mi się wyć,
nie tylko płakać i wyłam ale krótką chwilę w szpitalu, potem
ucałowałam Go czule i pożegnałam Jego Ciałko. Od tamtej pory
popłakuję od czasu do czasu cichutko w samotności ale gdy tylko
zaczynam słysze głos "mamo nie płacz" i migiem sie uspakajam. Przez
czas wystawienia ciała w kaplicy i całą ceremonię pogrzebową to ja
uspokajałam rodzinę, przyjaciół, znajomych, oni przytulali mnie i
płakali a ja prosiłam żeby byli dzielni i nie ronili wielu łez bo
jakis głos wewnatrz mówił mi że tak powinnam. Sama sobie sie
dziwiłam skąd te siły, skąd to opanowanie bo z natury jestem okropną
histeryczką nerwusem i boiduszą?! Samo słowo śmierć przyprawiało
mnie zawsze o dreszcze i zawroty głowy, potrafiłam zasłabnąć na
pogrzebie znajomej 80-latki. Nie trzymałam sie też dzielnie na pokaz
bo nie jestem z tych co sie przejmują zanadto opinią innych tym
bardziej w tak ekstremalnej sytuacji. Później pocieszenie znalazłam
tutaj...w sumie nie wiem dlaczego bo przeciez historie i przeżycia
innych na tym forum daja wielki powod do płaczu. Łzy mi lecą często
czytając posty, ale szlocham bardziej z powodu tych co zostali
opuszczeni przez swoich bliskich bo zdaje sobie w 100% sprawę co
czują i jak im ciezko teraz zyć. Pomagaja mi tez piekne wiersze i
opowadania. A podobna do opisanej przez Ciebie historia zdarzyła się
dawno dawno temu mojej cioci, która straciła swoje pierwsze 3-
miesieczne dziecko. Bardzo rozpaczała po jego stracie lecz pewnej
nocy miała sen ze jej synek dzwiga wielka konewkę wypełnioną wodą i
mówi jej ze to dlatego ponieważ ona płacze.Tej samej nocy spadło z
krzesła całe wiadro wypełnione wodą. Od nastepnego dnia ciocia juz
nie płakała. Wzięłam więc sobie to do serca i staram sie choc czasem
słabo wychodzi płakac jak najmniej bo bardzo bardzo bardzo kocham
swojego Syna. Wsparcie mam również w całej swojej Rodzinie która
została mi na tym świecie i z którą chcę wspierać się nawzajem jak
najdłużej i do końca naszych ziemskich dni.Pozdrawiam serdecznie.
Ela.

[halas1961]

Droga Elu
Ja tak samo jak ty sie zachowywalam i stram sie zachowywac. W czasie pogrzebu
tez byklam spokojna az niektorzy (a byly tlumy) sie dziwili ze taki spokojny
pelen ciszy pogrzeb. To ja uspokajalam meza, rodzine, to ja tlumaczylam ,
pocieszalam. Jak Agatka odchodzila tez ja wspieralam, nie zatrzymywalam, nie
przeszkadzalam. Jak zegnalam sie z nia tez calowlam jej rece, twarz, nogi, cale
cialo, wlosy, buzie ale nie plakalm, nie plaklam. Wiekszosc swoich lez wylalam w
czasie jej choroby, po katach, w ukryciu. Teraz placze czasem ale tak jak
piszesz to jest chyba z zalu nad innymi , nad soba.
Bardzo pieknie i madrze to wszystko napislas:):)
A to forum, to sa moi nieznani z twrzy (nie wszyscy:):))przyjaciele
ktorzy kiedy jest potrzeba zawsze znjda dobre slowo.

Pozdrawiam Halina- mama Agatki

[halas1961]

Przepraszam za błędy w powyższym wpisie.Mam zły dzień.
Halina-mama Agatki

[groszek-5]

Jesli tylko czujecie jakas ulge i pomoc to piszcie ile tylko mozecie i czujecie
potrzebe.Tu nikt Wam nie przerwie waszych mysli,odczuc.
Moze choc w taki sposob poczujecie malutka ulge(w co watpie)
Jest mi Was bardzo zal.Sama jestem mama doroslego jedynego syna.Wiem co znaczy
miec dziecko,ale straty sobie nie wyobrazam.Dlatego choc w taki sposob chce Wam
pomoc,ze odezwe sie tu raz na jakis czas i dam pare slow otuchy.

[bie-tka]

Jest coraz gorzej, żadnej otuchy żadnego pocieszenia...Nie pomaga nic, codzienne wizyty na cmentarzu,próba normalnej pracy(słabo mi idzie), rozmowa ze znajomymi (tylko łzy,łzy,łzy...), próba znalezienia racjonalnego wytłumaczenie, próba znalezienia ponadracjonalnego-duchowego wytłumaczenia, nic nie pomaga, nawet świadomość że jest córka i dla niej trzeba żyć...Modlitwa pomaga na chwile, czytanie innych podobnych przeżyć osieroconych matek daje tylko świadomość że nie ja jedna że to ogrom ludzkich tragedii, że śmierć jest nieodłącznym elementem życia, ale dlaczego My dlaczego On dlaczego Teraz ....NIE MA ODPOWIEDZI...Pogubiłam się okrutnie, nie wiem w co wierzyć chociaż się modlę. O niczym innym nie marze oddałabym wszystko żeby cofnąć czas, momentami wydaje mi się że to nie moje życie, to jakiś sen film jakaś cudza fabuła, horror...Za dobre słowo dziękuję ale wydaje mi sie że potrzebuje czegos więcej, musze z kims porozmawiać moze psycholog psychiatra albo ksiądz jakos do mnie dotrą bo czuje że galopuję do nikąd. Dziekuje i pozdrawiam Wszystkich. Ela.

[halas1961]

Elu, kochana Elu nie będę Cię pocieszać. Idź do psyciatry. Ja chodzę, ostatnio
go oszukuję , nie biorę wszystkich leków które przepisał, ale jak trafisz na
dobrego to sie chociaż wygadasz. Ale przede wszystkim prosze abys przeczytała
moją wypowiedź z dnia dzisiejszego (w wątku o Mojej Agatce)i koniecznie kup tę
książkę i przeczytaj. Mam głęboką nadzieję że wtedy ból będzie choć odrobinę
mniejszy.
Halina-mama Agatki

[bie-tka]

Musze zrobić cokolwiek żeby nie zwariować, myślałam ze jestem twarda, znaczy dla Syna będę, a tu nic nie wychodzi, Halinko, jutro będzię miesiąc, właściwie to dzisiaj w nocy...o tej porze miesiąc temu siedziałam tez przy komputerze i pracowałam w domu no i czekałam na syna bo zawsze czekałam, rzadko kiedy zasypiałam kiedy nie było go jeszcze w domu. Koszmar mój to fakt ze siedząc przy kompie byłam nieświadoma ze mój Adaś odchodzi, umiera, walczy...coś mi podpowiadało zadzwoń a w drugie ucho nie dzwoń i tak co kilkanaście minut...nie zadzwoniłam...a może gdybym...bije się w piersi, nie dopilnowałam dziecka, dorosłego, ale dziecka ...Moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina!!! A teraz co mogę zrobić tylko pisząc tutaj na chwile sobie ulżę...samolubnie. Kupie sobie ta książkę, pójdę tez do lekarza...ulżę sobie samolubnie a mój Synuś ???...Temat Adasia pozostanie bez zmian-śmierć. Przepraszam ale jestem rozgoryczona, chciałabym odzyskać syna a wiem ze to tutaj na ziemi nie możliwe dlatego ta straszna pisanina, ale tak dzisiaj czuje, serce boli okrutnie. Ściskam i przytulam Cie Halinko i Was Wszystkie. Ela

[halas1961]

Elu, Twój synek z pewnoscia nie ma ci niczego za złe. To nie Twoja wina ,ze on
odszedł. Tak chciał Bóg, taki miał dla niego plan. On nie umarł, tylko jego
ciało nie zyje. On odszedł. Jest tam szczęśliwy i nie zatrzymuj go, pozwól mu
spokojnie odejść. To nie jest samolubne (ja też tak wcześniej myslałam)że ty
doznasz ulgi. Jesli ty bedziesz spokojniejsza i on tam bedzie spokojniejszy.
Zrob to dla niego, nie dla siebie. Przeciez go kochasz. Jeste swierząca, a wiec
:"bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na Ziemi..." NIe musisz przepraszac,
możesz pisać to co czujesz, po to jest to forum. Moze bedziesz zla że tak ci
pisze, ale ja mialam identyczne odczucia i powoli, powoli zmienialam sposob
myslenia o rozstaniu z corka. Teraz jestem pewna , ze ona jest bardzo ze mnie
zadowolona. Na to potrzeba czasu, ale uda ci sie . Zobzczysz. tesknoty nic nie
zapelni, ale coz poczac.
Halina-mama Agatki

[bie-tka]

Dziękuję Ci Halinko , moja droga współtowarzyszko w niedoli...Postaram się jutro
napisać wreszcie na Twoja pocztę, pięknie tu rozmawiasz ze wszystkimi tak
podtrzymujesz na duchu, dochodzę do wniosku ze cierpienie na chwile nas osłabia
ale ta słabość z czasem nas hartuje i wzmacnia, tak jakoś mi sie teraz wydaje,
chciałabym tak wierzyc jak Ty Halinko, ale masz racje trzeba czasu modlitwy i
wsparcia, za wsparcie serdeczne Bóg Zapłać. Wszystkim. Spokojnej nocy. Ela

[bie-tka]

Kocham Cię moje Słońce, mój Synusiu najdroższy, mam nadzieję że wszystko
widzisz, gdzieś tam z góry patrzysz i uśmiechasz się do Nas.Obiecuje jak
najmniej łez, nie wiem czy się uda, ale będę się starała.Kocham Cię -mama.

[jower]

Elu droga - jesteś na początku drogi, którą ja kroczę już 19 miesiąc. Jeszcze
wiele przed Tobą przepłakanych dni, poczucia beznadziei, bezsensu, żalu, buntu,
niezgody. Ta straszna prawda dociera powoli, tęsknota coraz większa. Ale nie ma
innej drogi. Trzeba to wszystko przejść krok po kroku. Trzeba żyć : pomału ,
dzień po dniu. Przyzwyczajać się do bólu, do tego nowego okaleczonego życia, bo
już nigdy nic nie będzie takie jak wcześniej. Pamiętaj, że jest nas wiele i
zawsze możesz na nas liczyć. Przytulam, płaczę razem z Tobą - nad naszymi
wspaniałymi chłopcami i ich niedokończonym życiem...Jola

[bie-tka]

Dziękuję Ci Jolu, masz racje...to początek drogi...zaczynam to czuć...W maju kończę 44 lata, mam chorego tatę, teściowa po operacji serca, bywały takie momenty że myślałam o śmierci w odniesieniu do swojej rodziny, niestety nie myślałam nigdy o pokoleniu najmłodszym. Ostatnio przed odejściem Adasia wspominałam swoja 83-letnią mocno schorowaną ukochaną ciocię,a tu zupełnie nieoczekiwana decyzja Boga nie ciocia nie kto inny tylko mój malutki Synuś, zdrowy, silny, piękny...ukochany. Nic nie rozumiem, pogubiłam się totalnie. Dziś była pierwsza Msza św.w 30 dni po odejŚciu...nic nie pamiĘtam, całą przepłakałam.Teraz ciutkę lepiej, jak weszłam na forum, dochodzę do wniosku ze wszyscy inni ludzie, "normalni ludzie" to teraz towarzystwo nie dla mnie, nikt nic nie rozumie chociaż niektórzy się starają. Tylko mój sąsiad 16 latek, artysta muzyk zadziwia mnie bardzo...gra codziennie na skrzypcach a muzyka leci do mnie do góry i mnie uspokaja, rozmawiam z nim o Adasiu tak jakby ciągle z nami był, on jeden nie używa czasu przeszłego tak sam z siebie...mówi byłem u Adasia, rozmawiałem z Adasiem...mój starszy kolega Adaś, a myślałam ze znam swoich sąsiadów...No i rodzice, moi rodzice, nigdy się na nich nie zawiodłam, są wspaniali,trzymaliśmy się zawsze razem bo rodzina była dla nas zawsze najważniejsza, teraz czuje to po stokroć!!! Dziękuję wiec w tej chwili za to co mam, za miłość i wsparcie mamy i taty, za swojego cudownego sąsiada, za moje ukochane przyjaciółki Gosie i Jolę i za Was Kochane, dziękuję. Ela.

[bennaz]

Ja mam 23 lata, kończę w tym roku.

[bie-tka]

On zawsze będzie miał 23 lata...

[bie-tka]

Syneczku, nie dam rady spać...Tak bardzo za Tobą tęsknię, wszyscy tęsknimy! Babcia Halinka tylko udaje że się jakoś trzyma, ucieka w pracę, codziennie gotuje nam obiady, byle tylko czymś się zająć, znasz ją przecież dobrze wiesz jak lubi pomagać, dogadzać, dbać o innych. Dziadek dużo się modli, tak ciepło Cię wspomina, ciągle coś o Tobie opowiada tak jakbyś był za ścianą w jego pokoju i oglądał sport...dziś nawet miałam wrażenie że tak było, że znudziłeś się już siedzeniem z nami w "dużym" pokoju i poszedłeś do dziadka, położyłeś się na jego kanapie z pilotem w ręku, jakoś tak mi się wydawało Synku. Tato dziś nie wytrzymał napięcia, wiesz, zrobił to co go najlepiej odpręża, myślę że jednak nie powinien, ale cóż każdy ma swoje metody na odreagowanie...Nie wiem jak mam mu pomóc, nie wiem jak z nim rozmawiać, pomodlę się za to, może Bóg mnie wysłucha.Ja z Martą trzymamy się razem, razem płaczemy, razem wspominamy,razem chodzimy do Ciebie.Pomimo że Twoje ciało spoczywa, Ty jesteś cały czas z nami, ciągle, nieustannie, w dzień i w nocy bo nosimy Cię w sercach. Dziś kupowałyśmy nożyczki i przypomniałam sobie jak Cię strzygłam, tak bardzo zapragnęłam znów dotykać Twoich włosów...ucałować Cię w czubek głowy. Mój Skarbie! Wspomnienia palą mnie jak słońce , wspomnienia jak lawa gorące...

[bie-tka]

Kochany Adasiu! Minęły dwa miesiące...Moja tęsknota jest ogromna jak wszechświat! Staram się żyć dla Ciebie, dla Marty, dla taty, dla babci Halinki, dla Dziadka Brunona, dla siebie a najbardziej dla Boga. Bardzo staram się Mu zawierzyć że wszytko co mi zsyła ma głębszy wymiar, jest w tym jakiś cel. Oddaję Mu swoją miłość, swoje życie, swoja rodzinę, swoje smutki, cierpienia i radości. Ty Kochanie jesteś cały czas z nami, jesteś w naszych myślach, głowach w sercach. W każdej sekundzie Syneczku jesteś ze mną. Wiesz jak bardzo się buntowałam jak krzyczałam do Boga, DLACZEGO!!! Dużo teraz z Nim rozmawiam i bardzo zapragnęłam zawierzyć Mu we wszystkim, oddać się bez reszty w Jego Ręce. Tak postanowiłam z Jego ogromną pomocą, sama nie dałabym sobie rady. Mam nadzieję że nie zbłądzę, że moja wiara pozostanie taka jak dzisiaj, jak w tej chwili. Tak bardzo pragnę się kiedyś z Tobą spotkać a tylko Bóg może dać mi tą szansę. Powierzam mu więc całe swoje życie, Ciebie Ukochany Synuniu, swoją całą Rodzinę.Pozostaję w nadziei że nie ugnę się, nie zbłądzę, że wszystko kiedyś dobrze się skończy i znów będziemy wszyscy razem. Dobranoc Kochany Adasiu, mój cudowny przystojniaku, mój skarbie, moje słońce, moja miłośći!!! Mama

[halas1961]

Elu Weszłam kilka razy na te rekolekcje o których pisałaś. Na tyle ile czas mi
pozwala odprawiam. Przemawiaja do mnie pisane tam słowa. Dzięki, że napisałaś o
tym.
Tak masz rację tęsknota jest jak Wszechświat. Pieknie piszesz o zawierzeniu
Bogu. PIszesz, że masz nadzieje że nie zbłądziśz ,że wytrwasz. I ja mam taką
nadzieję co do siebie.
Ale pamietasz co któregoś dnia było pisane na rekolekcjach: Nasz Pan cieszy sie
gdy do niego wracamy bez wzgledu na to, jak dlugo bylismy z dala od niego, bez
wzgledu na to, czy szydzilismy z niego, czy bylismy dla niego wrogami, on na nas
zawsze czeka z otwartymi ramionami.
I jesli go o cos prosimy, a nie zawsze dzieje sie tak jak my chcemy, to dlatego
, że On lepiej wie co dla nas jest dobre.
Halina-mama Agatki

[bie-tka]

Dziękuję Halinko, droga przyjaciółko (chyba mogę Cie tak nazywać, zresztą dla wszystkich na tym forum jesteś jak dobry przyjaciel, to czuć w każdym wątku), ja staram się być na rekolekcjach codziennie, czasem coś nie wychodzi bo każdy temat zawęża się u mnie do rozważania jednego-odejścia mojego Synka), ale nie szkodzi myślę że Bóg się nie obrazi na mnie, bo wie przecież co czuje przez co przechodzę. Staram się być codziennie bo bardzo chcę zbliżyć się do Boga, bardzo chcę mu zawierzyć do końca, tak szczerze, bezgranicznie. Bardzo to trudne po stracie dziecka, ale postanowiłam spróbowac z cała konsekwencją,jak wyjdzie zobaczymy, ważne że mam naprawdę nieodpartą chęc w dążeniu do tego w dążeniu do Boga. Ściskam serdecznie.

[bennaz]

bie-tka napisała:

> On zawsze będzie miał 23 lata...

To jest jak istota rzeczy, sedno sprawy.
W tym momencie, w tych 2 słowach wyraziłaś cały problem śmierci.

[annubis74]

Groszku
ja opłakuję śmierć mojej Mamy i kilka razy słyszałam już argument o
tym, że jeśli płaczę to Mamie jest ciężej
ale nie da się nie płakać wiedząc, a raczej z każdym dniem coraz
bardziej zdając sobie sprawę co się straciło...

[formacjatv]

Witam,
jestem dziennikarką nowo powstałego TALK SHOW w jednej ze stacji
komercyjnych. Bohaterami naszego programu będą ludzie, którzy
przeszli w życiu ważne, przełomowe wydarzenie, które miało
decydujący wpływ na ich dalsze losy.
Do jednego z pierwszych odcinków chciałabym zaprosić osoby, które
udźwignęły krzyż, jakim jest śmierć swojego dziecka.
Nagrania realizowane będą w maju. Zainteresowane osoby proszone są
o kontakt:
[e-mail]

697-667-712

Z wyrazami szacunku,

Anna M.

Studio Produkcji Telewizyjnej FORMACJA.

[bie-tka]

Kwatera małych grobów na cmentarzu. My, długo żyjący, mijamy ją
chyłkiem, jak mijają bogacze dzielnicę nędzarzy. Tu leżą Zosia,
Jacek i Dominik, przedwcześnie odebrani słońcu, księżycowi, obrotom
roku, chmurom. Niewiele uciułali w bagażu powrotnym. Strzępki
widoków w liczbie nie za bardzo mnogiej. Garstkę powietrza z
przelatującym motylem. Łyżeczkę gorzkiej wiedzy o smaku lekarstwa.
Drobne nieposłuszeństwa, w tym któreś śmiertelne. Wesołą pogoń za
piłką po szosie. Szczęście ślizgania się na kruchym lodzie. Ten tam
i tamta obok, i ci z brzegu: zanim zdążyli dorosnać do klamki,
zepsuć zegarek, rozbić pierwszą szybę. Małgorzatka , lat cztery, z
czego dwa na leżąco i patrząco w sufit. Rafałek: do lat pięciu
brakowało mu miesiąca, a Zuzi świąt zimowych z mgiełką oddechu na
mrozie. Co dopiero powiedzieć o jednym dniu życia, o minucie,
sekundzie: ciemność i błysk żarówki i znów ciemność? KÓSMOS MAKRÓS
CHRÓNOS PARADOKSOS Tylko kamienna greka ma na to wyrazy.

Znalazł to dla Ciebie Twój Chrzestny Ojciec Adasiu, mój kochany
braciszek Wojtuś. Jakie to szczęście mieć kochająca rodzinę...cały
czas jesteśmy razem w każdej sekundzie naszego zycia i tak
pozostanie aż do naszego spotkania...kiedyś, gdzieś...bardzo w to
wierzę, bardzo tego pragnę. Mama.

[bie-tka]

Kocham Cię Synuniu...

www.adasbartoszewicz.pamietajmy.com.pl

[jower]

Bo śmierć to zbyt mały powód, by przestać kochać...
Jola

www.krzysztofwerner.pamietajmy.com.pl

[halas1961]

Piekny cytat. Ale mozna tez w druga strone...Co nam pozostawili, co
pozostalo po nich...
Po mojej coreczce, ktorej zabraklo miesiaca i jednego dnia do 24
urodzin pozostał: jej smiech, jej blond wlosy. Gdy byla mala jej
grube warkocze, jej kroki po mieszkaniu i milosc do zwierzat. Jej
zdjecia, jej nagrane filmiki. Jej ciagla wiara w sukces, jej
prostolinijnosc i skromnosc. Jej wiernosc przyjazni. Jej spojrzenie,
przegadane wieczory, minuty, jej slowa i charakterystyczne teksty o
ktorych tylko obie wiedzialysmy co znacza. Pozostala jej
cierpliwosc, jej nieoczekiwanie od zycia zbyt wiele i przede
wszystkim jej milosc...I wiara, ze ja znow spotkam...
HAlina-mama Agatki

[bie-tka]

Trzy miesiące....pustka w domu, pustka w głowie...Jezu, brak mi
słów, nawet modlić się coraz trudniej, tylko Wy Kochane wiecie co
czuję...myslałam że życie jest trudne ale nie wiedziałam że aż tak...

Kocham Cię Adasiu, Ty wiesz najlepiej jak bardzooooooo!!!!!!!

www.adasbartoszewicz.pamietajmy.com.pl

[maretta111]

sercem jestem z Tobą Elu

[dorrita79]

Pustka....dobrze mi znane uczucie. Poczucie bycia za szybą, poczucie
odrealnienia, bezsensu, setki pytań... Wiem, że jest Ci trudno, że ból, który w
Tobie teraz jest, jest tak ogromny, że słów brakuje by go wyrazić. Życie po
stracie bliskiej osoby BOLI, tak bardzo BOLI. Pamiętam, że kiedy u mnie zdarzyła
się tragedia, żadne słowa nie dawały mi ukojenia, żadne rady, co najwyżej słowa
"jestem z Tobą, tak po prostu, jestem obok". Reszta słów czy rad przeszywała
tylko dodatkowo serce. Bo jak może mnie ktoś zrozumieć, kto nie doznał tego co
ja. I dopiero ta grupa.... pozwoliła mi poczuć, że nie jestem sama na tym
świecie, że nie tylko ja...., że inni rozumieją mój ból, że zawsze mogę napisać,
co czuję czy jak mi źle. Tak więc jesteśmy tu dla Ciebie...
Ściskam i tulę do serca

[halas1961]

I jak się modlić mam do Ciebie Panie
Kiedyś mi zabrał moje miłowanie
I jak mam nie mieć żadnych wątpliwości
Kiedyś pozbawił mnie całej radości
I jak mam silną być, jak wierzyć
Pokaż mi Panie, jak to wszystko przeżyć
Pokaż mi Panie, jak mam wyjść do ludzi
Jak się z cierpienia na nowo obudzić
Pokaż mi Panie, podaj swoją dłoń
I moje dziecko w swoim raju chroń.

Dla Eli
Halina-mama Agatki

[annmaria]

Elu!
Jestem dzis myslami i calym sercem z Toba i Twoimi bliskimi. A


Dni za dniami mijają przyspieszając wciaz biegu...aż się urwą...Za
marzeniem nadąrzyć nie mogą...A pytanie odwieczne CO na tamtym jest
brzegu? Pali usta i ludziom i Bogom...

[bie-tka]

Najczulsze serca, najwieksze ramiona, najmądrzejsze mysli znajduję
tutaj posród Was Kochane. Dziękuję Martusiu że już od rana mnie
wspierałaś, Dorritko za ogromne zrozumienie mojej "pustki" Annomario
za wirtualne przytulenie do serca i Tobie Halineczko za przepiekny
wiersz który napawa optymizmem pomimo wszystko.
Takiego pocieszenia potrzebujemy, cóz psycholog...wyuczona teoria,
psychiatra...uzalezniające leki, duchowny...jeden punkt widzenia,
Wy...prawdziwe współczucie, chęć niesienia pomocy, OGROM MIŁOŚCI!!!
Dziękuję za wszystko.Ela.

[maretta111]

Eluś dla Ciebie
"Matka kocha swoje dziecko,
czuje radość gdy jest zdrowe.
Gdy odchodzi, traci wiarę,
że radości przyjdą nowe.
Niepojęte są wyroki,
niepojęte drogi Pana.
Chciałam dziecko mieć przy sobie,
teraz jestem całkiem sama.
Sama w żalu tak ogromnym,
nie rozumie nikt co czuję.
Trudno iść przez życie całe,
kiedy serce się buntuje.
Czy nadejdzie kiedyś pokój,
kiedy spojrzę w przód bez strachu?
Zawsze już tak będzie chyba,
aż miękkiego zaznam piachu.
Obok mego spocznę dziecka,
duszą będę już daleko.
Tam gdzie szczęście, radość wielka,
tam gdzie czeka moje dziecko."

[bie-tka]

Martusiu , tak mi dzisiaj wieczorem było źle, dziękuję Ci Kochana za
ten piękny wiersz. Przytulam Cię mocno Ela.

[bie-tka]

To już 100dni Synuniu kiedy jesteś tylko w moim sercu i
myślach...tylko czy aż 100dni...sama juz nie wiem co mysleć,
rozdarta między dwoma światami trwam...jakoś trwam, dla ciebie i dla
Martusi.


Synku, pamietaj o mnie
o moich oczach w Ciebie wpatrzonych
uśmiechu pełnym radości
o dłoniach dla Ciebie stworzonych
o mej bezkresnej miłości...
Synku amietaj o mnie...

Hej "List"

Jedyny mój to zaledwie kilka dni
A ja nie mieszczę łez zagryzam wargi
Dotykam się jak to zwykłes robić ty
Wyczuwam, wyczuwam cię
W zapachu ubrań

A niebo znów na głowę spada mi
I nadziei coraz mniej na słońce
Tak trudno jest zasypiać budzić się
Gdy imię twoje echem odbija się od ścian

A te dni ciszy które, które dzielą nas
Podpowiadają mi złe obrazy
Muszę to przespać przeczekać, przeczekać
Trzeba mi
A jutro znowu pójdziemy nad rzekę

Kocham Cię mój Skarbie-do zobaczenia, mama.

[bie-tka]

Moje 44-te urodziny...
Chyba śniłeś mi się dziś Adasiu, bo na razie jest mi lekko, nie
płaczę...myślę że odwiedziłeś mnie we śnie i jako pierwszy złożyłeś
mi urodzinowe życzenia...Tak jakoś czuję. Siedzę przy Twoim (naszym)
komputerze, czytam wpisy na Naszej Klasie - 100lat, 100lat...i
smiać mi sie chce bo po raz pierwszy nie pragnę stu lat życia, ale
oczywiście skąd mają to wiedzieć moi drodzy znajomi...
Wczoraj w wypadku samochodowym zginął brat mojej koleżanki z pracy,
Kasi G, wiesz tej z którą mnie często mylono bo ponoć podobne
jesteśmy do siebie. Zadzwoniła tylko do mnie, na razie jest w szoku,
nawet nie płakała zbyt mocno, musi pzecież stanąć na wysokości
zadania, załatwić formalności,pomóc rodzinie bo wszyscy bardzo
zagubieni a jej tata kilka dni po zawale...a ja nawet nie
zapłakałam, co mogłam podpowiedziałam i pomodliłam się.Byłam bardzo
spokojna nie tak jak kiedyś, nie miałam palpitacji serca ani drżenia
rąk, Twoje odejście mnie zmieniło, zahartowało chyba...Znałam
Grzegorza tylko z opowiadań, wiem ze Kasia go bardzo kochała,wiesz,
tak jak ja swojego Wojtusia(brat), jestem z nią myslami,sercem,
modlitwą,ale wiem że nic innego nie moge zrobić, sama musi przez TO
przejść, sama ze swoją rodziną. Grześ miał 35 lat zostawił dwójkę
małych dzieci, wracał z Łodzi był 30km od domu. Pokój jego duszy (*)
A Ty mój Najdroższy Syniuniu badz dzisiaj ze mną, z nami, choć
czuję Twoją obecność codziennie, badź dziś ze mną Urodzinowo. Kocham
Cię moje Słoneczko, Kocham Cię Skarbie -mamusia.

[annmaria]

Elu!
Milosci i spokoju w sercu Ci zycze... Anka

[bie-tka]

Dziekuję Ci z całego serca Aneczko-Ela

[halas1961]

Moze nie miejsce i juz wieczór
Może już Ela dzień pożegnała
Może w objęcia Morfeusza
Na skrzydłach sennych odleciała
Lecz jeśli jeszcze Ela biega
Rozmawia z córką, coś szykuje
To pewnie zaraz odczyta wszystko
Co tu niezdarnie wypisuję
Ludzi życzliwych droga Elu
Ludzi o sercach takich jak trzeba
I tak już myślę, że to wystarczy
Że to jest mały skrawek nieba:)

Halina-mama Agatki

[bie-tka]

Dzień Dziecka...Moje Najdroższe Dzieciątko, mój Synusiu, mój
Aniołku, moje Kochanie...Nie widzą Cię moje oczy, nie słyszą Cię
moje uszy, lecz jesteś Światłem w mej pomroczy i jesteś Śpiewem
mojej duszy...Twoja mama trwająca miedzy Ziemią a Niebem, Kocham Cię
Synku, Kocham Cię Adasiu, Kocham Cie MOJE DZIECKO!!!!!!

[999mamuska]

Dzień dziecka drugi bez mojego słonka,a mi brakło sił,żeby pojechać na
cmentarz.Nie mam siły aby stanąć nad grobem mojego dziecka...

[bie-tka]

999mamuska, tak strasznie nam bez naszych syneczków! u mnie w
Białymstoku własnie zaczyna sie burza, ale niestrudzenie jak codzień
pójdę na cmentarz, na grób mojego Skarba i zapale znicz i spojrzę w
Niebo, takie dziś chmurne ciężkie deszczowe Niebo....I złożę
życzenia mojemu Synkowi i kupię mu jakis drobiazg który postawie w
Jego (teraz naszym) pokoju i bede myślała bez ustanku o Nim i bez
ustanku będę czekała na Nasze spotkanie choć tak bardzo mi ciężko
nie myślę dziś o swoim bólu choć serce się ledwie telepie pomyśle
dzis o NIM i tylko o NIM...I z nadzieją w sercu bedę czekała bo
tylko to mi pozostało...czekać. Jeśli dasz rade pójdz na grób a
jesli nie, zapal swieczuszkę w Jego pokoju i myśl bez ustanku i
przecierp jakoś ten dzień i każdy następny, tak jak sobie i Tobie
życzę Wiary , Nadziei i Miłości!!! I niech życie minie szybko i
spotkajmy sie Tam kiedyś wszyscy i juz nie wiem co napisać bo łzy
leja sie na klawiature...Mam nadzieję że TAM tez jest Dzień Dziecka
i wszystkim Anielskim Dzieciom życzę aby kiedy przyjdzie czas
spotkały swoich rodziców i abysmy wreszcie wszyscy byli NAPRAWDĘ
SZCZĘŚLIWI!!! Kocham Cię Adasiuniu, mój Najdroższy
Synuniu!!!!!!!!!!!!!!Przyjmij te słowa wybacz łzy!

[maretta111]

tulę was wszystkie osierocone mamy do serducha, sercem jestem z Wami

[bie-tka]

Dzięki Martusia, Ciebie i Twoją mamusie tez przytulam bardzoooooooo
mocnooooooooooo. Ela.

[halas1961]

Elu, "mamuska" pozegnała swoją córeczkę Asię. Asia też chorowała na
nowotwór. Piszę Ci to gwoli wyjasnienia. Mama Asi nie pisze ostatnio
często. Jej Asia odeszła tak jak Agatka w ubiegłym roku.
Pozdrawiam
Halina-mama Agatki

[999mamuska]

Dziękuję,dzisiaj bardzo jest mi to potrzebne

[999mamuska]

Jestem szczęśliwa,że ten dzień już się kończy.To już drugi Dzień Dziecka bez
mojej Asi,jeszcze trudniejszy niż poprzedni.Jutro minie 15 miesięcy,a ból staje
się coraz gorszy,coraz trudniej z tym żyć.Bietko,czemu musimy tak cierpieć?

[bie-tka]

Synku, 4 miesiące bez Ciebie, jak nie było Cię ponad 2 to wariowałam
z tęsknoty, co więc mam zrobić teraz ??? Mówią mi i piszą "jaka
jestes dzielna!!!", a co oni "kurka" mogą wiedzieć??? Pojęcia
zielonego nie mają wiec nie mówiliby lepiej nic. Nie potrzebne mi
takie pocieszenia bo jak się sama jakoś nie pocieszę to tak naprawdę
nie zrobi tego nikt. Łaska u Boga że mam takich CUDOWNYCH RODZICÓW i
brata w którym czuję prawdziwe zrozumienie, zresztą przecież jesteś
Adsasiu do niego taki podobny...Nie wiem dlaczego ale ludzie którzy
mnie otaczają stali mi sie obojetni jak nigdy, nie boli mnie ich ból
tak jak było kiedys, staję sie zimna, przeraża mnie to ale mam
nadzieję że minie, że to tylko jakiś krótki etap. Syneczku...mojej
tęsknoty nie wyrażą żadne słowa, nie ma takich w słowniku, ale Ty
wiesz co się dzieje w moim sercu...i tak bedzie zanim sie znów nie
spotkamy. Została mi tylko wiara i nadzieja i znią z obolałą duszą ,
sercem i ciałem czekam idąc przez swoje życie, czekam na spotkanie,
czekam na Ciebie Adasiuniu. Kocham Cie ponad wszystko inne na
świecie! Mamusia.

[dorrita79]

Wiem, co czujesz.... przerabiałam dokładnie to samo. Wszyscy wokół mówili mi
jaka to silna jestem, ale tak naprawdę nic o mnie nie wiedzieli. Silna byłam w
pracy, a poza nią ...strzęp człowieka, zatopiona w swym bólu, rozpaczy...
wszystko przestało dla mnie mieć znaczenie i tak jak Ty, przechodziłam przez
okres zobojętnienia na cierpienia innych... tak jakby ktoś wypalił we mnie
wszystkie ciepłe uczucia. Ale to mija... powoli...ale mija krok po kroku.
Kochana, Ty jesteś na samym początku drogi... przecież dopiero 4 miesiące
minęły... nie wymagaj od siebie zbyt wiele... po prostu bądź, ze wszystkimi
swoimi emocjami, przemyśleniami... niech to wszystko płynie... oprzyj się na
bracie, na rodzicach, na nas....
nie jesteś sama
ściskam

[bie-tka]

Dziekuję Ci Kochana Dorotko, dziękuję z całego serca. Wszyscy na tym
Forum wiedzą naprawdę co czuję a TY moja Droga po pięciokroć.Ty
jesteś myślami ze mną ja jestem z Tobą. Każdy z naz tutaj, swój ból
znosi inaczej, ale łączy nas jedno właśnie On, nasz BÓL oraz
potrzeba zrozumienia i wsparcie w Nadziei i Wierze która w moim
przypadku ciagle jeszcze bardzo chwiejna.Dziekuje i pozdrawiam Ela.

www.adasbartoszewicz.pamietajmy.com.pl

[dorrita79]

Moja Droga:-) ... To że Twoja wiara jest chwiejna, jest baaardzo zrozumiałe...
Moja też dłuuugo była chwiejna.... prawie 2 lata. Teraz wierzę, ale.... z moją
praktyką wciąż jestem na bakier. Także nie mam się czym chwalić. Ale tak widać
musi być, nie od razu Kraków zbudowano. Najtrudniej jest sobie dać zgodę na
wszystko co się z nami dzieje po stracie, ale ta zgoda jest bardzo ważna i
pomocna, daje niesamowitą ulgę. Ale wiem jak trudno ją w sobie odnaleźć.
Wszystko ma swój czas.... ból, złość, rozpacz, niechęć, poczucie beznadzieji i
bezsensu... to wszystkie stany są naturalne w żałobie. Dlatego nie obwiniaj
siebie za nic, nie dręcz siebie. Bądź taka jaka jesteś, ze wszystkimi swoimi
słabościami. Daj sobie do nich prawo i żyj tak jak na dziś potrafisz.
Ściskam Cię mocniutko i przytulam do serducha

[bie-tka]

I tak miesiąc za miesiącem, dzień za dniem, godzina za
godziną...Piec długich miesięcy...Boże DLACZEGO?????????????? Kocham
Cie Syneczku!!!!!!!!!!!!!!!! Mamusia.

www.adasbartoszewicz.pamietajmy.com.pl

[annmaria]

Elu kochana!
Nie ma odpowiedzi na pytanie dlaczego, nie ma. Kazda jest bezsensowna kazda
glupia. Kiedys ktos madry mi powiedzial ze najgorzej jest zostawac. W kazdym
tego slowa znaczeniu. Duzo latwiej odejsc. Jest cos przewrotnego w tym
stwierdzeniu. Ci co odchodza do innej pracy do nowych zon czy mezow do innego
miasta za teczowy most w koncu oni zaczynaja nowe zycie dla nas nieznane. Pewnie
lepsze . A my zostajemy z pamiatkami ze wspomnieniami z zalem opuszczena.
Zostajemy w tych starych murach z ich rzeczami z tasma video z glosem na
komorce. I patrzymy sluchamy sto razy w kolko. A oni tam ci nasi na tamtym
brzegu moga miec pieknie. I w duszy i w sercu. Ja to tak sobie tlumacze.
Najgorzej zostac. Wsrod lez bezsennych nocy i tego wrazenia ze ktos do dzwi
puka nad ranem. Wiec pedze zeby otworzyc, w nadzieji . A za oknem jest tylko
niczym nie dajaca sie wypelnic samotnosc. Sciskam. A

[bie-tka]

Annmaria, dziękuję Ci bardzo za to co napisałaś, bardzo mądre i
bardzo prawdziwe i jeszcze bardzo smutne, bardzo smutne,
przynajmniej narazie ,tutaj na tym łez padole. Pozdrawiam
serdecznie, Ela.

[halas1961]

Dni za dniami mijaja, mijaja, a my, my z dnia na dzień bliżej swoich dzieci,
swoich ojców, matek, braci, sióstr. Dni mijają, a tęsknota narasta. Ale jutro,
za dwa dni, za trzy Elu sie usmiechniesz. Ja to wiem po sobie, jak dół zaraz
Agatka bierze sprawy w swoje rece:) Tak i Adas tam do Boga juz puka z petycją.
Takich jak my, osieroceni rodzice popleczników u Boga nie ma nikt na tym
swiecie. Naszym dzieciom, gdy prosza za nami Bóg nie odmawia. On wie jak
cierpimy... Przyjdzie ukojenie Elu, przyjdzie...
HAlina-mama Agatki

[bie-tka]

Kochana jesteś Halinko,po prostu kochana, nikt ze znajomych nie mówi
tak o moim Synku...nikt, dla niektórych jest On wręcz tematem tabu.
Ale cóz można wymagać od "jakichs tam znajomych" skoro rodzona babka
od 5 miesiecy wspomniała swojego pierwszego Wnuka raz...Och jak to
boli...Ale wybaczam jej bo ma chorą głowę i zamiast boczyc się i
urągać odwiedzam ją z tym swoim bolacym sercem dosyć
często...niestety słucham wtedy zazwyczaj opowieści o jej
pozostałych wnukach albo o wnukach jej znajomych, dzis np.
o "ślicznych przystojnych chłopaczkach"...a dodatkowo o M. Jacksonie
hehe...Gdyby wiedziała ze Jackson to pierwszy idol Adasia...ale nie
wie bo i po co...Mam żal do tej kobiety ogromny, przepraszam ze
tutaj na forum sie skarżę, ale tak jakos wyszło, miałam potrzebę. A
teściową i tak bedę odwiedzała, bo tez mam jakąś niewyjaśnioną
wewnetrzną potrzebe, choc sama sobie sie dziwie. Dobranoc.

[999mamuska]

Elu,tak bardzo Cię rozumiem.U ciebie jest to 5 miesięcy,u mnie 16,a ból nie
mija,wydaje mi się nawet,że jest coraz trudniej.
Prawdziwie napisała Ania,to my,którzy tu zostajemy cierpimy
najbardziej,wierzę,że oni tam są szczęśliwi,chcę w to wierzyć,bo inaczej
popadłabym w obłęd.
Kiedyś przeczytałam słowa"kogóż jak nie siebie samych opłakują najczęściej
żyjący?"I wiele jest w tym prawdy-to my nie potrafimy żyć bez naszych
ukochanych,bo całe nasze życie było dla nich.Gdy ich tracimy ono traci sens.Ale
trzeba dźwigać ten krzyż,iść dalej z myślą,że z każdym krokiem zbliżamy się do
nich,że czekają tam na nas.
Dlaczego?To pytanie zadaje sobie każda z nas osieroconych matek.
Pozdrawiam i przytulam .

[bie-tka]

180 długich dni, sześć miesięcy, pół roku...
Czy tęsknota sięgnęła zenitu? Nie, ona z każdym dniem większa.
Kocham Cię Syneczku! Boże dodaj sił!
Ela mama Adasia.

[edzia764]

Witam Cię Elu ...czytając Wasze wpisy, zdaje sobie sprawe, jak długa
droga jest przede mną ... ja również liczę dni ... a jest ich
dopiero 26 od smierci mojego Męża ... też prosze Boga o dodanie
sił ... których tak bardzo mi brak. Pozdrawiam Irena

Pierwsza Rocznica

[bie-tka]

Bez Mojego Syna.

Nie cieszy mnie mroźna zima
Bez mojego Syna
Górki na "słominiaku"
Biała śniegu pierzyna.
Nie cieszy słoneczna wiosna
Bez mojego Syna
I ciepły deszczyk majowy
Gdy obok Adasia nie ma.
Zbyt smutne jeziora są latem
Bez mojego Syna
I wakacyjne klimaty
Gdy razem ze mną nie pływa.
Okrutna jesienna słota
Bez mojego syna
I polska jesień złota
Jej też już dla mnie nie ma.
Zostały tylko wspomnienia
Bez Syna mojego u boku
Tak przyszło się zmagać samotnie
Z wszystkimi porami roku.

Niedoskonały wiersz od niedoskonałej matki.
(*) Mojemu najukochańszemu Synkowi Adasiowi w Pierwszą Rocznicę (*)

www.adasbartoszewicz.pamietajmy.com.pl

[maretta111]

Eluniu nic już nie będzie takie samo, nic i nigdy bez naszych aniołów,tulę do
serducha zbolałe matczyne serce...Marta

[edzia764]

Jest taki ból, którego nic nie ukoi…
Jest taki strach, którego nic nie pokona …

Jest taki żal, który nigdy nie zniknie….

Jest taka tęsknota, która juz na zawsze
zostanie …
Elu wiem , jak jest Ci ciężko ... jestem z Tobą...
Irena żona Janka

[halas1961]

Kochan Elu, wiersz jest piekny i doskonaly jak matka co go napisała Dzis
placzemy razem...Adasia rocznica, a mojej Agatki imieniny. Juz kiedys pisalam,
ze tych ktorych w jakis sposob z forum blizej znam w dziwny sposób jakis ich
bliscy co odeszli zbiezne maja daty z datami dotyczącymi mojej Agatki. Dla mnie
to nie jest przypadek. Mysle ze nasi bliscy po tamtej stronie w taki sposob daja
nam znaki, sygnaly ze sa, ze Oni tam sie tez poznali, a my dzięki ich dzialaniom
:) sie wspieramy. Kochana Elu jestem z Tobą.
Pozdrawiam cieplo
Hlaina-mama Agatki

[bie-tka]

24-te Urodziny mojego Adasia, nie dam rady nic więcej napisać, tylko
to że kocham cierpię i tak bardzo tęsknie że nie da sie tego wyrazić
słowami.Żadnymi. Ela mama Adasia.

Kochamy Cię Skarbie - mama, tata, Marta (*)(*)(*)

[agalt]

Przytulam Cię, Elu

[annmaria]

Elu kochana
slowa sie skonczyly zeby bol opisac...Elu! pomimo mamy zyc. Elu!
Mysle o Tobie . Elu! Oni sa szczesliwi tam gdzie sa. Elu!
Przytulam. A

[maretta111]

Elu jak zwykle całym sercem jestem z Tobą
(*)(*)(*)

25-te urodziny Adasia

[bie-tka]

/dla Adasia/
Jak zebrać myśli i uczucia
jak w całość scalić i scerować
aby głos z ziemi był słyszalny
abyś usłyszał dziecko prowadź
Jak zebrać myśli rozpierzchnięte
jak je ukoić we wspomnieniach
jak móc powiedzieć ze spokojem
do zobaczenia do widzenia
Urodzinowo… urodzinowo
ale bez tortu z ognikami
piszę do Ciebie moje dziecko
list przeplatany tęsknotami
Piszę do Ciebie moje dziecko
swoją miłością i stroskana
czy aby Pan Bóg nie za rzadko
bierze swe dzieci na kolana
Piszę do Ciebie by przypomnieć
że ja pamiętam o urodzinach
I w sercach swoich Twoje serce
ma dnia każdego cała rodzina
I tak każdego dnia i nocy
choć nieobecny ciałem jesteś
Jesteś tak bardzo blisko z nami
Duchem słowami…
wspomnieniem gestem…

(*)(*)(*) Kocham Cie Synku!
www.adasbartoszewicz.pamietajmy.com.pl

Dziękuję serdecznie autorce wiersza Halince Surmacz, mamie Agatki (*)

[gama2003]

Współczuję i płaczę (*)

[grazyna1965]

urodzinowe światełko dla Adasia, w Jego 25 urodziny..a Ciebie Elu mocno ściskam
Grażyna,mama Patryni

[tilia7]

Przytulam Cię Elu z całych sił.
Światełko dla Adasia (*)(*)(*)

[bea1024]

Swiatelko dla Adasia (*)(*)(*)

[agawyzga]

Łączę się z Tobą we wspólnym bólu...moja Madzia 15,02.2011 skończyłaby 21 lat....
Trzymaj się kochana...
Agnieszka-mama Madzi

[maretta111]

(*)(*)(*)Adasiowi
A ciebie Elu przytulam

[jower]

Mój Krzyś też lutowy...
W czwartek 24 skończyłby 31 lat. To już twoje czwarte urodziny bez Ciebie, synku
Znicz zamiast tortu,
zmarznięte kwiaty,
obolałe serca
łzy i tęsknota
...
Jola

[halas1961]

Urodzinowo naszym dzieciom...
naszym Aniołom w bezkresie nieba
jak mam napisać taki wiersz
by każdym słowem swoim śpiewał
Urodzinowo dobry Boże
z bukietem kwiatów na cmentarze
Urodzinowo bez spełniania
takich malutkich przyziemnych marzeń
Z nosem schowanym w rękaw chustkę
i z poprawianiem wazonów zniczy
Urodzinowo gdy już teraz
tak bardzo dużo się nie liczy
Urodzinowo żeby dzieci
były szczęśliwe w tamtym świecie
Żeby na pewno były szczęśliwe
ten mój niepokój rozumiecie
Żeby niczego nie brakowało
żeby spełniały co nie spełnione
i żeby nic nie żałowały
By tam w miłości utulone
lecz nie snem wiecznym
nie snem wiecznym...
Od tego proszę uchowaj Boże
lecz w pełni życia w pełni bycia
W całej największej młodości sile
pod rękę razem i z weselem
nowi niebiańscy przyjaciele

Halina-mama Agatki dla wszystkich dzieci obchodzących urodziny w ty czasie:)

[grazyna1965]

moja Patrynia też lutowa..3 lutego skończyła 26 lat, dziękuję Halinko za wiersz
Grażyna,mama Patryni

[bea1024]

Moj Marcinek 7.02.2011r.skonczylby 22 lata........

Lacze sie we wspolnym bolu
Beata mama Marcinka

[bie-tka]

Dziękuję wszystkim za ciepłe słowa, współczucie, bycie razem, dzielenie się bólem. Dziękuję z całego serca i ściskam serdecznie, przytulam,szczególnie wszystkich rodziców po stracie dzieci. Mój synuś lubił nowoczesne klimaty m.in. hip-hop. Przypadkowo znalazłam bardzo optymistyczny tekst, przeczytajcie bo wiem że dla pocieszenia potrzeba czasami cokolwiek, nawet tekst piosenki "odjechanych hip-hopowców" może na moment wzbudzić optymizm. Ela.

Się porobiło czeka to też nas,
ziemia, coraz więcej pragnie ciała ludzkich mas,
nikt nam nie powiedział, jak długo będziemy żyć,
do jakich rozmiarów ciągnęła się będzie życia nić.
Nikt nam nie powiedział, kiedy mamy się pożegnać,
i ile mamy czekać aby znowu się pojednać,
ramię w ramię nawzajem siebie wspierać,
rodzimy się by żyć, żyjemy by umierać.
Aniele śmierci proszę powiedz mi,
czemu w stosunku do nas jesteś obojętny,
najlepsze są dla ciebie młode ofiary,
nigdy nic Ci nie zrobiły a traktujesz je jak psy.
Zobacz!
Ile miłości w każdym człowieku,
nie jeden by chciał przeżyć choć pół wieku,
nie jednemu od wielu lat najbliższych ziomów brak,
ciężko pogodzić się z tym, ale mimo tego ja i tak.

Jestem tego pewny,
w głębi duszy o tym wiem,
że gdzieś na szczycie góry,
wszyscy razem spotkamy się.
Mimo świata który,
kocha i rani nas dzień w dzień,
gdzieś na szczycie góry,
wszyscy razem spotkamy się.


Gdzieś daleko i bardzo wysoko,
gdzie zwykły śmiertelnik nie stąpa tam nogą
gdzie spokój, harmonia i natury zew,
gdzie słychać szum drzew i ptaków śpiew,
wschód słońca pada na twarz,
wypełnia twą duszę którą ciągle masz,
Wydaje się tobie, że te uczucie już znasz ale,
ono wcale nie jest ci znane.
Chociaż było pisane i pisane też jest nam,
tak że wszyscy się spotkamy, więc nie będziesz już sam.
Spotkasz ludzi których tak bardzo kochałeś,
choć lata nie widziałeś nadal kochać nie przestałeś. (YO)
Teraz leżysz na plecach, spoglądasz na błękitne niebo,
serce dotyka serca, nie ma szczęścia, nie ma pecha,
nikt się nie złości, nikt nie docieka,
człowiek obok człowieka z nurtem płyną jak rzeka,
połączeni w jedną całość na samym szczycie góry, Mekka.

Jestem tego pewny,
w głębi duszy o tym wiem,
że gdzieś na szczycie góry,
wszyscy razem spotkamy się.
Mimo świata który,
kocha i rani nas dzień w dzień,
gdzieś na szczycie góry,
wszyscy razem spotkamy się.

link do piosenki
www.youtube.com/watch?v=6BnT_wkuMBA&NR=1

[bea1024]

Bie-tko dziekuje za slowa pocieszenia,ktore sa nam mama tak bardzo potrzebne i nie tylko nam....ale wszystkim kochajacym i szukajacym....
Pare slow na pocieszenie zbolalych serc ,
"Choc dusza nadal zyje swoim duchowym zyciem,to jednak swoja naturalna moca nie potrafi powstrzymac zaniku zycia w ciele,dlatego staje sie ono cialem martwym.Jednak jak powie ks.Twardowski,do grobu nie chowamy czlowieka,ale to co sie z niego zdarlo,zwleklo.Cialo ogarnia smierc,zycie ludzkie jednak trwa nadal.Dzieki niesmiertelnej duszy czlowiek stal sie istota zyjaca i to -zyjaca na zawsze.
....nie wszystko ginie w czlowieku tak jak jego cialo.W duszy pozostaja po smierci nie tylko jego zdolnosci naturalne,takie jak swiadomosc swojego losu,mozliwosc poznania rozumowego,wolnosc woli,zdolnosc odczuwania i przezywania,ale rowniez -rozne dary nadprzyrodzone,otrzymane i rozwiniete za zycia na ziemi.Ztych nadprzyrodzonych darow na zawsze pozostaje przede wszystkim milosc.

Ks.M.Kaszowski