W pracy...

[log222]

totalna masakra. Na każdym kroku upewniam się w swojej beznadziejności i
głupocie. Siedząc długo w domu nie miałam tylu argumentów, co przez ten krótki
czas uzbierałam. Znaczy doszły nowe, a może po prostu je sobie przypomniałam..
Widzę mnóstwo błędów, wpadek, gaf. Moje kontakty z ludźmi to porażka,
strasznie mi wstyd za siebie... Bardzo bym chciała, żeby mnie nie było :(

[log222]

I jeszcze jeden kwiatek. To nie moja wina... i wcale mnie to nie pociesza :| No
bo jak to tak, nie moja wina ale jednak oberwałam?
Chociaż nie... bardziej tu pasuje określenie wina niezawiniona... bo to nie moja
wina, że na taką osobę mnie wychowano, ale chyba moja, że trwam w tym...
K... mać, już nie wiem, miesza mi się wszystko :/
Dano mi fundamenty pod takie życie, a ja nie potrafię budować w innym miejscu.
Nie chcę tych fundamentów, nie chcę tego życia. Chcę życie dziecka normalnych,
zdrowych rodziców. Dziecka na tyle ważnego, że poświęca mu się więcej uwagi niż
pijanemu mężowi i nauce utrzymywania tajemnicy...

Ojej, przepraszam za użalanie się. Jakoś tak samo wychodzi...

[glob-troter]

Masz prawo się użalać, ale pamiętaj, że TO NIC NIE DA (niestety sam często
użalam się nad sobą w myślach)

Znam metodę na dobre samopoczucie, bardzo skuteczna - bieganie. Spróbuj choć
raz, może nie teraz, ale kiedy zrobi się cieplej, przez 0,5 godziny, godzinę,
tak, żeby się wysilić. Satysfakcja z wysiłku i dobre samopoczucie do końca
dnia. Może to banalna rada, ale skutkuje, można choć na pewien czas zapomieć o
swoich zmartwieniach.

Skąd jesteś?

[log222]

Nie mam czasu na wysilanie się. Ochoty zresztą też.
A jestem - anonimnowo.

[log222]

Ja się do tego nie nadaję. Żałuję, że się tego podjęłam, chciałabym zrezygnować,
ale nie mogę. Ale beznadziejna jestem :(

[lucyna50]

..."nikt mnie nie kocha, nikt mnie nie lubi,
ptaki na mnie srają i czuję się jak stara ku..a pod mostem"...
Nie użalaj się nad sobą. Dajesz otoczeniu złe komunikaty i tak Cię ludzie będą
odbiarać. Masz prawa do pomyłek, błędów, potknięć, czasami głupoty w zachowaniu
jak każdy inny człowiek. Nikt nie jest doskonały. Problem jest w Twojej głowie.
Zmień sposób myślenia ...jestem dobra, choć czasami mi się nie udaje, itp...
To działa. Pokochaj siebie. Ciepło pocdrawiam.

[log222]

Pewnie ktoś mnie lubi, ale to wyidealizowany obraz :]
Kij z komunikatami, co do cholery, ludzie własnego mózgu nie mają? Może i nikt
nie jest doskonały, ale przynajmniej tego nie widać. Ja miałam pecha, po mnie
widać. I również na innych nie jestem ślepa, widzę różnicę.
Zmiana sposobu myślenia - trzeba se mózg wymienić... ten został popsuty i taki
zostanie.
(Sooryy.Może jak skończy mi się ta praca to sprawię sobie bardziej optymistyczne
posty. Chyba że wcześniej zwariuję)

[lucyna50]

Twoje zachowanie jest agresywne. Rozumiem, bo też taka byłam.
Schowaj "wyciągniętą dzidę" i może zafunduj sobie trening asertywności.
Pozdrawiam.

[log222]

Uh? Taaa, jestem taka agresywna że szok.

[mskaiq]

Jestes agresywna bo zaczynasz nie lubic Siebie. Przypominasz Sobie Swoje
porazki, wyszukujesz argumentow przeciwko Sobie.
Mysle ze nie jest tak zle jak myslisz. Kiedy cos sie udaje to nie Twoja wina,
po prostu popelnilas gdzies blad. Trzeba znalesc ten blad i zrobic jeszcze raz,
wtedy Ci wyjdzie.
Najwiekszy blad polega na tym ze obiniami siebie zamiast szukac problemu w tym
co zrobilismy zle.
Sprobuj pozbyc sie stresu, bardzo Ci pomoze. Sprobuj byc codziennie na dlugim
spacerze, jeszcze lepiej pobiegaj albo idz na rower, itp. To Ci pomoze pozbyc
sie stresu. Po tygodniu bedziesz w stanie kontrolowac Swoj negatywizm.
Serdeczne pozdrowienia.

[log222]

> Kiedy cos sie udaje to nie Twoja wina,
> po prostu popelnilas gdzies blad.

Widzisz w tym zdaniu sens? Bo ja nie. (Pomijam brak partykuły, domyślam się, że
zjadłeś "nie") Mój błąd, ale nie moja wina, w życiu nie wpadłabym na taki tok
rozumowania...


Spacer. Stres.
Jestem codziennie na długim spacerze (droga do pracy i z powrotem). I tak się
składa, że często bywa to stresujące. Dajesz tydzień na zadziałanie swojego
'leku', ja na to: tygodni kilka i się pogarsza.

[mskaiq]

Bardzo czesto kiedy cos sie nie udaje uwazamy ze to nasza wina. Bardzo wiele
osob po takim stwierdzeniu nie szuka przyczyny dlaczego sie nie udalo.
Akceptuje swoja wine jako przyczyne niepowodzenia.
Nie szukaja wtedy przyczyny niepowodzenia, bo niepowodzenie jest moja wina.
Jesli poszukasz przyczyny to znajdziesz blad. Ty go popelnilas ale bledy
popelniaja wszyscy. Sztuka jest naprawienie bledu.
Kazda osoba ktorej wszystko wychodzi popelnia bledy. Tyle ze nie wini siebie
tylko rozwiazuje problem albo usuwa blad ktory nie pozwala osiagnac rezultatow.

Jesli chodzi o droge z pracy do domu to zamiast zapomiec o pracy, problemach to
Ty rozmyslasz negatywnie o wszystkim co sie wydarzylo w pracy. Taki spacer
stresuje wiecej bo to czas poswiecony stresowi a nie radosci.
Spacer musi byc pozytywny, jesli ma przyniesc pozytywne rezultaty.
Serdeczne pozdrowienia.

[log222]

> Ty rozmyslasz negatywnie o wszystkim co sie wydarzylo w pracy. Taki spacer
> stresuje wiecej bo to czas poswiecony stresowi a nie radosci.
> Spacer musi byc pozytywny, jesli ma przyniesc pozytywne rezultaty.

Normalnie jaja sobie robisz.
Czy spacer będzie pozytywny, jeśli zabiorę ze sobą transparent z napisem
"pozytywny spacer"? Da mi to pozytywne rezultaty?

[mskaiq]

Ty decydujesz o czym myslisz. Mozna myslec o rzeczach radosnych a mozna myslec
pod wplywem strachu, krzywdy, zalu, zlosci czy nienawisci.
Ty decydujesz o Swoim nastroju i o Swojej pozytywnosci lub negatywnosci. Kazdy
czlowiek ma wybor.
Ja wybieram zawsze pozytywnosc bo wiem ze wtedy czuje sie dobrze. Kiedys
robilem to samo co Ty, wiem do czego negatywne myslenie i negatywne uczucia
potrafia doprowadzic.
Serdeczne pozdrowienia.

[januszek96]

>>>>>Jesli chodzi o droge z pracy do domu to zamiast zapomiec o pracy,
problemach to
Ty rozmyslasz negatywnie o wszystkim co sie wydarzylo w pracy. Taki spacer
stresuje wiecej bo to czas poswiecony stresowi a nie radosci.
Spacer musi byc pozytywny, jesli ma przyniesc pozytywne rezultaty. <<<<<< No
tak ..... ale tak spacerując , to Log by mogła do tej pracy nie dojść ;-D ! Ja
proponuję urlop , wyjazd , zdystansowanie , relaks ..... i też spacery ( ale
nie do pracy) ;-D Pozdr.

[log222]

No cóż. Odnośnie krzywdy to myślę, że reakcja jest prawidłowa. Jest krzywda -
jest żal, złość, smutek. Niepokojące byłoby, gdyby pojawiła się radość... nie
sądzisz?
Ale to tak zbaczając z tematu.

Nie zgadzam się z Tobą, że człowiek ma wybór. Może jak zostanę sierotą to
zmienię zdanie. Ale wtedy to już chyba będę musiała (czy to wybór? Nie wiem,
chyba zależy od efektów)

[mskaiq]

Nie istnieje krzywda ktora moglaby wywolac we mnie zal, wiem ze
moj zal jest wiekszym zlem niz krzywda. Kiedy to zrozumialem przestalem sie bac
krzywdy, to moj zal kreuje krzywde, podnosi ja do rozmiarow trudnych do
zniesienia.
Dlatego unikam zalu, nie rozpamietuje krzywdy bo to powoduje pojawianie sie
zalu. Nie smieje si z mojej krzywdy, ale zapominam o niej, wybaczam. Moje mysli
wracaja do radosci bo wtedy czuje sie dobrze.
Jesli chodzi o Ojca bo chyba o Nim piszesz to najwazniejsza sprawa jest
wybaczenie. Czy mozesz Mu wybaczyc Jego alkoholizm ?
Jesli wybaczysz to dasz Jemu szanse i Sobie aby moglo sie wydarzyc to czego On
chce i Ty, zeby przestal pic.
Serdeczne pozdrowienia.

[uhu_an]

hmm, to co piszesz kojarzy mi sie z wyparciem. i racja, ze to dziala,
ale....nie na dluzsza mete.
by wybaczyc, najpierw trzeba ta krzywde przezyc, czyli zal zlosc , nienawisc.
jesli od razu przejdziesz do wybaczenia, to wogole jakies nieporozumeinie
jest.co to za wybaczenie?

[mskaiq]

Wybaczenie to nie jest stwierdzenie ze wybaczam bo to nie jest wybaczenie.
Wybaczenie oznacza pozbycie sie nienawisci i zalu. Aby wybaczyc musisz pozbyc
sie nienawisci i zlu.
Oznacza to nieustanna walke z nienawiscia i zalem. Kiedy pojawia sie nienawisc
nie mozesz is za nia, musisz sie zajac wtedy czymkolwiek innym, musisz
zatrzymac w Sobie nienawisc, pozbyc sie jej.
To samo dotyczy zalu, nie wolno isc za zalem bo jak w to wejdziesz to nie
sposob go opanowac, wtedy pojawia sie placz i bol.
Taka walka trwa zwykle pare miesiecy, trzeba za kazdym razem pozbywac sie zalu
i nienawisci. Po pewnym czasie ataki nienwisci i zalu zaczna slabnac i w koncu
odchodza. Wtedy wybaczylas, pozbylas sie straszliwej energi ktora niszczy zycie.
Serdeczne pozdrowienia.

[uhu_an]

jak ja sie pozbywalam(na sile- bo tak to rozumiem. jak jest inaczej to mnie
popraw) zalu i nienawisci to powodowalo to wieksze sfiksowanie niz wczesniej.
jak sobie pozwalalam poplynac, bez walki to zal i nienawisc sama odchodzila.
sprawdzone.

[mskaiq]

Nie bardzo rozumiem o jakiej sile piszesz. Albo wracasz myslami i poddajesz sie
nienawisci albo tego nie robisz. To samo dotyczy zalu. Kiedy poddasz sie
atakowi zalu pojawia ja sie lzy i bol, jesli nie podazasz za zalem nie ma lez
ani bolu. To samo dotyczy nienawisci.
Nie ulegajac zalowi czy nienawisci unikasz stresu, zlosci, bolu.
Serdeczne pozdrowienia.

[jeszczejuznie_fobja]

Hej,
Wtrace sie w srodek dyskusji. Jasne, ze najlepiej (by bylo...) uporac sie z
problemami juz definitywnie je rozpracowac itd. (tak mi sie wydaje, ale nie
praktykuje tego...)

Ale zeby funkcjonowac w zyciu "biezacym" chyba trzeba je wyprzec (?).

Bardzo mi sie podobalo zdanie mskaiq o naszym decydowaniu o przezywaniu zalu
lub nie. Nie wiem jaka jest zdrowa reakcja na nieszczescie, niesprawiedliwosc
etc, ale zal, uZALanie, chyba do nich nie nalezy. U mnie konczy sie zawsze
depresja i ciezkimi placzami jesli nie rykami... Nie wiem czy ktos dochodzi tez
do takich form???

[log222]

No w końcu długotrwałe krzywdzenie nie jest zdrowe...

[log222]

Spierd... wiesz co.

[amazon500]

mskaiq, tak sobie śledzę dyskusję w tym wątku i... no ni cholery Cię nie
rozumiem. I żaden z Twoich argumentów chyba nigdy do mnie nie przemówi. Ja może
nie będę aż tak radykalna, żeby zaraz sięgać po słowa typu "spierd...", ale...
nie podzielam wększości Twoich opinii. Sorki.

[martaewa29]

Amazon500 nie Ty pierwsza i nie ostatnia masz taką opinię na temat mskaiq.

[kwiatek.anyzku]

A ja mam wrazenie ze niezaleznie od watku wypowiedzi Mskaiq sa identyczne, slowo
w slowo.
ctrl + A, ctrl + C, ctrl +V
:-))

DDD

[amazon500]

martaewa29 napisała:
>
>
> Amazon500 nie Ty pierwsza i nie ostatnia masz taką opinię na temat mskaiq.
Nie upieram się, jakoby miało być inaczej ;)

"

[log222]

Paranoja. Myślę sobie, że zaraz mnie za coś opierniczą, że pewnie coś źle robię.
Że jak mnie nie ma, to źle o mnie mówią, albo śmieją się z czegoś, co zrobiłam.

Poza tym czuję się strasznie brzydka. Ludzie się gapią, czasami aż nie chce mi
się wierzyć, że tak strasznie wyglądam. Przy kolejnej zapatrzonej osobie krzyczę
w myślach "no coooo!". Czasami mam wrażenie, że gdzieś są porozwieszane moje
zdjęcia z jakimiś negatywnymi/śmiesznymi podpisami. Naprawdę!
...

[log222]

Głupiagłupiagłupia idiotka!
Jak długo? Jak długo można tak bezmyślnie postępować, i jeszcze zdawać sobie z
tego sprawę. Kiedy zacznę myśleć na czas!

[uhu_an]

mnie wkurza, moj brak odpowiedzialnosci. teraz staram sie o fajna prace i w
sumie byloby calkiem niezle, ale czasem podejmuje dosyc durne decyzje(ktore
wiaza sie z brakiem odpowiedzilanosci). i tak napytalam sobie biedy, bede sie
musiala tlumaczyc i wyjdzie jeszcze gorzej.massakra. ze tez musze sie
wycofywac. rzyg.

[log222]

Co masz na myśli pisząc o pracy, że jest fajna?

[uhu_an]

ze sprawia mi przyjemnosc. ze widze szanse rozwoju, nauki itd.no i zgodna z
moim wyksztalceniem.

[log222]

Kurcze, mi nie sprawia przyjemności :( Póki co są marne szanse, że to się
zmieni. Dopiero uczę się normalnego życia, znaczy próbuję tego, co wszyscy już
potrafią i robią od dawna :( Taka kaleka ze mnie, emocjonalna. I cholera, od
razu trafiłam na takie odpowiedzialne stanowisko! Marzę o byciu "robolem",
chociaż pewnie też czułabym się niekomfortowo. Boże, dopiero co nauczyłam się
kupować kartę do telefonu w kiosku! :( Jakie cyrki były, jak musiałam korzystać
w tej pracy ze stacjonarki, musiałam nauczyć się, że telefon raczej nie gryzie...


(Przepraszam uhu, że podpięłam te żale pod Twój post, nie czuj się zobowiązana
do odpowiedzi na wszystko.)

[uhu_an]

alez nie ma sprawy. wiem co czujesz, bo rpzechodzilam to samo. kiedys
pracowalam jako telemarketerka(ogolnie w marketingu- mocno zneinawidzonym
przeze mnie), wiec wiem jak to jest gadac przez telefon, gdy wszyscy slysza i
masz wrazenie, ze wszyscy czyhaja na twpj blad. dodam, ze tej roboty podjelam
sie jeszcze przed terapia i jazde emocjonalna tez mialam. to wynika z braku
pewnosci siebie. no i wlasnie ta robote, ktora wykonuje jest dlatego lepsza, ze
czuje sie pewniej. za 1 razem tez nie bylo rozowo, ale doszly mnie sluchy, ze
nie bylam zla. wiecej watpliwosci i zlosci bylo w mojej glowie, niz drugiej
osoby.
Powoli. z czasem nabierzesz przekonania.
Pozdr.

[szarsz]

A ja też, niby wszystko przerobione po trzy razy, a dalej nie znoszę telefonów.
Dzwonić muszę może i nie za często, ale po kilka, kilkanaście razy czasem się
nazbiera... A czasem siedzę i nie odbieram a on dzwoni i dzwoni... Jak głupek
ostatni. Kiedyś, w ostrym kryzysie, to go po prostu wyłączyłam...

Po prostu pewniej się czuję w kontakcie twarzą w twarz. Typowo dla DDA, w
bezpośredniej rozmowie widzę "przeciwnika" i potrafię bezbłędnie wyczuć
stosunek do mnie. Przez telefon nie i to mnie paraliżuje.

Ale i tak jest lepiej niż parę lat temu :)

[log222]

Ja tam raczej w żadnym kontakcie nie czuję się dobrze.
Nieporozumienie, jakaś pomyłka :|

[uhu_an]

wydaje mni sie, ze to jest typowe dla kazdego, ze wiekszosc woli kontakt face
to face niz np. przez telefon. nie widze w tym nic anormalnego, czy tez
typowego tylko wylacznie dla DDA/DDD.
Nie przypisuijemy wszystkiego temu syndromowi.;). to jest sprawa jak
najbardziej ok.

[szarsz]

Myślisz? To trochę pocieszające, bo moje obserwacje były inne.
Jakoś nie widzę w swoim otoczeniu, żeby ktokolwiek miał jakikolwiek problem z
zadzwonieniem do kogoś, a pracuję w wielkiej firmie i rozmawiam z naprawdę
wieloma ludźmi. Ja nawet do znajomych nie znoszę dzwonić.

Ale jak mówię, powolutku, powolutku zaczyna się poprawiać :) oby.

[uhu_an]

tzn. mialam na mysli, ze tak wogole to lepiej jest miec kontakt zwrokowy z
rozmówcą- abstrahujac od tego, czy ktos sie lęka(mniej lub bardziej) rozmów
telefonicnzych. Po prostu tak czlek jest zaprogramowany, ze czuje sie pewniej
(nawet jak nie boi sie telefonu). takie sa zasady rzadzace komunikacja miedzy
ludzką.;).

[mskaiq]

Duzo ludzi sie boi telefonu, zreszta wiele ludzi nie lubi pracy bo sie jej boi.
Kiedy czegos nie lubimy to zwykle przyczyna jest nasz strach.
Serdeczne pozdrowienia.

[log222]

Aha.

(Płaci Ci ktoś za pisanie tutaj?)

[uhu_an]

żenua. niestety mi ostatnio pewnosc siebie dala w kosc. i lipa. wiem, ze
umialam, wiem, ze lubilam, a robote chyba strace.;(.

[amazon500]

Ja też mam czuty, że nie dla mnie życiowa stabilizacja i że do śmierci mi
przyjdzie wieść cygański żywot. W pracy popełniam masę błędów i pomyłek,
codziennie coś. Pół biedy, gdybym jeszcze sama się zorientowała, że się
pomyliłam i zdążyła to naprawić, ale to szefowa dokonuje zazwyczaj takich
"odkryć". W dodatku w dalszym ciągu bywam nieporadna w swoich działaniach, nie
umiem rozmawiać, a zwłaszcza negocjować z klientami, nie radzę sobie z tym i
owym. Po prostu się do tego nie nadaję i już. Szkoda, bo firma jest fajna, a
zwłaszcza ludzie i zarobki ;)
A w ogóle to minęłam się z powołaniem. Powinnam była skończyć szkołę muzyczną i
grać w filharmonii, a nie gnić w biurze.

[log222]

Mam problem z informowaniem, że coś się skończyło. Czaję się i stresuję zanim powiem. W domu często były awantury, bo za szybko (w mniemaniu ojca) się coś kończyło/zużywało, i ja byłam tego przyczyną. "co ty jesz ten papier?!", "kilka dni temu kupowałem i już nie ma!", "przestanę kupować jak ty tak szybko.." blablabla

[anciax]

No tak: jak zuzywasz to źle, jak nie tkniesz, bo sie na przykład boisz, to też
źle...

Skad ja to znam?
stąd: tiny.pl/nwfk .

Jak nie tykałam sie tego, co on kupił/zrobił, to mi wygadał, że on sie stara a
my mamy go w doopie.
Jak sie tykałam tego, co on robił/kupował, to wygadywał, że za szybko ubywa...
No kuwa!

Teraz mam swoją półke w lodówce, swoje pieniążki, swoje proszki do prania, swoje
wszystko i mi zwisa jak kilo kitu u sufitu o co on sie stara czy nie stara :)))
...i niech sie udławi swoimi staraniami :))

[log222]

Też mam swoją półkę w lodówce! :D

[anciax]

> Mam problem z informowaniem, że coś się skończyło. Czaję się i stresuję zanim

Ja pisałam na karce > kartka na lodówke i bylo ok. Do czasu zanim mnie kołek nie
wyśmiał. A ja po prostu pisałam dla WLASNEJ WIADOMOSCI co sie konczy i że trzeba
będzie to kupić.
Od czasu jak mnie wyśmiał, skończyły się kartki ... i niech sam się stara żeby
wszystko było w domu jak należy.
Oczywiście ja dbam o swoje potrzeby i jak coś mi brakuje, to spisuję sobie na
kartce a w dupie mam to, że ogólnie w domu brakuje margaryny czy zapałek. Ja
kupuję dla siebie.

[log222]

Nom, u mnie to samo, kupuję dla siebie. Dla mojego ojca dom i rodzina zawsze były gdzieś na szarym końcu w hierarchii wartości. On pewnie myśli inaczej ("wszystko dla was/ciebie robię!")

[log222]

Na początku było mi źle z tym, że zawracam pracodawcy głowę, bo nie miałam
poważnych planów z tą pracą, (a potrzebował pracownika), takie to do zapchania
dziury było (hee, otchłani chyba :] ). Teraz wiem, że muszę szukać innego
zajęcia, to przerasta moje umiejętności... No właśnie... i tu się zastanawiam,
co ich nie przerasta :|

[log222]

I nie czuję się godna tych pieniędzy

[konst.ancja]

Ale ty lubisz siebie dołować! Szukasz każdej okazji, zamiast coś ze
sobą zrobić. Na terapie pójśc nie chcesz, więc musisz sama się
zabrać za swoje problemy. MUSISZ, jeżeli chcesz coś zmienic na
lepsze w swoim życiu. A zeby to było mozliwe MUSISZ coś zmienic W
SOBIE.

[log222]

Lubię zapisywać co myślę i czuję.

[log222]

A terapii nie chce mi się planować. Setki podchodów, czajenia się, "badania terenów", kolejna tona stresu, neee
"może kiedyś"
Chociaż myślę o raczej psychologu, nie, tfu, konsultacji na początek, z kimś nie wiem kim. I o pracy nad konkretnymi/wybranymi 'rzeczami'

[anciax]

na forum raczej nie da się pracować! (imo...)

[log222]

Ponoć "dla chcącego nic trudnego" :]

[konst.ancja]

Dlaczego od razu zakładasz jakies podchody i stresy? Wystarczy
znaleźć najbliższą przychodnie psychologiczną z terapią dla DDA, i
umówic się na pierwszą rozmowę. Dalej ktoś ci pmoże! Sa tam też
przewaznie grupy wsparcia. Tysiące ludzi wyszło z syndromu DDA po
kilku miesiącach terapii, więc dlaczego nie ty?...

[log222]

> Dlaczego od razu zakładasz jakies podchody i stresy?

Bo znam siebie?


> Wystarczy
> znaleźć najbliższą przychodnie psychologiczną z terapią dla DDA, i
> umówic się na pierwszą rozmowę. Dalej ktoś ci pmoże!

Gdybym się umówiła to dalej już nikt nie musiałby mi pomagać. Pomocy to ja potrzebuję właśnie w umawianiu się na wizytę

[ginai29]

ja od kilku lat pracuje zawodowo i zanim zaczelam wydawalo mi sie ze
najlepsza praca dla mnie to siedziec sobie spokojnie z boku i robic
swoje, zadnej odpowiedzialnosci, jak najmniej kontaktow a juz tym
bardziej telefonicznych i tak do emerytury. Rzeczywistosc okazala
sie jednak calkiem inna, ale kazde bardziej odpowiedzialne zadanie
stresuje mnie, mam tez problem z podejmowaniem decyzji - wydaje mi
sie ze ta ktora podejme nie bedzie sluszna. Staram sie nie rzucac za
bardzo w oczy bo lekko przeraza mnie mysl o awansie a jeszcze
bardziej o ewentualnej zmianie pracy czy nawet dzialu. Trudno,
najwyzej do emeryturki bede na swoim stanowisku i biurku, w koncu
nie jest tez takie zle. czasami szkoda mi jednak swojego jakiegos
tam potencjalu i tego ze nie bede sie rozwijac. Wy tez tak macie?

[anciax]

Tak, mam podobnie.

ZAstanawia mnie jednak to, że znam DDA, które mają wysokie stanowiska/własną
firmę. Czy zastanawaiłaś się kiedyś nad tym, że inni mają odwagę do podejmowania
decyzji, lubią odpowiedzialne stanowiska ?
--------------------
Nikt mi nie zmówi,że ja też mogę być dyrektorką czy kierowniczką a co więcej
mogę prowadzic swoją firmę - bo całe życie podejmuję złe decyzje i mam pecha do
ludzi, nie mówiąc interesach...

[kajda28]

> ZAstanawia mnie jednak to, że znam DDA, które mają wysokie stanowiska/własną
> firmę. Czy zastanawaiłaś się kiedyś nad tym, że inni mają odwagę do podejmowani
> a
> decyzji, lubią odpowiedzialne stanowiska ?

pewnie że tak.
przecież tyle z nas już w b. młodym wieku musiało podejmować odpowiedzialne
decyzje. są ci którzy muszą być najlepsi -aby zadowolić rodziców,
perfekcjoniści. Ja np. b. lubię samodzielne stanowiska- co prawda nie odczuwam
jakieś tam odpowiedzialności, ale lepiej się czuje jak jestem sama, i sama muszę
sobie poradzić z problemem niż mieć kogoś kto stoi "nade mną" i każda moja
prośba o pomoc dla mnie jest przyznaniem się że czegoś nie umiem- a przecież
powinnam- bo ja przecież powinnam wszystko wiedzieć , umieć, przewidzieć-
straszne to u mnie jest- najgorzej że jestem leniwa i nie chce mi się uczyć :)))

ja bardzo bym chciała mieć własną firmę (już jedną małą miałam) bo tam wszystko
zależy ode mnie, i jak coś nie będzie wychodzić będzie oznaczało że za mało się
staram:( ale nie umiem zarządzać ludźmi- nie nadaję się na szefa:( musiałabym
mieć kierownika :)
miłego dnia życzę wszystkim.

[anciax]

a co jeśli podjęte przez Cibie decyzje okazałyby się nietrafne, splajtowałabyś?
to dopiero jest porażka (większa niż przyznanie się do braku jakiejś umiejętności)

[anoosha]

Ja mam to samo - wolę pracować samodzielnie, nie znoszę, kiedy mi
ktoś mówi, co mam robić albo jak stoi nade mną.
O pomoc potrafię poprosić i umiem już się przyznać, że czegoś nie
potrafię. I to nie jest takie ciężkie. Cięższe jest życie z tym
faktem, że czegoś nie potrafię, nie umiem i z czymś sobie nie radzę.
Ostatnio przeżywałam małą masakrę i dół w związku z tym, że do
niczego się nie nadaję i nic nie umiem (co w realu jest bzdurą, ale
to uczucie towarzyszy mi odkąd pamiętam i jest nie do zniesienia).
Z tym uczeniem się jest u mnie trochę inaczej ... To nie lenistwo u
mnie ... to raczej takie poczucie bezsensu i tego, że nie warto się
starać, bo i tak wszystko będzie do dupy, i tak nikomu się to nie
przyda, każdy to oleje (jak to bywało u mnie w domu - cokolwiek bym
nie zrobiła, stanęła na głowie, rzęsach, każdy i tak miał to w dupie
i było to nie dość imponujące i interesujące, żeby się tym ucieszyć
i mnie pochwalić).
Jak widzicie, mam nad czym u siebie pracować - taka moja pointa.
3majcie się ciepło!

[anciax]

A ja jestem rozdarta między byciem samodzielną a byciem małą dziweczynką...
Są sytuacje w których niecierpię gdy ktoś mnie wyręcza, ale bywa też (częściej)
ze chciałąbym aby ktoś stał nad mną (nie dosłownie) i mówił co mam robić (ale na
zasadzie "kierownika", a nie kata)

[ginai29]

anciax, zastanawialam sie i moze to po prostu taki typ czlowieka
zejeden lubi odpowiedzialne stanowiska i wyzwania a inny nie- pewnie
ludzie sie dziela na takie dwie grupy, ja akurat wole miec swiety
spokoj... ale akurat odpowiada mi ze mam nad soba szefa, ktory ma
ostatnie slowo i jak cos pojdzie nie tak, nie jestem sama
odpowiedzialna. A zarzadzac ludzmi tez bym chyba nie chciala, wydaje
mi sie ze wtedy robilabym sama wiekszosc bo myslalabym ze tak
lepiej/ nie chce nikogo prosic

[anciax]

Być może masz rację, ale myślałam, że przeważają DDA na stanwiskach zwiazanych z
zarządzaniem czym bądź. Taki odnoszę wrażenie np słuchając ludzi z grupy - wg
mnie to sa osoby pewne siebie, nadające sie na szefów.

Ja tylko w domu potrafię rządzić. W pracy wolę komuś podlegac, bo nie mam za
grosz zmysłu przewodzenia.
Szczerze mówia.c chciałąbym być kierowniczką (w końcu takie mam wykształcenie),
ale może mam idealistyczne wyobrażenie pracy na wysokim stanowisku a jak
przyjdzie do reala, to się boję...

[ginai29]

tak naprawde to nigdy nie wiadomo jaka czesc osob w pracy na
kierowczniczych stanowiskach jest dda, no bo nikt sie tym przeciez
nie chwali wrecz przeciwnie :-) ale osobiscie znam 2 osoby i super
sobie radza, ale to faceci... ja tez jestem w takiej sytuacji ze
pewnie mnie to kiedys czeka, zreszta pewnie jak wiekszosc mlodych
ludzi po studiach pracujacych w firmach, ale na razie nie bardzo
sobie to wyobrazam. z drugiej jednak strony nie ma co sie martwic na
zapas, jest we mnie jakas wiara ze czlowiek moze sie mocno zmienic,
podejscie do roznych spraw, itd. pozdrowka

[anciax]

> tak naprawde to nigdy nie wiadomo jaka czesc osob w pracy na
> kierowczniczych stanowiskach jest dda, no bo nikt sie tym przeciez
> nie chwali wrecz przeciwnie

ale mnie chodzilo o to, ze DDA w wiekszosci laduja na stolkach dla kierownikow
(bo sa zahartowani w domu) a nie o to ilu sposrod kierownikow jest DDA.

[log222]

A na jakim stanowisku pracujesz? Za biurkiem fajna praca

[log222]

> czasami szkoda mi jednak swojego jakiegos
> tam potencjalu i tego ze nie bede sie rozwijac. Wy tez tak macie?

Właśnie ostatnio też tak pomyślę czasem

[ginai29]

sorki, ale nie chce pisac na jakim stanowisku. mimo to pozdrawiam :-)

[log222]

No nie musisz podawać nazwy stanowiska, ciekawiło mnie tylko czy to jest hm "trudne" :)
Teraz w sumie nie wiem, po co mi ta informacja...

[ginai29]

wiesz co, ja skonczylam ekonomie i jest to praca w moim zawodzie,
jak na moj gust raczej z tych trudniejszych. ale na razie daje rade,
dopoki wlasnie nie kieruje ludzmi itd, nie wiem jakn by bylo wtedy.
ale nie ma co sie martwic na razie nikt mnie nie wypypcha na
managera :-) a Ty?lubisz sowja prace?

[log222]

Nom, trudniejsza. Ja osobiście celowałabym w jakieś wklepywanie danych (jeśli
chodzi o pracę za biurkiem, z ekonomią nie mam nic wspólnego)


> lubisz sowja prace?

Nie bardzo

[ginai29]

trudniejsza jak na moje wyobrazenie, dla kogos moze wcale nie byc
no wlasnie tak to jest, pracowac trzeba, chyba ze sie wyjdzie bogato
za maz, i wtedy nie trzeba :-)a czy sie lubi to co sie robi to inna
sprawa. ja nawet lubie, ale stresuje sie troche no i tak w
kolko,zawsze jakas dziura w calym

[log222]

Czym się stresujesz?

[ginai29]

a to dobre pytanie... napisalabym ze tym ze zrobie cos zle-ale chyba
jednak nie najbardziej :-). potencjalnymi sytuacjami, ktore moga sie
zdarzyc takimi na codzien z ludzmi, np. jakbym miala omawiac jakis
temat w gronie kilku osob- takie spotkanie, albo kogos do czgos
przekonac.. no nie wiem, czym dokladnie ale czyms ... sheet. proste
pyanie - trudna odpowiedz. chyba sama soba sie stresuje