mój mąż umiera

[lucyadv]

Od tygodnia mój mąż jest nieprzytomny,po dwukrotnej reanimacji,
podłączony do respiratora. To rozległy wylew. Lekarze nie dają
większych szans na przeżycie, tymbardziej, że to drugi wylew i do
tego rozszczepienie aorty, mówią że to jest kwestia dni, tygodni,
może miesięcy.
Nie mogę sobie poradzić z sytuacją , ze sobą. Nie chce mi się żyć.
Czy ktoś był w podobnej sytuacji,jakoś dał radę i może mi dodać
otuchy?

[kejtinka]

Witaj,
nieco ponad miesiąc temu umarł mój narzeczony... Nie mogę sobie wyobrazić co czujesz, bo mój Tomek zginął w wypadku na miejscu i nie miałam czasu aby przygotować się na jego odejście, musiałam się z tym po prostu pogodzić...

Pomogło mi forum mama - wdowa
forum.gazeta.pl/forum/71,1.html?f=36576
Jest tam wiele kobiet, które przeżyły to co Ty. Mi samo czytanie bardzo wiele dało...

Przytulam
Kasia

[basia2012]

ja patrzałam na śmierc mojego dziecka 10 lat i wiem co przeżywasz,na
nic słowa otuchy to nie pomaga,kupuj w aptece coś uspakajającego
ziołowego aby sobie choc trochę ulżyc,dzis chodzę na cmentarz już 2
lata i dalej jak jest bardzo żle to biorę coś aby byc spokojną,spię
mało bo nic nie pomaga , a system nerwowy-szkoda gadac,dalej robię
wszystko żeby normalnieeeee życ,naprawdę wszystko a nie zawsze się
udaje. walcz o siebie bo życie jest krótkie. Wiem jak ci ciężko
trzymaj się...POZDR. BASIA

[aniawx]

Nawet nie wiesz jak świetnie CIe rozumiem... czytając Twojego posta
wydaje mi sie, że powracam do sytuacji sprzed 2 lat... Mój
narzeczony też leżał pod respiratorem, też był dwa razy
reanimowany... Niestety Jemu się nie udało pokonac tego
wszystkiego...
Cóż mogę CI powiedzieć - życie jest życiem i trzeba brać go takie
jakie jest... Bądz dzielna i NIGDY ale to NIGDY sie nie
poddawaj!!!!!!
Jak masz chwilę czasu to poczytaj sobie moje posty sprzed 2 lat...
nick mam taki sam... i poczytaj posty zeng'a - to wspaniały
człowiek!!!
Pozdrawiam,
Ania

[krysi-a]

Byłam w takie samej sytuacji.Mąż umierał i nie mogłam nic zrobić. Miałam dwoje małych dzieci. Mężowi pękł tętniak, Kiedyś medycyna była w "powijakach"Byłam zrozpaczona, przerażona myślałam że życie moje się skończyło. Rozumiem Cię to jest dramat, ale wierz mi czas goi wszystko.Syn po ojcu ma tą samą chorobę/cała aorta w protezie 5 operacji/. Śmierć mu zaglądała w oczy. ALE CZŁOWIEK JEST STRASZNIE SILNY. Nawet nie wiadomo skąd się ją bierze.Strasznie bardzo Ci współczuję, jestem z Tobą myślami.Ty też musisz być silna i musisz pomyśleć o sobie. Bądź silna i nie myśl, że łatwo mi się to pisze. Pozdrawiam Cię serdecznie.

[wiesia140]

To tak jak u mojego taty rozwarstwienie aorty,plus pękniecie tętniaka też
aorty. Tata miał operację w Zabrzu , lekarze starali się jak mogli, ale nie dali
rady, to już osiem lat jak go nie ma z nami.

[krysi-a]

Mój mąż w Warszawie. Syn też w Warszawie na Banach i w Aninie. W Zabrzu jest
prof. Zembala?

[wiesia140]

Tak on jest w Zabrzu

[wiesia140]

A przynajmniej do tej pory był, bo słyszałam , że miał się przenieść do Anina.
To dobry fachowiec i człowiek.

[krysi-a]

To jeden z najlepszych naczyniowców. Mojego Pawła ratowali profesorowie Szmit z
Banacha i Biderman z Anina.

[ed-da]

lucyadv napisała:

> Od tygodnia mój mąż jest nieprzytomny,po dwukrotnej reanimacji,
> podłączony do respiratora. To rozległy wylew. Lekarze nie dają
> większych szans na przeżycie, tymbardziej, że to drugi wylew i do
> tego rozszczepienie aorty, mówią że to jest kwestia dni, tygodni,
> może miesięcy.
> Nie mogę sobie poradzić z sytuacją , ze sobą. Nie chce mi się żyć.
> Czy ktoś był w podobnej sytuacji,jakoś dał radę i może mi dodać
> otuchy?

Ja mam inaczej, ale rozumiem Cię, mój mąż od tygodnia walczy o
jeszcze trochę życia z białaczką, po 4 latach leczenia, i dopadło go
w końcu takie coś, że sięga się po ostateczne środki,i lekarze mówią
o minimalnych szansach, ja Cię nie mogę pocieszyć, ale czuję chyba
podobnie, więc przytulam...
ja jestem sama, nikt o tej białaczce miał nie wiedzieć, bo on tak
chciał i teraz jest straszno...
może niech ktoś przy Tobie usiądzie i nic nie mówi

[ed-da]

ed-da napisała:

> lucyadv napisała:
>
> > Od tygodnia mój mąż jest nieprzytomny,po dwukrotnej reanimacji,
> > podłączony do respiratora. To rozległy wylew. Lekarze nie dają
> > większych szans na przeżycie, tymbardziej, że to drugi wylew i
do
> > tego rozszczepienie aorty, mówią że to jest kwestia dni,
tygodni,
> > może miesięcy.
> > Nie mogę sobie poradzić z sytuacją , ze sobą. Nie chce mi się
żyć.
> > Czy ktoś był w podobnej sytuacji,jakoś dał radę i może mi dodać
> > otuchy?
>
> Ja mam inaczej, ale rozumiem Cię, mój mąż od tygodnia walczy o
> jeszcze trochę życia z białaczką, po 4 latach leczenia, i dopadło
go
> w końcu takie coś, że sięga się po ostateczne środki,i lekarze
mówią
> o minimalnych szansach, ja Cię nie mogę pocieszyć, ale czuję chyba
> podobnie, więc przytulam...
> ja jestem sama, nikt o tej białaczce miał nie wiedzieć, bo on tak
> chciał i teraz jest straszno...
> może niech ktoś przy Tobie usiądzie i nic nie mówi

dopiero teraz widzę, że odpowiadam komuś sprzed prawie dwóch
miesięcy, to ja potrzebuję jakiejś otuchy, nie wiem, jak mam przeżyć
to wszystko, co się z nim dzieje, jak strasznie może być i
rozchorowałam się teraz, bo biegam tam wciąż w nerwach... i nie do
pojęcia jest, że można tak zabrać człowieka, nie mogę tego pojąć..

[wiesia140]

Oni jeszcze ni umarli więc jest jeszcze jakaś mała minimalna nadzieja, że
wydarzy się cud i wyzdrowieją. Życzę wam tego cudu i przytulam was wirtualnie.

[ed-da]

tak, to prawda, jest mały cud, jest huśtawka cudów i nieszczęść,
dziękuję Ci bardzo

[wiesia140]

Jeśli potrzebujesz możesz do mnie napisać na pocztę.