On. Drugi Powrót Odysa

[axur]

www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wy danie_050131/kultura/kultura_a_ 7.html

POZDRAWIAM PANA JANUSZA R. KOWALCZYKA

axur

[axur]

serwisy.gazeta.pl/kultura/1,34169,2520424.html
I PANA ROMANA PAWŁOWSKIEGO TEŻ POZDRAWIAM.

axur

[Gość: endimione]

A czego się spodziewałaś? Zwłaszcza po Romciu. Słobodzianek wyleciał z
Narodowego to teraz Narodowy znów będzie bardzo be. A już zwłaszcza
Grzegorzewski. Bo to jego dyżurny chłopiec do bicia.

[Gość: Wojciech Majcherek]

Recenzja Romana Pawłowskiego jest przejawem wyjątkowego chamstwa. Nie potrafię
nawet wyrazić, jak wielką pogardę mam dla tekstu, który opublikowała GW.

Wojciech Majcherek

[Gość: Mazut]

Wojtek!
Jeżeli to Ty, to powiedz jak byłeś ubrany na spektaklu?

[Gość: Tomasz Mościcki]

Wojtku!
No dobrze. Czytamy takie rzeczy od paru dobrych lat. Tylko czemu nikt z tego
środowiska nie protestuje, a wszystko to odbywa się w warunkach całkowitego
przyzwolenia na takie łobuzerie? Można różnić się poglądami, często
diametralnie, przedstawienie może sie podobać nmniej lub bardziej lub w ogóle
nie podobać, są rózne przekonania artystyczne, tylko to wszystko ma jakieś
rozsądne granice! Ta działalnośc jest po prostu szkodliwa społecznie, bo to jest
krzewienie najgorszych wzorców zachowań, niedopuszczalnych wśród cywilizowanych
ludzi! Co się w tym kraju jeszcze musi zdarzyć, żeby wreszcie coś sie
zdarzyło???!!!

to brudna recenzja

[Gość: NEOspasmin]

Nie widzialem przedstawienia,ale to nie ma zupelnie znaczenia.

m.

[axur]

Obie recenzje są skandaliczne.

Janusz R. Kowalczyk traktuje Jerzego Grzegorzewskiego jak chłystka, pierwszego
lepszego reżyserzynę, który coś tam sobie na scenie ściuboli. Nie zauważa faktu,
że człowiek ten od wielu lat zalicza się do czołówki polskich reżyserów, i
twierdzą tak nie tylko Polacy. Niezależnie od tego, ilu ludzi rozumie jego
sztukę. Bieżące powszechne zrozumienie nigdy zresztą nie było wyznacznikiem
wielkości twórcy / myśliciela / naukowca.

Mnie wciąż, nieodmiennie, dziwi, że redaktor wydania Rzepy akceptuje teksty JRK.
To podważa jego dziennikarskie kwalifikacje, nie mówiąc o znajomości etyki
zawodowej.

ty bylas pierwsza

[Gość: NEOspasmin]

ciekawe ilu z odwiedzajacych to forum pojdzie za toba uznajac ze
nieprzyzwoitoscia jest nie zaprostestowac przeciwko takiemu swinstwu?
A ile osob uzna ze to tylko teatr i ze tak na prawde to nic sie nie stalo.
A z drugiej strony taki redaktor naczelny ma bardo male pole manewru: uznajac
niezaleznosc dziennikarska moze powiedziec "wy...dalaj, jestes znacznie ponizej
poziomu do ktorego aspiruje gazeta jaka prowadze" albo nic nie mowic.
Zakladajac ze liczy sie warsztat i zawodowe doswiadczenie a nie przyzwoitosc.
A gdyby zapytac o to takiego naczelnego to odpowiedzialby pewnie ze jesli
chcialby odwolac sie do przyzwoitosci to nie mialby z kim pracowac.
szacunek axur
m.

[Gość: ka]

a co sie tak uwzieliscie na naczelnych? istnieje jeszcze instytucja: szef
działu - to on za to dopowiada - poza nim rzeczywiscie nikogo wyzej to nie
obchodzi. po to ci szefowie dzialow sa zeby naczelny nie musial zajmowac sie
jakimis recenzjami - szczegolnie w dzienniku nie ma na to czasu.
a swoja droga to fascynuje mnie to dlaczego JRK publikuje swje teksty w Rz -
zenujace przeciez, a w GW, ktora chce byz najbardziej opiniotworczym
dziennikiem jest tylko JEDEN recenzent teatralny? (juz pal licho jego poziom!)

[Gość: T. Mościcki]

Proszę Pani,
Czytałem tekst Janusza, na spektakl idę jutro, więc nie mogę się wypowiadać o
artystycznej stronie całej sprawy. Kowalczyk pisze jednak właśnie o aspekcie
artystycznym. Nie bronię go, nie oskarżam, prawem recenzenta, a nawet jego
obowiązkiem jest pisanie czy się podobało czy nie i dlaczego. Czym jest jednak
ta recenzja wobec tej wyjątkowej podłości z GW, którą jako pierwsza zaanonsowała
Pani dziś rano? Ja nawet rozumiem - to nawet nie jest skandaliczne. Bo to jest
poza jakąkolwiek klasyfikacją. Czy to nie jest w tym momencie ważniejsze od tego
czy Kowalczyk napisał mądrze czy głupio?
Z poważaniem
tm

przytaczam tę recenzję

[axur]

BOKIEM NA TWARZ, Janusz R. Kowalczyk, "Rzeczpospolita" z dn. 31 stycznia 2005 r.

Właśnie tego się spodziewaliście" - skomentował swe najnowsze widowisko Jerzy
Grzegorzewski. I tu się nie pomylił. Było jak zawsze, czyli adramatycznie, bo
proza córki artysty z założenia pisana była jako mikropowieść, a fragmenty z
"Powrotu Odysa" reżyser maksymalnie ustatecznił.

Zamiast bohaterów mieliśmy więc grono typowych snujów scenicznych. Grupę wcale
liczną - dwudziestu dwóch wykonawców. Niektórzy od czasu do czasu wygłaszali
nawet jakieś kwestie. Znaczącym tonem, by zachować pozory głębi: "noc, ciemność,
wieczność" etc. Najbardziej sążniste monologi przypadły Jerzemu Radziwiłowiczowi
(On). Gra skrajnie egotycznego bohatera - porte parole reżysera. "Zawsze padam
bokiem - nigdy na twarz" - zaczyna. Sens ogólny jego wynurzeń sprowadza się do
tego, że świat nie został urządzony jak należy. Artysta, widząc wokół siebie
zło, stara mu się przeciwstawić swoją sztuką. Błądzący, niezrozumiany, nie
osiąga, niestety, zbyt wiele. A wtedy, jako człek wrażliwy, pije. Kompletnie nie
licząc się z wrażliwością innych, w tym najbliższych. Ale to demolowanie życia
otoczenia to dlań, zbawcy świata, oczywiście, detale.

Bolesny, traumatyczny temat, rozwija się równie opornie, co topornie w serii
obrazów, wymagających uruchomienia sporej dozy wyobraźni i dobrej woli, by je,
od biedy, można było nazwać ruchomymi. Przeważnie są to zresztą ruchy
dosztukowane na siłę: ot, przemknie w tle szara grupa jakichś nieregulaminowo
umundurowanych, wykoślawionych Żołnierzy, albo wychynie zza śmietnika kilka
jaskrawo ubranych Syren Ladacznic. Czasami któraś z postaci trzaśnie klapą
kontenera, inna zaś własną ogoloną głowę potraktuje jak werbel, wyklepując na
niej dłońmi kilka rytmicznych taktów. Kiedy Igor Przegrodzki jako Artysta
Komediant budził śmiech, przebiegając przez scenę z rozwianym siwym włosem i bez
spodni, mnie przeciwnie - robiło się dziwnie przykro i smutno. To chwyt z
harcerskiego ogniska, bo już nazbyt prostacki jak na juwenalia.

Najnowsze widowisko w Narodowym jest kolejnym, które potwierdza, że nic nie
starzeje się tak szybko, jak awangarda. To, co w pracach scenicznych
Grzegorzewskiego urzekało wczorajszych czternastolatków, dzisiejszym
czterdziestolatkom jawi się jako żywa skamielina. Na ich oczach Grzegorzewski,
ze swą dawno przebrzmiałą estetyką, manierą i pozą, przechodzi do muzeum
awangardy. Jeszcze o tym nie wie, nadal serwując widzom, co absolutnie
niewybaczalne, upiorną, dojmującą nudę. Oby słowa dyrektora Jana Englerta, który
jako Mistrz Sinobrody wygłasza kwestie o tym, by "nie zaśmiecać sceny" - Teatru
Narodowego, przypomnę - okazały się prorocze.

może lepiej po tym, jak Pan obejrzy

[axur]

Tylko zdaje się recenzent to jest ktoś, kto się na danej dziedzinie zna i
dlatego przyznaje mu sie prawo do wypowiadania opinii na dany temat. Bo
wierzymy, że mając wiedzę i doświadczenie w swoim fachu, potrafi odnieść się do
przedmiotu ze znawstwem, ale i z dystansem. W tej naprędce skonstruowanej
definicji (która jest raczej obyczajowa, nie profesjonalna) nie ma miejsca na:
"wylewanie żółci, wyzłośliwanie się". Wpisze się w nią "krytyka", ale już
"krytykanctwo" - nie.

Pan JRK ogląda przedstawienia Grzegorzewskiego od dosć dawna, jak mniemam. Z
mojej, pobieżnej jeszcze, wiedzy wynika, że im więcej przedstawień tego artysty
się zna, tym łatwiej śledzić, zawikłaną zwykle, myśl w kolejnych dziełach.
Jeżeli o przedstawieniu "On. Drugi Powrót Odysa" pan JRK pisze, że snuje, ledwo
ruchome obrazy, zaśmiecanie sceny, alkoholizm, znaczy, że interesuje go
wyłącznie przebieg zdarzeń na scenie w ciągu dnego wieczoru. Widzi co na scenie
stoi, ale nie próbuje znaleźć znaczenia tych przedmiotów (reżyser w końcu nie
stawia śmietnika obok wraku samochodu, pulpity dyrygenckiego i rozrzuconych
foteli tetralnych. Nie interesuje go nawiązanie do dramatu "Powrót Odysa", do
inscenizacji tegoż dramatu dokonanej przez Kantora, do Bóg wie czego jeszcze, ja
nie wiem, bo się nie znam, ale recenzent powinien, do cholery! W swojej recenzji
nie odpowiada na pytanie, które nurtuje większość widzów - DLACZEGO jest tak, a
nie inaczej, tylko mówi: "to jest nudne więc to jest złe; on jest alkoholikiem i
nie interesuje go jego rodzina, którą krzywdzi, więc to jest złe. Teatr nie może
pokazywać złych rzeczy"
Oczywiście, awangarda sie zestarzała, co do tego nie ma wątpliwości większośc
widzów. Ale zdaje się, że Grzegorzewski skonstatował to w swoich
przedstawieniach dawno przed panem Kowalczykiem.

[axur]

przepraszam za ucieczkę muśli w połowie tekstu, poprawiam niniejszym:

"...(reżyser w końcu nie stawia śmietnika obok wraku samochodu, pulpity
dyrygenckiego i rozrzuconych foteli tetralnych bez przyczyny). Nie interesuje
go..." i dalej bez zmian.

[Gość: T. Mościcki]

Pełna zgoda z Panią jeśli chodzi o wymogi zawodowe, ale w działalności, w którą
też Pani się teraz wdraża - obowiązują podstawowe etyczne normy! Podobnie jak w
całym ludzkim zyciu! Powtarzam - nie widziałem jeszcze, nie wiem, dam znać, ale
nie wolno krzywdzić człowieka! Nie wiem, czy recenzent GW ma w ogóle jakieś
sumienie! I mnie o to chodzi! I tylko o to!
Ukłony
tm

[Gość: chameau]

Takich rzeczy sie nie pisze, a juz napewno nie publikuje. Te teksty, zwlaszcza
ten Pawlowskiego, sa ponizej krytyki. Ja rozumiem (a raczej nie rozumiem), ze
poziom Rz pozostawia wiele do zyczenia - i po prostu nie czytam, zeby sie
niepotrzebnie nie denerwowac.
Ale Pawlowskiego dosyc lubilam, z naciskiem na czas przeszly.

[Gość: terra]

żenada

kol. Mościcki - jakie wrażenia?

[Gość: Mazut]

pytam się ponieważ miał kolega być na spektaklu...ja też byłem ale cosik kolegi
nie widziałem...

[Gość: on...]

ciekaw jestem co na to aktorzy ..grajacy...w tym(czyms)spektaklu...

[Gość: Grzegorzofil]

A co ma piernik do wiatraka? Co mnie obchodzą reakcje aktorów? Są tylko
narzędziem w rękach mistrza Jerzego G. i bez niego byliby nikim!!!

[Gość: Grzegorzofil]

A zdarzyło się kiedy, żeby Kowalczyk napisał coś mądrze? Rozumiem jednak, że
trzeba bronić kolegi, którego zapraszało się do swojej audycji radiowej w
charakterze "znawcy" teatru... Ach, ta mafia Opalskiego... Zastanawiam się, ile
jeszcze przyniesie szkody polskiemu życiu teatralnemu - przede wszystkim -
fałszując jego obraz, że o innych sprawach nie wspomnę...

[Gość: endi]

Bardzo przepraszam, ale grzecznie cię zapytam - 1. czy ty aby na pewno dobrze
zrozumiałeś, o czym tu sie pisze ? 2. Czy na pewno sam wiedziałeś, co piszesz?
Dam ci radę: wróć, przeczytać uważniej cały ten wątek - w tym siebie, zastanów
się i spróbuj jeszcze raz. Powodzenia.

Druga recenzja z Rzepy

[Gość: Justyna]

www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wy danie_050131/kultura/kultura_a_ 7.html

Tu jest recenzja Janka Bończy-Szabłowskiego - inna niż ta Kowalczyka,
pozytywna. A wiec Rzepa stara sie być obiektywna.
Ale nie zgadzam sie z Wami - nawet mistrzów nie trzeba traktować na kolanach.
Kowalczyk nie przekracza granicy dobrego smaku. Roman Pawłowski tak.
To nieprawda, że Pawłowski mści się za Słobodzianka.

[axur]

Recenzja Bończy-Szabłowskiego jest pozytywna, bo Rzepa ma generalnie taką
politykę, żeby przedstawiać pro i kontra. Dla mnie to takie pseudo-przebiegłe:
wyślemy dwóch recenzentów, jednego, co zawsze się wyżywa i drugiego, któremu
sie podoba,

Ale my dyskutujemy o pełnomocnictwach recenzeta, a nie o tym, czy zjechał
przedstawienie czy nie (niech to robią, ale profesjonalnie, do cholery). A
Bończa-Szabłoski m.in. pisze o scenografii Barbary Hanickiej. Chociaz, jako
krytyk, zapewne zaproszony na spektakl, zapewne dostał też (za darmo) program.
I co, nie umiał go dokładnie przeczytać?

On. Drugi Powrót Odysa

[Gość: Cypis]

Jest granica! jak mawiała Zofia Nałkowska.
Roman Pawłowski przekroczył pewną granicę.
I jeśli ktoś chce z tym dyskutować, zapraszam.
Wiem, że to raczej mało popularne w świecie mediów słowa: kultura, smak,
dystans. I chyba najmniej używane: inteligencja.
Czego widomy dowodem jest działalność JRKowalczyka.

Już wiem, że RP po wyrzuceniu z GW nie będzie nikim, jak ktoś kiedyś napisał na
tym forum. Znajdzie miejsce w którejś z plotkarskich gazet.

[Gość: Ewa]

jestem wstrząśnięta poziomem recenzji romana pawłowskiego. To niedopuszczalne,
potworne chwyty poniżej pasa, gra nie fair i zwykła chamówa. Pragnę wyrazic
ubolewanie, iż tak skandaliczny tekst zawierający koronny argumentum ad
personam ujrzal światło dzienne. Prawdą jest również, iż pawlowski jest
czlowiekiem, zausznikiem i wielbicielem slobodzianka, który wywalony z tn mści
się na wszelkie możliwe sposoby. To zachowanie godne najwyższej pogardy.

[Gość: Mazut]

A ja uważam że powinnością recenzenta jest obnażyć hucpę robioną za pieniądze
podatników. A ponieważ przedstawienie ma jednoznaczny wydźwięk nie ma co
ukrywać czym jest inspirowane....

[axur]

jednoznaczny, tzn., jaki? i jak ci się to łączy z hucpą?

ja tylko pytam.

[Gość: Fellini]

Mazucie:Przedstawienie ma zapewne wydżwięk hucpiarski. hehe

Niczym Szpicbródka przed wojną czytam te recenzje i "ryce" ze śmiechu.
Ci panowie w sposób o wiele drastyczniejszy i przed znacznie szersza
publicznością (niż JG w swoim pieknym i przejmującym przedstawieniu) obnażyli
własne sprawki. Jakie? O nie ma sensu zajmować się felerami ludzi na tym
poziomie.

[Gość: ka]

momento! ja juz nic nie rozumiem. co to znaczy "jednoznaczny wydzwiek", i
dlaczego to zle?
wydaje mi sie ze w tekscie RP (swoją droga niezle inicjaly) autor stawia na
sensacje, to tekst jak z Zycia na goraco! mowiac o filmach Almodovara tez
mowimy o ich wydzwieku prytwatnym, bardzo duz wiemy o jego zyciu osobustym, ale
to nie wszystko, a w tekscie Pawlowiskiego prywatnosc rezysera to glowny watek.
a mnie jako widza malo to obchodzi. zachwycam sie filmem homoseksualistach czy
alkholikach kiedy jest dobrze zrobiony, i nie interesuje mnie kim jest rezyser.
i juz! mam nadzieje, ze szefowie RP nie pozwola mu na debate z nami na lamach
GW - najbardziej upiorne jest w plskiej prasie (wszysttkie dzialy "teatralne"
dziennkow to czynia) zabieranie miejsca przez niekonstruktywne pyskowki.
koszmar!

[Gość: jorgus]

Nie ma recenzji Pawłowskiego na portalu GW. Chyba pan RP ma kłopoty.

[Gość: ka]

to powinna byc na e-teatr.pl - wczoraj byla...

[jasiek_natolin]

Ja tam zazdroszczę Pawłowskiemu,że potrafił sobie zbudować taką zgrabną
interpretacje tego przedstawienia,żałuję,że dla mnie nie jest ona tak
oczywista,tak klarowna jak np.to,że dziennikarz Wyborczej od lat juz co
najmniej kilku do nieprzytomności wręcz upija się nienawiścią do
Grzegorzewskiego.To dopiero uporczywe pijaństwo! Ciekawe,skąd wziął się u niego
ten nałóg. Dlatego lepiej po prostu nie czytać wszystkiego,co w Wyborczej pisze
się o Grzegorzewskim.
A samo przedstawienie muszę obejrzeć jeszcze raz,nie będzie to chyba trudne,bo
tłumów na nim raczej nie będzie. Na pewno jednak nie alkoholowy nałóg wyznacza
w nim podstawową jakość. O inne nałogi tu chodzi. To chyba najdziwniejszy
teatr,jaki dane mi było dotąd zobaczyć.
Ktoś tu napisał,że aktorzy bez Grzegorzewskiego byliby nikim! Bzdury...A kim by
był Grzegorzewski bez aktorów?

[axur]

A może by tak pan Mościcki też zabrał głos...

[Gość: T. Mościcki]

Już chyba zabrałem i wypowiedziałem sie jasno co sądzę o tej sprawie. A co Pani
tak nagle na tym zależy? Juz napisałem - jesli ktoś ma do mnie jakieś sprawy -
prosze pisac do mnie na priv. Mam zwyczaj odpowiadania na listy.
Z poważaniem
tm

[axur]

powiedział Pan, że da Pan znać po obejrzeniu spektaklu - z niecierpliwością
czekam na pański głos. chyba go nie przeoczyłam...

[Gość: Mazut]

Nie widziałem Mościckiego w dniu w którym anonsował swe przybycie...

On. Drugi Powrót Odysa

[Gość: cypis]

Proponuję wrócić do głównego wątku - czy zgadzamy się na chamstwo jakie
prezentuje swojim pisaniem Roman P.

[Gość: T. Mościcki]

Łaskawa Pani - jestem zawodowcem i nie piszę recenzji po forach. Swoją już
napisałem, będzie publikowana. Zapowiedziałem juz, że nie będę uczestniczył
dalej w tych przepychankach, zwłaszcza że ja piszę z imienia i nazwiska, a
Państwo chowają się po kątach strzelając w plecy - bo do tego sprowadzają sie te
internetowe nicki. Ponieważ nie jest to fair, więc ograniczam swoją bytność.
Zapraszam do pisania e-mailowo, podaję jeszcze raz adres swojej strony:
fotomost.acn.waw.pl. Jest tam link do mejego e-maila.
Jeśli Pani będzie chciała wymienić ze mną uwagi na temat tego spektaklu -
serdecznie zapraszam, możemy to zrobić listownie, albo na kawie w Szkole.
Ukłony :-)!
PS. proszę nie sądzić, że jest to zarozumialstwo czy pycha, ale ja po prostu nie
mam ochoty, żeby dawać jakims mazutom czy innemu tałatajstwu rymy do kolejnych
seansów nienawiści i frustracji. Nie widze powodu zniżania sie do takiego
poziomu. Jeszcze raz zapraszam - i naprawdę bez żadnych kpin z mojej strony
tm
tm

[Gość: agna]

"(...)zwłaszcza że ja piszę z imienia i nazwiska, a
Państwo chowają się po kątach strzelając w plecy"
Obawiam się,że nie rozumie Pan "istoty" wszelkiego rodzaju for
internetowych,cały ich "urok" polega na anonimowości,dlatego nie widzę
sensu,żeby to zmieniać i nie rozumiem Pana pretensji/żalu (to pewnie
nieodpowiednie słowa,ale lepsze nie przychodzą mi teraz do głowy).Co nie
znaczy,że anonimowości upoważnia do chamstwa.
Inna sprawa,że sa krytycy,którzy przeciez podpisują sie pod swoimi recenzjami,a
w żaden sposób nie ogranicza to ich chamstwa .

[Gość: T. Mościcki]

Ujęła to Pani z absolutną precyzją. Fakt, nie pojmuję i pojmować nie chcę. Jak
kogoś kopiemy - to albo mamy odwagę, albo tchórzymy i strzelamy zza węgła. A ja
takiej postawy nie lubię.
Pani daruje, ja nie mam pretensji ani żalu, bo musiałbym mieć do kogo. Do
anonimowej masy, która się boi wychylić i pisze obrzydlistwa chroniona
anonimowością Sieci? A cóż to za odwaga? To budzi najwyżej współczucie,
zwłaszcza że wiekszość tych osób z forum związana jest z teatrem i raczej się
dobrze zna. Więc czego tu sie bać?
Co zaś do krytków i ich wypowiedzi - przynajmniej wiadomo, kto jest chamem i
komu nie podaje sie ręki.
Kiedyś anonimy wyrzucano do kosza. Teraz już podobno nie. Kwestia czasu i umowy
społecznej. Ale mnie sie to ma prawo nie podobać, prawda?

[Gość: T. Mościcki]

przsyłam Pani pocztą na gazetę pewne pismo. O odpowiedź proszę na mój mail.
Jestem ciekaw, co pani na to.
Mam nadzieję, że nie będzie Pani zawiedziona i nie będe juz musiał recenzować
na tym forum "Odysa"

[Gość: .]

"Artysta jest bardzo chory"
Roman Pawłowski
Gazeta Wyborcza nr 25
31-01-2005

Nietrafione klawisze
"On". "Drugi powrót Odysa" w reż. Jerzego Grzegorzewskiego w Teatrze Narodowym
w Warszawie. Pisze Roman Pawłowski w Gazecie Wyborczej.

«Najnowszy spektakl Jerzego Grzegorzewskiego budzi uczucie przygnębienia i
zażenowania. Przygnębienia, bo jego tematem jest choroba alkoholowa artysty. A
zażenowania, bo reżyser z powodu choroby nie jest w stanie reżyserować.




W chwili, kiedy postacie życia publicznego mówią otwarcie o swoich
uzależnieniach, kiedy telewizyjne wiadomości czyta dziennikarz zmagający się z
chorobą nowotworową, spektakl Jerzego Grzegorzewskiego o jego własnej chorobie
alkoholowej nie powinien wywoływać ani zdziwienia, ani oburzenia. Przeciwnie,
należy docenić odwagę artysty, który przyznał się publicznie do słabości, a
teatr potraktował jako rodzaj terapii. I wspierać go w walce z chorobą.


Nietrafione klawisze


Podstawą przedstawienia stał się monolog autorstwa córki reżysera Antoniny
Grzegorzewskiej zatytułowany "On". To bolesny zapis osobowości alkoholika,
który powoli traci kontakt z rzeczywistością i pogrąża się w świecie własnych
manii prześladowczych. Część druga spektaklu to autorski scenariusz
Grzegorzewskiego, oparty na fragmentach "Powrotu Odysa" Stanisława
Wyspiańskiego, ze śmiercią jako motywem przewodnim.


Połączenie inspirowanego osobistą historią monologu z jedną z ostatnich sztuk
Wyspiańskiego, którą dramaturg pisał w obliczu śmiertelnej choroby, mogło dać
szczery do bólu spektakl o walce człowieka ze słabością, o upadaniu, ale i o
podnoszeniu się z upadku. Problem w tym, że Jerzy Grzegorzewski nie jest w
stanie zrealizować przedstawienia tego formatu. To tak, jakby Wieniedikt
Jerofiejew, pisząc "Moskwę - Pietuszki" , nie trafiał w klawisze.


Wielki Radziwiłowicz


Spektakl w Narodowym wyreżyserował przypadek. Składa się on z luźno powiązanych
scen, z których jedne są skończone, inne nawet niedotknięte ręką reżysera.
Pierwsza część istnieje dzięki szalonej determinacji Jerzego Radziwiłowicza,
który na tekście Antoniny Grzegorzewskiej zbudował własny monodram o rozpadzie
człowieka miażdżonego przez chorobę. Nie udając ani przez chwilę pijanego,
przechodzi przez wszystkie fazy picia - od euforii, przez agresję, aż po
głęboką depresję, z której nie mogą wyleczyć żadne kroplówki. To wielka rola,
niestety, odosobniona.


Część druga oparta na Wyspiańskim jest żenującym zmaganiem się aktorów z
nieobecnością reżysera, z niezrozumieniem zadań i sytuacji. Wykonawcy co prawda
sprytnie udają, że chaos był zamierzony, raz po raz ktoś zadaje pytanie, czy
rzeczywiście musimy to grać. W końcu dyrektor Jan Englert (grający też w
przedstawieniu) usiłuje przejąć reżyserię i poprowadzić spektakl, chociaż sam
przyznaje, że nie sposób być zarazem i aktorem, i reżyserem. W efekcie zamiast
osobistego spojrzenia na sztukę Wyspiańskiego powstaje spektakl pod
tytułem "Nie możemy zagrać Powrotu Odysa , ponieważ reżyser jest ciągle
pijany". Podobna kwestia pada nawet ze sceny.


Szacunek i sprzeciw


Decyzja dyrekcji Narodowego, aby doprowadzić do tej premiery, jest
kontrowersyjna. Z jednej strony zasługuje na szacunek jako gest solidarności z
artystą, który walczy z chorobą, z drugiej - budzi sprzeciw jako nadużycie
wobec publiczności, której sprzedaje się bilety na przedstawienie o tym,
dlaczego przedstawienie nie mogło powstać. Grzegorzewski-scenograf co prawda
zlikwidował kilka pierwszych rzędów i poprzewracał fotele, niestety, na sali
zostało jeszcze sporo miejsc dla ludzi, którzy nie są wtajemniczeni w kulisy
przedstawienia. A to podobno publiczność jest w teatrze najważniejsza.




Teatr Narodowy w Warszawie: Antonina Grzegorzewska "On", Jerzy
Grzegorzewski "Drugi powrót Odysa", reżyseria i scenografia Jerzy
Grzegorzewski, muzyka Stanisław Radwan, kostiumy Barbara Hanicka, światło
Mirosław Poznański, premiera 29 stycznia w Sali Bogusławskiego.

[Gość: Grzegorzofil]

Tak - potwierdzam, ci ćwierćinteligenci-aktorzy nie stworzyliby kreacji na
miarę historyczną - Sorry za patos - gdyby nie reżyseria Grzegorzewskiego,
artysty absolutnego, który gdyby ich nie było mógłby malować tylko obrazy i tak
by przeszedł do historii, na przykład.

[Gość: endi]

Chyba nie przemyślałeś, o co byłeś proszony i brniesz dalej. Nikt nie obala
wielkości Grzegorzewskiego, bo to jest prawdziwa wielkośc. Tylko zastanów się
nad tą swoją egzaltacją, bo wcale tej wielkości nią nie wspierasz. "Od
wzniosłości do smieszności tylko krok". By the way - kto to powiedział, kotku?
A coś zacząłeś o jakiejś mafii Opalskiego i róznych szkodach i innych sprawkach.
No powiedz, powiedz, bo ciekawi jesteśmy.:)

[Gość: Ed]

Za kilka lat będziemy wspominać, że oglądaliśmy przedstawienia
Grzegorzewskiego - jednego z największych ludzi teatru polskiego i światowego.

Panie Romanie, oj bardzo Pan przesadził!

[Gość: monika]

Warszawa, 3 II 2004


Szanowni Państwo,
W imieniu sygnatariuszy załączonego listu uprzejmie proszę o zamieszczenie go
na łamach Gazety Wyborczej.

Janusz Majcherek
Redaktor Naczelny miesięcznika Teatr

W związku z publikacją recenzji Romana Pawłowskiego pt. Artysta jest bardzo
chory z przedstawienia Jerzego Grzegorzewskiego On. Drugi powrót Odysa (Gazeta
Wyborcza z dn. 31 I 2005 roku) pragniemy wyrazić sprzeciw wobec formy i treści
tekstu, który uwłacza jednemu z najwybitniejszych artystów polskiego teatru.
Recenzent Gazety Wyborczej wykorzystując zakulisową wiedzę o powstawaniu
spektaklu rzucił czytelnikom na żer prywatność reżysera w stylu godnym pisma
brukowego. Przedmiotem swojego zainteresowania uczynił człowieka, a nie dzieło
twórcy, naruszając w sposób niedopuszczalny zasady etyki zawodowej i zwykłej
ludzkiej przyzwoitości.

Anna Burzyńska („Didaskalia”), prof. Janusz Degler (Uniwersytet Wrocławski),
Małgorzata Dziewulska, Joanna Godlewska („Przegląd Powszechny”), Beata
Guczalska (Uniwersytet Jagielloński), Hanna Karpińska-Baltyn, Jerzy Koenig,
prof. Jarosław Komorowski (Akademia Teatralna), Jacek Kopciński („Teatr”),
Tadeusz Kornaś („Didaskalia”), Danuta Kuźnicka (Instytut Sztuki PAN), Iwona
Libucha (Zamek Królewski), Andrzej Lis (polska sekcja Międzynarodowego
Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych), Janusz Majcherek („Teatr”), Wojciech
Majcherek („Teatr”), Zbigniew Majchrowski (Uniwersytet Gdański), prof. Piotr
Mitzner (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego), Elżbieta Morawiec
(„Arcana”), Tomasz Mościcki (Polskie Radio, Redakcja Kulturalna), Maria
Napiontkowa (Instytut Sztuki PAN), Grzegorz Niziołek, Józef Opalski (PWST w
Krakowie), prof. Barbara Osterloff (Akademia Teatralna), prof. Maria Prussak
(Instytut Badań Literackich PAN), prof. Dobrochna Ratajczakowa (Uniwersytet im.
Adama Mickiewicza w Poznaniu), Aleksandra Rembowska („Teatr”), prof. Lech
Śliwonik (rektor Akademii Teatralnej), Jacek Wakar, Joanna Walaszek
(Uniwersytet Jagielloński)

[Gość: endimione]

A ciekawe kto nie podpisał? I czemu?:-)

[Gość: Mazut]

Co to jest za forma? protest przeciwko recenzji? a sam zainteresowany nie może
zabrać głosu - jak widać jest ponad to i nie potrzebuje obrońców....

[Gość: S.]

Wcale nie chodzi tutaj o Grzegorzewskiego.... Skądinąd wiem, że niektórzy z
podpisujących się wcale spektaklem nie byli zachwyceni, ani nie klęczą (i nigdy
nie klęczeli) przed JG.
Sygnotariuszom chodziło o to, żeby pisania o teatrze nie sprowadzać do poziomu
tekstów w "Fakcie" (choć w brukowcu przydałoby się jeszcze wielkie zdjęcie
pijanego JG leżacego gdzieś w rowie, ale paparazzich zbyt zajęci są
przewijającą pieluchy Edytą Górniak).

[Gość: endi]

mazut do budy!

[Gość: H.]

No, no, poważna sprawa.... Tak się składa, że większość ludzi, których pisanie
o teatrze szanuję i cenię, jest na tej liście (są też 2-3 egzemplarze niezbyt
mi bliskie, ale to ostatecznie nie ma wiekszego znaczenia.
Ważne, że nawiązało się jakieś porozumienieponad podziałami: konserwatyści z
promującymi młody teatr liberałami, widać i przedstawicieli najmłodszego i
najstarszego pokolenia...
Choć czy pomoże w czymkolwiek Grzegorzewskiemu i zaszkodzi Pawłowskiemu, śmiem
wątpić....

odp dla Tomka Moscickiego

[Gość: Maja]

Tomek, dziekuje za pozdrowienia, ale...
ja nigdy nie wypowiadalam sie na tym forum. Ja jestem rzecznikiem prasowym
pewnego teatru i mnie po prostu nie wypada. Jesli cokolwiek tu robilam to
zaiste tylko wtedy kiedy o cos forumowiczow prosilam. Wiec moje nie ukrywanie
imienia i nazwiska nie bylo zadna odwaga :-)))))))))))) tylko konkretna
potrzeba ktora trudno probowac realizowac anonimowo.
Raz jeden - kiedy byl ten upokarzajacy wszystkich link dotyczacy Opalskiego -
cos napisalam. Bo bez wzgledu na to czy kogos znam czy nie, nie zgadzam sie na
takie pisanie, jak wlasnie tamto, o jakimkolwiek czlowieku. Ale to byl raczej
odruch etyczny. A normalnie przeciez, forumowicze rozmawiaja glownie o
konkretnych spektaklach, o gustach; dyskutuja z Toba czy kims tam. Ja tego nie
robie i nie bede, bo nie wypada; zreszta nie mam takiej potrzeby, nie widze
sensu robic tego akurat tu. A anonimowo to jakos mi wstyd zle o kims pisac.
Pa, pa
Maja
P.S. PANIE NEOSPASMIN - PROSZE SIE WCZYTAC, BO TO CO PISZE DO TOMKA NIEJAKO
ODNOSI SIE TAKZE DO PANA I DO NASZEJ PRYWATNEJ KORESPONDENCJI :-)))))))

tania laska

[Gość: NEOspasmin]

Szanowna Pani,
nasza rozmowa prywatna,powtarzam prywatna,skonczyla sie pani unikami w kwestii
ustosunkowania sie do recenzji p.Pawlowskiego.
I moim pytaniem czy to nie jest najwyzszy czas aby teatry,wreszcie
razem,bojkotujac tego pana postawily tame tego typu sposobowi pisania.Napisze
wyrazniej gdyby pani nie zrozumiala o co mi chodzi-chamstwu.
Bojkotujac znaczy nie zapraszajac.
Piszac w ten sposob w jaki napisala pani powyzej sytuuje pani swe stanowisko
poza jakimikolwiek ocenami tego co wokol.Taka bozia z teatru studio.
Nie wyobrazam sobie zeby istniala taka praca,taki zawod ktory zwalnia od oceny
moralnej tego z czym sie czlowiek styka.A nawet jesli tak jest to moza
pozostawic takie zajecie i zajac sie czyms innym.
Musze przyznac ze jestem pania zdegustowany.
Marcin Łazarowicz

[Gość: T. Mościcki]

Maju, przeca ja wiem co Ty robisz! Ale nie o to szło! Uznałem za stosowne, by Ci
się ukłonić ze względu na starą szkolno-radiowo-różna znajomość! A do Ciebie o
tę anonimowość nie mam pretensji, bo to nie jest anonimowość! Pozwalam sobie
zwrócić sie przy tej okazji do Pana Marcina Łazarowicza: Szanowny Panie, jest
Pan człowiekiem honoru. Podniósł przyłbicę i za to należy się Panu szacunek.
Mój e-mail łatwy do znalezienia, proszę pisać! Czekamy na resztę towarzystwa,
żeby wyjkazało elementarna odwagę i przyzwoitośc i może spróbowało jak miło jet
pisac pod własnym nazwiskiem.
A co do tego listu do "wyborczej" i podpisanych pod nim ludzi: decyzja o
podpisie to jest po prostu oznaka tego, czy się choć trochę szanuje siebie i
swoje poczucie tego, co wypada, a co jest przekroczeniem wszelkich
dopuszczalnych granic. Myślę, że po tym wyskoku teraz wszyscy rozumieją, czemu
autor tego recenznckiego donosu nie zasługuje na inne uczucie prócz pogardy. I
nie jestem pierwszy, który to mówi. 6 lat temu Wajda napisał mu:
"Jeśli nikt go nie zna, to kto za nim stoi? Odpowiedź nie jest trudna, stoi za
nim "Gazeta Wyborcza", nakład 450 tys., w niedzielę i święta 800 tys., i to w
zupełności wystarczy". I nie jest to żadna kalumnia ani pomówienie - to jest
artukuł z GazWyby Stołka z 6 stycznia 1999 roku. Kto nie wierzy - niech sprawdzi.
Smutne tylko, że każdy czas ma swojego Witolda Fillera... tamten szkodził, ale
przynajmniej znał się na sztuce teatru. Dziś nie jest juz potrzebne nawet to.

[Gość: Maja]

Drogi NEO, masz prawo myslec co chcesz... Masz prawo czuc co chcesz... Tak jak
kazdy z nas.

mijanie sie

[Gość: NEOspasmin]

szanowny panie,
jesli z calego mojego listu najistotniejsza jest kwestia podpisu to
rzeczywiscie niczego pan nie zrozumial.
A pozniej, po duserach pod adresem p.Ruszpel, powolywanie sie na autotytet
p.Wajdy w ocenie recenzji p.Pawlowskiego...Traktuje to jako oznake powrotu do
tutejszego bagienka.Pana powrotu.
Z tego tez powodu korespondencja prywatna wydaje sie donikad nie prowadzaca.
Przedmiotem takiego pisania nie bylby przeciez teatr,a jakos innych tematow nie
widze.
m.

[jasiek_natolin]

Czytam to i oczom nie wierzę! Tylu tu szanownych panów,tyle tu ukłonów,że
zaczynam zastanawiać się,czemu na co dzień takich dżentelmemów sie nie
spotyka.No,panie Tomaszu?
Lubi pan,jak widzę,prężyć dumnie pierś,wyliczać swoje cnoty i krzyczeć przy tym
niczym jakiś Tarzan :"Patrzcie jaki ze mnie chwat,oto ja,Tomasz Mościcki w
pełnej krasie!Któż jest taki szlachetny jak ja? Któż jest taki bezkompromisowy
jak ja?".
Wie pan co? Ja bym prędzej ugryzł się w język zanim zacząłbym sygnować własnym
podpisem takie wywyższenie samego siebie.Coż,bywają ludzie,którzy uwielbiają
stawiać własne pomniki.
A ty Neospasminie powinieneś najpierw dokonać oceny własnej postawy,zanim
przyjdzie ci do głowy wytykanie chamstwa innym. Twoją ocenę recenzji
Pawłowskiego w kontekście tego,co napisałeś powyżej można tylko skomentować
znanym przysłowiem - Przyganiał kocioł garnkowi...
Absurdalnie robi się na tym forum.
I jeszcze jedno . Ja bym tak jednoznacznie recenzji Pawłowskiego nie
oceniał,mam wrażenie,że w tym frontalnym ataku na recenzenta Wyborczej nie o
ten tekst tak naprawdę chodzi. Czytywałem juz bardziej karygodne recenzje ,i
jakoś nikomu nie przychodziło do głowy protestować.

oceny

[Gość: NEOspasmin]

1.sztuki nie widzialem,
2.recenzje czytalem,
3.podrzymuje jej ocene.Recenzji nie inscenizacji.

Co do wlasnego chamstwa to przyznasz ze niezmiernie trudno jest cos takiego
zauwazyc.Pewnie z racji braku obiektywizmu.
Nie mam papierow na aniola i to nie tylko kwestia nadwagi.Mowie za to
przpraszam gdy zauwaze ze cos napapralem.
Koniec bicia/glaskania sie po piersi.
Teraz pytanie: czy uwazasz ze moja(bo nie zaslaniam sie tu autorytetami) ocena
recenzji jest przesadna?
Ze nie odstaje ona(recenzja)zbytnio od sredniej krajowej i z racji tego co sie
wokol niej dzieje nalezaloby nazwac przesadyzmem?
Tak jak widze srodowisko teatralne,a widze je wlasnie stad, wokol kwestii
recenzji powstal podzial na "tych przyzwoitych" i tych ktorzy maja cos do
zalatwienia.Pania Ruszpel sytuuje w tej drugiej grupie.Piszac to podpisalem sie
choc to z jej punktu widzenia nie ma zadnego znaczenia-jej to nie zmieni.
I szczerze mowiac sadze ze cala ta sprawa nikogo,niczego nie zmieni.
m.

[Gość: Mazut]

Odpowiedź nie jest trudna, stoi za
> nim "Gazeta Wyborcza", nakład 450 tys., w niedzielę i święta 800 tys., i to w
> zupełności wystarczy".

Uff...jak dobrze że za co niektórymi piszącymi na tej liście stoją zncznie
mniejsze nakłady albo - na szczęście - jedynie wpisy na Forum - zresztą też na
serwerze Gazety - proponuje aby chcący zbojkotować Pawłowskiego najpierw
zbojkotowali niniejsze forum!

w odpowiedzi

[Gość: P]

Oto odpowiedź Romana Pawłowskiego na list środowiska:

Tak, artysta jest bardzo chory

Otrzymaliśmy odpowiedź Romana Pawłowskiego na list przedstawicieli środowiska
teatrologicznego w sprawie jego recenzji ze spektaklu Jerzego Grzegorzewskiego
w Teatrze Narodowym
Kiedy w 1994 roku w Nowym Jorku wybitny choreograf Bill T. Jones zrealizował
spektakl, inspirowany doświadczeniami ludzi chorych na AIDS, w tym jego
zmarłego partnera, w prasie amerykańskiej wybuchła burzliwa dyskusja na temat
zawodowej etyki krytyków, opisujących to przedstawienie. Na znak protestu
recenzentka "New York Timesa" odmówiła napisania recenzji, uznała bowiem, że
choroba nie poddaje się ocenie artystycznej.

Nigdy nie zgadzałem się z tą opinią, w moim przekonaniu artysta ma moralne
prawo przetwarzać w sztuce całe swoje życie, w tym także chorobę. Dlatego
zdecydowałem się napisać recenzję z przedstawienia "On. Drugi Powrót Odysa"
choć jego tematem miała być choroba alkoholowa reżysera. Nie wynikało to wcale
z żadnej zakulisowej wiedzy, jak twierdzą autorzy listu, ale z
przedpremierowych zapowiedzi. Na temat choroby alkoholowej wskazywała Antonina
Grzegorzewska, córka artysty, a zarazem autorka wykorzystanego w przedstawieniu
monologu. W wywiadzie dla "Rzeczpospolitej" powiedziała m.in. że tekst ma
charakter osobisty, a jego bohaterem obok ojca i córki (występującej pod swym
prawdziwym imieniem) jest alkohol, który tworzy między nimi przepaść.
Potwierdziło to przedstawienie, którego głównym wątkiem jest uzależnienie od
alkoholu, a utożsamienie bohatera z artystą idzie tak daleko, że grający główną
postać aktor naśladuje jego gesty i sposób poruszania się.

Nie zgadzam się z zarzutem autorów listu, że łamiąc zasady etyki zawodowej
wystawiłem na żer prywatność artysty. To artysta ze swoją prywatnością wkroczył
na publiczną scenę. Postawa Jerzego Grzegorzewskiego zaimponowała mi, niewiele
jest postaci w polskim życiu publicznym, które stać byłoby na podobną
otwartość. Niestety, przedstawienie "On. Drugi powrót Odysa" jest porażką.
Można zadać pytanie, czy wina jest po stronie reżysera, czy teatru, który
dopuścił do premiery nieskończonego dzieła. Jako recenzent nie potrafię
oddzielić w tym wyjątkowym przypadku osoby artysty od spektaklu, który
posiłkuje się jego życiem. Dlatego mając do wyboru milczenie lub napisanie
krytycznej recenzji, pokazującej przedstawienie w kontekście choroby wybrałem
to drugie. Każdy inny wybór byłby hipokryzją.

Roman Pawłowski
04-02-2005

konkurs

[Gość: NEOspasmin]

Oglaszam konkurs na napisanie lepszej odpowiedzi na list do GW niz to co dal
p.Pawlowski.
Przyznacie panstwo ze zadanie niezbyt trudne.
Przy przygotowywaniu prac konkursowych prosze zwrocic uwage komu panstwo
odpowiadacie:
a/sygnatariuszom listu,
b/redaktorom, przelozonym odpowiadajacego,
c/publicznosci,
d/ czy wreszcie temu kogo sie zgnoilo(p.Grzegorzewskiemu).

Ten wybor jest kluczowy dla nastepujacego za nim doboru argumentow.
Pytaniem pomocniczym jest do kogo pisal p.Pawlowski.Dla ulatwienia dodam ze na
pewno nie do p.Grzegorzewskiego.

Co do nagrody to w kasie Studia lezy zaproszenie na moje nazwisko.Na cokolwiek.
Przeznaczam je na nagrode w tym konkursie.Wystarczy?
m.

[Gość: T. Mościcki]

Szanowny Panie Neo - ja mam propozycję. Taki kawał mi ostatnio przesłano w
poczcie. Trochę głupi i nieelegancki, ale myślę, że pointa w poetyce tej
recenzji i odpowiedzi na nasz list:
"Poszedl maly Jasio do cyrku i tak sie zlozylo, ze musial usiasc w pierwszym
rzedzie. Rozpoczal sie wystep i na arene wychodzi Klaun
Szyderca. Podchodzi do Jasia i pyta:
- Jak masz na imie?
- Jasiu.
- A wiec Jasiu, czy ty jestes glowa krowy?
- Nie.
- A czy ty jestes tulowiem krowy?
- Nie.
- A wiec Jasiu, ty jestes dupa wolowa!! HAHAHA!!! (zasmial sie szyderczo
Klaun Szyderca).
Smutny Jasio wrocil do domu, opowiedzial wszystko tacie, na co ten mu mowi:
- Jasiu, jutro tez pojdziesz do cyrku.
- Ale jak to? Do cyrku? A Klaun Szyderca? Znowu bedzie sie smial.
- Nie martw sie Jasiu, tym razem pojdzie z toba Wujek Staszek Mistrz Cietej
Riposty.
No i tak sie stalo. Nastepnego dnia poszli Jas i Wujek Staszek Mistrz Cietej
Riposty do cyrku, usiedli w pierwszym rzedzie i czekaja na występ Klauna
Szydercy. Wychodzi wiec Klaun Szyderca na arene i zaczyna swój znany wystep.
Podchodzi do Jasia pyta:
- Jasiu, czy ty jestes glowa krowy?
Na co Wujek Staszek Mistrz Cietej Riposty:
- S... !"
Tyle kawał. Nawet się dziwię, że odpowedź na nasz list była tak obszerna, a nie
taka jak ten niewinny żarcik, czy raczej riposta Wuja Staszka, Mistrza Ciętej
Riposty.
Z poważaniem
PS. Nie wątpię, że mam duże szanse na zdobycie pierwszej nagrody. Jakby co - za
zaproszenie - dzięki. Proszę zatrzymać dla siebie. Studio zawsze o mnie pamięta! :-)
tm

[Gość: terra]

cieszę się, że ten list został napisany i podpisany

słowo do Pana Mościckiego

[Gość: szarak]

Miałem pisać o "Onym. Drugim powrocie Odysa" i głos zabrać w sprawie, bo też mi
tętno skoczyło po przeczytaniu obu recenzji. Zwłaszcza, że na "Onym..." byłem.
Ale skoro się takie autorytety chórem się w tej sprawie wypowiadają i w dodatku
podług moich odczuć, to zmilczę już ten temat.

Słówko za to chciałem do Pana Mościckiego, bo podniósł tu kwestię, która tyka
każdego, kto na tym forum głos zabiera. Nie wiem, czy Pan przeczyta, bo
ja "szarak" jestem i PESELU, ani imion rodziców nie wyjawię.

No właśnie. Pan sam o sobie pisze, że jest zawodowcem; piórem Pan szermować
potrafi i ze słowem pisanym Pan kłopotu nie ma. Każda Pana wypowiedź - również
tu, na forum - (przepraszam za słowo) 'pracuje' na Pana. Cokolwiek Pan napisze
pochodzi z Pana 'kuchni' i ma kontekst 'branżowy' w pańskim przypadku. Tu
upublicznia Pan swoje poglądy, osądy, gusta, smaki, horyzonty etc. I pewnie się
Pan nie ma czego wstydzić, i życzę Panu, żeby swój zawód uprawiał Pan nadal z
niesłabnącym powodzeniem.
Ale ja - widzi Pan - szarak jestem. Zwykły i szary jak cholera. Ale do teatru
sobie lubię pójść obejrzeć to i owo, a jak fajnie grają, to już bardzo lubię.
Mądrych rzeczy o tym co widziałem wypisywać nie umiem; z innego niż Pan pieca
chleb wyjadam. To forum mam w "ulubionych", żeby się z tą 'całą masą' takich
jak ja, z tym 'tałatajstwem', jak to Pan nazywa, dzielić wrażeniami, myśl jakąś
od czasu do czasu wymienić, zjawisko jakieś po amatorsku, zupełnie niezawodowo
zauważyć, albo i ucha nadstawić, posłyszeć czy coś gdzieś ciekawego się dzieje.
Ja tu jeszcze w żadnym 'seansie nienawiści' nie uczestniczyłem, nikomu 'w plecy
zza węgła' nie strzelałem. Za Mazutem też raczej nie przepadam. Faktycznie,
trochę od niego zionie. NEOspasmina za to lubię poczytać. Ale nie dlatego, że
ma Marcin na imię, tylko dlatego, że wyważony jest w swoich opiniach. Axura za
osobowość lubię. Jasiek Natolin czasem śmieszny jest, ale szuka i zdarzy mu się
ciekawy tekst. Terra, jak tu wpadnie (jak po ogień), to za lapidarność stylu,
za każdy jeden strzał ją lubię.
Ja tych ludzi w ogóle nie znam. Nie wiem co oni robią, ani kim są. Na ulicy bym
ich nie rozpoznał, a ich imiona i nazwiska nic by mi nie wniosły. Te myśli,
które tu przelewają są powodem dla jakiego tu zaglądam. I lubię to miejsce i
zawsze jestem go ciekaw.

Pański autorytet na tym forum jest - jak widzę - ogromny. Zdolności przywódcze
dziedziczy Pan zapewne po mieczu (Ignacy to dziadek, czy stryj?), skoro po
Pańskich uwagach NEOspasmin już 'podniósł przyłbicę' i odsłonił się jako
Marcin. W dodatku obłaskawiony przez Pana trafia do grona ludzi honoru. Proszę
brać Marcina ze sobą na salony; on nietutejszy i nikt za nim tęsknić nie
będzie. Byle NEOspasmin został na forum, bo to gość do poczytania całkiem...

Poważnie.
Bardzo Pana proszę, niech Pan nie robi z wykałaczki sekwoi! Mnie również kiedyś
dziwiły nicki forumowe, ale uszanowałem ten obyczaj, nie mam z nim problemu. Na
moje oko trochę pan pohulał i niepotrzebnie poobrażał Pan innych. Tak, dla Pana
to szara masa, ale ja tu właśnie w obronie szarych. I zwykłych jak cholera.

bo ja szarak jestem.

[Gość: Cypis]

Pozostaje mi tylko zgodzić się z Szarakiem.

I podziekowac tym, co się pod listem do GW podpisali.

Słonimski mawiał: "jeśli nie wiesz jak się zachować, zachowaj się przyzwoicie".
I ja się osobiście z tym zgadzam.

[Gość: T. Mościcki]

Ja też się zgadzam.

[Gość: T. Mościcki]

Szanowny Pan źle mnie zrozumiał. Pisząc o tałatajstwie nie miałem na myśli ludzi
takich jak Pan, tylko tych, którzy trafiają tu tylko po to żeby interesować się
czy reżyser J. ma dziewczynkę czy może chłopię, zwymyślać kilka anonimowych
osób, albo obrazić tych, którzy lubią się podpisywać tak, jak im na chrzcie dali
czyli istot o pokroju umysłowym mazuta - mam zawsze podejrzenia, że to
Pawłowski, bo frazeologia i sposób myślenia identyczne. Mnie akurat to nie
interesuje i - to jest uwaga do p. natolina - nie jestem z tego dumny, bo uważam
to za zupełnie naturalne, bo tak jeszcze całkiem niedawno temu wychowywano w
domach.
Jesli więc pan Szarak obraził się na mnie - stokrotnie przepraszam, określenie,
którym się posłużyłem nie dotyczyło Pana konkretnie czy ludzi podobnych Panu,
tylko pewien dość ohydny typ ludzi, którzy kiedys pisywali donosy i anonimy i a
dziś mają do tego celu fora. Majkę autentycznie lubię, więc żadne dusery. Mam
również prośbę: nie mam zwyczaju pisząc czy mówiąc, czy rozmawiając - zadawać
osobistych pytań. Jak ludzie żyją, z kim żyją i jak to robią, a także z jakich
są domów - to jest ich prywatna sprawa. Panu mogę to zdradzić: jestem w istocie
(nieślubnym) prawnukiem prezydenta, z którym pochopność popełniła tubylka z
Zanzibaru w czasie tradycyjnego polowania w Spale (tego z Goeringiem, ale nie w
roli zwierzyny tylko polującego). Stąd właśnie mój nobliwy słowiański wygląd
uzupełniony gorącym temperamentem ludności z gorących wysp południowych mórz.
Tylko błagam - proszę to zachować dla siebie, bo to wstydliwa rodzinna tajemnica!
Ważna informacja odnośnie znajomości różnych spraw od kuchni: proszę z łaski
swojej zajrzeć w to, co napisałem, a co jeszcze gdzieś skrywa się w zakamarkach
Internetu. Ja znam różne sprawy "od kuchni", ale nie piszę o nich publicznie w
teatralnych recenzjach. Należy odzielać dzieło od twórcy i okoliczności
powstawania. I tej zasady staram się trzymać. Jej gwałcenie zostawiam kilku
indywiduom piszącym obrzydlistwa o wielkich twórcach.
Wrócmy jednek do sprawy poruszonej w tym wątku: p. natolina ta recenzja nie
zdumiewa. A co Panem może wstrząsnąć panie Natolin (pisze tak poufale, bo nie
pamiętam, bym pozwolił Panu na zwracanie sie do mnie panie Tomaszu - zdaje się,
że nie byliśmy sobie przedstawieni)? Czy Pański smak zadowoli wreszcie publiczny
donos, że artysta robiący przedstawienie w tym czasie żyje z kozą, jada
pieczyste z życia poczętego, chla denaturat po bramach, a nocami fałszuje
dolarówki? I dopiero coś takiego uzna Pan za wyjątkowo skandaliczne? A jak się
Pan odniesie do Pana ulubuonego recenzenta P., który tuż po moim "manipulanckim"
tekście w Notataniku (jak raczył Pan go określić) w swoim intymnym dzienniczku
podanym do druku pisze o (trafnej zresztą) recenzji ze "Zszywania", które Pan
uważa za arcydzieło dramaturgii i reżyserii, że to był "donos"? Jak Pan określi
tekst p. Pawłowskiego, w którym się pisze, że nie powinien Grzegorzewski
reżyserować, bo to pijak i nie trafia w klawisze? Panu taki styl odpowiada?
Jeśli tak - podziwiam rozciągliwość Pańskiego gustu i pewien typ wrażliwości,
który z pewnością pozwala iść beztrosko przez życie bez zadawania sobie pytania:
czy to, co robię jest aby w porządku. Marta Fik, której miałem zaszczyt być
studentem napisała kiedyś takie kapitalne zdanko (cytuję je z pamięci, więc
niedokładnie, ale pointa właściwa): "Że widzieliśmy to już wiele razy? Tak, to
prawda. Tylko za każdym razem przykro na to patrzeć". List do Pana (manipulancki
oczywiście, bo według Pana inaczej ja nie piszę) w trakcie pracy - zgodnie z
obietnicą.
PS. Jeśli jest prawdą, że każda moja wypowiedź pracuje na mnie (miło mi to
czytać!) to proszę wierzyć - nie dlatego, że sprawnie "szermuję piórem". Kilka
lat juz chodzę po świecie i wyrobił mi się nań pogląd. Ja staram się być tylko
logiczny. I nic więcej. I proszę - jeśli chce Pan się wypowiadać na temat
teatru, na temat piszących i mówiących o nim - to ma Pan prawo to robić. Nawet
jeśli autorytety - jakiekolwiek by one były - już się wypowiedziały. Autorytety
nie żyją na samotnych wyspach, tylko w społeczeństwie. I nasze wypowiedzi oraz
zawodowe postępowanie - tak jak fakty artystyczne, o których piszemy - też
podlegają publicznej ocenie.
PS. A spektakl jest naprawdę wielki. Axur mnie pytała jak mi sie podobało - to
juz się wygadałem. :-)

[jasiek_natolin]

Ileż trzeba się nagimnastykować,ileż nieprawdziwych opinii i sądów włożyć w
czyjeś usta,żeby tylko własna układanka nie zawierała żadnej skazy,żeby
wszystkie klocki własnej wizji świata były dopasowane dokładnie tak,jak w tej
latającej fortecy,w tym powietrzny Tytanicu,którego teraz buduje się gdzieś w
Europie po to,żeby zaimponować Ameryce,żeby własną gigantomanią przygasić tę
amerykańską.
Jestem ciekaw,w jaki sposób ogłosi pan ,że przedstawienie Grzegorzewskiego jest
arcydziełem.

[Gość: T. Mościcki]

No i widzi Pan, jak łatwo można Pana dopaść i urazić? A ładnie to tak robić
innym? Osobliwie i dlatego, że ja Panu po prostu odpowiedziałem na Pańskie
zarzuty wobec mnie. I niczego nie zmyśliłem. Przczytałem tylko Pańskie
argumenty, inwektywy skierowane do mnie i przeciwko mnie, - i wysnułem logiczne
wnioski. Że są raczej druzgoczące i nie po Pańskiej myśli - to ja nic na to nie
mogę. Raczy Pan przeczytać posty, które łaskawie zaadresował Pan do mnie. Jeśli
ta latająca forteca w istocie - jak Pan zechciał zuważyć - lata, to wniosek
jest prosty. Ta konstrukcja nie jest wadliwa. Felerna (nieprawdziwa w naszym
przypadku) nie nigdy by się nie wzniosła tak wysoko w powietrze. Pan ciekaw, jak
ogłoszę światu, że to wybitna kreacja artystyczna? Spox, jak to się teraz
mawia. W mowie i piśmie. Tak jak to zwykłem czynić. Właśnie stukam na kompie
duży (i manuipulancki oczywiście) tekst dla "Odry". Zapraszam do lektury. Po
publikacji bedzie dostępny również na mojej stronie. No więc w sumie nie
przewiduję jakiejś rewolucji medialnej. Wykorzystam dostępne nam współczesnym
środki porozumiewania.
Wie Pan co, Panie Jasiek? Ja chyba nawet Pana lubię...:-)
Dłoń ściskam a liścik się smaży...:-)
tm
PS. No dobrze, ale znów odbiegamy od zasadniczego tematu tego wątku. No to doń
wróćmy. Co Pan sądzi o donosach w prasie? Czy Panu ta praktyka czegoś nie
przypomina? Bo ja nawet kiedyś takie rzeczy czytywałem. Tylko naiwnie sądziłem,
że 16 lat temu daliśmy sobie z tym spokój.
pozdro
tm

[Gość: T. Mościcki]

A muszę Panu powiedzieć, że z uznaniem przyjmuję zmianę Pańskiego stylu. Tę
piętrowe epitety, wyszukane metafory, przenośnie, hiperbole, których nie
powstydziłby się sam Marini! A wszystko po to, by krzyknąc w twarz: niech pan
nie bije panie mościcki, bo to boli! Powtarzam - ładnie to tak? I po aż tyle?
Więcej wdzięku ma Pan, gdy prostym językiem pisze o manipulanctwie.
Proszę pamiętać - z policyjną pałką należy obchodzić sie ostrożnie i umiejętnie.
Jest elastyczna i lubi odwinąć się niespodziewanie w stronę bijącego. Wiem, bo w
dawnych czasach (Pan zapewne jeszcze wówczas raczkował najwyżej) dostałem taką
po plerach. Nie pamiętał o tym autor Pańskiej ulubionej recenzji i ten brak
wiedzy sprawił, że część środowiska spuściła mu manto. Uwadze Pańskiej to
polecajęcy dłoń spracowaną ściskam
wciąż Pana lubiący tm

[jasiek_natolin]

Tak,oczywiście...Niczego pan nie rozumie.Zbyt duży z pana mądrala.

[Gość: T. Mościcki]

No i masz ci los... Już teraz wiem. Ja Pana nie tylko lubię. Pana mnie wzrusza
swoją bezbronnością Drogi Panie Jaśku. Pisać Panu ten obiecany list czy mamy
dosyć? :-)
Dłoń podaję pomocną by Pan wstał i troszkę się otrzepał... nie można chodzić w
takim stanie. Ale my ciągle od tematu odbiegamy - co Pan na moje pytanie z
przedostatniej korespopondencji? Idę na spacerek mały, mam nadzieje, że się Pan
wygrzebie...
Swoją drogą to ciekawa logika. Mądrala za duży to i niczego nie rozumie... I
taką logiką rządzi się większość modnego teatru w naszym kraju. Zapytasz
konkretnie - i skowyt zranionego stworzenia albo wiadro inwektyw, że ciemniak,
że bęcwał, że czarnoseciniec, że niczego nie rozumie albo manipulant. Ja wiem,
"Odys" w Gazwybie podany był na talerzyku i do zjedzenia od razu, więc było
łatwiej - że trzymamy się dalej naszego ulubionego tematu z tego wątku.
A swoją drogą - czy Pan podpisał by podobny list? Pytanie jest istotne, więc
proszę się zastanowić nad odpowiedzią a ja sobie spokojnie sunę na mój ukochany
Most Siekierowski. Tam mozna mnie zamordować ewentualnie. A bien tot!

zbaczajac calkiem

[Gość: NEOspasmin]

Szanowny Panie,
zaczne od deklaracji: nie mam nic przeciwko gejom.I zupelnie nie interesuje
mnie czy jest pan gejem czy wrecz odwrotnie.
Czytam teraz pana posty do Jaska, do innych osob szukajac co w nich falszywa
nuta.Bo ja czuje.Co najdalej odjezdza od tematu rozmowy?Co zaczyna dominowac?
Dla mnie jest to wlasnie taka gejowska zalotnosc.I pisanie w ten sposob na
forum publicznym podczas gdy ma pan prywatny adres do tego do kogo sie zwraca.
Zle mi pachnie uzywanie takiego tonu w rozmowach publicznych.Rodzajem
forumowego mobbingu.
A dla mnie,calkiem subiektywnie,dezawuuje sens wypowiedzi.
Musze sie zastanowic czy podobnie czuje kiedy ktos w takiej formie dobiera sie
do plci przeciwnej czy dotyczy to tylko relacji homo.Czy jednak nie jestem
uprzedzony? Ale znow zaloty homo maja w sobie szczegolny rys nieobecny gdzie
indziej.Znow do przemyslenia jak go opisac.
To bylo o odbiorze pana wpisow.
Teraz o moim z nich zysku:
Musze to jeszcze przemyslec porozkladac na czesci.Poszukac JAK sie wypowiadac
takim jezykiem.Z czego sie sklada.Posluzyc mi to kiedys moze do robienia
imitacji-pisania literaturki.
pozdrawiam
m

[Gość: T. Mościcki]

?????
!!!!!
zdumiony
tm
PS. Czy zna Pan dowcip o szeregowcu i chusteczce? Niemądry, ale na temat.

Do Pana Marcina

[Gość: Maja]

Panie Marcinie, czy ma Pan potrzebe zrazac do siebie ludzi? Czytam co Pan o
mnie pisze - i jestem zdumiona. Nie znam osoby ktora, nie widzac mnie na oczy,
nigdy ze mna nie rozmawiajac, a jedynie wymieniając ze mna 4 mejle, w których
głównym tematem była produkacja szalików, mialaby tak radykalne opinie jak Pan.
Tania laska. Bozia z teatru studio. No no...
Mam prośbę - czy może się Pan zachować jak dżentelmen i po prostu nie obrażać
obcej Panu osoby, którą jestem? A jeśli nie ma Pan szacunku do własnych urojeń
na mój temat, może do mnie realnej będzie Pan miał? Zapraszam na kawę.
I jeszcze jedna prosba - w prywatnej korespondencji wyraznie napisalam co mi
sie nie podoba. I wie Pan doskonale czemu nie chcialam z Panem rozmawiac o
Romanie. Prosze nie wypisywac bzdur na temat korespondencji ze mna.
I prosba ostatnia - ja na forum publiczne nie przenosze swoich wrazen po
korespondencji z Panem i nie zamieniam ich w epitety pod Pana adresem. Choc w
korespondencji prywatnej nazwalam dosc dosadnie to co Pan robil. I jasno
powiedzialam, dlaczego nie chce z Panem o Romanie rozmawiac.
Chcialabym zeby z Pana strony wygladalo to podobnie. Chcialabym zeby nasza
wymiane zdan obowiazywaly po prostu zasady dobrego wychowania.

[Gość: T. Mościcki]

Majeczko - zostaw człowieka, nie rozdrażniaj. Uważaj z zaproszeniami. Pan jest
tak wrażliwy, że pomyśli sobie bógwico, sama czytałaś czym się zakończyło moje
zaproszenie do kulturalnej rozmowy via e-mail bez zjadliwych postronnych osób. A
kawa? Toż to spotkanie tete-a-tete! Ja uprawiam według p. Marcina mobbing
sieciowy, ale Ty - molestowanie po prostu! :-)
Zostaw jako i ja zostawiam. Ten wątek jest przeklęty. Jego tematem miała być
ocena postepowania pewnego dziennikarza polegającego na grzebaniu w życiorysach
a skończyło się jak w Polsce - na szukaniu sensacji gdzie tylko się da. Czyli
bohater stał się patronem. Zostaw mówię - jako i ja zostawiam. W Internecie
widać nie da się inaczej. Zawsze skończy się to źle dla człowieka, który chce
dobrze.
Serdecznie Cię pozdrawiam
tm

[Gość: Maja do Tomka]

W sumie masz Tomek racje. Szlag mnie po prostu tylko trafil, ze po byle
powierzchownej korespondencji, o ktora nie prosilam, nie staralam sie jej
rozwijac, dowiaduje sie od faceta, ze nie mam swojego zdania i nie mam
charakteru.
Masz racje, nie ma co tego ciagnac. Choc zaluje, ze nie jestem facetem. Czasem
sa takie sytuacje, ze nalezy dać komuś w morde.

[Gość: T. Mościcki]

Serdeńko! Czy czegoś ode mnie chcesz w tej materii? Odmawiam - Pan to uzna za
zamach na swą cześć i reputację. Po co w mordę? Ja zabijam śmiechem. To
skuteczniejsze. I boleśniejsze. Też Ci radzę tak robić. W mordę? Eee tam... Żyję
sobie spokojnie, do teatru chodzę (jeszcze), zdjęcia sobie robię, na co mnie
takie sensacje? Powtarzam - zostaw, ochłoń, rób swoje!
Jeszcze czulej Cię pozdrawiam
tm

[Gość: Maja]

Tomaszu, Tomaszu...
Ech, to te moje ukrainskie korzenie...To ja chcialam dawac po mordzie :-)) To
nie bylo wzywanie Ciebie na Mojego Rycerza :-))))))
To we mnie odezwalo sie cos z czasow Chmielnickiego :-)
Ale milo, ze stoisz sercem po mojej stronie. Pozdrawiam i zycze spokojnego snu.
Jest juz 00.00

rien ne va plus

[Gość: NEOspasmin]

Kawal drogi od pani pierwszej odpowiedzi na moj wpis do tego co powyzej.
1.nie zamierzalem/nie zamierzam rozmawiac z pania "o Romanie",nie zamierzalem
tez plotkowac.Zapytalem o pani stosunek do plugawej recenzji.
Jesli nie ma pani juz tych listow przesle je w poniedzialek.Tu czy na pani
adres w Studio?
2.Opinia moja dotyczy konkretnego pani zachowania,jego nieprzyzwoitosci a nie
zyciorysu,tego czy milo sie z pania gawedzi albo kawe pije.
3.nie zlapalem do tej chwili co robilem i co tak dosadnie pani nazwala.Moze
ponowna lektura naszej korespondencji odswiezy mi pamiec? Moze i pani?
4.Zabawnym jest domaganie sie przestrzegania zasad dobrego wychowania w chwili
gdy zarzucam pani nieprzyzwoitosc.
5.zupelnie nie mam potrzeby zrazac sobie ludzi.Wole wymijac tych o ktorych zle
mysle.Taki luksus ktorego i pani zycze.
6.Z tego co powyzej wniosek ze ktores z nas powinno opuscic to forum. Obiecuje
ze jesli mnie pani przekona ze pani stosunek do recenzji jaka tu walkujemy jest
moralnie akceptowalny bede to ja.
m.

[Gość: lia]

proszę państwa, proszę przeczytac cały ten watek, a potem swoje poprzednie
wypowiedzi na innych wątkach

czy nie macie wrażenia, że robicie dokładnie to samo, co wcześniej
zarzucaliście innym?

nie usprawiedliwa was, że tym razem pozostajecie we własnym gronia.

[Gość: lena stain]

i jak zwykle skończyło się na osobistych potyczkach. a na początku chodziło
przecież o coś innego, ważnego...
ech...

[Gość: Taczkarz O]

Taką "literaturkę", jak "dzieło" pana Neo zamieszczone na stronie www.dramat-
art.com.pl?
To tłumaczy frustrację na skraju manii prześladowczej...
Gdy grafomania dopada w zaawansowanym wieku, konsekwencje dla zdrowia mogą być
straszne. Radze na siebie uważać.

sprost

[Gość: NEOspasmin]

Na stronie dramat zamieszczono mi nie dzielo ale dzialo.
Tam mala z pozoru roznica opisuje donioslosc oraz zasieg utworu.
m.
PS.Do grafomanii prosze dodac i megalomanie.U mnie ida w parze.
m

Dopisek

[Gość: NEOspasmin]

Patrze na to zostalo napisane.Przez pana i przez mnie.
I znow zawod bo pisalem o wlasnym wyobrazeniu czemu trudno sie z panem
dyskutuje.Ze argumenty grzezna w wyszukanosci stylu.I krok dalej probujac
scharakteryzowac sam styl.
Spodziewalem sie odpowiedzi.To znaczy rozmowy.
Wyszlo najgorzej jak moglo: poczucie stygmatyzacji, za nia obraza, i zupelne
zagubienie sensu.
Za duzo moich oczekiwan a w efekcie pozywka megalomanii.Mojej megalomanii.
Tak po polsku.
pozdrawiam
m.

[Gość: lekoni]

Zgadzam się ze "szarakiem" Myślałam dotychczas, że to jest forum dla ludzi,
którzy kochają teatr i artystów inconditionnellement !!!

wrażenia z przedstawienia...

[kot-z-cheshire]

Wątek aż się prosi o osobiste odniesienie się do spektaklu... Już nie plujcie
sobie w twarze przykrywając to "panem" i "panią", które i tak nie brzmią
szczerze (czy są szczere-nie wiem). Chętnie dowiedziałbym się na przykład, czy
rzeczywiście Radziwiłłowicz gra nieomal monodram w wieloobsadowej sztuce, jak
działa scenografia (to chyba dobre okreslenie, "działa", gdy mowa o teatrze
JG), dwa słowa o muzyce itp. Nie jestem z W-wy, nie zobaczę przedstawienia
prędko, może nigdy.

[jasiek_natolin]

Powinniśmy wziąć sobie do serca ten głos najczystszego rozsądku.
Radziwiłłowicz faktycznie wypowiada długi ,napisany przez córkę
Grzegorzewskiego monolog ,podczas gdy po scenie ( po widowni też)
zagraconej,można nawet powiedzieć,że zaśmieconej różnymi przedmiotami z
wyobraźni i z poprzednich realizacji reżysera,przemykają różne postacie. Wśród
nich jest jedna,najbliższa bohaterowi Radziwiłłowicza.Właściwie to nie pośród
nich,bo jej status jest zupełnie inny,całkowicie zindywidualizowany.Kto to
jest? Czy aby na pewno córka?W programie nazwano ją Marią...Kim by ta postać
nie była,na pewno świetnie wpisuje się w aurę tego przedstawienia.No i Anna
Grycewicz bardzo dobrze ją zagrała.Oczywiście,kto ma w pamięci wcześniejsze
przedstawienia Grzegorzewskiego będzie mógł łatwiej poruszać się po tym
meandrycznym świecie.Można powiedzieć,że im się jest starszym,tym lepiej.W tym
przypadku przynajmniej.
W pewnym momencie na scenie pojawia się Odys Malajkata,monolog Radziwiłłowicza
miesza się z fragmentami Wyspiańskiego,na scenę wychodzi bezradny reżyser grany
przez Englerta.Wyspiański zderza się z Grzegorzewskim...Podoba mi się taki
dialog,chociaż trudno to wszystko pojąć po jednynym kontakcie z tym
dziełem.Może jednak te stuletnie już awangardy nie są tak przebrzmiałe,jak by
tego chciał Kowalczyk?Może ich znaczenie zależy od tego,kto na ich temat się
wypowiada?
Mało słów tu pada,poza Radziwiłłowiczem aktorzy grają przede wszystkim
ciałem,słowo nie jest ich podstawową ekspresją. Aktorzy w dużej mierze wydają
się być elementem scenografii,co na pewno nie jest dla nich żadną ujmą.
A nazywanie ich ćwierćinteligentami świadczy tylko o poziomie tego,kto tak o
nich mówi.
A panu Mościckiemu odpowiem tylko,że nie podpisałbym się pod tym listem
protestacyjnym środowiska teatralnego. I tyle .

No i masz...

[Gość: T. Mościcki]

Pan jasiek_natolin był łaskaw się zdeklarować:>>>>>A panu Mościckiemu odpowiem
tylko,że nie podpisałbym się pod tym listem protestacyjnym środowiska
teatralnego. I tyle.<<<<<
Drogi Panie - kończymy. Jest Pan wolny.
Miałem kończyć ten list do Pana, ale się rozmyśliłem po Pańskiej odpowiedzi i
własnie go skasowałem. Wolę dalej manipulować niż dyskutować o świecie z ludźmi
myślącymi Pana kategoriami.
Ktoś z Państwa zacytował tu Słonimskiego i jego "imperatyw kategoryczny". Ja to
uzupełnie anegdotą o S. Otóż kiedys złożono mu propozycję "może wymieńmy
poglądy?" na co S. odparł: "dziekuję, wolę własne".
That's it. .
Na koniec specjalnie Panu jaśkowi_natolin dedykuję fragment wydanego właśnie
"Raptularza" prof. Zbigniewa Raszewskiego (lektura OBOWIĄZKOWA!). Profesor
śledził na bieżąco, ba, nawet był czynnym świadkiem słynnej sprawy "Dziadów"
Dejmka, tej z przełomu 1967/68. Rezolucję Związku Literatów Polskich w sprawie
przywrócenia spektaklu do repertuaru podpisało wówczas wielu przyzwoitych ludzi
ze środowiska literackiego, w tym wielu redaktorów ówczesnej "Kultury"
prowadzonej przez Janusza Wilhelmiego, świetnie osadzonego w ówczesnych "grupach
trzymających władzę", człeka cynicznego do szpiku kości, wszelako inteligentnego
i trzeźwo oceniającego sytuację. Oto fragment "Raptularza":
"Wilhelmi, redaktor tygodnika "kultura", opowiada, jak się bronił w KC
[Komitecie Centralnym PZPR - tm], gdy mu tam zarzucano, że jego redaktorzy
podpisują tekst ZLP [owej rezolucji -tm]: podpisują, bo osły. A jak by nie
podpisali, to by byli świnie".
Życzę Panu niezmiennego dobrego samopoczucia, choć wcale go Panu nie zazdroszczę.

Już naprawdę na koniec apokryficzna anegdota ze SPATIFu z lat 70.: do sali
wkracza nawalony Himilsbach i krzyczy: "Inteligencja wyp...!", na co siedzący w
sali Gustaw Holoubek wstaje i mówi - "nie wiem jak państwo, ale ja wychodzę".
kłaniam się i życzę wszystkiego dobrego
tm

(bez tematu)

[kot-z-cheshire]

Ostatnie słowo jego, cholernik jeden.

Żałosne.

[Gość: Paweł]

Ale obłuda! Wam nie chodzi o Grzegorzewskiego. Piszeie nistety nie o nim, ale o
sobie.

[Gość: lena stain]

Prawda Paweł, prawda.
gdziś muszą o sobie pisać jak o nich nie chcą

POWRÓT ODYSA!

[Gość: aga]

zgadzam się. na temat merytorycznej wartości przedstawienia padlo zaledwie
kilka słów, natomiast osobistych wycieczek mieliśmy całą galerię, we wszystkie
strony. Proponuję zmianę tematu wątku na sam spektakl. Może wypowie się ktoś,
kto widzial? Tych glosów bardzo jestem ciekawa.
A na marginesie - Szanowny Panie Tomaszu Mościcki - z całym szacunkiem, ale
najlepsze samopoczucie z forumowiczów ma Pan. Absolutnie nieprzemakalny,
przekonany o swej sluszności w każdym wypowiedzianym slowie. Nie każdy o
odmiennych od Pana pogladach zasluguje na pogardę , wyśmianie i traktowanie z
wyższością. Mam wrażenie, że trudno się Pan porozumiewa z każdym, kto nie jest
Tomaszem Mościckim. Ale pozdrawiam Pana bardzo serdecznie, i życzę więcej luzu
i ciepła.

[Gość: lekoni]

Brawo Paweł ! Dokładnie tak!

Po raz pierwszy zgodziłem się z RP

[Gość: emwujot]

Zapewniam /"from the mountain"/ - nie prowokuję. Pawłowski nie flekuje - w moim
odczuciu - kultowego reżysera, nad którym pastwił się dotąd w każdej swojej
recenzji. Pobrzmiewa tu nuta współczucia, odzywająca się i we mnie podczas
obserwacji tej, jakby po gombrowiczowsku, niedokończonej sztuki. Autorzy listu
przypisują mu cynizm, wyjątkową perfidię w obliczu tragicznej słabości wielkiego
artysty. Ja tej nagannej intencji doprawdy nie znajduję w tekście. Reżyser
zawisł między aspiracją popełnienia dzieła a jego niewykonalnością; recenzja ma
adekwatną doń naturę. Po cóż więc to groteskowe zadęcie teatralnych pięknoduchów?

[jasiek_natolin]

No właśnie,zdaje się jednak,że niektórzy z sygnatariuszy tego otwartego listu
do Wyborczej zapragnęli być świętsi nie tylko od papieża,ale także od
Grzegorzewskiego.
Ten wątek reżysera niewiedzącego co dalej na tej pieprzonej scenie robić
przypomina trochę zmagania Lupy. To ciekawa wizja: Grzegorzewski brata się z
Lupą,ciekawa...

[Gość: monika]

A którzy "niektórzy", przepraszam bardzo? Skąd ta insynuacja?

[Gość: lia]

myślę, że chodzi o coś innego, nie o grzegorzewskiego, a o zachowanie pewnych
standardów w pisaniu o teatrze.

ja np. po przeczytaniu recenzji nie rozumiem, co to znaczy, że przedstawienie
jest niewyreżyserowane. po obejrzeniu przedstawienia nie mam takiego wrażenia.

chyba chodzi o to, zeby WSZYSCY warszawscy recenzenci zabrali sie do roboty i
zaczęli wreszcie zajmować teatrem, a nie soba samymi, sobą nawzajem i plotkami
(co do tej pory uprawiają).

[Gość: emwujot]

To mylisz się. Grzegorzewski naprawdę nie był w stanie tego reżyserować od
pewnego momentu. Inni pracowali nad sztuką. Może chciał tego niedomknięcia jako
symbolu swojego dramatu, a może to słabość już niepokonywalna... Gdzie kończy
się teatr, a gdzie życie teatralne dokucza niemocą spełnienia? Z drugiej strony
nie ma dla Niego życia poza teatrem, może w "Bohemie", w tej innej
nierzeczywistości?

[Gość: szarak]

Chodzi, proszę Pana o to, że przerzucanie pomostu pomiędzy treścią spektaklu, a
życiem osobistym twórcy ma mniej więcej taki sens jak twierdzenie, że wyniki
finansowe firmy 'x' zależą od samopoczucia księgowej.

Jeśli Pana zapytam dlaczego czółna (łodzie?), które dotychczas w spektaklach
J.G 'pływały' ('grały'?) na pierwszym planie, w "Onym..." stoją na stojakach na
horyzoncie sceny, a Pan mi odpowie, że to dlatego, że ekipa techniczna je tam
postawiła, to się nam rozmowa zawiesi...

Znajdowanie tychże prostych przełożeń przez recenzenta GW jest powodem
sprzeciwu środowiska (list) i krytyki RP na tym forum. Bo do czego
takie "wysługiwanie się rzeczywistością" w interpretowaniu dzieła prowadzi? Że
jak Malajkat kaszle na scenie, to znaczy, że przeziębiony, tak?

Axur tam wyżej pisał, żeby zobaczyć to, czego nie widać, żeby przynajmniej
pochylić się przez chwilę nad tym gąszczem znaczeń, jakie kryją się w
poszczególnych obrazach scenicznych, a właściwie w każdym kącie sceny
przedstawień J. Grzegorzewskiego. Pawłowski nigdy tego nie robił. Zawsze szukał
łatwych wytrychów - ucieczek od jakiejkolwiek próby interpretacji. I to właśnie
jest przykre. Że on widzi w tych 'gratach' Grzegorzewskiego - graty.

I jeszcze jedno na koniec.
Kiedyś widziałem taki spektakl na Pradze "Made In China". Firmował to TR.
Bardzo naturalistycznie grany, zaaranżowany w rzeczywistej przestrzeni
(mieszkanie). Wszystko w skali 1:1. Okno, to było prawdziwe okno (jak je
otwierali, to w środku robiło się zimno) klatka schodowa, to klatka schodowa
etc. Na koniec w tej sztuce wszyscy się zabijali, a bodaj jednemu z bohaterów
przetrącano nogi, czy coś takiego.
Pawłowski napisał dobrze o tej sztuce. Nie podobało mu się tylko jedno - że
aktorzy wyszli do ukłonów. Napisał, że ukłony rozwiewają wrażenie, że wszystko
działo się naprawdę. Ubolewał, że aktorzy jednak żyją i że to tylko teatr.

No, naprawdę szkoda.

szarak

a ja sie nie zgadzam z RP

[Gość: lia]

reality show

[jasiek_natolin]

Niby ,szarak,masz rację ( może z wyjątkiem pierwszego akapitu),ale jeżeli
protest dotyczył rażącej powierzchowności recenzji Pawłowskiego,to należałoby
taki protest rozszerzyć i wycelować go nie tylko w Pawłowskiego,ale i w innych
recenzentów,którzy stosują podobną politykę niszczenia i opluwania. W tej
chwili do głowy przychodzą mi nazwiska Głowackiego i Wakara. I właśnie obecność
na tej liście nazwiska Wakara nkazuje mi zachować pewną nieufność wobec tego
protestu. Bo jeśli protestować,to przeciwko całości,a nie - wycinkowi.
Skoro Grzegorzewski zrobił wyjątkowo osobiste przedstawienie,to trudno,żeby
recenzent zamykał oczy na pewne fakty.
Zgoda,nie widać w tej recenzji woli zrozumienia przedstawienia,widać natomiast
chęc upokorzenia artysty. Zgoda - to jest karygodne. Tylko że - na litość
boską - nie jeden Pawłowski tak robi. Nie czytujesz recenzji?
Jaka insynuacja,Moniko?
Widzę,że już mnie lubisz.Może powyższe słowa wyjaśnią,co miałem na myśli.

[jasiek_natolin]

Oj,do Moniki.
Miało być oczywiście tak: Widzę,że już mnie NIE lubisz.

[Gość: monika]

E tam. Oczywiście, że Cię lubię :) Lubienie i dyskutowanie to dwie różne rzeczy.

[Gość: edward]

hej, a od czyjej recenzji zaczyna się ten wątek?

[Gość: m]

zgadzam się z tym w stu procentach. do tej listy opluwających i piszących
powierzchowne recenzje możnaby dołączyć jeszcze kilka nazwisk recenzentów gazet
codziennych. rzecz w tym, że jeszce nikt nie zaprotestował przeciwko ogólnie
żenującemu poziomowi krytyki. skąd tyle w tym wszystkim jadu i stronniczości. ja
już przesaję powoli czytać tego typu recenzje, kosztują za dużo nerwów, a
artystom, tym dobrym, pewnie i tak nie zaszkodzą, ale niektórych mogą zwyczajnie
skrzywdzić. najtrudniej jest napisać negatywnhą, dobrze merytorycznie
umotywowaną recenzję, (ale po co jeśli chodzi tu tylko o własny interes)

[Gość: lekoni]

Głowacki to już systematycznie zniechęca do pójścia na jakąkolwiek sztukę i na
ogół niw iwadomo o co mu chodzi.

[Gość: magician]

Mam wrażenie,że rycerskość niektórych krytyków, których podpisy widnieją pod
protestem, nie ujawniła się wcale w obronie poziomu teatralnej krytyki w
Polsce, głupocie czy unikaniu najmniejszego wysiłku intelektualnego. Zgadzam
się z Jaśkiem - dlaczego nie rozszerzyć zakresu nazwisk wymienionych w treści
prostestu???
Dla mnie tekst RP jest zwyczajnie prostacki i zbudowany na najbanalniejszy
skojarzeniach, które nieuchronnie prowadzą do niezrozumienia zamierzeń
rezysera. Uwag czysto recenzujących pracę rezysera właściwie nie ma.
Realizowanie spektaklu w oparciu o intymne i osobiste problemy rezysera
wiążę się z ich oceną przez widownię, skąd więc cały ten wrzask?

[farfarello]

Nie wiem dlaczego, ale cały czas mam wrażenie, że Roman Pawłowski i
jasiek_natolin to bliźnięta...

[Gość: Mazut]

przede wszytkim na liście nalezy umieścić niejaką Czapską...

[Gość: op]

uwazam spektakl grzegorzewskiego za bardzo slaby. cenie tego artyste,ale od
hamleta jego spektakle sa slabe .udala mu sie w odysie jedynie scenografia.na 3
spektaklu po premierze zajetych bylo w calosci 3 rzedy w tym polowa srodowiska
teatralnego. o czyms to swiadczy...a co do pawlowskiego.nie od dzis wiadomo ze
jest chamem a recenzje pisze po to,aby wywolac takie dyskusje. o kowalczyku tez
sie juz wypowiadalem.zaden z niego recenzent.

[Gość: Cypis]

Od Hamleta nic dobrego nie zrobił? A Duszyczka? A sam Hamlet? Na czym polega ta
niedobrość obu poprzednich przedstawień.

Dołączam opinię z Gazety Krakowskiej:

«Witryna kiosku. Przez szklaną szybę widać wyeksponowane okładki brukowych
gazet. Nikogo nie dziwi Fakt, że w jednej z nich pan X zwierza się z tego, iż
zdradza żonę, a w drugiej znana z ekranu pani opowiada o najnowszych metodach
liftingu, dzięki któremu wygląda młodziej niż własna wnuczka. W zasadzie nie ma
tematów tabu i może dobrze, bo ludzie potrzebują plotek, a inni potrzebują na
nich zarobić.

Zupełnie inaczej wygląda sprawa, kiedy otwieramy opiniotwórczy dziennik i
zamieszczone w nim teksty niczym nie różnią się od artykułów z Życia na Gorąco.
Takie odczucie miałam w trakcie lektury, zamieszczonej w Gazecie Wyborczej,
recenzji Romana Pawlowskiego z przedstawienia Jerzego i Grzegorzewskiego "On.
Drugi powrót i Odysa" [na zdjęciu]. Krytyk ocenia w niej spektakl wybitnego
artysty przez pryzmat jego choroby alkoholowej. Grzegorzewski nie ukrywa
swojego uzależnienia. Mówi o tym wprost w przedstawieniu, które jest historią
zmagania się twórcy z nałogiem. Mogło mu ono nie wyjść i to rzecz całkiem
normalna, która nie powinna dziwić recenzenta, mającego prawo zmiażdżyć je
nawet w najbardziej i złośliwy sposób. Nie wolno mu jednak niszczyć człowieka,
choć sam daje sobie do tego prawo stwierdzeniem, że w innym wypadku byłaby to
hipokryzja.

Hipokryzją jest jednak to co robi Pawłowski. Posiadane przez siebie informacje
przekazuje pod płaszczykiem recenzji w poważnej gazecie. O wiele uczciwiej
byłoby, gdyby o alkoholizmie Grzegorzewskiego napisał reportaż i zamieścił go w
kolorowym piśmie. Wtedy wszystko byłoby wiadomo, a tak mamy do czynienia nie z
hipokryzją tylko ze zwykłym świństwem.»