Jonathan Carroll

[ojuciasan]

Kto jeszcze lubi ten magiczny świat?

[babeczka27]

Zgłasza się fanka niesamowite książki, do przemyślenia i zachwytu
nad nimi bądź odrzucenia zaraz po pierwszej powieści. Musze je sobie
stopniowo odświeżyć i na nowo odkryć Carroll'a. Ostatnio odkryłam,
że niektóre książki, rzucone w kąt w młodości, teraz nabierają
smaku. Carroll jest moim 'młodzieńczym' autorem i chyba nadciąga
czas na jego wielki come back

[ojuciasan]

Też zamierzam wrócić do źródeł, szczególnie zatęskniłam ostatnio za "Krainą
chichów" - moja miłość. Zwłaszcza po "Zakochanym duchu", który ani trochę mnie
nie rozczarował

[kasia111177]

Nie czytałam wszystkiego, ale "Zaślubiny patyków" podobały mi sie
najbardziej. Zwłaszcza, że w tamtym okresie mojego życia, niektóre
fragmenty powieści były jakby żywcem napisane o mnie
A do "Krainy chichów" przekonać się zupełnie nie mogłam, może trzeba
zrobić kolejne podejście.
Aaaaa i pamiętam, ze strasznie męczyłam "Muzeum psów".
Carroll kojarzy mi się z dyskusją na łamach "Polityki" odnośnie mód
książkowych w Polsce. Pisano wówczas, ze w Polsce sławę zyskują
pisarze, którzy w swoich ojczyznach nie cieszą się jakąś specjalną
popularnością. Wymieniano w tym kontkście Whartona i Carrolla. Ja
zdecydowanie jestem fanką Whartona

[romashka]

Po „Krainie Chichów” byłam Carrollem zachwycona, po „Zaślubinach
patyków” – nieco mniej… Jakby ta sama melodia wygrana tylko z inna
rytmizacją.
Osobiście nie przeszkadza mi jego popularność w Polsce (tez pamiętam
artykuł z Polityki) – cenię go jakieś 10 razy bardziej niż Coelho.

[ojuciasan]

Fakt, nie da się porównywać Carrolla z Coelho O Coelho to nawet moim zdaniem
dyskutować nie warto... Natomiast Whartona też od czasu do czasu lubiłam, podoba
mi się jego szczerość i bezpretensjonalność i to, że z banalnego tematu potrafił
zrobić coś ważnego. Co do Carrolla - trudno tu raczej o popularność w rodzinnym
kraju, gdzie na na listach bestsellerów króluje "literatura" rodem z warsztatów
dla "pisarzy" - czysty przemysł! Nieco złośliwie nawet stwierdzę, że oni tam
chyba w większości tego typu wyobraźni nie są w stanie sobie przyswoić

[kasia111177]

Ale tu chyba było porównanie tylko w kontekście "mody" na danego
pisarza. Wydaje mi się jednak, ze era Coelho już (na szczęście!)
przemija

[ojuciasan]

kasia111177 napisała:
> Wydaje mi się jednak, ze era Coelho już (na szczęście!)
> przemija
>

Pewnie szybko znajdzie się inny nawiedzony na jego miejsce...

[babeczka27]

Dziękuje Wam dziewczyny, bo już myślałam, ze coś ze mną nie tak
Coelho to dla mnie taki blady typ Wharton stoi oczko wyżej

[kasia111177]

Blady typ....
Ktoś już tu poruszał kwestie tego, że Coelho buduje sobie sektę w
oparciu o wielbicieli swojej twórczości.
Z Whartona najbardziej lubię "Spóźnionych kochanków" i "Tato", a
na "Niezawinionych śmierciach" płakałam jak bóbr.

[ojuciasan]

Z tą sektą to ja... Tak go widzę. Kaznodzieja. A z Whartona lubiłam
najbardziej "Wieści", "Werniks" i "Frunky Furbo"

[kerry_weaver]

Ja Whartona i Carrolla swego czasu czytałam wszystko jak leci.
ulubione Whartona: Franky Furbo, Stado, Ptasiek
ulubione Carrolla: na pewno Dziecko na Niebie, Kraina Chichów, i
kilka innych, niestety mieszają mi się. Ostatnia jaką przeczytałam
to Całując Ul.
Kupowałam i czytałam jak leci, wydawali to w serii Salamandra za
moich czasów i miałam całą półkę obydwu.
Na Targach Książki, gdzie pracowałam, odstałam swego czasu 2 godz. w
kolejce do Carrolla i 2 godz. do Whartona, z oboma mam fotki i
autografy w książkach.
Z obu wyrosłam - po jakimś czasie w przypadku obu autorów każda
kolejna książka wydawała mi się taka sama jak poprzednie.
Carrollowska magia zaczęła mnie nużyć i irytować, podobnie jak
Whartonowskie 'znajdowanie sensu w najprostszych czynnościach".
Poza tym u obu autorów drażniło mnie, że przesłanie książek zawsze
jest ciut zbyt oczywiste, trochę za bardzo naiwne i kawa na ławę, na
granicy banału. Są szczebelek wyżej od Coelho czy JLWiśniewskiego, z
ich nachalnym wciskaniem morału, ale tylko szczebelek czy dwa.
U Carrolla lubiłam "magiczny" Wiedeń, natomiast Wharton zbanalizował
mi ukochany Paryż do mdłości. Teraz wolę Wiedeń Irvinga (choć on też
jest chyba jednym z tych "modnych" w Polsce).

[ojuciasan]

A jaki morał znalazłaś w "Dziecku na niebie" i np. "Kościach księżyca" (Dziecko
to zdaje się kontynuacja Kości)?

[kasia111177]

Irving modny???
Nie sądzę, chociaż mogę się mylić.
O ile filmy na podstawie jego powieści cieszą się uznaniem, to po
ksiązki sięga o wiele mniej ludzi.
Myślę, ze teraz nie mamy pisarza, który rozpalałby tak wyobraźnię
masowego czytelnika jak swego czasu Wharton, czy Carroll.
Na marginesie dodam, że ta seria z Salamandrą była bardzo dobra -
przeczytałam dzięki niej mnóstwo fajnych książek, które w Taniej
Książce kosztowały grosze. I tak samo wszystko z serii z Kameleonem -
mogłam czytać praktycznie w ciemno.

[ojuciasan]

Ale który Irving? Ten od Garpa, czy ten skandalista od II wojny światowej?...
A serię z salamandrą też uważam za udaną - nawet całkiem niedawno kupiłam
"Autor, autor" Davida Lodge i choć podchodziłam do niej dość ostrożnie, okazała
się świetna. Seria podoba mi się także edytorsko - format, poręczność, druk,
papier, opracowanie graficzne, wszystko jest super, zachęca, i książka dobrze
trzyma się w ręku

[kasia111177]

Ja napisałam o Irvingu od Garpa. Ale i tak moim zdaniem najlepszą
jego powieścią jest "Metoda wodna", zwłaszcza fragmenty
korespondencji z wierzycielami oraz historia o tym jak zdrada
małżeńska wyszła na jaw w czasie pobytu w toalecie.

[ojuciasan]

To ja przyznam, że za nim nie przepadam... Pewnie dlatego, że nie przepadam
ogólnie za amerykańską kulturą, a to jest klasyczny jej reprezentant w moim
przekonaniu, czyli jestem uprzedzona Za to ten drugi Irving, brytyjski
historyk, intryguje mnie. Niesamowity warsztat, wiedza i dociekliwość - a jednak
najwyraźniej szalony trochę...

[kerry_weaver]

Seria była super, a z Lodge'a pisałam pracę magisterską Bardzo
polecam jego wcześniejsze powieści tzw. campus fiction (też wydane w
tej serii).

U Carrolla pamiętam sporo takiego moralizowania, choćby pierwsze co
mi przychodzi na myśl to scena pod koniec jednej z powieści gdzie
Śmierć przychodzi po umierające dziecko, które bawi się jakimś
papierkiem... nie pamiętam już tytułu (Na pastwę aniołów?) i
rozważania o tym, że my, ludzie jesteśmy silniejsi od śmierci.
W "Dziecku..." o naturze zła. Oczywiście to subiektywne odczucie ale
miałam wrażenie że autor mi wykłada jakieś oczywistości. A tego nie
lubię. Wolę sama przetrawić książkę albo pozbierać poszlaki z tekstu
i dojść do wniosków (nawet banalnych) samodzielnie. Jak u Axelsson
np. Ale ja się robię z wiekiem straszliwie wybredna książkowo i
trudno mnie zadowolić

Irving - ten od Garpa oczywiście - nie macie poczucia że na niego
też była swego czasu taka moda?
Teraz od paru lat chyba jest trend na Zafona i na Barcelonę w
książkach, plus moda na Murakamiego.

[kasia111177]

Na Irvinga? Jeśli już to jakaś malutka. Murakami zdecydowanie
cieszył się większą popularnością. Zafon też, ale "Gra Anioła" nie
zyskała tylu pochlebnych komentarzy, co "Cień wiatru" (który zresztą
porzuciłam w połowie i nie mogę się skusić, zeby dokończyć).
Przeraża mnie to, o czym wspomniano wcześniej, że książka staje się
produktem - jesli jakiś pomysł chwyci - ma natychmiast dziesiątki
naśladowców. I co gorsza - im mniej udana kopia, tym wiekszy szum
marketingowy wokół niej.

[ojuciasan]

No tak, coś w tym jest. Choć niby nie autora wina, że ktoś chce na nim zarabiać
za wszelką cenę i tworzą się jakieś mody, a tym bardziej, że pojawiają się
mierni naśladowcy... Do Kerry: w Carrollu nie dopatruję się raczej morałów, może
w "Zakochanym duchu" można znaleźć jakąś "programowość", ale i tak go lubię
Do Kasi: Zafona poważam, i zdecydowanie bardziej "Grę anioła" niż "Cień wiatru"
(podoba mi się ten faustowski wątek)

[jarkoni]

Romashko, Krainą chichów byłem zachwycony.
Zresztą wychodziła w Fantastyce w odcinkach w latach 80-tych.
A kiedy pies przemówił : "oddychać przez sierść" to przez tydzień do następnego
odcinka spać nie mogłem..
PS. Masz maila ode mnie

[babeczka27]

A wiecie, prześledziłam wszytskie wypowiedzi i wychodzi mi jedno.
Czy ktoś jest wielbicielem jednego z wymienianych przez nas autorów
czy też nie, dla nich (autorów) jest ważne, że dyskutujemy o ich
książkach. Sprawdza sie wiec stare porzekadło, że nie ważne jest czy
gadają dobrze, czy źle, ważne, żeby gadali
A na książki zawsze była cykliczna moda. Wystarczy, że któryś z
reżyserów młodego pokolenia zechce ponownie odkopać 'Ptaśka', zrobi
film z jakimś modnym, młodym aktorem nowego pokolenia i znowu
książka odżyje, ujawnią się nowi wielbiciele i tytuł trafi ponownie
w obieg.
Co do Irvinga, uwielbiam go już z dawien dawna. 'Hotel New..'
pochłaniam jako piętnastka, z wypiekami na twarzy Ostatnio
przeczytałam 'Zanim Cię znajde'. Jak dla mnie, super sprawa. Ale
widze, patrząc na osoby z mojego otoczenia, podobne wiekowo, że dla
nich Irving, nie jest żadnym wydarzeniem. Szczerze mówiąc, wśród
znajomych jestem jedyną, która pasjonuje się jego piśmiennictwem.

A co powiecie na Ericę Jong, swego czasu tak 'modną' pisarkę?

[ojuciasan]

Masz rację
A za Jong dziękuję, w ogóle mnie nie interesuje, choć pomysł z Serenissimy nawet
mi się podobał, ale tylko teoretycznie, gorzej z realizacją.

[maniaczytania]

Nie ja. Wlasnie przeczytalam "Biale jablka", to bylo moje pierwsze
spotkanie z Carrollem i chyba ostatnie.
I to pomimo, ze ja lubie generalnie sprawy duchowe, lekko magiczne,
ale to, co zaprezentowal w tej ksiazce ( nie wiem, jak jest w
innych) to po prostu beznadzieja. Ktos tu wyzej napisal o
moralizatorstwie, wykladaniu kawy na lawe - dokladnie mam te same
odczucia. Poza tym strasznie przewidywalne to bylo, dobro zwycieza
zlo, milosc pokonuje wszelkie przeszkody - sorry to nie moja bajka.
I wizja zycia po smierci zupelnie niezgodna z moja, ale to wlasciwie
nie zarzut, tylko subiektywne odczucie.
Nie mam ochoty na nastepne, a po Waszych postach sadzac - nie mam
tez co zapoznawac sie z Coelho?

"Białe jabłka" -

[ojuciasan]

"Białych jabłek" to akurat nawet ja, która Carrolla kocham namiętnie, nie
zmogłam! Ta książka oraz cykl, będący jego kontynuacją, to raczej nie jest dobry
początek Ani reprezentatywny. Na zapoznanie się z Carrollem proponowałabym
jednak "Krainę chichów", a potem "Kości księżyca", "Dziecko na niebie",
"Zaślubiny patyków", "Muzeum psów", "Całując ul"...
Natomiast co do Coelho - nawet nie skomentuję, bo jak można zestawiać w ogóle
obok siebie te dwa nazwiska?! (

[maniaczytania]

ojuciasan napisała:

> Natomiast co do Coelho - nawet nie skomentuję, bo jak można
zestawiać w ogóle
> obok siebie te dwa nazwiska?! (

Jako ze do tej pory nie czytalam ani jednego ani drugiego, nie widze
nic w dziwnego w tym, ze ich zestawiam. Zwlaszcza, ze obaj kraza
wokol podobnych tematow, obaj byli bardzo modni swego czasu u nas w
jednym czasie mniej wiecej, no i obaj produkuja ksiazki na potege ...

[maniaczytania]

a poza tym, to nie wiem, czy jeszcze sie zdecyduje na jakas inna
ksiazke Carrolla, moze za jakis czas.
Ojuciasan - szczerze mowiac dziwi mnie troche Twoje dla niego
uwielbienie, bo sadzac po innych Twoich postach, myslalam, ze Ty
raczej czytasz ambitniejsze ksiazki, a tej tworczosci do takowej bym
nie zaliczyla.

[ojuciasan]

maniaczytania napisała:

> a poza tym, to nie wiem, czy jeszcze sie zdecyduje na jakas inna
> ksiazke Carrolla, moze za jakis czas.
> Ojuciasan - szczerze mowiac dziwi mnie troche Twoje dla niego
> uwielbienie, bo sadzac po innych Twoich postach, myslalam, ze Ty
> raczej czytasz ambitniejsze ksiazki,

Nie bardzo wiem, jak i w czym mierzysz tę ambicję?

a tej tworczosci do takowej bym
> nie zaliczyla.

A ja bym zaliczyła.

[ojuciasan]

maniaczytania napisała:

> ojuciasan napisała:
>
> > Natomiast co do Coelho - nawet nie skomentuję, bo jak można
> zestawiać w ogóle
> > obok siebie te dwa nazwiska?! (
>
> Jako ze do tej pory nie czytalam ani jednego ani drugiego, nie widze
> nic w dziwnego w tym, ze ich zestawiam. Zwlaszcza, ze obaj kraza
> wokol podobnych tematow, obaj byli bardzo modni swego czasu u nas w
> jednym czasie mniej wiecej, no i obaj produkuja ksiazki na potege ...
>

Powiedzenie, że Carroll i Coelho krążą wokół podobnych tematów świadczy
faktycznie o całkowitej nieznajomości obu. Jeśli już, to każdy z nich krąży z
całkiem przeciwnej strony
Poza tym: Carroll jest twórcą fantastyki, nawet (choć nie lubię tego słowa)
"horroru" - można go prędzej porównywać z Kingiem, zresztą są porównywani.
Coelho to literatura religijna, mistyka religijna, choć trudno stwierdzić do
końca, jakiej religii
Co do jakiejś "mody", to kompletnie mnie ona nie interesuje, a jej mechanizmy są
mi obce.
Co do ilości napisanych książek - pisarz jest właśnie od tego, żeby pisać i
trudno winić go za to, że pracuje. Zwłaszcza, kiedy robi to dobrze.

[maniaczytania]

no nie wiem, mnie jakos bardziej kojarza sie oni z literatura
masowa, komercyjna.
Nie slyszalam tez ( jesli mowa o ambicji) o tym, zeby Carroll dostal
jakies prestizowe nagrody.
Ojuciasan - ja nie chce go deprecjonowac, po prostu zdziwilo mnie,
jak ktos, kto zachwyca sie Eco i Kundera, moze uwielbiac Carrolla -
czyli wlasciwie takie strasznie naiwne bajki, do tego nie napisane
jakims szczegolnie dobrym jezykiem.
Moja bajka Carroll na pewno nie jest i raczej nie bedzie, chociaz
moze kiedys zajrze do ktorejs z tych przez Ciebie poleconych. Po
Twoich postach na pewno rezygnuje z Coelho, to tym bardziej nie moje
klimaty.

[ojuciasan]

Kompletnie nie wiem, jak Ci to wyjaśnić... Ale spróbuję Ja w ogóle inaczej
myślę o literaturze. Na równi poważam, powiedzmy, Agathe Christie i Kunderę,
Carrolla, Kinga, Choromańskiego czy Eco. Nie będę w to za bardzo wnikać, gdzieś
już o tym pisałam: książka ma poruszyć mnie intelektualnie, emocjonalnie i
estetycznie. Reszta jest mi totalnie obojętna i śmieszą mnie wszelkie snobizmy,
w tym kulturalne. A co do Carrolla, moim zdaniem masz zupełnie skrzywione
pojęcie o nim, i to głównie z powodu uprzedzeń. To jeden z najbardziej
oryginalnych współczesnych twórców fantastyki. Zaliczany do tzw. realizmu
magicznego, jednak stworzył własny odrębny "magiczny" świat, jedyny,
niepowtarzalny i - co ważne - zawsze rozpoznawalny. Operuje też nie do
podrobienia językiem - pełnym poezji, polotu, lekkim i dowcipnym. Jego książki
polecał sam Lem (co jest dla mnie ważniejsze niż przeróżne nagrody nadętych
literackich pomponów).
Ja bym zalecała większy dystans do opinii oficjalnej krytyki literackiej: w
czasach Dantego jego Komedia Boska uchodziła wśród ówczesnych "znawców" za
dziełko wulgarne, pozbawione sensu, elegancji i talentu. Nikt nie przyznałby mu
wówczas żadnej "literackiej nagrody Nobla"

[maniaczytania]

Hmm, teraz to juz w ogole sie skolowalam. Ja czytam w zasadzie
wszystko - tak jak dla Ciebie - wazne, zeby mnie cos poruszylo (
moze to byc nawet romans )
Carroll mnie nie poruszyl. Realizm magiczny bardziej podoba mi sie w
wydaniu Marqueza, czy Chitry Banerjee Divakaruni. Tutaj jakies to
wszystko bylo, no sama nie wiem, jak to okreslic inaczej, jak nie -
naiwne, infantylne. Taki sam jest dla mnie zreszta jego jezyk -
piszesz- pelen poezji i polotu - ja tego nie zauwazylam, raczej mnie
meczyl dluzyznami, wykladaniem wszystkiego kawa na lawe - ja lubie
troche sie pogimnastykowac domyslami.

[ojuciasan]

No cóż, każdy ma oczywiście inną wrażliwość estetyczną, i tak ma być - zawsze
powtarzam, że z książkami jest jak z miłością Ja Marqueza zresztą też
strasznie lubię. I Cortazara Co do Carrolla - nie wiem, być może z czasem
pisarzom trochę odbija i zaczynają epatować jakąś swoją osobistą ideologią, być
może... To się zdarza. Dlatego polecam raczej bardziej "klasyczne" książki
Carrolla.
Romanse mnie rzadko kiedy poruszają. Tzn. - nie w książkach

[jarkoni]

Przyznaję od razu, że nie czytałem całego wątku, ale "Kraina Chichów" mnie
zafascynowała.
Ktoś pamięta gdzie to najpierw było publikowane? W odcinkach
zresztą..(..oddychać przez sierść..ech)...
Bo ja pamiętam...

[ojuciasan]

jarkoni napisał:

> Przyznaję od razu, że nie czytałem całego wątku, ale "Kraina Chichów" mnie
> zafascynowała.
> Ktoś pamięta gdzie to najpierw było publikowane? W odcinkach
> zresztą..(..oddychać przez sierść..ech)...
> Bo ja pamiętam...

Chyba w "Fantastyce", prawda?

[megi1973]

przeczytałam "Zaślubiny patyków" i zamiast magii
stwierdziłam...schizofernię maniakalną głównej bohaterki

[annamaria0]

Przyznam, ze sto razy wole Iana McEwana czy Kazuo Ishiguro,
absolwentow prestizowego kierunku Creative Writing na East Anglia
University, niz Jonathana Carrolla.
Nie rozumiem tej pogardy dla warsztatow pisania, widocznej w roznych
watkach na roznych forach, a tym bardziej dla pisarzy - absolwentow.

[f-ox]

annamaria0 napisała:
>
> Nie rozumiem tej pogardy dla warsztatow pisania, widocznej w roznych
> watkach na roznych forach, a tym bardziej dla pisarzy - absolwentow.
>
No i może własnie dlatego ja np. lubie Carrolla, a ty absolwentów kursów
"kreatywnego" pisania - dla każdego coś dobrego

[annamaria0]

No i znowu cudzyslow...

[f-ox]

annamaria0 napisała:

> No i znowu cudzyslow...

Sorry Ale po mojemu kreatywności nie nauczy nikogo na kursach Naturalnie
każdy może mieć inne zdanie.

[megi1973]

mimo iż zawiodłam się na "Zaślubinach patyków" skusiłam się
na "Krainę Chichów" i ...znów zmarnowany czas.Tak się zastanawiam co
ten facet pije/czego używa że pisze takie bzdury

[ojuciasan]

megi1973 napisała:

> Tak się zastanawiam co
> ten facet pije/czego używa że pisze takie bzdury

Trzeba mieć naprawdę bardzo dużo pewności siebie, żeby w ten sposób to ująć

[jarkoni]

Dokladnie tak, ale byc moze megi jest wyjatkowo scislym umyslem i odpowiadaja
Jej wylacznie ksiazki ekonomiczno-finansowe, kto wie..
PS Przepraszam za brak znakow diakrytycznych, ale prawa reka w gipsie, stukam
jednym palcem lewej. Uwazajcie, slisko bywa...

[imilla]

Oj wiem coś o tym jarkoni, ja kończyny górne mam co prawda sprawne,
ale jak padłam na kolana kilka dni temu, tak jedno z nich do tej
pory odmawia posłuszeństwa, współczuję gipsu

"Krainę Chichów" uwielbiam, wpadła mi kilka lat temu w ręce zupełnym
przypadkiem. Wracając do domu po zakończonej sesji postanowiłam
zrobić sobie prezent i kupiłam na dworcu książkę, którą poleciła mi
sprzedawczyni. To była właśnie "Kraina Chichów" i dla mnie okazała
się prawdziwym prezentem. Pochłonęłam ją całą w pociągu i od tej
pory Carroll ma we mnie oddaną fankę. Co nie oznacza, że wszystkim
co napisał jestem tak zachwycona jak "Krainą" właśnie. Ale wydaje mi
się, poprawcie jeśli nie mam racji, że pisarze, którzy tworzą sporo
i mający pewien charakterystyczny styl, po pewnym czasie nie są już
zbytnio zaskoczyć czytelnika. Ja tak odbieram pisarstwo Carrolla
(chociaż nie tylko jego, ma też coś takiego jeśli chodzi o muzykę.
Uwielbiam Stinga, ale wiem, czego sie po nim spodziwać więc wielkich
rewelacji sie nie spodziewam, chociaż kolejne płyty kupuję i z
przyjemnością ich słucham. To jak obcowanie ze starym, lubianym,
dobrze znanym znajomym

[imilla]

No nie tylko kolano mi widzę szwankuje Miało być "nie są już w
stanie" i "mam coś takiego".

[megi1973]

nie jestem ścisłym umysłem i nie czytam książek finansowo-
ekonomicznych! ale akurat w tym przypadku naprawdę nie wiem czym się
zachwycacie-tematem że ludzie zamianiają się w psy i na odwrót? to
dobre dla przedszkolaków

[ojuciasan]

megi1973 napisała:

> nie jestem ścisłym umysłem i nie czytam książek finansowo-
> ekonomicznych! ale akurat w tym przypadku naprawdę nie wiem czym się
> zachwycacie-tematem że ludzie zamianiają się w psy i na odwrót? to
> dobre dla przedszkolaków

Dobre!... Naprawdę mnie rozbawiłaś Ale możesz to nazwać także
fantastyką, metaforą, wyobraźnią, magią, przenośnią itd. Świat literacki ma to
do siebie, że wychodzi często poza światy realne, ponieważ ma takie prawo - oraz
takie możliwości. Natomiast jeśli ktoś z założenia nie lubi fantastyki, to
naprawdę nie musi po nią sięgać! Nie ma przymusu, literatura jest bogata, ma do
zaoferowania dla każdego coś dobrego. Bez sensu zmuszać się do gatunków, których
się nie trawi i które leżą poza zasięgiem własnego typu odczuwania czy
rozumienia estetycznego. Ja na przykład uważam za czyste bzdury to, co piszą -
dla przykładu - taka Santa Montefiore, Szwaja, Kalicińska, Danielle Steel czy
Wiśniewski - i oki, tak ma być, właśnie dlatego literatura jest tak różnorodna.

[aaricia_szalona]

Tak mnie zaciekawiliście, że odnalazłam swoją " Krainę Chichów" i pochłonęłam w jeden wieczór. Nie czytałam jej od czasów studenckich. Wtedy mi się podobała, teraz mnie zachwyciła i wbiła w fotel. Warto czasem wrócić. Dziękuję.

[ojuciasan]

aaricia_szalona napisała:

> Tak mnie zaciekawiliście, że odnalazłam swoją " Krainę Chichów" i pochłonęłam w
> jeden wieczór. Nie czytałam jej od czasów studenckich. Wtedy mi się podobała,
> teraz mnie zachwyciła i wbiła w fotel. Warto czasem wrócić. Dziękuję.

Dla nas zaszczyt Coś w tym jest, że bez (burzliwych) dyskusji czytelników
książki żyją co najwyżej na pół gwizdka...

[megi1973]

ok-dla jednych książka jest hitem, dla innych kitem każdy ma swoje
zdanie