Ubikacje PRL-u

[maglara]

Pmietacie te przybytki higieny i zapachow ?? Gazety pokrojone na kawalki
zawieszone na gwozdziu i babcie klozetowe, ktorych jedyna rola bylo uwazanie
na to by kazdy wrzucil 50 gr(?), a nie szmata i szczotka do kibla ??
Jak one w tym smrodzie wytrzymywaly ?? No i zimna woda w zardzewialych
kranach, o mydle mozna bylo pomarzyc, zimna woda rece ochlapac, wytrzec w
spodnie czy spodnice do talerzyka wrzucic i w pospiechu wyjsc.

[tamsin]

Tak wlasnie bylo na filmie "Mis", gdzie dwie babcie klozetowe pija sobie
herbate i jedza kanapki w kiblu, a facet dolewa zardzewialej wody do wodki.
Kible w restauracjach to bylo jedno, ale taki szalet publiczny to byl prawdziwy
test wytrzymalosci, tylko bardzo zdesperowany odwazyl sie na wejscie. Ale przy
bardziej eleganckich restauracjach hotelowych kible byly mniej smierdzace oraz
pani podawala recznik dla indywidualnych osob, ktore oczywiscie zaplacily
wiecej niz bylo wymagane. Zdaje sie 5 zl juz kupowalo prawo do mydla i
recznika. A co do smrodu, mojego kolegi brat jest "szambelanem", ma swoj wlasny
biznes i oni potrafia usiasc na skraju szamba i wcinac kanapke. Smrodu nie
czuja po jakims czasie.

[horpyna4]

A czy pamiętacie akcję Marka Kotańskiego "Kupą, mości panowie"? Chodził po
warszawskich szaletach publicznych z grupą ludzi, szorowali te kible i krzyczeli
że wygląd publicznych toalet to nasza hańba narodowa.

[maglara]

horpyna4 napisała:

> A czy pamiętacie akcję Marka Kotańskiego "Kupą, mości panowie"? Chodził po
> warszawskich szaletach publicznych z grupą ludzi, szorowali te kible i
krzyczel
> i
> że wygląd publicznych toalet to nasza hańba narodowa.

ale to juz chyba w czasach popeerelowskich ??

[tamsin]

Na sto procent jeszcze za czasow PRL-u chodzil z ta szmata i myl pisuary w
szaletach miejskich. Po sukcesie "Monaru" zrobil te akcje z czyszczeniem kibli,
pamietam ze pokazywali go w dzienniku i na pewno to bylo przed 1987 rokiem.

[horpyna4]

Z tego, co pamiętam, to była końcówka PRL-u. Potem wolny rynek wymusił czyste i
estetyczne kible.

[babiana]

Mnie to do pasji doprowadzal papier toaletowy, pociety na kawalki i nabity na
gwozdz, ktory z kolei byl wbity w stol. Te kawaelczki papieru byly tak male, ze
nie wiadomo bylo co z tym zrobic. Szczegolnie jak potrzeba byla wieksza to
desperacja totalna. Trzeba bylo potrojnie zaplacic aby 3 kawalki otrzymac. I te
drzwi na skobelek zamykane.Szczytem byly ubikacje w pociagach. Tego co tam sie
dzialo nie mozna nawet opisac. Przewaznie nie bylo nawet wody wiec reszte mozna
sobie juz wyobrazic.No i te napisy: Uprasza sie o niekorzystanie z toalety
podczas postoju pociagu.

[robin153]

Niestety w kiblach pociagow intercity na trasie Krakow- Warszawa czas sie
zatrzymal - wciaz sa orzydliwe :(

Ja wyjechalam z Polski 1989 i wrocilam na rok w 1991, pierwszym pozytywnym
szokiem byla wlasnie dramatyczna poprawa publicznych lazienek!

[tamsin]

pamietam ubikacje w 1985 roku w samolocie LOT-u na trasie Toronto-Warszawa;
samolot tak pelny ze doslownie rozpieralo w szwach, przyczynial sie do tego
moze nie tyle komplet pasazerow, co niesawiete ilosc bagazu podrecznego.
Napitki byly podawane non stop, wiekszosc panow byla dobrze podchmielona juz
wsiadajac do tego samolotu, reszta doprawila sie po drodze. Tak w polowie lotu,
do kibla z tylu lepiej bylo nie wchodzic, ewetnualnie ogloszono ze zamykaja go
bo sie zapchal i poza tym jest zbyt obrzygany.

[robin153]

Tez sie czas zatrzymal w instytucji LOT - po raz pierwszy lecialam wlasnie
LOTEM z Newark NJ do Krakowa `zeszlego lata- sama mialam 1 klase ( uzbierana z
mil) ale moj syn byl juz w klasie ekonomicznej.W klasie ekonomicznej duzo
mezcxzyzn bylo dobrze podpitych, jeden z nich byl tak pijany ze zatoczyl sie i
upadl na raczkujace dZiecko. Stewardesy jakies takie potwornie sztywne i
sluzbowe, zdecydowanie zmiany nie doszly jeszcze do LOTu. Kibel tez smierdzial.
Kolejna instutucja w ktorej zmiany nastepuja wolno - a szkoda bo mimo wszystko
linie lotnicze sa jaks wizytowka kraju. Nie wiem czy to wspomnienie kwalifikuje
sie na to forum, chyba tak bo w pewnym sensie jest to spuzcizna PRL.

Kioskarka z kluczem

[luccio1]

Jeszcze jeden obrazek z PRL-u:
kioskarka z kluczem lub pękiem kluczy w ręku i podkasaną spódnicą kuca obok
swego kiosku.
(Nie każdej z Pań chciało się bawić w siusianie wewnątrz kiosku do wiaderka - i
wylewanie później jego zawartości).

[luccio1]

Była kiedyś w latach 80. w prasie historia o opiekunce do dzieckamłodej
dziewczynie, która mając iść z powierzonym jej dzieckiem na spacer, wstępowała
do szaletu, gdzie jej ciotka(?) była "babcią" - zostawiała dziecko u niej, a
sama szła spotkać się z przyjaciółkami. Potem odbierała dziecko - i do domu.

[horpyna4]

To nie była nawet ciotka, dziewczyna po prostu płaciła jej część pieniędzy
otrzymywanych od chlebodawców i obie były zadowolone. Sprawa się rypła, jak
ktoś z rodziny wstąpił przypadkowo do tego szaletu i rozpoznał dziecko (było to
zresztą niemowlę w wózku, więc nie mogło wsypać dziewczyny i dlatego trwało to
jakiś czas).

[sherman-doberman]

Bardzo piękne studium o sraczykach w krajach komunistycznych napisała Chmielewska w jednej
z książek. Uśmiałam się zdrowo. Tylko że postawiła tezę, że to system miał coś do toalet. Tymczasem
to nie system, tylko brak kultury ludzi. Podobne widoki i zapachy były w toaletach publicznych i
restauracjach czy muzeach we Francji jeszcze na początku lat 80tych. Więc to chyba nie komunizm.
Tym bardziej, że w DDrze były czyste, choć potwornie śmierdziały środkami dezynfekującymi.
Teraz się trochę poprawiło, ale też jeszcze czasem kuleje. Więc uszy do góry. wcale nie byliśmy tacy
najgorsi! Zważywszy biedę i zacofanie.

[tamsin]

No i teraz przypomnialas mi kible z DDR-u...bylysmy z mama na wycieczce z jej
pracy, chyba w latach 70tych. Wypuscili wszystkich na zakupy no i potem zbiorka
w autobusie. Pani siedzaca przed nami opowiadala, ze zachcialo sie jej do
ubikacji, nie wiedziala jak szukac kibelka, wiec wypiela sie na trawniku pod
jakims balkonem, deszcz padal wiec zaslonila sie troche parasolka i juz. Nawet
wspominala, ze jakis Niemiec krzyczal i krzyczal z balkonu, ale sobie nie
przerwala...Zreszta sama pamietam z PRLu, ze nie raz widzialam, a to panie
przykucniete gdzies tam pod drzewem w parku, a to faceta odlewajacego sie kolo
lawki.

[babiana]

Faceci to najbardziej upodobali sobie klatki schodowe. Jesli dom byl usytuowany
w jakims newralgicznym punkcie miasta to pelno obszczymurkow zalatwialo tam
swoja potrzebe. Czuc bylo na odleglosc. Cos strasznego i to bylo nie do
upilnowania. Za czasow PRL nie bylo jeszcze zamykanych klatek schodowych.

[tamsin]

moja kolezanka mieszkala w starym budownictwie.. takie gdzie zazwyczaj mieli
albo jakis bar na dole, albo bardzo blisko, a na dodatek przystanek tramwajowy.
Do jej klatki schodowej wchodzilam z zapietym nosem. Zawsze tak zasikana i
obfajdana, ze ciezko bylo wytrzymac. Bron boze dotknac sciane, wiadomo ze na
niej bylo najwiecej moczu. Raz jej ojciec znalazl paczke na schodach, zaczal
rozpakowywac a tam okazalo sie ze gown w srodku bylo..

[robin153]

Tak to mogal byc moja kamienica - stare budwnictwo, bar na dole, kino w
podworku i ZAWSZE obsikana klatka schodowa, a czesto tez jakis pijak na
schodach. Mimo ze dozorczynie mielsismy bardzo pracowiat, codziennie sprzatala
ta klatke, smrod byl tam zawsze.

[luccio1]

sherman-doberman napisała:

> Bardzo piękne studium o sraczykach w krajach komunistycznych napisała
> Chmielewska w jednej z książek. Uśmiałam się zdrowo. Tylko że postawiła tezę,
> że to system miał coś do toalet. Tymczasem to nie system, tylko brak kultury
> ludzi.
To był jak najbardziej system. Jego istotą był przede wszystkim b r a k
toalet - i niedostępność istniejących. Oba czynniki razem tępiły stopniowo
wrażliwość ludzi, nawet tych dobrze wychowanych i kulturalnych, wymuszając
rozmaite kompromisy z nie dającymi się przeskoczyć żądaniami organizmu.
Mam w oczach przykład z wiosny 1980 roku, samo centrum Krakowa, placyk przy
skrzyżowaniu ulicy św. Jana z ulicą św. Tomasza, biegnącą dalej ku
Floriańskiej, dziś znany jako "Zaułek Niewiernego Tomasza". Pani mocno już
wiekowa, ale wciąż jeszcze piękna, szlachetne rysy twarzy wskazują pochodzenie
z inteligencji od kilku pokoleń oraz kulturę wyniesioną z domu, a potem
polerowaną przez długie lata kształcenia się, pracy, obcowania z ludźmi...;
pani w kostiumie już wyszarzanym, ale wciąż jeszcze eleganckim, uszytym kiedyś
tam na miarę przez pierwszorzędnego krawca z doskonałego materiału, z głową
zwieńczoną toczkiem, wykonanym ileś dziesiąt lat temu przez najlepszą modystkę
według indywidualnego projektu, który obie panie uzgadniały według wzorów
będących wówczas "na topie" -
teraz kucała pod szkarpą podpierającą boczną ścianę kościoła św. Jana, mając
spódnicę podkasaną wysoko na biodra, nieco niżej zwiniętą halkę, obrzeżoną u
dołu szerokim pasem koronki, opuszczone "niewymowne", odsłonięte podwiązki wraz
z klamerkami trzymającymi pończochy... - i na oczach przechodniów w samym
środku dnia załatwiała się na chodnik, wykonując obie czynności fizjologiczne.

[luccio1]

sherman-doberman napisała:

> Bardzo piękne studium o sraczykach w krajach komunistycznych napisała
> Chmielewska w jednej z książek. Uśmiałam się zdrowo.
Prawdopodobnie chodzi o jej wspomnienia z czasów pracy inżynierskiej na
budowach (nie pamiętam w tej chwili tytułu). Jest tam wspomnienie o tym, że
kiedy pracowała na budowie hotelu w samym centrum Warszawy, czując potrzebę
musiała wychodzić z baraku biurowego na plac, za stertę drzewa z rozebranych
rusztowań - i tam kucać; jej koleżanki tak samo. Na całym placu budowy, cóż
mówić o baraku, nie było ani jednej toalety!!!
Sytuacja nie miała nic do czynienia z kulturą pojedynczego człowieka - z
systemem wszystko. No i śmiać się nie ma z czego.

[sherman-doberman]

Nie. to bbyło w jednym z kryminałów napisanych już po przemianie. Występuje tam w dwóch osobach:
jako ona sama i jako swoja synowa. To był chyba "Zbieg okoliczności". Podczas stypy w Krakowie czy
Wrocławiu w chińskiej knajpie wygłasza expose na temat różnych toalet w krajach komunistcznych.
Robi to dlatego, że w knajpie skorzystała z przybytku, który był czysty i elegancki i zebrało się jej na
wspomnienia.

I dalej podtrzymuję, że to nie system. Publicznie sikają Francuzi. W supermarketach z reguły nie ma
toalet, choć ostatnio coś się w tym względzie ruszyło. Panowie obsikują ściany zewnętrzne
supermarketów lub wywijają siusiakami na wolnym powietrzu wzdłuż dróg.
W wielu publicznych ubikacjach woda spuszcza się sama automatycznie, bo nikt tego inaczej nie zrobi.
Pamiętam, że w latach 80tych przeżyłam wizytę w Muzeum dOrsay tylko dlatego, że miałam drewniaki
na 10cm podeszwach. Więc podwinęłam spodnie i załatwiłam się. Inni nawet nie mogli tam wejść, tak
było zalane. Czy to może wpływ wszechobecnych we Francji komunistów, finansowanych przez byłe
ZSRR?

Jednym z najbardziej makabryczny doświadczeń, była nocna 6godzinna kolejka przy granicy polskiej
od strony NRD w grudniu 1989r lub 1990 roku. Ubikacji żadnych. Pobocze obkupkane dokumentnie.
Na szczęście towarzysze niedoli wykazywali się taktem. Kiedy wyszłam z samochodu, bo już wytrzymać
nie mogłam i musiałam w sążnisty mróz spuścić spodnie, znalazłszy uprzednio kawałek pobocza bez
wcześniejszych ozdób, wszystkie samochody za mną w chwili, gdy przykucnęłam, zgasiły reflektory.
Chwała im za to, dali mi trochę intymnej samotności.

[mister1]

czegos tak strasznego jak kible (a raczej sracze) na basenach na warszawskich
Szczesliwicach ani przedtem, ani pozniej juz nie widzialem ( ± 1980 rok).

[horpyna4]

Fajne były kible na basenie w warszawskim PKiN. W pomieszczeniu były przegródki,
pięknie wszystko wyłożone glazurą, ale te poszczególne kabiny nie miały żadnych
drzwi (z założenia). Klozety były zresztą takie "kucane". Nie pamiętam
niestety, jak dawno to było - chyba jakieś 40 lat temu. Później już tam nie
bywałam, więc nie wiem, czy i jak się zmieniło.

[minerwamcg]

Najgorsze "coś", bo nie można tego nazwać ani ubikacją, ani kiblem ani nawet
sraczem było w budynku administracji Cmentarza Podgórskiego. Czarna, śmierdząca
nora z kabinami z dech zamykanymi na sznurek (trzymało się go używając) z tzw.
tureckimi muszlami (do kucania), popękanymi i czarnymi od brudu. Woń nie do
opisania.
Coś podobnego widziałam potem tylko raz w życiu. W jednym z lwowskich teatrów...

[horpyna4]

He, he, a na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie była kiedyś taka zwykła sławojka.
Niestety, czasem trzeba było skorzystać. I bardzo zdziwiłam się, jak mój mąż po
wyjściu z tego przybytku miał gębę roześmianą od ucha do ucha. Okazało się, że
na ścianie nad deską z otworem ktoś napisał "PZPR" i narysował strzałkę w dół.

[mister1]

ktos w szkole w kiblu napisal " Tu sie robi ser dla ZSRR" - dyrektor-kretyn
zrobil sledztwo, a ze nikt sie nie przyznal, zawiadomil MO.Zle trafil, bo
odmowili przyjazdu.Ten sam dyrektor juz po 89 roku zostal awansowany na
kuratora.

[horpyna4]

W klblu jednej z warszawskich knajp (wiosna 1981) ktoś na ścianie napisał:

Dnia szóstego września roku pamiętnego
Gierek się dowiedział, że Polska nie jego.
Babiuch rządził w Polsce tylko dwa kwartały,
naród mu powiedział, że ma łeb za mały.

Kto twierdzi, że Gierek i Kania to ch..,
niech tu postawi krzyżyk swój.

No i prawie cała ściana była pokryta krzyżykami.

[luccio1]

> Coś podobnego widziałam potem tylko raz w życiu. W jednym z lwowskich
> teatrów..
Takie widziałem w 1996 r. w Gmachu Głównym Politechniki Lwowskiej. Tak trwały
jako wiekopomne osiągnięcie Związku Radzieckiego w dostosowaniu do potrzeb i
gustów mas pracujących budynku wzniesionego przez polskich kapitalistów (albo:
przez robotników ukraińskich, jęczących pod jarzmem austro-polskim... i czort
wie jak jeszcze).
Nie wiem jak jest teraz. Od r. 1996 we Lwowie nie byłem, choć chciałem. Wciąż
brakuje na wyjazd albo czasu, albo pieniędzy, albo obojga naraz.
W Teatrze Wielkim (po sowiecko-ukraińsku: "Teatr Opery i Baletu" - w całym
Sojuzie przecież nic tylko opera i balet...) nie byłem. Jakoś nie miałem ochoty
iść na "Zaporożca za Dunajem" po to tylko, by oglądać w przerwie malowidła
Piotra Wójtowicza i portrety aktorek i aktorów polskich "złotego wieku" teatru
polskiego.
We Lwowie zaliczyłem też bieg przez pół długości ulicy Kochanowskiego, potem
Kubali, Fredry, w poprzek Akademickiej i na Mochnackiego 5 do starego gmachu
Biblioteki Uniwersyteckiej (tak WC dla czytelników było w piwnicy - czytelnia
główna na I piętrze...).

[babiana]

W pociagach w ubikacjach zadziwial mnie napis: uprasza sie podroznych o
spuszczanie wody.Chociaz wielu podroznych nic sobie z tego nie robila. W latach
60 w przedzialach przybite byly metalowe tabliczki przypominajace podroznym o
zakazie przwozenia materialow cuchnacych, wybuchowych i latwopalnych.Bylam
jeszcze dzieckiem i zastanawialam sie zawsze co to moga byc za materialy.

[luccio1]

W wagonach z lat 60. były tabliczki: Spłukiwanie ustępu p e d a ł e m.
Kolega z klasy w czasach liceum miał taką w domu, wystawioną w swojej
biblioteczce.

[babiana]

To dobre. Wyobrazam sobie klopoty PKP gdyby w obecnych czasach dyrekcja wpadla
na pomysl umieszczenia takich tabliczek:-))

[luccio1]

[luccio1]

Przez wszystkie lata jak sięgam pamięcią wstecz, więc oczywiście po wojnie, na
Cmentarzu Rakowickim w Krakowie były w różnych miejscach murowane "sławojki" z
dołami kloacznymi. W r. 1997 ktoś zadecydował, że nie może być więcej dołów
kloacznych w poświęconej ziemi - i jakoś tak tuż przed Wszystkimi Świętymi
drzwi wspomnianych budyneczków założono potężnymi sztabami i zaśrubowano na
głucho. W zamian nie dano nic - nawet drogowskazu do toalet w budynku biurowym
przy bramie głównej. Skutek był taki, że przez całe dwa dni: Wszystkich
Świętych i Zaduszki, wokół zamkniętych toalet od rana do wieczora kucał
wianuszek pań, które tylko się tam wymieniały - pracownicy Zarządu Cmentarzy
Komunalnych podsypywali od czasu do czasu wapno chlorowane.
Toalety "toi-toi" dano dopiero w r. 1998.

[tamsin]

Pamietam jeden zjazd drogowy, jeszcze w czasach PRL-u, ale podobny problem:
zjazd przy bardzo ruchliwej drodze miedzymiastowej - trawka, laweczki, mozna
sobie rozprostowac nogi, zrobic maly piknik... jedyny problem: brak ubikacji,
lub nawet dziury w ziemi ogrodzonej dla prywatnosci. Rezultat straszny...
wydeptane sciezki w lesie usiane gownami w odstepach centymetrowych, rowno po
obu stronach. Nawet zaszywajac sie gleboko w ten lasek nie mozna bylo znalezc
wolnego centymera na przykucniecie. Po powrocie do naszej "syrenki" cala
rodzina z pelnymi pecherzami, i jedna spostrzezeniem : ktos zawiesil na drzewie
woreczek ze swoimi eksrementami, chyba z braku wolnego centymetra na polozenie
tego na ziemi.

[luccio1]

tylko doświadczenie mojej starszej koleżanki, znajomej jeszcze od czasu moich
studiów, zdobyte przed dwoma laty, kiedy przez pół roku chodziła po ludziach
jako ankieterka (wzięła tę pracę, żeby mieć wymagane minimum stażu pracy do
jakiejkolwiek emerytury, gdy dojdzie do odpowiedniego wieku):
na samym początku kilka razy, prosząc w odwiedzanych mieszkaniach o możliwość
skorzystania z toalety, spotkała się z odmową; wobec tego przestała pytać i
gwałcąc własne dobre wychowanie zaczęła kucać w różnych miejscach: a to w
różnych krzaczkach, a to w bramach przejazdowych, a to obok kubłów ze
śmieciami, a to obok przystanków... wśród kilku setek odwiedzonych mieszkań
tylko jeden jedyny raz gospodarze pierwsi wskazali łazienkę i
zaproponowali "umycie rąk" - wtedy uprzejmie podziękowała, mówiąc z
uśmiechem: "właśnie idąc do Państwa przykucnęłam za pawilonem handlowym".
(Kawę, herbatę, a nawet coś "treściwego", proponowano znacznie częściej).

[luccio1]

tylko sam początek III RP. Środek lat 90.
Popołudnie dnia Wszystkich Świętych przed Cmentarzem Rakowickim w Krakowie.
Na chodniku ul. Rakowickiej, niedaleko bramy głównej, tam gdzie są początkowe
przystanki tramwajowe, przy krawędzi pełnego ludzi chodnika szereg wózków
inwalidzkich z kalekimi dziećmi - z tyłu krawężnik, wąski skwerek z rachityczną
trawką, jakiś metr dalej mur cmentarza.
Obok wózków stoją matki(?) - każda w żałobie. Są i tabliczki z przyczyną, dla
której stoi się na ulicy (najczęściej coś w rodzaju: "Po śmierci Rodziców sama
z chorym dzieckiem"), są i pudełka na datki...
Z tyłu na trawniku - rząd kup, idealnie po jednej za każdym wózkiem; koło
każdej kupy porozrzucane zużyte chusteczki higieniczne, serwetki... - namacalny
ślad tego, że każda z matek od rana przykucnęła za wózkiem swego dziecka już
kilka razy. Jedna właśnie kuca i robi nową kupę - dokładnie na starą...

[nolwen58]

Podrozujac przez Niemcy , stwierdzam ze na stacjach benzynowych kibelki maja
smierdzace, niby bezplatne , ale pan(i)pissuardes(sa) wwiercaja oczy w kazdego
uzytkownika. Wiele osob wstydzilo sie korzystac z toalety , no bo jak ?pod "
ciezkim" spojrzeniem ? i nie zaplacic?uszami tez strzygli , jak byli zajeci na
stronie meskiej i nie uslyszawszy brzdeku monety , wymownie wlepiali oczy w
winowajczynie.Raz trafilo mi sie i kliku jeszcze paniom , prawie bladym
switem , poszukiwac toalety. Nie pamietam miejscowosci (Polska), drzwi sa ,
ozakowane , lecz zamkniete !Idziemy do obslugi stacji i wymieklysmy .
Otrzymalysmy wielgasny klucz!Toaleta byla maciupka , ale czysta. Ale wtedy
wszyskie zaczelysmy wspominac czasy PRL-u.

[luccio1]

Pamiętam wesele, na którym musiałem korzystać z toalety "na wyczucie" -
wewnątrz było ciemno - pokradziono wszystkie żarówki.
I stypę, na której dostojne matrony, od stóp do głów w czerni, po kilku
zaledwie godzinach trwania imprezy załatwiały obie potrzeby kucając pod
ścianami sali, poczym spokojnie wracały do przerwanej konwersacji (= jedzenia i
picia na potęgę) przy stole - dojście do toalety okazało się nagle zbyt długie
i zbyt trudne, zwłaszcza gdy się miało na nogach pantofle na szpilkach...
Obie rzeczy to połowa lat 80.

[luccio1]

> dostojne matrony, od stóp do głów w czerni, po kilku
> zaledwie godzinach trwania imprezy załatwiały obie potrzeby kucając pod
> ścianami sali, poczym spokojnie wracały do przerwanej konwersacji (= jedzenia
> i picia na potęgę) przy stole

Oczywiście, w całym pozostałym życiu były to pańcie z tych, co to mają
wszystkim zawsze wszystko za złe, którym wszystko jest nie tak - paniusie
wymagające, by koło nich tańczyć, chcące być zawsze w centrum uwagi - co
najmniej rodziny...

[babiana]

Niedawno bedac w Polsce natknelam sie na rozmazana kupe w moczu na klatce
schodowej(przy wejsciu). Nie wiem czy to byla psia czy tez ludzka.
Obrzydlistwo.Myslalam, ze juz cos sie w tej materii zmienilo.

[luccio1]

babiana napisała:

> Niedawno bedac w Polsce natknelam sie na rozmazana kupe w moczu na klatce
> schodowej(przy wejsciu). Nie wiem czy to byla psia czy tez ludzka.

Prawdopodobnie zrobił to człowiek - i niestety najprawdopodobniej jakaś pani
(byłoby chyba już lepiej, gdyby zrobiła to samo na trawę albo nawet na chodnik).

[horpyna4]

Czasem robią tak dzieci bawiące się na podwórku, jak nie chce im się wejść do
mieszkania na czwarte piętro bez windy. Albo jak już nie mają czasu na takie
wejście.
No i niektórzy jeszcze właściciele psów wypuszczają zwierzaka z mieszkania, ale
nie spieszą się z zejściem, żeby go wyprowadzić. A drzwi wejściowe do klatki
schodowej coraz częściej są solidnie zamykane, to już nie te drzwi, co jak
średniej wielkości pies popchnął, to się otwierały.
W obydwu przypadkach pojawia się "dekoracja" w klatce schodowej blisko drzwi.

[sherman-doberman]

Choruję (dziedzicznie) na nerki i miewam też kłopot z pęcherzem, toteż temat toaletowy jest mi bliski i
od lat go studiuję. Mogę śmiało powiedzić, że znam wszystkie toalety publiczne na trasie Genewa-
Stokholm i Genewa-Warszawa-Olsztyn(przez Berlin). Chyba powinnam napisać na ten temat jakiś
traktat.
Oto dzisiejsze doświadczenie.Udałam się na cotygodniowe zakupy żywieniowe do najbliższego
supermarketu (Francja w okolicach Genewy).Od czasu otwarcia nowej wersji supermarkietu istnieje w
nim taoleta dla klientów (dawniej nie było, panowie wietrzyli siusiaki wzdłuż ścian markietu, panie
musiały trzymać, bo przykucanie tu nie istnieje. Najwyraźniej szowinistyczny kraj - tylko mężczyźni
mogą się załatwiać publicznie, co czynią cząsto i z upodobaniem. Kiedyś lokalna prasa opublikowała
gniewny list starszej pani, typowe starcze dolegliwości pęcherza i konieczność cząstego odwiedzania
toalety. Ponieważ nie było, prosiła o skorzystanie z WC dla obsługi, czego jej odmówiono). No i
przycisnęło mnie, tym bardzej, że po drodze byłam w innych sklepach- oczywiście bez WC. O dziwo,
toaleta była otwarta - od otwarcia nowego markietu minęły tak ze 2,5 roku, więc cęsto WC zabite na
głucho). Wchodzim i co widzim: Deska klozetowa odwerana i spoczywa oparta o ścianę. Brak mydła,
papieru toaletowego i ręczników. Brudna podłoga. Drzwi się nie zamykają, w okolicach zamka
wywiercona dziura, zaktkana chusteczką higieniczną. Sedes oblany. O dziwo- wodę dało się spuścić.
Mamy rok pański 2007 we Francji, dumnej ze swojej roli cywilizacyjnej i przekonanej o swojej
wyższości wobec innych narodów, a zwłaszcza Ameryki (mieszkałam tam 3 lata, bywałam co roku
przez dalsze 15, nigdy nie widziałam brudnej toalety).
I niech mi teraz ktoś wmówi, że brudne toalety to system, wiadomo jaki!
I żeby nie było nieporozumień - Polaków w tej okolicy prawie się nie widuje.Innych obywateli byłych
demolodów jeszcze rzadziej.

[luccio1]

sherman-doberman napisała:
Udałam się na cotygodniowe zakupy żywieniowe do najbliższego
> supermarketu (Francja w okolicach Genewy).Od czasu otwarcia nowej wersji
> supermarkietu istnieje w nim toaleta dla klientów (dawniej nie było, panowie
> wietrzyli siusiaki wzdłuż ścian markietu, panie musiały trzymać, bo
> przykucanie tu nie istnieje. Najwyraźniej szowinistyczny kraj - tylko
> mężczyźni mogą się załatwiać publicznie, co czynią cząsto i z upodobaniem.
> Kiedyś lokalnaprasa opublikowała gniewny list starszej pani, typowe starcze
> dolegliwości pęcherza i konieczność częstego odwiedzania toalety. Ponieważ
> nie było, prosiła o skorzystanie z WC dla obsługi, czego jej odmówiono).

Na co mogłaby się narazić ta starsza Pani, gdyby po odmowie zdecydowała się w
formie manifestacji przed samym wejściem do supermarketu podnieść spódnicę,
zdjąć "niewymowne", wypiąć pas do pończoch i zostawić na chodniku obie pamiątki
po sobie - i do tego chusteczki higieniczne rzucone zabrudzoną stroną do góry?

[luccio1]

Kobieta walcząca o prawo publicznego załatwiania

[luccio1]

Kobieta walcząca i manifestująca w środku dnia na rzecz swego prawa do
publicznego załatwienia swych potrzeb w chwili, gdy staną się dokuczliwe:

widziałem ją sześć lat temu w centrum Krakowa (jedna z przecznic Karmelickiej).
Dziewczyna lat ok.30, z twarzy inteligentka nie pierwszego ani nie drugiego
pokolenia;
ubrana w żałobę cokolwiek w stylu retro (czarna gruba sukienka, na to czarny
żakiet, na głowie toczek i jeszcze kawałki czarnej koronki wpięte we włosy o
pięknym naturalnym kasztanowym kolorze, z pojedynczymi srebrnymi niteczkami;
dziewczyna kuca pod ścianą kamienicy, w niemal pełnym słońcu;
spod podkasanej sukienki widać bieliznę - też w stylu "retro": szarobłękitna
halka, zwinięta na biodrach, pas do pończoch koloru różu herbacianego, na
podwiązkach metalowe zaciski do regulowania długości gumki, lśniące druciane
żabki dobrze trzymające czarne cienkie pończochy, nieco przejrzyste tam, gdzie
się akurat rozciągają, na udach zrolowane seledynowe majtki tradycyjnego kroju;
dziewczyna skończyła właśnie sikać - teraz do kałuży wylewa się jasna rzadka
kupa...
Chodnikiem przechodzą ludzie. Bez jednego słowa. Jakby oni i dziewczyna
funkcjonowali w dwóch odrębnych światach.
Obok dziewczyny, oparta o ścianę, stoi kula - taka, jaką się podpierają ludzie,
których nogi nie chcą nosić same i potrzebują wsparcia rąk; na kuli zawieszona
wypchana reklamówka z zakupami...
Strój żałobny i kula: wskazanie na dwie okoliczności, na podstawie których
dziewczyna żądała tolerancji dla swego zachowania mogącego szokować (żądała
tolerancji - nie prosiła!):
pierwsza: straciłam bliską osobę - bądźcie wobec mnie delikatni i wyrozumiali;
druga: jak Państwo sami widzicie, ciężko mi chodzić, sprawia mi to ból - nie
wymagajcie ode mnie, abym szukała toalety, gdy potrzeba nagli już już - (i tym
bardziej nie zmuszajcie mnie do proszenia o pozwolenie na skorzystanie! to mnie
upokarza o wiele bardziej niż to, co robię teraz!).

"Amnestia toaletowa" dla Matek Polek

[luccio1]

Pozwolić kobiecie w ciąży - przyszłej matce - załatwić się nawet przy ludziach,
na skwerku, nawet na chodniku - jej zdrowie, a zatem i zdrowie dziecka, jest
ważniejsze od ewentualnego zgorszenia kogokolwiek.
Pozwolić na to samo matce dżwigającej siatki z zakupami, czy pchającej wózek z
najmłodszym dzieckiem, i ciągnącej za sobą dwoje-troje starszych - niech nie
biegnie z obłędem w oczach byle już-już być w domu - można myśleć, że podnosząc
spódnicę na ulicy, zgorszy kogoś - z większą pewnością uniknie wypadku, nie
wejdzie np. niespodzianie wprost pod jadący samochód, gdy jej zdolność
odbierania bodźców ze świata zewnętrznego nie będzie przytłumiona alarmem
pochodzącym od pęcherza lub/i jelit...Uznać, że jeśli matka w parku idzie wraz
z dziećmi zrobić siusiu pod drzewo czy za krzaczki - w dalszym ciągu po prostu
bawi się z nimi...

Padło bardzo wiele słów o świętości życia - bardzo dobrze. Konkrety - nie
poszły za tym żadne.
Nie zrobiono najważniejszego: tego, żeby zarobek ojca wystarczał na całą
rodzinę.
Jeśli nie zrobiono nic w rzeczy tak ważnej, i wielu innych, ważnych zaledwie
trochę mniej - to czy nie okazać chociażby odrobinę tolerancji?

To były oczywiście tylko takie moje luźne rozważania - trochę w
konwencji "wisielczego humoru".

[luccio1]

sherman-doberman napisała:
> Od czasu otwarcia nowej wersji supermarkietu istnieje w
> nim toaleta dla klientów (dawniej nie było, panowie wietrzyli siusiaki wzdłuż
> ścian markietu, panie musiały trzymać, bo przykucanie tu nie istnieje.
> Najwyraźniej szowinistyczny kraj - tylko mężczyźni mogą się załatwiać
> publicznie...
Gdyby Polska Ludowa w latach 50-60 zaczęła budować "supermarkiety" z dala od
centrów - zapewne widzielibyśmy wzdłuż ścian "markietu" rząd mamuś z wózkami,
wystawiających na widok pasy do pończoch...
Zresztą to i tak się działo tu i tam - z tyłu za pawilonem handlowym. Zwykle
robiły tak dzień po dniu te same osoby.

[luccio1]

Jest w filmie ś.p. Krzysztofa Kieślowskiego "Bez końca" scena, w której główna
bohaterka: Anna, odtwarzana przez Grażynę Szapołowską, siedzi w barze
hotelu "Victoria" z jakimś znajomym; ten znajomy zrywa się nagle ze
słowami "Wywożą mi samochód!"; Szapołowska zostaje sama przy stoliku z lampką
wina. Przychodzi jakiś gość ze strefy wolnodewizowej, ocenia sytuację w jego
rozumieniu jednoznacznie, pada propozycja "fifty dollars, O.K.?" - potem jest
nakręcany kamerą z boku akt na tapczanie, a właściwie skórzanym pufie w pokoju
w "Victorii", wreszcie zbliżenie ręki owego klienta wsuwającej banknot 50$ do
torebki głównej bohaterki. I gdzieś po drodze pada z ust "Anny" westchnienie:
masz takie same ręce, jak miał mój mąż... - to zdanie miało być kluczem, dla
którego cała scena znalazła się w filmie: Anna jest zagubiona po śmierci męża,
nieustannie biegnie przed siebie, bez celu, dla samego biegu, jak gdyby
spoczynek miał być śmiercią i końcem wszystkiego. No i owe 50 dolarów, które
każdy jeden powinien sobie przeliczyć po ówczesnym kursie czarnorynkowym, 50
dolarów za krótkie zespolenie fizyczne z obcym człowiekiem, właściwie za nic(?)
- i kwota w złotych po przeliczeniu - to wszystko miało uprzytamniać,
przypominać, a obcym pokazywać: co to takiego była komuna w Polsce (akcja toczy
się jesienią pierwszego roku stanu wojennego).

Tej sceny mogłoby nie być. Zamiast niej mogłaby być inna. Anna, ubrana nie w
szafirowy spodnium, jak na filmie, lecz w normalną polską czarną żałobę: grubą
czarną spódnicę poza kolana, czarne pończochy, czarne botki do pół łydki (chyba
tak najlepiej, jeśli akcja toczy się już jesienią), gruby żakietopłaszcz
opadający na uda, na głowie albo czarna chustka zawiązana pod brodą, albo
toczek, z którego można opuścić woalkę na twarz... jedzie najpierw tramwajem,
potem autobusem (nie samochodem!!! w czasie, gdy były kartki na benzynę!);
wysiada, idzie ciemną, prawie pustą ulicą,w obu rękach siaty i torby, torebka
na pasku przez ramię...
Widzi restaurację, wchodzi - szatniarz z punktu: "obowiązuje konsumpcja 3000
zł, dziś dansing" (w lokalu jakoś nie ma prawie nikogo).
"Przepraszam Pana najmocniej, chciałam tylko skorzystać z toalety".
"Proszę Pani, powiedziałem: konsumpcja 3000, albo w tył zwrot i do widzenia".
"Proszę Pana, aż mi niezręcznie mówić, ja naprawdę bardzo potrzebuję. Gdyby Pan
choć powiedział, dokąd mogłabym pójść, jeśli tutaj nie można?"
"Co mi Paniusia d... kręci! Ja Pani powiem: Pani potrzebuje się załatwić, a nie
takie tam: "skorzystać z toalety". Żeby się Paniusia załatwiła, nie musi
Paniusia korzystać. Wystarczy powiedzieć mi "dobranoc", wyjść na ulicę, tam
kiecka do góry - w końcu już jest ciemno".
Anna mówi: "Przepraszam za kłopot. Dobranoc Panu" - i wychodzi. Potem już na
ulicy, w poświacie bijącej od okna restauracji, odwraca się do tego okna
plecami; siatki odstawia na bok, zdejmuje toczek, rozpuszcza woalkę i zakłada
go z powrotem - teraz jej twarzy już nie widać pod ciemnym półprzejrzystym
płótnem (koronką?).
Następnie odpina dolny guzik żakietu, poły na bok, pochyla się nieco, ujmuje
oburącz spódnicę...
Tu mógłby już być klaps - i koniec sceny. Już wszystko zostało powiedziane.
Oczywiście można byłoby pokazywać dalej (tylko czy puściłaby to cenzura?);
spódnica wędruje w górę, odsłaniając rąbek różowej halki; halka wędruje w górę,
pokazując górne brzegi pończoch - grubsze i ciemniejsze, niż same pończochy,
lekko przeświecające; widać różowe podwiązki z metalowymi "żabkami"... - potem
majtki w dół, przykucnięcie i cała fizjologia (wraz z głosem na ścieżce) - aż
do końca. Potem jeszcze jakieś kroki spoza kadru, głos: "Patrz - ale się k...
nawaliła!" - i w tym momencie zbliżenie twarzy, Anna odrzuca welon, widać łzy w
oczach... Na tym koniec.

Przy tej scenie nie trzeba pamiętać, ile wartał dolar prawie 25 lat temu. Cała
scena, wraz z kluczowym elementem: chamskimi odzywkami emerytowanego ubeka,
mówi wystarczająco, czym była komuna, i to mówi nawet nie Polakowi,
człowiekowi, który nie niesie na grzbiecie całego bagażu historii Polski
ostatnich 200, albo i więcej lat.

(NB: "Jak Pani potrzebuje się załatwić, to nie potrzebuje Pani korzystać z
toalety" - to autentyk. Prawie 50 lat temu usłyszała te słowa moja Mama - w
kawiarni, do której weszła z ulicy).

[maglara]

przestancie mi tu juz pier....lic


Wasza Maglara !!

[maglara]

a co mi odbilo ??? za duzo panta rei, sorry ...

[luccio1]

Za PRL-u toalet dla "ludzi" nie miały również kościoły, zwłaszcza te stare.
Pamiętam powtarzający się i "bijący po oczach" obraz sprzed 30 lat: kończy się
suma u św. Anny w Krakowie - różne starsze panie wędrują najpierw na Planty pod
krzaczki, a dopiero potem do tramwaju
(kościół ten, jako kościół uniwersytecki, ściągał ludzi z całego Krakowa -
jeżdżono do niego nawet godzinę w jedną stronę).

[tamsin]

a nawet jak je mialy, to byly trudne do odnalezienia :-) Moj stary kosciol
wybudowal sobie bardzo nowe budynki obok na potrzeby lekcji katechezy. Kto
chodzil na lekcje relgii (czyli dzieci) to wiedzial gdzie sa toalety, starsi
musieli trzymac az do domu doszli, lub dawac nura w krzaki.

[brillen]

"Nie przystoi witać kogoś, kto właśnie oddaje mocz, czy się wypróżnia" - radził
w XVI wieku Erazm z Rotterdamu". Jestem już umyty i wyczesany, więc się witam.
...w szkolnych kibelkach oprócz bąkow puszczano dymka. Zdaje się, że nic się nie
zmienilo od tamtych czasów. Nadal pali się tam papierosy. Płci męskiej
zgrupowanej w kółeczku (dziewczyny wtedy raczej nie paliły - potwierdzi to
zapewne Horpyna) i puszczajacej dymka przychodziło wiele spostrzeżeń “in cloaca”.
Ciekawą rozprawkę podrzucam
wiadomosci.wp.pl/kat,,statp,UHJ6ZWdssWQgcHJhc3k=,wid,8786286,wiadomosc.html

[horpyna4]

Fajna rozprawka, można dorzucić do niej jeszcze toalety podróżne. Widziałam coś
takiego w muzeum - dworku Paderewskiego w Kąśnej Dolnej. Okrągły drewniany
taboret z porcelanowym (lub fajansowym) wkładem ze szczelnie zamykaną pokrywką.
Korzystano z tego w pojazdach, a na postojach opróżniano, zapewne w rowie
przydrożnym.
No, ale to dawniejsze czasy. Wracając do PRL-u, kto pamięta nocniki w
przedziałach pociągów sypialnych? Były chyba takie trochę podłużne, rzeczywiście
mogły przypominać sosjerki...

[sherman-doberman]

Wcale nie dawne czasy. Jeżeli chcesz, możesz terz kupić nowoczesne, nawet składane, nocniki/toalety
samochodowe. Zapewne nie są popularne, bo ostatnio buduje się jednak coraz więcej zajazdów z
toaletami publicznymi. Wciąż jednak bywają trasy, gdzie taki gadżet ma rację bytu.Że też nie było nic
takiego, kiedy wystawało się godzinami pod granicą polską!

[trajlajlaj]

Nie wiem czy ktoś z was pamięta taką sztuczkę:jak podetrzeć się biletem
autobusowym lub tramwajowym (wiadomo,że były trudności z papierem
toaletowym).Otóż bilet ów był z miękkiego papieru - należało go złożyć na
pół,potem jeszcze raz na pół,następnie (to powinno się pokazywać)na tym zgięciu
urwać rożek.Do powstałej w ten sposób dziury wsadzić palec i się
podetrzeć.Zsunąć ten bilet po palcu i 2 rożkiem wyczyścić paznokieć.

Rada na koniec szkoły

[luccio1]

Gdy w czerwcu 1969 zbliżaliśmy się do końca kl. VIII (i w ogóle szkoły
podstawowej), nasza Pani Wychowawczyni (i polonistka zarazem) miała na ostatniej
lekcji wychowawczej przemowę do żeńskiej połowy klasy - mniej więcej tak:
Będziecie od jesieni w nowych szkołach. Każdej z was droga z domu do szkoły i ze
szkoły do domu wydłuży się w porównaniu z tym, co miałyście dotychczas. Jeśli
którąkolwiek podczas tej drogi przyciśnie, z dala od domu, z dala od szkoły -
proszę i uczulam każdą z osobna: nie chodź do żadnej ubikacji nie w domu, nie w
szkole, a już Boże broń do toalety publicznej;
nie dasz rady inaczej, znajdź jakiś kącik albo odejdź na bok -
i przykucnij.
W obcej ubikacji nigdy nie wiesz, kto korzystał przed tobą; nie wiesz nawet,
jakie świństwa zbierzesz ręką z klamki...
Rada była wypowiedziana w najlepszej wierze.

[foxie777]

To byla dobra rada, bo ja NIGDY nie usiade na kiblu
nawet w najbardziej ekskluzywnej toalecie.
Jesli zas chodzi o "tamte" czasy, to bylo to straszne.
Pamietam z czasow wakacyjnych , latryny, czy dziury
z muchami i smierdzace.Makabra.I ten twardy papier, albo
pociete gazety.Do tej pory mam uraz, i zawsze kupuje
papier toaletowy najlepszej jakosci, na cene nie patrze.

pozdr

pozdr

[woman-in-love]

trzeba było opanować technikę: wdech - siuś - wydech