golden a dzieci

[martyneczkap]

Mam pytanie do tych, którzy mają psa Golden Retriever: czy ten pies sprawdza
sie przy dzieciach? Mamy półtoraroczne dziecko a pewnie w przyszłości pojawi
się drugie. Planujemy zakup suczki właśnie tej rasy. Czy to dobry pomysł?

[kawuel]

martyneczkap napisała:
> Mam pytanie do tych, którzy mają psa Golden Retriever: czy ten
> pies sprawdza sie przy dzieciach? Mamy półtoraroczne dziecko a
> pewnie w przyszłości pojawi się drugie. Planujemy zakup suczki
> właśnie tej rasy. Czy to dobry pomysł?

Na to forum rzadko zaglądają posiadacze Goldenów, bo to jest forum o
Labradorach. Niemniej jednak są to bardzo podobne rasy więc można z
bardzo dużą dozą prawdopodobieństwa stwierdzić że trudno o bardziej
trafny wybór rasy psa przy małych dzieciach. Goldeny, a zwłaszcza
suczki tej rasy wykazują ogromną cierpliwość i troskę o dzieci. Są
posłuszne i łagodne, nie wykazują żadnych przejawów agresji, lubią
zabawy i długie spacery, a jedyny kłopot z Goldenami to ich długa
sierść którą trzeba czesać i często sprzątać mieszkanie, bo będzie
jej wszędzie pełno.
Oczywiście przed sprowadzeniem do domu czworonoga należy upewnić się
czy żaden z domowników nie jest uczulony na psią sierść.

[martyneczkap]

Bardzo dziękuję za odpowiedź. No właśnie z tego co czytałam to różnica między
Labradorem a Goldenem dotyczy chyba tylko sierści. Nam bardziej podoba się ten z
dłuższą czyli Golden. Poza tym patrząc od strony praktycznej to chyba wbrew
pozorom dłuższą sierść łatwiej wciągnąć do odkurzacza

[roksanaa22]

Goldeny tak jak i laby to super psy.Pamiętaj jednak,że to duże i
silne psy.W zabawie to on ogonem dzieciaka zmiecie
I spacery po osiedlu na flexi nie wystarczą.40kg żywego mięsa do
wybiegania.Jeśli nie zapewnisz psu dużej dawki aktywnego ruchu i
KONKRETNEGO szkolenia zamęczy dzieciaka a mieszkanie pójdzie na
przemiał
To dobry wybór jednak zastanów sie dobrze.Czy będzie miał go kto
wyprowadzać w ulewę lub zamieć jak dziecie zachoruje?

[martyneczkap]

Mamy spory dom z ogrodzoną działką a poza tym fajne okolice na spacery więc pod
tym względem nie powinno być problemu. Mam większe obawy jeśli chodzi o reakcje
psa na różnego rodzaju doświadczenia, przeprowadzane przez mojego synka

[tenshii]

Dziecku też wystarczy tłumaczyć co wolno czego nie.

Od siebie dodam, że goldeny mają tendencje do obrony pożywienia. Należy bezwględnie już od pierwszego dnia uczyć psa, że wszystko co dobre pochodzi od nas, że może nam ufać - szczególnie pszy misce, że nasza ręka przy misce oznacza same przyjemności.
Są na to sposoby, ale o tym to już może jak się zdecydujecie i kupicie psiaka

[roksanaa22]

Synek też musi być uczony "obsługi" psa.Powinniście go uczyć,że
można przytulać,głaskać,tarmosić ale nie ciągnąć za ogon czy pakować
palce do oczu.Musi wiedzieć,że pies na swoim legowisku jest
nietykalny tak samo jak on np w swoim pokoju-każdy ma mieć swoję
ostoję...
Szczeniaki mają to do siebie,że gryzą,skaczą i rwą
rajtuzy.Szczeniak wychowywany z dzieckiem ma o niebo lepiej niż
dorosły pies mieszkający w domu,w którym nagle rodzi sie dziecko.Od
początku jest przyzwyczajony do zapachów i gwaru wokół
dziecka.Wyjąca zabawka jest czymś naturalnym dla niego.
Będziecie musieli całe towarzystwo ogarnąć poprostu.Pilnować jednego
i drugiego żeby sobie krzywdy nie zrobili
Na początku jest przekichane ale poźniej-sama radość!!!
Jeśli macie dom z ogrodem to każdy znajdzie swoje miejsce

[tilllate]

roksanaa22 napisała:

> Synek też musi być uczony "obsługi" psa.Powinniście go uczyć,że
> można przytulać,głaskać,tarmosić ale nie ciągnąć za ogon czy pakować
> palce do oczu.Musi wiedzieć,że pies na swoim legowisku jest
> nietykalny tak samo jak on np w swoim pokoju-każdy ma mieć swoję
> ostoję...
> Szczeniaki mają to do siebie,że gryzą,skaczą i rwą
> rajtuzy.Szczeniak wychowywany z dzieckiem ma o niebo lepiej niż
> dorosły pies mieszkający w domu,w którym nagle rodzi sie dziecko.Od
> początku jest przyzwyczajony do zapachów i gwaru wokół
> dziecka.Wyjąca zabawka jest czymś naturalnym dla niego.
> Będziecie musieli całe towarzystwo ogarnąć poprostu.Pilnować jednego
> i drugiego żeby sobie krzywdy nie zrobili
> Na początku jest przekichane ale poźniej-sama radość!!!
> Jeśli macie dom z ogrodem to każdy znajdzie swoje miejsce



Odnosnie obslugi to w moim przypadku raczej Ja uczylem labka od malego
"tolerancji" w stosunku do malych dzieci. Ciagnalem delikatnie za uszka, ogon,
lapki, podszczypywalem i robilem wszystko to co mogloby zrobic male dziecko.
Moze to bledne podejscie ale moj piesek sie tego jakby nauczyl i teraz na
powiedzmy "dokucznie" przez dzieciaka reaguje zupelnie normalnie.....

[tenshii]

Szczypanie w uszko i ciągnięcie za ogon to pikuś. Dzieci potrafią robić o wiele gorsze rzeczy i właśnie dlatego należy je również uczyć obsługi psa.

[krechu]

1. kciuk w oczko
2. różne sprzęty w nosek
3. wyciąganie (wyrywanie języka)
4. przebiegnięcie po śpiącym psie.
5. zabieranie kości
6. wyrywanie uszka
Itd itp. Mój pies znosi to z anielską cierpliwością chociaż coraz częściej
ucieka na widok dziecka.
Do tego dochodzi nieustanna walka i tłumaczenie psu, że nie wolno mu ruszać
zabawek juniora i tłumaczenie juniorowi, że ni wolno mu wciskać zabawek do pyska
i karmić pieska ze stołu.

Pzdr
Krechu

[kawuel]

martyneczkap napisała:
> patrząc od strony praktycznej to chyba wbrew pozorom dłuższą
> sierść łatwiej wciągnąć do odkurzacza

Zgoda, ale ta dłuższa sierść jest od razu widoczna, bo natychmiast
zbiera się w takie kule wędrujące po podłodze co niezbyt estetycznie
wygląda, więc trzeba je tym odkurzaczem często zbierać. Sierść
Labradora też zbiera się w takie kule, ale jako krótsza i prostsza
znacznie dłużej to trwa, więc odkurzać można trochę rzadziej.
Wszystko więc zależy od stopnia tolerancji na kurz w domu. Osoby o
pedantycznym charakterze będą odkurzać mieszkanie codziennie, a
nawet częściej, bo sama świadomość istnienia psiej sierści w ich
domu nie będzie im dawała spokoju, natomiast ci dla których brud
jest wtedy gdy jest on widoczny gołym okiem nie będą z tym
odkurzaniem popadać w przesadę, i zrobią to rzadziej.

[tenshii]

Ale krótka i bardziej twarda sierść wbija się w dywany, nakrycia itd

[kawuel]

tenshii napisała:
> Ale krótka i bardziej twarda sierść wbija się w dywany, nakrycia
> itd

Ta co się wbija w dywany itp. to jest bardzo krótka i szorstka
sierść, czyli taka jaką mają naprzykład boksery czy dobermany.
Labradory nie mają aż tak krótkiej i sztywnej sierści, jedynie
podszerstek jest krótki ale za to miękki, puszysty i delikatny, więc
nie wbija się tak bardzo lecz raczej moheruje.

[martyneczkap]

W takim razie widzę że trudna decyzja przed nami: Golden czy Labrador?

[kawuel]

martyneczkap napisała:
> W takim razie widzę że trudna decyzja przed nami: Golden czy
> Labrador?

Przy tak małych dzieciach jak wasze (1,5 roku i noworodek) to na
waszym miejscu decydował bym się na suczkę Goldena. Labradory są
bowiem bardziej żywiołowe i rubaszne od Goldenów, a przy tym nie są
delikatne i niechcący mogą dziecko potrącić, przewrócić lub
przygnieść swoim niemałym ciężarem.

[tenshii]

GOlden też swoje potrafi.
Ja bym się jednak zdecydowała na laba bo goldeny ak już mówiłam mają tendencję do obrony miski

[anula-1960]

a ja bym poczekała z kupnem aż dzieci podrosną, kto będzie chodził
na spacery z pieskiem?,chyba ,że macie duży ogród(w ostaetczności)

[kawuel]

anula-1960 napisała:
> a ja bym poczekała z kupnem aż dzieci podrosną, kto będzie chodził
> na spacery z pieskiem?,chyba ,że macie duży ogród(w ostaetczności)

Bardzo dobra rada. Nawet największy ogród nie wystarczy takiemu psu
jak Labrador czy Golden. Długie i męczące spacery w przypadku tych
ras to konieczność. Przy braku takich spacerów pies będzie demolował
mieszkanie i kopał doły oraz niszczył rośliny w ogrodzie.

[six_a]

z tym demolowaniem to chyba lekka przesada? mam labradorzycę i jest to pies
głównie wylegujący się. nigdy nic nie zniszczył, z małym wyjątkiem ściany przy
drzwiach wejściowych, na którą z uporem maniaczki skacze, gdy ktoś zadzwoni.

za to na dworzu wstępuje w nią demon i faktycznie psa trzeba wychodzić lub
wybiegać. ciągnie jak jasna cholera.
do ogrodu też lepiej samopas nie puszczać, ale głównie dlatego, że zeżre
wszystko, co znajdzie - pies odkurzacz

jedyny problem przy mniejszych dzieciach to masa psa, faktycznie potrafi
przewrócić, gibając się na boki z radości, machnąć boleśnie ogonem podczas
łaszenia się czy nawet przygnieść łapą nogę domownika. mimo różnych
eksperymentów stosowanych od czasu do czasu przez moje dzieci, psina nigdy się
nie wkurzyła na tyle, żeby użyć zębów do czegoś innego niż do jedzenia.

jeśli kupisz pieska małego, dorośnie razem z dziećmi, a nie ma większej frajdy
dla maluchów niż szczeniaczek w domu.

co do długości sierści, golden będzie bardziej uciążliwy, zarówno jeśli chodzi o
pielęgnację psa, jak i sprzątanie domu.

[kawuel]

six_a napisała:
> z tym demolowaniem to chyba lekka przesada? mam labradorzycę i
> jest to pies głównie wylegujący się. nigdy nic nie zniszczył,

Albo trafiłaś na wyjątkowo spokojny "egzemplarz" albo wzięłaś pod
swój dach już dorosłego psa. Szczeniaki i młode laby, gdzieś do
drugiego roku życia to istne tajfuny energii i zniszczenia. Mój dom
po roku zamieszkiwania w nim mojego Onyksa w zasadzie nie nadawał
się już nawet do remontu, tylko do rozbiórki lub spalenia. Jeśli
chcesz się naocznie przekonać do czego są zdolne te psy, to obejrzyj
sobie film o Marley'u który kilka dni temu wszedł na ekrany kin.
marleyandmemovie.com/

[six_a]

nie, miałam od szczeniaka, być może suki są po prostu trochę spokojniejsze. inna
sprawa, że pies nie był zostawiany sam na długie godziny w domu, więc nie
demolował z nudów.
a teraz ma kota do zabawy i też nie niszczy.
ale żywiołowy jest na pewno, wystarczy go rozbawić i rajd po mieszkaniu
gwarantowany łącznie z przeskakiwaniem przez kanapy i hamowaniem z piskiem łap
pod ścianami

nie chcę piać z zachwytu, ale labrador to idealny pies, dostosowuje się do
nastroju i nie jest nachalny, chyba że go o to poprosić

[martaodbiszkopcika]

no właśnie ja się nie zgodzę z tym, że wszystkie labki niszczą - mój ma teraz 11
miesięcy i wciąż nic nie zniszczył, jest tajfunem energii i fakt, że trzeba
uważać na spacerach, bo energię i siłę ma niespożytą, ale nie niszczy. Tzn.
jedynie swoje zabawki, ale w końcu po to je ma, żeby nic innego nie niszczył i
nie wydajemy bynajmniej majątku na zabawki, niektóre to po prostu najzwyczajniej
dziurawe skarpety (wyprane oczywiście)po których nikt nie będzie płakał -
wiąże się takie kilka razem i pies szaleje nie robiąc przy tym innych szkód.
Ale na spacerach naprawdę trzeba uważać, bo może czasem człowieka porwać, ale
jak się wybiega to chodzi normalnie)
I ja jednak też jestem za labradorami - sierść łatwiej się zbiera, łatwiej o nią
zadbać i mam wrażenie, że jednak labradory są łatwiejsze do okiełznania ale to
już bardzo indywidualna sprawa i myślę, że zależy od egzemplarza)
pozdrawiam

P.S. Wszystkie są jednakowo kochane i przesłodkie - tylko trzeba im poświęcać
czas i tyle...a wtedy odwdzięczą się miłością i wiernością)

[furazerkadziadka]

-jeśli kupisz pieska małego, dorośnie razem z dziećmi
taaa, prapraprawnuki pieska zdążą dorosnac, zanim dorośnie dziecko

[six_a]

serio myślałeś/łaś, że chodzi o rozwój równoległy?

chodziło mi o to, że dorosły pies przy bardzo małych dzieciach może być
problemem ze względu na a) swoje wymiary i ciężar, b) już ukształtowaną psychikę
i konieczność dostosowania się.
ze szczeniakiem problemu nie będzie, bo przystosuje się naturalnie, dorastając
przy maluchach.

[kawuel]

tenshii napisała:
> GOlden też swoje potrafi.
> Ja bym się jednak zdecydowała na laba bo goldeny ak już mówiłam
> mają tendencję do obrony miski

Nie demonizował bym tak bardzo tej obrony miski. Każdy pies może jej
bronić lub nie. To jest bardziej kwestia wychowania psa niż jego
rasy. Poza tym jeśli jest z tym problem, to można dzieciom
wytłumaczyć żeby nie zbliżały się do psich misek lub umieścić je w
niedostępnym dla dzieci miejscu.

[tenshii]

Kawuel, no właśnie w wielu opisach rasy - tych rzetelnych - a nie ze stron hodowli, przeczytać można, że goldeny wykazują agresję przy misce. Nie każdy i nie zawsze, ale jest to pewna cecha dotycząca rasy - wbrew znanym nam pozorom.
Labradory dużo rzadziej przejawiają tę zdolność.
Oczywiście, że wiele zależy od wychowania, dlatego napisałam wyżej że już od pierwszego dnia właściciel goldena powinien uczyć psa że pies może mu ufać itd itp.

[tilllate]

martyneczkap napisała:

"... Czy to dobry pomysł? "

Mysle ze swobodnie moge sie wypowiedziec w imieniu wszystkich wlascicieli
golden/labrador retriever. Jesli zdecydujecie sie na zakup pieska to jest to
najlepszy pomysl. Osobiscie mam labka (dzieci brak) ale od malego pozwalalem mu
bawic sie(miec kontakt) z dziecmi i....
1. Akurat w przypadku mojego pieska (bo z tego co wiem to pies wyczuwajac strach
wykorzystuje to na niekorzysc czlowieka)
jest tak ze jesli ktos sie go boi to on zupelnie inaczej reaguje, jest zupelnie
spokojny, nie obwachuje tej osoby, na poczatku nawet nie probuje jej polizac tak
jakby chcial powiedziec "nie boj sie mnie".
2. Jesli sa nas w domu znajomi z dziecmi to ani dzieci ani psa "nie ma". Sa soba
tak zajeci ze swiat dokola jest nieistotny.
3. Znam dziecko ktore panicznie boi sie psow ale mimo ze moj pies jest
stosunkowo duzy, zawsze kiedy sie spotykamy ono podchodzi do niego(a mniejszych
pieskow sie boi).
Tak wiec reasumujac uwazam ze labrador/golden to najlepsza rasa psow do domu w
ktorym sa dzieci.

[krechu]

Witam

Nie wiem jak z goldenem, ja mam laba równolatka z moim juniorem (4 dni różnicy)
psa z oczywistych względów miałem w domu później (po 8 tygodniach). Ten zestaw
jest genialny chociaż oczywiście wymagał od nas sporo pracy i cierpliwości.
Wydaje mi się, że praktycznie wszystko zależy przede wszystkim od
odpowiedzialności i postawy rodziców. Ty już pewnie naukę chodzenia masz za sobą
ale w moim przypadku nauka chodzenia i wstawania z pomocą labradora dała
rewelacyjne efekty - dziecko opanowało wstawanie siadanie i bieganie bez jednego
siniaka. Obaj (wiek 16 miesięcy) są w tej chwili najlepszymi przyjaciółmi
chociaż pies czasami ucieka na schody jak już ma zupełnie dosyć "przytulania" i
innych pieszczot.
Najważniejszą rzeczą jest opanowanie sztuki odchodzenia z psem od dziecka w
momencie gdy pies zaczyna się podniecać i rozkręcać bo faktycznie może
nieświadomie zrobić dziecku krzywdę swoją 40 kg masą
Jedyną wadą mojego psa jest fakt, że namiętnie ściąga dziecku z nóg skarpetki i
je zjada. Czasami młody sam sobie ściąga i daje pieskowi.
Często też się zdarza, że junior wlecze za sobą pół metra naciągniętych rajtuz.


Z tym podejściem dzieci do labów faktycznie coś jest. Sam zetknąłem się już z
sytuacją, że ktoś mi zwrócił uwagę, że jego dziecko zazwyczaj się psów boi a do
mojego podchodzi.

Pozdrawiam
krechu

[martaodbiszkopcika]

My z naszym 11-miesięcznym labkiem czekamy właśnie na dzidziusia i powiem Ci, że
już czekam na te wyciągnięte rajtki - myślę, że widok będzie przedni))
Pozdrawiam
Marta