sukcesy

[mahabharata]

hej,
proponuje zamiast czczego gadania o trunkach skupic sie na czyms fajniejszym:
prosze piszcie o swoich sukcesach w pokonywaniu przeszkod dla "normalnoego"
czlowieka "normalnych", a dla dda - "nie do przejscia."

[konstatacja]

Z jednej strony poproszę o uściślenie pytania, ale co tam:
- punktualność
- spontaniczność i swoboda w kontaktach z ludźmi
- zaufanie/otwartość - umiejętność mówienia głośno o tym, co mnie boli, cieszy
albo mi się nie podoba
- dbanie o siebie i swój rozwój, wobec wcześniejszego poświęcania WSZYSTKIEGO
dosłownie na rzecz rodziców i ich pomysłów co do mnie
- odróżnianie i identyfikowanie swoich uczuć
- zaprzestanie zgrywania bohatera/robota bez uczuć i nie do zdarcia

nadal Rubikon:
- dojrzały i pozytywny związek
- dojrzałe okazywanie uczuć mężcyznom/nie.

W MOIM wieku... ;)

[mahabharata]

poprawie sie i sam poprosze o uscislenie.
Chcialbym czytac o historiach sukcesu, konkretnych zmianach, osiagnieciach itd.
Gratuluje dotychczasowych, swoja droga.
W TWOIM wieku (tzn. jakim?)

[didi83]

Moj sukces - zapanowalam nad soba i nie kopnelam jednego profesora ktory
podczas Mojego zlaiczania odwrocil sie do mnie tylkiem (w trakcie mojego
odpowiadania) schylil sie i ukladal jakies segregatory, a ja nie wiedzialam czy
mam mowic do jego posladkow czy do sciany przed soba... ;/ a wczesniej gral na
telefonie w jakas gre ktora pipczala... wtedy zrozumialam, ze jednak jestem
cierpliwa.. :D

[mahabharata]

bingo! gratulacje. Chyba sam opisze moje sukcesy.

[didi83]

pisz :D chetnie poczytam :D

[natalia.zb]

Nie wiem czy to mozna uznać za sukces. Zdarzyło mi sie to dwukrotnie, kiedy
moje wychowanie w "ekstremalnych warunkach", no... myśle, że uratowało mi
zycie. Raz jak podróżując ostatnim podmiejskim i pustym pociągiem nie mogłam
wysiąść, na moim przystanku, bo drzwi mi zasłonił rosły podchmielony
mlodzieniec, z propozycja nie do odrzucenia, że musi mieć towarzystwo na stacji
końcowej gdzie chce oczekiwać na poranny pociąg powrotny. Poprostu nie wpadłam
w panikę, ale spokojnie udało mi sie go przekonać, że lepiej wysiąśc na
następnej stacji i wrócić do mnie (do mojego domu). Uwierzył, że mieszkam
sama. Na miejscu zaś mój brat mu podziękował, że mnie odprowadził. Do dziś
pamietam jego zdumioną minę. Druga sytuacja była podobna, tylko groźniejsza.
Też wyszłam z niej obronna ręką. Nie wiem czy wszyscy dda to mają, ale ja
zauważyłam, ze w trudnych sytuacjach, zachowuje się spokojnie i myslę super
racjonalnie, a może nawet irracjonalnie, ale skutecznie potrafiłam wychodzić z
opresji. Z tamtych wydarzeń, chociaż były groźne: głęboka noc, pusto,
wiadomo,że znikad żadnej pomocy, a przede mną kipiaca męska siła, pamietam, że
się nie bałam. Byłam strasznie spięta w sobie, ale zachowywałam sie jak ich
kumpelka. Zresztą myślę, ze to mnie uratowało. Do głowy im nie przyszło, że
jest to tylko sposób, zeby sie wyrwać z potrzasku.
Pozdrawiam.

[didi83]

MM GRATULACJE...
Nie wszyscy ludzie mysla chlodno i rzeczowo podczas neiszczescia...
w ubieglym roku mialam pozar w domu.. ot Mama nawet nie mogla wykrecic numeru
strazy pozarnej.. Zreesztato samo bylo niedawno jak Brat mial wypadek... Trzeba
bylo wyjac jej sluchawke z reki odsunac i sie wszystkim zajac...
czasami strach paralizuje

chłodna kalkulacja

[lesia27]

ja też tak mam, nie przypuszczałam że to może być efektem ubocznym bycia
dzieckiem alkoholika, ale od zawsze w ekstremalnych sytuacjach jestem
nadzwyczajnie opanowana, czesto jako jedyna. Pamiętam taką sytuację, byłam
bardzo chora, mój mąż nie wiedział co ze mną zrobić więc wezwał na pomoc
teściową, a jak ona przyszła i nie wiedziła co dalej robić tylko zaczeła
panikowac jak mój mąż to ja (nie mogłam się ruszać, leżałam plackiem w
okropnych bólach) odzyskałam zdrowy rozsądek i zaczełam im mówić co mają robić,
a oni mnie zaczeli słuchać i wyszłam z tego. Zabawne nie?

[mahabharata]

super.
zgadzam sie, ze dda maja doskonale mechanizmy postepowania w sytuacjach
zagrozenia, rozwiniete juz w dziecinstwie.
Widze po sobie, jak plynnie zachowuje balans w klotni, umiejetnie stajac raz po
jednej stronie, raz po drugiej.
Naturalnie, do bani takie umiejetnosci, ale chociaz sie jeszcze od nich nie
uwolnilem, to powoli rozwijam te efektywne, a w miedzyczasie siebie bacznie
obserwuje, powstrzymujac sie od oceniania.
Fajnie, jak czlowiek przypomni sobie zrodlo danego problemu (powyzsze -
pamietam, jak rodzice zonglowali mna, stawiajac mnie przeciw drugiemu. Coz,
pozostaje nauczyc sie wybaczenia i zyc od nowa).

[natalia.zb]

O... A co tak zamilkliscie dzieci lepszego boga. Czyżby tylko pasmo porażek
było do wypisania ...i smutków.
Wiec dobrze. Tym razem o tej smutniejszej stronie życia i bycia dda.
Nieufnosć do drugiego człowieka. Zamknięcie w sobie. Ale chyba nieufność jest
tym progiem, który najtrudniej sforsować. I wydaje mi sie, że nie da sie tego
zrobić bez pomocy drugiego człowieka.
A na człowieka dobrego trudno trafić. Mnie sie udało i tylko mój mąż jest w
stanie opowiedzieć ile go to trudu kosztowało, żebym mu zaufała i przestała bać
się ludzi i świata.
A na zewnatrz zawsze byłam pewna siebie.

Pozdrawiam, i spoglądam w okno, a tam na zewnatrz pieknie świeci słońce.
Natalia.

[pobik]

chłodna kalkulacja jest przydatna. a w zawodzie takim np. jak stróż prawa :)

[mahabharata]

tak, nieufnosc... to moze byc problem.

piszcie dalej! ;)

[magentka]

dla mnie sukcesem jest zrozumienie, że głową muru nie przebije oraz to, że
jesli ktoś mi doradza, krytykuje czy przedstawia swoją opinie, inną niż moja
to wcale nie oznacza, że mnie atakuje. Poza tym sukcesem jest to, że
przekonałam samą siebie, że TO nie moja wina :)

[mahabharata]

wczoraj mialem ciekawy wglad. Otoz, od pewnego czasu zmieniam prace jak
rekawiczki, majac na uwadze rozwoj zawodowyw.
Z grubsza wiem, czego pragne w zyciu, czym sie chce zajmowac i na czym zarabiac.

No i wczoraj bylem pol-kelnerem, tj. witalem w restauracji gosci, nalewalem wode
do szklanek i zbieralem naczynia ze stolu.
Chociaz juz kilka razy taka prace wykonywalem (a nawet ciekawsze - bylem
sprzataczka itp.), nie myslalem, ze to ma cokolwiek wspolnego z poczuciem
wartosci (czuje sie otwarty i doceniam siebie, bez wzgledu na to, co robie.)

Tylko skad ten dyskomfort?

Wtem zaczal mnie popedzac szef... Niespodziewanie wscieklem sie i - zwyczajowo -
postanowilem, ze koncze to raz na zawsze.
Zwykle konczylem w takiej chwili, wlasnie 'raz na zawsze'. Tym razem
postanowilem sie blizej przyjrzec emocjom.

Wyobrazcie sobie, ze po raz pierwszy dopuscilem do siebie upokorzenie! Od lat
bylem przekonany, ze cos takiego nie istnieje dla mnie i jestem ponad to.

Wniosek - nalezy pozwolic sobie czuc, szczegolnie cos, co przezywalismy w
dziecinstwie.
Jako dzieciak, bylem bity i upokarzany, wysmiewany i wyszydzany przez rodzicow.
Nie wiem, czy wyparlem to, czy uznalem, ze tak ze mna sie po prostu postepuje.
Sobie mysle, ze nawet jesli wierzymy, ze nie nosimy pewnych 'zlych' cech, byc
moze po prostu schowalismy je gleboko w sobie.

Warto siebie poznac, pokochac, polubic, n'est-ce pas?
Zyczmy tego sobie ;)

[magentka]

to chyba o to m.inn chodzi :) - żeby uświadomic sobie pewne cechy, dopuścić
przyczajone zachowania, przeżyć je tak jak powinno się przeżyć, zaakceptować i
wywalić jak tylko zrobi się z tym porządek.

[mahabharata]

pewnie tak!

[pobik]

> jesli ktoś mi doradza, krytykuje czy przedstawia swoją opinie, inną niż moja
> to wcale nie oznacza, że mnie atakuje.

tak, to jest trudne dla mnie do zrozumienia. często się stawiam.

[adda66]

Jestem tu nowa,więc witam wszystkich. Jestem żywym dowodem na to, że można
zacząć żyć szczęśliwie i spokojnie, choć proste to nie jest. Nie wiecie nawet
ile drzemie w Was siły, a drzemie skoro przeżyliście do tego momentu, w którym
jesteście, wiec trzeba tą siłę obudzić, spożytkować i zmierzyć sie z nią.
Kiedyś ktoś powiedział mi, że jestem jak roślinka, którą zalali dwoma
warstwami asfaltu, ale i tak znalazła sobie jakąś szczelinę i wykiełkowała.
Te dwie warstwy asfaltu to niestety moi rodzice i mój były mąż.
Jestem teraz innym człowiekiem, opisanie mojego życia zajęłoby mnóstwo czasu,
a tak dużo na jeden raz go nie mam.
Powiem to co najważniejsze, bardzo pomogli mi psycholodzy z Ośrodka
Interwencji kryzysowej, indywidualna terapia i terapia grupowa DDA. Pomogli
wytrwać w podjętych decyzjach i zobaczyć moje życie i życie mojego dziecka z
innej perspektywy, w głowie mi się teraz nie mieści, to co przeżyłam, na co
pozwalałam i co musiało przeżyć moje dziecko.Pomyśleć, że miałam też
wątpliwości typu "czy rozbijać rodzinę dziecku". Żałuję tylko, że trwało to
tak długo, o ile ja i moje dziecko bylibyśmy zdrowsi.
Dlatego uważam, ze wszystkie traumatyczne przeżycia z dzieciństwa,(a takim jest
niewątpliwie rodzina alkoholowa) należy przepracować z psychologiem, pozamykac
sprawy przed założeniem rodziny, a już na pewno zanim pojawia się nasze dzieci,
wierzcie mi tak jest wiele prościej i lepiej dla wszystkich

[pobik]

ok. Podpisałem Krucjatę Wyzwolenia Człowieka, a więc zobowiązałem się wobec Boga
do abstynencji do końca życia. I choć bardzo lubie np. piwo, podjąłem ten krok
dla siebie, swojej przyszłej rodziny (a nawet dla obecnej) i dla dobra
otaczających mnie ludzi. Trwam w tym już prawie dwa lata i jestem zadowolony z
tego. Może są jacyś chętni by się dołączyć ? Jest to dość powszechny ruch
katolicki stworzony przez sługe Bożego księdza Franciszka Blachnickiego. Polecam :)

[konstatacja]

Dołączyć? Nawet, jeśli nie jest się alkoholikiem?

[kamilskala]

sukcem dla Mnie bylo wyprowadzenie sie z domu,do innego miasta,lecz mimo to nie
potrafie sie uwolnic od roli opiekuna rodziców alkoholików,pozdrawiam

[xyz68]

hmma myślałaś że od tego można "uciec" ?? zapewniam Cię że nie swoje "brzemię"
będziesz niosła dalej - chyba że zaczniesz coś z tym robić....
pozdrawiam

[tooinvolved]

w sumie watek sprzed roku:) ale wtedy to ja nie wiedzialam ze jestem DDA, czyli
pierwszy najwiekszy moj sukces ze to odkrylam:). Drugi wielki sukces osobisty
ale na polu 'pracowym' - z przyjaciolka zorganizowalam sylwestra dla prawie 200
osob. wszystko robilysmy same( wynajecie domu w stanie surowym, strona
internetowa, zebranie kaski od ludzi, zorganizowanie muzykow, atrakcji, zakupy
gastronomiczne, klimatyczny wystroj wnetrza - to moja specjalnosc:),
przewozenie sprzetow i wiele innych). wszystko udalo sie wysmienicie, ludzie
baaardzo zadowoleni, dostalysmy mnowstwo podziekowan za 'najlepszego sylwestra
ever'. ludzie poczuli ile serca i pracy w to wlozylysmy. ale najbardziej
dowartosciowuje mnie, ze sama potrafilam powstac, znalezc w sobie sile,
skrzyknac ludzi zeby zechcieli mi w tym planie towarzyszyc. pierwszy osobisty
sukces bez wsparcia rodzicow, a szczegolnie mamy. ona uwazala ze to sie nie
powiedzie, bala sie, swieta byly bardzo dla mnie stresujace. a mi sie udalo!
teraz musze jeszcze sie przekonac doglebnie zeby przestac sie bac i uwierzyc w
siebie, ze potrafie sama dzialac, ze nie musze ogladac sie na mame czy
zaakceptuje moje pomysly. czuje satysfakcje i jestem dumna z siebie. pierwszy
samodzielny krok...

[ojcic1]

niejestem DDA ale jedno chcialbym powiedzieć wy nie jestescie chozry wy macie
siłe straszne zaplecze emocjonalne nie jeden dorosly załamalby sie przed takimi
wyzwaniami jakie tu czytam robicie wielki rzeczy macie watpliwosci ale
walczycie z nimi poznajecie wroga nie mozecie sie rozl;iczyc z
przeszłością.pewnei ze pokusy ma kazdy strach ktory was opanowuje nie jest mi
obcy (chociaz jestem zdrowy ...chyba)jescze jedno ze swej obserwacji wiem że wy
z rodzin rozbitych biednych ktorzy borykaliscie sie z problemami o ktorych ja
nie mam pojecia jestescie silniejsi potraficie sobie radzic wasza inteligencja
radzenia sobnie w spóleczenstwie jest wieksza wasza sila przebicia jest wieksza
jestescie zahartwani jak ta roslinika o ktorej pisze ktoras tam z dziewczyn.ja
pewnie nie przerwałbym sie przez ten asfalt.szcezrze to was podziwiam chcialbym
aby moje dzieci mialy taka sile przebicia.
pozdrawiam

[ewar]

Myślę, że będą takie.
Tego Ci życzę.