Choroba a praca

[bella291]

Mam pytanie: ilu z was zmienilo prace i na jakie, a ilu z was poszlo na rente
i w jakich latach
Ja pracowalam przez 15 lat w klubie fitness,teraz nie pracuje( 8 lat), szukam
cos dla mnie ale nie jest to dla mnie takie latwe. Maz mnie namawia abym
wyrobila sobie rente, niewiem co mam o tym myslec, tym bardziej ze mam dopiero
35 lat.
Napiszcze prosze czym sie zajmujecie i jak wam to wychodzi

[ewax100]

Z rentą nie jest tak prosto.Lekarze nie uznają tej
choroby nie traktuja poważnie.Lubią wmawiać że chory
ma zaburzenia hipochondryczne.
Ja byłam 8 lat na rencie ale nie tyle na fibromialgie
czy borelioze a raczej na depresje która jest
zazwyczaj konsekwncją tych pierwszych
chorób.Kazdorazowo rentę miałam tylko dzięki Sądowi
który jest jeszcze najbardziej sprawiedliwy i
bezstronny.Obecnie rentę po raz kolejny mi zabrano.Jak
widzisz panuje wielka znieczulica,brak zrozumienia
wśród lekarzy.Pozdrawiam

[bella291]

No to naprawde bardzo przykre,ale na jakiej podsrawie tobie odebrano jezeli
tobie przyznal sad ze jestes nie zdolna.
A powiedz mi Evo czy jest taka praca dla ciebie co bys dala z nia rade? Ja
niedawno poszlam do biora sprzatac na prube myslalam ze dam rady, ale kiedy
powiedziano mi abym umyla okna, to odmowilam bo wiedzialam ze niedojade do domu
i ze po tym machaniu bede lezala tydzien, no i nie mam pracy

[myalgan]

no niestety nie mamy lekko nie nadajemy sie do zadnej roboty
ja to chcialam przynajmniej dorobic u jakies babuni czy innej
babeczce od tak niekiedy sprzatnac zakupy zrobic obiad ugotowac
ale nawet w domu sie zdaza ze nie daje rady to co dopiero u kogos a
to jednak obowiazek w domu jak nie zrobie dzis to innym razem
a co robie na rencie -eoznie
nocami gdy nie potrafie spac siedze tu z wami(dobrze ze jest ten
internet)
a w domku jak mam sile to roznie to bywa a to posprzatam dosc
dokladnie a to ugotuje obiad troche posypiam to i czas leci a od
wczesnej wiosny do jesieni chodze na dzialeczke i cos tam skubie
albo poprostu odpoczywam po wysilku jaki musialam wykonac zeby tam
dotrzec i tak szybko leci ten czas ze minelo juz 40 lat
pozdrawiam
mysle ze powinnas zdecydowac sie na rente bo z tym dziadostwem to
daleko nie zajdziesz wiadomo jeden dzien bys przewrocila swiat do
gory nogami ale juz nastepne dni musisz to odchorowac dlatego my nie
nadajemy sie do pracy w stalym zatrudnieniu
nawet w spoldzielniach inwalidow krzywo patrza jak masz za duzo
chorobowego tak wlasnie stracilam ostatnia prace na pol etatu -ni
dawalam rady
an

[bella291]

To znaczy ze nie mam sie ludzic ze bedzie mi kiedys lepiej,ze bede znowu mogla
robic to co mi sprawialo przyjenmnosc:( Ze juz nie bede mogla wrucic do mojej
pracy...

[ezuza1]

jak słyszę -renta -to mnie szlag trafia.to jest koszmar i kto nie ma żeby dać w
łapę ten nie dostanie.
Kilka lat temu ,nie mając jeszcze fibromialgii i RZS-u,ale będąć po 2 operacjach
,chemii i po okołoporodowym urazie kręgosłupa-8 mies o kulach,byłam na 5
komisjach -w tym 2 wojewódzkich po odwołaniu się bo zdjęcia kręgosłupa do góry
nogami oglądał okulista i urolog!!-oczywiście zwróciłam im uwagę i dowiedziałam
się jakie mają specjalności ,a oni z uśmiechem "ze mogę się odwoływać ale i tak
nie dostanę bo nie mam 5 lat pracy ,a 6-letni urlop wychowawczy się nie
liczy.Wyszłam ,solidnie pieprznęłam drzwiami i tyle moich starań o rentę.Na
korytarzu dowiedziałam się od ludzi ile trzeba dać w łapę-wtedy to było 10
pensji .Teraz zbieram "papierki-szpital ,sanatorium ,fiz-ter itd.ale nie wiem
czy jeszcze będę miała siłę i nerwy znów przez to przechodzić.

[jolac171]

Ja byłam na rencie 11 lat z powodu usunięcia nerki, skrzywienia i
bóli w kręgosłupie, historie z przeciążonym lekami żołądkiem i nie
do końca stwierdzoną zakrzepicą, po której chodziłam o lasce
2lata.Jak zaczęli sie dobierać w 2000r do ZUSu, to ten zabierał
renty wszystkim z IIIgrupą.Ja odwołałam sie do sądu i miałam komisję
sądową lekarską,czyli ortopedę i endokrynologa, którzy
stwierdzili,ze do pracy się nadaję.Na rozprawie przedstawiłam swój
punkt widzenia i pod drzwiami słyszałam , jak sedziowie się kłócili
w mojej sprawie. Niestety przychylili sie do stanowiska lekarzy i
tylko sędzina powiedziała mi łaskawie, zebym jesli mam jakieś
dodkowe badania , składała odwołanie do sądu apelacyjnego. Tak tu
przeżyłam, ze nie mogłam się pozbierać ze 2-mce.Rozchorowałam się
jeszcze bardziej i już nie drążyłam tematu.Teraz zbieram te
wszystkie papierki ale bez przekonania,że to coś da.
Faktycznie pracuję na 1/3 etetu jako pomoc siostrzenicy w punkcie
Toto. Praca lekka i, jak nie mogę, to się umawiam z kuzynką,że
dzisiaj nie ale niestety zarobek cieniutki, tyle że na moje leki.

[myalgan]

ezuza1 napisała:

> jak słyszę -renta -to mnie szlag trafia.to jest koszmar i kto nie
ma żeby dać w
> łapę ten nie dostanie.
=====================================================================
w lape nie dalam bo nie mialam rente dostalam fakt na komsje
chodzilam co 2 lata ktoregos dnia dostalam II grupe bez prawa do
pracy i tak sobie klepie zycie z ta rencina
inna rzecz zeby nie inni to daleko bym nie zaszla
ze strony rodziny nie mam zadnego wsparcia
wiecie myslalam ze na rencie nareszcie odpoczne podlecze sie a tu
coraz gorzej
Jak miesiac mnie nie ma w przychodni to potem mi gadaja ze mysleli
ze albo ozdrowialam (cudem)albo zeszlam to juz bez cudu
jestem jednak i powolutku ide do przodu
Przykro mi ze wiele z was nie ma stalego dochodu (malo bo malo)ale
na leki jest
bardzo podziwiam tych ktorzy jednak sobie radza
pozdrawiam
an

[myalgan]

bella291 napisała:

> To znaczy ze nie mam sie ludzic ze bedzie mi kiedys lepiej,ze bede
znowu mogla
> robic to co mi sprawialo przyjenmnosc:( Ze juz nie bede mogla
wrucic do mojej
> pracy...
=====================================================================









ty tu tak nie patrz na ogol naszych chorob kazdy jest inny
moze tobie prawie uda sie wyjsc z tego chorobska i zycie potoczy sie
dosc przyzwoita droga
lecz sie
szukaj przyczyny i glowa do gory
my tez kazdego dnia wstajemy z nadzieja wyzdrowienia
i nigdy nie mow nigdy
pozdrawiam
an

[maria.50]

Nigdy nie zrezygnowałam z pracy(ani myślę!)Choć było cięzko,robiłam sobie
przerwy(bez płatne)i mocno musiałam ją"okroić"z wielu waznych i potrzebnych
funkcji,ponieważ choroba powoli acz skutecznie,eliminowała pewne dziedzony
mojego zawodu.To. ze bolał mnie kręgosłup(jak szlag!)to mozna było zwalić na
przebyte urazy(przez sport do kalectwa)Kłopoty ze sercem i to dość
powazne,alergia skórna i astma,pogorszenie widzenia-mgła.Pomału dochodziły bóle
wszystkich stawów i mięsni z utratą w nich siły,a na koniec osłabieniem całego
organizmu(dolną część bielizny ubierałam na siedząco w towarzystwie ciurkiem
płynącego potu i łapaniem tchu jak ryba)Siedziałam wtedy bezradna i myślałam:jak
długo taki stan wytrzymam,którego końca nie widać!Tylko dzięki mojej
pracy,(wchodzę w inny wymiar,najlepsza terapia psychiczna)nie zwariowałam!(no,
nie jestem tak do końca przekonana co do tego,ale w dwóch różnych butach jeszcze
nie chodzę!)którą tak sobie zorganizowałam,ze choroba może mnie pocałować.Do
lekarzy nie łaziłam,bo i po co? fibromialgia to tylko zespoł bólowy.Co ja miałam
"jęczeć"zeby ktoś zrozymiał!Uwierzył!Ratowalam się akupunkturą,dzięki której
omijały mnie "garście"leków przeciwbolowych.
Ze zwolnień lekarskich korzystałam tylko ze szpitali,i dwa razy wcisnęla mi
reumatolog,przy czym to drugie zwolnienie(14dni)odebrano mi po 8
dn.(orzec.ZUS)mówiąc,ze przy takim trybie pracy(plastyk)to nie ma wskazania do
zwolnienia.Przy okazji zasugerowała,ze może bym się włączyla do pewnej akcji
charytatywnej na rzecz tutejszego szpitala.Z nabytej(moze wrodzonej?) i
sprawdzonej mi przypadłości odpowiedziałam uprzejmie acz stanowczo: g o ń s i
ę!!! i wyszłam.
Na tym zakończyłam chodzenie na L-4.Kiedy okazało się,ze jestem boleryczką i mam
dodatkowo chorobę,która jest ch.neurologiczną o b.duzych obiawach
bólowych(chroniczna ospa/półpasiec)jestem na siebie wściekła,ze nie umiałam
wcześniej walczyć o swoje!
Teraz jestem na zwolnieniu i czekam kiedy ZUS poprosi mnie na dywanik.
"Rolę"szlifuję na blachę.

[bella291]

No Maria nie zazdroszcze tobie dodatkowych horob, ale jak widze sie niedawalas i
nie dajesz poniesc horobie. No moje dodatkowe horoby to kregoslop w ktorym mam
metal,mysle ze przez to mam silne bole bioder,ale fakt ze zmuszam sie do
ruchu,nieraz jest lepiej i moge nawet isc na maly spacer z psami a nieraz
poprostu nie moge posuwac nog dlatego prubujac isc do pracy nie moge byc pewna
czy czy rano bede mogla wstac,lub czy wychodzac z domu wogule dojde do pracy.A
pracodawcy wola raczej osoby zdrowe na caly etat.A ja siedziec za dlugo nie
moge,stac to pare minut ale w pozyci opartej a puzniej musze szybko szukac
miejsca aby sie natychmiast polozyc na czyms miekkim,chodzic niezawsze,dlatego
jestem ciekawa ktora praca by mi pasowala.Maria piszesz ze jestes plastyk na
czym to polega?

[maria.50]

Bellu,owszem nie daję się chorobie,ale żałuję,ze przez dobre 2 i pół roku
tkwiłam w nieswiadomości(zdiagnozowana fibromialgia) a choroba robiła
swoje.Żaden z medyków nie raczył pójść drogą infekcji czy innego zakażenia.Ty
człowieku musisz sam sobie znajdować choroby.
Piszesz,ze masz duze kłopoty z kręgosłupem-ja Cię rozumiem jak szlag!Wiem co to
jest,jak stać nie mozna,siedzenie z róznymi podporkami,poduszkami,wałkami.O
czynnościach ze zgiętą sylwetką,czy o myciu głowy,nie wspomnę!Ja
czynności,które sprawiają mi duży ból kręgosłupa(teraz kiedy wyskoczył u nie
przewlekły półpasiec,będzie trzeba zweryfikować część dolegliwości)musiałam
wyeliminować.Pytasz co to plastyk.Ja jestem z zawodu artystą malarzem.Malarstwo
sztalugowe poszlo w odstawkę,do tego alergia od niedawna.Stałam się grafikiem
komputerowym(też rujnuje plecki)A i w ostatnich latach,latam z aparatem
fotograficznym.To wszystko jest dość wyczerpujące,ale daje mi siłę(kopa)i
możliwość obcowanie w świecie o innych "wymiarach"

[asia15317]

Ja pracuję i powiem,że praca daje mi motywację,aby codziennie mimo bólu,wstać z
łóżka.Na razie dzięki takiemu podejściu do sprawy jeszcze jakoś funkcjonuję.Są
dni,że chce mi się płakać z powodu ograniczeń,jakie stwarza choroba,ale wiem,że
gdybym się poddała,byłoby to nieodwracalne.Boję się dnia,kiedy być może nie będę
miała już siły,aby zwlec się rano z łóżka.Na razie sie łudzę,że w końcu ktoś
wymyśli jakiś lek na to świństwo.Pracuję w miejscu,gdzie cały czas mam kontakt z
ludżmi i dzięki rozmowom z nimi,jakoś staram się wyłączać na ból.Nie jest to
łatwe i nie wiem,jak długo się tak da,bowiem nieraz po całym dniu mam serdecznie
dość i brak mi siły na realizację domowych obowiązków.Pewnie nadejdzie kiedyś
taki dzień,że będę musiała zrezygnować z pracy,ale na razie nie chcę o tym
myśleć i co dzień modlę się,abym dała radę.Przy dzisiejszym podejściu lekarzy do
tematu fibromialgi nie łudzę się,że ktoś zakwalifikuje nas wreszcie do
otrzymania renty.

[zanka.2]

ja też cały czas pracuje i mam nadzieję ,że długo jeszcze będe
mogła. Mimo bólu wstaje i wierz bella w pracy koncentruje się na
pracy i mniej czuje ból.wole większy wysiłek i obcowanie z ludzmi
niz samotność z chorobą. Musisz dostosować poporostu prace do
swojego schorzenia , teraz trochę ją łatwiej znależć ,więc jak tylko
będziesz mocniejsza to próbuj.

[ewax100]

To też duzo zależy jaką ma się tą pracę.Jesli jest ona
taka motywujaca do życia,dająca
zadowolenie,satysfakcję a nie tak absorbująca
fizycznie to super! ale jeśli tak nie jest-bo jest np.
stresująca,dołująca bo np. szef jest powiedzmy nie
taki to wtedy jest gorzej.Sa tez osoby ,które musza
pracować fizycznie a przy ciągłych bólach i depresji
jest to raczej trudne.

[asia15317]

Ewax,całkowicie się z Tobą zgadzam,iż to jaka się ma pracę ma duży wpływ na
nasze samopoczucie.Ale i tak nie ma chyba takiej,dzięki której bedziemy czuć sie
całkiem dobrze.Stwierdzam to na swoim przypadku.Miałam pracę,którą bardzo
lubiłam,chociaż szef dawał mi popalić tak,że ciągłe zdenerwowanie fatalnie
wpływało na moje samopoczucie.Wprawdzie ciągły kontakt i rozmowy z ludżmi dawały
mi możliwość wyłączenia się w jakiś sposób na ból,ale po przyjściu do domu
czułam się wypalona i nie miałam siły na cokolwiek.Zmieniłam pracę,bo miałam
nadzieję,że jeżeli będzie tam normalna atmosfera,wyciszę się i będę się lepiej
czuć.Trafiłam na bardzo przyjaznych współpracowników.Mam spokój wewnętrzny,ale
niestety fizycznie nadal czuję sie bardzo żle.Jest to bowiem praca stojąca-8
godzin dziennie(wcześniejszą miałam głównie siedząca)i tu zaczyna się problem.Po
całym dniu stania nogi tak mi wysiadają,że czasem nie mam siły dojść do domu,a
ból jest tak uciążliwy,że nawet jak mam wolne i staram się wypoczywać nic nie
pomaga.Nie wiem,czy to akurat jest taki okres i mam po prostu kryzys,ale ciągle
łudzę się,że coś się zmieni i choroba na jakiś czas się wyciszy,bo jeżeli nie,to
nie wiem,co będzie dalej i czy nie będę zmuszona szukać inne pracy,co mnie
bardzo martwi i pomału wpadam w stany przygnębienia.Tak już chyba pozostanie,że
my chorzy na fibromialgię wszystko mamy utrudnione.Najgorsze jest jednak to,że
zdrowi ludzie w ogóle nas nie rozumieją,przez co musimy ukrywać to,że jesteśmy
chorzy i borykać się z naszym bólem w samotności.