kalekakalekakaleka

[log222]

No sory, nie da się inaczej tego nazwać
:(((((

Nie można o mnie powiedzieć, że nie zginę w życiu... że jestem zaradna :((((

(Zagadka: co robi taka kaleka, jak idzie do potencjalnego pracodawcy?
- Przechodzi obok budynku 2 razy i wraca do domu)

[anciax]

nie wierze....

...ze ktos jest tak podobny do mnie!

[Czyt. w poście obok]

[log222]

Marzy(ło?) mi się, żeby zrobić coś... "wielkiego". Zaskoczyć wszystkich i pewnego dnia oznajmić, że pracuję... Że sama to załatwiłam, że za miesiąc sama za siebie zapłacę...

Naprawdę chcę... tylko dopiero się uczę... i póki co umiem tylko wykonać telefon..... :((

[quiete]

log222, możesz się na mnie gniewać, ale śmiałam się z Twojego pierwszego postu,
bo... w Twoim opisie zobaczyłam siebie:-) Ja też byłam taką sierotką, co to
nawet po 5 razy chodziła w jedno miejsce, zanim odważyła się wejść. Teraz całe
szczęście pracuję 11 lat w jednym miejscu, bo pewnie też bym dużo ścieżek
wydeptała. Nie łam się, każdemu się zdarza.

[log222]

Zazdroszczę : (

[anciax]

No to powiem Ci, ze jestes lepsza ode mnie, bo ja mam nawet problemy z
zatelefonowaniem :( Zawsze balam sie dzwonic do kogos i odbierac telefony, a
teraz boje sie dzwonic.
Z tym, ze przeszlas obok i nic nie zdzialalas tez mialam podobnie ale do czasu.
Obecnie jak na czyms mi cholernie zalezy, ale to cholernie, to pomimo, ze
wydeptam drozke, to jednak wracam, udaje twardziela [a moze nie udaje? w koncu
jestem DDA bohater] i ide tam. Oczywiscie na poczatku serce mi wali jak mlotem,
ale co tam! Udowadniam sobie, ze jednak cos umiem. Nawet jesli jest to gUpie i
jest to na przyklad tylko pojscie do rejestracji i zapytanie o costam [czyli
kontakt z zywym czloweikiem, czego panicznie nie znosze], to mam satysfakcje, ze
zrealizowalam cel. Tyle.

[log222]

Nie że telefon to dla mnie żaden problem! Zanim zadzwonię to ślęczę nad kartką i zapisuję co powiedzieć, zdania które mogą się przydać, mniej więcej przebieg rozmowy. I wtedy mogę dzwonić.
Na tej samej zasadzie jest z kontaktem osobistym. Szukam w necie rozkładu budynku, zapisuję co mówić. Jak czegoś nie wiem to się jeszcze bardziej stresuję, a inny scenariusz to właśnie rezygnacja. A i tak posiadanie tej całej wiedzy nie daje gwarancji, że mi się uda.

Ja też wracam, ale nie bardzo mogę teraz poznać, czy to dlatego, że mi zależy, czy że muszę. A satysfakcja, może trochę; wymieszana z ulgą, tylko nie wiem w jakich proporcjach.

[mskaiq]

Wazne ze probowalas i to jest bardzo wiele. Przed tym nie zrobilabys
tegio co zrobilas dzisiaj. Jednego dnia odwazysz sie i wejdziesz do
budynku i przeprowadzisz rozmowe.
Napisz Sobie co chcesz powiedziec, zawsze mozesz zerknac na kartke,
wielu ludzi tak robi.
Serdeczne pozdrowienia.

[dnhl]

no tak, znamy te sytuacje doskonale:). Poniewaz mam pewne
doswiadczenie z dziedziny "nacisnij klamke" to napisze jak to bylo
ze mna. a nuz cos Ci to pomoze:). Wiec kiedys tez wybieralem sie na
taka rozmowe, tez skapitulowalem. Wiadomo-spocony, roztrzesiony,
rozhisteryzowany zaleznie od odleglosci od drzwi, zwyczajnie
powiedzialem pierd.., ide stad. Potem wyrywanie wlosow, wscieklosc
na samego siebie ze nie zrobilem czegos co dla innych jest prawie
rownoznaczne z zakupami. Ale wniosek byl jeden-nie umiem tego, nikt
mnie nie nauczyl-musze sie nauczyc sam. Jak z plywaniem-nie umiem to
trenuje:). No i ustalilem sobie rozklad treningow-Umowielem sie na
tyle rozmow na ile tylko sie dalo. Byla tam jakas fabryka
samochodow, jakis zaklad stolarski, i masa roznosci zwiazanych z
handlem. Ot tak-dzwonilem i juz. Tez mialem problem z sama rozmowa,
wiec stwierdzilem ze wystarczy wykrecic numer i czekac. Polacze sie
i mam dwie opcje-albo sie rozlacze, albo cos wybelkotam. Tak czy
siak-nie trace nic poza kasa na rozmowe. No i tak belkotalem az
zaczelo mi wychodzic:). Ale ale...zblizal sie czas kolejnej rozmowy.
Tradycyjnie przed drzwiami budynku robilem piruety i wszelkie
podobne. A wierz mi-wystarczy nacisnac klamke.. To nieistotne ze
zrobimy z siebie idiotow, bo czesto dobrze wiemy ze mniej wiecej tak
bedzie. Jestem DDA-z reguly dla ludzi jestem dziwny. Czy cos sie
zmieni jesli wejde i sie roztrzese?. Zdecydowanie niewiele. Wiec
cala swoja zlosc na siebie, na tego co zrujnowal mi zycie, na
swiat,wykorzystalem do nacisniecia klamki. Do dzis widze siebie
mowiacego cos pod nosem, przypominajacego sobie dzien ubiegly, kiedy
to mowilem sobie-"wejdziesz tam. Po prostu. na razie zrob chociaz
tyle."
No i wszedlem. Co bylo dalej, wiadomo-kilka zwrotek wierszyka o
mnie, o moich kwalifikacjach, z przeplatajacym sie trzaskaniem zeba
o zab. Ogolnie smutny widok. Ale kiedy ja stamtad wyszedlem?..Po
prostu chwila jedna na milion. Tyle satysfakcji, taki triumf!!!!!!
Wiedzialem ze warto bylo chocby dla takiej chwili.. I wlasciwie
potem bylo juz z gorki. Wojna z klamka zamienila sie w potyczke,
dzien dobry wychodzilo bardziej wyraznie. Rozmowa na nadal byla i
jest problemem, ale wierz mi-jak juz raz sie gebe do czlowieka
otworzy, a ten okaze choc cien sympatii-gebe otwierac jest coraz
latwiej:). W koncu prawie cale zycie milczalem. Mam na prawde duzo
do powiedzenia. Znalazlem prace dla siebie, pracuje 1,5 roku. Ale
treningu nie nalezy przerywac. Jak tylko moge gdzies zadzwonic,
dzwonie. Jak tylko jest okazja zeby zalatwic jakas sprawe-pedze na
leb,na szyje. Bo tu chodzi przeciez o Nasze zycie. Nie wazne ile
spotka nas upokorzen. Mysle ze nie doznamy wiekszych niz juz
doznalismy. A kiedys i tak przyjdzie nam cos zalatwic, do kogos sie
odezwac.
Wiec masz dwa wyjscia-albo zaryglujesz sie w czterech scianach,
siadziesz w koncie i rozplaczesz sie na dobre, albo w koncu powiesz
sobie, ze trzeba cos zmienic. Wiem ze to jest "latwo powiedziec". Ty
wiesz, ze musisz isc na te rozmowe:). Wiec idz. Nie mysl o tym co
powiesz, daj plame-jasne ze daj. Nie spodziewaj sie wiele, uznaj za
cel samo wejscie. Nie mow sobie ze idziesz zalatwic prace, jeszcze
nie tym razem- Ty idz zeby pojsc. Stan sobie przed drzwiami i postaw
wszystko na jedna karte. Wez gleboki oddech, otworz drzwi, przywitaj
sie. Nie bedzie juz odwrotu, a to sprawdzona przeze mnie metoda
(takie rzucanie sie na gleboka wode). Nie uda sie?-zaden problem.
Dzwonisz gdzie indziej, bo przeciez w koncu musisz sie nauczyc.
Wiesz mi-to na prawde dziala. jak z tym plywaniem-z czasem wychodzi
ci coraz lepiej, pewnego dnia bedziesz juz po prostu potrafic,a
potem pozostaje doskonalic umiejetnosc.
Postaraj sie niczego nie symulowac, tak jak wlasnie ukladanie
rozmowy, proby wchodzenia, witania sie. Jeszcze nie teraz. Sprobuj
kierowac sie spontanicznoscia, bo im wiecej cos planujesz, im
czesciej myslisz o tym, tym jest to trudniejsze. Sprobuj zrobic cos
w stylu"wpadne przy okazji". Zlokalizuj jakis sklep w poblizu, jakas
restauracje,miejsce gdzie jest cos, co bardzo lubisz. I ustal ze po
rozmowie pojdziesz wlasnie tam.
Poniewaz ja to ja-wiem ze moga Ci takie metody nie odpowiadac. ale
sprobowac warto. Wiele nie stracisz a nawet jesli nie wszystko
pojdzie po mysli-na pewno cos zyskasz. Przede wszystkim probuj ile
wlezie, bo nie ma chyba nic gorszego od rozpamietywania. Probuj
nawet 50 razy-za ktoryms razem NA PEWNO zdecydujesz sie sfinalizowac
spotkanie. Czy to ze wscieklosci, czy to z nudy, czy to z
przyzwyczajenia do takiego krecenia sie wokol budynku po prostu
bedziesz mniej spieta:).
Najwazniejsze zebys sie wybrala.Z gory POWODZENIA:). i mam nadzieje
ze bedziesz nas informowac o przebiegu i postepach:).
Pozdrawiam gorąco.

[anciax]

A co robic, jak ktos sobie upatrzy te jedna jedyna prace, pojdzie na rozmowe i
nie dostanie sie do pracy?

[laila83]

Wtedy trzeba sobie upatrzyc kolejna:)
Znaczy ze ta praca nie byla praca dla Ciebie.
Zaufaj ze Cos wiekszego od nas samych czuwa nad tym co dzieje sie w
naszym zyciu i chce dla nas jak najlepiej. Nie warto nastawiac sie
ze cos ja dla siebie wybralam bedzie dla mnie najlepsze. Jestesmy
tylko ludzmi, nie mozemy tego wiedziec:)
Dla DDA jest to wyjatkowo trudne jesli cos nie idzie po ich mysli,
tracimy kontrole wtedy, a to wywoluje lek.
Warto jednak pozostawac otwartym na to dostajemy w zyciu. Skoro nam
sie cos przydarza, to znaczy ze Sila Wyzsza wie ze sobie z tym
poradzimy.
Ja tak mysle:)

[dnhl]

W zasadzie zgadzam sie z laila. A co mozna zrobic gdy nie dostanie
sie wymarzone pracy?? Mysle ze DDA pograzy sie w rozpaczy. Bo nie
mozna myslec w ten sposob-ta praca i tylko ta. Jesli dla DDA porażka
w samej rozmowie lub sytuacja gdy wejscie na rozmowe jest za trudne
jest conajmniej tragedia to strach pomyslec czym byloby nie zdobycie
pracy ktora uwaza sie za jedyna mozliwa do podjecia. Stawianie sobie
wygorowanych wymagan jest typowe dla DDA. Ale wszyscy chyba wiemy
jakie moze to byc destrukcyjne. A jesli nie zdobedziemy te edyne
pracy, szukamy dalej. Znajdziemy cos innego-nauczymy sie w miare
normalnie funkcjonowac w pracy a potem droga wolna-mozna sprobowac
poszukac jeszcze raz tej Jedynej:). Tylko wszystko pomalu. Wiem ze
jestem DDA dzisiaj, wiem ze bede jutro i wiem ze bede zawsze.
Swiadomosc conamniej nie krzepiaca. Ale pociesza mnie fakt ze moge
nad tym pracowac. Co mi sie nie uda dzisiaj, uda sie jutro itd.
Pozostaje tylko w to uwierzyc...

[anciax]

Zawsze jest tak, ze cos mnie wyjatkowo zachwyci w danej pracy: albo portier albo
wystroj albo bliskosc mijsca zamieszkania, cokolwiek. no i sie uczepiam jak
tonacy brzywy. I wtedy nikt mi nie wytlumaczy racjonalnie dlaczego nie moglam
dostac tej pracy, a dla mnie to istna porazka. Zadomowilam sie emocjonalnie i tyle.
Nie sadze abym stawiala sobie zbyt wysokie wymagania. co do ludzi, to tak -
zabiegam o znajomosc tych,z ktorymi kontakt jest ograniczony, ciężki, trudny. Z
praca mam inaczej - nie szuka takiej ponad swoje mozliwosci czy wyksztalcenie -
szukam tej malo ambitnej. Z reszta kazda jest ponad moje mozliwosci, bo uwazam,
ze nie mam na tyle umiejetnosci zeby pracowac samodzielnie. Nigdy sie tego nie
naucze. Strasznie boje sie odpowiedzialnych i samodzielnych stanowisk.
Samodzielnosc mnie przeraza. Jak do tego dojrzec? W poprzedniej pracy mylilam
sie b. czesto, ale na szczescie nie bylam jakos bardzo odpowiedzialna finansowo.
Ale z tego co wie, to w innych firmach pracownik chyba odpowiada finansowo za
pomylki.
No a mnie wlasnie wkurza to, ze u mnie wszystko idzie po malu. Ludzie z roku juz
dawno pracuja, zaczynali pracowac na 3, 4 roku. I nawet unikam spotkan z nimi,
bo zawsze pytaja gdzie kto i za ile pracuje... istna masakra. "Zdrowi" nigdy
mnie nie zrozumieja, a DDA "kisza" sie w tym srodowisku robiac sobie drugie
zycie takie, jak nas spotkalo...

[dnhl]

anciax..
Na wstepie-wielkie HMMMMMMMMMm...Wiec koniec, beznadzieja, dramat.
Kazda praca jest ponad Twoje mozliwosci. Kazda praca wymaga pewnej
samodzielnosci-raz wiekszej, raz mniejszej ale zawsze jakiejs. Ty
nigdy sie nie nauczysz samodzielnosci. No dobra. I co dalej? Chyba
nie wyobrazasz sobie zebys nie miala juz nigdy pracowac. Ja za to
jestem pewien ze wiesz, ze pracowac bedziesz musiala. Malo tego-
mysle, ze wiesz ze pracowac bedziesz. Bo kazdy wie. Kazdy kto nie
chce sie stoczyc i sprowadzic tym samym swoje dzieciaki na forum DDA
portalu Gazeta.pl czy tam jakies siakies. Widze ze jestes po
studiach. Nikt za Ciebie ich nie skonczyl, nikt za Ciebie nie
wstawal rano etc, etc. Studia ucza samodzielnosci bo po to m.in. są.
Chocbys nie wiem ile notatek skserowala itp.
Z Twojego postu wynika, ze wkurzylas sie na swiat, bo nie dostajesz
tego w czym emocjonalnie sie zadomowilas. Ze do niczego wlasciwie
sie nie nadajesz i do niczego juz nadawac nie bedziesz. Ze byc DDA
znaczy "kisic sie w tym srodowisku" po wsze czasy. Gdzies na tym
forum byl link do audycji w radiowej trojce na temat DDA. To jest do
wyleczenia, to sie leczy. Duzo pretensji w tym poscie. Cos chyba
mialas wyjatkowo kiepska noc:). Bo nie istnieje ktos kto sie do
niczego nie nadaje. Sa tylko tacy ktorzy tak mowia.
A teraz troszke praktyczniejszych rzeczy. Błędy w pracy. Znam to bo
sam robie ich od cholery. Sprawdzanie wszystkiego po 500 razy to nic
innego tylko ja. Jeden blad jeszcze mozna przezyc. Za drugim robi
sie goraco, za trzecim sa juz dreszcze i spada lawina bledow. Do
czego zmierzam..Pracowalem kiedys w starostwie powiatowym. Najwiecej
w Wydziale Drog i Komunikacji. Kopalnia bledow, te wszystkie numery
rejestracyjne, adresy, tysiace nazwisk. Nawet glupie ksero(a bo to
raz szanowny interesant wracal, bo czegos mu tam nie dokserowalem).
Odpowiedzialnosc za blad -by sie zdawalo-dosc spora. Zwykle jednak,
kiedy blad wylazl na swiatlo dzienne po prostu sie go poprawialo.
Jasne ze nie ominely mnie zjebki Szanownego Pana Naczelnika. Z
czasem dosc dlugim bledow bylo coraz mniej, bo pewnosci siebie,
samodzielnosci nabieralem ze wzrostem stazu. Poza tym blad zwykle
byl dla mnie duzo wieksza tragedia niz bylo na prawde. I w tym chyba
najwiekszy problem. Chce Ci powiedziec ze mozna pracowac nawet gdy
popelnia sie sporo glupich bledow. Nie jest latwo, to jasne. Ale
wiem ze sie da bo w koncu tak wlasnie mam:).
Jesli zadnym sposobem nie bedziesz w stanie zmienic nastawienia,
zawsze mozesz isc na terapie albo do grupy samopomocowej. Bo bycie
DDA nie polega na tym ze jest sie bezwartosciowym, kompletnie do
dupy,niczym czy zerem totalnym. To sposob myslenia o Nas samych.
Popelniasz bledy nie dlatego ze sie nie nadajesz do niczego, tylko
dlatego ze myslisz, czujesz w ten sposob, a co z tego wynika brak Ci
pewnosci siebie. Istnieje ten i tylko ten powod. A terapia, czy
grupa ma pomoc Ci z tego wyjsc. Watpie zeby nic nie pomogla. Jesli
jeszcze tego nie sprobowalas, znaczy ze nie skorzystalas z
najlepszej i najpewniejszej z metod na "uleczenie". Dopoki nie
bedziesz probowac, powiedzenie sobie ze "nigdy sie tego nie naucze"
jest w pewien sposob wygodnictwem..
pozdrawiam

[anciax]

Nie umiem przyjmowac krytyki nawet jesli pomylka jest ewidentnie z mojej winy.
Mam sobie na czole napisać "dda" zeby szef wiedzial z kim a do czynienia?
Ponoc sprawiam wrazenie osoby poukladanej, tak tez pisze w cv, ale jak
przychodzi zmierzyc sie w realu z obowiazkami, to okazuje sie, ze jednak nie
jestem poukladana tylko popierdzielona. Chocbym nawet milion razy sprawdzala
jedna i to samo, to nastepnym razem znowu robie te pieprzone bledy. Staram sie
ale mi nie wychodzi. Nikt nie wie ile mnie to nerwow kosztuje! A boje sie, ze
pewnego dnia po prostu porycze sie i uciekne z pracy albo upije sie i kolo sie
[wreszcie] zamknie...
Poki co, to terapia nie ma zadnych pozytywnych wynikow. Dopiero ja zaczelam. Nie
umie sie otworzyc i zaufac ludziom z grupy. Blokada. Pieprzona moja chora psychika.
Co noc placze. Nie ma z kim pogadac i skonfrontowac swoich mysli. Podobno moje
problemy rozsna lawinowo... po co komu dupe zawracac.

[dnhl]

"Nie ma z kim pogadac i skonfrontowac swoich mysli. Podobno moje
> problemy rozsna lawinowo... po co komu dupe zawracac."
Wlasnie..Mysli tak jeden i mysli tak drugi..i
trzeci..piaty..Przechodza obok siebie, juz maja cos powiedziec, o
niczym innym nie marzą, ale "po co komu dupe zawracac"..
Wez pod uwage ze sporo ludzi wchodzi tu codzien, co godzine -tylko
po to zeby sprawdzic czy jest nowy post. Pisz, co by ci do glowy nie
przyszlo. Nie jest to moze prawdziwa rozmowa, ale zawsze cos jest..

[anciax]

Wiem, czytalam Cie, prosiles o jakiekolwiek slowa.

Ja mialam raczej na mysli to, ze stracilam osobe ktroej wiele zawdzieczam, z
ktora duzo rozmawialam, pomogl mi w zyciu. Teraz go nie ma. Pewnie zawracalam mu
dupe swoimi glupimi problemami.

Dziekuje ze mnie czytasz!

[dnhl]

To przykre. Nie bardzo wiem co Ci powiedziec. Ale teraz przynajmniej
wiesz ze nie koniecznie musisz byc zdana tylko na siebie..
A co do tych glupich problemow..Co moge powiedziec bedac DDA, ze
glupie problemy chyba nie istnieja. Kazdy jest wiekszy od innego..
Ale wiesz co? Co ja mysle, to to, ze moze byc juz tylko lepiej. W
koncu sa lata, w miare mozliwosci mozna wziac sprawy w swoje rece.
obym tylko wierzyl w to za godzine. A juz nabardziej wscieka mnie to
ze w zyciu wystarczy sie wlasciwie dobrze urodzic. Sory, ze gadam od
rzeczy, jestem swiezo po scysji:). o ironio...

[anciax]

Wlasnie teraz jak go nie ma, to jestem zdana wylacznie na siebie. Tak bardzo
brakuje mi rozmow z nim! Ale widocznie moje problemy byly dla niego durne.
Co z tego, ze teraz moze wierze w to, ze zycie zalezy tylko ode mnie, jak za
kilka dni znowu sie rozkleje bo cos mi sie nie uda i cala ta wiare szlag trafi...

[mskaiq]

Anciax napisala
>Nie umiem przyjmowac krytyki nawet jesli pomylka jest ewidentnie z
>mojej winy. Mam sobie na czole napisać "dda" zeby szef wiedzial z
>kim a do czynienia?
>Ponoc sprawiam wrazenie osoby poukladanej, tak tez pisze w cv, ale
>jak przychodzi zmierzyc sie w realu z obowiazkami, to okazuje sie,
>ze jednak nie jestem poukladana tylko popierdzielona. Chocbym nawet
>milion razy sprawdzala jedna i to samo, to nastepnym razem znowu
>robie te pieprzone bledy. Staram sien ale mi nie wychodzi. Nikt nie
>wie ile mnie to nerwow kosztuje! A boje sie, ze pewnego dnia po
>prostu porycze sie i uciekne z pracy albo upije sie i kolo sie
>[wreszcie] zamknie...
Nie umiesz przyjmowac krytyki bo nie umiesz Sobie wybaczyc. Gdybys
ja przyjela wtedy musialabys osadzic i ukarac Siebie, dlatego wolisz
jej nie przyjmowac.
Nie musisz osadzac i karac Siebie za popelniony blad. Wszyscy
popelniamy bledy, trzeba znalesc przyczyne bledu. Nie mozna
akceptowac Siebie jako przyczyne popelnionego bledu. Tego mozesz sie
nauczyc. Kiedy zrobisz blad znajdz przyczyne i wyeliminuj ja.

Jesli chodzi o popelniane bledy w pracy to nie jestes popierdzielona
tylko robisz cos zle. Moze musisz stworzyc sobie taki system ktory
nie pozwoli Ci popelniac tych samych bledow.
Czesto bledy popelniamy przez nieuwage, nasza koncentracja zanika bo
zaczynamy myslec o czyms innym i wtedy pojawia sie blad.
Serdeczne pozdrowienia.

[anciax]

Co mam sobie wybaczać? To, że jestem gorsza, bo nie daję rady opanować czegoś?
Bo nie skutkuje jak ktoś mi tłumaczy naście razy jedno i to samo. Mam sobie
wybaczyć, że jestem nieudacznikiem? kpisz?
Nie karzę siebie za to, że czegoś nie umiem - uciekam od tego. Robie wszystko,
żeby nie mieć styczności z obszarem nad którym nie umiem zapanować. Po co pchać
łapy tam, gdzie nie trzeba? myślę, że to dobra metoda.

[kajda28]

wg. mnie mówienie o sobie że jest się gorszym znaczy że pozwalamy sobie na ten
luksus, że pozwalamy sobie na popełnianie błędów, bo przecież nam wolno. a co
robisz aby ich nie popełniać, czy po popełnionym błędzie szukasz jego przyczyny
aby więcej go nie popełnić? Błędem jest popełnić błąd i nie naprawić go. Wydaje
mi się że z góry zakładasz że i tak Ci nic nie wyjdzie więc po co masz się starasz.
Mam koleżankę która rozgłasza wszem i wobec że jest złą matką, i już czuje sie
usprawiedliwiona, już nie musi nic robić bo przecież jest zła.

[anciax]

> a co
> robisz aby ich nie popełniać

Z natury jestem osobą konsekwentna i staram sie wyciągać wnioski z popełnianych
błędów. Staram sie ich drugi raz nie robić. Myślisz, ze tak bardzo lubię
usprawiedliwiać sie przed innymi? albo tak kocham wysłuchiwać, że mówili mi już
tyle razy, że miałam to zrobić tak, itd.? Nienawidze tego! Ale mam jakiegoś
pecha. Zaskoczy mnie nowa sytuacja i znowu okazuje się, że popełniłam gafę. Całe
moje życie tak wygląda! Nie tylko tak było w pracy, ale i w życiu osobistym. Nie
ma co udowadniać, ze do czegoś sie nadaję. Raz mi wyjdzie, dwa razy spieprzę
sprawę. Nie chcę tak żyć! Ludzie wcale nie wierzą w obietnice poprawy ani w moją
szczerość ani tym bardziej w moje dobre intencje.

[anciax]

> Wydaje
> mi się że z góry zakładasz że i tak Ci nic nie wyjdzie więc po co masz się star
> asz.

Zawsze robię co mogę, a kiedy mi nie wychodzi, to następnym razem zakładam z
góry, że nie ma sensu się starać. Samo sie z siebie to nie wzięło. Moje życie
udowodniło mi to, że nie ma sensu sie starać, skoro za każdym poprzednim razem
spieprzyłam pracę do wykonania.

Ale jestem osobą która nie umie nie włożyć całego serca i oddania w dane
zadanie! Czy to jest kontakt z drugim człowiekeiem czy zadanie do policzenia.

[kajda28]

> Zawsze robię co mogę, a kiedy mi nie wychodzi, to następnym razem zakładam z
> góry, że nie ma sensu się starać. Samo sie z siebie to nie wzięło.

Samo nie. To jest właśnie DDA ;(

[anciax]

> Czesto bledy popelniamy przez nieuwage, nasza koncentracja zanika bo
> zaczynamy myslec o czyms innym i wtedy pojawia sie blad.

Dlaczego to sie tylko mnie zdarzało a innym nie? Bo za krótko tam pracowałam? Oj
dłużej nie chciałabym tam pracować.
Inni mogą myśleć w pracy o niewiem czym, mogą pisać na forum, mogą gadać ze
współpracownikami, a ja jak tylko na chwilkę zapominialam, że jestem w pracy, to
błędy sypały sie lawinowo.

[mskaiq]

Anciax napisala
>Co mam sobie wybaczać? To, że jestem gorsza, bo nie daję rady
>opanować czegoś? Bo nie skutkuje jak ktoś mi tłumaczy naście razy
>jedno i to samo. Mam sobie wybaczyć, że jestem nieudacznikiem?
>kpisz?
>Nie karzę siebie za to, że czegoś nie umiem - uciekam od tego.
>Robie wszystko, żeby nie mieć styczności z obszarem nad którym nie
>umiem zapanować. Po co pchać łapy tam, gdzie nie trzeba? myślę, że
>to dobra metoda.
Nie jestes gorsza. Wybaczyc nalezy Sobie blad ktory popelnilas. Ja
popelnilem dziesiatki bledow i nie raz powtarzalem ten sam blad
wiele razy. Ty nie wybaczasz Sobie, nazywasz Siebie nieudacznikiem,
uwazasz ze jest cos zle z Toba,ze jestes gorsza niz inni. takie
myslenie powoduje ze sama stajesz sie najwiekszym wrogiem siebie.

Nie mozna uciekac od tego co robisz zle bo to zawsze wroci i zawsze
spowoduje blad.
Zwykle najczestsza przyczyna bledu jest pospiech. Moj Ojciec zwykle
mowil: spiesz sie powoli, sprawdz dwa razy jak sie spieszysz.
Sprobuj to robic.
Dzisiaj zadzwonila do mnie znajoma ze wlozyla do pralki pranie i
wcisnela przelacznik na zwykle pranie. Okazalo sie ze przypadkiem
wlaczyla na gotowanie i wszystkie ubrania sie sfilcowaly. Spieszyla
sie, nie sprawdzila.
Imma przyczyna to dekoncentracja czyli przestajemy myslec o pracy
kiedy pracujemy. Kiedy zauwazysz ze tak sie stalo sprawdz wszystko
co zrobilas kiedy nie myslalas o pracy. Jest bardzo duze
prawdopodobienstwo ze zrobilas cos zle.
Serdeczne pozdrowienia.

[anciax]

dnhl napisał:

> Znajdziemy cos innego.

Ciesze się, że to przeczytałam i ze to dotarło do mnie. Dziękuję Wam!

[anciax]

Dnhl, odnalazłam się w tym, co napisałes. I mam nadzieję, że to nie
jest euforia, tylko realne podejście do życia.

U mnie mija wieeleee czasu zanim przekonam się ze ktoś miał [ma]
rację.
Ucze się na włąsnych błędach i chyab taka już pozostanę do końca.
Przynajmniej jestem sobą. O!

[h-e-x-e]

niechcący mi pomogłeś:) I pisze to w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Dlatego
dzięki Ci za ten post.
zbierałam sie się już od dawna, zeby pójść i "nacisnąć w końcu na klamkę".Taa i
na tym zbieraniu się kończyło, niestety.Strach i lęk mnie paraliżowały. Co dla
innych sprawą naturalną i prostą dla DDA ogromnym wyzwaniem. Przeczytałam Twój
post i postanowiłam zrobić jak piszesz:pójść i nacisnąć klamkę, skoncentrować
się na wejściu a nie myśleć i straszyć się co dalej, czy zabraknie mi z nerwów
słów czy nie itp. Poszłam, weszłam, zaczęłam rozmowe, dostałam namiary na osobę
z którą mogę dalej rozmawiać, podziękowałam i wyszłam! Co będzie w poniedziałek?
Nie wiem. Czy dostanę pracę? Nie wiem. Ale wiem jedno powalczyłam o samą
siebie!!Zrobiłam malutki kroczek do przodu w tej mojej walce jako DDA o normalną
codzienność. dnhl mi pomogłeś!!!

[log222]

Podłamuje mnie "załatwianie spraw". Idzie mi to... kulawo. Chciałabym, żeby tego
nie było, żeby już nigdy więcej, żeby już się skończyło.... No ale ja jestem
obowiązkowa dziewczyna, jak trzeba to trzeba, nie ma innego wyjścia.. :(

[anciax]

> Podłamuje mnie "załatwianie spraw"

Dlaczego? A załatwiasz czy tylko mówisz, ze musisz załatwić, ale siedzisz w domu
i zastanawiasz sie o co zapyta cie pani w okienku?
Nie wiem, nie znam Cię, ale może za duzo przywiązujesz wagi do tego co bedzie?
Mnie idzie coraz lepiej w załatwianiu spraw. Im wiecej miejsc odwiedzam, tym
lepiej rozmawia mi sie za każdym razem!

[log222]

Ja po "odwiedzeniu miejsc" myślę sobie, że można to było lepiej zrobić, inaczej
powiedzieć, lepiej zaplanować.
No może przywiązuję tę wagę... Nie należę do osób, które ogólnie mają stosunek
olewający. /(Chociaż w domu pewnie inaczej to widzą. Bo co ja przeżywam to tylko
moje..)./ Gdy muszę z czymś zdążyć, z czegoś się wywiązać, to jasne, że to jest
dla mnie ważne; i/lub nie wiem jak to/coś zrobić, to pewnie że się martwię. Ale
dla mnie jest normalne i oczywiste, że jak np. ktoś mi coś zlecił, do czegoś się
zobowiązałam, to nie mogę na to machnąć ręką, i co, może jeszcze z uśmiechem na
twarzy...

Plus jest taki, że robię to /załatwianie spraw/ jakby automatycznie, jak jest
tego dużo, no i gdy czas goni. A jak raz na ruski rok było coś do załatwienia,
to odkładałam jak mogłam.
Może to wszystko to kwestia przyzwyczajenia. No i (/lub) jak mus to mus...

[log222]

Pracuję, ale to właściwie nic nie zmienia. (Nie jestem "sprawniejsza".) Myślałam sobie, że to niedobrze, że ktoś się zgodził mnie zatrudnić. Bo ja się nie nadaję, bo jestem za głupia. Bo nie jestem przekonana do tej pracy, nie planuję z nią nic poważnego, a pracodawcy tak zależy/potrzebuje pracownika, i kurcze paskudnie się z tym czuję/że/i/lub/paskudnie postępuję (godząc się na to zatrudnienie)
Plus taki, że mam co jeść. Itp.