Unisa, jak sie czujesz po operacji??

[nadzieja74]

Mam nadzieje ze wszystko ok. Pozdrawiam:)

[unisa]

Przeżyłam , dzięki za zainteresowanie.W czwartek miałam operację ,
od wczoraj jestem w domu.Jestem jeszcze słaba , ale daje radę.Szwy
ciągną , dopiero w piątek zdejmuje.Dałam radę , mimo że szpital
chyba na nikogo nie działa pozytywnie , sama operacja i
przygotowania do niej i wszystko to co po niej , potrzebuje jeszcze
paru dni aby opowiadać.Ale napewno miałyście rację , da się
wytrzymać , spotkałam fantastyczne osoby , bardzo często się
śmiałyśmy i wspierałyśmy się na wzajem , każda każdą odprowadzała na
operację. Na dzień dzisiejszy mam problemy z wypróżnieniem , jeszcze
od operacji nic nie robiłam, nie wiem jak sobie pomóc , w szpitalu
nie chcieli mi nic dać , powiedzieli ,że to samo powinno przyjść.A
ja już nie mogę czekać.Co robić? Pozdrawiam

[klopoty]

hej Unisa,

ciesze sie, ze masz to juz za soba;
ja po operacji, na 2 dzien chyba, dostalam czopek glicerynowy od
pielegniarki i jakos poszlo ale wydaje mi sie, ze to bylo
najbardziej wysilkowe wyproznienie w moim zyciu, hehehee!
czopki mozna dostac w aptece bez recepty, sa tez mniejsze wersje dla
dzieci ale ja dostalam dla doroslych.. nie sa szkodliwe i pomoga
choc troche
poza tym jelita musza dojsc do siebie...

[nadzieja74]

:)
no tak, poza tym dieta lekka, ja pilam/jadlam len, otreby, platki
gorskie na wodzie.
Powodzenia:)

[unisa]

Moje Drogie.Dzisiaj mam lepszy dzień , więc postanowiłam coś opisać.
W szpitalu spędziłam 8 dni.trzy pierwsze to oczekiwanie na
zabieg.Standartowo oczyszczanie dzień wcześniej , tabletka na sen i
budzimy się w dniu zabiegu.Trzeba się umyć specjalnym mydłem i ubrać
w gustowną sukienkę operacyjną .Czekanie umila kroplówka z
elekttrolitami i środkiem uspakajającym.Wkońcu zajeżdza ryksza
kierowana przez uśmiechniętą pielęgniarkę , która odwozi mnie na
blok operacyjny.Tam po stopniu przesiadam się na łóżko , kierowane
przez inną siostrę , która wiezie mnie do sali operacyjnej, a tam
już czekają wszyscy z operatorem na czele.I wtedy za gardło złapał
mnie taki stres i chęć płaczu , że kiedy anestezjolog nachyliła się
nade mną i zapytała jak samopoczucie , udało mi się wydusić tylko
tyle : albo teraz albo za chwilę się tak rozpłacze , że tego nie
opanujemy.Na to anestezjolog ze spokojem odpowiedziała : to bardzo
proszę....zbliżyła mi maskę i dobranoc.
Wybudzenie było chyba najgorsze , słyszałam jak mnie wołali ale nie
mogłam nic powiedzieć ani otworzyć oczu , kiedy mi się to udało z
wielkim wysiłkiem poczułam potworny ból.Miałam wrażenie , że mam
nadal brzuch otwarty.Darłam się w niebogłosy , dostałam zastrzyk i
przeszło , ale pojawił się odruch wymiotny po narkozie- koszmar- ale
tu też natychmiast dostałam zastrzyk i jak ręką odją.Potem noc na
sali pooperacyjnej - super opieka.I rano przed śniadaniem przejazd
na salę dzienna , a tu prawie jak w domu , znajome twarze i wogóle
przyjemniej.Przychodzi rehabilitantka ściąga z łóżka , cewnik
zarzucam na chodzik i do przodu.Radzę sobie bardzo dobrze i zbieram
gratulacje od pielęgniarek i lekarza.Kiszki mi marsza grają , jestem
głodna jak wilk.niestety dostaje tylko kleik , niesmaczny.Na drugi
dzień normalne jedzenie , oczywiście w ramach diety
wątrobowej.Wyjęcie cewnika - nic nie boli.A to wydarzenie mogę
porównać do wyjęcia tamponu.Spoko.I kolejne dni mijają na
chodzeniu , spacerowaniu.
Nie mogłam się doczekać kiedy wrócę do domu.A jak to nastąpiło ,
było we mnie tyle emocji , że nogi mi się trzęsły i nie mogłam zejść
ze schodów.
Dzisiaj jestem w domu , słaba i taka bezradna.Ale pomalutku.Wszystko
powinno być dobrze.Dzisiaj jest rocznica - dokładnie tydzień temu
byłam operowana.Jestem szczęśliwa ,że mam to za sobą , dało się
przeżyć , strach i nasza wyobrażnia wyolbrzymia problem.Trzeba
zaufać lekarzowi , ja trafiłam na fantastycznego operatora.
Chyba się zbyt rozpisałam , narazie kończę .Pozdrawiam was
serdecznie.

[nadzieja74]

Jak sie miewa nasza rekonwalescentka?:) Mam nadzieje ze odpoczywa:)
Pozdrawiam!

[unisa]

Witaj nadziejo74.Miewam się z każdym dniem co raz lepiej .z każdym
dniem poruszam się szybciej i sprawniej.Opuchlizna brzucha po mału
schodzi i siniaki giną i strupki ładnie odchodza.Trochę złoszcze
się ,że nic nie mogę zrobić w mieszkaniu, ale coż trzeba to
przeczekać.Czekam teraz tylko na wakacje , wylot 24 lipca i mam
zamiar cudownie wypocząć i zapomnieć o wszystkim przykrym i mam
zamiar podjąć postanowienia dotyczące zwolnienia tempa w życiu.Za
szybko żyję .Zwolnienie szpitalne mam do 02.07 ale będe chciała
sobie jeszcze przedłużyć do urlopu , ze względu na charakter mojej
pracy , ciągle w ruchu i ok.10 godzin na nogach.Wolę w pełni dojść
do siebie .Nadziejo , nie wiesz czy można już zakładać taki pas
pooperacyjny przy jakiś tam czynnościch lub profilaktycznie aby
brzuch trochę zdyscyplinować bo coś mi się wydaje , że taki trochę
obwisły teraz będzie.Nadal mam problemy z wypróżnieniem.Pomagam
sobie co drugi dzień czopkami ale boję się , żebym zbyt organizmu do
tego nie przyzwyczaiła.Bez czopków nic z tego. W przyszłym tygodniu
idę na kontrolną wizytę , wspomnę o tym lekarzowi , ale co on może
pomóc.
pozdrawiam.
u.

[nadzieja74]

Troszke mnie nie bylo:) Ale lece uspokoic Ciebie ze jelitka troche
dochodza do siebie, moje jakies 2 miesiace, ciezko bylo im sie
ulozyc i zaczac dzialac. Jadlam lekkostrawne rzeczy, duzo wody pilam
i jakos szlo:) Pasa nie uzywalam, po 3 miesiacach brzuch byl na
swoim miejscu, troche schudlam wtedy, czego teraz nie moge o sobie
powiedziec. Trzymaj sie dzielnie! Jak przygotowania do wyjazdu?

[unisa]

Moje przygotowania do wyjazdu stoją niestety w miejscu.Nie mam nic
kupione , mimo , że podjełam próbę zakupów .Parę dni temu z
przyjaciólką wybrałam się na zakupy , ale nie jestem jeszcze w
stanie przymierzać cuiuszków i kostiumów kompielowych.Odpuściłam
sobie , poczekam jeszce troszkę , a przy okazjii załapie się na
wyprzedaże.Ale nie ciuchy są w tym najważniejsze , jadę z
najbliższymi , tak więc nic nie będe musiała nosić , ale muszę ci
się przyznać , że czasami nachodzą mnie myśli mniej optymistyczne ,;
czy wszystko będzie dobrze , czy nie będe miała problemów z
samopoczuciem i innych zdrowotnych i czy nie będe ciężarem dla moich
najbliższych , bo oni przecież jadą odpoczywać.
Zastanawiam się jak mój organizm po takiej operacji zaaraguje na lot
samolotem i wysokie temperatury i ciężkie powietrze , duszne i
kąpiele w basenie i dużą dawkę słońca.Co będe jadła w egzotycznym
kraju , kiedy jestem na diecie lekkostrawnej .
I takie tam pierdoły. Jednym słowem , jak zawsze w moim przypadku
bywa , za dużo myślę i analizuję i kalkuluje-cała ja.)))))):
Wszystko będzie ok.,chyba zbyt cackam się sama ze sobą .
Pozdrawiam .
u.

[meg_blue]

Witaj unisa, tu nadzieja74:) Jak bylo na wakacjach? Brzuch bolal??

[unisa]

Witam serdecznie po udanych , słonecznych wakacjach. Miałam wiele
lęków i obaw , ale wszystko było ok. Codziennie siedziałam w
basenie , zjeżdzałam na zjeżdżalniach , nurkowałam i siedziałam na
słońcu. Nic się nie działo , nic nie bolało , czułam sie wyśmienicie.
Jedynym problemem po tej operacji mam nadal z wypróżnieniem , coś
jest nie tak z moimi jelitami. W domu jakoś szło , a na tym
wyjeżdzie strasznie się zablokowałam i na 14 dni pobytu , miałam
tylko raz wypróżnienie.Miałam ze sobą różne leki przeczyszczające ,
ale tam na mnie nie działały , bałam się ,że dostanę jakiś boleści
ale naszczęście nic takiego nie miało miejsca. Dzisiaj byłam u
lekarza , zrobił mi lewatywę i trochę ulżyło , ale powiedział ,że
będziemy musieli się zająć moimi jelitami , bo tak nie powinno być.
Ale to wszystko nie ważne , najważniejsze ,że po tej operacji mogłam
pojechać na wyczekiwane wakacje i było cudownie. Ten wyjazd
przywrócił mi też siły do życia i wiarę ,że jestem już zdrowa , że
wszystko ładnie się zagoiło . Opuchlizna wokól cięcia zmałała ,
tylko w jednym miejscu ciało jest jeszcze takie dziwne , na malutkim
odcinku.
W poniedziałek po trzy miesięcznej nieobecności powracam do pracy.
Pozdrawiam wszystkich.

[monnia3]

Witam serdecznie:)
Uniso czytając Twoje posty mama wrazenie jakbym czytala siebie-
podobne obawy przed operacja,podobne podejscie do wielu kwestii
zdrowotnych...
miesiac temu na usg dopochwowym lekarz wykryl u mnie meisniaka:
51,47,37 mm w scianie tylnej macicy...dostalam skierowanie do
szpitala i mam dylemat...naczytalam sie o embolizacji i zastanwaiam
sie czy nie jechac do Lublina na konsultacje...
jak dotad zdazylam sie tylko raz zaszczepic i odwlekam decyzje
(szkola,swieta potem sesja)
poki co umowie sie na konsultacje do lekarza prywat. z polecenia czy
musze miec zabieg tradycyjny...
pozdrawiam cieplutko

[unisa]

monnia , jeśli chodzi o mnie , już po tym wszystkim co przeszłam i z
tą nabytą wiedzą nie zdecydowałabym się na embolizację.nie boję się
już klasycznej operacjii i bólu po niej i rehabilitacji. po takiej
operacjii mam pewność , że to co miało być zlikwidowane jest
zlikwidowane , a po tej embolizacji to nigdy nic nie wiadomo.
jestem pod ścisłą kontrolą lekarza bo w mojej macicy są jeszcze
malutkie mięśniaki. pilnuje aby nie rosły , jakby co to usunę je
laporoskopowo bo mój mięśniak był tak wielki ,że nie kwalifikował
się na laporoskopo , nawet nie wiedziałam kiedy tak urósł,
pozdrawiam i do następnego razu

[monnia3]

Boje sie operacji...
wybieram sie na konsultacje do innege lekarza aby potwierdzil ze
jest konieczny zabieg
moze wiesz do jakiej wielkosci mozna laparoskopowo usunac?
a mialas znieczulenie ogolne? jak sie po nim czulas? mialas bole
glowy,mdlosci?
czy wykonywalas zabieg na Czerniakowskiej? ten szpital jest tuz kolo
mnie...

[unisa]

hejka.też się bałam i to jak.....ale już o tym pisałam tutaj.czasami
wracam do tych moich wpisów aby sobie przypomnieć. jeśli chodzi o
laparoskopie to nie znam dokładnych rozmiarów , które pozwalają
przeprowadzić ten zabieg. tak, miałam znieczulenie ogólne, czułam
się po nim nawet dobrze ,żadnych bóli głowy , jeśli chodzi o mdłości
to taki odruch-fatalne wrażenie- miałam zaraz po wybudzeniu , ale
dostałam natychmiast czarodziejski zastrzyk ijak ręką odjął po paru
sekundach, ale moja koleżnka zoddziału męczyła się cały dzień po ,
nie wiem od czego to zależy. nie znam szpitalu na czerniakowskiej.
wszystko da się przeżyć , nasza wyobrażnia i strach przed nieznanym
wyolbrzymiają a nawet zniekształcają rzeczywistość , ale decyzje
należą wyłącznie do nas samych.....

[toffix]

Nie wiem jak duże mięśniaki usuwa się laparoskopowo. Wiem, że
histroskopowo do 3 cm. (teoretycznie).