Sfrustrowane panie domu

[erreth]

Przeczytałam ten artykuł i ... przeraziłam się ... to jest o MNIE! A
raczejo tym, że MNIE już nie ma, cały czas wypełniając tylko kolejne
role:przez 9 godzin - pracownika, potem - matki, kucharki,
sprzątaczki, praczki, magla, kochanki itp.
Nikt już nie zauważa że kiedyś byłam autonomiczną jednostką!! Ja
płaczę gotując kolejny obiad, kupując tą cholerną ćwiarkę kurczaka,
czekając az mąż wreszcie wróci z pracy, bo bedę mogła zająć się...
gotowaniem (mamy dwójkę małych dzieci).
Gdzie znaleźć wyjście, czy ono w ogóle istnieje. Nie uchylam się ani
od odpowiedzialności ani od obowiązków, ale muszę jakoś to
wypośrodkować i nie potrafię!! Czy ja już ma coś z psychiką???
Pomóżcie! czy ktoś jeszcze ma podobne przemyślenia??

Sfrustrowane panie domu

[emis80]

a u mnie po staraniach o wyczekane dziecko przyszła ciąża okropnie
męcząca a potem nerwowy poród, nie wiem może inne dziewczyny (ciagle
tak myśle) przyjmuja dziecko jakos normalnie, pogodnie, spokojnie, u
mnie był ciagły stres, mała urodizła się słaba i miałam problemy z
karmieniem piersią i ciągły brak pokarmu i ciągłe łzy, boże jak ja
nie nawidziłam karmić piersią (ale pod wpływem matki poprostu
musiałam bo jak to ze ja nie pzrecież moja siostra tak),
nienawidziłam siebie, za to że jestem złą matka że nie kocham
swojego dziecka i naprawdę nie kochałam a bardzo chciałam ją kochać,
czułąm że zycie mi ucieka że juz do końca życia nei wyplączę się z
tego "macierzyństwa" że stane sie niewolnikiem mojego dziecka a ja
sienie nadaje ja chcę być wolna i móc robic to co każdy, a nie to
czego oczekuje ode mnie moje dziecko, nie mogłam na nią patzreć niby
odpoczywałam i wyrywałam sie na godzinke z mężem na spacer ale n
atym spacerze wyłam jak pies bo wiedziałam ze za kilka minut muszę
tam wrócić muszę znów siedzieć w domu, i zajmowac sie kimś kto w
ogóle się ze mną nie komunikuje i nie chce zrobić tego co ja chcę i
kto robi mi na złość, BOŻĘ jak ja cierpiałam , jak ukrywałam to w
sobie przed rodziną bo było mi wstyd się przyznać do tego co czuję,
myślałam że zwarjuje, ...........
a teraz moja córka ma prawie półtora roku i jest wspaniała, czy
poradziłam sobie z depresją? sama? cały czas się zastanawiam
właśnie czy sobie poradziłam, nie odczuwam już złości na moje
dziecko, wiem że je kocham, nadal nie lubie karmić piersią i marzę o
tym żeby przestać ale narazie nie mam serca małej odstawić,
najgorzej oceniam relację z mężem, jestem nerwowa, czepialska, i
przykra - może pzrenisołam tylko negatywne emocje może nadal jestem
na "granicy"
.....chciałbym żeby ktoś mi pomógł, nie chcę starcic męża, nie chcę
myśleć o naszym związku źle, nadal go kocham, staram się z tego
wyjść sama, nie umiem sobie pomóc już więcej .........niestety w
moim miasteczku nie ma psychologa do którego mogłabym pójść
co ja mam zrobic? jak sobei poradzić?

[rikol]

Ten artykul i te wpisy na forum nalezaloby pokazac wszystkim ojcom, ktorzy
uchylaja sie od opieki nad wlasnymi dziecmi, twierdzac, ze matka 'rozumie', o co
chodzi noworodkowi. Otoz matka nie rozumie, ale poniewaz ciagle sie dzieckiem
opiekuje, to po jakims czasie sie tego nauczy. Jesli ojciec nie opiekuje sie
dzieckiem, to nie nauczy sie, o co dziecku chodzi, proste. Przy okazji
zaoszczedzi duzo czasu, ktorego nie bedzie musial spedzac na zmienianiu pieluch itp.

To nie tradycyjna rodzina ale właśnie nowoczesna

[jimmyjazz]

Wakacje i jak widac wicej praktykantow w agorze.

W tradycyjnej rodzinie to maz pracuje a kobieta siedzi zajmuje sie
dziecmi.

To zdobycze nowoczesnego swiata tj socjalizmu i feminizmu (w
zasadzie to samo) umozliwyly kobietom prace na 2 etaty.

No ale najposciej palnac cos o tradycyjnej rodzinie, katolikach i
wierye

Medycyna naturalna

[bratprezydenta]

Nasi przodkowie znali antidotum na ten stan, naturalne metody
masażu, przychodził mąż do domu, żona sflustrowana, nieposprzątane,
obiad niegotowy, wykonywał ręczny masaż dogłębny, a problemy
psychiczne znikały jak ręka odjął

To raczej ona robiła "obóz" dzieciom i mężowi

[jaro_ss]

Kobiety potrafią być straszne, i najczęściej same sobie są winne, bo nie mają
tak naprawdę zinternalizowanych wartości, tylko kupę śmieci od matki, gazet i
koleżanek,a same są po prostu rozkapryszone.

Rozkapryszone, bez wyobraźni, niepoukładane.

[zuzur]

Ile ja się namęczyłem, żeby nie było tego ciągłego gotowania,
sprzątania, latania ze ścierką, robienia zakupów, rozwiązywania
niepotrzebnych problemów, pozorowaniem domowej pracy zagłuszania
urojonych wyrzutów sumienia. Kolegom i sąsiadom udało to się tak
sobie. To chyba jest natura. Myślą sercem zamiast mózgiem, nic na to
nie można poradzić. Można się tylko inaczej zorganizować, jak ta
kobieta od kotletów na tydzień. Wtedy starcza czasu na wszystko: na
dzieci, na zarabianie pieniędzy, nawet na budowę i wyposażanie
trzeciego domu.

[rennee12]

o, widzę że jak zwykle logiczni mężczyźni pospieszyli kobietom na pomoc.
pokazując im że model tradycyjny najlepszy jest i basta. z jakichże to powodów
mężczyźni tak rozpaczliwie unikają obowiązków domowych i opieki nad własnymi
dziećmi? bo to takie "niemęskie" i "sercowe"?

[kiddo5]

Co to znaczy 'sflustrowane'?

[artifex]

Spokojnie!
To co przeżywasz jest _zupełnie normalne_! każda kobieta po porodzie przeżywa
taką depresję, takie rozterki... Jest to jakoś psychologicznie uwarunkowane.
Kłopoty są u każdego inne ale "dół psychiczny" u każdej taki sam ;)

A odnośnie kochania dziecka. Kochać to znaczy właśnie - chcieć kochać i nie dać
się nastrojom.

[dexterek011]

> Software is like sex, it is better when it is free...

Za darmo, to można co najwyżej w mordę dostać.

[fizykoterapeuta]

już nie - dzięki nowoczesnym i wyzwolonym kobietom można dostać d.upy właściwie
za darmo - nie to co kiedyś, że trzeba się było nastarać

[panijedna1]

nie czulam tak, ale wiem, ze za dlugo karmilam (1 rok) i sie tzm
wykonczylam. radze odstawic dziecko od piersi. takze nastroj sie
zmieni na lepszy, hormony. po prostu przetrzymac placz, dac butelke.
jesli dzicko ma juz 1,5 roku, to na prawde wystarczy tego karmienia
wg mnie. pozdrawiam.

[olga85]

nie potrzebujesz psychologa.
potrzebujecie odpoczynku i samotnosci- tylko wasza trojka 24 godziny na dobe.
tylko musicie dac sobie na luz i nie wsciekac sie o pierdoly.

[kashmira_v]

moge powiedziec dokladnie to samo ...
najchetniej ucieklabym gdzies daleko, tak, zeby nikt mnie nie znalazl ...
zastanawiam sie co byloby potem
bo w koncu musialabym isc do pracy, zarabiac pieniadze i jakos zyc ...

z drugiej stronu artykul ten dodal mi otuchy, ze nie jestem sama, bo zaczelam
juz myslec, ze ze mna cos nie tak

[wymiatator1]

Ależ z wami jest coś nie tak! Na tym właśnie polega bycie sfrustrowaną babą.

[cliffo]

Moja Droga,
mam to samo niby super mąż cudowny ja awansowałam a czesto dopada
mnie myśl wyjść i nie wrócić długo za długo jak na odpowiedzialna
matkę dwójki nota bene cudownych dzieci

[makab-reska]

jak to dobrze że ukazał się ten artykuł...ile razy miałam też takie mysli:
odejść , uciec, zostawić, będzie lepiej beze mnie....I tak samo mam ataki
niepohamowanej i niczym niewytłumaczalnej złości...Ciągle się obwiniam, ze
niszczę swoje dziecko, że ją krzywdzę, że jestem złą matką, bo inne radzą sobie
lepiej ode mnie, bo inne matki nie krzyczą, chce im się bawić razem z dzieckiem,
mają czas na wszystko, są zadbane, zorganizowane i zadowolone z życia....A ja
tak beznadziejna...Jak dobrze było przeczytać te słowa, historie...i chociaż
troszeczkę pocieszyć się, że nie jestem taka najgorsza i beznadziejna...Kocham
moje dziecko, ale czasem.....I mam w nosie komentarze beznadziejnych złośliwców,
maluczkich i ziejących nienawiścią "klikaczy"!

Sfrustrowane panie domu

[erreth]

Niby wszystko ok. Duże mieszkanie, dobrze zarabiający i kochający
mąż. Ładne, zdrowe i mądre dzieci (córeczka 3 latka i synek 4
latka). A mimo tego - wszechograniajaca samotnośc w tym całym
kieracie.
Poukładane życie - jak z obrazka to nie wszystko.
Dobrze wiedzieć, że ktoś myśli podobnie jak ja, bo myslałam że to
już początki szaleństwa.
Dziękuję Wam Dziewczyny.

[rikol]

Jak to bylo? Kobiece powolanie? Tu widac, jak 'szczesliwe' sa kobiety idace za
powolaniem kobiecym, ktore jest niczym innym jak iluzja szczesliwosci. To ladnie
wyglada na zdjeciach, ale zyjac tak mozna sie zanudzic na smierc, doslownie.

[s3tonline]

Właśnie!!

blablablabla, zamieszkajmy razem, yap, yap, yap
blablablabla, ożeń się ze mną, yap, yap, yap
blablablabla, zróbmy sobie dziecko, yap, yap, yap

a jak facet już się pogodzi z małżeństwem do śmierci, kredytem na 30 lat,
obowiązkami i wydatkami związanymi z dziećmi na 20-30 lat, to te nagle "nie
pasuje mi, depresja, sresja" bo miało tylko się uśmiechać i ładnie wyglądać w
wózku w niedzielę na spacerku a tu straszne dziwne że płacze, choruje, poświęcać
uwagę trzeba 24/7 i jeszcze potrafi ci wykrzyczeć że cię nienawidzi.

I jeszcze "ten głupi facet" że nie rozumie jak to trudno, jak on wszystko to
wiedział i od razu nie chciał. Chciałaś babo to masz...

[lucusia3]

s3tonline - Twój świat to jakiś horror. Żenisz się i masz dzieci, bo ktoś Cię
namawiał?! A potem, jako że się poświęciłeś, to resztę masz w głębokim
poważaniu, bo przeciez mówiłeś, że to nie najlepiej wyjdzie. Jaka kretynka
wyszła za Ciebie? Tak z łaski jej się zgodziłeś?
A nie jest tak, że pasowało się ożenić, bo inni się żenili i było trochę
nieswojo tak zostać. Głupia się nawinęła, chciała, więc łaskawie się dałeś
przekonać, ale resztę zwaliłeś na nią, wszak sama chciała? Ja bym to nazwała
patologicznym egocentryzmem i niedojrzałością.

[erroid]

bo ja wiem, moze za malo seksu :P ja tam nie mam zadnej recepty na udany zwiazek
- trzeba poprostu miec szczescie jak w totka zeby wszystko szlo jak po masle...
kobiety potrafia byc tak samo irytujace jak faceci - wystarczy zle sie dobrac i
katastrofa murowana :] dajcie sobie wszyscy kilka lat przed slubem :]
zamieszkajce wczesniej razem i bron boze z ta wstrzemiezliwoscia... to nie
zdrowe i lepiej sprawdzic sie przed umowem kupna :P...

[s3tonline]

Tak, z łaski, gdyby kobiety nie namawiały facetów na ślub i dziecko oni sami w
ogóle nie naciskali by na to, pomijając margines takich co chcą łapać na dziecko
kobiety, (największe chamstwo, prawda panie?). Nie wierzysz że tak jest poczytaj
tysiące postów w stylu "dlaczego on nie chce ślubu/dziecka/zamieszkać razem",
gdzie same przyznajecie to o czym piszę.

A skoro taki jest układ siły że to wy prosicie to warunki może ustalać tylko
facet. Nie wy. Bo jeżeli wy prosicie i w dodatku chcecie jeszcze wymagać przy
tym to to jest dopiero skrajny egocentryzm i niedojrzałość.

[focus35]

jakie proszenie i jakie stawianie warunkow? mowa jest o ludziach,
ktorzy sie kochaja, chca byc ze soba i chca miec dzieci - wspolne
dzieci a nie matki albo ojca - jak facet nie chce zyc z dana kobieta
i miec z nia dzieci a "ulega jej naciskom" i plodzi z nia dzieci
mimo szczerej niecheci do posiadania potomstwa to potem sie musi
mscic stawiajac warunki??? co za chora wizja... tacy faceci niech
zyja zgodnie ze swoimi potrzebami ale tez niech nie wypowiadaja sie
o sprawach zycia rodzinnego, bo o tym nie maja zielonego pojecia


s3tonline napisał:


>
> A skoro taki jest układ siły że to wy prosicie to warunki może
ustalać tylko
> facet. Nie wy. Bo jeżeli wy prosicie i w dodatku chcecie jeszcze
wymagać przy
> tym to to jest dopiero skrajny egocentryzm i niedojrzałość.

[s3tonline]

Sorki czytać ze zrozumieniem potrafisz?. Właśnie jedna strona nie chce mieć (jw
wyjaśnienie), a twoje marzenia i wyobrażenia jak to razem, och, ach, możesz
sobie w bajki włożyć a nie wmawiać innym, ok?. Jakie mszczenie, to się nazywa
"konsekwencje swoich wyborów". Bo oczywiście tylko kobiety powinny mieć głos i
mówić jak ma być? :). Marzyć że tak będzie zawsze możecie :).

[focus35]

komentuje artykul - twoich tekstow o kobietach proszacych, zeby
facet z nimi sie ozenil i proszacych o wspolne mieszkanie oraz
mezczyznach nie chcacych ale ulegajacych a potem zapieprzajacych na
babke i dziecko, z ktorymi nigdy faktycznie nie pragneli byc itd.
faktycznie sa dla mnie niezrozumiale...
w twoim swiecie oczywiscie i jedna i druga strona moga sobie
zrzedzic na swoj los ale nadal nie widze powodow, zeby facet, ktory
nie wie czego sie podejmuje czyli ulega jakims proszeniom, mial
potem stawiac jakiekolwiek warunki - to chyba twoje pobozne
zyczenie... zgodnie z logika taki "nieasertywny" facet do konca
zycia niech ponosi konsekwencje swoich wyborow, jak napisales;)

s3tonline napisał:

> Sorki czytać ze zrozumieniem potrafisz?. Właśnie jedna strona nie
chce mieć (jw
> wyjaśnienie), a twoje marzenia i wyobrażenia jak to razem, och,
ach, możesz
> sobie w bajki włożyć a nie wmawiać innym, ok?. Jakie mszczenie, to
się nazywa
> "konsekwencje swoich wyborów". Bo oczywiście tylko kobiety powinny
mieć głos i
> mówić jak ma być? :). Marzyć że tak będzie zawsze możecie :).

[aljala]

Wow!Inteligentnie...nie.

[sojkaj2]

a kto powiedział, że obiadek ma być codziennie, co? Kto powiedział,
że codziennie trzeba się z dzieckiem bawić? Że nie wystarczy co dwa
dni? Kto powiedział, że czasem nie można mieć wszystkiego w d... i
wyskoczyć samej na zakupy, na klachy do koleżanki, na weekend bez
dzieciaków? Przeraża mnie nie to, że babki obłozone nadmiarem
obowiązków mają depresję, ale to, że nie potrafią sobie odpuścić,
wrzucić na luz, skończyć karmić piersią, skoro je to męczy, mężowi
powiedzieć, że obiadku dziś nie będzie, jak jest głodny, to niech
sobie ugotuje, jak ma brudne skarpetki, to niech sobie upierze, albo
kupi nowe i nie marudzi. Mamusi i koleżankom też powiedzieć, że to
nie ich sprawa i cześć. To bardzo dobrze działa na psychę.

[erroid]

no bo trzeba umiec rozmawiac i mowic co kogo boli a nie zaciskac zeby i brnac w
niewiadomo co...

Sfrustrowane panie domu

[niunia175]

Szkoda mi was dziewczyny, ale przepraszam, ze musze to napisac- jestescie sobie same winne. nikt nie zmusza was do karmienia piersia(poltorej roku? biedne dziecko), rezygnowania z zycia, z siebie-w imie dzieci. ja mysle, ze dzieci sa wytlumaczeniem dla faktu, ze bez wiekszych oporow jestesmy w stanie zrezygnowac z nas samych zrzucajac wine na kogos kto za to nic nie moze. Kto zabrania wam bycia soba, wychodzenia z przyjaciolmi, realizowania sie w pracy? Tylko wy same.A dzieci sa wymowka. Ja sama myslalam, ze nie podolam, bedac w ciazy zazyczylam sobie cesarskiego ciecia, zeby nie bolalo, nie karmilam piersia, bo ten widok kojarzy mi sie z krowami. wrocilam do pracy po 2 miesiacach - i jestem szczesliwa, bo kocham swoje dziecko ponad wszystko, nie uzywam go jako wymowki i nie obarczam wina, ze nie potrafie powiedziec 'nie' jesli ktokolwiek z bliskich czy przyjaciol udziela mi dobrych rad.

[erreth]

A kto powiedział, ze ja nie miałam cesraskiego cięcia na życzenie?
Miałam. Kto powiedział, że nie wiem czego chcę?
Wiem, i to jest problem. Jestem wykształcona, znam swoją wartość, i
to jest problem. Bo myślę.
Zdaję sobie sprawę z mocy pewnych decyzji, więc próbuję
wszystko "wziąść na klatę" sama... Nie oczekując, że ktokolwiek mi
podziękuje ( a już na pewno nie malutkie dzieci). Tylko w chwili
słabości ( a każdy takie ma)nie potrafię znaleść nikogo, kto by
zrozumiał, że nawet JA mam czasami dosyć, chce odpocząć itp. Ja też
wróciłam do pracy po 3 miesiącach (w obu przypadkach)i tez kocham
swe dzieci ponad wszystko. Ale nie sugruj mi, że używam dzieci jako
wymówki, nie sugeruj, ze robię z siebie cierpiętnicę, że chcę
kokietować żalem. Masz jedno dziecko, wychodzisz z przyjaciółmi,
realizujez się zawdodowa - cieszę się Twoim zadowoleniem. Tylko, za
jakiś czas, dojdziesz do wniosku, dojdziesz do wniosku, że nie da
sie wszystkiego robić na raz, że coś zaniedbujesz (pracę, dom, albo
samą siebie) i wtedy poczujesz to co ja czuję dzisiaj - nie zycze Ci
tego.

[listek_a]

dobry masz nick: niunia i wszystko jasne.
walnij sie w czółko a później oceniaj innych.

[yoweetah]

szkoda mi ciebie, niunia. nic z tego nie zrozumiałaś. przykro mi. nie należysz do klubu kobiet, które zrezygnowały na rzecz dziecka z części siebie. o czym ty piszesz? nie zostałaś z dzieckiem w domu? kto je za ciebie wychowywał? nie karmiłaś? nie masz pojęcia o poświęceniu. mama na niby. że je kochasz? nie wątpię. nie zdążyłaś sie tym wszystkim zmęczyć, bo ktos za ciebie odwalił kawał dobrej roboty. masz prawo sie wypowiedzieć, ale nie sądzę, byś miała prawo do żałowania tych spośród nas, które na pewien czas wysiadły z tramwaju "to ja i moje życie".

[rikol]

Gdyby niunia byla ojcem i zostala z dzieckiem na 2 miesiace w domu, to peany na
jej czy raczej jego czesc bys pisala. Ty jestes jedna z tych kobiet, ktore
zawsze sciagaja inne kobiety na dno, ktorym przeszkadza, ze inne kobiety sa
szczesliwe. Czy to zle, ze niuni ktos pomagal w opiece nad dzieckiem?

[yoweetah]

nie, to nie jest źle. nie pisałabym peanów na cześc obojetnie kogo, kto zostałby w domu z dzieckiem tylko na 2 miesiące. nie wiesz, jaka jestem kobietą i nie ściągam nikogo na dno.stwierdzam fakt. nikt, kto nie zostanie z dzieckiem długo, nie karmi i sam sie zajmuje dzieckiem, nie ma porównywalnej sytuacji do tego, co przezył niunia. to dwie rózne planety.

[pinup]

> nie masz pojęcia o poświęceniu.

i wszystko jasne.
kobieta musi sie poswiecic, bo jezeli ma troche odwagi myslec o SOBIE
(o zgrozo!) i swoim komforcie to jest "mama na niby". nie nalezy do
klubu sfrustrowanych matek, ktore przerosla rola w jaka sie same
wpedzily i moze liczyc na innych, a to sprawia, ze ktos za nia
"odwalil kawal dobrej roboty"? litosci! zycie nie polega na
poswiecaniu sie i urabianiu po pachy. dobra organizacja wlasnego
zycia i umiejetnosc korzystania z pomocy innych to wartosci godne
pochwaly a nie POSWIECENIE, ktore prowadzi do (przepraszam za dosadne
okreslenie) padania na pysk i w konsekwencji konfliktow w rodzinie.

[yoweetah]

a co rozumiesz przez dobrą organizację?zaprogramujesz dziecko na spanie, wykonywanie twoich poleceń czy jak? samo się wszystkiego nauczy? albo ty to zrobisz albo ktos za ciebie. nie ma innej opcji, jak poświęcenie czasu. inaczej tego nie zrobisz. ja mysle o sobie i swoim komforcie, ale pomimo chęci nie mam tego jak pogodzić.a "mama na niby" to nie taka, która mysli o sobie, ale taka, która ktorej nie ma.

[pinup]

dobra organizacja to zaangazowanie partnera. dziecko jest wspolne i
to nie jedynie twoj problem jezeli nie masz jak pogodzic obowiazkow.
w tym, ze ktos ci pomoze nie ma nic zlego, ale samo twoje
sformuowanie "albo ty to zrobisz, albo ktos za ciebie" implikuje juz
co innego. nie moze tak byc, ze jedna osoba jest obciazona ponad
sily. zawsze jest jakies rozwiazanie, ale bedac skrajnie zmeczonym
nie zawsze mozna je dostrzec. dlatego nie mozna dopuszczac do takiej
sytuacji i wspolna opieka nad dzieckiem powinna byc regula, a nie
ostatecznoscia, kiedy kobieta krzyczy o pomoc.

[yoweetah]

masz rację. czasami są jednak takie sytuacje, że facet nie może się rozdwoić.nie miej mi za złe ostrych słów.tak było w moim przypadku. on pracuje w innej miejscowosci, dojezdza, jest późno, a pomocy od mamy , ew. teściowej nie mam. dlatego fiksowałam w pierwszym miesiącach. :(

[yoweetah]

poza tym, myślę, że ten artukuł porusza wiele różnych problemów dotyczących macierzyństwa dziś. to taki czubek góry lodowej; pojawiają sie kwestie małżeńskie, wychowania facetów (nadal patriarchat), walka ze stereotypami, ze dla kobiet to wszystko jest cudne, itp. jak sobie przypomnę, że w jedym poście o karmieniu napisano, że przy tym się czyta ksiązki i pije kawę, pusty smiech mnie ogarnia.
nie mam siły o tym myśleć.dzieki za dyskusję.

[katmoso]

hmm, moja przyjaciólka przeczytała mnostwo książek w pierwszych
miesiącach życia swojego dziecka, właśnie głównie karmiąc.

[jutine]

Ja czytałam. Córka długo potrafiła wisieć mi na cycku. Syn już taki ssacz nie był.

Stereotyp

[jus1981]

Hej Niunka! Musze przyznac, ze jestes odwazna kobita. U nas chyba jednak nadal
pabuje przekonanie, ze kobieta, ktora nie poswieci sie dla dziecka na 100%, nie
jest dobra matka. Tylko, ze ja nie rozumiem, dlaczego calosc obowiazkow ma byc
zrzucana na kobiete, skoro dziecko jest jakby nie patrzec WSPOLNE. Kobieta
pelniaca role robota wielofunkcyjnego to w Polsce norma, a facet, ktory cos
zrobi przy dziecku, to chyba rarytas.

[antion]

Tak, owszem, dziecko jest wspolne, ale godzina mojej pracy zawodowej
kosztuje 8zl, a mojego męża 50. Widzisz róznicę?

Kontekst

[jus1981]

W Twoim konkretnym przypadku owszem, ale w ogolnym kontekscie to nie
chodzi jedynie o kase.

[williamadama]

> (...) nie chodzi jedynie o kase.

Nie? To powiedz proszę, o co(?)

[krawiec6661]

Relaks, przygody, hobby, relacje z rodziną, przyjaźń... Takie tam :) Panuje
fałszywy pogląd, ze do tego wszystkiego potrzebne są pieniądze i to dużo. Dla
mnie życie jest jak gra RPG, można sobie wybrać dowolnego questa w każdej
chwili, tyle że większość wybiera te, które mają związek z pomnażaniem dóbr
majątkowych, rozbudową domu, zapewnianiu bliskim bytu... Z czasem ludzie coraz
bardziej wkręcają się w tą grę i potem pojawiają się różne frustracje związane
ze stale rosnącymi potrzebami, z przemęczeniem i brakiem realizacji innych niż
"finansowe" potrzeb.

Dokladnie...

[jus1981]

to mialam na mysli. Jasne, ze w sytuacji, gdy kobieta ma gorsze wyksztalcenie i
zadnych realnych szans na konkretne dolozenie sie do budzetu domowego (za 8
zl/h), a maz ma dobra posade (za 50 zl/h), odpowiedz nasuwa sie sama. Ale takie
zalozenie nie obejmuje calosciowego problemu.

[jednorazowy3]

trzeba sie bylo uczyc

[anuszka_ha3.agh.edu.pl]

niunia175 napisała:

> bedac w ciazy zazyczylam sobie cesarskiego ciecia, zeby nie bolalo

Z ciekawości: A nie bolało? Myślałam, że jak taka rana przez powłoki brzuszne
się goi, to musi dopiero cholernie boleć...

[triss_merigold6]

Zapewne autorce zależało na uniknięciu bólu spowodowanego
wielogodzinnym porodem na żywca i cięciem krocza również na żywca.
Zdaje się, że nawet w tym kraju cc wykonuje się ze znieczuleniem.
ZZO natomiast - nawet odpłatnie - w wielu szpitalach nie jest
dostępne.

[anuszka_ha3.agh.edu.pl]

Ja się nie znam, ale ilugodzinny jest ból potem, przez następne dni? Na chłopski
rozum, nacięcie krocza goi się szybciej i mniej boleśnie, niż rozcięcie powłok
brzusznych razem z macicą?

[wieczna-gosia]

niektorym kobietom latwiej zaakceptowac bol po cesarce niz niewiadoma podczas
porodu naturalnego. Latwiej nastawic sie psychicznie na konkretna date,
goidzinke operacji i kilka dni konsekwencji (a w zasadzie pierwsza dobe, bo
pozniej to juz z gorki) niz na niewiadoma bedzie bolec/ nie bedzie, natna/ nie
natna, 5 godzin/ 15 godzin bolu, poprosic o ZZO/ nie poprosic, dadza/ nie dadza
itd.

[twojabogini]

wieczna-gosia napisała:

> niektorym kobietom latwiej zaakceptowac bol po cesarce niz
>niewiadoma podczas porodu naturalnego.

I tak będzie jeszcze bardzo długo, jeśli porody będą "naturalne". W
szkołach rodzenia uczy się kobiety oddychania, które owszem moze być
pomocne, ale płucami kobieta nie rodzi. O tym co dzieje się w
trakcie porodu "na dole" informuje kilka plansz i ogólnikowe
informacje o rozwarciu. Do tego te wszystkie stare baby straszące
młode kobiety okropnymi porodami...
Ciało kobiety wie jak urodzić, ale jak tu słuchać swojego instynku
wsród kabli, zmieniających się lekarzy, leżąc na plecach i
zpodłączonym aparatem KTG?

[triss_merigold6]

Faktycznie, nie znasz się.
Rana po cc (o ile nie ma żadnej infekcji) boli krócej niż nacięte
krocze, zwłaszcza bardzo głęboko nacięte i dyskomfort jest mniejszy.
Poza tym termin i przebieg cc na żądanie (znaczy za łapówkę lub w
prywatnym szpitalu) jest przewidywalny a przebieg psn
nieprzewidywalny.

[wieczna-gosia]

no no tris czekaj ty tez jeszcze nie wiesz jak boli rana po cesarce :)

[anuszka_ha3.agh.edu.pl]

wieczna-gosia napisała:

> no no tris czekaj ty tez jeszcze nie wiesz jak boli rana po cesarce :)

Czyli jednak bardziej boli?
Bo już nic nie rozumiem. Sprzeczne opinie do mnie docierają.

[triss_merigold6]

Najprościej zajrzeć do wątków na forum "ciąża i poród" w których
wypowiadają się kobiety, które zaliczyły zarówno psn na żywca jak i
cc.
Ja miałam psn z zzo więc to inna bajka.

[anuszka_ha3.agh.edu.pl]

forum.gazeta.pl/forum/w,585,42406903,,Gojenie_rany_po_cc_.html?v=2
forum.gazeta.pl/forum/w,585,42406903,,Gojenie_rany_po_cc_.html?v=2
forum.gazeta.pl/forum/w,585,20333278,,cc_wady.html?v=2
No rewelacyjnie to to nie brzmi.

[ahhna]

> Rana po cc (o ile nie ma żadnej infekcji) boli krócej niż nacięte
> krocze, zwłaszcza bardzo głęboko nacięte i dyskomfort jest mniejszy.

??? No to ja też się nie znam, choć dwójkę dzieci urodziłam :) Mnie samo
nacięcie nie bolało nic. Na zakładanie szwów dają znieczulenie, troszkę
szczypało, dało sie wytrzymać. A sądząc po moich odczuciach i dziewczyny
po cesarce, która leżała ze mną na sali - dyskomfort o wiele mniejszy ja
miałam. Siadałam na dmuchanym kółku, ale poza tym od razu normalnie
funkcjonowałam. Ona dopiero po dwóch dobach. Nie ryzykowałabym też
stwierdzenia, że blizna po cesarce goi sie szybciej i lepiej niz po
nacięciu krocza.

[twojabogini]

anuszka_ha3.agh.edu.pl napisała:

> Ja się nie znam, ale ilugodzinny jest ból potem, przez następne
dni? Na chłopski rozum, nacięcie krocza goi się szybciej i mniej
boleśnie, niż rozcięcie powłok brzusznych razem z macicą?

Nacięcie krocza nie jest konieczne, są specjalne masaże i techniki
przygotowania do porodu. Po naturalnym porodzie większość kobiet
dochodzi do siebie bardzo szybko, po cesarce sprawa wygląda inaczej.
Ja natomiast zawsze zastanawiam się jak wygląda życie seksualne
kobiet po cesarce? Czy przecięcie macicy nie wpływa na jej zdolność
kurczenia/rozkurczania się i co za tym idzie, zdolność kobiety do
przeżywania orgazmów lub na ich intensywność?

[bene_gesserit]

twojabogini napisała:

> Nacięcie krocza nie jest konieczne, są specjalne masaże i
techniki
> przygotowania do porodu.

Aha, a to nie wiedzialam. Moze dlatego, ze w
Polsce aż w 62
proc. przypadków nacięcie krocza wykonywane jest bez zgody, a nawet
wbrew woli kobiety (...). Statystyki wskazują, że wbrew zaleceniom
WHO, zabieg ten przeprowadza się aż u 80 proc. rodzących kobiet, a
w przypadku pierworódek - nawet u 100 proc. W podręczniku, z
którego uczą sie przyszłe położne, nacięcie krocza traktowane jest
jako zakończenie porodu fizjologicznego.

[dorcia_70]

> Ja natomiast zawsze zastanawiam się jak wygląda życie seksualne
> kobiet po cesarce? Czy przecięcie macicy nie wpływa na jej
zdolność
> kurczenia/rozkurczania się i co za tym idzie, zdolność kobiety do
> przeżywania orgazmów lub na ich intensywność?

Uśmiałam się jak norka :D
Życie seksualne prima sort, wierz mi - cesarka nic tutaj nie
zmieniła i nie znam / nie słyszałam o przypadku, że miałaby
jakikolwiek negatywny wpływ na pożycie seksualne, w tym orgazmy.
Natomiast po sn owszem i to stosunkowo często.
To tak na marginesie.

[to_nie_my_toniemy]

Tak gwoli ścisłosci, cesarskie cięcie nie jest zbyt mądrym
posunięciem:
wiadomosci.wp.pl/kat,18032,title,Cesarskie-ciecie-zmienia-DNA-dziecka,wid,11265456,wiadomosc.html?ticaid=18891

[mary81]

"(...) nikt nie zmusza was do karmienia piersia(poltorej roku? biedne dziecko) (...) nie karmilam piersia, bo ten widok kojarzy mi sie z krowami. wrocilam do pracy po 2 miesiacach"

wychowuję 1,5 roczne dziecko, nie pracuję, karmiłam piersią 13 miesięcy (planowałam jeszcze z 3 miesiące, ale choroba przyspieszyła wszystko) i myślę, że niunia głupstwa plecie!

jeżeli karmione jest ok. 18-miesięczne dziecko, to w tej całej sytuacji najmniej biedne jest dziecko! że co? że przytulić się musi, że ma mamę przez te kilka czy kilkanaście minut blisko i tylko dla siebie (no chyba że ktoś karmi tak przy okazji przeglądu prasy, ale wydaje mi się, że z tak dużym dzieckiem to już nie przejdzie), że pije coś, co lubi? no kurcze nie mogę tu nijak znaleźć tego biednego 1,5-rocznego dziecka. Matka może być już zmęczona, ale dziecko biedne?! no chyba że mnie ktoś uświadomi...

aha! nikt nie powinien zmuszać matki do karmienia piersią, są dziś dostępne całkiem dobre zamienniki :) ale uważam też, że matce karmiącej piersią należy się duży szacunek a nie głupie komentarze. również matce karmiącej gdzieś poza domem- czasem to konieczność i zwykle robi się to możliwie dyskretnie i tego też ja oczekiwałam od otoczenia, że uda że nie zauważa, kiedy kilka razy nie udało mi się znaleźć odpowiedniego miejsca...

a poza krowami też "kilka innych" ssaków karmi młode mlekiem, czemu akurat krowy się niuni skojarzyły...? z lwicami trzeba było skojarzyć! :)

[jolunia01]

niunia175 napisała:

> Szkoda mi was dziewczyny, ale przepraszam, ze musze to napisac-
> jestescie sobie same winne.

Przykro mi, ze musze to napisać, ale odnoszę wrażenie, że jesteś
niespełnioną idiotką.

> nikt nie zmusza was do karmienia piersia(poltorej roku? biedne
dziecko), rezygnowania z zycia, z siebie-w imie dzieci.

Może półtora roku to troche długo, ale co jest złego w karmieniu
piersia? I gdzie tu rezygnacja?

> ja mysle, ze dzieci sa wytlumaczeniem dla faktu, ze bez wiekszych
> oporow jestesmy w stanie zrezygnowac z nas samych zrzucajac wine
> na kogos kto za to nic nie moze.

Urodź sobie dziecko, a póżniej pisz, bo w twoje macierzyństwo nie
wierzę.

> Kto zabrania wam bycia soba, wychodzenia z przyjaciolmi,
> realizowania sie w pracy? Tylko wy same.A dzieci sa wymowka.

Taaa, wyjdź sobie, tylko co z dzieckiem zrobić?

> Ja sama myslalam, ze nie podolam, bedac w ciazy zazyczylam
> sobie cesarskiego ciecia, zeby nie bolalo, nie karmilam piersia,
> bo ten widok kojarzy mi sie z krowami.

Lecz się, oślico, skoro tylko tyle potrafisz wyprodukować w swoim
móżdżku.

> wrocilam do pracy po 2 miesiacach -

Podaj adres pracodawcy, zaraz tam będzie kontrola PIP. Co zrobiłaś z
pozostałą częścią urlopu macierzyńskiego?


> i jestem szczesliw a, bo kocham swoje dziecko ponad wszystko, nie
> uzywam go jako wymowki i nie obarczam wina, ze nie potrafie
> powiedziec 'nie' jesli ktokolwiek z bliskich czy przyjaciol
> udziela mi dobrych rad.

A o co ci chodzi? Bo trudno dostrzec związek między "nie" i dobrymi
radami.

[wymiatator1]

Kolejne sfrystrowane babsko nie mogące pogodzić się z cudzym sukcesem.

[fizykoterapeuta]

> nie karmilam piersia, bo ten widok k
> ojarzy mi sie z krowami

widząc takie teksty kojarzy mi się tylko jedno - że to ty jesteś samolubną krową

[mar1114]

Naprawde szkoda mi ciebie jeśli karmienie piersią kojarzy ci sie z krowami...
Własnie po to natura odarzyła cię w twoj biust by karmić dzieci, po nic innego...
Resztę twoich wypowiedzi pozostawię bez komentarza...

[brak.slow]

dziewczyno... rok to jest nic. zobacz jakie tutaj siedzą wariatki:
forum.gazeta.pl/forum/f,21000,Karmienie_piersia_powyzej_roku.html

Sfrustrowane panie domu

[innga]

Moj sposob na radzenie sobie z calym wahlarzem kobiecosci to
zdesperowanakuradomowa.blox.pl/html Jest w tym troche mnie i troche
kobiet innych, ich historii Pozdrawiam

rewelacyjne zdjęcia

[lesvos]

a jutro poczytam :)

[williamadama]

Dno i żenada ten blog. OMIJAĆ Z DALEKA

Żeby nikt ode mnie niczego nie chciał

[tuwpisznazwe]

Żeby nikt ode mnie niczego nie chciał, żeby się można było wreszcie wyspać,
żeby można było się spokojnie położyć spać beż ciągłego tłumaczenia: "Nie
kochanie, naprawde nie mam sił, jestem zmęczona". Mnie od depresji poporodowej
uratował żlobek. I wszystkim mamom to doradzam, jezeli tylko możecie, żlobek
czy opiekunka, ktoś kto się zajmie dzieckiem, gdzieś poza domem. Te kilka
godzin W CISZY, bez ciągłego napiecia na bacznosc bo dziecko znowu czegos
chce. Te kilka godzin tylko dla Ciebie, sprawia cuda, jak najlepszy balsam
kojący duszę.

[erreth]

Królowo!!!!!!!!!!!!!!!!!

[gudrunn]

Racja, ja zapisałam brzdąca kochaniuńkiego do żłobka i odżyłam. :)) Teraz nie krzyczę na pituszka z byle powodu, mam cierpliwość i czas, bo jak pacholę jest w żłobku to sprzątnę, ugotuję szybki obiad (jednodaniowy) i happy hour :)) Polecam żłobek, ale trzeba wybrać dobry :)

Sfrustrowane panie domu

[aw34]

Albo coś z wami nie tak i potrzebujecie porady specjalisty, albo
jesteście egoistkami zapatrzonymi w siebie i tylko liczy sie ja i
moje potrzeby. A że tak sie nie da i trzeba cos w swoim
dotychczasowym życiu zmienić, z czegoś zrezygnować dla drugiego
człowieka to juz dramat i rozpacz. Ja urodziłam dwoje chorych
dzieci. Ich zdrowie zależało od naszej pracy . Wymagają diety więc
całe ich juz prawie dorosłe życie kręciło się wokół kuchni. Wyjazd
na wakacje nie zwalniał od zakupów, pieczenia chleba i gotowania.
Nie mogły iść na cały dzien do przedszkola. Fakt parę lat byłam z
nimi w domu. Na pomoc meza za bardzo nie mogłam liczyc bo ktoś
musiał zarabiać zwłaszcza, ze ich dieta jest bardzo kosztowna i
sporo rzeczy trzeba było sprowadzac z zagranicy. Po paru latach
poszłam do pracy. Nie załamałam sie ze nie moge w pełni realizować
siebie, że po pracy lece do domu gotowac obiad, robić zakupy. Nie
pozwoliłam sobie na frustrację, pozwoliłam sobie na rezygnacje z
mniej istotnych spraw, jestem dumna z moich dzieci które wchodzą w
dorosłe, normalne zycie dzięki mnie.Znajomi twierdza, że działam na
nich uspakajająco swoja pogoda ducha, uśmiechem. Co by mi dało
załamywanie rak i ciągły szloch nad złamanym zyciem. Ono jest jakie
jest, pogodziłam się z tym i znalazłam sporo radosci w tym jakie
jest. Trzeba sobie poustawiac priorytety, powiedzieć sobie co jest
ważne. Kazdy rozsądny człowiek wie, że mając maleńkie dziecko w domu
nie wyjdzie w kazdej chwili na spacer, nie spotka sie zawsze z
przyjaciółmi życie kręci się przez jakis czas wokół malucha. Jeśli
wiesz, ze twoje życie, twoje rozrywki, twoje przyjemności są dla
ciebie najwazniejsze to nie zakładaj rodziny bo skrzywdzisz siebie,
meża i dziecko.

[erreth]

To nie tak jak myślisz. Byc może potrzebuje porady specjalisty - nie
wiem, wciąż szukam odpowiedzi.
Nie chodzi tylko o egoizm, to próba wyrwania odrobiny siebie, bo
cały pozostały czas jest dla innych (mi pozostaje 3-4 godzin snu,
przerywanego wołaniem dzieci).
Jednak dobrze jest wiedzieć, ze ktoś mając taką sytauację jak Ty -
wciąż się uśmiecha. Pozdrawiam.
P.S. Zachodząc w obie ciąże wiedziałam z czym to się wiąże. To były
świadome decyzje.

[bemm1]

Niestety, ja rowniez po troszku identyfikuje sie z bohaterkami z
artykułu. Ale nie po to tu w zasadzie jestem, zeby wylac swoje zale
i moje bolączki. Chcialabym powiedziec, ze nazywajac sfrustowane
panie domu egoistkami jest nie fair. Pamietajmy, ze kazdy z nas jest
inny, inaczej uklada mu sie zycie. Nie kazda moze jest tak silna
psychicznie, nie kazda moze tak rozsadna, nie kazda moze mogla sobie
pozwolic na zlobek czy opiekunke bo to by moc wrocic jak
najszybciej do pracy. Nie kazda z nas ma mozliwosc zostawienia
dzieciatka z kimkolwiek, nie kazdej mąz zrozumie ja i wesprze kiedy
potrzeba. Ludzie wypalają sie zawodowo, dlaczego sfrustowana pania
domu tak nie nazwac. Wypalone. Dlaczego ma byc cos ze mna nie tak?
Jedna kobieta spelni sie w domu z dziecmi, inna w pracy, w
konkretnym zawodzie. I stad tez wlasnie nasze problemy , wciaz
jestemy zbyt malo empatyczni, wrazliwi i nie chcemy zrozumiec innego
czlowieka, przez to ci niezrozumieni tkwia w tej frustracji. Mysle,
ze tutaj bardziej na miejscu sa slowa otuchy, wsparcia, zachęty do
dzialania, a nie obrazanie. No bo przeciez jak mam pojsc do
specjalisty, pomyslec o sobie?? Ja egoistka? A dzieci z kim
zostawie, a kto wogole zaplaci mi za tego specjaliste???
Z drugiej strony nie przygnebiajmy sie jeszcze bardziej. Moze
najwyzszy czas znalezc wyjscie z takiej sytuacji. Moze sobie jakos
wspolnie pomozemy? Moze napiszecie jak sobie radzicie z "placzem na
udkiem z kurczaka czy zupa"?

[attracdance]

Mam poczucie, że zrobiły nam się tutaj dwa obozy: tych, które czują
i tych które radzą.
A gdyby tak połączyć obydwie te jakości?
Jasne przecież jest, że trzeba zrewidować priorytety, że trzeba
przekierować wysiłek, energię itp.
Tylko osiągalne jest to dopiero wtedy, kiedy masz taki układ
odniesienia, w którym w ogóle znajduje się przestrzeń na taką część
kobiety, która nie należy do nikogo poza nią samą.
To kwestia bardzo wielu różnych składowych: wychowania, środowiska,
wzorców, przekonań, relacji z ojcem dzieci, znajomości siebie samej.
Bardzo jestem ciekawa struktury osobowościowej tych z nas, które
tutaj wściekają się na te, które jakoś odnajdują się w artykule,
jest im to bliskie. Ile w nich rzeczywistego uporządkowania
priorytetów, a ile utożsamiania się z kobietą sukcesu w tym
szerszym, nowocześniejszym rozumieniu, zakładającym współgranie
róznych ról społecznych, w których kobiety się mogą odnaleźć.
Przepraszam - nie mam czasu na dokładniejsze wyłuszczeenie co mam na
myśli.
Może jednym zdaniem - jesteśmy różne. Każda z nas w innym miejscu
swojego życia ma bardziej grząskie tereny.
Moim zdaniem ten artykuł jest o takich z nas (o mnie też), które do
higieny psychicznej bardziej potrzebują funkcjonowania bez
kontekstów, bez gotowych ról, którym jednak potrzeba więcej
wolności, niż są w sobie w stanie zapewnić.

[rikol]

Ja tu widze raczej jedne, ktore radza sobie z zacisnietymi zebami i lzami w
oczach, oraz drugie, ktore pozwolily sobie na uczucia i ktore maja dosyc
ciaglego zapieprzania bez slowa dziekuje (w dodatku obrywa im sie na rynku
pracy, bo przeciez kaprys mialy, zeby dziecko urodzic). Cokolwiek kobieta zrobi,
zawsze jest zle. W tym widze problem, a nie w karierze czy jej braku. Czlowiek
nie jest w stanie harowac 24 godziny na dobe, 7 dni w tygodniu. A dziecko wymaga
wlasnie czegos takiego. Rozwiazanie widze w zaangazowaniu ojcow w opieke nad ich
dziecmi.

[s3tonline]

A jak nas do tego zmusisz/zachęcisz, bo chyba nie sądzisz że z własnej woli damy
sobie wepchać na głowę dodatkowe obowiązki bez otrzymania czegoś w zamian?.

hola hola!!!!!!

[agniecha75]

A dziecko zrobilo sie za przeprszeniem samo? Czy ty nie chciales tez tego
dziecka, w celu udowodnienia/pokazania ze tez mozesz byc ojcem? A czy dziecko to
zabawka tylko kobiety a dowod dumy dla tatusia (kiedy pokazuje zdjecie np) ?????
Samo sie????

Chodzi o to, meski szowinisto, ze skoro chcesz byc tatusiem, to powinienes
zaakceptac fakt, ze dziecko "samo sie" nie urzadzi, nakarmi, w domu "samo sie
nie wypierze, posprzata, ugotuje itd....

W zamian wlasie otrzymasz potomka, Twoja krew itd....


s3tonline napisał:

> A jak nas do tego zmusisz/zachęcisz, bo chyba nie sądzisz że z własnej woli dam
> y
> sobie wepchać na głowę dodatkowe obowiązki bez otrzymania czegoś w zamian?.

[s3tonline]

Ale to wszystko się ma i bez pomagania, więc i tak mi nie odpowiedziałyście
dlaczego, bo "powinienem" wg. was?. To nie żaden argument za, to wasze "chciejstwo".

Znowu z jakiegoś powodu uważacie że ustalacie reguły i możecie nam rozkazywać
czy chociażby wmawiać co mamy myśleć, gdy to my więcej zarabiamy i to my robimy
wam łaskę zgadzając się na spełnianie waszych marzeń o rodzinie.

[fb_e]

1. Bez zaangażowania w opiekę nad dzieckiem można mieć zdjęcia do pokazywania,
ale kontaktu z potomkiem to raczej nie bardzo.
2. Co to znaczt "my więcej zarabiamy" ? Gdy kobieta wraca do pracy po dziecku, a
nie idzie na wychowawcze, to może zarabiać tak samo (a przynajmniej tak powinno być)
3. Na całe szczęście niektóre samce też chcą mieć dzieci, a nie łaskawie się
godzą zapłodnić samicę. Np. mój partner chciał mieć dziecko wcześniej niż ja
(jest ode mnie 3 lata starszy), a planujemy dopiero teraz, gdy ja nabrałam ochoty.
4. Skoro chcesz mieć dziecko w wersji fix to proponuje zapłodnić, a następnie
płacić alimenty. Wtedy płacisz i nie jest od ciebie wymagane, a zdjęcia i tak są ;)

[s3tonline]

1. Nieprawda, co innego spędzanie czasu np. na zabawie, a co innego zajmowanie
się obowiązkami. A właśnie wam o to chodzi żeby te obowiązki na faceta zwalić.
2. FAKT. I widzę jeszcze życzeniowe myślenie twoje.
3. A różni tacy co chcą łapać kobiety na dziecko istnieją. Zwykle są ludźmi dla
których to jedyna szansa żeby być z kobietą, albo damscy bokserzy. Ale życzę wam
wszystkiego najlepszego, nie mój cyrk nie moje małpy.
4. A po co w ogóle mieć dzieci w takim wypadku?. A jak się zdarzą to i kobieta
może wszystko robić, chciała to ma, nie podoba się to się żegnamy, skuteczność
ściągania alimentów myślę że znasz.

[jutine]

Mhm... Pokretna logika Twoja jest. Mówisz, ze baba chce dziecko to je ma. A Ty? Nie wiesz co się dzieje jak się małego w jej dziurke wsadza?

[malila]

s3tonline napisał:

> Ale to wszystko się ma i bez pomagania, więc i tak mi nie odpowiedziałyście
> dlaczego, bo "powinienem" wg. was?

Dlatego, że w przeciwnym wypadku utniemy ci jajca;)

[rennee12]

s3tonline napisał:

> Ale to wszystko się ma i bez pomagania, więc i tak mi nie odpowiedziałyście
> dlaczego, bo "powinienem" wg. was?. To nie żaden argument za, to wasze "chciejs
> two".
>


> Znowu z jakiegoś powodu uważacie że ustalacie reguły i możecie nam rozkazywać
> czy chociażby wmawiać co mamy myśleć, gdy to my więcej zarabiamy i to my robimy
> wam łaskę zgadzając się na spełnianie waszych marzeń o rodzinie.


ho ho! widzę tutaj głębokie zakompleksienie męskiego szowinisty! "jak nas
zmusicie", "przecież i tak mamy wszystko za darmo" "wasze chciejstwo i mrzonki o
rodzinie". Prosimy o więcej podobnych bredni, ubaw po pachy

[ahhna]

Jeśli
> wiesz, ze twoje życie, twoje rozrywki, twoje przyjemności są dla
> ciebie najwazniejsze to nie zakładaj rodziny bo skrzywdzisz siebie,
> meża i dziecko.

Zachodząc w ciążę, mało kto zdaje sobie sprawę, jak właśnie zmienia mu sie
życie. Dzieciaci znajomi nic nie mówią, albo niewiele, bo i tak nikt nie
uwierzy albo nie zrozumie :) Albo nie chcą wyjść właśnie na mięczaków czy
egoistów. Dla każdego zanim przyjdzie czas na opiekę nad kimś innym,
kompletnie zależnym,
najważniejsze sa jego rozrywki; moim zdaniem to normalne i nie jest to
jeszcze powód do niezakładania rodziny.. Po prostu, nikt nie wie, co go
czeka, więc jest szok i bunt. A wystarczy się pogodzic, dać sobie 2-3 lata
luzu od spraw wszelkich, w tym oszałamiajacej kariery i kontaktów
towarzyskich, bycia super na każdym polu, i skupić się na cudzie, jakim
jest dziecko. I nie obwiniac sie o niezrobiony obiad, brud w zlewie, brak
codziennych spacerków i niepoprasowane ciuchy. Gonić do roboty męża,
korzystać z wszelkiej pomocy i uświadomić sobie, że etap kupek, spacerków
i zupek mija bardzo szybko, potem jest fajny człowiek pod ręką.
Mnie to łatwiej przyszło przy drugim dziecku, bo już WIEDZIAŁAM.
A ty musisz byc aniołem, bez ironii to piszę. Pzdr.

[to_nie_my_toniemy]

Wielki szacunek dla Ciebie.
Istnienie takich kobiet jak Ty-spełniających się całkowicie w
macierzyństwie (jak i wielu spośród moich znajomych) nie wyklucza
istnienia kobiet, które łączą macierzyństwo z pracą zawodową. Choć
powinnam napisać PRÓBUJĄ, gdyż ze wszystkich stron atakowane są za
niepoświęcanie swoim cudownym jak najbardziej maluchom 100% swojego
czasu. Te spojrzenia koleżanek z placu zabaw, gdy dowiadują się,że
wyjeżdżam służbowo czasem i na 2 tygodnie, te litościwe
westchnienia, że niestety (w ich mniemaniu) tatuś będzie musiał się
opiekować małą w tym czasie, że taka rozłąka z MAMĄ zniszczy
totalnie psychikę dziecka!
To przeświadczenie, że mama i tylko mama. A tata to zły?
Szanuję i rozumiem kobiety, które sa Mamami na pełnym etacie,
dlaczego więc jest takie niezrozumienie dla postawy takiej jak moja?
Już mnie nie bolą twierdzenia, że nie jestem dobrą mamą, bo pracuję
i mam czas na swoje pasje ale nadal z uporem maniaczki czytuję o tym
problemie i mam nadzieję, że to już niedługo się zmieni!

Marny i nudny tekst

[symeonstylita]

Niestety,poziom gazety i jej dodatków się strasznie obniżył

[bene_gesserit]

Pocieszmy sie, ze poziom twoich postow sie podniosl. Merytoryczne,
rzeczowe i pelne argumentow.

:D

[y.y]

owned:))) jak piszą młodzi komputerowcy

Sfrustrowane panie domu

[aw34]

Nikogo nie obrażałam ,nie było to moim zamiarem. Jeśli czujesz, że
zycie ci sie wali, nie dajesz rady, "płaczesz nad zupa". To nie jest
to normalny sposób radzenia sobie z życiem. Obawiam się, że domowe
sposoby nic tu nie pomoga. Jeśli ktos czuje, że sam sobie nie
poradzi to musi szukać specjalisty a nie znajdywać kolejne powody
dla których pójśc do takiego nie może. Nie umiem wskazać ci takowego
bo nigdy go nie potzrebowałam. Wiem, że moja koleżanka w depresji
znalazła specjalistę w swojej przychodni. Fakt, płatnego bo na
bezpłatną trzeba było długo czekać. Ale mozna. Mozna poprosić
znajomą, sąsiadkę o chwilową opieke nad dzieckiem bo musisz iśc do
lekarza. Przecież chodzisz czasem do lekarza i ktoś zajmuje się
wtedy twoimi dziecmi. Jeśli będziesz nadal pielęgnowac swoją
frustrację a może juz depresje to się to źle skończy.
a co do egoizmu niestety obserwuję pokolenie rodziców 25 - 30 i
widzę jak zostali wychowani. Ksiązątka, którym wszystko sie należy,
dziecko jest ciągłą przeszkodą w czymś więc podrzuca się rodzicom,
szuka całodobowych przedszkoli, zrzuca cała odpowiedzialność na
szkołę. Szok i wstrząs ze trzeba sprawdzić dziecku lekcje, coś mu
przeczytać, ograniczyć swoje zajęcia dla dziecka. Nie twierdzę, że
takie właśnie jesteście ale wiele takich ojców i matek dostrzegam.

[echtom]

Jestem ze starszego, mniej rozpieszczonego pokolenia, nie mam depresji, nie
uważam się za wyjątkową egoistkę. Mimo to narasta we mnie frustracja, że nie
mogę raz do roku przez tydzień zostać zupełnie sama w domu i pożyć we własnym
rytmie. Sama wychowałam troje dzieci, godząc się bez żalu na wszystkie związane
z tym ograniczenia, teraz są już duże, często same gdzieś wyjeżdżają, a ja nie
mogę odpocząć po kilkunastu latach ciężkiej pracy, bo mam w domu ponad 80-letnią
mamę, która nigdzie nie wyjedzie. I jest to pierwsza sytuacja od ponad 18 lat, z
jaką sobie emocjonalnie nie radzę, a żaden specjalista mi nie pomoże, bo nie
weźmie mamy na tydzień do siebie, żebym mogła wyluzować i naładować akumulatory.

[rapunzel1]

Hej, ja też marzę o samotności we własnym domu. Ale potrzebuję przynajmniej 2
godzin na tydzień. Niestety mąż zajmie się dziećmi, gdy wychodzę, o ile
uwzględnię jego harmonogram, natomiast żeby zabrał gdzieś dzieci muszę walczyć.
A kiedy jestem koszmarnie zmęczona brak mi siły na walkę

W dodatku na horyzoncie też majaczą starzejący się rodzice

[trybling]

a może skoro dzieci są już duże(chociaż to jeszcze zależy, jak duże), to zamiast
je gdzieś wysyłać, zostaw je w domu a sama wyjedź? przecież mogą ci trochę
pomóc. przez tydzień sobie nie poradzą?

[echtom]

Wyjeżdżam sporadycznie na parę dni, ale marzę o tym, żeby czasem
pomieszkać u siebie na swoich warunkach. Wyjazdy dzieci to za mało,
bo mama nie wyjedzie. A ja chciałabym choć na kilka dni w roku
zapomnieć, że muszę z nią mieszkać.

[three-gun-max]

A ta 80-letnia mama to przypadkiem się tobą nie zajmowała kiedy sama nie mogłaś? To może oddaj ją do domu starców niech się dowie jaką super córke wychowała.

[williamadama]

> A ta 80-letnia mama to przypadkiem się tobą nie zajmowała kiedy sama nie mogłaś
> ? To może oddaj ją do domu starców niech się dowie jaką super córke wychowała.

He, he, he. Dokładnie tak jak mówisz. Albo niech zdobędzie uprawnienia opiekunki i każe swojej starej płacić za opiekę 24h na dobę. Przynajmniej coś zarobi.

[niedzwiedziczka]

Dokładnie widać, że powyższe posty napisali mężczyźni. Ciekawa jestem, czy
równie cenne "rady" dawaliby, gdyby musieli przez kilka lat zajmować się chorą
osobą. Nawet, jeśli to byłaby ich własna mama.

[echtom]

Dziękuję, Niedźwiedziczko, za zrozumienie. Na posty głupich, okrutnych i pozbawionych empatii ludzi nie będę odpowiadać.

[kawiarka.ekspresowa]

Bardzo rozumiem, co czujesz. Nie ja jestem w takiej sytuacji, ale moja Mama,
która na codzień zajmuje się swoją 94-letnią teściową, a moją Babcią.
Od około 5 lat moja Mama nie spędziła poza domem ANI JEDNEJ NOCY. Nie może
pojechać na działkę, ani do znajomych, bo musi nakarmić Babcię, potem ją
przewinąć (tak, tak przewinąć).
Pomagamy jej jak możemy, ale pewnych rzeczy nie jestem w stanie już przy Babci
zrobić.
Osoby, które tak jak Ty i moja Mama przyjmują na siebie takie obowiązki i
wyzwania, to w moim pojęciu prawdziwi cisi bohaterowie.

Kto tego nie przeżył - nie zrozumie.

[gulcia77]

Całkowicie się z Tobą zgadzam. Ja miałam 17 lat, kiedy przyszło mi
opiekować się moją prababcią chorą na Alzheimera.
To był naprawdę dramat. Teraz, 15 lat później przyszło mi na to
samo. Zaczyna się choroba mojej babci. Już się boję. Naprawdę, kto
tego nie przeżył, to tego nie zrozumie.

[echtom]

Mama nie wymaga (jeszcze?) karmienia i przewijania, natomiast bardzo
obciąża mnie psychicznie, stale domagając się mojego czasu,
zainteresowania itp. Dlatego marzę o kilku dniach w roku, kiedy będę
mogła swobodnie pomieszkać we własnym domu i nikt nie będzie niczego
ode mnie chciał. Autorzy paru wrednych postów wyżej jakoś przeoczyli
szczegół, że mówię o krótkotrwałym odpoczynku raz na jakiś czas, a
nie o wywinięciu się od obowiązku opieki nad matką.

[kawiarka.ekspresowa]

Ech, nie chcę rysować tutaj czarnego obrazu, ale mam jeszcze i druga Babcię,
która co prawda mieszka sama, ale codziennie jest u Mamy w domu, albo mama jest
u niej. I ona też potrafi być męcząca, wymaga coraz większej opieki, bo traci
powoli wzrok, a do tego potrafi byc po prostu męcząca. I tak się Matka buja
między jedną a drugą....

Tak jak pisałam, staramy się z siostrą odciążać Mamę ile sie da, ale da się
nieststy tylko w pewnym stopniu. O oddaniu Babć do domów starców w ogóle nie ma
mowy, ale łatwego zadania Mama nie ma, oj nie ma. Za to wg mnie ma pełne prawo
do frustracji.

[gulcia77]

Najgorsze jest to, ze jeśli sama sobie nie zapewnisz odpoczynku i
odstrresowania to po prostu nie wytrzymasz. I może przyjść depresja,
zaburzenia psychiczne etc.
Mnie dopadła depresja i bulimia. Naprawdę ten, kto nie zna problemu
może sobie tylko pozłorzeczyć. Dbaj dziewczyno o siebie i nie
słuchaj innych. Potrzebujesz odpoczynku, a Twojej mamie nic się nie
stanie, jeśli pobędzie kilka dni np z pielęgniarką środowiskową.
Sprawdź swoje prawa i je egzekwuj.
Chyba, ze tak jak ja chcesz walczyc przez całe lata z bulimią i
depresją. Bo też wszyscy mi wmawiali, ze to obowiązek na śmierć i
życie, bez prawa do urlopu.

[wen_yinlu]

I tu naprawdę podziwiam moją teściową, która powiedziała, że jeśli coś jej
odbije/zachoruje ciężko, mamy załatwić jej opiekę i sami nie niszczyć sobie
życia (jej słowa) z jej powodu. Zrobiłabym dokładnie tak samo - chcę by moja
córka żyła sobie spokojnie z nowymi wyzwaniami i problemami, gdy ja sobie będę
popuszczać w pieluchę w domu niespokojnej starości. W życiu nie oczekiwałabym od
własnego dziecka takich wyrzeczeń, zwłaszcza, że nie uważam, żebym specjalnie
poświęcała się dotychczas (ma 4 latka) i na 100% nie oczekuję niczego w zamian...

[myszka00]

mieszkam w kanadzie na szczescie,ja moge dac moja mame co 6 miesiecy
na 2 tygodnie do domu starcow zupelnie za darmo,zebym mogla pojechac
gdzies albo tylko odpoczac w domu,w polsce potrzeba jest wielka dla
osob starszych,mama dodatkowo chodzi do tzw. pszedszkola dla starych
i niedoleznych ludzi 3 razy w tygodniu za symboliczna
oplata,przyjezdzaja po nia rano i odwioza wieczorem na wozku
inwalidzkim,to jest ogromna pomoc nie wyobrazam sobie miec starych
rodzicow potrzebujacych opieki 24 godzin na dobe bez pomocy,mam
kuzynke w polsce z mama w domu i biedna ona ta kuzynka,tylko ktos kto

[morekac]

To może pracuj bez urlopu i odpoczynku - jeden rok, drugi, trzeci.
Tak po 16 godzin na dobę. Wtedy będziesz mógł się wypowiadać...

[bemm1]

Moze nie koniecznie ksiazątka, pamietajmy ze teraz sa inne czasy, jest
duzo wygodniej i to wszystkim, nie tylko akurat pokoleniu 25-30. Inny
styl, tempo zycia i niestety pojawiaja sie tez nowe problemy. Moze
rzeczywiscie stajemy sie mniej odpowiedzialni i waleczni, bo juz o
wiele nie musimy walczyc, tak jak musieli nasi rodzice. Pozdrawiam i dziękuję aw34.

[an_ni]

ehh i znowu wywyzszanie sie, pokpiwanie z innych kobiet "bo ja
mialam ciezej"
wlasciwie tego mozna byloby sie spodziewac...
to bardzo typowe ze w obliczu choroby dzieci mialas tak wiele sily,
ale nie stawiaj siebie w lepszej pozycji.
nie mow nikomu o pielegnacji frustracji, bo to ze kobiety mowia o
tym glosno nie znaczy ze sie uzalaja, nie znaczy ze sa durnymi
ksiezniczkami!!!
ty mowisz glosno o tym jak sobie poradzilas czyli co moge powiedziec
ze sie przechwalasz ? albo ze jestes wredna baba kopiaca lezacego?

bo to nie o to chodzi ze musisz poswiecic swoj wolny czas, ze musisz
byc odpowiedzialna za dziecko, ze musisz przestac byc egoistka (bo
tak naprawde wystarczy podzielic sie tym czasem i zainteresowaniem
dla dziecka, dla siebie, dla meza i zachowac zdrowy egoizm).
chodzi o to ze bezwzglednie TEGO i wiele wiecej wymagaja od Ciebie
najblizsi: maz, matka, ciotka, kolezanka, ale tez lekarz,
pielegniarka, polozna, sprzedawczyni w sklepie, sasiadka oraz media
niewiadomo juz co gorsze
zostawic dziecko, zaniedbac, opedzac sie jedna reka pozostawiajac
dzieciaka na caly dzien w przedszkolu czy dac sie wtloczyc w ten
kierat nie zostawiajac sobie prawa do egoizmu, do bezsilnosci,
wscieklosci, znudzenia i depresji
mimo ze ja mam pomoc, nie jestem sama i mam tylko 1 dziecko rozumiem
w pelni kobiety w stanie frustracji, osaczone domem, dziecmi,
obowiazkami, praca zawodowa i nie moge zniesc ze inna kobieta takimi
porownaniami odmawia innym kobietom (moze slabszym ale moze
wrazliwszym a moze ambitniejszym a moze i bardziej egoistycznym - i
co z tego??) prawa do ich wlasnej frustracji, bezsilnosci i w koncu
depresji - to sie nazywa babska zawisc!

[lesvos]

a ja się boję, że to może być artykuł o mnie jeśli zdecyduję się na założenie
rodziny. czuję presję ze strony rodziny, dla której posiadanie męża i dziecka to
najwyższy stopień stabilizacji. mam prawie 30 lat i nie odczuwam najmniejszej
potrzeby wychodzenia za mąż a tym bardziej rodzenia dziecka. nie czuję się
gotowa na taką odpowiedzialność i na tak dużą zmianę codzienności.

[williamadama]

Spoko, jesteś jeszcze taka młoda, całe życie przed Tobą. I masz rację, nie ma
się co śpieszyć. Tak poważnej decyzji jak założenie rodziny nie należy
podejmować w tak młodym wieku.

[joanelle]

> a ja się boję, że to może być artykuł o mnie jeśli zdecyduję się na założenie
> rodziny. czuję presję ze strony rodziny, dla której posiadanie męża i dziecka t
> o
> najwyższy stopień stabilizacji. mam prawie 30 lat i nie odczuwam najmniejszej
> potrzeby wychodzenia za mąż a tym bardziej rodzenia dziecka. nie czuję się
> gotowa na taką odpowiedzialność i na tak dużą zmianę codzienności.

To nie wychodź i nie rodź. I nie daj sobie wmówić, że jak już urodzisz, to Ci
się zmieni. Prędzej będziesz miała uczucie, że dałaś się wrobić, i wszyscy
zaangażowani w sytuację będą cierpieć. Takie rzeczy należy robić dlatego, że
samemu się chce, ponieważ to TY ponosisz konsekwencje swoich wyborów, a nie inni.

Sfrustrowane panie domu

[mareknaw]

Najpierw marzyie, żeby być matkami, potem macie tego dość. A może
należało zająć się życiem a nie macierzyństwem?

[echtom]

Nie mamy dość - po prostu czasami jesteśmy przemęczone.

[rikol]

Moze gdybyscie pomogli, to wasze zony nie mialyby dosc. Nikt nie da rady harowac
24 godziny na dobe. Depresja oraz rozmaite zaburzenia psychiczne sa m.in efektem
bezsennosci i przemeczenia, przy jednoczesnym braku wypoczynku. 20-25% kobiet
cierpi na depresje poporodowa; to bardzo duzo.

[attracdance]

hehehe, logicznie z Twojego postu wynika, że macierzyństwo to nie
życie.
To dość symptomatyczne dla tej dyskusji

[chicarica]

Widzisz, Maruś, bo to właśnie JEST życie. Macierzyństwo jest jego częścią. A
pomyśl jeszcze, z czym spotykają się kobiety, które nie chcą wyjść za mąż i mieć
dzieci? Z nienawiścią otoczenia, z uznawaniem je za nienormalne, bo nie chcą się
wpierniczyć w ten sam kierat, co ich matki, babki, siostry, koleżanki.

[akle2]

A może ojcostwo albo życie?

[fb_e]

Jesteś całkiem, zupełnie, absolutnie pewien, że zawsze, ZAWSZE, 24/7 kochasz
swoją pracę?
Ja swoją uwielbiam, ale w poniedziałek ok. 15, gdy żar leje się z nieba, a ja
tkwię w samym środku betonowej dżungli, uwielbiam ją zdecydowanie mniej ;)
A pracuje się w końcu raptem 40h w tygodniu, czy tam nawet z rzadka 50, a przy
dziecku pracuje się praktycznie cały czas, więc nawet jeśli to była 100%
świadoma decyzje i daje wiele satysfakcji, to moga się zdarzyć chwile słabości.
Tak sądzę, ja jestem jeszcze "przed", ale mam zamiar dawać sobie do nich prawo,
a nie udawać idealną!

Sfrustrowane panie domu

[yoweetah]

a ja dziękuję za ten artykuł. mieszkam na prowincji,gdzie jest nieco trudniej, mentalnie, niż w dużym mieście. to, co naprawdę myślę, chowam głęboko.
macierzyństwo, to prawdziwe, to temat tabu.cukierkowe z portali i książek -rządzi, wzbudzając tym większe frustracje kobiet, o których mowa w artykule. skonczyły sie czasy,kiedy kobiety myślały o firankach, obiedzie i praniu. niektórzy tego nie rozumieją. bycie matka to piękna sprawa, ale trudny do wypełnienia obowiazek dla kobiet myślących. jeśli chce sie być w 100% matką, trzeba zrezygnować z 75% siebie, a nie małej części.brakuje czasu na książki, rozmowy, pracę - na niezaniedbywanie w sobie strony intelektualnej.ale ten artykuł dotyczy kobiet, które zostały z tym wszystkim same - a nie tych, które korzystaja z pomocy niań i babć od pierwszych miesięcy i nie tych, które oglądaja seriale.
dziękuję za te słowa, bo pozwoliły mi odetchnąć.

[the_vicious_one]

Nie jestem jeszcze matką, ale podejrzewam, że zupełnie nowa rola w życiu może u
mnie wywoływać podobne stany. Jestem osobą ze skłonnością do popadania w
depresję, więc "każdy powód jest dobry". A tak poważnie, to każdy z nas
potrzebuje chwili dla siebie. Na razie mam tylko psa, mniej wymagające
stworzonko niż dziecko. A i tak czasem mam go dość, kiedy wracam zmęczona do
domu a on chce się przytulać, zamiast dać mi się spokojnie położyć.

do Autorki

[artgosia]

[Witajcie w klubie..]

ja mam 47 lat, 4 dzieci, w tym 3 dorosłych-ale mieszkających ze mną.
Duuużo mogłabym pani opowiedzieć na swój temat..o depresji, o frustracji, o
przygnębiającym braku jaki czuję gdy codziennie rano, przed pracą, gotuję zupę i
ew szykuje mieso , gotuje buraczki na II danie...
Jak od kilkunastu lat chce to wszystko rzucić, bo wiem ze im bez mnie bedzie
lepiej, bo wiem, ze jesli zostanę (a zostanę) to zamęczę siebie i całe
otoczenie.
Psyche przeszło w Soma, już się leczę, bynajmniej nie na depresję..
itd, itp...lecę - robić śniadanie, wstawić zupę... :'(

[erreth]

Czyli jeśli nie zaczniemy walczyć o odzyskanie chociaż kawałeczka
własnej tozsamości - nie ma co liczyć, że cos się samo ułoży??
Będę wciąż pikować w dół, a potem walnę w ziemię i już się nie
podniosę...
Pozdrawiam i podziwiam.

[echtom]

Tak, kobieta musi mieć jakiś skrawek własnego życia, jakąś pracę,
pasję, którą mogłaby realizować nawet kosztem większego wysiłku czy
odpuszczenia sobie mniej ważnych obowiązków. Przynajmniej tyle mi
się udało i traktuję to jako inwestycję w ciekawą, twórczą starość.
Bo najgorsze, co można zrobić rodzinie i sobie, to do końca życia
egzekwować należności za lata "poświęcenia".

[rikol]

O tak, 'poswiecenie' jest najgorsze. Z jednej strony taka matka jest
nieszczesliwa, bo okazuje sie, ze nikt tego poswiecenia nie ceni. Z drugiej
strony dzieci maja dosyc gderania - bo w koncu nikt jej do macierzynstwa i tych
poswiecen nie zmuszal.

[twojabogini]

Kiedy byłam nastolatką w dyskusji z moją mamą padł argument "ale ja
się dla ciebie poświęciłam". Obiecałam sobie, że ja nigdy nie
poświęcę się dla swoich dzieci. Jako matka dziesięciolatka mogę
powiedzieć, że jak dotąd udało mi się: gdy byłam zmęczona, to
odpoczywałam, nie chciałam robić zupy - nie robiłam.
Zdarza mi się być zmęczoną, nie tyle samym wychowaniem dziecka, co
wszystkim po trochu i jak zauważyłam - wtedy faktycznie łapię
nerwówkę. I chcę zwiać. Tyle, że wtedy właśnie wiem, że czas się
zrelaksować, odpocząć, podrzucić komus syna i tyle. Przynajmniej mój
syn jest normalny i nie spędza czasu w towarzystwie rozkrzyczanej
baby. Myślę, że to rekompensuje mu fakt, że mama czasem robi sobie
urlop.

[ahhna]

> ja mam 47 lat, 4 dzieci, w tym 3 dorosłych-ale mieszkających ze mną.
> codziennie rano, przed pracą, gotuję zupę

Depresję i resztę ma pani na własne życzenie. Przepraszam bardzo, ale
gotować zupki trójce DOROSŁYCH DZIECI, i to codziennie, przed pracą, to
jakis masochizm. Ja nie gotuje zupek nawet niemowlakowi. Są słoiczki.
Prócz niemowlaka mam 13- letnią córę i nie widzę nic niestosownego w tym,
żeby to ona wstawiła ziemniaki czy zrobiła surówkę. Zupy rzadko jadamy i
nie mam z tego powodu najmniejszego poczucia winy. Męża też mam, a jakże, i
albo włączy się w robienie obiadu lub inne prace domowe, albo zje bułkę z
serem. Żyje w dobrym zdrowiu i kwasów żadnych z tego powodu nie robi. To
właśnie presja funkcjonowania matek-masochistek wpędza mlode kobiety w
depresję, a młodych facetów deprawuje. Mamusia mu wszak zupkę co rano
gotowała, to co, żonka ma nie gotować?

[ahhna]

Jeszcze tylko dodam, że mój mąż wywodzi się z domu, w którym matka
pracowała na 3 etaty (rano w szkole, potem w sklepie, wieczorem
księgowość) i nie tylko co rano gotowała obiad, ale też nastawiała pranie
i wycierała na mokro dywany w całym domu. Po czym biegła do szkoły. Pan
tatuś zaś.., to moze przemilczę.
I ja mężowi w bardzo prostych, żeby nie powiedzieć: brutalnych słowach
wyjaśniłam, już w pierwszym tygodniu, że tak nasze małżeńswto nie będzie
wyglądać. Nie było łatwo, ale nie odpuściłam. I w tej właśnie chwili to on
usypia marudzącego półroczniaka, a ja sobie siedzę na forum.

[williamadama]

Super, naprwdę super. Tylko dlaczego o tym piszesz? Dlaczego uznałaś, że
kogokolwiek zainteresuje Twoja opinia? Uważasz się za osobę, która ma coś
wartościowego do powiedzenia innym? Pytam zupełnie serio.

[taka-sobie-mysz]

na przykład mnie zainteresowała ta opinia. i to bardzo. I przypuszcam, że nie
tylko mnie. Glos rozsądku w tej dyskusji.

[krawiec6661]

mnie też zainteresowała.

[wen_yinlu]

Mnie również.
Ustawiłam sobie wszystko jak na razie na tyle, że kurczak kojarzy mi się tylko z
jedzeniem, a nie płaczem. Jeśli ktoś od was czegoś oczekuje/wymaga nie zróbcie
tego parę razy. Ustawcie od razu teściowe i inne kobiety które włażą z butami
gdzie nikt ich nie oczekuje.

Jezu, to nie jest trudne. Może prostsze dla osób, które robiły tak od dziecka -
nie kładźcie uszu po sobie, nie tępcie innych kobiet przede wszystkim - jeśli
już same nie potraficie, nie róbcie krzywdy swoim córkom pieprzeniem o
zaniedbywaniu męża i poświęcaniu się dzieciom. Nie nudźcie ich o wnuki, nie
krytykujcie nie wysprzątanej kuchni. Mojej mamie, gdy jej takie rzeczy się na
usta cisnęły, powiedziałam ze śmiechem, że ja tu rządzę i nic jej do tego.

Macie jedno życie, może jedyne, Boga może nie być :), a dzieci kto wie, odlecą i
przyślą na święta tylko kartkę. Żyjcie.

Dlaczego myślisz, że nikogo to nie zainteresuje?

[oldbay]

Na przykład mnie zainteresował powyższy komentarz.
Nie jestem jeszcze ani mężatką ani matką i bardzo chetnie czytam
opinie i historie innych kobiet. Kiedyś w przyszłości, jeśli założę
rodzinę to nie chcę wpaść w błędne koło pragnienia bycia najlepszą
idealną matką i żoną.
Wydaje mi się, że kobiety muszą sobie po prostu czasem odpuscić i
wrzucić na luz. Nic się nie stanie ani dzieciom ani mężowi, jeśli
zamiast upieczonego w domu schabu ze śliwkami zjedzą odgrzewanego
kotleta albo bułkę z serem, albo jeśli dywan nie bedzie codziennie
wytarty na mokro. Poza tym od męzów należy wymagać czynnego
uczesnictwa w domowych obowiązkach i nie dać za nic w świecie
wywołać u siebie poczucia winy.
-
oldbay