Tak sobie myślę

[iizaa]

Witajcie)

Tak sobie czytam co tu piszecie o tych paskudnych ex żądnych pieniędzy i z
wiecznymi pretensjami, o dzieciach swojego "M" , ktore oczywiście kochane są
(bo to wszak tylko dzieci) ale swoją obecnością psują Wam czasem plany ,
tudzież atmosferę w domu. kiedy Wy chciałybyście pobyć ze swym "M" a tu małe
sie zjawia nie bardzo w porę. Piszecie o braku pieniążków (no którz je teraz
ma?),o za wysokich alimentach kosztem Waszego dziecka.

No i tak się zastanawiam, czy wiąząc się z mężczyzną, któryy ma za sobą i ze
sobą jakiś "bagaż", większy lub mniejszy, nie pomyślałyście, że to wszystko
spadnie również na Was, że to jest nieuniknione. Że Wasi męzowie do końca
życia pozostaną ojcamii tamtych dzieci, że ich obowiązkiem będzie zawsze
dbanie oo te dzieci w najrózniejszy sposób (materialny bądź duchowy).

Jestem samotną mamą, ale żeby powstrzymac niektóre komantarze, nie pobieram
alimentów, ba! nawet nie utrzymuje kontaktów z moim byłym, ani ja ani moja
córeczka. Żyje sobie spokojnie i on, i ja.

Po prostu ciekawi mnie to, bo ja nie wiem czy zdecydowałabym sie na życie z
rozwodnikiem, własnie ze względu na jego przeszłosc. Chciałabym żeby
męzczyzna był TYLKO MÓJ, a rozwodnik czyjś już był, i nie do końca, jak widac
po waszych postach można się od tego odciąć.

Pozdrawiam Iza
--
Mężczyźni rozwijają się do 3 roku życia, potem tylko rosną.

[m-m-m]

Tutaj było już dużo wątków o tym, czy ktoś zdawał sobie sprawę z zobowiązań
ojca wobec dzieci z poprzednich związków.
Ale to nie zmienia faktu, że każda z nas wybrała tego akurat pana, zapewne
przeważyły inne czynniki. Kiedyś dzieci dorosną (często od razu na starcie mają
co najmniej po kilka, kilkanaście lat). Mnie minęło z moim pasierbem
błyskawicznie tych kilka lat, za dwa lata kończy 18-e, a więc jego ojciec
będzie już zwolniony z obowiązków opiekuńczych i wychowawczych, a z finansowych
zaraz po zakończeniu nauki.
A Ty nie pomyślałaś, że też masz swój "bagaż" i ewentualny facet znajdzie się w
analogicznej do macochowej (jako ojczym) sytuacji? Też moze Ci powiedzieć, że
kobieta z dzieckiem go nie interesuje.

[iizaa]

będzie już zwolniony z obowiązków opiekuńczych i wychowawczych, a z finansowych

Hmmm, a ja myślałam ,że rodzicem jest się na całe życie a nie tylko do 18-
nastki.


> A Ty nie pomyślałaś, że też masz swój "bagaż" i ewentualny facet znajdzie się
w
>
> analogicznej do macochowej (jako ojczym) sytuacji? Też moze Ci powiedzieć, że
> kobieta z dzieckiem go nie interesuje.


Alez oczywiście, pomyślałam, dlatego jestem sama i dobrze mi z tym. Bo nie
zniosłabym gdyby ktoś traktował moje ukochane dziecko jak "dopust Boży".

[m-m-m]

Rodzicem jest się na całe życie, ale w pewnym momencie dziecko staje się
dorosłe i już obowiązków opiekuńczo-wychowawczych wynikających z KRiO nie ma.
Czyli nie bierze się odpowiedzialności za jego zachowanie i indywidualne wybory
życiowe.

[nikita333]

Oczywiście, wiążąc się z rozwodnikiem teoretycznie bierzemy pod uwagę różne
sytuacje, ale tak naprawdę przekonujemy się, jak sobie z tymi sytuacjami
radzimy dopiero, kiedy one nastąpią. Jeśli dotąd nie musiałyśmy wychowywać nie
swoich dzieci, to naprawdę, nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, jak to
naprawdę będzie, jeśli dojdzie do takiej sytuacji i jak będziemy się w tym
czuć, poza tym, tak jak w mojej sytuacji, to ex miała opiekować się dzieckiem i
zawsze była mowa, że dziecko przenigdy z nami nie zamieszka. Oczywiście wiem,
że przenigdy rzadno się sprawdza... To nie jest takie proste jak sądzisz, ja
kochałam tak bardzo swojego męża, że gotowa byłam na wszystko, żeby z nim
być,on zresztą też... wydawało mi się, że nie złamią nas żadne trudności i
właściwie miałam rację, bo mimo różnych problemów ciągnących się latami nadal
jesteśmy razem i kochamy się tak samo mocno. A że zdażyło mi się parę sytuacji,
z którymi trudno mi było sobie poradzić... cóż, każdemu się to zdarza a forum
to jest też taki wentyl bezpieczeństwa, jak się komuś wygadasz, że brak Ci
kasy, że masz kłopoty, to Ci czasem lżej. Nawet jak się tych kłopotów
spodziewałaś, to nie znaczy, że nie możesz się z kimś tym podzielić, to nie
zbrodnia.
A ex czasem naprawdę bywają paskudne, tak jak ludzie wogóle czasem bywają.

I powiem Ci coś jeszcze o tym "bagażu" - mój mąż, po swoich doświadczeniach w
poprzednim małżeństwie teraz potrafi naprawdę docenić nasz spokojny dom, nasze
wzajemne przywiązanie i wszystko to, co razem stworzyliśmy. Wiem, jaki był
kiedyś i jaki jest teraz ze mną i wydaje mi się, że ten bagaż wcale nam nie
przeszkadza w naszych wzajemnych stosunkach, wręcz przeciwnie.

pozdrawiam

[olvi]

Dokladnie, zgadzam sie z Nikita. Mozemy sobie rozne rzeczy zakladac i
wyobrazac, a potem skrzeczaca rzeczywistosc je weryfikuje.

Kiedy zwiazalam sie z moim M., wydawalo mi sie, ze wszystko bedzie moze nie
proste, ale przy odpowiednim podejsciu rozsadkowym i dobrych checiach z obu
stron (a te byly i sa dalej) wszystko sie ulozy. Zdawalam sobie jak najbardziej
sprawe, ze dzieci sa i beda, ale to bylo bardziej wlasnie "rozsadkowe" niz
emocjonalne.

Potem oczy mi sie otworzyly, pojawily sie niezbyt dla mnie samej mile emocje,
zazdrosc o czas itp. Zwlaszcza, ze bardzo dlugo nie bylo mozliwosci, bym
spedzala czas z moim M i jego dziecmi - dzieci mieszkaly w innym kraju i M. do
nich raz na 2 tygodnie latal, a w w tygodniu pracowal do 20-21. I mysle, ze to
dobrze, ze milosc daje takie "klapki" na oczach i taka sile, ze robi sie w jej
imie rzeczy, ktore w innej sytuacji bylyby nie do pomyslenia.

No w kazdym razie przez te 5 lat, ktore jestesmy razem, przeszlam dosc dluga
droge, a pewnie jeszcze duzo przede mna. Szkoda, ze na poczatku nie mialam o
tym z kim pogadac, bo "widzialy galy co braly" moge sobie sama powiedziec.

Uwazam, ze dzieci z pierwszego zwiazku to nie "dopust Bozy" dla osoby z
zewnatrz, a przynajmniej nie jest to regula. Ale ta osoba z bagazem nie powinna
oczekiwac, ze od pierwszej chwili partner/ka bedzie tak samo zachwycona dziecmi
jak rodzic, ze nie bedzie zazdrosci, ze nie bedzie scysji na tym punkcie.
Zwlaszcza, jesli partner/ka nie jest sam rodzicem i po prostu perspektywa
ojca/matki jest mu absolutnie obca. Akceptacji w takiej delikatnej sytuacji
trzeba sie uczyc i na to potrzeba czasu z mojego punktu widzenia najbardziej
pomocne byly otwarte rozmowy z wlasnym mezem.

[capa_negra]

"Chciałabym żeby męzczyzna był TYLKO MÓJ, a rozwodnik czyjś już był, i nie do
końca, jak widac po waszych postach można się od tego odciąć."

Optymistka??? czy co??
Zartujesz, albo jestes bardzo zaborcza - no chyba, ze jest jeszcze jakas
trzecia opcja....
Nikt nigdy nie będzie "tylko twój" nawet jeśli bys się związała z prawiczkiem i
w jakims sensie byłby "tylko twój" to tez nie do końca.
Oznaczało by to jedynie , że nie ma doświadczen seksualnych.
Biorąc sobie kawalera tez nie był by tylko twój - mało kto nie był wcześniej w
innych związkach przed zawarciem małżenstwa ..ta go miała i tamta go miała...
Sama byłam w dwóch długich ponad 7 latnich związkach zanim wyszłam za mąż i
teoretycznie nikt mnie nie miał..,ale tylko teoretycznie

Poznając drugą osobe bierzesz ją z jakiegos otoczenia, a nie wyrywasz
z "czarnej dziury".
Oczywiście jest róznica pomiędzy wzięciem osoby dotychczas niezamęznej
bezdzietnej, a wzieciem jej czy jego jesli wcześniej byl juz związek małzenski
i dzieci.
Trzeba zdawac sobie sprawe z konsekwencji takiej decyzji i pewnych powiedzmy
trudności logostyczno - organizacyjnych, które moga zdarzyc sie "po drodze"

Popatrz na posty dziewczyn w których jak piszesz
" swoją obecnością psują Wam czasem plany ,
> tudzież atmosferę w domu. kiedy Wy chciałybyście pobyć ze swym "M" a tu małe
> sie zjawia nie bardzo w porę. Piszecie o braku pieniążków (no którz je teraz
> ma?),o za wysokich alimentach kosztem Waszego dziecka."
- popatrz na te słowa przez perwspektywę "zwykłego związku" a nie macochy

Czy w "zwyczajnych" małzeństwach nie ma takich problemów ?? ależ są -
"osobiste" dzieci tez potrafią zepsuc plany, atmosfere w domu i
niejednokrotnie utrudniaja "pobycie samym" ..i sama piszesz komu nie brakuje
pieniędzy??

Chyba sie trochę zamotałam, ale po twoim poście odniosłam wrażenia że facetów z
odzysku traktujesz jak "drugi gatunek", a kobiety wiążace sie z nimi prawie
jak "wariatki"

Jestes na takim a nie na innym etapie własnego zycia i teraz masz takie a nie
inne priorytety i takie, a nie inne zdanie.
Ale Izo jak mówi stare przysłowie pszczół "tylko krowa zdania nie zmienia" i
mam nadzieje, że jesli kiedys kogos poznasz to przede wszystkim popatrzysz na
niego jak na człowieka, a dopiero potem zaczniesz sie zastanawiac czy to nie
rozwodnik.
Mam równiez nadzieję, że jeśli kiedys spotkasz miłość to nie zrezygnujesz z
niej w imię żle pojętego "dobra dziecka"
Wolałabym, gdy wejde na jakieś forum za 20 lat ...nie przeczytac postu twojej
córki pt." moja toksyczna matka nie pozwala mi odejść", albo "jak przeciąc
pępowinę"
Wierzę , że w twoim zyciu jest miejsce jeszcze dla innej milości oprócz miłości
do dziecka .
Pozdrawiam i powodzenia zycze.

[iizaa]

> Chyba sie trochę zamotałam, ale po twoim poście odniosłam wrażenia że facetów
z
>
> odzysku traktujesz jak "drugi gatunek", a kobiety wiążace sie z nimi prawie
> jak "wariatki"


Hahahah. Nie, nie traktujee tak, tylo jak któraś tu słusznie
zauważyła "widziały gały co brały" ii tak tylkoo nie bardzo rozumiem zasadnośc
niektórych żali i pretensji. Bo przecież z góry wiadomo było ze moze byc ta, a
nie inaczej.
> Zartujesz, albo jestes bardzo zaborcza - no chyba, ze jest jeszcze jakas
> trzecia opcja....
Tak ta trzecia opcja to poprostu swiadomosć,ze żadna inna kobieta mojego
męża "czepiać " sie nie będzie, bo ona była "pierwsza". Za to Was podziwiam ,
bo chyba byłabym zazdrosna gdyby moj mąż utzrymywał kontakty z poprzednią
kobietą swojego życia, nawet jesli to wypływałaby z musu.

> Mam równiez nadzieję, że jeśli kiedys spotkasz miłość to nie zrezygnujesz z
> niej w imię żle pojętego "dobra dziecka"

Zrezygnuje, jeżeli ktos nie bedzie mojego dziecka akceptował, bo w takim
wypadku nie chciałabym za 200 lat usłyszec:" Wiesz mamo, niczego mii nie
brakowało , ale nigdy nie czułam sie kochana i akceptowana przez tatę (wujka-
jakkolwiego nazwac ta osobę)". A jeszcze bardziekj boje sie sytuacji kiedy
pojawiłoby sie dziecko tzw. Nasze i to Moje mogło by pojśc w odstawkę.

Ale to temat na inny post)

[iizaa]

za 20 latP Za 200 mnie nie będzie P

[capa_negra]

Za to Was podziwiam ,
> bo chyba byłabym zazdrosna gdyby moj mąż utzrymywał kontakty z poprzednią
> kobietą swojego życia, nawet jesli to wypływałaby z musu.


No to teraz padniesz.
Mój mąz pracuje ze swoja była zoną - sa wspólnikami, od czasu do czasu
spotykamy się z nią i jej aktualnym na wódce, mam bardzo dobre kontakty z
dorosłymi dziećmi męża jak i z rodzina byłej zony ( jej siostrami, które bardzo
lubia mojego męza, a z jedną z nich chodziłam do szkoły) I NIC SIE NIE DZIEJE.
Tak jest łatwiej - każdy może do każdego zadzwonic czy wpaśc jesli ma pilna
potrzebę i nie wzbudza to niezdrowych emocji i sensacji.
Nie jestem zazdrosna - to ja jestem żoną mojego męża - nie drugą, nie nową ...
w naszej monogamicznej kulturze zone ma sie tylko jedna - druga i nowa
występuje u poligamistów

I faktycznie masz racje - nikt nie chciał by usłyszec od własnego dziecka, że
brakowało mu miłości czy , że ktos był dla niego zły tylko.... czasami jest
tak, że jeśli cała milośc przelejesz na dziecko to potem niepozwalasz mu odejśc.
i myślę, że twoje dziecko tez nie chciało by usłyszec od ciebie za 20 lat....
- ja całe zycie poświęciałm dla ciebie
- nie związałam sie z nikim, chciałam dla ciebie jak najlepiej
- dawałam ci wszysto co mogłam
a ty... a ty chcesz terez odejśc , nie zajmujesz sie mna, a ja jestem taka
samotna , ty niewdzięcznico.
Nie sądzisz, że w dniu w którym twoja córka odejdzie z domu poczujesz sie
strasznie samotna i zaczniesz zyc jej zyciem, albo wpedzac ja w poczucie winy
ze cię zostawiła???
Oby nie - cały czas powtarzam że cnota jest umiar i znalezienie złotego srodka
pomiędzy szczęsciem dziecka a własnym.
Ale masz racje - to juz inna bajka - pozdrawiam

[e_r_i_n]

iizaa napisała:

> Nie, nie traktujee tak, tylo jak któraś tu słusznie zauważyła "widziały gały
> co brały" ii tak tylkoo nie bardzo rozumiem zasadnośc niektórych żali i
> pretensji. Bo przecież z góry wiadomo było ze moze byc ta, a nie inaczej.

A co to znaczy 'widzialy galy co braly'? I co gory wiadomo? Raczje zadna z nas
wrozka nie jest i wielu, naprawde wielu spraw nie mozna sobie wyobrazic.
Zarowno wiazac sie z rozwodnikiem, jak i z kawalerem. Bo generalnie kontakty
miedzyludzkie sa mocno nieprzewidywalne.
Ale jesli juz tak bardzo podoba Ci sie to stwierdzenie, to mozna je rozszerzyc
i powiedziec, ze samodzielne nie powinny narzekac, ze sie rozwiodly, ze ojcami
ich dzieci sa tacy, a nie inni faceci, bo 'widzialy galy co braly...'.

> Tak ta trzecia opcja to poprostu swiadomosć,ze żadna inna kobieta mojego
> męża "czepiać " sie nie będzie, bo ona była "pierwsza". Za to Was podziwiam ,
> bo chyba byłabym zazdrosna gdyby moj mąż utzrymywał kontakty z poprzednią
> kobietą swojego życia, nawet jesli to wypływałaby z musu.

No tak... Powiem Ci tak: nawet jesli eks zona mojego meza sie go 'czepia', to
nie robi tego dlatego, ze 'czuje miete', tylko dlatego, ze maja wspolne
dziecko. I szczerze mowiac, nie mam pojecia, o co mialabym byc zazdrosna, nawet
jesli zdarza sie im spotkac. Ba, moj maz jezdzi do jej domu, gdy odwiedza syna.
Generalnie wiekszosc macoch nie ma z tym problemu. Ty tez pewnie bys sie
przywyczaila
I ja zawsze mowie - jakby moj maz chcial byc z eks zona, to by byl. Skoro sie z
nia rozstal, to jednak nie byla to kobieta jego zycia.

[onionka]

kretynka

[lubstej]

no dobra, podpisalas sie

ale co chcialas powiedziec ???

[iizaa]

> Iizo - nie obraź się - ile ty masz lat? bo chyba w ogóle w rozważaniach
> pomijasz prosty fakt, że po 30-tce KAŻDY ma juz jakąś przeszłość za sobą,
> pragnienie żeby facet był "tylko mój" jest mocno infantylne ale mija z
> wiekiem... Kiedy masz 26 lat możesz liczyć na nowe życie z kawalerem bez
> zobowiązań, kiedy masz 34 lata, szanse na trafienie faceta bez przeszłości są
> praktycznie bliskie zeru.

Nie, nie obrażam sie, bo ja jeszce 30 stki nie mam) Ale niewiele mi do niej
brakuje))) I wiem,że każdy ma jakąs przeszłośc. Ale mi tu konkretnie o byłą
żonę chodziło.

> Natomiast trzeba pamiętać, że nie tylko my bierzemy na siebie "bagaż" - facet
> też - tym bardziej wiążąc się z samotną mamą bierze na siebie cudzą
przeszłość.
>
> I nie każdy będzie miał na to chęć.


Tak, oczywiście . To idzie w dwie strony. A skoro "checi mu brak" too sie nie
wiąze. W końcu nikt nikogo do niczego nie zmusi

[nareene]

Przecież każdy ma jakiś "bagaż". Każdy tkwi pośród zależności rodzinnych,
zawodowych itd. Każdy też ma jakąś przeszłość, która zbudowała jego
charakter... Wszystko zależy od tego jak sobie z tym poradzimy. W związkach
naprawdę zdarzają się dużo gorsze rzeczy niż te związane z posiadaniem przez
partnera dzieci i byłej żony.
Rozwodnik był już "czyjś"? Owszem. Ale kawalerowie też bywają w poważnych,
wieloletnich związkach i też najczęściej byli już "czyiś". Zresztą nie ma co
generalizować - każdy przypadek jest przecież inny, nawet gdy schemat jest
podobny.

[leat]

Często jest tak że ten facet który nam za serce zalezie to ktoś z przeszłością
i co wtedy? Odtrącić i dalej szukać tego "kawalera", kierować się nie sercem a
rozumem, brać prawiczka bo wtedy jest "tylko mój" - Paniusiu jeszcze jesteś
bardzo młoda i dlatego kocopoły piszesz. Jesteś sama z dzieckiem bo co? kawaler
się nie sprawdził? Ciekawe czy jak dzieciak pójdzie do szkoły zacznie mieć
własne życie też będziesz twierdzic że dobrze Ci samej - dzieciak dorośnie i
bedzie miał uwiązane ręce słysząc od zgorzkniałej mamuśki "poświęciłam ci całe
życie". Dziewczyno żyj własnym życiem a nie dla dziecka, zadowolona mama to
najlepsze dla dziecka. A czasem obcy bardziej pokocha niż biologiczny - nie
ważne kto spłodził ważne kto wychował

[iizaa]

Dziewczyno żyj własnym życiem a nie dla dziecka, zadowolona mama to
> najlepsze dla dziecka.

Jestem zadowolona, moja dziecko też. Dziękuje z troskę)Ale nie moja stuacja
osobista jest przedmoitem rozważan.
Ja tylko pytam czym się niektóre panie kierują, jakie mają wtedy mysli, bo nie
wiem czy i ja sie kiedys w takiej stytuacji nie znajde.

A co do ojców, to masz racje. Ale wczesniej była mowa o nieakceptacji, bo jesli
pokocha to chwała mu za to)

Ps. "Paniusiu" - wystarczy Iza)

[naturella]

Wiesz, Iza, może to zbyt dosadne przykłady i może nie powinno się do jednego
worka wszystkich wrzucać - ale jak myślisz, czym się kierują kobiety wiążąc się
z osobami niepełnosprawnymi, o innym kolorze skóry, innego wyznania, czy też
np. chorymi? Kierują się poczuciem, że to TA osoba, wiedząc, że ich związek
będzie trudny, ale decydując się na niego - bo uczucie jest silniejsze. I co?
Też zabroniłabyś żonie, której mąż jeździ na wózku popłakać czasami z powodu
problemów??? I też byś napisała "widziały gały, co brały"? Widziały - i wzięły.
Ale to nie znaczy, że nie chcą czasem ponarzekać, pożalić się, czy wywalić z
siebie złość.

Nie rozumiem takich wątków... zupełnie, jakby autorki chciały nam udowodnić
jakieś wybrakowanie, które skłoniło nas do wzięcia gorszego "towaru". To
straszne spłycanie, świadczące chyba o niedojrzałości i wyidealizowanym
podejściu do życia....

P.S. Nie zamieniłabym mojego męża na nawet "najświeższego" i bezproblemowego
chłopaczka - bo kocham mojego męża właśnie za to, że przy nim stałam się osobą
dorosłą

[e_r_i_n]

naturella napisała:

> Nie rozumiem takich wątków... zupełnie, jakby autorki chciały nam udowodnić
> jakieś wybrakowanie, które skłoniło nas do wzięcia gorszego "towaru". To
> straszne spłycanie, świadczące chyba o niedojrzałości i wyidealizowanym
> podejściu do życia....

Nat, nie pamietasz, mi kiedys ktos napisal, ze chyba jestem wybrakowana, skoro
tylko rozwodnik sie mna zainteresowal Ciekawe, czy przeklada sie tez to na
druga strone - ze Ci wszyscy kawalerowie zwiazani z samodzielnymi to tez
jakies 'wybrakowane' egzemplarze

[m-m-m]

Ale wczesniej była mowa o nieakceptacji, bo jesli
pokocha to chwała mu za to)

Mylisz akceptacje z miłością. Ja mojego pasierba akceptuję, ale go nie kocham.
Akceptuję, czyli jestem mu życzliwa i chcę, by miał udane w przyszłości życie.
Nie jest mi wszystko jedno jakie ma oceny w szkole i jakie są układy między nim
i jego ojcem (tym bardziej, że widuję dzień w dzień - pod jednym dachem).

[e_r_i_n]

iizaa napisała:

> Ja tylko pytam czym się niektóre panie kierują, jakie mają wtedy mysli, bo
> nie wiem czy i ja sie kiedys w takiej stytuacji nie znajde.

Czym sie kieruja? Zapewne sercem, bo to ono w uczuciach najwazniejsze.

[balladynka]

Nie czytalam wszystkich postow wiec powiem od siebie.

Wydaje mi sie, ze nikt z nas nie powinien sie wypowiadac jak by postapil w
danej sytuacji, jesli sie w niej nie znalazl. I dziala to w obie strony.
Dlatego zarowno osoby, ktore uwazaja, ze by sobie z sytuacja macochy/drugiej
zony nie poradzily moga sie zdziwic, ze wlasciwie przychodzi im to zupelnie
latwo jak juz przyjdzie co do czego. Rowniez osoby, ktore, choc nie zostaly
postawione w takiej sytuacji, uwazaja, ze z samej racji tego, ze to sa dzieci
to beda je kochac nie powinny wypowiadac sie zbyt pochopnie bo nie znaja dnia
ani godziny Odpowiadajac na post: nie, ja sobie zupelnie nie zdawalam sprawy
jak bedzie wygladal taki zwiazek. Moglam sie pewnych rzeczy domyslac ale
wszystko powolutku, ze tak powiem, wychodzilo dopiero w praniu) Zawsze chyba
jest roznica miedzy naszymi wyobrazeniami a rzeczywistoscia, ktora nastaje.

Takie teoretyzowanie przypomina mi gdybanie jak by sie ktos zachowal w sytuacji
wojny. Czy bylby bohaterem czy kolaborantem (i nie wartosciuje tu w żaden
sposób żadnej strony ani nie porownuje macoszek do tych drugich. Po prostu,
wszystkim nam sie wydaje, ze my to akurat bylybysmy te bohaterki. Tylko, ze
zycie weryfikuje wszystko i czasem sami siebie potrafimy zadziwic - pozytywnie
badz negatywnie. Wiec komentarze pochodzace od niemacoszek nt tego, jakie to my
jestesmy okropne i one, gdyby kiedys to by tak i siak ......... mnie po prostu
smiesza.

[yokono]

jest dokladnie tak jak pisze balladynka. nigdy nie mow nigdy.patrz zalaczony
obrazek czyli moja wlasna sytuacja. poznalam obecnego meza w wieku 29 lat via
internet. po 3 mcach znajomosci "zaliczylismy wpadke"tylko prosze tego nie
oceniac , biorac pod uwage moj wiek itp , ja sama sie dziwie jak to bylo
mozliwe . znajomosc byla przeze mnie traktowana jako dosc przelotna, owszem
wiedzialam o rozwodzie o dziecku, nie bylam przyczyna rozwodu , dziecka nie
mialam najmniejszego zamiaru poznawac.do macochowania mialam stosunek
zdecydowanie na nie,pt przechodzony towar, resztki z panskiego stolu
az tu nagle bach ciaza, jego radosc , decyzja o slubie-zdecydowalam sie na to
chyba pod wplywem hormonow
to bylo 3 lata temu. i powiem wam iz to ze jestem naprawde z siebie dumna , ze
jestem dobra macocha.to 2 rzecz ktora udala mi sie w zyciu (nr 1 to moj
syneczek)nie bede sie juz rozpisywac, ale dzieki temu z podstarzalej nastolatki
stalam sie innym czlowiekiem, kurcze , chyba dobrym i niczego nie zaluje
co nie znaczy ze na macochowanie zdecydowalabym sie swiadomie, bo to wcale
proste nie jest
pozdrowka
yoko

Jak bym czytała o sobie ;-)

[megibe]

Witam,
Zawsze moim ulubionym "mottem", było powiedzenie że kij ma zawsze dwa końce, a
odkąd związałam się z moim M. jest jeszcze jedno - nie mądrz się na temat
sytuacji, których nigdy sama nie przeżyłaś. Na początku naszego związku byłam
przekonana, że wiem co robię i co mnie czeka, ale to było tylko złudzenie.
Moja historyjka jest bardzo podobna do opisanej przez yokono (nawet czasowo,
ciekawe ile ma twój synek, bo mój ma 2 latka i 3m-ce . Przez te 3 lata
wydarzyło się w naszym życiu tyle co niektórzy ludzie nie przeżyją przez całe
swoje życie, i były chwile zwątpienia i załamania, i duma i zdziwienie, że tyle
można znieść. Teraz wiem jedno, że nigdy nie da się przewidzieć jak będzie
wyglądał związek dwojga ludzi, czy mają oni "bagaż" czy nie. Nie jest
uzależnione, czy mąż ma dzieci czy ex (choć napewno nie ułatwia sprawy), ale
jakim jest człowiekiem, ojcem i czy Cię kocha i czy ty go kochasz.
Pozdrawiam
M.

P.S. Można powiedzieć, że jestem tu nowa, bo nic nie pisze, za to bardzooo dużo
czytam, i cieszę się, że jest takie forum, bo barodzo mi pomogłyście w chwilach
zwątpienia.

[yokono]

moj ma 2 lata i 5 mcy )))))))))))
pozdrawiam serdecznie yoko

[nareene]

Strasznie mi sie podoba określenie "podstarzała nastolatka" Jak ulał pasuje
do mnie w tej chwili

[m-m-m]

Że Wasi męzowie do końca
życia pozostaną ojcamii tamtych dzieci, że ich obowiązkiem będzie zawsze
dbanie oo te dzieci w najrózniejszy sposób (materialny bądź duchowy).


Bez przesady. Rodzic ma obowiązek do 18-ego roku życia (+ alimenty do
zakończenia edukacji), a potem to juz tylko jego dobra wola. Też ma prawo do
własnego życia i nie musi do końca życia utrzymywać materialnie dzieci, ma
prawo wszystkie pieniądze wydać na co chce i nie musi się tłumaczyć z tego
nikomu. Jak zechce to może dzieciom zostawić w spadku same długi - jego wola,
tak jak wola dzieci , czy taki spadek przyjmą, czy odrzucą.

[lilith76]

Że Wasi męzowie do końca
> życia pozostaną ojcamii tamtych dzieci, że ich obowiązkiem będzie zawsze
> dbanie oo te dzieci w najrózniejszy sposób (materialny bądź duchowy).

kiedyś powtarzałam gorzko, że o tym jakim mężczyzna będzie ojcem można się
zorientować post factum, ale wtedy czasem nie ma odwrotu. facet bez bagażu na
wieść o przyszłym ojcostwie może się zdematerializować albo polec w tej
konkurencji w jej trakcie. macoszki za to widzą jakich ojców wybrały i jakim
ojcem będzie M dla ich wspólnego dziecka. słaby to plus, ale dla mnie bardzo
ważny. wiem, że (brawo dla twojej sygnaturki) mój M to niekiedy duży dzieciak,
ale ojcem jest opiekuńczymi i odpowiedzialnym, czy mu się to podoba czy nie.

co do problemu ogólnego - uwierz mi na samym początku, kiedy jest się
zaślepionym miłością wszystko wydaje się proste. potem dopiero, w procesie
realziacji pojawiają się problemy, emocje. chodzi ot o aby dać sobie z nimi
radę, pewne rzeczy w sobie zaakceptować, a nie spychać do środka.
ja np. nie wyobrażałam sobie, że dwójka przedszkolaków może robić tyle hałasu,
bałaganu i być tak absorbująca (albo cisza, bajki na video, czas dla mnie, co
jest niepedagogiczne, albo chaos, zabawa i żegnaj ciekawa książko). co drugi
weekend stawiam temu czoła i co drugi weekend ogarnia mnie pokusa aby się
spakować i ulotnić na dwa dni

[gosza26]

Takie swtwierdzenia, że związek faceta z przeszłościa w postaci dzieci i eks,
przynosi kłopoty, niesie ze sobą dużo racji, np. wtedy gdy on ma swoją
przeszłość nierozliczoną.

Własciwie wszystkie dziewczyny, które się wypowiedziły ujęły to bardzo
dokładnie, więc powtarzać się nie będę.

Dodam tylko coś ze swojego podwórka, bo poruszony temat kawalerów-i ich
kontynuacja to dla mnie woda na młyn.A to za sprawą moich dwóch przyjaciółek.
Obie poznały facetów bez tzw. przeszłości, i ogólnie w dobrym stanie))Mnie
nie dawało tylko spokoju jak to się stało, że obaj mieli po 30 lat, mieszkali z
rodzicami(wiadomo różne bywaja sytuację, ale Ci byli dosyć niezależni
finansowo) a ich poprzednie związki(oczywiscie niemałżeńskie) ,,owiane,, były
tajemnicą. Żadna z dziewczyn nie wnikała w to, co się działo w ich
wcześniejszych latach. W końcu przecież mieli czyste papiery....Były śluby i
bez zbędnych szczegółów...dzisiaj pierwsza odeszła od szanownego małżonka(który
nie zdradził, nie pił, i nie bił), a drugą mąż ,,uświadomił,, że jako mężatce
nie wypada wracać do domu po 20 , a każda jej decyzja musi być przyjęta przez
męza(ot choćby ta iż on nie wyraża zgody na jej wyjazd do przyjaciółki, tej
która odeszła od męża).

Trochę się rozpisałam, ale cokolwiek by nie powiedzieć o rozwodnikach,
kawalerowie też są WIELKĄ NIEWIADOMĄ.

p.s przepraszam za sarkazm ale jak ktoś szuka łatwych odpowiedzi to zawsze
budzą się we mnie demony....

[jayin]

> Trochę się rozpisałam, ale cokolwiek by nie powiedzieć o rozwodnikach,
> kawalerowie też są WIELKĄ NIEWIADOMĄ.

nooo właśnie... A taki model "Rozwodnik v. 1.0" to przynajmniej widać w jakim jest stanie "po użyciu w celu małżeńskim" i jak przeszedł crash test )

pozdr.

J.

[e_r_i_n]

iizaa napisała:

> No i tak się zastanawiam, czy wiąząc się z mężczyzną, któryy ma za sobą i ze
> sobą jakiś "bagaż", większy lub mniejszy, nie pomyślałyście, że to wszystko
> spadnie również na Was, że to jest nieuniknione. Że Wasi męzowie do końca
> życia pozostaną ojcamii tamtych dzieci, że ich obowiązkiem będzie zawsze
> dbanie oo te dzieci w najrózniejszy sposób (materialny bądź duchowy).

Oczywiśćie, że wiedziałyśmy, co nie znaczy, że:
1. na wszystko i nie na kazda forme 'dbania', na przyklad taka, jakiej oczekuje
eks zona, się musimy godzić;
2. czasami moze nam to ciazyc

Ja wiem, ze moj maz musi placic alimenty, co nie znaczy, ze bez problemy
przeszlabym do porzadku dziennego nad faktem, ze musi placic tych alimentow 5
tysiecy na przyklad.
Poza tym - to co napisala naturella - nawet po najbardziej odpowiedzialnej
decyzji zdarza sie ludziom ponarzekac.

> Po prostu ciekawi mnie to, bo ja nie wiem czy zdecydowałabym sie na życie z
> rozwodnikiem, własnie ze względu na jego przeszłosc. Chciałabym żeby
> męzczyzna był TYLKO MÓJ, a rozwodnik czyjś już był, i nie do końca, jak widac
> po waszych postach można się od tego odciąć.

Jesli kochalabys kogos baardzo, bardzo i czulabys, ze to jest 'ten' facet, to
fakt, ze jest on rozwodnikiem nie mialby najmniejszego znaczenia. Chyba, ze w
wyborze faceta kierujesz sie rozsadkiem tylko i wylacznie, nie sercem.
A co do tego, czyj jest facet - nawet jesli nie jest rozwodnikiem, to nie
jest 'tylko moj'. Jest swoich rodzicow, przyjaciol, bliskich. A jedyna kobieta
w jego zyciu jest ta, z ktora jest.

> --
> Mężczyźni rozwijają się do 3 roku życia, potem tylko rosną.

[agamagda]

Podobnie jak Iizaa częśto mam również razi mnie brak konsekwencji Next.
Szczególnie że większość dziewczyn piszących na tym forum ma około 30-stki więc
nie są to osoby, które nie mają żadnego życiowego doświadczenia, nie wiedzą czy
nie mogą przewidzieć minusów życia ż facetem z przeszłością. Zresztą znając
życie zawsze albo rodzice albo usłużne koleżanki lub fora uświadamiają
kandydatki na Next jak to jest być tą następną.
Dziwią mnie również teksty o ex żądnych pieniędzy , które, gdy tylko się
człowiek nieco wczyta w historie, okazują się zwykłą chęcią zaoszczędzenia czy
po prostu złością, że trzeba płacić za "cudze" zobowiązania sumy które w domu
by się przydały.
Albo te wątki o "przeszkadzaniu" w sielance dzieci z pierwszego związku -lub te
o tym jak M za dużo czasu im poświęca.
Dziewczyny nie chcą przyjąć do wiadomości pewnych faktów, nie dlatego że są
wiedzą czy są zaślepione miłością przez duże M ale dlatego ze te fakty są
niewygodne lub niemiłe dla ich Ego lub ich finansów

agamagda, klaskam ci glosno

[marcepanna]

nic dodac nic ujac

[marcepanna]

jeszcze jest typ next jak konkubinka i bei- z placzem i spuszczona glowa wloka
sie za swoim wybrankiem chocby nie wiem co a sorry w imie milosci
no i typ jak femalespirit i m-m-m: ostre zasady gry i zelazna konsekwencja
czyli kasa musi sie zgadzac

[m-m-m]

no i typ jak femalespirit i m-m-m: ostre zasady gry i zelazna konsekwencja
czyli kasa musi sie zgadzac


Czyli niekonsekwentna źle, konsekwentna też źle.
Przepraszam uprzejmie, a co Cię obchodzi moja kasa?
To moje pieniądze, to moi rodzice pracowali abym je miała. Do kasy M. nic nie
mam, ale pasierb ma i matkę i ojca więc z jakiej racji miałabym jeszcze ja mieć
w obowiązkach utrzymywać pasierba?

no tak - a mnie znów pominieto....

[capa_negra]

A ja tez next - z tym, że do 40 jak 30 mi bliżej, ani sie nieszczesliwa za M
nie wleke, ani ostrych zasad, ani kasy .... nie daj boże żelaznego trzymania,
czasami duża wódka z była, albo ich dziećmi.
Normalnie mutant popromienny ze mnie

[ashan]

No widzisz Capa_negra, mnie też jakoś nie sklasyfikowano co tam,
przynajmniej jestem w dobrym towarzystwie
pozdrawiam
a.

[capa_negra]

Jest gorzej niz myslałam ))
Oprócz kolejnej "pominietej" nikt nie zareagował
No tak, ale jak powiada stare przysłowie pszczół ))) lepiej miec dobre jak
liczne towarzystwo ))

[ashan]

nie tylko nas pominięto - a gdzie lideczka, jayin, mkatarynka, mamaadama?
capa, wiesz, jak jest: jeżeli fakty się nie zgadzają, tym gorzej dla faktów
nas po prostu NIE MA
pyk!!! i znikam DDD
a.

[jayin]

marcepanna napisała:

> jeszcze jest typ next jak konkubinka i bei- z placzem i spuszczona glowa wloka
> sie za swoim wybrankiem chocby nie wiem co a sorry w imie milosci
> no i typ jak femalespirit i m-m-m: ostre zasady gry i zelazna konsekwencja
> czyli kasa musi sie zgadzac

Marcepanno, a ty jakim byś była typem?

J.

[e_r_i_n]

jayin napisała:

> Marcepanno, a ty jakim byś była typem?

Hehe, biorac pod uwage rady, jakie daje dziewczynom na 'samodzielnej mamie',
pewnie typem u nas nie spotykanym - za kazdy zamach na wspolna kase - zatluc

jayin

[marcepanna]

to zalezy z jakim facetem jak sie okazuje bo jak Burza napisala kiedy ma sie
wiecej niz 30 lat to nie ma juz facetow bez bagazu
raz bylam jak konkubinka i bei (bo kochalam tego faceta) a ostatnio trudno
powiedziec bo to trwalo 2 mce zaledwie
w ubiegly czwartek poznalam rozwodnika bez dzieci ale deklaruje sie ze chce
miec wiec bede miec okazje byc jak female i m-m-m bez glupich dywagacji czy
czasem nie jestem be?

ale akurat wychowywalam sie w rodzinie jak wasze, bylam corka ojca z drugiego
malzenstwa (zapewne tak samo miala agamagda) a moja matka chronicznie nie
znosila pasierba czyli mojego brata, szkoda

[mikawi]

no i co w związku z tym? jesli cie razi to, co tu piszą dziewczyny - nie czytaj
po prostu. Mnie razi, że nie mogę sobie choćby i ponarzekać - na forum
założonym specjalnie dla drugich żon/partnerek faceta, który ma za sobą
małżeństwo i dziecko/dzieci, bo zaraz kogoś to razi. To jest forum dla nas i
mamy tu prawo sobie pogadać o tym, o czym chcemy - co nas uwiera, co nam
przeszkadza, z czym mamy problem i o tym co jest "niewygodne lub niemiłe dla
naszego Ego lub naszych finansów". I niech tak zostanie ok?

[jayin]

mikawi napisała:

> no i co w związku z tym? jesli cie razi to, co tu piszą dziewczyny - nie czytaj po prostu. Mnie razi, że nie mogę sobie choćby i ponarzekać - na forum
> założonym specjalnie dla drugich żon/partnerek faceta, który ma za sobą
> małżeństwo i dziecko/dzieci, bo zaraz kogoś to razi.

Si, senora Dobrze pisze, dać jej wódki. Zgadzam się - w temacie czytania na forum.
Dla "po-rażonych" proponuję zakładanie uokularów z przyciemnianymi szybkami. Tylko trzeba uważać, by przez przypadek nie zachuchać ich z emocji, bo wtedy się obraz jakoś, no, zniekształca.

(a tak BTW - czy istnieje typ Next: "Next Olewająca" - czyli taka, co to jej nie obchodzi i nie rusza ani Ex ani alimenty?

pozdr.

J.

[m-m-m]

ex żądnych pieniędzy , które, gdy tylko się
> człowiek nieco wczyta w historie, okazują się zwykłą chęcią zaoszczędzenia
czy
> po prostu złością, że trzeba płacić za "cudze" zobowiązania sumy które w domu
> by się przydały.



To samo mogę powiedzieć o ex mojego M, ktora też traktuje alimenty , ktore musi
płacić na pasierba jako "karę" dla siebie, a nie uzasadnione potrzeby
nastolatka.



albo usłużne koleżanki lub fora uświadamiają
> kandydatki na Next jak to jest być tą następną.

Podpowiedzą, ale konkrenej, akurat tej sytuacji nie da się przeiwdzieć. Można
mówioć ogólnie: że jeśli są dzieci to trzeba płacić alimenty, ale ja z kolei
widzę, że wiele macoch nie kwestionuje wysokości tych alimntów, a jeśli w ogóle
to tylko te, które (jak dla naszej ex) mają być ową karą dla wstrętnego M.,
który sobie taką (tu wstaw dowolny epitet) babę wziął, i co gorsza jest z nią
szczęśliwy, i co gorsza jeszcze śmie mieć dzieci z nią, które są na równi z
dziećmi z pierwszego związku.

[balladynka]

Oj, i znowu będzie awantura!

[lubstej]

a ja mysle ze zamyslem autorki watku byla awantura
niestety, dziewczyny skupily sie na II czesci postu wiec bylo rzeczowo i
kulturalnie

do czasu kiedy zlecialy sie sepy....

[iizaa]

lubstej napisała:

> a ja mysle ze zamyslem autorki watku byla awantura


Nie chcę Cię obrazić, ale chyba nie myślisz. Bo w zamyśle autorkii absolutnie
nie było awantury tylko zwykła ciekawość i chęc poznania tematu z "drugiej
strony". Za niektóre wypowiedzi bardzo konstruktywne ii rzeczowe dziękuję. Za
resztę niezdrowych sensacji zwiazanych z tematem nie odpowiadam.

[lubstej]

"Nie chcę Cię obrazić, ale chyba nie myślisz"


czy ja pisalam u ciebie test na inteligencje?
nie wydaje mi sie, wiec daruj sobie osobiste wycieczki

[gosza26]

Może i bedzie awantura bo każdy pewnie będzie bronił swojego i żadnych
wspólnych wniosków nie będzie.

Mnie jednak nie daje spokoju jedna rzecz. Jacy ludzie potrafią być ograniczeni
to szok!!Musi wszystko byc zaszufladkowane, każdy musi mieć jakąś etykietke. Ja
to nawet rozumiem(raz że sama tak robiłam; dwa,że tak jest poprostu
bezpieczniej).
Problem pojawia się wtedy jak trudno coś właśnie jest zaszuflatkować, wtedy
przemilcza się cosik takiego no bo niby jak to ugryźć.W końcu to nie pasuje do
teorii jedynie słusznej.

Poza tym jak to już któraś dziewczyna napisała forum było, jest i będzie od
tego,żeby można było sobie m.in. ponarzekać, na pogodę, na pracę, na męża, na
dzieci i Te swoje i Te wspólne. Bo w końcu MACOCHA TO TEŻ CZŁOWIEK ))))

pozdrawiam Wszyskich bez względu na ideologię

[m-m-m]

MACOCHA TO TEŻ CZŁOWIEK ))


Nie człowiek, a kobieta)))))))))))) Jak to kiedyś orzekł pewien pan
wykładowca uzasadniając potrzebę nieustannego mówienia u kobiet.

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> Dziewczyny nie chcą przyjąć do wiadomości pewnych faktów, nie dlatego że są
> wiedzą czy są zaślepione miłością przez duże M ale dlatego ze te fakty są
> niewygodne lub niemiłe dla ich Ego lub ich finansów

Przyjęcie do wiadomości a bezwarunkowa zgoda na sytuacje, które nie są normalne
to dwie rózne sprawy.

Do mikawi

[agamagda]

Chwila, to że mnie razi to właśnie DAJE MI PRAWO wypowiadania się gdyż żyjemy w
wolnym kraju, a nie prawo do ZAMKNIĘCIA SIĘ. Nawet jeśli forum jest założone
przez Macochy nie znaczy ze mają tu prawo wypowiadać się tylko one. A jeśli
taki jest zamysł twórcy tego forum to trzeba zamknąć dostęp do niego.
Poza tym dyskusja pozwala na jakieś konstruktywne wnioski, powtarzanie sobie że
jest się biedną ofiarą strasznej Ex żony, przy jednoczesnym zachowaniu,
wywałującym te STRASZNE reakcje, też daje do myślenia. Ktoś z boku może Ci to
pokazać.
Czasami zimny prysznic daje możliwość skorygowania swojej postawy.

[lubstej]

cy mozesz przypomniec konstruktywne wnioski i rady jakie zamiescilas w tym
watku?
bo twoje wypowiedzi wg mnie sprowadzily sie do slynnego "widzialy galy co
braly" i nalezy siedziec cicho.

ot, taka nie kumata jestem

[agamagda]

Wiesz, ponieważ taka nie kumata jesteś to powiem Ci że pewne prawdy typu Ziemia
jest okrągła i wiedziały gały co brały , mogą być prawdziwe ))

[lubstej]

rzeczywiscie konstruktywne i hm odkrywcze
dziekuje

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> wiedziały gały co brały

Sytuacja: facet rozwiedziony od x lat, z eks zona kontakty 'obojetne' - bez
entuzjazmu, ale i bez spiec. Facet bierze slub, nie daj Boze rodzi mu sie
drugie dziecko i eks zaczyna 'szalec'. Widzialy galy co braly???

[mikawi]

wszystko jasne - proszę o zimny prysznic w KONKRETNYM watku dotyczacym
KONKRETNEGO problemu. Natomiast zakładanie wątku taki jak ten i jemu podobne
ktorych troche juz tu było jest - moim zdaniem - zupełnie bezcelowe i służy
kolejnej pyskówce. Co chcesz udowodnić? że macocha skoro juz wyszła za
rozwodnika powinna siedzieć cicho bo miała świadomość że łatwo nie będzie?
pomijając juz, że wcale tej świadomości mogła nie mieć, nawet jeśli - to co,
nie mamy prawa sobie ponarzekać? bo dla niektórych będzie to solą w oku?
owszem, żyjemy w wolnym kraju i każdy może napisać swoje zdanie - ten przywilej
obowiązuje RÓWNIEŻ macochy.

[e_r_i_n]

Dokładnie tak. Kolejna sprawa to nie zakaz wypowiadania się osob innych niz
macochy, a prosba o konkretne wypowiedzi, nie gadanie dla gadania, tylko po to,
zeby dogryzc czy tez napisac, ze to nasze wymysly, nie prawdziwe problemy.

[agamagda]

Wiesz co innego sobie ponarzekać i traktować forum jako wentyl bezpieczeństwa,
a co innego twierdzić że
"Że Wasi męzowie do końca
życia pozostaną ojcamii tamtych dzieci, że ich obowiązkiem będzie zawsze
dbanie oo te dzieci w najrózniejszy sposób (materialny bądź duchowy).


Bez przesady. Rodzic ma obowiązek do 18-ego roku życia (+ alimenty do
zakończenia edukacji), a potem to juz tylko jego dobra wola. Też ma prawo do
własnego życia i nie musi do końca życia utrzymywać materialnie dzieci, ma
prawo wszystkie pieniądze wydać na co chce i nie musi się tłumaczyć z tego
nikomu. Jak zechce to może dzieciom zostawić w spadku same długi - jego wola,
tak jak wola dzieci , czy taki spadek przyjmą, czy odrzucą."

Sorry, ale to właśnie takie stwierdzenia wymagają zimnego prysznica.

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> Bez przesady. Rodzic ma obowiązek do 18-ego roku życia (+ alimenty do
> zakończenia edukacji), a potem to juz tylko jego dobra wola. Też ma prawo do
> własnego życia i nie musi do końca życia utrzymywać materialnie dzieci, ma
> prawo wszystkie pieniądze wydać na co chce i nie musi się tłumaczyć z tego
> nikomu. Jak zechce to może dzieciom zostawić w spadku same długi - jego wola,
> tak jak wola dzieci , czy taki spadek przyjmą, czy odrzucą."
>
> Sorry, ale to właśnie takie stwierdzenia wymagają zimnego prysznica.

DLACZEGO?? To samo dotyczy pelnych rodzin. No moze ja bym rozszerzyla to nie do
18 roku zycia, a do konca studiow (sensownie wybranych, nie zmienianych co
chwila, dla zabawy). Potem to juz jest TYLKO I WYLACZNIE dobra wola rodzicow,
czy i jak pomagac dzieciom.

[lilith76]

a gdyby tak napisała matka o własnym, biologicznym dziecku? byłaby wyrodna>
nie. ale macocha nie ma prawa.
rodzic ma obowiązek przygotować dziecko do dorosłego życia. w pewnym momencie
dziecko dorasta i żyje na własny rachunek. rodzic pomaga w miarę własnych
mozliwości i chęci, ale przecież to nie jest jego obowiązek. dziecko to nie
jemioła.

[agamagda]

Tak, macocha nie ma prawa, bo jest macochą i tak naprawdę to nie jej sprawa, a
zobowiązanie uczuciowe i finansowe M a nie jej. Ma prawo decydować o swoich
dzieciach.
Zresztą prawodawca to potwierdza w KRO. Jeśli dziecko (i vice versa dot. też to
rodziców) jest w potrzebie to powstaje obowiązek alimentacyjny. Nigdzie nie ma
mowy o 18-stych urodzinach czy końcu nauki.

[m-m-m]

8 lat KONIEC OBOWIĄZKÓW OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZYCH.


Jeśli dziecko (i vice versa dot. też to
>
> rodziców) jest w potrzebie to powstaje obowiązek alimentacyjny


To wynika z innego paragrafu o wzajemnej pomocy w rodzinie i nie jest tak
proste i obligatiryjne jak alimenty na małoletniego. Znam sprawę, gdzie ojciec
pozwał dorosłego syna, bo był w potzrebie. I przegrał. Obowiązek obligatoryjny
to alimentacja dziecka do momentu jego usamodzielnienia się, czyli de facto
ukończenia przez niego szkoły.

[m-m-m]

Tak, macocha nie ma prawa, bo jest macochą i tak naprawdę to nie jej sprawa, a
zobowiązanie uczuciowe i finansowe M a nie jej

A niby do czego nie ma prawa? Do tego by np. ojciec nie tyrał do smierci na
dziecko? Nie, to nie jest tak, że ja nie mam prawa mówić mojemu M. o
przyszłości pasierba. Ja oczekuję, że M. tak go wychowa, że bedzie on miał
dobre życie, ale to ie oznacza, że pozwolę pasierbowi, gdy będzie dorosły, by
np. żył na koszt ojca, bo np. za młodu nie chciało mu sie uczyć.

[agamagda]

A niby do czego nie ma prawa? Do tego by np. ojciec nie tyrał do smierci na
dziecko? Nie, to nie jest tak, że ja nie mam prawa mówić mojemu M. o
przyszłości pasierba. Ja oczekuję, że M. tak go wychowa, że bedzie on miał
dobre życie, ale to ie oznacza, że pozwolę pasierbowi, gdy będzie dorosły, by
np. żył na koszt ojca, bo np. za młodu nie chciało mu sie uczyć.
A czy wtrącasz się również w sposób wychowania dzieci przez swoje rodzeństwo?
Jeśli je masz tez jesteś związana bratem i siostrą uczuciowo - daje Ci to prawo
wtrącania się...
Macocha jest drugą (czy nastepną) partnerką ojca dziecka - w żadnym wypadku nie
daje jej to praw nad dzieckiem.

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> Nigdzie nie ma mowy o 18-stych urodzinach czy końcu nauki.

Jest mowa o momencie usamodzielnienia. Normalny czlowiek zrownuje to z koncem
edukacji i podjeciem pracy.

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> Tak, macocha nie ma prawa, bo jest macochą i tak naprawdę to nie jej sprawa,
> a zobowiązanie uczuciowe i finansowe M a nie jej.

Jesli macocha jest tylko 'dziewczyna' faceta, nie jego zona czy tez razem
mieszkajaca partnerka, to owszem, nic jej do finansow wydawanych na dziecko
(o uczuciach nie pisze, bo to oczywiste). Ale jesli jest zona tego faceta, to
wybacz, ale finanse to wspolna sprawa. I o wydatkach (tych powazniejszych)
decyduje sie wspolnie.

do cytujacej mnie agamagdy

[m-m-m]

Sorry, ale to właśnie takie stwierdzenia wymagają zimnego prysznica.


Które z tych dwóch wypowiedzi wymagają zimnego prysznica?
Jeśli moja to niby z jakiego powodu? A jak jest w prawie? właśnie tak: do 18-
ego roku życia obowiązki opiekuńczo-wychowawcze, a po 18-ym alimenty do
zakończenia edukacji przez dorosłe dziecko, a pieniądze zarabiane przez rodzica
po zakończeniu zobowiązań są jego i tylko jego. Nic nie musi. Co w tym było nie
tak?
A może uważasz, ze każdy jak już dziecko na świat powołał to do śmierci MUSI
dawać kasę MUSI podporzadkowywać swoje życie dawno dorosłym dzieciom?

[lideczka_27]

Dla mnie to nie jest ani nic dziwnego, ani zdrożnego. I w pełnych rodzinach
takie zasady panują - nie wyobrażam sobie postawy roszczeniowej naszych dzieci,
nie ma mowy, by doiły nas do śmierci. Krótko: wspólnie, bez wyróżniania kto
spłodził, kto urodził (moja wolna wola, bo nie muszę) OBOJGU, a raczej już
powinnam napisać: trójce postaramy się zapewnić możliwie najlepszy start w
dorosłość - począwszy od zasad życiowych, kodeksu moralnego itd. a na
finansowych sprawach kończąc. Oczekujemy, że dzieci to wykorzystają maksymalnie
i przede wszystkim dobrze. Liczymy się z różnymi niepowodzeniami i wiemy, że
niejednokrotnie będziemy dzieci wspierać w ich poźniejszym, dorosłym życiu. Ale
musi być spełniony warunek - nasze dzieci będą musiały udowodnić, że się
starają, po prostu. Nie mam mowy, bym utrzymywała dorosłego konia, lesera,
który moją rentę będzie przepalał albo przepijał z kolesiami w parku. Z domu
wyrzucę i koniec. Dotyczy to również córki mojego męża - jeśli nie wykażą
dobrej woli i gotowości do pracy, a jedynie będą żądać - na ich żądaniach się
skończy - jak zechcę, to na dokarmianie hipopotamów w ZOO wszystko zapiszę, a
oni grosza nie dostaną. Takie moje prawo.


pozdrówki
lidka

PS. Od szkoły średniej już regularnie dorabiałam na swoje własne zachcianki, na
studiach to już był niemały grosz - mimo, iż rodzice mnie finansowali, byłam
bardzo samodzielna - dziękuję im, że mi na to pozwolili nie rozpuszczając
nadmiarem kasy i spełnianiem każdej zachcianki. Bardzo mi się ta umiejętność
przydała w późniejszym życiu i zamierzam tak samo wychować nasze dzieci.

[agamagda]

Lideczko, ja nie mówię o roszczeniowej postawie dziecka. Uważam, że wychowaniem
dziecka zajmują się rodzice, a nie osoby przypadkowe, sąsiadki, konkubiny czy
kolejne przyjaciółki ojców.

[lideczka_27]

agamagda napisała:

> Lideczko, ja nie mówię o roszczeniowej postawie dziecka. Uważam, że
wychowaniem
>
> dziecka zajmują się rodzice, a nie osoby przypadkowe, sąsiadki, konkubiny czy
> kolejne przyjaciółki ojców.

aga, zgadza się. Tyle, że dyskutujesz akurat z m-m-m, prawdziwą macochą, która
współwychowuje syna swojego męża. Nie jest kolejną przyjaciółką ojca a jego
żoną, osobą, która ma wpływ na naukę chłopaka (pamiętam, że pilnuje jego
lekcji), łoży na niego i zwyczajnie prowadzi dom, w którym chłopiec mieszka. Co
prawda deklaruje, że wychowuje dziecko ojciec, nie ona - ale myślę, że to
raczej dotyczy "ogólnej polityki domu", natomiast chyba niewykonalnym jest, by
nie wychowywała dziecka "chcą niechcąc", nie miała na niego wpływu, gdy od lat
mieszka z nim pod wspólnym dachem, jest z nim w zdrowiu i chorobie, wypełnia
obowiązki domowe, z których profity chłopiec czerpie itd. (np. wdrożyła go do
obowiązków domowych, czyni obserwacje zachowania ojcu, następnie je przekazuje
i ojciec czyni pewne wychowawcze kroki - więc pośrednio, ale wpływ na
wychowanie ma). Czasem obiektywne oko współmałżonka się przydaje, a gdy nie
jest się rodzicem dziecka, a ojczymem/macochą, to o ten obiektywizm łatwiej.
Znam kilka matek dorosłych dzieci, które dają się im wykorzystywać w imię
matczynej miłości i powinności - być może ich mężowie problemu nie widzą, ale
myślę, że gdyby to nie byli rodzeni ojcowie, sytuacja byłaby inna - tak samo
macocha czuje co jest grane i gdy widzi, że rodzicowi dzieje się krzywda (a do
takiej sytuacji m-m-m nawiązała), to nie zamierza siedzieć cicho.

pozdrówki
lidka

pokręciłam - miało być...

[lideczka_27]

(np. wdrożyła go do
> obowiązków domowych, czyni obserwacje zachowania ojcu, następnie je
przekazuje
> i ojciec czyni pewne wychowawcze kroki - więc pośrednio, ale wpływ na
> wychowanie ma).

miało być: czyni obserwacje zachowania dziecka, następnie przekazuje je
rodzicowi i ojciec czyni pewne wychowawcze kroki...

[agamagda]

Lideczko,
Mój mąż jest ojczymem dla mojego syna i jest dla wszystkich oczywiste, że na
codzień bierze udział w wychowaniu go, kształtowaniu jego charakteru, postaw
moralnych i wartości. Nie wyobrażam sobie jednak żeby kiedykolwiek, mógł
powiedzieć, że za duzo na syna wydaję, czy lepiej, żebyśmy tego czy tamtego nie
kupowali, bo byłoby taniej. A Tak robi spora część znanych mi macoch, gdy
słodkim tonem sugeruje że to już np. trzecie zajecia poza lekcyjne w tym roku,
albo że dzieciak naprawdę na szachy chodzić nie musi. Albo ze byłoby
przyjemniej żeby młody częściej do ojca jezdził bo bedzie nam sie luzniej czas
spędzało. Konsekwentnie akceptuje dzieciaka, bo sie na matkę zdecydował.

[lideczka_27]

aga, to, co napisałaś to akurat jest temat-rzeka no i ja mam takie zdanie, że
jeśli ojciec ulega złym podszeptom, to jest dupa, nie ojciec - amen. Ja mówię o
sytuacjach ciężkich, problemach finansowych, gdzie nie wolno cierpieć tylko
dlatego, by dziecku nie zmienić tego, co się miało za "lepszego życia". Szachy,
gra na gitarze, nauka japońskiego? Oczywiście! O ile tylko Ciebie (Was) stać, o
ile nie przypłacisz tego jedzeniem bułki z wodą - jak najbardziej tak. Rodzina
pełna traci wraz z problemami (np. finansowymi) i dzieci ze związków rozbitych
także, bo prawda jest taka, że i Salomon z pustego nie naleje Jestem po
prostu za równorzędnym traktowaniem wszystkich dzieci przez wspólnego rodzica i
tak jak nie zgadzam się, by kosztem nowej rodziny dzieci z rozwiązanych
małżeństw cierpiały, tak samo wymagam, by ta sprawiedliwość funkcjonowała w
drugą stronę i dzieci z drugiego małżeństwa nie miały gorzej (np. ojciec
drastycznie mniej zarabia, ale wysokie alimenty nadal pozostają w mocy "bo
gitara, japoński i szachy", a dzieci z obecnego małżeństwa jedzą byle co, albo
je dziadkowie sponsorują...). Oczywiście mówimy o rodzicach dzieci - tu: ojcu;
nie ma znaczenia wpływ matki na komfort życia dzieci, bo np. trudno "winić"
życie, że pierwsze dziecko ma japoński i narty, gdyż eksia dobrze zarabia, a
neksia nie... Mam nadzieję, że jasno się wyraziłam, ostatnio trudno mi zebrać
myśli...

pozdrówki
lidka

a może jeszcze lepszy przykład...

[lideczka_27]

...skoro już nawiązałaś do męża - będzie przejrzyście m-m-m niejako stoi
właśnie w pozycji Twojego męża. I teraz: wyobraź sobie, że lata lecą, Twoje
dziecię dorosło, nie uczy się, mimo iż oboje postaraliście się, by mu stworzyć
do tego warunki, leseruje i wymaga. Oczywiście Ty, jako mama, możesz na to
pozwolić i nadal je utrzymywać, mimo iż to dorosły człowiek, dajesz też na
wszelkie rozrywki i przyjemności. To, że takie postępowanie np. negatywnie
wpływa na Twój byt (musisz rezygnować z jakichś swoich potrzeb itd.) to już
inna para kaloszy. Czy uważasz, że w całej tej sytuacji Twój mąż nie ma prawa
głosu? Nie dość, że on widzi iż szkodzisz sobie, to także i jemu (zakładam, że
macie wspólny budżet, a Ty wyręczasz i utrzymujesz niefrasobliwego człowieka w
kwiecie wieku skazując tym samy siebie na cięższą pracę, męża tak samo i na
gorsze warunki życia). Moim zdaniem Twój mąż jak najbardziej ma prawo
powiedzieć: "dość" i podważyć Twoje decyzje - w takim przypadku jak tu opisałam
i chyba o to też chodziło m-m-m.


dobrej nocki
lidka

[agamagda]

Lideczka, twój przykład jest ekstremalny, gdyż nie wyobrazam sobie takiej
mozliwosci, żeby dziecko wychowane wg w sumie prostych zasad nie uczyło się, i
było na tyle balastem dla mnie, zebym musiała utrzymać na starość takiego
banana (mówimy o bumelowaniu, a nie o chorobach, inwalidztwie itp).
Dlaczego? bo to dla mnie tez jest rodzaj konsekwencji w wyborach. Sadzę że mój
mąż nie musiałby interweniować, ponieważ nie dopusciłabym do takich sytuacji.
MÓJ mąż jest moim mężem i decydujemy o przyszłosci naszego wspólnego dziecka, a
nie o przyszłosci starszego syna - bo on ma swojego ojca.
Powiem Ci, że moja Next, próbowała parę razy wtrącać się w wybory przyszłości
dotyczące naszego syna (chodziło o prywatną szkołę, i o alimenty, które Ex
płacił dla mnie - po wygaśnięciu obowiazku wynikajacego z wyroku sądowego). Ja
nigdy nie musiałam interweniować, M sam uregulował swoje konflity z partnerką
(dowiedziałam się o tym dużo pozniej przypadkowo przez syna). Wydaje mi się że
to są najlepsze wyjścia z sytuacji - niech każdy odpowiedzialnie rozwiazuje
własne pb.

[m-m-m]

Dziękuję Ci Lideczko.

Jednokowoż co do ekstremalnych przykładów: obserwując mojego pasierba niestety
taki scenariusz , iż bedzie on bezrobotnym jest możliwy. Niestety M. zaniedbał
jego edukację we wczesnym okresie szkolnym, nie było to dziecko przypilnowane.
M.wyszedł z fałszywego założenia, że on się uczył dobrze sam to i...jego syn
też bedzie. Młody ma teraz prawie 16 lat, w tym roku kończy gimnazjum i wygląda
to wręcz fatalnie.
M. dopiero teraz widzi jak to wygląda i jak wszystkie braki konsekwencji nszczą
się w dwójnasób.

[lilith76]

przyłączam się - KONKRETNY WĄTEK, KONKRETNY PROBLEM, a nie kolejny uogólnijący
wątek. ale skróty myślowe są prostsze. może dziewczyny nie potrafią poza nie
wyjść?

[kwiatek1974]

Każdy ma prawo do miłości czy facet z bagażem czy też na odwrót, przeciez mase
jest kobiet z bagażem, i mężczyźni nie mają nic przeciwko temu. Ja mojego
pokochałam bez względu na to, a teraz bardzo chcę aby mała miała z nami
kontakt, nigdy o tym wam nie mówiłam ale mój tato ma córke kawalerską, moje
rodzeństwo nigdy jej nie poznało ani ja i czasmi mam do rodziców żal że nie
próbowali utrzymywac z nia kontaktów.

[derena33]

Echhh .. uwielbiam te wasze zazarte dyskusje)) mowie to jako jeden z sępów,
jak ladnie nazwala opozycjonistki jedna z pan

Bo po co poruszac trudne tematy? No chyba ze dotycza wrednych, najgorszych
pazernych ex i ich licznych pazernych nieznosnych bachorow, ktore w najlepszym
razie dzieki resocjalizacji w drugich domach tatusiow, zamienia sie w grzeczne
zakochane w drugich mamusiach, dzieciaczki Byle nie za czesto odwiedzaly te
domy)

[lubstej]

i co ja ci moge powiedziec kiedy ty chcesz ogladac ogon kotka wylacznie z
jednej, tej odwroconej strony

moze, poczytaj uwaznie watek i wypowiedzi na temat (te przed wizyta marcepanienki)?

[milcha1]

"ale mój tato ma córke kawalerską, moje
rodzeństwo nigdy jej nie poznało ani ja i czasmi mam do rodziców żal że nie
próbowali utrzymywac z nia kontaktów."
Jesteś dorosła i sama możesz utrzymywać z nią kontakt.
czy twój mąż nie zajmuje się swoim dzieckiem?

Zródło konflitów

[agamagda]

Część dziewczyn uważa, że tego typu tematy są nie potrzebnym jątrzeniem
trudnych spraw. Mi jednak wydaje się ze świetnie ukazują w czym tkwi żródło
problemu.
Widać wyraznie, że problemem jest brak jasno zdefiniowanych granic. Nie wyobra
zam sobie po prostu, żeby osoba, która jest nową towarzyszką mojego Ex, mogła
się wtrącać w sposób wychowywania naszego dziecka, czy dyktować ile mozna czy
nie mozna wydać na jego zajecia pozalekcyjne, czy przyjemności. To nie jej
rola, ani nie jej sprawa. To są sprawy między rodzicami dziecka. Również nie
jest do zaakceptowania fakt, Ex nie godzi się z końcem małżeństawa i zatruwa,
karci grozi itp...
Ale między Bogiem a prawdą, jakieś 90% wszystkich sytuacji o jakich czyta się
na tym forum, można rozwiązać gdyby M jasno się określił, gdyz TO SĄ jego
sprawy jego dzieci, jego przeszłość i przyszłość rodzinna.
Dlatego brak konsekwencji i nieakceptowanie niemiłych prawd i faktów, takich
jak to, że gdy bierze się faceta z zobowiazaniami to trzeba je płacić, że w
przypadku, zakładania rodziny trzeba wiecej zarobić, a nie ograniczać alimenty,
czy nieakceptowanie końca małżeństwa to od strony EX)bedzie rodziło konflikty.
Sytuacja Next nie jest łatwa, ale decydując się na nią jest to w wiekszosci
wypadków swiadomy wybór, którego konsekwencje trzeba ponosić.

[balladynka]

Nie wyobrazam sobie po prostu, żeby osoba, która jest nową towarzyszką mojego
Ex, mogła
> się wtrącać w sposób wychowywania naszego dziecka, czy dyktować ile mozna czy
> nie mozna wydać na jego zajecia pozalekcyjne, czy przyjemności. To nie jej
> rola, ani nie jej sprawa.

To jest jej sprawa, bo pieniadze ida z ich wspolnego budzetu i jesli widzi ona
drastyczna dysproporcje to bedzie reagowac. Zgadzam sie, ze to M. powinien
takie sprawy roztrzasac ale jemu czasem trudno byc obiektywnym / sprawiedliwym
wlasnie ze wzgledu na slynne poczucie winy.


gdy bierze się faceta z zobowiazaniami to trzeba je płacić, że w
> przypadku, zakładania rodziny trzeba wiecej zarobić, a nie ograniczać
alimenty,

A jak w danym miescie spawacz tudziez informatyk jest w stanie zarobic tyle i
ani grosika wiecej to jego psim obowiazkiem jest podwiazac jajowody coby nowych
dzieci nie plodzic ze szkoda dla eksowego.

[lideczka_27]

Źródło konfliktów leży chyba w tym, że różnie postrzegamy "uzasadnione potrzeby
dziecka" i różnie reagujemy na fakt, że zobowiązanym do alimentacji psuje się
sytuacja. Ludzie są różni, niezależnie od „statusu”. Tak jak jedna neksia
będzie jątrzyć i marudzić "po co ta prywatna szkoła", mimo iż ojca stać, opłaca
szkołę ze swych zarobków bez szkody dla budżetu nowej rodziny, a druga neksia
namówi "może zapisz dziecko na angielski, widzę, że ma predyspozycje", a
trzecia powie "nie obchodzi mnie co robisz, rób jak uważasz byle mądrze i
sprawiedliwie bez szkody dla nas", tak i jedna eksia bez wciągania sądu zgodzi
się np. na czasowe odstąpienie od jakiegoś procentu alimentów, bo wie, że facet
stracił pracę (coś sobie przypominam, że chyba burza odstąpiła od alimentów na
jakiś czas, bo były miał takie problemy), a druga nie okaże zrozumienia i np.
nie poczeka kilku dni zaledwie na zaległe alimenty, mimo iż została
poinformowana (i o to poproszona), że wyniknął problem i pieniądze będą, tyle,
że za chwilę no i zgłosi sprawę do komornika, a czym to pachnie - wiemy.

Ogólnie podzielę się pewnym smutnym dla mnie wnioskiem, tak przy okazji tego
wątku, bo mnie naszło: niejako wymaga się dobrego traktowania pierwszych dzieci
przez macochy, szacunku dla ich godności, prawa do taty, jego czasu... mnóstwo
tu o kasie, jaka należy się im, w sumie - kwestia dobra dziecka jest bardzo
często podnoszona - przez same macochy też, co jest dobre i się chwali. Ale,
jako macocha, muszę powiedzieć, że niejednokrotnie jest mi smutno, bo dobro
naszych dzieci (macochowych) to jakiś taki drugi gatunek - te dzieci chyba psom
spod ogonów wypadły, bo jeśli o nich mowa, to tylko w taki sposób, że macochy
udowadniają, iż ich dzieci też mają potrzeby i bardzo często jeśli już o nich
jest dyskusja, to w kontekście sławnych tu "gałów". Gdy macocha się skarży, że
ciężko, to usłyszy, że jak się wiązała z dzieciatym, to wiedziała co robi, w
ciążę zachodzić nie musiała (jeszcze można wysnuć wniosek, że nigdy żadna
samodzielna nie zaliczyła wpadki...), a teraz jest jak jest i koniec. Żadne
babskie "wiem, że ci ciężko", „wiem, co czujesz, bo też jestem matką i
rozumiem, ale trzeba tak to poukładać, żeby wszystkim dzieciakom dobrze było”
itd. Na samodzielnych nie ma optymistycznych wątków o rodzeństwie, o tym, że
choć czasem trudno to zaakceptować, na świecie jest ktoś jeszcze bliski
dziecku, które w domu opowiada o swoim rodzeństwie, jest do niego przywiązane i
to jest wspaniałe itd. Nie wiem, jakiś dzisiaj smutny dzień mam i muszę się
wyżalić. Czasem jak tak czytam o tym wszystkim i potem patrzę na mojego młodego
i pomyślę, że mógł być (i może być nadal!) odbierany li i jedynie jako
przeszkadzajka do uzyskania większych alimentów (bo przecież w sądzie mówią, że
ojciec ma taki sam obowiązek alimentacyjny wobec wszystkich swoich dzieci), to
jest mi po prostu źle. To taki fajny chłopaczek, pogodny, uśmiechnięty, bardzo
kocha siostrę, która nie jest mu dłużna i bywa mi z tym ciężko, że dla kogoś to
macochowe, drugie, „gorsze” dziecko.


idę spać, bo mi się zrobiło okropnie
pozdrawiam
lidka

Do Lideczki

[agamagda]

Lideczko,
Zgadzam się z Tobą ze rózne są Macochy jak i Nextie. Jednak zwróć uwagę, że
dziecko z poprzedniego związku, nie ma pełnej rodziny, to drugie je ma.
Oczywiście że pieniądze nie zastąpią stabilnej kochającej rodziny, ale na pewno
dają w jakiejś mierze jej substytuty - lepsza opieka, wiecej zajeć
pozaszkolnych zamiast czasu poświęcanego przez nieobecnego rodzica.

[m-m-m]

Jednak zwróć uwagę, że
dziecko z poprzedniego związku, nie ma pełnej rodziny, to drugie je ma

Ja też miałam rozwiedzionych rodziców i zapewniam Cię, ze dzięki bardzo częstym
kontaktom z ojcem nigdy nie odczułam, że on poświecał mi mniej czasu niż gdy
mieszkaliśmy razem. I tu substututy w postaci zajęć dodatkowych są niezasadne,
bo dziecko jak ojca nie ma to nie ma i już iżadne zajecia ,czy dodatowa kasa
niczego nie wynagradzają.

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> Oczywiście że pieniądze nie zastąpią stabilnej kochającej rodziny, ale na
> pewno dają w jakiejś mierze jej substytuty - lepsza opieka, wiecej zajeć
> pozaszkolnych zamiast czasu poświęcanego przez nieobecnego rodzica.

I juz wiem, po takich slowach, dlaczego niektore dzieci rozwiedzionych rodzicow
moga miec tak roszczeniowa postawe.

[e_r_i_n]

Zgadzam się z tym ogólnym wnioskiem, niestety. Generalnie wynika z wielu
postow, ze dziecko next to jest jakies widzimisie czy cos rownie malo
istotnego, nie biorac pod uwage faktu, ze prawie kazda kobieta ma ochote miec
dziecko i niekoniecznie musi sie co sekunda ogladac na przeszlosc meza. Nie
ukrywam, ze moje dziecko planowane nie bylo, wpadka jak nic, ale cale
szczescie, ze stalo sie tak, jak stalo, bo dzieki temu w ogole mam dziecko.
Gdybym caly czas ogladala sie na przeszlosc mojego meza (plus brala pod uwage
swoje mozliwosci pracowe), to pewnie jeszcze baardzo dlugo nasz maluch by sie
nie pojawil. Niedawno moja kolezanka postawila teze, ze najlepiej rodzic w
dziesiejszych czasach dziecko na studiach, bo potem, jesli ma sie na uwadze
rowniez wlasna prace, baardzo trudno sie na dziecko zdecydowac.

ideczka_27 napisała:

> Na samodzielnych nie ma optymistycznych wątków o rodzeństwie, o tym, że
> choć czasem trudno to zaakceptować, na świecie jest ktoś jeszcze bliski
> dziecku, które w domu opowiada o swoim rodzeństwie, jest do niego przywiązane
> i to jest wspaniałe itd. Nie wiem, jakiś dzisiaj smutny dzień mam i muszę się
> wyżalić. Czasem jak tak czytam o tym wszystkim i potem patrzę na mojego
> młodego i pomyślę, że mógł być (i może być nadal!) odbierany li i jedynie
> jako przeszkadzajka do uzyskania większych alimentów (bo przecież w sądzie
> mówią, że ojciec ma taki sam obowiązek alimentacyjny wobec wszystkich swoich
> dzieci), to jest mi po prostu źle. To taki fajny chłopaczek, pogodny,
> uśmiechnięty, bardzo kocha siostrę, która nie jest mu dłużna i bywa mi z tym
> ciężko, że dla kogoś to macochowe, drugie, „gorsze” dziecko.

No własnie. Tak sobie przypominam reakcje mojego synka na syna mojego meza i
tez mi przykro, bo zapewne przez druga strone moze byc odbierany tylko jako
jakis tam PRZYRODNI brat, ktory jest kolejnym balastem ojca i kolejna osoba 'do
koryta'. A Wiktor wszem i wobec rozpowiada, jakie to ma duzego BRATA, gdy widzi
go na zdjeciu, to jest szal radosci, caly czas wypytuje, kiedy Go znowu
zobaczy. Bo dla niego to jest brat, czyli bardzo wazna w zyciu osoba.

[yokono]

to prawda. ja tez mam dziecko "wpadkowe" (podobno takie najlepiej sie chowaja
jestem juz stara trzydziestka i na 2 dziecko czas najwyzszy. co z tego kiedy
natrafiam na opor. nie chodzi nawet az tak bardzo o finanse, ale o to ze mezowi
juz sie nie chce , ze on od 24 roku zycia jest na najwyzszych obrotach,w
pieluchach , przedszkolach itp.
a co to moja wina ze uzylam sobie zycia i teraz czerpie sobie spokojnie z
urokow macierzynstwa. i czy ja nie moge miec widzimisie pod tytulem dwojka
dzieci

[agamagda]

Balladynko,
o ile dobrze pamiętam Twoje wątki, Twój M stoi właśnie na takim stanowisku jak
ja.
Ma już dwoje dzieci na kt óre łoży i które kocha i nie chce nowych ani
zobowiązań ani dzieci, więc moje stanowisko nie jest tak bardzo obce różnym
ludziom.
Co do
> To jest jej sprawa, bo pieniadze ida z ich wspolnego budzetu i jesli widzi
ona
> drastyczna dysproporcje to bedzie reagowac. Zgadzam sie, ze to M. powinien
> takie sprawy roztrzasac ale jemu czasem trudno byc obiektywnym /
sprawiedliwym
> wlasnie ze wzgledu na slynne poczucie winy."

Moja Droga jeśli M ma poczucie to chyba sobie go nie wymyśla. Są sprawy,
historie i zaszłości w tamtym zwiazku, które widocznie były nie do końca dobrze
załatwione, przez M jeśli nadal po 5 latach ma poczucie winy. U mnie tak było,
i mój były też się poczuwał.
A jeśli chodzi o ustalanie budżetu, po prostu odrazu z dochodu M odejmuje sie
pieniądze na alimenty tak , jak jakby ich wogólne nie było.

[balladynka]

Twój M stoi właśnie na takim stanowisku jak
> ja.
> Ma już dwoje dzieci na kt óre łoży i które kocha i nie chce nowych ani
> zobowiązań ani dzieci, więc moje stanowisko nie jest tak bardzo obce różnym
> ludziom.


Auć. Musisz być strasznie z siebie teraz dumna.

A co do poczucia winy to ono niemija z czasem, wiesz? Chyba, że to łajdak z
założenia.

Idę stąd. Nic tu po mnie.

[agamagda]

balladynka napisała:

> Twój M stoi właśnie na takim stanowisku jak ja.
> > Ma już dwoje dzieci na kt óre łoży i które kocha i nie chce nowych ani
> > zobowiązań ani dzieci, więc moje stanowisko nie jest tak bardzo obce różnym
> > ludziom.
>
>
> Auć. Musisz być strasznie z siebie teraz dumna.
>
> A co do poczucia winy to ono niemija z czasem, wiesz? Chyba, że to łajdak z
> założenia.
>
> Idę stąd. Nic tu po mnie.

Nie jestem dumna z siebie, nie była to złośliwość, tylko stwierdzenie faktów,
które Ty i wiele macoch czy następnych żon partnerek neguje, bo są im
niewygodne.

[balladynka]

Moja Droga, ja nic nie neguję, wręcz przeciwnie, mowię wprost o rzeczach dla
mnie przykrych i o moich prawdziwych odczuciach. Negacja to zaprzeczenie faktom
jak rozumiem. Mylisz zatem dwa pojęcia i pora aby Ci to ktoś wytłumaczył. Ja
nie zaprzeczam faktom tylko mi z nimi nie łatwo. Tak jak nie udaję, że nie
widzę pryszcza albo cellulitusu na mym tyłku, bo widzę, ale nie musi mnie on
zachwycać. I nie musze nic owijać w welon kochającej macochy jak to byłaś
łaskawa uprzejmie stwierdzić w ktorymś ze swych postów tylko piszę szczerze co
myślę, dlatego też masz takie pole do popisu i co rano możesz odpalić kompa w
pracy i wyzłośliwić się na macochach za tę podwyżkę, której nie dostałaś.

Doskonale wiem, że alimenty i czas na dzieci M. będzie trzeba poświęcać i nie
muszę tu nic negować bo takie są fakty jak byłaś uprzejma zauważyć, natomiast
nie zawsze musi mi się to podobać i nigdzie nie jest napisane, że musi mi być z
tym łatwo i będę sobie o tym pisać ile wlezie. A tobie nic do tego. Tak jak nie
neguję tego że pisujesz na tym forum np. Ty, bo taki jest fakt, ale nie musi mi
sie podobac, ze pałętasz sie tutaj i jątrzysz i ranisz nie wiadomo po co
zamiast jakoś pomóc czy wypowiedzieć się z empatią i zrozumieniem. Tak więc w
obu przypadkach niewiele moge z tym fantem zrobić, chociaz mi to niewygodne.

Chociaż zaraz, zaraz, właściwie to Ciebie moge ignorować po prostu.

[agamagda]

Nie wiem, czy to ja mylę dwa pojęcia czy Ty nie akceptujesz istniejących faktów
(dzieci i sytuacja twojego M) .
Sorry, wielkie, jeżeli nie akceptujesz dzieci swojego M, to jakbyś chciała byc
z inwalidą, ale nie akceptujesz jego inwalidztwa. Albo mówić o miłości ale bez
wspominania o uczuciach.
Dzieci stanowią dla wielu osób integralną część jestestwa, więc zastanów sie,
może to NIE ja wszystkiego, nie rozumiem. To ze nie jest Ci z czymś dobrze czy
zle to Twoja sprawa. Są po prostu osoby które lubia być ofiaram w życiu i tak
się tylko czują szczęśliwe.
A tak a propos dokopywania jeśli ktoś (ja czy inna osoba) chciałaby to zrobić
to dobitnie zrobiłaby w tamtym wątku. To ze ktoś ma inne stanowisko albo że
mówi o jakiś FAKTACH nie oznacza wcale ze chce Ci dokopać

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> A jeśli chodzi o ustalanie budżetu, po prostu odrazu z dochodu M odejmuje sie
> pieniądze na alimenty tak , jak jakby ich wogólne nie było.

No i ok, u mnie sie tak wlasnie dzieje - alimenty sa czescia stalych wydatkow,
wiec tej kwoty sie nie bierze pod uwage. Czy o dodatkowych wydatkach moge
jednak wspoldecydowac?

[m-m-m]

o jakich czyta się
> na tym forum, można rozwiązać gdyby M jasno się określił, gdyz TO SĄ jego


Aby facet sie określił, to niesetety w wiekszosci przypadków trzeba go do tego
zmusić. Czyli nie zwalniać z odpowiedzialności za wychowanie jego dziecka.
Patrząc na mojego M. po prostu jest to zwykłe wygodnictwo, by on miał czas na
swoje sprawy, bo to monotonne takie stałe pamiętanie o zakupach, lekarstwach,
sprzataniu, obiedzie itd. Przyziemne i nudne.


gdy bierze się faceta z zobowiazaniami to trzeba je płacić, że w
> przypadku, zakładania rodziny trzeba wiecej zarobić, a nie ograniczać
alimenty,


I zapewne nie ma przeszkód, by to ex (jesli dziecko jest u niej) więcej
zarobiła, a nie domagała sie dalej tego samego, choć sytuacja się zmieniła.
W sądzie brane jest pod uwagę, że jest np. kolejne dziecko z drugiego związku i
sąd nie przedstawia interpretacji, iż w związku z tym niech zobowiązany więcej
pracuje, byle nie pomniejszyć alimentów. Wręcz przeciwnie dla sądu kolejne
dziecko jest argumentem, iż teraz dochody ojca muszą starczyć na dwoje dzieci.

[agamagda]

> Aby facet sie określił, to niesetety w wiekszosci przypadków trzeba go do
tego
> zmusić. Czyli nie zwalniać z odpowiedzialności za wychowanie jego dziecka.
> Patrząc na mojego M. po prostu jest to zwykłe wygodnictwo, by on miał czas na
> swoje sprawy, bo to monotonne takie stałe pamiętanie o zakupach, lekarstwach,
> sprzataniu, obiedzie itd. Przyziemne i nudne.

Alez m-m-m, o to chodzi, to są jego sprawy, jego wygodnictwo, jego bedą
konsekwencje. JEGO DZIECKO - ON BĘDZIE PŁACIŁ,

> gdy bierze się faceta z zobowiazaniami to trzeba je płacić, że w
> > przypadku, zakładania rodziny trzeba wiecej zarobić, a nie ograniczać
> alimenty,
>
>
> I zapewne nie ma przeszkód, by to ex (jesli dziecko jest u niej) więcej
> zarobiła, a nie domagała sie dalej tego samego, choć sytuacja się zmieniła.
> W sądzie brane jest pod uwagę, że jest np. kolejne dziecko z drugiego związku
i
>
> sąd nie przedstawia interpretacji, iż w związku z tym niech zobowiązany
więcej
> pracuje, byle nie pomniejszyć alimentów. Wręcz przeciwnie dla sądu kolejne
> dziecko jest argumentem, iż teraz dochody ojca muszą starczyć na dwoje dzieci.

Oczywiście, Ex musi wiecej zarobić jeśli chce mieć następne dzieci i następne
zobowiązania. My, gdy decydowaliśmy się na nasze wspólne dziecko, wiedzieliśmy
że mój starszy nie będzie musiał zmieniać szkoły, czy rezygnować ze standartu w
jakim był dotyczczas wychowywany.
Mój były też, gdy urodziła mu się córka z nowego związku nie obniżył alimentów
na starszego syna. Jest to właśnie zachowanie odpowiedzialne. Decydowanie się
na nowe dziecko wiedząc że poprzeniemu trzeba będzie obniżyć poziom życia jest
dla mnie nieuczciwe.

[m-m-m]

Alez m-m-m, o to chodzi, to są jego sprawy, jego wygodnictwo, jego bedą
konsekwencje. JEGO DZIECKO - ON BĘDZIE PŁACIŁ,


Tak. I tak argumentuję M. by zagonić go do działań wychowawczych. On wie, że
gdy pasierb będzie dorosły i nie będzie miał pracy tylko dlatego, że jego
ojciec nie dołożył wszelkich starań by ten się uczył, ja nie zamierzam dawać
pieniędzy na dorosłego lenia i nieroba. Musiałam po prostu przedstwić M.
konsekwencje, które poniesie, jeśli synem swoim się nie będzie zajmował.
Kiedyś M. mi zarzucił , że gdyby to było moje dziecko to nie mówiłabym tak.
Powiedziałam mu, że gdyby to było moje dziecko, to na pewno przypilnowałabym go
z nauką od początku szkoły nie oglądając się na jego ojca.
My nie mamy wspólnych dzieci, m. in. dlatego, że obawiam się, że takie dziecko
byłoby źródłem dodatkowych kłopotów z pasierbem. Wiem też, że wtedy dopiero
naprawdę być może przestałabym się pasierbem przejmować, a całą uwagę
skupiłabym na własnym dziecku. Teraz jestem na rodrożu, czy w ogóle takie
dziecko będzie na świecie, bo widzę jak wyglada wychowanie, ile to nerwów i
stresów nie mających nic wspólnego z reklamą pieluszek i uśmiechnietym bobasem.

[agamagda]

Tak. I tak argumentuję M. by zagonić go do działań wychowawczych. On wie, że
> gdy pasierb będzie dorosły i nie będzie miał pracy tylko dlatego, że jego
> ojciec nie dołożył wszelkich starań by ten się uczył, ja nie zamierzam dawać
> pieniędzy na dorosłego lenia i nieroba.

I tu masz absolutną rację, jesteś z M, wskazujesz mu środki jakie trzeba użyć,
ale nie do Ciebie należy utrzymywanie czy płacenie na dziecko M, tak jak nie do
Ciebie należy ograniczanie wydatków czy ocena ich celowości.
Wiesz wychowanie dziecka to nie tylko uśmiechniety bobas z reklamy, ale z
drugiej strony przy konsekwentnych zasadach, to wcale nie jest żadna katorga
czy droga przez mękę, mimo wszystko to olbrzymia przyjemność. Jeśli masz
możliwość ja na twoim miejscu zaryzykowałabym.
Wiesz nie tak dawno, osoba zmojej rodziny powierzyła mi swoje dziecko, bo
jechali na super wycieczkę ale nie za bardzo dla dzieci. Szczerze mówiąc byłam
przerazona bo delikatnie ujmując, dziewczynka (8-9 lat) jest niezbyt dobrze
wychowana i co tu dużo mówić rozwydrzona. w domu gdy nie chec jeść potrafi
rzucić talerzem o ziemie, czy kłaść się spać około północy, czy zmieniać
kanały, mimo że inne osoby właśnie coś oglądaja. Trzy pierwsze dni były
ciężkie, ale potem jakoś poszło. Po prostu jasno ustawiliśmy zasady. Nie jesz,
nie jedz, ale nic nie dostaniesz do obiadu, zrzuciłaś talerz sprzątnij go i
odkup. Pieniądze zarobisz sprzątając czy wynoszac śmieci. Kłócisz się marsz do
pokoju i tam się uspokój. To było niesamowite ale podziałało, dzieciak się
uspokoił, rozprężył. Oczywiście po powrocie do swojego domu , wróciło to do
poprzedniego stanu rzeczy....

[poxywka]

>I tu masz absolutną rację, jesteś z M, wskazujesz mu środki jakie trzeba użyć,
> ale nie do Ciebie należy utrzymywanie czy płacenie na dziecko M, tak jak nie
>do Ciebie należy ograniczanie wydatków czy ocena ich celowości.

naprawde macie taka zasade w domu dziewczyny ?? jesli ja postanowie poslac syna
nagle do przedszkola prywatnego za 1200pln to moj Niemaz slusznie moglby
powiedziec 'nie stac nas na to' i ograniczyc tym samym wydatki na swojego
pasierba; gdyby moj ex nagle zwiekszyl alimnety o 100% to nexia mogloby
delikatnie zatrzasc i sie nie dziwie; sa alimenty ustalone przez sad w ktore
nikt wiecej nie ingeruje; ale jesli parnter w finansowaniu dziecka przekracza
granice zdrowego rozsadku lub tez wydaje wiecej, niz na swoje drugie dziecko,
to druga strona ma takie samo prawo glosu, jak w sytuacji gdyby to byly wydatki
na jej wlasne dziecko; inaczej to jakas dyskryminacja nie ?

jeszcze dodam odnosnie postow gdzies wyzej, ze ja majac do wyboru zdecydowanie
sie na drugie dziecko, czy tez obnizenie standardu mojemu pierwszemu dziecku w
postaci nie poslania go do prywatnej szkoly np. wybralabym to pierwsze; nie
przyszloby mi tez do glowy, ze ex skrzywdzi swoje pierwsze dziecko bo urodzi mu
sie drugie i przez to pierwsze bedzie mialo mniej pieniedzy zakladajac, ze nie
oznacza to przymierania glodem;; jakos mam inny system wartosci
a poza tym klotnie na temat pieniedzy miedzy exia i nexia nie maja sensu bo
kazda chcialaby miec wiecej i to normalne;
pozdrawiam
poxywka

[agamagda]

Oj poxywka, w granicach zdrowego rozsądku i potrzeb. Każdy (RODZICE wspólnie)
sam sobie ustala potrzeby i hierarhię tych potrzeb. Tobie może prywatne
przedszkole nie jest potrzebne, mój syn jest teraz w Polsce, ale jeszcze dwa
lata temu nie mówił po polsku, wiec prywatna szkoła jest mu potrzebna. Twojemu
są potrzebne prywatne lekcje angielskiego, mojemu może nie, ale przydałaby się
joga))Niech o tych potrzebach decydują rodzice i wypełniają swoje
zobowiazania a nie ograniczają je bo chcą już nową słodką zabaweczkę w postaci
dzidziusia.

[poxywka]

moj skarb tez chodzi do prywatnego, tyle ze odrobine tanszego, ale ex
najwyrazniej chcialby zamienic na panstwowe uwazajac to za strate pieniedzy;
gdyby bylo to spowodowane jego niska pensja lub nawet narodzeniem dziecka
podeszlabym pozytywnie; mowi sie trudno, chociaz mam male szanse na panstwowe
ito glowny szkopul; ale akurat sa inne powody daltego mnie to troszke zlosci;
natomiast mysle, ze jesli ex wiaze sie z nexia, ktora powiedzmy jest w okolicy
30-tki i nie ma dzieci jeszcze, to dzidzius nie jest zabaweczka; ja nie
wyobrazam sobie zycia bez dziecka i nie potrafilabym powiedziec takiej
kobiecie - nie mozesz miec swojego dziecka, bo moje musi miec to, to i to;
nie takiego mam prawa, nie mialabym sumienia

ps. mnie by sie joga tez przydala
pozdrawiam
poxywka
--
"tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono"

[lideczka_27]

poxywka, jakbyś była blisko, to bym Cię wyściskała...


za ludzkie podejście do człowieka

dziękuję

lidka

[poxywka]

ja tez bylam bardziej waleczna zaraz po rozstaniu z ex; teraz staram sie
wyhamowac; moze sie myle lub jestem naiwna, ale im bardziej staram sie byc w
porzadku w stosunku do ex tym bardziej on sie stara byc taki sam; pominmy tu
kwestie finansow
a baba z baba a tym bardziej matka z matka zawsze jakos sie powinny w koncu
zrozumiec

pozdrawiam
poxywka

[mikawi]

zgadzam sie z poxywką
ustalanie alimentow na pierwsze dziecko zwykle odbywa sie w sytaucji gdy facet
nie ma drugiej zony i dziecka z nią. Sąd nie zakłada w tym momencie że facet to
drugie dziecko miec będzie, dlatego ustala alimenty biorąc pod uwagę ten moment
zycia faceta w ktorym nie ma on innych zobowiazań poza pierwszym (jedynym na
ten czas) dzieckiem. I prosze bardzo - zasądza przykładowo kwotę stanowiącą 50%
zarobków faceta. Ale nie mozna odbierac czlowiekowi prawa do ułożenia sobie
zycia po rozwodzie i posiadania dzieci z druga żoną. Siłą rzeczy nie da się
utrzymac w takiej sytaucji płacenia 50% swoich dochodów. I tak jak poxywka
uważam - co innego obniżanie alimentów wynoszacych 150-200zl, co innego
obniżanie alimentów dających do tej pory "ponadprzecietne" profity dla dziecka.

A'propos braku konsekwencji u next - można ją dostrzec również u eks. Bo albo
wybieramy opcję że wszystko ma zostać tak jak przy rozwodzie i nie dopuszczamy
zmian - ale w takim razie ani na minus ani na plus; albo - przyjmujemy za
zasade że kwota alimentów powinna wynikac z aktualnej sytuacji ojca - ale w
takim razie też powinno to działać w obie strony, zarówno tej na plus (poprawa
zarobków), jak i na minus (drugie dziecko w rodzinie). A często obserwuję
wygodną mieszankę tej zasady - jesli ojciec zaczyna zarabiać więcej to alimenty
się podnosi, bo jego sytuacja sie zmieniła, ale jesli rodzi mu się drugie
dziecko - to już eksi nie obchodzi bo ma byc tak jak było.

[e_r_i_n]

A ja po raz kolejny napisze, ze jestem, pozywko, Twoja fanka

[yokono]

dopisuje sie do fanklubu

[e_r_i_n]

Ło matko, nie pożywko, tylko poxywko Sorki

[iizaa]

Ale żeście zadymę zrobiły. Każda po trochu ma rację. Ja nie jestem ani ex ani
next i tak czytając to, co pisałyście to raczej wam nie zazdroszcze.

Nie zgadzam sie z opinią ,że dzieci to tylko do 18 nastki ii koniec. Ja mam lat
28 i teraz bardziej niż kiedys potrzeba mii mamy i jej rad, podobnie jak taty,
który niestety nie żyje. Rodzice dzieciom potrzebni są zawsze. I nie chodzi tu
o kasę. Choć jestem pewna ,ze każda z was bedzie zawsze się starała pomóc swoim
dzieciom na wszelkie sposoby, bo jesteście ich Mamami, a mamy tak mają,że nieba
by przychyliły.Ojcowie też.

Co do budżetu to po przeczytaniu nasuwa mi sie tylko jeden wniosek w
postaci "złotego środka". Alimenty muszą być zapłacone ii tyle. A cała reszta
to chyba kompromis, żeby ii dziecko z nastepnego związku też na tym nie
cierpiało. Bo too tylko dzieci i nie ich winą jest ,że maja takich Rodzicow,
którzy żyć ze sobą nie mogli i nie mogli sie dogadać, Ja tez uwazam ,ze lepiej
się rozstać niż odgrywac "spektakle " dla źle rozumianego dobra ogółu.

Mąz i ex razem powołali na świat dzieci i razem musza je wychwac utrzymać itp.
Podobnie jak jego obowiązkiem jestt utrzymanie nowej rodziny. Czyli to faceci
maja przechlapaneP

I nie wiem kto napisał, ale mądrze,że jesli męzczyzna decyduje się na nowe
zobowiązania too musi byc pewien ,że wywiąże sie z poprzednich. Boo jeśli nie
to wpakuje nie tylkoo siebie w przykre kłopoty.

A moja mama często powtarza,że nawet najdrobniejsze kłopoty trwajace
odpowiednio długo mogą zabić najwieksza miłosć.


Pozdrawiam i zamykam wątek Iza

[maxxi26]

agamagda napisała:

Mój były też, gdy urodziła mu się córka z nowego związku nie obniżył alimentów
> na starszego syna. Jest to właśnie zachowanie odpowiedzialne. Decydowanie się
> na nowe dziecko wiedząc że poprzeniemu trzeba będzie obniżyć poziom życia
jest
> dla mnie nieuczciwe.

Zupełnie dla mnie niezrozumiałe i niezgodne z doświadczeniem zyciowym zdanie.
Zawsze jak rodzice decydują się na kolejne dziecko, można powiedzieć, że obniża
się poziom życia "wcześniejszych dzieci" - niezaleznie od tego czy jest to
pełna, czy niepełna rodzina. Rodzic musi obdzielić swoje dzieci i swoim czasem
i pieniędzmi jakimi dysponuje. Ale i takie dziecko, dotychczas jedynak, uczy
się tego, ze należy się dzielić. Nie bez przyczyny jedynakom przypisuje sie
egoizm.

[agamagda]

Maxxi, nie zgadzam się z Tobą. U mnie standard się podwyższył, bo trzeba było
kupić dom i powiększyć samochód.
Oczywiście że po rozwodzie ludzie powinni ułożyć sobie życie, ale
odpowiedzialnie, tak starać się żeby tworzenie nowej rodziny i powoływanie do
życia nowych dzieci nie odbijało się na poprzednich zobowiązaniach.

[maxxi26]

Nie rozumiem szczerze mówiac. Czy to że mam trójke rodzeństwa i jestem średnia
to oznacza, że coś "zabrałam" mojej najstarszej siostrze? Bo rzecz jasna, ze
zabrałam i nie było ich już stać dla każdego z dzieci na realizowanie
wszystkich potrzeb, na które wczesniej było ich stać. Chyba moja siostra
powinna zabronić moim rodzicom żeby nas mieli.

Czy nie sądzisz, ze skoro Twój mąż nie obniżył alimentów na starsze dziecko a
jednocześnie ma nowe dziecko, to odbywa sie to kosztem albo jego samego albo
nowego dziecka? Jeśli zwiększył swoje zarobki, to tego nie odczuł, ale jeśli
są one takie same?

[agamagda]

Maxxi, nie porównuj sytuacji dzieci zrodzonych i wychowanych przez oboje
rodziców, z sytuacją dzieci z rodzin rozbitych. Przede wszystkim, kwestia
opieki - rodzice gdy są razem wymieniają się i pomagają sobie, gdy kobieta
zostaje sama z dzieckiem, nie ma tej pomocy, trzeba dać dziecko do świetlicy,
na dodatkowe zajęcia a to kosztuje. Trzeba też więcej energii i czasu, którego
jest już mniej na dodatkową pracę.etc. etc,
Jeśli dorosła osoba decyduje sie na nową rodzinę z nowymi zobowiazaniami niech
robi to co uważa za stosowne, nawet swoim kosztem , ale nie kosztem dziecka,
które i tak jest najbardziej w tej całej sytuacji poszkodowane.

[lideczka_27]

agamagda napisała:

> Maxxi, nie porównuj sytuacji dzieci zrodzonych i wychowanych przez oboje
> rodziców, z sytuacją dzieci z rodzin rozbitych. Przede wszystkim, kwestia
> opieki - rodzice gdy są razem wymieniają się i pomagają sobie, gdy kobieta
> zostaje sama z dzieckiem, nie ma tej pomocy, trzeba dać dziecko do świetlicy,
> na dodatkowe zajęcia a to kosztuje.

I w mojej i w znanych mi pełnych rodzinach nie ma takiej możliwości, by rodzice
naprzemiennie opiekowali się dziećmi. Części pomagają różnej maści bliscy
(dziadkowie głównie), inne dzieci też chodzą na świetlicę - powód? Znaki
naszych czasów - godziny pracy są jakie są, dzieci ojca widzą późnymi
wieczorami lub tylko w weekendy. I to jest akurat super scenariusz, bo mój
nawet weekendów nie ma, ale to może już taki skrajny przypadek, więc się na
niego nie powołuję.

> Jeśli dorosła osoba decyduje sie na nową rodzinę z nowymi zobowiazaniami
niech
> robi to co uważa za stosowne, nawet swoim kosztem , ale nie kosztem dziecka,
> które i tak jest najbardziej w tej całej sytuacji poszkodowane.

U nas normalnym było, iż przy decyzji o ciąży wzięliśmy pod uwagę fakt, czy
damy radę młodą finansować. Nie była to akurat kwestia pomocy eksi w utrzymaniu
dziecka, gdyż to taki (znowu skrajny) przypadek, gdzie na ojcu zaciążył
obowiązek całkowitego utrzymania dziecka (nie sądownie a szantażem - sąd
ustalił z uwagi na zaangażowanie ojca w wychowanie łożenie po równo od matki i
ojca, ale to nie funkcjonowało). Zanim sama zostałam matką, wzięłam na siebie
odpowiedzialność finansową za dziecko M., bo sam by już nie wyrobił (spłacał
długi eksi) i to była moja wola (to procentuje do dziś miłością M i jego córki
do mnie - tak sądzę, wczoraj zresztą mąż się jakiś sentymentalny zrobił,
mieliśmy długą, szczerą rozmowę i przekonałam się, że znaczę dla niego więcej i
on zauważa więcej rzeczy wypływających ze mnie, nad którymi ja się nawet nie
zastanawiam). Mogę więc powiedzieć, że jak zasiałam tak teraz zbieram, bo
oczywiście dziecko nie wie i sobie nie policzy ile zarobiłam na nią, ale
pamięta o czasie, jaki jej poświęcałam, o formach naszych zajęć, które jej
organizowaliśmy, a niestety przez porównanie (i to mnie akurat martwi, bo
wolałabym, by nie miała tego w pamięci) z postawą matki te fakty nabierają
większego znaczenia.
Nasz syn też niejako płacił za tę sytuację, za to, że ojciec ma przeszłość, bo
by mógł stosownie zarobić na utrzymanie mieszkania, ten nasz marny gar zupy,
zadłużenia i córkę to pracował tyle, że dziecko nasze ojca praktycznie nie
widziało (a propos rodzin pełnych i tego, że dziecko nekst ma ojca więcej). Gdy
się mały urodził, M wkrótce stracił jeden etat i to była przesłanka (oprócz
rzecz jasna urodzenia się drugiego dziecka - mąż miał zasądzone alimenty jako
rozwodnik bez nowej rodziny) do zmniejszenia alimentów, ale utrzymał je w mocy -
kwestia honoru. Natomiast nie pozwolił (i tu już gest w stronę nowej rodziny)
na to, by mu te alimenty podnieśli, bo w "nagrodę" za swoją postawę eks żona
podała go o zwiększenie alimentów. Sprawa była krótka, wniosek oddalono niemal
natychmiast z uwagi na to, że mąż utrzymywał córkę niezależnie od płaconych
alimentów i łatwo było to udowodnić. Dodatkowo uwodnił wszystkie kłamstwa we
wniosku, przez co matka dziecka przestała być wiarygodna i jeszcze otrzymała
pouczenie (głównie to były rachunki, które pozawyżała, twierdziła, że ona je
reguluje, a rachunki miał M i jeszcze je przedstawił: np. wykaz ostatniego roku
płatności za przedszkole - twierdziła, że ją to kosztuje ponad 100 zł więcej
niż w rzeczywistości a pomijając, że to kłamstwo, to jeszcze się wydało, że to
nie ona za nie płaciła itd., itd.). Pewnie, bywało upierdliwie, większość
zakupów musieliśmy robić w sklepach a nie na bazarze, bo trzeba było zbierać
rachunki, ale nie powiem, by się to nie opłaciło. I nie chodzi już o te parę
groszy (że tak symbolicznie ujmę) ewentualnej podwyżki, ale o sprawiedliwość
dziejową, bo byłoby nam strasznie źle, gdyby w tej konkretnej sytuacji jeszcze
doszedł większy obowiązek alimentacyjny. Do tej pory nie wiemy na co szły
alimenty, bo matka dziecku nawet majteczek nie kupowała, ale teraz już nie ma
nad czym się zastanawiać... Dodam może jeszcze jedną rzecz - utrzymanie
alimentów w mocy w rzeczywistości (i paradoksalnie) zagwarantowało dziecku
środki do życia, bo gdyby te pieniądze sąd przyznał matce (gdyby jednak sąd je
podniósł), nam wyciekłaby gotówka, jaką na małą przekazywaliśmy i doprawdy nie
wiem skąd byśmy brali, bo i tak już było wszystko wyśrubowane. Ponieważ moja
mama dostała kompletnego fioła na punkcie mojej ciąży i nie mogłam zahamować
jej zapędów zakupowych, miałam ten psychiczny luz, że do końca ciąży pracowałam
tylko na małą (taka robota na czarno, głównie przy kompie) i swojemu dziecku
nie kupiłam nic - wyszłam z założenia, że każdemu wg potrzeb, złamałam też
zasadę sprawiedliwości, że dzieciakom trzeba po równo, ale co było robić, jak
sytuacja do tego zmusiła. I tak minęły miesiące, lata, matka zmarła, dziecko
przyszło do mnie. Obowiązek, jaki niegdyś na siebie nałożyłam, zaszczepił mi
coś więcej niż tylko sympatię dla dziecka męża. To pomogło w czasach, gdy mała
tak bardzo mnie zawiodła i był moment, że tkwił we mnie ogromny do niej żal -
bałam się, że nigdy już jej nie zaufam, a przez to nie będziemy się mogły do
siebie zbliżyć. Tymczasem krok po kroczku szło ku lepszemu i mogę uczciwie
powiedzieć, że to ona mnie zdobyła, zapracowała sobie na to, by znowu być mi
bliską, bym mogła wiele wybaczyć. Przede wszystkim okazała się wspaniałą
siostrą dla mojego syna - pozbawioną zazdrości, zawiści, kochającą i
opiekuńczą. To chyba najkrótsza droga do miłości, gdy ktoś potrafi ją okazać
naszemu dziecku. I tak mnie to dziecię oswoiło. Dziś mamy niebywały komfort
życiowy, bo żyjemy sobie na prawach normalnej rodziny a przede wszystkim
emocjonalnie jest wszystko gut. Pewnie, że niektóre rzeczy trudno mi w niej
zaakceptować, ale i syn ma takie rzeczy, które bardzo bym chciała zmienić - no,
nikt nie jest idealny, nasze dzieciaki również nie Nie chciałabym niczego
zmieniać i nie żałuję, że jest jak jest - widzę, jaki mąż jest szczęśliwy, że
ma nas wszystkich pod jednym dachem, że skończyła się jego tęsknota za córką,
gdy mieszkała u matki a przede wszystkim lęk o dziecko w późniejszym najgorszym
okresie, gdy dziecku było u niej już bardzo źle, sąd był opieszały, "ojczym"
coraz bardziej śmiały w swoich poczynaniach, matka zakochana nie czuła się w
obowiązku dziecka chronić i wynagradzała ojczymowi to, że miała "garba" w ten
sposób, że pozwalała jeździć po pięcioletnim dziecku jak na łysej kobyle. Dużo
rzeczy wylazło ostatnimi czasy, okazuje się, że nawet przedszkole
interweniowało u eks w sprawie dobra dziecka, namawiało, by eksia opowiedziała
się po stronie dziecka a nie partnera - szkoda, że wtedy nikt nie chciał pomóc,
gdy M prosił o świadkowanie w sądzie, by jak najszybciej przejąć opiekę...


No i tak od zdania do zdania wyszedł elaborat, ale wątek jest tak długi, że to
już mu chyba nie zaszkodzi ))

Kładę się, bo coś mi się brzuch napina, ech...


pozdrówki
lidka

[e_r_i_n]

maxxi26 napisała:

> Nie rozumiem szczerze mówiac. Czy to że mam trójke rodzeństwa i jestem
> średnia to oznacza, że coś "zabrałam" mojej najstarszej siostrze?

Ja jestem najstarsza, mam dwojke rodzenstwa i bylo dokladnie tak, ze jak oni
sie urodzili, to rodzice ograniczyli wydatki na mnie. Przeciez wiadomo, ze
wydatki dostosowuje sie do aktualnych potrzeb i mozliwosci. Jak musieli wydawac
na jedno, to bylo wiecej. Musza wydawac na trojke - jest mniej. I nikogo to nie
dziwi.

Erin odpowiedz jest w odp do Maxxi

[agamagda]

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> Widać wyraznie, że problemem jest brak jasno zdefiniowanych granic. Nie
> wyobrazam sobie po prostu, żeby osoba, która jest nową towarzyszką mojego Ex,
> mogła (...) czy dyktować ile mozna czy nie mozna wydać na jego zajecia
> pozalekcyjne, czy przyjemności. To nie jej rola, ani nie jej sprawa.

Juz to raz napisalam, ale powtorze - jako ze budzet w rodzinach jest wspolny,
to jest tez sprawa next. Nie decyduje ona moze na co jest kasa wydawana, ale
POWINNA moc miec wplyw na to, w jakiej wysokosci. Chyba, ze w rodzinie jest
tak, ze kazdy wrzuca do wspolnego worka jakas czesc swojej wyplaty na wydatki
wspolne, reszta rozporzadza samodzielnie. Wtedy ok - next nie ma nic do
gadania, na co facet wydaje swoja czesc.

[agamagda]

Erin odpowiem globalnie na wszystkie twoje ostatnie posty.
Uważam, że zobowiązanie w postaci alimentó i trzeba je płacić. Piszesz że u
Ciebie w zwiazku alimenty to pozycja stała, wiec nie ma pb. Macie budżet,
zobowiazanie wykonane, na co idzie Wasza kasiorka, nikomu nic do tego. Co do
wydatków dodatkowych które idą z Waszego budżetu, masz takie samo decydować jak
Twój M. Ale nie masz prawa podejmować decyzji dotyczących dziecka. To należy do
rodziców. Chodzi mi o to że decyzja czy pojedziecie do Grecji z pasierbem czy
do Pułtuska, twoja (no i M )sprawa - dziecku i tak głównie chodzi o kontakt
z rodzicem, czy mam wydać dodatkowe pieniądze na operację bez której dzieciak
bedzie kulał całe życie - tu decyzja należy do rodziców.

[e_r_i_n]

No wiec wlasnie ja taka postawe, jaka Ty W TYM poscie przedstawilas,
prezentuje. Wczesniej pisalas jednak, ze next wara w ogole od tego, ile facet
wydaje na dziecko, nie tylko w kontekscie alimentow (ktorych wysokosc ustala
sad zazwyczaj, wiec pola manewru nie ma), ale i w sprawie wydatkow dodatkowych.

[maxxi26]

Jakaś smutna konkluzja mi się z tego wszystkiego sama nasuwa. Dziecko to powoli
za przeproszeniem święta krowa. Rodzice mają mu wszystko zapewnić, spełnić
wszelkie zachcianki, zajmować do 30 roku życia, kiedy łaskawie zechce sie
usamodzielnić, darować mieszkanie na starcie zycia i jeszcze odpowiednio
uposażyć po śmierci. Czy to aby jest wychowawcze.

A co ma takie dziecko już zrobić? Sadzę, ze "kładzenie takich wymagań" dziecku
do głowy zemści się na obojgu rodzicach. Ciekawe czy w ogóle będzie w stanie
docenić takie poświecenie. Przecież bedzie to dla niego normalka... Nie wiem,
czy którakolwiek z nas tak miała, ze wszystko dostała. Dlaczego nagle nasze
pokolenie chce dać swoim dzieciom wszystko.

[e_r_i_n]

maxxi26 napisała:

> A co ma takie dziecko już zrobić? Sadzę, ze "kładzenie takich wymagań"
> dziecku do głowy zemści się na obojgu rodzicach. Ciekawe czy w ogóle będzie w
> stanie docenić takie poświecenie. Przecież bedzie to dla niego normalka...

No więc własnie. Dziecko widzac postawe matki, ktora stawia wymagania i
oczekuje ich realizacji przez ojca, nie zwazajac na jego mozliwosci, daje
rewelacyjny przyklad. Czy postawa taka zemsci sie na obojgu rodzicach? Nie
sadze. Mysle, ze raczej na jednym, bo matka zawsze bedzie ta, ktora dla dziecka
walczyla, a ojciec moze stac sie tym, ktorym musi do konca zycia pokutowac za
to, ze rodzina sie rozpadla.

> Nie wiem, czy którakolwiek z nas tak miała, ze wszystko dostała. Dlaczego
> nagle nasze pokolenie chce dać swoim dzieciom wszystko.

Ja tak nie mam i nie bede miala, ze wszystko dostane. Juz to napisalam chyba,
ale u mnie sytuacja byla od zawsze jasne - pomoc jest do konca nauki (wersja
zmodyfikowana przez fakt, ze w trakcie mojej nauki zalozylam rodzine). I to
pomoc nie w postaci zakupu mieszkania, tylko umozliwienia studiowania
(dziennego).
Ja nawet gdybym mogla, nie dam mojemu synowi wszystkiego, czego potrzeba do
doroslego zycia (mieszkania, pieniedzy, samochodu). Pomoge mu stac sie takim
czlowiekiem, ktory na to SAM zapracuje. Dzieki temu doceni to, co ma. Jak cos
jest dane 'za darmo', to moze miec, moim zdaniem, duzo mniejsze znaczenie.
Pamietam, jak jeszcze w liceum zarobilam pierwsze pienidze. Wydajac je, ogladam
kazda zlotowke piec razy. Bo wiedzialam, ile kosztuje jej zdobycie. Kasa dana
przez rodzica ma mniejsza wartosc, bo zdobyc ja jest czesto bardzo latwo -
proszac lub wrecz wymuszajac.

[m-m-m]

Maxi, to zależy od rodziców: są tacy, ktorzy istonie wyznają flilozofię, że
dziecku się wszystko należy (i to akurat nie jest cecha tylko rodziców po
rozwodzie), a i są tacy, którzy patrzą rozsądnie, "po protestancku", czyli
praca i uczenie dziecka, iż wszystko tak naprawdę powinno zawdzięczać swojej
pracy (znam rodzinę angielską z synem jedynakiem, dobrze sytowani, których syn
mając lat 12 podjął się...wyprowadzania psa sąsiadów za jakieś niewielkie
pieniądze, co miało go uczyć właśnie odpowiedzialności za swoje życie, anie
postawy roszczeniowej).

[maxxi26]

wyprowadzania psa sąsiadów za jakieś niewielkie
> pieniądze, co miało go uczyć właśnie odpowiedzialności za swoje życie, anie
> postawy roszczeniowej).

Właśnie też tak zamierzam Przystosowanie dziecka do samodzielnego zycia w
społeczeństwie to podobno cel rodziców... Wykształcenie u dziecka, ale
wyłacznie postawy, ze jemu się wszystko nalezy, to dopiero wykształcenie

[e_r_i_n]

Ja to chyba mam tak 'po srodku'. Tzn nie bede wymagac od dwunastolatka pracy
(chociaz jak bedzie chcial zarobic sobie jakies drobne, to czemu nie), ale juz
na przyklad obowiazki w domu miec bedzie. Mi generalnie chodzi o to, zeby
dorosle dziecko pracowalo na to, co chce miec, a nie dostawalo t ood rodzicow.
Kwestie maloletnich sa inne zupelnie

[agamagda]

Każdy rozumie jak chce.
jasne że dla jednych lepiej jest ze by dziecko włuczyło się po mieście byle nie
zapłacić za świetlice i mieć pieniążki na lepszy TV,
Rozwód pociąga za sobą konsekwencje również finansowe, jeśli rodzice nie umieją
sie dogadać, niech przynajmniej zapewnią lepszy start.

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> jasne że dla jednych lepiej jest ze by dziecko włuczyło się po mieście byle
> nie zapłacić za świetlice i mieć pieniążki na lepszy TV

Ty naprawde nie rozumiesz, co sie tutaj pisze, czy tez masz ochote na jakies
spiecia? Nikt nie mowi o oszczedzaniu na ksztalceniu czy bezpieczenstwie
dziecka, po to tylko, zeby miec super wyjazd czy ekstra sprzet AGD. Ale na
przyklad nie wyobrazam sobie, zeby moi rodzice, ktorzy dali mi start - czyli
pomagali w skonczeniu studiow, mieli nie jechac na zasluzone wakacje, bo musza
mi kupic mieszkanie. I o takie 'nie dawanie' dzieciom chodzi.

> Rozwód pociąga za sobą konsekwencje również finansowe, jeśli rodzice nie
> umieją sie dogadać, niech przynajmniej zapewnią lepszy start.

Tzn. niech facet zrekompensuje dziecku, ktore jest z matka to, ze on z nimi nie
mieszka. tia...

[agamagda]

Ależ moja droga poczytaj... Większość postów mówi jasno, że gdy pojawia się
nowe dziecko, to alimenty trzeba zmniejszyć, nawet jesli sądownie tak się
dzieje uważam że, jest to niemoralne. Każda dorosła osoba może zarobić, a jeśli
nie jest w stanie to po co bierze na siebie nastepne zobowiązania???
Dla mnie dziecko, jego wychowanie to odpowiedzialność a nie bzyku bzyku i mamy
następną jednostkę. A co z alimentami, na poprzednie? A zmiejszymy. Tylko gdy
500 to suma jeszcze ok. to 300 już nie, dlaczego więc budować szczęscie kosztem
innych osób?

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> A co z alimentami, na poprzednie? A zmiejszymy. Tylko gdy 500 to suma jeszcze
> ok. to 300 już nie, dlaczego więc budować szczęscie kosztem innych osób?

Wiekszosc zmniejsza? I to jeszcze z 500 na 300? Czy moze z 1500 na 1200? W
jakims innym watku napisalam juz to, ale nie pamietam gdzie, wiec nie odesle,
ze jesli alimenty sa minimalne to ich nie powinno sie obnizac. Ale jesli sa
ustalone w sytuacji, gdy facet nie ma dzieci i zony i alimenty nie pokrywaja
jedynie 'uzasadnionych potrzeb', ale rowniez jakies ekstrasy bez ktorych mozna
zyc, to wtedy ta obnizka moze byc uzasadniona.

[agamagda]

Dla każdego jest czymś innym uzasadniona potrzeba. Tak jak, pisałam wyżej dla
mnie prywatna szkoła jest uzasadnioną potrzebą, dla kogoś innego zawodówka,
wystarczy.
Potrzeby muszą oceniać rodzice, którzy kierują się dobrem dziecka, a nie osoby
trzecie. Czy buty nike (w pewnym wieku) to potrzeba żeby dziecko nie czuło się
gorzej czy kaprys??? Czy gra na pianinie jest potrzeba, czy to też zawracanie
głowy ???
Co chcesz udowodnić?
Od początku jasno stoje na stanowisku,że decyzje dotyczące dziecka należą do
jego rodziców, a nie do osób trzecich, jakimi są partnerzy rodzica.
Że zapewnienie utrzymania należy do tychże rodziców.
że przed podejmowaniem nastepnych zobowiązań trzeba się zastanowić, czy nie
będzie to z krzywdą dla pierwszego dziecka,
Z czym się tu nie zgadzasz??

[e_r_i_n]

agamagda napisała:

> Potrzeby muszą oceniać rodzice, którzy kierują się dobrem dziecka, a nie
> osoby trzecie.

Oczywiscie. Ale jedno drugiego nie wyklucza. Swoja droga - dlaczego o
alimentach decyduje sedzia, czyli osoba trzecia, ktora stwierdza, co jest
potrzeba uzasadniona, a co nie?

> Czy buty nike (w pewnym wieku) to potrzeba żeby dziecko nie czuło się
> gorzej czy kaprys???

Zawsze kaprys. Jesli dziecko czuje sie gorzej tylko dlatego, ze nie ma butow
Nike, to jest to problem rodzica. Ja pierwsze firmowe buty kupilam sobie pod
koniec liceum, za wlasnorecznie zarobione pieniadze. Moje kolezanki mialy takie
buty wczesniej, ja za to wtedy juz FCE. I czulam sie dobrze

> Czy gra na pianinie jest potrzeba, czy to też zawracanie głowy ???

Jesli dziecko chce grac, to jest to potrzeba. Sama skonczylam szkole muzyczna i
wiem, ze warto.

> Co chcesz udowodnić?

Chce udowodnic to, ze sa potrzeby, na ktore kasa powinna byc i takie, na ktore
jesli nie ma - to nie powinno byc rwania wlosow z glowy. Oczywiscie jesli sa,
to super, ale nie uwazam, ze nalezy sobie flaki wypruwac, tylko po to, zeby
dziecko mialo firmowe buty. I tak edukacja, zajecia dodatkowe (ale takie, ktore
sa rzeczywiscie z potrzeby, nie dla nabicia rachunkow) oraz ochrona zdrowia to
sa te dziedziny, na ktore warto lozyc w duzych ilosciach, nawet kosztem
mniejszych czy wiekszych przyjemnosci. A wspomniane przez Ciebie buty Nike to
dobro 'luksusowe', ktore moze poczekac.

> Od początku jasno stoje na stanowisku,że decyzje dotyczące dziecka należą do
> jego rodziców, a nie do osób trzecich, jakimi są partnerzy rodzica.
> Że zapewnienie utrzymania należy do tychże rodziców.

I nikt tego nie neguje.

> że przed podejmowaniem nastepnych zobowiązań trzeba się zastanowić, czy nie
> będzie to z krzywdą dla pierwszego dziecka,
> Z czym się tu nie zgadzasz??

Ze argument o 'krzywdzie' powinien byc jednym z argumentow, nie jedynym. I tez
trzeba jasno sprecyzowac, co jest owa krzywda.

[agamagda]

Wyraznie wyzej gdzies napisałam że mówiąc o osbach trzecich mam na myśli
partnera rodzica, nie sędziego. Sędzia decyduje o alimentach, gdy rodzice nie
umieją sie dogadać.
Czy buty nike (w pewnym wieku) to potrzeba żeby dziecko nie czuło się
> > gorzej czy kaprys???
>
> Zawsze kaprys. Jesli dziecko czuje sie gorzej tylko dlatego, ze nie ma butow
> Nike, to jest to problem rodzica. Ja pierwsze firmowe buty kupilam sobie pod
> koniec liceum, za wlasnorecznie zarobione pieniadze. Moje kolezanki mialy
takie
>
> buty wczesniej, ja za to wtedy juz FCE. I czulam sie dobrze
To twoje zdanie - i dlatego nie ma to nic do rzeczy, jak ty się czułaś w liceum
z nikemi czy bez. Podobnie jak z pianinem.

> Chce udowodnic to, ze sa potrzeby, na ktore kasa powinna byc i takie, na
ktore
> jesli nie ma - to nie powinno byc rwania wlosow z glowy. Oczywiscie jesli sa,
> to super, ale nie uwazam, ze nalezy sobie flaki wypruwac, tylko po to, zeby
> dziecko mialo firmowe buty. I tak edukacja, zajecia dodatkowe (ale takie,
ktore
>
> sa rzeczywiscie z potrzeby, nie dla nabicia rachunkow) oraz ochrona zdrowia
to sa te dziedziny, na ktore warto lozyc w duzych ilosciach, nawet kosztem
> mniejszych czy wiekszych przyjemnosci. A wspomniane przez Ciebie buty Nike to
> dobro 'luksusowe', ktore moze poczekac.

Widzisz zeby nie wiem jak mądre i słuszne było twoje stwierdzenie, uważam że
nie masz prawa podejmować takich decyzji - albo nie inaczej, masz prawo w
granicach takich jak jest np. dawanie prezentu, chcesz to dasz, nie to nie.
Jeśli któreś z rodziców uważa, że dla dobra dziecka jest konieczne coś, co
Tobie jako nie rodzicowi wydaje sie luksusem, do RODZICA należy ostateczna
decyzja - nawet w przypadku butów nike. Tak samo jak z dziecmi sąsiada, może
wiesz lepiej ale to nie twoje dziecko.