Kubeł zimnej wody

[ulaw2]

Zastanawiałam się jak zatytułować ten wątek i doszłam do wniosku że tak
własnie się czuję.
Wczoraj byłam z mamą na kontrolnej wizycie w CO.Wiele sobie obiecywałam , tak
bardzo chciałam zapytać o wiele rzeczy po to aby ulżyć mamie.Niestety wylano
mi kubeł zimnej wody na głowę.Wszystkie moje pytania o upławy, obrzęki
nóg,pokrwawiania itd. pani doktor skwitowała jednym zdaniem : a czego pani
oczekuje to trzeci stopień zaawansowania.Podkreśliła za to dwa razy ze
leczenie jest zakończone.
Czy trzeci stopień zaawansowania to już tylko czekanie na śmierć?

[krepona]

oho, czyzby to warszawa? mojej mamie doktor szpakowski wprost powiedział, ze NIE MA JEJ NIC DO ZAOFEROWANIA i że zaleca leczenie paliatywne, kika razy to powtarzał, jakby chciał odgonic natrętną muchę. mama siedziała tam załamana... brutalnie się z nia obszedł. niby mówią tyle o psychice itd... śmiechu warte. chyba jedynym sposobem na takich jest po prostu powiem brzydko " O P I E P R Z Y Ć", wtedy nagle się obudzą i moze pomysla, ze robią krzywdę. na palcach jednej ręki mogę policzyć takich co odpowiedzieli cos sensownego, a nie odesłali z kwitkiem, byle tylko się pozbyc i nie musieć udzielać odp na pytania. własnie takie mam wspomnienia z CO w wawie

[krepona]

nic nie jest wyrokiem, ja znalazłam na allegro "rade na raka" taka aukcja, i tam kobitka opisuje jak walczy od kilku lat i co robi. a ma raka i przerzuty generalnie wszedzie.

[tolka3]

Ula, znasz moje zdanie o CO, o tamtejszych lekarzach... Słuchaj może zmieńcie
szpital. Twoja mama MUSI być pod opieką lekarza. Przecież nie można tak
zostawić pacjenta, bo ma 3 st zaawansowania! Do jasnej cholery wkurzyłam się
teraz maksymalnie. Już nie mówię o nowotworze, bo teraz, to ja nie wiem, czy
dobrze się stało u nas, że mama dalej była leczona... Ale ona tego chciała, to
jej dodawało sił, więc pewnie dobrze. Ale jest przecież mnóstwo skutków
ubocznych leczenia onkologicznego, którymi trzeba się zająć, które tak naprawdę
są równie groźne, albo nawet groźniejsze niż guz... Ja ze szpitala, w którym na
koniec leczyła się moja mama pamiętam jedną lekarkę. Nie prowadziła mojej mamy.
Ale to ona zawsze zauważała, że coś się dzieje nie tak, zleceała badania,
konsultacje. Wiele razy słyszałam jakd zwonili do niej jej pacjenci. I myślałam
sobie, że właśnie taki powinien być lekarz.

[ulaw2]

Tolka kochana straciłam już wiarę i zapał do tej walki.Mama już na samą myśl o
wizycie u lekarza trzęsie się cała, cisnienie to w górę to w dół, a później
każda wizytę "odchoruje".Na moje pytania o te upławy a są ostatnio bardzo
silne,uzyskałam odpowiedź żeby kupić Tantum rosa i robić irygacje.Kiedy nadal
upierałam się ze może to woda w macicy się zbiera to i owszem pani przyznała
rację że to woda się zbiera.Kiedy zapytałam o puchnięcie nóg to też tak ma być
bo są nacieki.I szczyt wszystkiego to stwierdzenie że zarasta pochwa i czy są
stosunki bo jak nie to całkiem zarośnie!.Dasz wiarę?
Więc juz nie wiem jak to jest, bo objawy typu krwawienia,pieczenie,upławy,
ból "muszą" być bo to 3 stopień zaawansowania ale na stosunki to jest zdrowa?
Wiesz, Tolka rzygać mi się chce na to wszystko.

Matko

[liina]

Rzeczwiscie az na wymioty ciagnie, mnie osobe postronna, a co dopiero mowic was
, rodzine. Cos strasznego. Jak mozna zapytac o stosunki? Czy ta kobieta jest
chora psychicznie? tacy ludzie nie moga leczyc! i to chorych na raka!
Matko, rzeczywiscie, to jest juz szczyt.
A z jakiego powodu sie ta pochwa zarasta? Bo ja nie kumam albo taka glupia jstem.
rak niby rosnie i swoja masą ja zarasta czy jak?

[tolka3]

Ula, ja doskonale wiem, że nie macie już sił, ale wiem też, że mama by się
czuła o niebo lapiej mając pewien komfort psychiczny, polegający na tym, że
jest lekarz, który się przejmuje, który dba, któremu zależy, a przede
wszystkim, któremu zaufa. Mama jest chora i potrzebuje lekarza. Ja wiem, że
jest hospicjum, ale przecież nie zawsze jest to lepsze, poza tym ja akurat
uważam, że III stopień to nie wyrok śmierci, a często przekonanie, że już nikt
nie chce się człowiekiem zająć tylko hospicjum, dodatkowo załamuje...Nie wiem,
jak Twoja mama do tego podchodzi. Wiem, że jest zmęczona, wiem, że ma dość,
wiem, że choroba to nie jedyne jej zmartwienie. Ale na miłość boską przecież
nie wiadomo nawet co jej jest. Nie wiadomo, jak duży guz, gdzie nacieka, co
udało się zwojować brachyterapią, jakie dodatkowe choroby towarzyszą
nowotworowi. Najłatwiej jest powiedzieć, że to III stopień i leczenie
zakończone. Ula proszę nie poddawaj się. Może skontaktuj się z psychologiem,
niech pomoże mamie, bo sama sobie nie poradzisz chyba. Ona ma za dużo problemów
podejrzewam. Nie ma już sił na walkę. Może ogród nadziei? Oni przyjeżdżają też
do domu. Ja nie mam z nimi zupełnie doświadczenia, kiedyś się kontaktowałam,
ale na rozmowie telefonicznej się skończyło, bo moja mama była w świetnej
formie psychicznej wtedy. Tak bardzo mi smutno, że tak się dzieje...

[liina]

Wieci co, to jest chore normalnie. Nie trzeba byc psychologiem ani wielec
wykształconym czlowiekiem, aby zachowac resztki empatii i umiec sie wczuc w
czyjes polozenie. To o co ta lekarka zapytala twoja mame,to jest szczyt
bezczelnosci i chamstwa.Szkoda, ze jej nie nagralas. Trzeba by bylo chodzic z
dyktafonem na kazda wizyte zeby ktorejs chamskiej wstawki nie przeoczyc, ale
czlowiek w tym wszytkim nie na sily jeszcze bic sie z tymi lekarzami. To tez
kosztuje nerwow i wysilku.
Do tej pory nie moge normalnie przelknac tego co napisals.

[ulaw2]

Hej kochane dziewczyny!
Jak dobrze że jesteście.Tak masz liina rację że najwięcej nerwów i wysiłku
kosztuje nie ta walka z chorobą tylko walka z chorą "służbą" zdrowia.I wiecie
co, przy takim stanie służby zdrowia nie widzę żadnych szans na wykrycie
jakiejkolwiek zmiany nowotworowej w stadium początkowym.
Ostatnio jak wypisywałam mamie plastry u lekarki z paliatywnego w moim mieście
to mówiła mi że leży u niej kobieta z rakiem szyjki macicy przywieziona z
oddziału ginekologii.Trafiła tam z krwotokiem, niestety nie zaproponowano już
żadnego leczenia onkologicznego.Nic nawet paliatywnej radioterapii.Podają jej
leki przeciwkrwotoczne i przeciwbólowe na ból kręgosłupa bo podobno są
przerzuty do kręgosłupa.Kiedy spytałam skąd wiadomo że są przerzuty, czy
robiono tomografię,scyntygrafię czy chociażby rtg odpowiedziała że nie robiono
ale to na pewno przerzuty.NO COMMENT!

[tuuska1]

to co piszecie o traktowaniu pacjenta przez lekarzy jest straszne. Zapewne są
lekarze , którzy ze zrozumieniem podchodzą do chorych i ich rodzin tylko
zdecydowana wiekszość chorych nie ma do nich szczęścia. od jakiegoś czasu
czytam o trudnych problemach jakie porusza to forum. niektórzy lekarzy hwalą
inni ganią . Być może chodzi tu o pieniądze? Trzeba poprostu zapłacić lekarzowi
za jego delikatność i trochę szersze zainteresowanie pacjentem i jego rodzinom.
Napiszcie prosze jak wygląda sprawa " obdarowania "lekarza.

[ja-ninka]

Obawiam się,że to nie jest tylko kwestia pieniędzy.
W ubiegłym tygodniu znajomi kogoś bardzo chorego opowiadali mi,że ich dzielny
przyjaciel wpadł w histerię w szpitalu, bo jakiś lekarz, który zajrzał na
chwilę do jego sali (nie leczący go, a więc z pewnościa nie oczekujący
zapłaty), rzucił mu mimochodem tekst: "dla pana nie ma już nadziei"...

[pdragun]

Do ulaw2

Hej mam na imię Patrycja i wiem co czułaś. Wiesz trrzeci stopień to nie jest
jeszcze czekanie na śmierć. Zawsze do końca trzeba miec nadzieję. Wiem że to co
napiszę nie bedzie dokońca miłe ale myslę ze trzeba być gotowym na wzzystko a
jednoczesnie walczyć. Skoro ta pani doktor nie wysłuchała ciebie nalezycie a
chicąłbyś zdobyc więcej informacji to poprostu idż do ordynatora oddziału i
powiedz jak Pani doktor potraktowała ciebie i twoją mamę. Ale wiesz zrób to tak
dyplomatycznie żeby nie było że robisz awanturę tylko poprostu chciałbyś być
traktowana z szacunkiem. Ja tak zrobiłam też w co tylko że w klinice raka płuc i
od razu wszystko zostało mi wyłozone dokładnie i stosunek mojej lekarki do mnie
moich tysiąca pytań wątpliwości zmienił się nie poznania. Oni tam mają cholernie
duzo pacjentów irobia tylko to co musza i żadnej więcej rozmowy. Ja nie mogłam
tego znieśc bo chciałm wiedzieć wszystko rokowania jakie leczenie co jak kiedy i
dlaczego ? Po rozmowie z ordynatorem spokojnie powiedziałam mu że lekarz jest
super ale że nie uzysuje od niej tego co bym chciała, odpowiedzi na setki pytań
zmieniał sie nie do poznania miała czas dla mnie i dla mamy i dokońca była
naprawdę super lekarzem. Niestety moja mam zmarła 4 miesiące temu. Ale ja
dokońca wierzyłam choć wiedziałam jakie sa rokowania to nie dałam się jej poddać
ani sobie. Z miłosci powstaje wiara że bedzie dobrze. Kochaj mamę bądz przy niej
i wlacz o szacunek dla niej i dla siebie. Pozdrawiam

[ulaw2]

Witaj Patrycjo!
Cieszę się że się odezwałaś.Czytałam Twoje posty i choć się nie znamy łączy nas
bardzo wiele.Moja sytuacja rodzinna jest taka sama jak u ciebie.Oprócz chorej
mamy mam jeszcze niepełnosprawną siostrę z porażeniem mózgowym, która nie
chodzi od urodzenia i tatę z kiepskim zdrowiem - zaawansowana rozedma
płuc.Innego rodzeństwa nie mam.Na tatę nie mogę liczyć, ma problemy z
oddychaniem i jest słabiutki, więc jestem z tym wszystkim sama.
Może to już moje zmęczenie? Nie poddaję się jak mogę a przedewszystkim nie
okazuję tego przy mamie.Ale jest ciężko.
A odnośnie Twojej rady dotyczącej leczenia mamy to pare miesięcy temu , kiedy
mama źle się czuła a lekarka w przychodni zignorowała to poszłam (oczywiście
prywatnie) do ordynator i dzięki temu mama miała zrobiony zabieg paliatywnej
brachyterapii.No ale na wizytę kontrolną kazano nam się zgłosić do poradni.I
wydaje mi się że te nasze prywatne wizyty u ordynator wpłynęły na takie a nie
inne potraktowanie nas przez lekarkę z przychodni.Niestety zdaję sobie sprawę
że w przychodni na niewiele mogę liczyć.Za miesiąc mamy kolejną wizytę i usg na
które zapisane byłyśmy dokładnie rok temu,więc postanowiłam że odbędziemy tę
wizytę w przychodni ale umówię się też z ordynator.Jeżeli oczywiście przez ten
miesiąc nie będzie gorzej.
Pozdrawiam.Ula.

[b_a_l_b_i_n_k_a]

Ula a może udałoby się Mamę skonsultować u prof. Emericha w Gdańsku. To
specjalista od skomplikowanych sytuacji onkologiczno - ginekologicznych.
Namiary są w linku o dobrych onkologach.
Ula jestem myślami z Tobą.

[liina]

Mama Uli ma chyba 50 albo wiecej, wiec moze zapomniec, ze dr Emmerich sie na nia
spojrzy.

[emgoro]

Liina Pan Emerich nie jest doktorem tylko Profesorem i trzeba go naprawdę znać
aby nie wyrażać takich opinii. Daj Boże aby w Polsce było wielu takich lekarzy
pasjonatów, jak on.
pozdrawiam

[liina]

Robert, ja go znam i to bardzo dobrze! i wiem co pisze, jestem pewna tego co
widzialam i co slyszalam na wlasne uszy, wiec nie mow mi, ze pisze o czyms,
czego nie wiem.
Owszem, jest profesorem. Twoja zona Robercie jest mloda, wiec jest ona dobrym
przypadkiem doswiadczalnym, ma mlody organizm, ktory duzo wiecej zniesie niz
organizm kobiety po 50-tce, dlatego profesor sie nia intensywnie zajmuje, ale na
pewno nie poswieci tyle uwagi i czasu kobiecie po 50, bo taka juz jest jest
słabsza, mniej odporna itd., szybciej moze umrzec wiec, a co za tym idzie bedzie
zanizac swoja ewentualna smiercia wczesniejsza statystyki.Taka jest prawda i
nawet byc moze nie jest wina profesora, takie sa realia prowadzenia badan
naukowych po prostu. Twoja zona sie akurat wiekowo do nich lapie, wiec jest
badana, prowadzi sie na niej po prostu doswiadczenia. Lepsze prowadzenie
doswiadczen, ktore byc moze pomoga, niz nic.Tak naprawde ta chemia do otrzewnej
jest w trakcie badan i znam przypadki jak twojej zony, ze pomagala i takie,
gdzie rak po tym rosl jak na drozdzach, lekarze nie potrafia tego wyjasnic i po
prostu nadal jest to eksperyment, do ktorego nadaja sie kobiety przede wszytkim
mlodsze, bo sa w stanie wiecej wytrzymac. Poza tym mlodszym oplaca sie ratowac
zycie, a strszy w naszym kraju to juz pownien umrzec, skoro mu blizej wiekowo do
ziemi. Tak przeciez u nas to wyglada i nie ma co zaprzeczac.
Nie tak dawno wyszedl nowy lek na bilaczke, ludzie po 50 roku zycia go juz nie
dostaja..., ludzie po 60 maja juz problem z pelnym leczeniem onkologicznym, daje
sie jakies 3 chemie na krzyz i koniec..., czemu? Bo takich juz sie leczyc nie
oplaca.

[ulaw2]

To smutne co pisze liina o leczeniu starszych osób.Ale to niestety
prawda.Okrutna prawda.Kiedyś usłyszałam ją od pewnego życzliwego lekarza,na
samym początku leczenia mamy.Mama ma 70 lat.I niestety to się sprawdza.

[emgoro]

Jedna tylko uwaga i kończe temat. Chemia dootrzewnowa w raku jajnika nie jest
metodą w fazie badań, tylko metodą którą stosuje się z wyboru. Tutaj warto
poczytać postępowanie onkologiczne w Polsce przez ginekologów, onkologów,
chemioterapeutów i radioterapeutów w tym nowotworze. W szpitalu prof.Emericha
ta metoda jest stosowana od kilkunastu lat, a w Europie znacznie dłużej trudno
w takim razie uznać to za badania. Ostatnie doniesienia Polskiego Towarzystwa
Ginekologicznego, jak i poprzednie publikacje w zakresie leczenia raka jajnika
stawiają tą metodę trochę wyżej niz chemię dożylną. Metoda jest droga i nie
każdy umie odpowiednio zakładać dren do podawania takiego rodzaju chemii.
Profesor uczył się prawdopodobnie w Holandii. Oczywiście, że starszy wiek jest
utrudnieniem w zdolności do przyjęcia ciężkiego leczenie onkologicznego, ale
znam pacjentki, które profesor prowadzi z powodzeniem i są po 50 roku życia.
pozdrawiam Robert

[liina]

Nie bede za duzo komentowac. Znam ten szpital i te pacjentki tez.
Gdzie ta metoda jest stosowana w Europie? Mozesz mi podac konkretne miejsca i
szpitale? Pytam z ciekowosci, bo sama nie wiem. Skoro jest to tak dobra metoda,
to czemu nie stosuje sie jej na skale chocby krajową u nas? Ile jest osob ,
ktore takiej metody by potrzebowaly, jesli daje ona lepsze efkty niz chemia
dozylna? i moze ratowac lub chocby zycie bardziej przedluzac niz chemia dozylna?

Medycyna idzie do przodu, wszyscy wkladaja mase wysilku, aby odrkyc cos co
ludziom bedzie ratowac zycie. Skoro ta chemia jest tak dobra, to czemu w naszym
kraju jest tylko jeden osrodek na cala Polske, ktory ta chemie stosuje i to
jeszcze tylko dla wybranych przypadkow? Czemu nie ratuje sie tym ludzi masowo,
tylko niektorych? Znasz Robercie odpowiedz na to pytanie?
Gdyby nie to, ze mam internet w domu i szukam, to moja mama jak i masa pacjentek
z onkologii by w zyciu nie sylyszala o chemii, ktora mozna podac do otrzewnej.
Zaden onkolog ani mojej mamy ani tez innej pacjentki do prof. Emmericha nie
kieruje. Czemu? Czemu tak jest?
Jesli chodzi o zalozenie drenu, to bez przesady. Nikt w Polsce nie jest na tyle
zdolnym chirurgiem, aby nauczuc sie zakladac dren?

[emgoro]

Zadziwiasz mnie ciągle. Większość pytań, które postawiłaś powinny być
skierowane do kogo innego. Przecież masz bardzo dobre rozeznanie o sytuacji
zdrowotnej w naszym kraju. Nie podam Ci gdzie ta metoda jest stosowana w
Europie, bo nie wiem i nie mam za bardzo czasu aby szukać, ale wszystkie
opracowania na temat chemii dootrzewnowej dostępne w Polsce mają odniesienie do
publikacji różnych ośrodków na świecie, więc nie wzięły się znikąd.

Dnia 9 czerwca 2006 roku w Poznaniu odbyło się zebranie ekspertów Polskiego
Towarzystwa Ginekologicznego, dotyczące postępowania w guzach niezłośliwych i
raku jajnika.
Polskie Towarzystwo Ginekologiczne w swojej ostatniej publikacji stwierdziło.

8.1. Chemioterapia dootrzewnowa
W randomizowanych badaniach u chorych z zaawansowanym rakiem jajnika (FIGO III)
z wykonaną pierwotną optymalną operacją cytoredukcyjną wykazano nieznacznie
większą skuteczność chemioterapii dootrzewnowej w porównaniu do chemioterapii
stosowanej dożylnie. Jednak znacznie większa była ilość powikłań związanych za
stosowaniem leków i obecnością katetera w jamie otrzewnowej. Koszt stosowania
cytostatyków dootrzewnowo jest wyższy od dożylnej drogi podania i obecnie
należałoby rozważyć możliwość takiego leczenia w oparciu o ustalenia z NFZ.

Myślę, że po częsci w tym znajdziesz odpowiedź na swoje pytania.
Zdaję sobie sprawę, że jest grupa ludzi uprzedzonych i niezadowolonych z
określonego ośrodka i mają do tego prawo, ale nie należy generalizować takich
ocen.
W Polsce nie ma pieniędzy na wiele innych metod leczenia raka i własnie dlatego
zajmujemy ostatnie miejsce w Europie jeśli chodzi o dostępnośc do nowych leków
onkologicznych i metod wysokospecjalistycznych.
Lekarze nie polecają innych ośrodków w Polsce zapewne z kilku powodów. Tak jest
skonstruowany system finansowania w słuzbie zdrowia i żaden lekarz nie będzie
narażał własnej placówki na straty lub brak możliwości zdobywania środków
finansowych za leczenie. Dlatego leczą pacjenta tym czym u siebie dysponują.
Nie kierują, bo większość z nich nie ma wiedzy na ten temat, ale akurat znam
przypadki pacjentek, które zostały skierowane przez swoich lekarzy do
prof.Emericha. Nie kierują, bo zwyczajnie chyba ktoś ich nie nauczył takiego
postępowania. To nie są jakieś nadzwyczajne mechanizmy działające w naszej
słuzbie zdrowia. Na zdrowy rozum, to przecież nie mozna skierowac wszystkich
chorych do jednego lub dwóch ośrodków, bo to przyniesie im więcej szkód niz
pozytku z uwagi na wydłużenie oczekiwania na leczenie.
Odnośnie zakładania drenu, to chyba jednak masz małą wiedzę na temat chemii
dootrzewnowej i technik jej podawania. Chemia dootrzewnowa nie może być
zastosowana w każdym przypadku, bo muszą byc spełnione określone czynniki m.in.
kliniczne i stąd ostateczna decyzja należy do lekarza w oparciu o sytaucję
chorobową.
Na marginesie to taka metoda chemii jest stosowana przez DCTK we Wrocławiu przy
współpracy z lekarzami DCO we Wrocławiu.
Liina zamykam ten wątek bo nie ma on dalszego sensu. Czasem zastanowiłbym się
na Twoim miejscu co i w jaki sposób odpisujesz w wielu wątkach innym
zagubionym. Jestem w stanie zrozumieć, że masz określoną wiedzę, ale w moim
odczuciu ona częściej wprowadza zamęt u pytających lub zamieszanie i
wątpliwości, które potem trzeba w taki sposób prostować.
Jestem w stanie zrozumieć Twój ból i rozgoryczenie z powodu straty mamy i
naprawde szczerze współczuję. Ja bym na Twoim miejscu nabrał dystansu do tego
wszystkiego i odpuścił sobie tak intesywne bywanie na forum. Jestem przekonany,
że szybciej wróciłaby w Tobie radość życia i równowaga, czego z całego serca
życzę. Pozdrawiam
Robert

[b_a_l_b_i_n_k_a]

Bardzo Was proszę, niech nasze dyskusje obędą bez się bez wycieczek osobistych.

[liina]

Balbinko, nie chodzi o osobiste wycieczki, bo ja ich nie robie. To Robert raczej
je robi, udzielajac mi swoich dobrych rad.Ja mu nie mowie czy na forum pownien
bywac raz na tydzien czy raz na miesiac i nie oceniam jego stanu emocjonalnego
na podstawie jego własnych doswiadczen.
Ja mialam duzo wspolnego z prof. Emmerichem i calym tym maglem chemii do
otrzewnej i mam po prostu inne zdanie wynikajace z moich osobistych doswiadczen,
mam je prawo na forum wyrazic i tez komus doradzic wedlug tego co sama przeszlam.
Mam nie do konca mile odczucia , ktorych Robert nie zmieni i nie ma co sie
spierac, ja tez wizyty u tego lekarza i operacje na tym oddziale przeszlam razem
z bliska mi osoba i wiem jak to wszytko tam funkcjonuje. Sa na pewno przypadki,
w ktorych funkcjonuje to lepiej, ale to oczywiscie jest uzaleznione od roznych
czynnikow, o ktorych juz pisac nie bede.
W kazdym badz razie w wieku lat 70-ciu nalezy udawac sie po rady ostroznie, aby
sie nie zdolowac.To juz zapewne kazdy sam na wlasnej skorze odkryl.
Pozdrawiam.

[emgoro]

Jak zauważyłaś zazwyczaj nie biorę udziału w polemikach, ale Ty swoimi postami
wprowadziłaś mnie w błąd, bo wynika z tego, że masz "znakomite" rozeznanie, co
do chemii dootrzewnowej i szpitala w Gdańsku, a najwyraźniej uzyłaś jakiegoś
podstępu lub nawet manipulacji zadając takie pytania. Odpowiedz sama sobie na
pytanie ile niepotrzebnych polemik na tym forum było z Twoim udziałem. Myśle,
że tutaj poprze mnie spora grupa ludzi. Sprawiasz wrażenie, że próbujesz znać
się prawie na wszystkim, a w przekonaniu niektórych osób tak nie jest i to
nawet próbował Ci delikatnie sugerowć Jędruch.
Zgodzę się z Tobą, że w przypadku człowieka 70-letniego należy zachować
ostrożnośc w leczeniu onkologicznym, tylko że ja o tym wieku wiem teraz, a nie
jak wtedy pisałem.
Dawanie rad typu "jak jest po 50-tce to lekarz nawet nie spojrzy" to nie rady
Liino...
Ciekawe dlaczego pacjentki Prof. Emericha żyją dłużej niż inne pacjentki
leczące się w innych ośrodkach. Nie mam tu na myśli pacjentek, które zbyt późno
do niego trafiły. A co do tych różnych czynników, które podobno powodują lepsze
funcjonowanie leczenia w szpitalu w Gdańsku, to "uspokoję" Ciebie nie dałem z
Gosią złotówki ani profesorowi, ani żadnemu lekarzowi z tamtego ośrodka.
To przemawia Twoje rozgoryczenie i niechęc do lekarzy. Zreszta według Ciebie
lekarze są 'be' i to bez wyjątków praktycznie.
Nie zmienię zdania na temat takich mozliwości leczenia i tego ośrodka, bo znam
zbyt wiele pozytywnych przypadków sukcesu, na tyle na ile on był w danym
momencie możliwy. Powściągliwośc z Twojej strony jest konieczna. Rozgoryczenie
i żal Ci w tym nie pomagają i podtrzymuję to co napsiałem na końcu poprzednim
razem i pisałem to z życzliwości, a nie z zajadliwości. Mam nadzieję, że to
rozumiesz. Więcej optymimzmu i wiary w innych. Nie wszyscy sa malkontentami.
Zresztą... damy radę... więc nie neguj rad innych, bo w większości to robisz, a
czasami nie masz poprostu racji... słowo, i 'po 50-tce lekarz nie spojrzy' też
wylałaś komuś kubeł zimnej wody na głowę.
Może wreszcie byś się podpisała, bo z mojej strony masz ułatwione zadanie
zwracania się do mnie po imieniu.
pozdrawiam Robert

[liina]

Robert, masz inne doswiadczenia i chwala Bogu, ja mam inne i mam prawo o tym
napisac.Nie musisz mi zarzucac tysiaca negatywnych cech , aby wyszlo na to, ze
masz racje, a ja jej nie mam.
Nie uzywam zadnych podstepow, tylko moja mama na tym oddziale lezala, byla
operowana i tam leczona, wiec moge chyba napisac, ze mam rozeznanie w sprawie.
Masz inne doswiadczenia , a ja inne i tyle, nie trzeba sobie wrzucac, zeby
udowadniac swoje racje, ktore tak naprawde sie nie zmienia, bo nie da sie
zmienic wlasnych doswiadczen.
Kropka, nie chce mi sie ciagnac dalej tematu, bo to nie ma sensu, nie bede ci
niczego zarzucac tak jak ty mi ani niczego wyciagac co mi sie tez nauswa
czytajac Twoje np. posty, bo to nie ma znaczenia dla tematu i nie zalezy mi na
wyciaganiu czegos tam , zeby sie nieco podroczyc. Nie zarzucam tez zadnemu
lekarzowi niczego konktretnego, chce tylko napisac, ze pacjentow straszych na
tym oddziale traktuje sie niestety jak gorsza kategorie, z reszta jak w calej
Polsce, wiec nie ma co sie dziwic. Po prostu wiem, ze osoba 70-letnia nie ma
szansy na leczenie na tym odziale i tyle, a tyle wlasnie ma lat mama Uli, wiec
nie ma o czym dyskutowac.

[adca]

Nie pisz, ze ktoś nie ma szansy, bo puki trwa walka i zycie, to szansa jest
zawsze!
Nie masz pojęcia jakie ktoś ma szanse i możliwości.
I z całą pewnością nie w całej Polsce ludzi starszych traktuje się źle.
Podczas moich pobytów w 2 szpitalach onkologicznych widziałam ludzi w bardzo
różnym wieku, traktowanych z czułością i serdecznością.
Wiele osób przynajmniej z wyglądu miało około 80 lat.
Strasznie mnie denerwuje takie generalizowanie.

[liina]

Nie pisz, ze ktoś nie ma szansy, bo puki trwa walka i zycie, to szansa jest
> zawsze!
> Nie masz pojęcia jakie ktoś ma szanse i możliwości.

Ale co ty Adca piszesz?
Ja nie napisalam, ze ktos nie ma szansy na przezycie!jakie ktos ma sznase i
mozliwosci nie wiem i zawsze mowie dokladnie to samo co napisals, ze poki zyje,
to cuda sie zdarzaja, ale my tutaj piszemy o konkretnym o przypadku kobiety
70-letniej i sznasy na otrzymanie leczenia chamia do otrzewnej, a nie o szansy
na zycie!
Jej szanse w tym wieku na otrzymanie takiego wlasnie leczenia sa nieznaczne, a
mowimy tutaj własnie o szansach na tego typu leczenie, a nie o sznasie na zycie!
Pomylilas dwie rozne rzeczy.

[gontcha]

Posłuchaj...!!!
Balbinka zaproponowała konsultację u prof Emericha i nie mówiła nic na temat
leczenia jakiegokolwiek...
A Twój post od razu był 'anty' - że po 50-tce nawet nie spojrzą na Uli Mamę ! -
stąd , a nie od chemii dootrzewnowej zaczęła sie ta dyskusja...!!!
A teraz ciągniesz temat z uporem maniaka, po co?
Naprawdę czasami lepiej odpuścić niż brnąć w niepotrzebną dyskusję, tylko po to
żeby pokazać wszystkim 'i tak ja mam rację'...

A że nie chcę pisać dwóch osobnych postów to odniosę się jeszcze do tego od
Goni:

Każdy wie ile przeszłaś...z tym że każdy tutaj jest po przejściach - własnych ,
lub kogoś z rodziny - w niczym Cię to nie wyróżnia.
We wszystkim widzisz złośliwości tylko... wyluzuj trochę dziewczyno - nikt nie
jest złośliwy w stosunku co do Ciebie... czasami tylko zastanów się co
wypisujesz (i nie chodzi mi tu o gorączkę bynajmniej).


Pozdrawiam
Anka

[liina]

Dobra, Gontcha, dzielimy sie jednak na dwie grupy, niestety. Zauwazylam, ze
kiedy ktos pisze o zlym zachowaniu lekarzy czy sluzby zdrowia, to wspolczuje mu
tylko czesc z nas, a przynajmniej komentuje to tylko czesc z nas. Mianowicie ci,
ktorzy sami tego zlego traktowania doswiadczyli, ta druga czesc przewaznie
milczy.Mozna to zaobserwowac w wiekszosci postow, w ktorych ktos "jojczy".

Nikt zlosliwy wobec mnie nie jest, niegdzie tak nie napisalam. Poza Gonia, ktora
rzucila tekst ponizej pasa, to kazdy pisze o swoich doswiadczeniach, bywa, ze
odminenych i wydaje mi sie, ze jeszcze kazdy na tym forum na do tego prawo.Nie
mam tego nikomu za zle, ani Robertowi ani wszytkim tym, ktorym udzielono pomocy
na czas, ktorym uratowano zycie, do ktorych zwracano sie z godnoscia, itd.,
chwala Bogu, ze tak sie stalo.
Moj niefortunny komenatrz nie wynika z nikad, ale nie bede opisywac szczegolow
tego wszytkiego.
Kazdy ma inne doswiadczenia, bywa, ze nawet na tym samym oddziale i zdarza sie
tak. Jesli nie mozna na tym forum pisac swoich odmiennych odczuc, ktore sa o
zabarwieniu negatywnym, a mozna pisac tylko o poztywach, to napisz to oficjalnie
i wtedy chyba wieksza polowa z nas bedzie musiala odejsc.
Wtedy sobie stworzymy moze osobne forum do "jojczenia".
Pozdrawiam.

[gontcha]

Zadziwiasz mnie...

Nie będe się wdawać w dyskusje, szkoda na to mojego zdrowia i nerwów, a do
Ciebie i tak nie dociera.
Robert opisał 'przeboje' z lekarzami które mieli na początku swojej długiej
drogi ku leczeniu...może nie zauważyłaś tego?
Sam też nie raz pisałam o tym, ze natknęłam sie z ewidentną niekompetencją i
niedouczeniem - pewnie tez nie zauważyłaś tego...trudno...
Co Ty myślisz?? Że do nas zawsze zwracano się z godnością? Że nie trafilismy na
ludzi którzy odesłali z kwitkiem?
Choruje długo, jestem przypadkiem bardzo nietypowym i ciężkim... i pomimo
młodego wieku niejeden odprawił mnie z kwitkiem wylewając nie kubeł, a cysternę
lodowatej wody na głowę!
A pomimo tego wszystkiego staram się być optymistą i szukac rzeczy pozytywnych -
nie rozjątrzac tego co złe i 'toczyć' się w tej karuzeli - bo to nic nie da,
oprócz doła psychicznego.
Popatrz na swoje posty.... w 90% z nich przeważa pesymizm... generalizujesz i
bierzesz wszystko swoją miarą - czasem naprawdę lepiej nie napisać nic.

Na tym kończę tą dyskusję.

Tobie życzę zaś odrobiny słońca, optymizmu i wiary w innych. Pomimo tragedii
która Cie spotkała trzeba żyć dalej - życzę Ci z całego serca spokoju, ukojenia
bólu (na ile się da) i szczęścia.

[liina]

Robert opisał 'przeboje' z lekarzami które mieli na początku swojej długiej
> drogi ku leczeniu...może nie zauważyłaś tego?
> Sam też nie raz pisałam o tym, ze natknęłam sie z ewidentną niekompetencją i
> niedouczeniem - pewnie tez nie zauważyłaś tego...trudno...

Zauwazam, ale nie rozmawiamy o przeboijach ogolnie teraz , tylko o oddziale
ginekologicznym AM w Gdańsku. Robert ma tylko pozytywne doświadczenia, a ja mam
mieszane i nic poza tym.

[gontcha]

Wiesz co? 'kropka nad i'..jak zwykle... rozmawiamy ogólnie od kilku postów w
tym wątku...anyway...
To że ja się nacięłam na paru specjalistach to nie znaczy że sa źli i innym nie
pomogą...i czasem ich polecam też (czy oddziały) - nie chodzi tu o mojego
onkologa, który jest cudownym lekarzem...
To ze Ty masz złe doświadczenia to nie znaczy, że od razu trzeba być anty za
każdym razem. Targają nami emocje, złe, dobre... ale czasami lepiej te złe
odsunąć... to wszystko.

To nie kubeł wody tylko Niagara !!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ka_s_ka1]

Juz dawno chciałam napisac (tylko zapomniałam hasła kurde!!!!!!!!!!!!)
Powiem tak a właściwie napisze Ci ,którzy prawie wygrali walke z rakiem zawsze
beda cenic lekarzy ale nie oszukujmy się wiadomo ,że jak ktos jest młody(wieku
mlody nie określe) ,albo Ca wykryto w wczesnym stadium a z reguły to zdarza
sie przypadkiem to żyją.
Bo sa leczeni no i ..........A reszta chorych to jak ile oni sami moga przeżyc
w trakcie chemii,jak zajmie sie nim szacowny pan doktór??no i czy pan Bóg da o
ile istnieje.sama przeżyłam walke z nowotworem . Ale juz na początku stałam na
straconej pozycji. Lekarz juz od początku powiedział, że czas życia około 6
miesięcy,książkowo - medycznie,praktycznie żadnej pomocy,doradzenia ,co można
zrobic aby ulzyc w cierpieniu .Nawet wypisanie Dolarganu przy silnych bólach
było problemem bo ów szacowny doktór dał druk i abym pisala jakie sa bóle i co
jaki czas a on wtedy zdecyduje czy wypisać lek silniejszy Bo plastry były
nieskuteczne pogotowie wzywane twierdziło ,że oni do raków nie jada ot co takie
małe zdanko .pisze troche nieskładnie ale jestem tak wkurzona.Po cholercie
jeden drugiego ustawia i sie wymądrza .rak to rak ponoc to normalna choroba jak
AIDS i inne ,tylko kto tu zawinił no kto???????????????????ja wiem dr.
powiedział to ty człowieku ............ Ale gówno prawda sorry za słowo ...to
nasz durny system ,oszczędzanie forsy i często niestety mała wiedza lekarzy( tu
ukłon w strone dobrych lekarzy ,którzy potrafia szybko zdiagnozować ,połaczyc
fakty ,objawy i szybko pomyślec ,że to jednak nowotwór)bo oni nie myśla ,że to
jest Ca i szukaja innych przyczyn a potem zawsze jest często za pozno i zostaje
chemia paliatywna ,ktora i tak w sumie przybliża chorego i to jeszcze szybciej
do ziemi.Pytam się po co ??????????udawac ,że ratuje sie człowieka (chodzi mi o
chemie)i jeszcze do tego lekarz mówi ,niech sie pani cieszy on dostaje
najdroższa chemie . Ło matko tylko strzelic w pysk,takiego doktora.A badanie
zwykłej morfologi,która trzeba miec przed chemią,lekarz I kontaktu tak mi
powiedział ,no wie pani to kosztuje( 15 zł )i dyrektor będzie sie mnie pytał
czemu ja 3 razy w miesiacu wypisuje to badanie. a ja sobie pomyslalam a ciort z
toba ty ....Fakt tam gdzie dostawalo sie chemie ,można było zrobic ta morf. ale
pewnie wszyscy wiecie jak to wygląda ,multum chorych na korytarzu ciasnym ,mało
krzesel ,w większości rodzina z chorym je okupowała a inni chorzy
stali ,makabra,czekanie na wyniki ,czekanie na lekarza ,a potem na chemie ,a
chorzy cierpieli i stali ,kurde.A potem wiadomo śmierć ,i ból tych ,ktorzy
zostalii złość ,nienawiśc do samej siebie za brak niewiedzy,za brak no własnie
tego chyba juz nie napisze .Pozdrawiam Kaśka ................

[pdragun]

Hej Ulu

Wiem że nie jest ciłatwo i bardzo dobrze ciebie rozumiem. Mysle ze powinnaś
jeszcze raz porozmawiać z ordynateo i naswietlić dogłebnie sprawę.Pacjent do
tego chory nie może być traktowany jak balast i zło konieczne. Wiem że łatwo tak
pisać ale musisz walczyc o mamę tak jak ja walczyłam o swoją. Jak trzeba było
byłam niemiła i niesympatyczna ale na dobre to wyszło tylko mnie i mojej mamie.
Jesli ich podejście nie zmieni się daj znać ,znajdziemy iine wyjście. Mój tata
ma dużo nzajomych wsród lekarzy ma wielu przyjaciół i zapewnimy twojej mamie
pełen komfort a tobie wiedzę i lekarza z prawdziwego zdarzenia. Całuski i
pozdrowienia. Rzeczywiście łączy nas wiele więcej niż sądziłam.Jesli bedziesz
potrzebowała pomocy lub poprostu pogadania wyrzucenia z sibie bólu wyładowania
emocji żeby potem przy mamie było lżej daj znać chetnie sie spotkam i pogadmy
sobie od serducha papapapappa pozdrowienia

[emgoro]

Ula jeśli masz problem z leczeniem swojej mamy i mama choruje na nowotwór
narządów rodnych, to myślę, że mimo wszystko powinnaś pojechać do prof.
Emericha na konsultację, ale najlepiej prywatnie (zobacz namiary na belce forum
Onkolodzy). Przedstaw mu spokojnie sytuację mamy i całą dokumentację i zapytaj
czy on mógły pomóc Twojej mamie i powiedz co dokładnie mówili lekarze w CO. W
zasadzie prof. Emericha mogę spokojnie polecić w raku jajnika, ale jesli mama
nie była zoperowana to on jest bardzo dobry w trudnych operacjach, bo to jego
pasja. Piszę dlatego tak, bo nie znam sytuacji zdrowotnej Twojej mamy. Odrzucaj
od siebie takie rady, że jak mama jest po 50-tce to nawet Emerich nie spojrzy
na nią. Wykorzystaj taką drogę, bo tak naprawdę nigdy nie wiemy czy ona nie
będzie jakąś nadzieją. Tak było w przypadku Gosi i dla nas jego opinia jest
zawsze decydująca. Jak potrzebujesz jeszcze jakiś informacji to śmiało pisz.
pozdrawiam Robert

[ulaw2]

Wszyscy jesteście kochani!
Na razie mama jest w kiepskim stanie psychicznym i nie chce słyszeć o kolejnych
wizytach u lekarzy.Muszę jej dać trochę czasu.Czeka nas też wizyta u kardiologa.
Dziękuję wam wszystkim za cenne rady i za waszą "ludzką" wrażliwość, której
ostatnio jakby coraz bardziej brakuje.

[liina]

Ulaw, napisalam maila do Ciebie na priva.

[ulaw2]

Dzięki dziewczyny, odczytałam pocztę.

Komentarz ...

[goniatara]

Witam!
Czytam forum codziennie. Nie uczestniczylam w nim natomiast od jakiegos czasu
bezposrednio z roznych powodow(brak czasu, mieszkam poza Polska, nie znam realii
leczenia w kraju, lekarzy, adresow itd.itd.). Rowniez nie majac konkretnej,
rzeczowej rady uwazalam za zbyteczne wypowiadanie sie na ten, czy tamten temat,
choc choroba nowotworowa jest mi znana osobiscie (wlasna skora-doslownie i w
przenosni). Uwazalam i uwazam za zbyteczne lub raczej ODPOWIEDZIALNE, a to z
tego powodu, ze choc o biologii, fizjologii i istocie chorob nowotworowych
pojecie mam przyzwoite to zdaje sobie sprawe, ze kazdy przypadek jest
indywidualny, za kazdym chorym stoi zlozona sytuacja i zupelnie inna historia,
poczawszy od indywidualnej genetyki, po przebyte w zyciu choroby, odpornosc
organizmu, czas zauwazenia objawow, czas zgloszenia sie do lekarza, stadium
zaawansowania choroby itd.itd. Dlatego szastanie odpowiedziami, radami,
zadawanie (czesto idiotycznych) pytan nie bedac nawet w najmniejszym stopniu
przygotowanym medycznie moze wzbudzac jedynie niechec, niesmak. "Liina" juz
wiele razy dala dowod swojej zupelnej ignoracji i nonszalancji i brakow
podstawowej wiedzy medycznej,ale domyslalam sie, ze to "wypisywanie sie" na
forum to objaw osobistych stanow emocjonalnyc wywolanych tragicznymi
przejsciami. Niestety, kiedy zaczyna sie wdawac w zaczepne, bezsensowne dyskusje
z czlowiekiem, ktory z zona przeszedl wiecej, niz wiekszosc z nas wszystkich
zdaje sobie sprawe, nie moge tego nie skomentowac. Robert wraz z Malgosia
przeszli wiecej, niz wiekszosc z nas sobie moze wyobrazic. Malgoska walczy ze
swoim nowotworem od kilku lat z determinacja godna "Terminatora", a Robert wraz
z nia. Robert pomogl swoimi wiadomosciami, doswiadczeniami duzej rzeszy ludziom,
jeszcze na onkolink. To osoba, ktora drazy i docieka tematu rzeczowo, madrze i z
najczystszych pobudek. Jego celem jest niesienie pomocy Malgosi,innym chorym,
sobie i rodzinom chorych. Na tym polega jego dzialanie. Natomiast jesli za
wypowiedziami na tym forum stoi byc moze chec niesienia pomocy, ale glownie
podparta rozgoryczeniem, wlasnym osobistym cierpieniem po stracie kogos
bliskiego, kochanego, to po jakims czasie (niestety) trzeba potrafic dac tej
osobie do zrozumienia, ze juz dosc. Liina PRAWDOPODOBNIE chce dobrze, ale sie
zupelnie juz w tym wszystkim gubi. I w swoim ciaglym cierpieniu, i w
poszukiwaniu winnych, i byc moze w wyrzutach sumienia, ze sie nie
zrobilo"wszystkiego", i w probach "ratowania" innych przed tym, co sama
przechodzi. Pozostaje mi poprosic "liine"(nie ja pierwsza i nie po raz pierwszy)
o skupienie sie przede wszystkim na swojej osobie i na probie wyleczenia
wlasnego, osobistego bolu i cierpienia. Dopiero pozniej, bedac juz spokojnym,
stabilnym wewnetrznie, mozna probowac niesc pomoc, rady innym, ale po zapoznaniu
sie glebszym z istota choroby, jaka jest rak.
Pozdrawiam serdecznie
Malgorzata
P.S.
Balbinko!
Nie denerwuj sie. Czasem takie nieco "prywatne" dyskusje sa potzrebne na takich
otwartych forum. Zeby pomyslec, zastanowic sie, przeczytac jeszcze raz,
pomyslec, zastanowic sie, przeczytac jeszcze raz...
Pozdrawiam i gratuluje raz jeszcze pomyslu i konsekwencji w utrzymaniu forum

[ulaw2]

To może ja zakończę ten wątek no bo ja go w końcu zaczęłam.
Czytam wątek emgoro doyczący walki jego i jego żony, podziwiam ich oboje za ich
determinację, za chęc niesienia pomocy innym.Uważam jego rady za bardzo cenne,
mądre i przemyślane.Ale.....
Nie wiem czy zauważyliście, że na tym naszym forum jest nas dwie grupy.Pierwsza
grupa -ludzi którzy otrzymali profesjonalne leczenie zgodne ze wszystkimi
standardami medycznymi, którzy trafili na lekarzy z prawdziwego zdarzenia i
dzięki temu mają zapewnioną od momentu rozpoznania fachową opiekę i pewien
komfort psychiczny z tym związany.I druga grupa- ludzie którzy już od początku
choroby mieli problemy nawet z postawieniem diagnozy mimo ewidentnych
objawów,ignorowani przez pseudolekarzy albo leczeni w zupełnie innym kierunku
czyli ofiary niekompetencji lekarskiej.Niestety jest tu takich osób dużo.I
dlatego myślę że tu leży przyczyna naszej różnicy zdań.Należę do tej drugiej
grupy i dlatego potrafię zrozumieć rozgoryczenie liiny.

[tolka3]

No to mimo, że zakończyłaś, ja jeszcze coś dopiszę :) Trafiłaś w sedno. Są 2
grupy. Ja nie chce nas dzielić na 2 obozy, ale prosżę, uwierzcie, że jest tak,
że wiek dyskwalifikuje, że starszej osoby lekarze NIE CHCĄ leczyć, nie leczą,
co gorsza odmawiają nawet skierowań na badania. I to jest fakt. I każdy, kto tu
trafia powinien być tego świadomy chociażby z tego powodu, by ten kubeł zimnej
wody go nie przeraził, by nie zmylił, by nie odebrał sił i resztek nadziei.
Dlatego ja również doskonale rozumiem słowa Liiny, nie dziwią mnie zupełnie. W
sumie dobrze, że są ludzie, których słowa te szokują, bo świadczy to o tym, że
bywa jednak lepiej...

[gontcha]

Witam,

Nie zgodze się Ulaw2 z tym 'podzialem' na ...
Znam doskonale historię chorowania Gosi - znam sie z gosia i Robertem
osobiście - poznalismy sie 'dzięki' chorobie własnie. Uwierz mi, ze i u nich i
u mnie (mimo młodego wieku, teraźniejszego leczenia etc..) też nie było
tylko 'rózowo i w samych superlatywach'. Jeśli Robert zechce sam opowie jakie
przeboje i kłopoty mieli na początku swojej drogi - ile konsultacji, 'kubłów
zimnej wody' etc.. Ze mną zresztą było i jest podobnie. Mam cudownego lekarza i
super opiekę - zawsze mogę na niego liczyc. Ale to nie znaczy, że nie trafiłam
przez te wszytskie lata na róznej maści ignorantów, niedouczonych speców etc...
Nie mam diagnozy od 4 lat ponad, są tylko coraz dokładniejsze podejrzenia...ale
nie będę tu opisywac swojej historii, bo nie o to mi chodzi.
I ja i wiele innych osób nie raz sparzyło się... co nie znaczy od razu, że
trzeba być wiecznym sceptykiem z nastawieniem 'anty'. Trzeba czasem szukać,
dobijac się w innym miejscu, wychodzić swoje scieżki i wystarać się. Jak się
nie uda w jednym miejscu to może uda się w drugim. To że komus u danegolekarza
nie wyszło to nie znaczy że ten sam lekarz innej osobie nie pomoże. Choroby, a
zwłaszcza nowotwory są rózne, tak jak i ludzie którzy na nie chorują. Zgodze
się, że leczenie starszych osób jest inne, cięższe, gorsze rokowniczo, ale to
akurat jest normalne (choć brzmi okrutnie trochę) - i to nie tylko leczenie
raka, każda choroba im człowiek starszy tym trudniejsza do leczenia i
opanowania - to sa prawa natury i nie jesteśmy w stanie ich zmienić (niestety).
A w dziedzinie takiej jak onkologia nalezy jeszcze rozważyć dodatkowe czynniki
decydując sie na wprowadzenie jakiegokolwiek leczenia, bo czasem można po
prostu bardziej zaszkodzić niz pomóc. Tak samo nie wiem skąd te przeswiadczenie
o tym, ze człowiek starszy jest gorszy... leżałam w DCO wielkorotnie, wraz ze
mną na sali Panie...zdecydowana większośc to osoby po 50-tym roku życia, ale
były tez operowane i leczone Panie w wieku lat... 92 !!! (Pani Maria - miała
guza wielkośc pomarańczy za uchem - z powodzeniem ją zoperowali)... koło 80-tki
miała Pani Cecylia (guz wątroby i też ją operowano), Pani Łucja grubo po 70-tce
(miała czerniaka 10 lat wcześniej, potem operowali jej olbrzymiego guza na
jelicie). To sa przykłady osób które poznałam osobiście, z którymi rozmawiałam
i leżałam na jednej sali.
Inna sprawą jest czasem nie rozpoznanie choroby na czas... tylko powiedzcie
szczerze: kto nie rozpoznał? onkolog?
Moja przyjaciólka od 3 tygodni wie że ma raka płuc. 4 miesiące internistka
leczyła ja antybiotykami etc.. W kóncu sama zrobiła RTG. Trafiła na
onkologię...tydzień w szpitalu badania trwały, diagnoza, a teraz jest już po 2-
giej chemii (musi najpierw mieć chemię, bo guz jest za blisko aorty). Zaznaczę:
jest po 50-tce - i nikt jej nie olał na onkologii.

Nie nalezy mierzyć wszystkich i wszystkiego swoją miarą.
Odrobina wyluzowania, pozytywnego spojrzenia jest bardzo, bardzo potrzebna.
Tak samo nie należy wprowadzac podziałów... bo mozna by kilka takich zrobić,
starzy - młodzi, chorzy-zdrowi, rodziny - sami chorzy, w remisji - we
wznowie... ale po co?? Jesteśmy tu po to aby siebie wzajemnie wspierać i sobie
pomagać. Dobrą radą! A nie 'jojczeniem'...zauważyliście, że lekarze którzy na
tym forum są pokazują się znacznie rzadziej? Ja im się nie dziwię... starają
sie pomóc tutaj bezinteresowanie, amoga sobie poczytac jacyż to są wszyscy beee!
Zwrócił ktoś uwagę na posta Szpulakasi (notabene też lekarki...). i Roberta..
pare osób z forum zaangazowało się dośc mocno w pomoc jednej osobie... piszemy
po całym świecie, szukamy, wspieramy, robimy co w naszej mocy... ale Wy wolicie
jojczeć...i dawać sobie rady typu 'po 50-tce to nawet nie spojrzy'..
albo 'panie Jurku! pan jeszcze żyje...' mi też tak lekarz
powiedział...ginekolog...z uśmiechem mi rzekł 'Pani Aniu! A myśleliśmy że Pani
juz nie żyje' - co odebrałam jako sympatyczne, bo powiedział to ze szczerą
radościa na mój widok i pogadalismy sobie potem długo i sympatycznie (nie
pokazywałam się tam dośc długo po porodzie, a to na tym oddziale wykryto mi
raka). Ale nasze odczucia zależą od podejścia własnego..
Więcej optymizmu moi drodzy...przyda się każdemu, nawet w ciężkich chwilach.
Pozdrawiam,
Anka

[tolka3]

Jesteś bardzo niesprawiedliwa. A to "jojczenie" jest już zupełnie niepotrzebne
(chodzi mi o określenie). Co my robimy? od samego początku staramy się pomóc,
polecamy jednych lekarzy i konkretne szpitale, krytykujemy innych. Czasem się
żalimy, zastanawiamy się, czemu jest tak, a nie inaczej, narzekamy, próbujemy
oczyścić własne sumienie. Czy to źle? W sumie to rzeczywiście już sama nie
wiem, czy takie osoby jak my, nie powinny znikac z forum wraz z odejściem
bliskiej osoby... Tylko to jest tak, że trafiamy tutaj, znajdujemy ludzi w
podobnej sytuacji, stają nam się w jakimś sensie bliscy. Pojawiają się emocje,
każdy dzień przynosi nowe doświadczenia, odchodzą nasi bliscy. I piszemy tutaj.
Dodajemy otuchy ale też wylewamy swoje żale. Bo tu są ludzie, którzy nas
rozumieją. Ale przyznam szczerze, że zasialiście ziarno wątpliwości we mnie.
Proszę jednak abyście uwierzyli, że zdarzają się przerażające zaniedbania ze
strony lekarzy i wielu z nas tutaj piszących tego doświadczyło, czego skutki są
tragiczne. I Wielu ma prawo mieć żal. I Ula doskonale to wie. Myślę więc, że
akurat w takich wątkach mamy prawo wtrącić swoje 3 grosze...

[gontcha]

Nikt Tolka nie pisze, że macie nie pisać...
Nie napisalam też konkretnie o kimś, a raczej ogólnie. Podałam też przykład
zaniedbania, jak i przykłady pozytywne. Czytajcie ze zrozumieniem, proszę.
Troche krytyki i owszem, ale nie wiecznej (nie mówie tu o Tobie akurat).
Ja się nie chce rozwodzić zbytnio na te tamaty, bo to nawet nie rzeka tylko
ocean jest.
Emocje ma każdy z nas...każdy inne, bo każdy jest inny.
Ja się cieszę, że piszecie, radzicie...
Ale na litość Boską... 'po 50-tce nie spojrzy' czy podobne 'brednie' to jest
przesada!!!
Piszesz, że ludzie z Forum stają się sobie bliscy. Nawet nie wiesz jak bardzo
bliscy...Są tu ludzie znający się od lat, jeszcze z Onkolinku... Ludzie z
Polski i nie tylko, którzy znają sie osobiście. I wiesz co? Jedyne za co mogę
podziękować 'chorobie' to za tych ludzi....Za Gosię, Roberta, Gonię...
wspaniałych przyjaciół, cudowne osoby z którymi mogę porozmawiać o wszystkim, z
którymi rozumiemy się na 'innych falach'...z którymi wiele przeszliśmy
wspólnie..ich dom był moim domem i vice wersa...Dziękuję Wam Kochani za to że
jesteście :))) zawsze...
Piszę trochę chaotycznie, sorki, ale to efekt i mojego złego samopoczucia i
leków które biorę...
Anka

[tolka3]

Aniu, ja to wszystko wiem. Też trochę chaotycznie pisze, dużo chciałabym
napisać, ale nie da się wszystkiego przelać... I czytamy ze zrozumieniem
Towarzyszko ;) zapewniam. Wiem, tzn. domyślam się, jak jesteście sobie bliscy.
Wielu z nas również zaczęło od onkolinka (ja tylko czytałam), Robertowi i Gosi
kibicuję od dawna. Ale musiałam trochę bronić Liiny, bo ja jestem z tych, co
wiedzą, o co jej chodzi. Może niefortunnie się wyraziła, ale... eeee no nie
będę ciągnąć tego tematu. Nawet nie wiesz, jak ja Wam kibicuję, zaglądam tu co
chwilę. I trochę przykro mi, gdy atmosfera robi się zbyt ciężka, nieprzyjemna.
Nie żebym jakaś nadmiernie delikatna była :) Ale chciałabym aby to akurat
forum było wolne od tych "osobistych wycieczek".

Kurcze no... życzę zdrowia i sił do walki :)

[gontcha]

Tolka...
No właśnie o te niefortunne wyrażenia chodzi... czasami lepiej nie napisać
nic...
Ja się cieszę, że zostałaś na Forum, choć wiem jak Ci jest ciężko:( Jestem na
tym forum od początku, kibicuję wszystkim. I tym którym sie udało i tym którym
się nie udało. To bardzo specyficzne miejsce...w którym smutki i radości bedą
się mieszać zawsze.

Pozdrawiam i dzięki :)
Anka

PS. Mój lekarz wysyła mnie do szpitala. Ale najpierw do immunologa jeszcze.
Niestety stan się pogarsza, mimo leczenia. Muszę jeszcze poczekać na
weryfikację diagnozy (choć wygląda, że jest trafiona - po ponad 4 latach
poszukiwań). Błędne koło polega na tym, ze leczenie najlepsze dla mnie jest
zarazem niebezpieczne (ryzyko wznowy). Dam znać co i jak...

[liina]

Mozliwe, ze sie wyrazilam niefortunnie, ale mialam na mysli, ze strasi ludzie,a
przewaznie magiczna granicą jest wlasnie lat 50, maja mniejsze sznase na leczenie.
W zwiazku z tym, ze jest tylko jeden osrodek na cala Polske, to wiadomo, ze
leczenie zostanie podjete najpierw u osob mlodszych, a maja lat grubo po 50 stoi
sie na koncu kolejki po pomoc i mozna sie nie doczekac.Po 50-tce szanse sie
drastycznie zmniejszaja, tak to niestety wyglada.

[gontcha]

Napisałam o mojej przyjaciółce powyżej 50-tki... nie należy uogólniać
Liino...większość pacjentów onkologicznych jest w starszym wieku jednak.
A Gdańsk to nie jedyny ośrodek stosujący chemie dootrzewnową w raku jajnika.
Robi to też Wrocław (DCTK), jak i przeszczep szpiku w raku jajnika - z tym że
nie kazdy może taką terapię przejść (to już kwestia kryteriów medycznych bardzo
surowych: w tym podstawowym jest stopień zróżnicowania np.)

[emgoro]

To jest informacja dla tych, którzy w jakis sposób próbują dzielić na grupy
lepszych i gorszych, starszych i młodszych itp.
Gosia zachorowała w wieku 26 lat i trafiła do podrzędnego szpitala w
Szczecinie. Nie zdając sobie sprawy z powagi sytuacji ufaliśmy tym lekarzom na
których trafilismy. Wszystko dopiero dotarło do nas dopiero po 7-8 miesiącach.
Tamci lekarze nie skierowali Gosi do szpitala klinicznego, który zajmuje się
leczeniem schorzeń onkologicznych w ginekologii. Zrobili operację w założeniu,
że ograniczą sie do pobrania wycinków i nie poprosili na konsultację chirurga,
który napewno był wtedy niezbędny. Uznali, że to jest nieoperacyjne na tym
etapie. Skierowali na chemioterapię do innego szpitala, która przez pierwsze
trzy kursy była nieskuteczna, bo była widoczna dalsza progresja choroby.
Zmieniono leki i po kolejnych trzech kursach nastąpiła stablizacja choroby, ale
nie było widoków że coś się poprawia. Była zrobiona tomografia komputerowa i
konsultacja w CO w Warszawie, gdzie uznano, że tylko chemia, a operacja jest na
tym etapie choroby niemozliwa do wykonania. W międzyczasie po stabilizacji
następuje znaczna progresja markerów. Lekarze w szpitalu onkologicznym
rozkładają ręce, oczywiście podadzą inną chemię. Wszyscy uważają, że potężny
guz wywodzący się z jajnika jest niemożliwy do usunięcia, a nawet jakaś próba
uszkodzi odbyt i pęchęrz moczowy. To jest ten moment, kiedy zaczynamy pomału
sami decydować o tym, gdzie Gosia ma byc leczona, aby nie było za późno. W
szpitalu klinicznym PAM w Szczecinie na naszej drodze pojawia się chirurg,
który na podstawie tych samych badań, które przedłożyliśmy w CO w Warszawie
plus USG wykonane w CO decyduje o zabiegu operacyjnym. Operacja kończy się
pełnym powodzeniem po przeprowadzeniu radykalnego zabiegu. Usunieto nowotwór w
całości i usunięto częściowo jelito cienkie i grube. Funkcje fizjologiczne
zostają zachowane jak przed zabiegiem. Chirurg operujący przeprowadza ze mną
rozmowę. Widzę, że jest zdenerwowany. Zadaje mi kilka pytań:
Kto chciał pańską żonę skazać na śmierć? to są pierwsze jego słowa.
Kto twierdził, że to jest nieoperacyjne?
Stwierdził, że zabieg operacyjny w momencie postawienia diagnozy byłby
łatwiejszy niż ten, który przeprowadził oraz że podawana chemia miała znikome
szanse na rozpuszczenie guzów, których było trzy: z dwóch jajników 21 cm i 15
cm oraz na sieci 4cm.
Od tego momentu zaczynam szukać każdej drogi, aby uwolnić Gosię z choroby.
Pojawiam się całkiem przypadkowo na forum Onkolink. Decydujemy się na różne
konsultacje. Dużo rozmawiamy, a w międzyczsie trwa leczenie. Na Onkolink
dostajemy tak potężną wiedzę i wiele informacji, które w umiejętny sposób
wykorzystujemy. Następują same przełomy w leczeniu Gosi. Oczywiście wszystko
jest żmudne i trudne do zniesienia szczególnie dla Gosi. Uzyskujemy całkowitą
remisję choroby, dzięki przede wszystkim prof.Emerichowi, ale i tym, którzy
pomogli nam na Onkolink. Dlaczego jestem teraz tutaj na forum, bo chcę się
odwdzięczyć innym potrzebującym. Po dwuletniej remisji następuje wznowa.
Wykorzystujemy nabytą wiedzę i kontakty i walczymy dalej. Dzisiaj mogę z
całkowita pewnością powiedzieć, że gdyby się to wszystko nie zdarzyło, to Gosia
byłaby juz dawno dla mnie tylko wspomnieniem przepełnionym bólem. Nie poddajemy
się i idziemy naprzód.
Tylko raz zapłaciłem lekarzowi, ale nie za to żeby coś zrobił, tylko za to co
zrobił i jak pisałem nie był to lekarz z ośrodka w Gdańsku.
Nigdy nie zgodzę się z tym, że wiek może kogoś przekreślać, bo to jest
człowiek, który żyje i ma do życia prawo. Jestem przekonany, że szereg
konsultacji może tylko pomóc w podjęciu najwłaściwszych decyzji, nawet tych
kiedy są trudne, a nie tylko mieć gorycz po decyzji jednego lekarza. Trzeba
przejść przez te konsultacje i przede wszystkim wiedzieć o co pytać i czego
oczekiwać. Nawet wtedy kiedy się przegra mieć poczucie, że zrobiło się tak
dużó, że faktycznie nie mozna było juz nic zrobić.
Życzę wszystkim właściwych decyzji i trochę samo zaparcia, bo warto walczyć,
wiem to na przykładzie Gosi, która złamała juz smutne statystyki.
pozdrawiam wszystkich bez wyjątku Robert
ps. czasem czuję się tu trochę osamotniony wśród piszących tu kobiet :-)

[liina]

Gonia,


a co ty wiesz o mnie i o tym co ja przeszlam?
Daruj sobie te swoje madosci i uwagi w moim kierunku, czego to ktos nie
przeszedl, a czym ja pojecia nie mam, bo ty guzik wiesz o mnie i o tym co ja z
moja mama przeszlam.

Balbinko!
> Nie denerwuj sie. Czasem takie nieco "prywatne" dyskusje sa potzrebne na takich
> otwartych forum. Zeby pomyslec, zastanowic sie, przeczytac jeszcze raz,
> pomyslec, zastanowic sie, przeczytac jeszcze raz...

Przeczytaj wiec sobie jeszcze raz posta, w ktorym napisals, ze ja sie na tym
forum bawie oraz kilka komentarzy do Twojej wypowiedzi, moze tez sobie nieco cos
przemyslisz, bo chyba nie tylko ja mam cos do przemyslenia.

[goniatara]

Nie bede tego ciagnela, bo to wszystko jest smutne.
Zycze Ci przede wszystkim, zebys znalazla wreszcie spokoj ducha.
Pozdrawiam
Malgorzata

[liina]

A ja ci zycze zebys czasem pomyslala chwile zanim napiszesz komus, komu zmarla
bliska osoba , ze ktos sie bawi na tym forum,gdyz podał informacje, ze goraczka
moze miec znaczenie w leczeniu raka.

Gdybys rzeczywiscie zyczyla mi abym znalzla spokoj ducha i gdybys rzeczywiscie
byla taka pelna litosci dla mojej sytuacji, to zapewne nie rzucalabys tekstow o
zabawie,a zanim bys je rzucila, to bys przynajmniej zadala sobie trud
sprawdzenia informacji , ktore podalam, wiec twoje zyczenia zapewne i tak nie sa
szczere.

[pdragun]

Cześc mam na imię Patrycja i od jakiegoś czasu dopiero pisze na tym forum.
Żałuje bardzo że nie wiedział mnic o jego istnieniu jak moja mama zachorowała a
potem zmarła 4 miesiące temu. Czytam wasze posty i przyznam szczerze że nie
rozumiem jak można nie rozumieć siebie nawzajem. Sprzeczacie sie o ty czy ktoś
mógł napisać tak czy inaczej, czy powinien czy nie powinien. Każdy przeszedł
przez ten sam koszmar jakim jest choroba. Jedni tylko trafili na dobrych lekarzy
którrzy szybko zareagowali i mają szansę na godne zycie i ci którym nie było to
dane. Niestety trzeba pisać o obu wersjach a nie mówic że zawsze wszystko jest
dobrze bo niestety nie jest. Nie mowię tutaj o odbieraniu innym nadziei tylko
postawienia sprawy jasno. W tej chorobie nadzieja jest najwazniejsza i to ona
umiera ostatnia ale te osoby które przezyły śmierć najblizszych nie chcą zle
pisząc że lekarz ten i ten nie spojrzy czy że dobrze by było zmaltretowac
lekazra by zrobił dodatkowe badania bo to mogą byc przerzutu, chcą ci ludzie
innych na pewne rzeczy uczulić, troszke sprawić by spojrzeli na sprawę choroby
bliskiej osoby trzezwo nie przez pryzmat uczuc. Zeby wiedzieli na co zwracać
uwage, czego unikać jak poradzić sobie ze stresem i z faktem że jak cie
wyrzucają drzwiami to wchodż oknem. Wiem co piszę bo własnie to przezyłam bardzo
mocno. Jak sie komuś udało i trafił na wspaniałych lekarzy to bardzo dobrze ale
niestety jest bardzo dużo takich którzy traktują pacjenta jak zło konieczne i o
wszystko trzeba zabiegac samemu. Dlatego rozumiem liinę która napisała tak jak
sama to przezyła. Oczywiście każdy musi sam wybrać sam zdecydować ale ma prawo
znać opinię i tych którym się udało i tych którzy bliskich stracili a przy tym
musieli się użerać z lekarzami od których trzeba wzzystko wyegzekwować siła. To
na tyle moich przemysleń. Pozdrawiam Patrycja

[ka_s_ka1]

Juz dawno chciałam napisac (tylko zapomniałam hasła kurde!!!!!!!!!!!!)
Powiem tak a właściwie napisze Ci ,którzy prawie wygrali walke z rakiem zawsze
beda cenic lekarzy ale nie oszukujmy się wiadomo ,że jak ktos jest młody(wieku
mlody nie określe) ,albo Ca wykryto w wczesnym stadium a z reguły to zdarza
sie przypadkiem to żyją.
Bo sa leczeni no i ..........A reszta chorych to jak ile oni sami moga przeżyc
w trakcie chemii,jak zajmie sie nim szacowny pan doktór??no i czy pan Bóg da o
ile istnieje.sama przeżyłam walke z nowotworem . Ale juz na początku stałam na
straconej pozycji. Lekarz juz od początku powiedział, że czas życia około 6
miesięcy,książkowo - medycznie,praktycznie żadnej pomocy,doradzenia ,co można
zrobic aby ulzyc w cierpieniu .Nawet wypisanie Dolarganu przy silnych bólach
było problemem bo ów szacowny doktór dał druk i abym pisala jakie sa bóle i co
jaki czas a on wtedy zdecyduje czy wypisać lek silniejszy Bo plastry były
nieskuteczne pogotowie wzywane twierdziło ,że oni do raków nie jada ot co takie
małe zdanko .pisze troche nieskładnie ale jestem tak wkurzona.Po cholercie
jeden drugiego ustawia i sie wymądrza .rak to rak ponoc to normalna choroba jak
AIDS i inne ,tylko kto tu zawinił no kto???????????????????ja wiem dr.
powiedział to ty człowieku ............ Ale gówno prawda sorry za słowo ...to
nasz durny system ,oszczędzanie forsy i często niestety mała wiedza lekarzy( tu
ukłon w strone dobrych lekarzy ,którzy potrafia szybko zdiagnozować ,połaczyc
fakty ,objawy i szybko pomyślec ,że to jednak nowotwór)bo oni nie myśla ,że to
jest Ca i szukaja innych przyczyn a potem zawsze jest często za pozno i zostaje
chemia paliatywna ,ktora i tak w sumie przybliża chorego i to jeszcze szybciej
do ziemi.Pytam się po co ??????????udawac ,że ratuje sie człowieka (chodzi mi o
chemie)i jeszcze do tego lekarz mówi ,niech sie pani cieszy on dostaje
najdroższa chemie . Ło matko tylko strzelic w pysk,takiego doktora.A badanie
zwykłej morfologi,która trzeba miec przed chemią,lekarz I kontaktu tak mi
powiedział ,no wie pani to kosztuje( 15 zł )i dyrektor będzie sie mnie pytał
czemu ja 3 razy w miesiacu wypisuje to badanie. a ja sobie pomyslalam a ciort z
toba ty ....Fakt tam gdzie dostawalo sie chemie ,można było zrobic ta morf. ale
pewnie wszyscy wiecie jak to wygląda ,multum chorych na korytarzu ciasnym ,mało
krzesel ,w większości rodzina z chorym je okupowała a inni chorzy
stali ,makabra,czekanie na wyniki ,czekanie na lekarza ,a potem na chemie ,a
chorzy cierpieli i stali ,kurde.A potem wiadomo śmierć ,i ból tych ,ktorzy
zostalii złość ,nienawiśc do samej siebie za brak niewiedzy,za brak no własnie
tego chyba juz nie napisze .Pozdrawiam Kaśka ................

[sanum]

Moja mama miała stadium 3 CA szyjki macicy. Całe szczęście, że konował z
onkologii nie miał za wiele czasu, żeby ją dobić. Udało mi się przekonać mamę,
że skoro nie operują to znaczy, że jest dobrze. Gdyby usłyszała od lekarza to co
ja (wyszła na chwilę na pobranie krwi) - czyli, że nie ma żadnych szans - już
dawno byłaby w grobie. Chemię zalecono lekką, bo skoro nie ma szans to po co
obciążać organizm (to znów słowa lekarza). Generalnie dał nam do zrozumienia, że
traci cenny czas.
Wtedy postanowiłyśmy się skonsultować z innym lekarzem. Zdawał sobie sprawę ze
stanu mamy i z tego, że jest mała szansa na cokolwiek.
Do dziś będę wdzięczna temu lekarzowi za słowa. Podszedł do niej spokojnie,
cierpliwie, tłumaczył wszystko, ale w taki sposób, żeby właśnie nie używać tych
wszystkich twardych, oschłych medycznych słów. Zamiast kończyć testament zaczęła
planować prace związane z rozbudową domu. Z dnia na dzień z przerażonej i
załamanej stała się silna i gotowa do walki. Wyobraźcie sobie, że po kilku
tygodniach okazało się, że nie ma już nacieków na miednicy i to całe świństwo
sie cofa. Wtedy po wielu konsultacjach (i szukaniu odpowiedzi, jak to się stało,
że ona żyje?) zalecono radioterapię i brachyterapię i według mnie obie terapie
zbyt drastycznie odbiły się na jej zdrowiu.
Cały czas uzupełniałyśmy onkoterapię dietą, probiotykami, ziołami na wzmocnienie.
Reasumując
Jestem przekonana, że ta siła i nadzieja połączone z zaangażowaniem w drobne
codzienne czynności dla zdrowia (robienie domowych soczków, gotowanie
specjalnych zupek, zaparzanie ziółek) sprawiły, że dziś jest zdrowa.
Odebranie pacjentowi nadziei jest największym barbarzyństwem. Nasza siła wobec
naszych chorych bliskich pozwala im przetrwać. Nie pokazujcie zwątpienia.
Wierzcie do końca, do ostatniego dnia. Wierzcie w cuda, bo one naprawdę się
zdarzają.

[estelka1]

Dziękuję Ci za te słowa, a szczególnie za ostatni akapit. Ostatnio po
przeczytaniu wywodów osoby o nicku "omomo" (czy coś w tym stylu) na temat
drobnokomórkowego raka płuc, chciało mi się po prostu wyć. Moja mama jest
właśnie na tego raka chora, a statystycznie on rokuje źle. I choć mam
wykształcenie medyczne i dość trzeźwo patrzę na choroby i różne terapie, wierzę
że z mamą wcale tak być nie musi. Mama pogodziła się z tym, że może umrzeć z
powodu tego choróbska, ale ma dużo siły, żeby z nim walczyć. Żyje może na
troszkę wolniejszych obrotach niż zwykle, bo łatwiej się męczy, ale robi
wszystko to, co przed wykryciem raka, od sprzątania w domu, prania, prasowania,
przed mycie okien do pracy na działce. Jeśli chcę jej pomóc, mówi, że sama mi
powie, kiedy nie będzie sobie z czymś radziła. Podziwiam jej siłę, twardość i
bardzo bym chciała być taka jak mama.

[sanum]

Trzymaj się Estelko i nie próbuj wątpić. Ciesz się każdym dniem i wspieraj mamę.
Nie dawaj jej odczuć, że wymaga pomocy ale bądź czujna. W pierwszym okresie
nawet dodawałam mamie zajęć. Oczywiście lekkich - zacerować skarpetki, znaleźć w
internecie używaną pralkę. Robiłyśmy razem wiele rzeczy. Czekałam tylko na
wiosnę, bo wiedziałam, że jak pojedzie na działkę i zacznie siać warzywa, to
potem będzie czekać aż wyrosną, martwić się o chwasty i szkodniki a nie o
nowotwór. Udało się i naprawdę wierzę, że 90 % tego sukcesu to ta rozmowa z
lekarzem i nasza "psychoterapia"
I jeszcze jedno, byłyśmy w zeszłym miesiącu na kontroli na onkologii. Mimo braku
jakichkolwiek podstaw (usg, tomografia) lekarz powiedział mojej mamie, że ma
wznowę choroby. Wyobraź sobie, jaki to był cios! Przez trzy tygodnie czekania na
badanie miała przed sobą widmo tego koszmaru. Okazało się potem, że to jakieś
zrosty po radioterapii ! Zapytałam lekarza dlaczego tak powiedział nie mając
żadnych podstaw, a on na to, że na wszelki wypadek!
Słowa potrafią zabić szybciej niż skalpel.

[ulaw2]

Czy te badania(usg, tomografia)miała zlecone przez onkologa czy robiłyście
prywatnie?

[sanum]

Niestety prywatnie. Nie mogłam skazać matki na 3 miesiące niepewności. W tym
czasie z nerwów by się zrobiła wznowa. Nie wiem skąd jesteś, ale jak z okolic
Warszawy to moge przesłać Ci namiary na szybkie i refundowane usg i tomografię.

[ulaw2]

Jak to refundowane? Czyli NFZ zwraca pieniądze?A na jakiej podstawie?

[tolka3]

Ula, na podstawie skierowania. Wymuś skierowanie.

[sanum]

Dokładnie tak. Jeśli na onkologii masz czekać trzy miesiące na badanie to poproś
o skierowanie. Wiele poradni ma podpisana umowę z NFZ i nawet robia badania np
jak w centrum onkologii zepsuł się tomograf to kierowali tam, gdzie sa miejsca.
Nie płacisz, a wynik masz w ciągu trzech dni.
Tylko na skierowaniu musi być numer umowy jednostki/lekarza (nie pamiętam
dokładnie)z NFZ.

[przeciwiza]

krolik' tyś jest baba czy facet? Tu piszesz zes facet'
------------
mam świetnego lekarza :)
Autor: sanum
Data: 17.08.06, 11:15 + dodaj do ulubionych wątków


--------------------------------------------------------------------------------
Jestem tu nowy, choć nie do końca, bo czasami Was odwiedzałem, ale nie było o
czym pisać. Nie chciało mi się ciągle skarżyć :(
Trochę juz załamany swoim zyciem wewnętrznym - szczególnie w obrębie jelit -
szukałem ciekawych informacji w internecie. Najpierw natknąłem się na artykuł
a potem na świetnego lekarza. Walczyłem z ZJN dość długo i bez większych
rewelacji, bo mam jeszcze nerwicę i refluks. I w końcu myślę, że się udało.
Pół roku temu trafiłem do świetnej Pani doktor i w końcu jestem zdrowy.
Nie chce tu robić reklamy (choć chciałbym się dzielić tą wiadomością z całym
światem). Zainteresowanym prześlę info na priv.
---------
tako rzecze facet

[przeciwiza]

krolik'tys jest baba czy facet?Tu piszesz zes baba
-------
Re: Komentarz ...
sanum 27.09.06, 10:12 + odpowiedz


Trzymaj się Estelko i nie próbuj wątpić. Ciesz się każdym dniem i wspieraj mamę.
Nie dawaj jej odczuć, że wymaga pomocy ale bądź czujna. W pierwszym okresie
nawet dodawałam mamie zajęć. Oczywiście lekkich - zacerować skarpetki, znaleźć w
internecie używaną pralkę. Robiłyśmy razem wiele rzeczy. Czekałam tylko na
wiosnę, bo wiedziałam, że jak pojedzie na działkę i zacznie siać warzywa, to
potem będzie czekać aż wyrosną, martwić się o chwasty i szkodniki a nie o
nowotwór. Udało się i naprawdę wierzę, że 90 % tego sukcesu to ta rozmowa z
lekarzem i nasza "psychoterapia"
I jeszcze jedno, byłyśmy w zeszłym miesiącu na kontroli na onkologii. Mimo braku
jakichkolwiek podstaw (usg, tomografia) lekarz powiedział mojej mamie, że ma
wznowę choroby. Wyobraź sobie, jaki to był cios! Przez trzy tygodnie czekania na
badanie miała przed sobą widmo tego koszmaru. Okazało się potem, że to jakieś
zrosty po radioterapii ! Zapytałam lekarza dlaczego tak powiedział nie mając
żadnych podstaw, a on na to, że na wszelki wypadek!
Słowa potrafią zabić szybciej niż skalpel.
------
tako rzecze baba

Do przeciwwizy

[mremiszewska]

Witam. Mam pytanie...co to jest ZJN? Pytam, bo mnie szczególnie interesuje wszystko w zwiazku z nowotworem jelita grubego. Może lekarz, u którego leczyłeś się mógłby pomóc także mnie...

[b_a_l_b_i_n_k_a]

Zespół Jelita Nadwrażliwego.