Witam

[magkow14]

Jestem mamą dwóch cudownych chłopców, dwuletniego Dawidka i dwutygodniowego
Konradka. Obaj przyszli na świat poprzez cesarskie cięcie. Bardzo przeżywam
fakt, że nie dane mi było urodzić naturalnie, że mój mąż nie mógł przecinać
pępowiny i, że nie słyszałam pierwszego krzyku moich pociech. Chciałabym
poznać odczucia kobiet, które też są po cesarce. Czekam na wasze odpowiedzi.
Magkow14

[humcajs]

Ja też urodziłam przez cesarskie i do tej pory (2,5 roku) nigdy, pomtarzam,
nigdy nie żałowałam ani nie czułam sie gorszą matką. Szkoda, że nie mogę sie
gromko zasmiać. Naprawdę, nie rozumiem problemu. Dla mnie wizja porodu i 20 lub
wiecej godzin w bólach była okropna. Na szczęście miałam cesarkę ze względu na
wzrok, a bardziej stan siatkówki i jestem BARDZO zadowolona. Krzyk dziecka
słyszałam, bo miałam zewnątrzoponowe znieczulenie, widziałam jak sie rodzi, bo
uchylono zasłonki, mój mąż był w drugim pomieszczeniu, ale są szpitale, że może
być przy tobie. Mały miał piękną główkę, nie był zmęczony i zestresowany
porodem, bardzo spokojne dziecko. Podobno badania dowodzą, że poród naturalny
jest traumatycznym przeżyciem przede wszystkim dla dziecka, że dzieci urodzone
przez cesarkę są mniej zestresowane w poźniejszym życiu. Nie wspomnę juz o
przyjemnościach porou typu wyciskanie dziecka przez kładzenie się ekipy na
brzuchu, nacinania krocza, a potem szycia i niemożności normalnego siadania
przez parę kolejnych dni. A uczucia do dziecka są takie same, niezaleznie od
rodzaju porodu. Znam przypadki niecheci do dziecka wywołanej zbyt długim i
trudnym porodem. Wiesz te opisywane uniesienia przy przecinaniu pępowiny przez
męża to mit rozdmuchany przez niektóre miesieczniki i inne matki. Tak, ze
spoko, wyluzuj i ciesz się życiem i wyglądem (parcie rozpycha biodra o około 2
cm w obwodzie - na stałe).

[beatta333]

Moja kochana,
Mam troje dzieci - wszystkie urodzone przez cc.
Pierwsze w narkozie, następna dwójka znieczulenie zewnątrzoponowe. Dawniej (10
lat temu) nie było to zbyt przyjemne. Obudziłam się po godzinie a dziecko
mogłam zobaczyć dopiero po 4 godzinach. Były to czasy zamkniętych oddziałów
szpitalnych i karmienia na godziny. Musiałam tam spędzić 11 dni. Źle to
wspominam. Ale następne maluszki - po prostu bajka. Mąż był obecny przy
operacji, nawet przecinał pępowinę i zapewniam nie musiał oglądać moich
wnętrzności. Jeśli cc jest niezbędne - to widocznie tak musi być.

[magkow14]

Wiem, że dawniej cesarskie cięcie nie było przyjemne, cięcie też było
wykonywane inaczej. Obecnie plusem jest to, iż dziecko przynoszą od razu do
matki, przystawiają do piersi i maleństwo jest ze mną. Owszem, mąż może być
przy operacji, ale ja wybrałam znieczulenie ogólne, ponieważ bałam się, że jak
źle się wkłują to wyląduje na wózku. Nasi lekarze nie wykonują prawidłowo
znieczulenia zewnątrzoponowego. Na zachodzie takie znieczulenie wykonuje się
pod konrolą specjalnej aparatury, a nasi lekrze "na ślepo". Oczywiście ryzyko
jest niewielkie, ale istnieje. Jestem pielęgniarką i na pewne sprawy mam oczy
szeroko otwarte.
Pozdrawiam.

[asia-ch]

Ja Ciebie rozumiem. Ten żal nie zależy od Ciebie. Ja to samo przeżyłam.
Urodziłam Bliźnieta naturalnie, a młodszą córeczkę przez cc. Po porodzie przez
okolo miesiąc codziennie wieczorem płakałam, że miałam cc. Na nic nie pomagały
tłumaczenia, że były wskazania medyczne. Myślę, ze musisz po prostu stopniowo
zaakceptować ten fakt, nie wszystko w życiu jest po naszej myśli. Także
uważam, ze twoje odczucia sa zupełnie na miejscu, ale na pewno niedlugo miną.
Pozdrawiam Asia

[magkow14]

Cieszę się Asiu, że mnie rozumiesz. Chociaż jedna osoba, która przeżywała to co
ja teraz. Wiem, że za jakiś czas pogodzę się z tym. Mam dwójkę zdrowych,
cudownych dzieci. Obaj są spokojni i dają nam wiele radości.Dziękuje Ci za
słowa otuchy.
Pozdrawiam Magkow14

[alerut]

Ja również urodziłam Zosię przez cc i nie mogłam się z tym pogodzić. Teraz,
kiedy upłynęło 8 miesięcy nie ma to dla mnie znaczenia. Mam jednak nadzieję, że
jeszczę będę mogła spróbować sił w naturalnym porodzie. Jeśli nie - trudno.
Wiem, że masz teraz tysiąc smuteczków, ale głowa do góry. Pozdrawiam
serdecznie - będzie lepiej

[amanda20021]

Witam!
Moja pierwsza coreczke urodzilam przez cc, teraz jestem w ciazy z drugim
dzieckiem i takze to bedzie porod przez cc.
Czy ktos moze wie ile razy mozna rodzic przez cc? Nie moge rodzic normalnie
poniewaz wystepuja komplikacje!
Dziekuje bardzo za odpowiedz i pozdrawiam was!

[beatka35]

Jestem po trzech cc (11, 6 lat i rok temu) i nie zamierzam próbować więcej, ale
mam dwie znajome, które miały po cztery cięcia. Jedna z nich co 2 lata i
zniosła to świetnie, natomiast druga w kilka miesięcy po trzecim cięciu zaszła
w ciążę i były to tym razem bliźniaki, tu już pojawiły się duże komplikacje,
ale wszystko skończyło się szczęśliwie. Rozmawiałam o tym z moim lekarzem i
zgodził się, że 4 cc są do przeżycia, ale ryzyko jest duże.
Ja natomiast pierwsze 2 cięcia zniosłam niezbyt dobrze, za to podczas trzeciego
było wspaniale i gdyby nie przeciwskazania medyczne chętnie bym to powtórzyła.

Pozdrawiam wszystkie "pocięte" mamy!

[zawirowana]

magkow14
ja urodzila, swojego synka rowniez poprzez cc. Filip mial urodzic sie drogami
natury. Urodzil sie trzy tygodnie po terminie. Tydzien przelezlam w szpitalu,
wszystko bylo ok wiec lekarz kazal czekac na naturalne rozpoczecie porodu.
Naraszcie zaczelo sie 6.30 rano. Poczatek byl nawet znosny godzina 14 zaczynaja
sie bole, z kazda godzina a pozniej minuta nie do zniesienia. godzina 18 lekarz
kaze czekac do 20 -jak nie urodze to na stol.....godzina 20 lekarz kaze czekac
do 22...godzina 22 "ja tego nie wytrzymam.....usypiam na pilce nie daje rady"
lekarz kaze czekac do 24....."jak o 24 nie wezma mnie na stol to zamorduje tego
lekarza chyba ze wczesniej sama sie wykoncze" o 24 lekarz podja decyzje idziemy
na stol. Znieczulenie- wybieram okoloprzeponowe...Obserwuje cc w lampie nad
stolem operacyjnym. Nie wytrzymuje zasypiam ze zmeczenia, budze sie jak dziecko
jest w rekach pielegniarki. Nie potrafie sie cieszyc, wykonuje polecenie
pielegniarki "moze pani pocalowac synka" zero emocji czegokolwiek....
przez tydzien bol glowy po znieczuleni, wyrzuty ze nie dalam rady urodzic (bo
co ze mnie za kobieta) po dwoch tygodniach coraz mniej mysle o cc...zakochuje
sie w synku....teraz on jest najwazniejszy. Jest slicznym kochanym
lobuziakiem.Ciesze sie ze jest zdrowy, nie wazne jak sie urodzil wazne ze jest.
anka

[jacqline]

Witam Panie! Przeczytalam wszystkie komentarze i nie rozumiem was drogie
kolezanki? Rowniez jestem za cc. bo faktycznie to komfort dla matki i dziecka.
Adrenalina dziecka podczas porodu wzrasta do takiego poziomu, iz nie wiem, czy
dorosly czlowiek, by cos takiego przezyl? Jestem w szostym miesiacu ciazy,
bedzie to drugie dziecko. Mialam pewne anomalia i lekarz ku mojej uciesze
powiedzial, ze bede miala cc. W poniedzialek mam wizyte i az drze jesli okaze
sie, ze bede musiala rodzic normalnie!!! Pamietam swoj porod pierwszy, horror,
nie moglam chodzic, stracilam duzo krwi! Gdy tylko wspominam chce mi sie wyc z
przerazenia, ze bede musiala przejsc ponownie to samo!!!!

[gwiazdka19]

Ja najbardziej załuje tego ze nie widziałam mojej córeczki takiej umorusanej w
mazi płodowej, nie słyszałam jej pierwszego krzyku i ze nie mogłam jej od razu
przytulic.Natalka przyszła an swiat 29.04 2003 r. przez cc choc z poczatku nie
było takich planów.Zaczeło zanikac tętno i lekarze podjeli decycje o cc.Nie
było tez czasu na znieczulenie zewnatrzoponowe wiec dotaałam znieczulenie
ogólne-narkoze.Coreczke zobaczyłam dopiero po 2,5 godz.Chciałam urodzic
normalnie ale nie było mi dane i raczej juz nie bedzie bo nie palnuje drugiej
latorośli.

[barponia]

jestem rowniez po cc - i po przeczytaniu wszystkich komentarzy i relacji z cc
nasunela mi sie pewna refleksja - otoz podzielilabym na relacje tych co sa
dobrowolnie po cc i wiedzialy o tym bedac w ciazy i te ktore bardzo chcialy
urodzic droga naturalna i niestety nieudalao sie - ja naleze do tych drugich i
mialam z tego powodu duzy wyrzut ze nie urodzilam normalnie a tak bardzi
chciala nie przytulialm mojego maluszka zarza po porodzie, bole glowy i
kroplowka przez pare dni- koszmar i ciagly wyrzut, ze ja nie urodzilam tylko
miMal wyjeli z brzucha - dopiero teraz po roku uwazam ze bylam smieszna, ale
uczuc sie nie wybioera-wiec prosba do tych co rodzily przez cc wiedzac o niej
nie wiecie co moze czuc kobieta, ktora tak bardzo chciala urodzic a jej po
prostu Maluszka wyjeli

[beatka35]

Zgadzam się z tobą. Ja podczas pierwszej ciąży bardzo intensywnie
przygotowywałam się do porodu naturalnego i kiedy doszło do cc (poród 6 tyg.
przed terminem i niewłaściwe ułozenie dziecka) miałam ogromne wyrzuty sumienia.
Potrzebowałam 4 lat, żeby zdecydować się na drugie dziecko i znów sytuacja się
powtórzyła (tym razem poród 2,5 miesiąca wcześniej), synek długo był w
inkubatorze, ja się zadręczałam poczuciem winy, koszmar. Kiedy zdecydowałam się
na trzecie dziecko, postanowiłam już nie walczyć o naturalny poród, a
przygotować się jak najlepiej do cięcia. W tym momencie całe napięcie odeszło,
poród odbył się w terminie, podczas cc przeżyłam wspaniałe chwile, synek był
cały czas ze mną. Tym razem mniej skupiałam się na swoim bólu, a bardziej
starałam się cieszyć z kontaktu z dzieckiem. Już nie miałam poczucia winy, że
nie potrafię urodzić naturalnie i myśle, że rzeczywiście, jeśli wiemy dużo
wcześniej o czekającym nas cięciu, łatwiej jest się z tym pogodzić i czerpać
radość z takiego porodu.

Pozdrawiam

[m.krup]

Zgadzam się! Napewno łatwiej pogodzić się z C.C. wiedząc o czekającym nas
cięciu. Mnie tez zadreczalo poczucie winy po porodzie zakonczonym operacją ale
oprocz tego (zadna z dziewczyn o tym nie wspomniala)bardzo dlugo po porodzie
jeszcze cierpialam i dochodzilam do siebie i pewnie nie bylam wyjatkiem. Jest
to z calą pewnością traumatyczne przeżycie, ale było warto: piekny, zdrowy
synek ur.15/04/2003 na Solcu.

Pozdrawiam i z chęcia przeczytam kolejne komentarze.
Monika

[magkow14]

Ja też bardzo chciałam urodzić naturalnie, przy pierwszym się nie udało, bo
dziecko się dusiło, a miałam rozwarcie na 4 cm. Miałam nadzieję, że uda się za
drugim razem, niestety lekarz poinformował mnie, że mam bardzo wąską miednicę
(jestem drobna)i nie dam rady urodzić siłami natury, bo dziecko przechodząc
przez kanał będzie się dusiło i nie mogą pozwolić na takie ryzyko. Gdybym miała
możliwośc wyboru, nigdy nie zgodziłabym się dobrowolnie na cc.Ja też patrząc z
perspektywy czasu zaczynam postrzegać to wszystko trochę inacze, cieszę się, że
mam zdrowe dzieci, że nic się im nie stało. To mi rekompensuje smutki.

[agacz2905]

Jestem osobą po wielu różnych operacjach. Po dzieciństwie "szpitalnym" nie
cierpię szpitali i boję się nawet przestąpić próg takiego przybytku. Jednak ze
względu na stan ortopedyczny lekarz powiedział, że nie ma wyboru. Musi być c.c.
Moje dzieci przyszły więc na świat właśnie przez cięcie. Nie mam z tego powodu
żadnego żalu czy poczucia niespełnienia, albowiem niezależnie od istnienia
wskazań medycznych do cesarki i tak bardzo bałabym się porodu i ani ja ani mój
dobrze znający mnie lekarz - nie widzieliśmy mnie w roli rodzącej siłami
natury. W obu przypadkach miałam znieczulenie podpajęczynówkowe, ten sam
szpital, podobna ekipa, mąż przy operacji...Jednak z sentymentem wspominam
tylko to pierwsze cięcie, gdzie do szpitala trafiłam z rozpoczęta już akcją
i "nie było czasu się bać". Nie bez znaczenia jest też chyba fakt, że bardzo
przeżyłam narodziny PIERWSZEGO (i jak wtedy myślałam jedynego) dziecka. Druga
cesarka to dla mn8ie koszmar, wspomnienia jeszcze zbyt świeże, aby się
rozpisywać. Druga ciąża, gorsze samopoczucie i gorszy stan zdrowia. Choleeeerne
upały. C.c planowane "na zimno" wykonane bez czekania na początek
fizjologicznego porodu. Pobyt w szpitalu, zwierzęcy strach. Nie było już
euforii czegoś nieznanego. Ale to bardziej moje odczucia "wewnętrzne", bo
wykonanie obu cesarek było bez zarzutu. Na trzecie cięcie w życiu się nie
zdobędę. Pozdrawiam

Agnieszka

[kiniast]

cztery misiące temu urodziłam córeczkę. Decyzja lekarzy o cesarskim cięciu była
dla mnie ogromnym szokiem. Przez całą ciążę przygotowywalam się na poród
naturalny, uczyłam się oddychania, chodziłam na szkołę rodzenia. Niestety dwa
dni po terminie porodu odeszły zielone wody. Po przyjeździe do szpitala
zostałam podłączona na 2 godziny do ktg no i zapadła ostateczna decyzja. Nie
ukrywam że wpadłam w histerię obawiałam się że coś złego dzieje się z moim
dzieckiem. Dyżurująca lekarka okazała mi wiele serca i ciepła. Mąż był ze mną
do osttniej chwili, ale samą operację musiał przeczekać na korytarzu. Tylko
dzięki wspanialej postawie lekarzy nie czułam się osamotniona. Bardzo żałuję że
nie mogłam urodzić swojej córeczkituralnie, żałuję że nie przeżyłam tej chwili
szczęścia o której opowiadają dziewczyny, żałuję że nie mogłam jej przytulić,
że nie było przy mnie męża, mam poczucie niespełnienia, a jeszcze ta koszmarna
noc po porodzie, konieczność leżenia plackiem przez 8 godzin. Faktycznie nie
cierpiałam, również dziecko nie było wymęczone porodem a jednak... bałam się że
będę miała kłopoty z karmieniem, ale cale szczęście Kinga od razu wiedziała do
czego służy cycuś i do dzisiaj nie toleruje nic innego! Pozdrawiam
wszystkie "cesarzowe" - tak nazywano nas w szpitalu

[ju8]

Bardzo zainteresowaly mnie wasze wypowiedzi. Jestem w 17 tyg. ciaży. Do tej
pory uwazalam, że nie ma nic lepszego niz poród naturalny, ale od samego
poczatku ciąży mam straszne bóle kregosłupa, przez które nie sypiam po nocach i
ciężko mi chodzić. Żaden lekarz nie potrafi okresli co tak naprawde jest
powodem bóli a ponieważś przez wiele lat trenowałam wyczynowo moge mieć
zwyrodnienia. Powoli nastawiam sie na cc i nie wiem jak sie zachjowam kiedy
okaze sie że moge rodzic naturalnie. Widze ze najwazniejsze jest nastawienie.
Dodam, ze moja bratowa rodziła z "nienacka" przez cc i jest b. szczesliwa,
namawia mnie na taka forme porodu i mowi ze napatrzyla sie na mamy "naturalne"
oraz ich dzieci i nie chce nigdy tak rodzic. Martwie sie tym wszystkim i nie
wiem jak sobie poradze. Ciąze znosze zle i wole aby mi dzidzie "wyjeli" zdrowa
niz zeby mialo sie cos stac.
Mam prośbe, jesli ktoras miala cc z powodu kregoslupa napiszcie kiedy zapadla
decyzja o formie porodu.

[helwit]

Ja równiez urodzilam synka przez c.c. 29.09.2003.
musze wam powiedziec, ze bylam bardzo nastawiona na porod naturalny, chodzilam
do szkoly rodzenia, duzo o tym czytalam, a gdy zblizal sie termin porodu, to
prawie nie moglam sie doczekac akcji porodowej.
zaczelo sie od pekniecia pecherza plodowego, pojechalismy do szpitala, akcja
porodowa zaczela sie bardzo szybko, po ok 3 godz. mialam juz b. silne skurcze
i... i wtedy mi sie odechcialo. po nastepnych 3 godz. dostalam znieczulenie
z.o. i wtedy juz bylo dobrze. skurcze ladne, regularne, rozwarcie 7 cm, ale
glowka malego nie wstawiala sie w kanal rodny. gdy lekarka wspomniala o c.c.
to powiem szczerze,ze odetchnęłam i naprawde tego chcialam.
operacje znioslam swietnie. w drugiej dobie bylam juz prawie na chodzie,
maluszek jest cudny, spokojny, z karmieniem tez zero problemów. ogolnie jestem
b. zadowolona i niczego nie zaluje. nastepny porod chcialabym przezyc podobnie.
ciesze tez bardzo, ze nie mam pocharatanego krocza, bo i to sie zdarza.
pozdrawiam wszystkie cesarzowe, mama Witka.

Dziękuje

[magkow14]

Dziękuje wszystkim mamą które napisały o swoich przeżyciach związanych z cc.,
i tym które dołączą do nas. Dzięki Wam zrozumiałam, że czas leczy rany, jeszcze
gdzieś tam w środku buntuję się, ale powoli zaczynam akceptować to, że
jestem "pocięta". Szczególnie dziękuje tym, które przeżywały tę operację tak
jak ja :
- Asi-ch - Ty jako pierwsza mnie wsparłaś
- alerut - smuteczki już się "ulatniają", życzę Ci powodzenia drugim
porodzie
- Beatce 35- gdybym jeszcze miała rodzić po raz trzeci spróbuje tak jak Ty
przygotować się psychicznie na cc. To na pewno pomoże.
- zawirowanej - ja z pierwszym męczyłam się trzy dni, z drugim dwa tygodnie
i trzy razy lądowałam na porodówce. Cieszę się, że
zakochujesz się w swoim maleństwie.
- gwiazdka 19 - może kiedyś zmienisz zdanie i zdecydujesz się na drugą
latorośl
- barponia - zgadzam się z Tobą, kobiety które dobrowolnie decydują się
na cc. nie przeżywają tego co te, które całym sercem
pragnęły przeżyć to w sposób naturalny.
- m.krup - dochodzenie do siebie po cc. trwa "wieki", od mojej cesarki
minęły ponad dwa miesiące i nadal np. jak kichnę odczuwam ból
w miejscu cięcia.
- kiniast - ucałuj Kingę
Jeszcze raz dziękuje i pozdrawiam Was.
Pozdrawiam też pozostałe "cesarzowe":humcajs,beatta333,jacqline,agacz2905,helwit

[kangu4]

Ja też mam dwóch "CESARZY". podobnie jak większośc, bardzo to przeżyłam i długo
dochodziłam do siebie. Myślę jednak, że świat idzie na przód i nie warto
oglądać się wstecz. Trzeba cieszyć się chwilą obecną. Zastanawiam się, czemu
panuje tu taka cisza? Czemu nikt nie odzywa się po podziękowaniach magkow?
Pozdrawiam wszystkie pociętę. Karolina

[magkow14]

Nie wiem dlaczego tu zrobiło się tak pusto. Być może jeszcze coś ruszy, liczę
na to. Ja też nie miałam ostatnio zbyt dużo czasu by tu zajrzeć, ale teraz mam
zamiar się poprawić. Cieszę się, że pojawiła się kolejna osoba.
Pozdrawiam.
Magkow14.

[javert]

Czesc wszystkie moje 'bliźniane' koleżanki!I dzieki tobie, magkow za
skierowanie mnie na te strone-przyjemnie jest sobie pobyc w gronie tych, ktore
przeszly niemal to samo!
Jesli chodzi o moje odczucia, to o tm ze bedzie ciecie dowiedzialam sie na 1,5
miesiaca przed porodem. Jak juz wiesz, mialam polozenie miednicowe-posladkowe.
Z mysla o takim rozwiazaniu bylam pogodzona i zupelnie nie przezywalam
rozterek.Moze wlasnie dlatego, ze to wzgledy zdrowotne o tym zdecydowaly, no i
ze wiedzialam duzo wczesniej.
A tak poza tym, to, dziewczyny!Napiszcie, prosze, czy wykonujecie jakies
cwiczenia gimnastyczne i czy nam w ogole wolno?i od kiedy? Chcialabym sie
pozbyc tego lekko wystajacego brzuszka (jestem 1,5 miesiaca po cesarce).
Ciekawi mnie tez to, w jakim miejscu wykonuje sie drugie ciecie, no i jakie sa
potem odczucia - czy po drugiej cesarce tez brzuch tak boli, a moze mocniej?
Czekam na wiesci i serdecznie was wszystkie i wasze pociechy pozdrawiam!
javert

[magkow14]

Hej Javert! Cieszę się, że pojawiają się nowe osoby na moim forum. Jeśli chodzi
o ćwiczenia to wydaję mi się, że musisz jeszcze poczekać, a brzuszek zginie,
ale rozumiem Cię (przed porodami uprawiałam aerobik). Ja przed drugą ciążą
byłam plaska i ważyłam 3 kg mniej niż przed pierwszą. Drugie cięcie miałam
wykonane w tym samym miejscu co pierwsze, a ból jest taki sam. Ja czułam się
okropnie, do końca wierzyłam, że będzie mi dane mojego drugiego synka urodzić
normalnie. Teraz już minęły prawie trzy miesiące i pogodziłam się z tym.
Pozdrawiam Cię i czekam na odpowiedź.
Magkow14.

[elasz4]

Ja też miałam cc, przez całą ciążę tak jak moje poprzedniczki przygotowywałam
się do porodu naturalnego, lecz w trakcie porodu po 13 godzinach jego trwania
okazało się, że nic z tego nie będzie i zrobiono cc w znieczuleniu
zewnątrzoponowym. Dla mnie osobiście decyzja o cc była wybawieniem z tego
potwornego bólu, który towarzyszył mi przez cały czas porodu naturalnego.
Nie miałam problemów z dojściem do siebie i przyznam, że doceniłam ten rodzaj
porodu (cc), ale tylko dlatego, że było mi dane rodzić naturalnie. Nigdy nie
miałam i nadal nie mam jakiegoś poczucia winy z tego powodu, ponieważ uważam,
że najważniejsze było dobro mojego synka, a chciałam powiedzieć, że zanim
podjęto decyzję o cc, zdecydowano się na zabieg czyli zastosowanie próżnociągu,
na szczęście mój Szkrab był na tyle sprytny, że nie dał sobie przymocować do
główki tej ogromnej przyssawki i gdybym wtedy była świadoma to nigdy nie
zgodziłabym się na poród naturalny ale zabiegowy, bo uważam, że zdrowie dziecka
jest najważaniejsze, a nie to czy urodzę naturalnie czy przez cc.

[akml]

Witam i bardzo dziękuje
Trzy miesiące temu urodziła wspaniałego synka przez cesarkę (zagrażająca
zamartwica wewnątrzmaciczna). Zabieg nie planowany decyzja o zabiegu została
bardzo szybko podjęta spadek tętna dziecka. Ja też bardzo przeżywam że nie
mogłam urodzić naturalnie nie spodziewałam się tego. Przygotowywałam się do
porodu naturalnego a cesarka nawet nie pomyslałam. Moja ciąża przebiegała bez
problemu reguralne wizyty u ginekologa, badania wszystko ok. Do końca siódmego
miesiąca chodziłam do pracy później mój doktorek wysłał mnie na l4 żabym
odpoczeła przed dzieckiem. Doktorek mój wyjechałna urlop ostatnią wizyte miałam
ok 3 tygodnie przed terminem doktorek powiedział że nie ma potrzeby aby
chodziła jeszcze do lekarza ma czekać na głos natury. Czekałam ale natura nie
dawała znać. dzień po terminie pojechałam do szpitala lekarz zbadał mnie
powiedział że mam wracać do domu wszyjstko było ok. Cztery dni po termini
natura dała znać pęk pęcherz byłam cała mokra. pojechaliśmy do szpitala na
izbie rozwarcie na dwa palce zrobione po masażu szyjki, zero skurczy a tętno
małego niskie. Na porodówce się uspokoiło było dobre tętno powiedziano mi że
jak jeszcze raz spadnie to będzie cesarka i tak sie stało. Przewieziono mnie na
blok i zasnęłam tyle pamiętam. Jak sie obudziłam to usłyszłam to co każda mama
chce szłyszeć że dziecko zdrowe ładne 10 p problemy z tętne były spowodowane
uciskiem pępowiny jak wody odeszły to on się spadł i uciskając pępowine. Ja
zaczęłam płakać i tak rycze do tej pory.Jestem szczęśliważe mam zdrowe dziecko
ale przykro mi że nie mogłam go urodzić. Słowo ciąża poród doprowadzały mnie do
złości taksamo jak stwierdzenie że mnie nie bolało.Ból czułam okropny kilka
zastrzyków kroplówki i nic nie pomagało rana rwała. Przez całą noc była
przynmie położna co jakiś czas przychodził lekarz nic nie pomagało. Teraz już
powoli wszystko wraca do normy dalej boli brzuch, cały czas jest jakby
zdrętwiały rana po cięciu kłuje niekiedy piecze. Napewno wróce do sił mam dla
kogo żyć .
Zastanawia nmie jedna sprawa dlaczego tak mało się mówi o cięciu w tych
książkach i poradnikach. Tylko pare słów i to wszystko. Chodziłam do szkoły
rodzenia kobieta nic nie wspomniała mówiła tylko jak się zachowywać gdy
rozpoczyna się poród książkowy. Nie wiedziałam że jak wody odejdą to należy
najlepiej na chwile położyć się z poduszkami pod pupą, ja zaczęłam biegać z
radości bo nareszccie się zaczeło a mój maluszek schodził w dół.
Zawsze chcieliśmy z mężem dwójkę dzieciaczków ale boje się następnej ciąży
chyba bym oszalała. Zobaczymy !
Dziękuje że mogła się wygadać w domu nikt mnie już niechce słuchać.
Anka

[javert]

Hej! Sporo przeszłaś akml,ale głowa do góry! Każda z nas ma jakąś
swoją 'bolesną' opowieść dotyczącą porodu. Mnie też się nie spieszy do porodu,
choć chcę mieć jeszcze drugiego dzidziusia...Pozdrawiam Cię i życze zdrowia!
javert

[magkow14]

Ja też miałam znieczulenie ogólne i przy pierwszym i przy drugim, jednak miałam
troszkę inne odczucia po porodzie, nie bałam się drugiej ciąży. Tak jak Ty
pragnęłam dwójkę pociech, a nawet trójkę (trzecie chciałam w wieku 40 lat) i
chciałam aby między nimi była różnica dwóch lat, moja lekarka nie widziała
przeciwskazań. Gdy trafiłam na porodówkę uświadomiono mnie, że najlepiej jakbym
odczekała trzy lata. Wtedy zastanawiałam się, czy to by coś zmieniło, teraz
wiem, że nic. Nie mam szans urodzić siłami natury. Lekarze twierdzą, że trzy
cięcia są dopuszczalne, z tym, że trzecie stanowi już zagrożenie dla mojego
życia. Cieszę się, że możesz się wygadać, pisz częściej.
Pozdrawiam.
Magkow14

[akml]

Dzięki za zainteresowani. Podziwiam Cię za odwagę. wiem ze jezeli nawet
zdecydujemy się na kolejnego dzieciaczka to nie mam szans na naturalny poród
ale teraz to wiem. Mam z mężem konflikt serologiczny i może to być
niebezpieczne w drugiej ciąży.
W jakim szpitalu miałyście cięcie. Ja w Gliwicach
Mam pytanko o brzuszek cały czas czuje że jest zdrętwiały jak szybko wstane z
krzesła to mnie boli i kłuje. Jak długo jeszcze?
Postaram się częściej pisać. Pozdrawiam

[magkow14]

Ja też mam konflikt, mam grupę "0-Rh(minus)", a mój mąż "0-Rh(plus). Napewno
dostałaś po porodzie immunoglobulinę anty D(powinnaś dostać zaświadczene, że Ci
ją podano), więc nie musisz się martwić o konflikt. W drugiej ciązy miałam
kilkakrotnie kontrolowany poziom przeciwciał i zawsze wyniki wykazywały ich
brak.
Pozdrawiam.
Magkow14.

[magkow14]

Ja też mam konflikt serologiczny, po pierwszym porodzie podano mi
immonoglobulinę anty D i po drugim porodzie zresztą też(hamuje wzrost
przeciwciał, powinna być podana wciągu 72 godzin po porodzie, a Ty otrzymujesz
zaświadczenie, że Ci ją podano). Podczas drugiej ciąży miałam kontrolowany
kilkakrotnie poziom przeciwciał i nie wykryto ich. Jeśli chodzi o ból brzuszka
to ja jeszcze pół roku po pierwszej cesarce odczuwałam ból np. podczas
kichania. Trzymaj się dzielnie.
Pozdrawiam.
Magkow14.

Do magkow14

[elasz4]

Hej, właśnie przed chwilą napisałam, że pierwsze słyszę o tym, że mając
konflikt serologiczny nie można rodzić naturalnie i wysłałam mój post, a potem
przeczytałam twój post i ja też byłam w takiej sytuacji w 72 godziny po
porodzie dostałam Imunoglobulinę antyD i dodatkowo dostałam ją jeszcze będąc w
ciąży w 28 tygodniu po to żeby nie było jakichkolwiek problemów z donoszeniem
ciąży.
Pozdrawiam

Do akml

[elasz4]

Cześć
Mam pytanie dlaczego napisałaś, że macie z mężem konflikt serologiczny i
dlatego ewentualnie następne dziecko może się urodzić tylko poprzez cc ?
Interesuje mnie to ze względu na to, że my także mamy z mężem konflikt
serologiczny, ale nie słyszałam o tym, że w taim przypadku całkowicie
wykluczony jest poród naturalny.
Ja urodziłam przez cc, ale tylko dlatego, że pojawiły się komplikacje, ale
wcześniej byłam przygotowywana do porodu naturalnego.

[akml]

Witam
Dostałam też po cięciu immunoglobulinę lekarz powiedział że następną ciąże
lepiej zakończyć ciecie gdyż może wystąpić zagrożenie dla dziecka spowodowane
konfliktem i będzie konieczna transfuzja. Jednak każdy lekarz ma inną teorie
zapytaj dokładnie co sądzi twój ginekolog. Ciekawa jestem co on powie. Ja też
cięcie miałam wykonane nie z powodu konfliktu tylko zewzględu na spadek tętna
maluszka.
Pozdrawiam

2 porody:cesarka i naturalny

[javert]

Jest wiele zalet i wad tych roznych typow porodu. Moze jest wsrod was
dziewczyna, ktora ma za soba oba, tj.naturalny i cesarskie ciecie? Jestem
ciekawa jak wygladaja te dwa rozne sposoby rozwiazania z jej perspektywy.

[magkow14]

Hej javert! Specjalnie dla Ciebie założyłam nowy wątek, mam nadzieję, że
pojawią się na nim osoby które rodziły na dwa różne sposoby. Też jestem ciekawa
jakie są ich odczucia.
Pozdrawiam.
Magkow14.

[6yen9]

Wiam.Moja chistoria jest skapke inna.Ja miałam cesarkę dlatego że, lekarz
zdecydował że, będzie lepiej dla mnie, poniewaz mam dużą wadę wzroku-bo gdybym
miała rodzidz normalnie to mogło by mi się coś stać z oczami.Jestem zadowolona
z tego bo nie musiałam się męczyć tak jak prawie wszystkie kobiety.Napewno
jeśli się zdecyduję na drugie dziecko to też będę miała cesarskie
cięcie.Pozdrowiomka.

[kangu4]

Twoja historia wcale nie jest skąpa i tak jak inne przyczyną cięcia były
wskazania medyczne. W Twoim przypadku były to oczy w przypadku części ratownie
dziecka, niesymetria itp.. Jeśli masz problem z oczami to z góry wiadomo, że
kolejne dziecko przyjdzie na świat tą samą drogą co pierwsze czyli przez
cesarkę i w tym przypadku nie Ty lecz lekarz decyduje. Jeśli jesteś zadowolona
z tego to super, ja nie byłam (((.

[bdra1]

Ja też miałam cc, przez całą ciążę tak jak moje poprzedniczki przygotowywałam
się do porodu naturalnego, lecz w trakcie porodu po 13 godzinach jego trwania
okazało się, że nic z tego nie będzie i zrobiono cc w znieczuleniu
zewnątrzoponowym. Dla mnie osobiście decyzja o cc była wybawieniem z tego
potwornego bólu, który towarzyszył mi przez cały czas porodu naturalnego.
Nie miałam problemów z dojściem do siebie i przyznam, że doceniłam ten rodzaj
porodu (cc), ale tylko dlatego, że było mi dane rodzić naturalnie. Nigdy nie
miałam i nadal nie mam jakiegoś poczucia winy z tego powodu, ponieważ uważam,
że najważniejsze było dobro mojego synka, - to słowa elaszy4 ktore są rownież
moimi słowami, Synka nie widziałam przez tydzień bo zaraz odjechał na OIOM
drugie cc bylo super oprocz strachu, ktory nastapił dopiero godzinę przed
operacją.
Chciałabym jeszcze trzecie - ale wiem ze balabym sie bardziej bo co innego miec
cc po 13 godzinach rodzenia a co innego prosto z "ulicy" na zywo. A tak wogole
bałabym sie o dziecko, zeby było zdrowe, (tyle dzisiaj wad.........) , bo
pierwsze to musi byc, drugie ( wmiom przypadku) rowniez..
pozdrawiam
B.

[antonina_74]

Witaj,
tez jestem po 2 cesarkach - za drugim razem mialam rodzic naturalnie ale nie
wyszlo - zero rozwarcia po 1,5 doby skurczow
Kube urodzilam w pazdzierniku 1999, Zosie we wrzesniu 2003.
Nie mam problemow z faktem ze nie rodzilam naturalnie, najwazniejsze dla mnie
to ze dzieci cale i zdrowe sa na swiecie. Slyszalam pierwszy krzyk Kuby (zzo)
ale przy Zosi mialam znieczulenie ogolne wiec zobaczylam ja dopiero po paru
godzinach. A i tak od razu sie pokochalysmy
Fajnie ze powstalo takie forum!

Pozdrawiam,
Antonina
mama Kuby (4,5) i Zosi (6 m-cy)

Witaj antonina_74

[magkow14]

Witam Cię na moim forum, cieszę się, że jesteś.
Magkow14.

[maliniaq]

Super, że jest to forum. To nieocenione źródło informacji i to, takich z życia,
nie książkowych. Ja jeszcze nie rodziłam, ale mój synuś za miesiąc (równo od
dziś) ma przyjść na świat właśnie przez cc. Wskazaniem jest wada wzroku i
poprzeczne ułożenie dziecka (no i mój paniczny strach przed bólem porodowym,
nacinaniem krocza i innymi przyjemnościami). Dzięki Wam, dziewczyny, nie boję
się zupełnie!!! Wiem, że w zupełności nie uniknę bólu, to jednak jest operacja,
jakkolwiek by ją nie nazywano. Wydaje mi się jednak, że da się to przeżyć.
Najważniejsze, że sam moment narodzin dzidziusia można przeżyć godnie i z
wielką radością. No i że Mały od początku jest dotleniony i urodzony w
spokojnej atmosferze (wydaje mi się, że to dużo). A ja? No cóż? Dojdę do siebie
jakoś, bo przecież mam dla kogo żyć!!! Najwyżej powyję trochę z bólu, to mi
dadzą jakieś środki przeciwbólowe. Ale cóż to znaczy mój ból i trochę
cierpienia w obliczu zdrowego, ślicznego bobaska??? Dziękuję raz jeszcze za to
forum i ten wątek. Pozdrawiam serdecznie, papa. Agnieszka i 35 tygodniowy Adaś.

[marzek2]

To i ja się dołączę. Jestem mamą dwóch córeczek urodzonych przez cc (pierwsza -
położenie miednicowe, druga - z powodu zmian w dnie oka), teraz w trzeciej ciąży
i wiem, ze czeka mnie kolejna cesarka, właśnie w powodu poprzednich dwóch,
lekarza nie chcą ryzykować pęknięcia macicy w czasie parcia. Cieszę się, że jest
takie forum (znalazłam zupełnie przypadkowo, poprzez sygnaturkę założycielki
chyba ).

[mamana102]

moja cesarka byla jak najbardziej planowana. moj maz byl przy porodzie,
mogl "odciac"pepowine, slyszalam pierwszy krzyk mojej coreczki, mam super
zdjecia z porodu. jestem super szczesliwa mama i polecam wszystkim cc
pozdrawiam