Szydełkowe robótki, koronki

[nessie-jp]

Dziewczyny (głównie, bo panowie pewnie nie zwracają uwagi), czy pamiętacie, aby ktoś w książkach LMM cokolwiek szydełkował? Wiem, że dużo szyto, były sławne narzuty patchworkowe na łóżka, Maryla splatała dywaniki z gałganków. Ruby robiła koronkę

[supervixen]

Ja nie pan, ale przyznam że jako szczęśliwa posiadaczka dwóch lewych rąk też nie zwracam uwagi na rodzaj wspomnianych robótek. Jednakowoż parę klików na gutenbergu - i tak, szydełkowanie pojawia się w większości książek o Ani, od pierwszej zaczynając (Diana pokazuje Ani jakiś tajemny wzór przywieziony od ciotki z Carmody).

Później z takich bardziej charakterystycznych to w Szumiących Topolach Cyrus Taylor zostaje przez żonę oskarżony o takie piękne szydełkowanie :P

[pi.asia]

Oj nessie_jp, już miałam iść spać, a tu wyskakujesz z kolejnym ciekawym wątkiem!

Oczywiście że szydełkowano i to prawie wszystkie panie!
O ile dobrze pamiętam, panna Kornelia prawie zawsze przychodziła do Ani z ręczną robótką, i często były to koronki.
Była chyba tez mowa o szydełkowych kapach na łóżko (Małgorzata Linde).
Ewa (nie przekonam się do imienia Leslie) szyje dla małej Joy prześliczną sukieneczkę - maleńkie falbanki były z pięknej koronki - na pewno szydełkowej.
Co do igły w robótce Ruby - też zawsze mnie to dziwiło, i dopiero teraz dotarło do mnie, że szydełkowe robótki trzeba wykończyć igłą - po prostu wszyć nitki wystające na początku i końcu robótki. Zawsze najbardziej wkurzał mnie ten etap ;)
Z szydełkową robótką chodziło się w odwiedziny nawet do dostojnych osób - u Tomgallonów "Ania robiła na szydełku ozdobne serwetki, a panna Minerwa dziergała na drutach narzutę".

No i najważniejszy przykład: Cyrus Taylor, który "potrafi pięknie szydełkować. Zeszłej zimy, kiedy leżał chory na lumbago, zrobił piękną serwetkę, która leży na stoliku w salonie"

"Kobieto, ja nie szydełkuję! Czy jedna wstrętna serwetka ma na zawsze zniszczyć człowiekowi reputację?!"

Więcej nie pamiętam, ale chyba Cię usatysfakcjonowałam ;) Mogę z czystym sumieniem iść spać.

[nessie-jp]

Ha, faktycznie, przypomniałyście mi o cudownym Cyrusie Taylorze! Kolacja u Taylorów to w ogóle jedna z najpiękniejszych scen tej książki.

> Co do igły w robótce Ruby - też zawsze mnie to dziwiło, i dopiero teraz dotarło
> do mnie, że szydełkowe robótki trzeba wykończyć igłą - po prostu wszyć nitki

Ja zastanawiałam się, czy tłumaczka nie pomyliła "needle" w sensie igły do szycia z "knitting needle", czyli po naszemu

[supervixen]

Ta enigmatyczna robótka jest w oryginale określona konkretnie, jako "embroidered centerpiece", więc Ruby chyba po prostu wyszywała jakąś serwetkę.

[nessie-jp]

supervixen napisała:

> Ta enigmatyczna robótka jest w oryginale określona konkretnie, jako "embroidere
> d centerpiece", więc Ruby chyba po prostu wyszywała jakąś serwetkę.

No i to wszystko wyjaśnia :)

[pi.asia]

W "Ani ze Złotego Brzegu" Zuzanna na spotkanie pań z Koła Pomocy zakłada "nowy fartuch obszyty szeroką na pięć cali koronką, którą własnoręcznie wyszydełkowała z nici nr 100. Koronka ta zdobyła pierwsze miejsce na konkursie w Charlottetown".

[the_dzidka]

Ciekawe, czy którakolwiek z pań na Wyspie znała moje ukochane frywolitki? Musiałabym poszukać w oryginałach, bo znając nasze tłumaczki, słowo "tatting" mogły beztrosko zamienić na knitting, i po ptokach.

[lilimeye]

nessie-jp napisała:

> supervixen napisała:
>
> > Ta enigmatyczna robótka jest w oryginale określona konkretnie, jako "embr
> oidere
> > d centerpiece", więc Ruby chyba po prostu wyszywała jakąś serwetkę.
>
> No i to wszystko wyjaśnia :)

Robi się koronki także igłą. Są piękne. Niedawno widziałam przykłady i opis wykonania w którymś pisemku robótkowym. Dla mnie to też była nowość. Jesli znajde czas, postaram sie wkleić zdjęcia.

[lilimeye]

[url=http://www.artbiznes.pl/jsp/artbiznes/artykuly.jsp;jsessionid=01EBE598A0029462E93320592FAF6316?Typ=detal&Id=1&IdArtykulu=923]Koronki igłowe[/url]

[lilimeye]

Poprawiam:
www.artbiznes.pl/jsp/artbiznes/artykuly.jsp;jsessionid=01EBE598A0029462E93320592FAF6316?Typ=detal&Id=1&IdArtykulu=923

[nessie-jp]

Wspaniałe!

Dziękuję bardzo za linka.

[slotna]

> Ha, faktycznie, przypomniałyście mi o cudownym Cyrusie Taylorze! Kolacja u Tayl
> orów to w ogóle jedna z najpiękniejszych scen tej książki.

Juz po poscie Supervixen chcialam napisac, ze UWIELBIAM te scene :) Cudo.

[slotna]

> Co do igły w robótce Ruby - też zawsze mnie to dziwiło, i dopiero teraz dotarło
> do mnie, że szydełkowe robótki trzeba wykończyć igłą - po prostu wszyć nitki w
> ystające na początku i końcu robótki. Zawsze najbardziej wkurzał mnie ten etap
> ;)

Ojaaa, ciebie tez? Wspaniale :) Nienawidze szyc recznie, pierwsza szydelkowa serwetke bezmyslnie wykonalam z miliona kolorow i kazda zmiane trzeba bylo zabezpieczyc. Zajelo mi to kilka miesiecy... (sama serwetke wydlubalam w pare dni)

[pi.asia]

Witaj w gronie wkurzonych szyciem szydełkowych serwetek ;)
Co najdziwniejsze, wkurzało mnie wyłącznie szycie w kontekście szydełkowania i szycia dla szycia. Bo jeśli chodzi o inne szycie, to uwielbiam hafty krzyżykowe, i w haft Richelieu też się bawiłam. Ale przyszycie guzika czy czegoś naderwanego to dla mnie katorga ;)
Z tą serwetką z milionna kolorów toś sobie rzeczywiście wymyśliła karę. Ja zawsze szydełkowałam z białych nici, ale nieraz uparłam się na robienie serwetki z wielu pojedynczych elementów, a każdy element miał dwie nitki do zabezpieczenia, aaaaaaa!!!!!

[nessie-jp]

Ja nie daję rady z tym wszywaniem, wrabiam od razu w robótkę przy zmianie koloru

[ciotka_paszczaka]

Jesli moja wizyta w centrum robotkowym (jesli to tak mozna nazwac) w Cavendish
jest miarodajna, to byly tam kapy irlandzkie (do kupienia) i do ogladania; dziergane szydelkiem w/g starych wzorow.
[ Taka sama dostalam w prezencie od mojej Tesciowej, jak sie urodzilo pierwsze dziecko -to taki typowy - i sliczny - prezent.]
Na drutach wszyscy bez wyjatku robili z narzutem nitki, ja dziergalam skarpety na 5 drutach, co wzbudzilo podwojne zainteresowanie;
1. metoda "kontynentalna"
2 piec drutow -oni robia na czterech ! Nie wiem czemu, ale robia na 3 -a tym czwartym przerabiaja.
W tym centrum byly tez kolowrotki (na tym sie nie znam) wygladajace dokladnie tak samo, jak europejskie kolowrotki.
Hafty-byly nieliczne, glownie krzyzykowe (ale nic "typowego" tzn. jakiejs typowej szkoly haftu nie widzialam).
Natomiast jak pojechalismy troche dalej, juz w kontynentalnej Kanadzie, tzn. nie na wyspie Ks. Edwarda;, tam bylo duzo potomkow osadnikow Niemieckich, i zdarzaly sie osoby robiace na drutach tak jak my.
Sadze jednak, ze ten poczatkowy opis -bylby miarodajny dla Avonlea z przed 90 lat!

[nessie-jp]

ciotka_paszczaka napisała:

> Jesli moja wizyta w centrum robotkowym (jesli to tak mozna nazwac) w Cavendish
> jest miarodajna, to byly tam kapy irlandzkie (do kupienia) i do ogladania; dzi
> ergane szydelkiem w/g starych wzorow.

Dzięki za ten opis. Muszę poszukać tych wzorów na kapy irlandzkie, ogromnie lubię takie starocie.

[bmsien]

Cyrus Taylor to nie jedyny mężczyzna, który potrafi posługiwać się szydełkiem. W "Wymarzonym domu Ani" panna Kornelia opowiada:

"Zmusiłam panią Tomaszową Holt, aby pojechała ze mną. Najwyższy czas, żeby i ona miała jakieś wakacje, proszę mi wierzyć. Zapracowała się prawie na śmierć. Tomasz Holt umie pięknie robić szydełkiem, ale nie jest w stanie dać utrzymania rodzinie. Zdaje mi się, że on nigdy nie potrafi wstać rano do jakiejś uczciwej pracy, natomiast bardzo wcześnie się zrywa, jak tylko chodzi o wyprawę na ryby. Czy nie prawdziwy mężczyzna?"

[pontecorvo]

w górę

[vi_san]

Pozwól, że się wtrącę.
Ruby mogła robić koronkę na igle zwaną frywolitką - wykonuje się ją igłą lub specjalnym czółenkiem. wiem, bo sama splatam koronkę frywolitkową na czółenkach...

[the_dzidka]

vi_san napisała:

> Ruby mogła robić koronkę na igle zwaną frywolitką - wykonuje się ją igłą lub sp
> ecjalnym czółenkiem. wiem, bo sama splatam koronkę frywolitkową na czółenkach..

Serio? Ja też :) I też na czółenkach. Tam wyżej gdzieś się zastanawiałam, czy Ania i jej koleżanki znały frywolitkę :)

[vi_san]

Mogły znać, bo frywolitka jest stara. To znaczy jako technika. Ponoć była znana już w starożytności, a "rozkwit" popularności to XVII - XVIII wiek. Ania i jej przyjaciólki jak najbardziej mogły "frywolić". Zwłaszcza, że ta robótka uchodziła za nader pożądaną - ze względu na dekoracyjnośc i "lekkość". A Ruby przecież lubiła ładne, eleganckie rzeczy...

[the_dzidka]

Dlatego w wolnej chwili chcę przeszukać oryginały na gutenbergu pod kątem słowa "tatting".

[cegehana]

W „Dolinie Tęczy” w przekładzie Janiny Zawiszy-Krasuckiej (Wydawnictwo „Retor” 1932) trafiłam na dwa fragmenty o szydełkowaniu:

1. […] Mary Vance siedziała tuż przy niej szydełkując zawzięcie. […] Musiała jeszcze zrobić kilka rzędów pończochy, a będzie mogła także wybiec do Doliny […].
(Jest to początek rozdziału 15. pt. „Więcej plotek”)

2. Pani Stimson (wzięta przez dzieci za ducha Henryka Warrena):
[…] Udała się tam szydełkową robotą i mając ręce zajęte, przewiesiła prześcieradła przez ramię. Nagle wypadło jej z rąk szydełko i na nieszczęście w żaden sposób nie mogła go znaleźć. […].
(opowieść Zuzannyz z rozdziału 30, pt. „Duch na grobli”).

I nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, tylko że: w obu przypadkach w oryginale mowa jest o robocie na drutach (knitting), nie o szydełkowaniu (crotchet). To odkrycie dziwi mnie niezmiernie, bo wydawać by się mogło, że w czasach Zawiszy-Krasuckiej każda młoda dziewczyna zajmowała się robótkami ręcznymi, i miała pojęcie o tym, że są to zupełnie różne techniki. Raczej spodziewałabym się takich byków we współczesnych przekładach. Tymczasem w przekładzie Bogusławy Kaniewskiej jest wszystko zgodnie z oryginałem, a Pani Stimson spadł na ziemi „jeden z drutów” a nie szydełko.

Przy okazji zastanawia mnie też jedna kwestia: dzisiaj nie robimy na drutach ani szydełku masowo, bo łatwiej i taniej pójść do kiosku i kupić rajstopy czy pończochy, całkiem to oczywiste w naszych czasach. Ale: kiedy po Glen St. Mary rozniosła się wieść o tym, że Flora Meredith nie ma pończoch Zuzanna zrobiła dla niej dwie pary. Po co??? Skoro w sklepie Cartera Flagga można było po prostu pójść i kupić. Nie dlatego, że sklepowe były drogie - w końcu nawet ubogi pastor mógł kupić dwie pary. I nie z powodu nudów raczej, bo Zuzanna odwalająca całą robotę w Złotym Brzegu raczej na brak zajęć nie narzekała. Skoro już chciała dać dziecku pończochy to czemu po prostu ich nie kupiła? I dlaczego dla Flory (która już pończochy miała i całe Glen wiedziało o tym z gazety), a nie dla Lidy, która była bardziej potrzebująca.

[sayoasiel]

cegehana napisał(a):


>
> Przy okazji zastanawia mnie też jedna kwestia: dzisiaj nie robimy na drutach an
> i szydełku masowo, bo łatwiej i taniej pójść do kiosku i kupić rajstopy czy poń
> czochy, całkiem to oczywiste w naszych czasach. Ale: kiedy po Glen St. Mary roz
> niosła się wieść o tym, że Flora Meredith nie ma pończoch Zuzanna zrobiła dla n
> iej dwie pary. Po co??? Skoro w sklepie Cartera Flagga można było po prostu pój
> ść i kupić. Nie dlatego, że sklepowe były drogie - w końcu nawet ubogi pastor m
> ógł kupić dwie pary. I nie z powodu nudów raczej, bo Zuzanna odwalająca całą ro
> botę w Złotym Brzegu raczej na brak zajęć nie narzekała. Skoro już chciała dać
> dziecku pończochy to czemu po prostu ich nie kupiła? I dlaczego dla Flory (któr
> a już pończochy miała i całe Glen wiedziało o tym z gazety), a nie dla Lidy, kt
> óra była bardziej potrzebująca.

Też jestem zdziwiona tym,że pomylono druty z szydełkiem. Myślę, że jest to zwyczajne niechlujstwo ze strony tłumaczki, może myślała, że czytelnikom będzie wszystko jedno ? Że i tak nikt tego nie sprawdzi ?

Co dotyczy pończoch dla Flory, uważam,że sytuacja jest bardzo podobna do tej z ubrankami dla małej Joyce. Dziecka wyczekiwanego i kochanego. Tam również masz rozważanie między robionymi na maszynie i robionymi ręcznie sukienkami. Myślę, że to był gest - ciepła, miłości. Zuzanna, która i tak zajmowała się robótką, żeby tylko zająć ręce (kobieta,która miała zajęte ręce miała przewagę nad tą,co nie miała ^_-) i była w tym dobra, chciała coś zrobić dla Flory, której zachowanie ją oburzało (no,rzeczywiście!), ale, która w jej oczach była przede wszystkim zaniedbanym dzieckiem. To był prezent.

[cegehana]

Dziękuję za zapodanie tego fragmentu, rzeczywiście rzuca trochę światła na potrzeganie różnicy między towarem kupnym a domowym w świecie Ani.

[marutax]

Myślę, że w przypadku Flory/Faith w grę wchodziły także relacje społeczne. W końcu pastora było stać na podstawowe ubrania dla dzieci, po prostu nie zauważał, że dzieci ich potrzebują. I nikt nie powiedział mu wprost, że jest fatalnym ojcem, bo po pierwsze był kimś ważnym w społeczności, po drugie nie należy wtrącać się w cudze sprawy rodzinne. Wszyscy jedynie plotkowali na boku - podobnie jak w "Dzbanie ciotki Becky", gdzie wielka, ogólnie sympatyczna rodzina widzi cierpienie małego Briana i nic z tym nie robi. W takiej sytuacji zupełnie czym innym było kupienie pończoch a podarowanie własnoręcznie zrobionych. To pierwsze byłoby jasną naganą "Zuzanna kupuje córce pastora coś, co on sam powinien kupić, ale tego nie zrobił", to drugie miało o wiele łagodniejszy wydźwięk, bo ani Zuzanna nie wydaje pieniędzy bezpośrednio (choć wiadomo, że kupiła wełnę i się napracowała), ani od pastora nikt nie oczekuje, że będzie dziergał pończochy. Ot, dała prezent. Innymi słowy, chodziło o zachowanie pozorów, że wszystko jest w porządku, co by przypadkiem nie wystąpić przeciwko osobie duchownej.

[m.y.q.2]

To były czasy, kiedy nie ceniło się kupnych wyrobów, były uważane za tandetne. Wielokrotnie nawet jest mowa o dziecięcych sukienkach, które nie zostały sprofanowane maszyną do szycia. Pewnie tak myślała Zuzanna o pończochach dla pastorówny - byle czego nie wypada ofiarować.

[cegehana]

Dorzucam coś do tematu: W "Ani na uniwersytecie" jest mowa o szydełkowych koronkach Janki Andrews. W rozdziale pt. "Listy z domu" Ania czyta pierwszą partię listów z Avonlea, m. in. list od Janki, który jest bardzo poprawny, ale nie zawiera nic ciekawego:
"Janka ani słowem nie wspominała o szkole, która Anię interesowała w pierwszym rzędzie, nie odpowiadała też na pytania, zadane przez Anię w liście. Opisywała tylko, ile łokci koronek zdążyła wydziergać...."

Z przekładu to nie wynika (J. Zawisza-Krasucka), ale wiadomo, że chodzi o robotę na szydełku, ponieważ w oryginale jest użyte słowo "crotcheted". Chętnie sprawdziłabym jak to zdanie brzmi w innych przekładach na jęz. polski, ale na razie biblioteki zamknięte :(
W listach widać też wyraźnie, jak bardzo te różne prace ręczne były sprzężone z codziennym życiem.